Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu handlowych pojazdów drogowych wraz z Protokołem. Genewa.1956.05.18.

KONWENCJA CELNA

W SPRAWIE CZASOWEGO PRZYWOZU HANDLOWYCH POJAZDÓW DROGOWYCH WRAZ Z PROTOKOŁEM, ^*

podpisana w Genewie dnia 18 maja 1956 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu handlowych pojazdów drogowych wraz z Protokołem podpisana została w Genewie dnia 18 maja 1956 r.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją i Protokołem podpisania Rada Państwa uznała je i uznaje za słuszne z zastrzeżeniem uczynionym przy podpisaniu Konwencji; oświadcza, że wymieniona Konwencja i Protokół są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, oraz przyrzeka, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 18 lutego 1959 roku.

(Tekst Konwencji i Protokołu jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA CELNA W SPRAWIE CZASOWEGO PRZYWOZU HANDLOWYCH POJAZDÓW DROGOWYCH

Umawiające się Strony,

pragnąc ułatwić międzynarodowe przewozy drogowe, biorąc pod uwagę postanowienia Konwencji celnej w sprawie czasowego przywozu prywatnych pojazdów drogowych, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 4 czerwca 1954 r.,

pragnąc stosować w możliwie najszerszej mierze podobne postanowienia przy czasowym przywozie handlowych pojazdów drogowych, a w szczególności pozwolić na korzystanie przez te pojazdy z dokumentów celnych przewidzianych dla prywatnych pojazdów drogowych, zgodziły się na następujące postanowienia:

Rozdział  I

OKREŚLENIA

Artykuł  1

Dla celów niniejszej Konwencji:

a) określenie: "opłaty i należności przywozowe" oznacza nie tylko opłaty celne, lecz również wszelkie inne opłaty i należności przypadające z tytułu przywozu,

b) określenie: "pojazdy" oznacza wszelkie pojazdy drogowe z silnikiem oraz wszelkie przyczepy, jakie mogą być doczepiane do tych pojazdów, przywożone z pojazdem bądź oddzielnie, jak również ich części zapasowe, ich zwykłe akcesoria oraz ich zwykłe wyposażenie przywożone razem z tymi pojazdami,

c) określenie: "użytek handlowy" oznacza użycie do przewozu osób za zapłatą, za wynagrodzeniem lub w zamian za inną korzyść materialną albo do przemysłowego lub handlowego przewozu towarów za zapłatą lub bezpłatnie,

d) określenie: "dokument czasowego przywozu" oznacza dokument celny pozwalający ustalić tożsamość pojazdu oraz stwierdzić zabezpieczenie lub złożenie do depozytu opłat i należności przywozowych,

e) określenie: "przedsiębiorstwa" oznacza przedsiębiorstwa handlowe lub przemysłowe bez względu na ich formę prawną, włączając w to osoby fizyczne wykonujące działalność handlową lub przemysłową,

f) określenie: "osoby" oznacza zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, o ile z treści nie wynika inaczej.

Rozdział  II

CZASOWY PRZYWÓZ ZE ZWOLNIENIEM OD OPŁAT I NALEŻNOŚCI ORAZ OD ZAKAZÓW I OGRANICZEŃ PRZYWOZOWYCH

Artykuł  2

1. Z zastrzeżeniem powrotnego wywozu oraz pod innymi warunkami, przewidzianymi w niniejszej Konwencji, każda z Umawiających się Stron zezwoli na czasowy przywóz za zwolnieniem od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych pojazdów, zarejestrowanych na terytorium innej z Umawiających się Stron, a przywożonych i wykorzystywanych na użytek handlowy w międzynarodowym ruchu drogowym przez przedsiębiorstwa wykonujące swoją działalność z tego terytorium.

2. Pojazdy te powinny być zaopatrzone w dokument czasowego przywozu zabezpieczający uiszczenie opłat i należności przywozowych oraz przypadających ewentualnie kar celnych, z zastrzeżeniem specjalnych postanowień, przewidzianych w paragrafie 4 artykułu 27.

3. Pojazdy przywożone w celu ich wynajęcia po przywiezieniu nie będą korzystały z niniejszej Konwencji.

Artykuł  3

1. Kierowca i inni członkowie obsługi będą uprawnieni do czasowego przywozu na warunkach ustalonych przez władze celne słusznej ilości przedmiotów osobistego użytku, uwzględniając okres ich pobytu w kraju przywozu.

2. Żywność na drogę oraz małe ilości tytoniu, cygar i papierosów, przeznaczone do osobistego użytku, będą wolne od opłat i należności przywozowych.

Artykuł  4

Paliwo i materiały pędne, zawarte w zwykłych zbiornikach pojazdów przywiezionych czasowo, będą wolne od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych. Każda z Umawiających się Stron może jednak określić maksymalną ilość paliw i materiałów pędnych, które mogą być dopuszczone w ten sposób na jej terytorium w zbiorniku pojazdu przywiezionego czasowo.

Artykuł  5

1. Części zamienne, przywożone w celu naprawy określonego pojazdu przywiezionego już czasowo, będą czasowo zwolnione od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych. Umawiające się Strony mogą żądać, aby części te były odprawiane na podstawie dokumentu czasowego przywozu.

2. Części wymienne, a nie wywiezione z powrotem, będą podlegały opłatom i należnościom przywozowym, chyba że zgodnie z przepisami zainteresowanego kraju zostaną przekazane bez żadnych kosztów na rzecz Skarbu Państwa albo też zniszczone pod kontrolą urzędową na koszt osób zainteresowanych.

Artykuł  6

Będą korzystały ze zwolnień od opłat i należności przywozowych oraz nie będą podlegały żadnym zakazom lub ograniczeniom przywozowym formularze dokumentów czasowego przywozu i ruchu miedzynarodowego, wysyłane do stowarzyszeń (zrzeszeń) upoważnionych do wydawania wymienionych dokumentów przez odpowiednie stowarzyszenia (zrzeszenia) zagraniczne, przez organizacje międzynarodowe lub przez władze celne Umawiających się Stron.

Rozdział  III

WYDAWANIE DOKUMENTÓW CZASOWEGO PRZYWOZU

Artykuł  7

1. Każda z Umawiających się Stron będzie mogła zgodnie z gwarancjami i pod warunkami określonymi przez siebie upoważnić stowarzyszenia (zrzeszenia), zwłaszcza te, które należą do organizacji międzynarodowej, do wydawania bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem współpracujących stowarzyszeń (zrzeszeń) dokumentów czasowego przywozu, przewidzianych niniejszą Konwencją.

2. Dokumenty czasowego przywozu będą mogły być wystawiane z ważnością na jeden tylko kraj lub obszar celny albo na wiele krajów lub obszarów celnych.

3. Okres ważności tych dokumentów nie powinien przekraczać roku, licząc od dnia ich wydania.

Artykuł  8

1. Dokumenty czasowego przywozu, ważne na obszarach wszystkich Umawiających się Stron lub niektórych z nich, określone będą nazwą "karnety przepustek celnych" i powinny odpowiadać wzorowi podanemu w załączniku 1 do niniejszej Konwencji.

2. Jeżeli karnet przepustek celnych nie jest ważny na jednym obszarze lub na wielu obszarach, stowarzyszenie (zrzeszenie), które wydaje ten dokument, umieści o tym wzmiankę na okładce i na odcinkach wjazdowych karnetu.

3. Dokumenty czasowego przywozu, ważne wyłącznie na obszarze jednej tylko z Umawiających się Stron, będą mogły odpowiadać wzorowi podanemu w załączniku 2 lub w załączniku 3 do niniejszej Konwencji. Umawiające się Strony mogą posługiwać się również innymi dokumentami, zgodnie z ich ustawodawstwem lub przepisami.

4. Okres ważności dokumentów czasowego przywozu, innych niż dokumenty wydane zgodnie z artykułem 7 przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia), będzie ustalony przez każdą z Umawiających się Stron zgodnie z jej ustawodawstwem lub przepisami.

5. Każda z Umawiających się Stron przekaże innym Umawiającym się Stronom na ich prośbę wzory dokumentów czasowego przywozu, ważnych na jej terytorium, a odmiennych od tych, które są podane w załącznikach do niniejszej Konwencji.

Rozdział  IV

DANE WYSZCZEGÓLNIANE W DOKUMENTACH CZASOWEGO PRZYWOZU

Artykuł  9

Dokumenty czasowego przywozu, wydawane przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia), powinny być wystawiane na przedsiębiorstwa, które eksploatują pojazdy i czasowo je przywożą.

Artykuł  10

1. Waga, jaką należy podać w dokumentach czasowego przywozu, jest wagą pojazdu próżnego. Powinno się ją określić w jednostkach systemu metrycznego. Jeżeli chodzi o dokumenty ważne na jeden tylko kraj, władze celne tego kraju będą mogły zastrzec stosowanie innego systemu.

2. Wartość, jaką należy podać w dokumencie czasowego przywozu, ważnym na jeden tylko kraj, powinna być określona w walucie tego kraju. Wartość, jaką należy podać w karnecie przepustek celnych, powinna być określona w walucie kraju, w którym karnet został wydany.

3. Przedmiotów i narzędzi, stanowiących zwykłe wyposażenie pojazdów, nie potrzeba podawać specjalnie w dokumentach czasowego przywozu.

4. Na żądanie władz celnych części zapasowe (jak koła, opony, dętki), jak również akcesoria, których nie uważa się za należące do zwykłego wyposażenia pojazdu (jak aparaty radiowe i bagażniki), będą zgłaszane w dokumentach czasowego przywozu wraz z niezbędnymi danymi (jak waga i wartość) oraz będą okazywane przy wyjeździe z kraju czasowego pobytu.

5. Na przyczepy będą wystawiane osobne dokumenty przywozu.

Artykuł  11

Wszelkie zmiany w danych, wykazanych w dokumentach czasowego przywozu przez stowarzyszenie (zrzeszenie) wystawiające te dokumenty, powinny być należycie zaaprobowane przez to stowarzyszenie (zrzeszenie) albo przez stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające. Po powstaniu wobec władz celnych kraju przywozu zobowiązań, wynikających z dokumentów, żadne zmiany nie będą dopuszczalne bez zgody tych władz.

Rozdział  V

WARUNKI CZASOWEGO PRZYWOZU

Artykuł  12

Bez uszczerbku dla stosowania przepisów ustawodawstw krajowych, pozwalających władzom celnym Umawiających się Stron na odmówienie prawa prowadzenia pojazdów, odprawianych na podstawie dokumentów czasowego przywozu, osobom winnym ciężkiego naruszenia ustaw lub przepisów celnych albo skarbowych kraju czasowego przywozu, będą mogły kierować pojazdami odprawianymi na podstawie dokumentów czasowego przywozu osoby należycie upoważnione przez posiadaczy tych dokumentów. Władze celne Umawiających się Stron będą miały prawo żądać udowodnienia, że osoby te zostały należycie upoważnione przez posiadaczy dokumentów; jeżeli dostarczone dowody nie wydadzą się dostateczne, władze celne będą mogły sprzeciwić się użytkowaniu tych pojazdów w ich kraju na podstawie wymienionych dokumentów.

Artykuł  13

1. Pojazd, na który wystawiono dokument czasowego przywozu, powinien być wywieziony z powrotem w nie zmienionym stanie, uwzględniając zwykłe zużycie, w okresie ważności tego dokumentu.

2. Dowodem powrotnego wywozu będzie wiza wyjazdowa, przyłożona przepisowo na dokumencie czasowego przywozu przez władze celne kraju, do którego pojazd został czasowo przywieziony.

3. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła odmówić korzyści czasowego przywozu wolnego od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych w stosunku do pojazdów, które byłyby używane, choćby tylko przy sposobności, do zabierania podróżnych lub towarów w granicach kraju, do którego pojazd został przywieziony, w celu ich przewiezienia wewnątrz tych granic.

4. Pojazd wynajęty, który zostanie przywieziony czasowo, stosownie do postanowień niniejszej Konwencji, nie będzie mógł być w kraju czasowego przywozu ani odnajęty osobie innej niż najemca początkowy, ani podnajęty, a władze celne Umawiających się Stron będą miały prawo żądać powrotnego wywozu takiego pojazdu zaraz po zakończeniu czynności przewozowych, dla których został on czasowo przywieziony.

Artykuł  14

1. Pomimo obowiązku powrotnego wywozu przewidzianego w artykule 13, powrotny wywóz pojazdów poważnie uszkodzonych wskutek należycie stwierdzonego wypadku nie będzie wymagany, o ile stosownie do żądania władz celnych pojazdy te zostaną:

a) poddane przypadającym od nich opłatom i należnościom przywozowym albo

b) przekazane bez żadnych kosztów na rzecz Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu, albo

c) zniszczone pod kontrolą urzędową na koszt osób zainteresowanych, z tym że zachowane materiały i części będą poddane przypadającym od nich opłatom i należnościom przywozowym.

2. Jeżeli pojazd przywieziony czasowo nie będzie mógł być wywieziony z powrotem na skutek zajęcia dokonanego nie na wniosek osób prywatnych, zobowiązanie do powrotnego wywozu w okresie ważności dokumentu czasowego przywozu będzie zawieszone na czas zajęcia.

3. Władze celne będą zawiadamiać w miarę możności stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające o dokonanych przez nie lub na ich wniosek zajęciach pojazdów, odprawionych na podstawie dokumentów czasowego przywozu, a poręczonych przez to stowarzyszenie (zrzeszenie), oraz będą je informować o środkach, jakie zamierzają przedsięwziąć.

Artykuł  15

Osoby korzystające z ułatwień czasowego przywozu będą miały prawo przywozić ilekroć potrzeba, w okresie ważności dokumentów czasowego przywozu, pojazdy, na które dokumenty te zostały wystawione, z tym że powinny one uzyskać, jeżeli władze celne tego wymagają, potwierdzenie każdego przejazdu (wjazd i wyjazd) przez wizę właściwych urzędników celnych. Można będzie jednak wydawać dokumenty na jedną tylko podróż.

Artykuł  16

Przy posługiwaniu się dokumentem czasowego przywozu, nie zawierającym odcinków do odrywania przy każdym przejeździe, wizowanie dokumentu przez urzędników celnych pomiędzy pierwszym wjazdem, a ostatnim wyjazdem będzie miało charakter tymczasowy. Niemniej jednak, jeżeli ostatnia wiza będzie tymczasową wizą wyjazdową, to wizę tę będzie się uznawać za dowód powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych przywiezionych czasowo.

Artykuł  17

Przy posługiwaniu się dokumentem czasowego przywozu, zawierającym odcinki do odrywania przy każdym przejeździe, każde stwierdzenie wjazdu spowoduje powstanie wobec urzędu celnego zobowiązań wynikających z dokumentu, a każde stwierdzenie późniejszego wyjazdu pociągnie za sobą ostateczne zwolnienie z zobowiązań wynikających z tego dokumentu, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18.

Artykuł  18

Jeżeli władze celne jakiegoś kraju zwolnią ostatecznie i bez zastrzeżeń z zobowiązań wynikających z dokumentu czasowego przywozu, to nie będą mogły później domagać się od stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczającego uiszczenia opłat i należności przywozowych, chyba że poświadczenie zwolnienia z zobowiązań zostało uzyskane przez nadużycie lub oszustwo.

Artykuł  19

Wizowanie dokumentów czasowego przywozu w warunkach przewidzianych w niniejszej Konwencji nie będzie powodowało pobierania opłat manipulacyjnych przez służbę celną, jeżeli to wizowanie następuje w urzędzie lub na posterunku celnym podczas godzin pracy tego urzędu lub posterunku.

Rozdział  VI

PRZEDŁUŻENIE WAŻNOŚCI I ODNOWIENIE DOKUMENTÓW CZASOWEGO PRZYWOZU

Artykuł  20

Nie będzie brany pod uwagę brak stwierdzenia powrotnego wywozu w wyznaczonym terminie pojazdów czasowo przywiezionych, jeżeli pojazdy te zostaną zgłoszone władzom celnym do powrotnego wywozu w ciągu czternastu dni od upływu terminu ważności dokumentów oraz jeżeli złożone będą zadowalające wyjaśnienia w celu usprawiedliwienia zwłoki.

Artykuł  21

W stosunku do karnetów przepustek celnych każda z Umawiających się Stron będzie uznawała przedłużenia ważności, przyznane przez którąkolwiek spośród nich zgodnie z zasadami postępowania ustalonymi w załączniku 4 do niniejszej Konwencji.

Artykuł  22

1. Z wyjątkiem niemożności spowodowanej siłą wyższą, wnioski o przedłużenie ważności dokumentów czasowego przywozu powinny być przedstawiane właściwym władzom celnym przed upływem terminu ważności tych dokumentów. Jeżeli dokument czasowego przywozu wystawiony został przez upoważnione stowarzyszenie (zrzeszenie), wniosek o przedłużenie powinien być przedstawiony przez stowarzyszenie (zrzeszenie), które dokument poręcza.

2. Przedłużenie na okres potrzebny do powrotnego wywozu pojazdów lub części zamiennych przywiezionych czasowo będą udzielane, o ile osoby zainteresowane zdołają zadowalająco wykazać władzom celnym, że nie mogły w wyznaczonym terminie wywieźć z powrotem tych pojazdów lub części zamiennych wskutek przeszkód, wynikłych z siły wyższej.

Artykuł  23

Z wyjątkiem przypadków, w których warunki czasowego przywozu nie mają już zastosowania, każda z Umawiających się Stron zezwoli, z zastrzeżeniem ustanowienia takich środków kontroli, jakie uzna za niezbędne, na odnowienie dokumentów czasowego przywozu, wydanych przez upoważnione stowarzyszenia (zrzeszenia) i dotyczących pojazdów lub części zamiennych, przywiezionych czasowo na jej terytorium. Wniosek o odnowienie powinien być złożony przez stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające.

Rozdział  VII

UMARZANIE ZOBOWIĄZAŃ Z DOKUMENTÓW CZASOWEGO PRZYWOZU

Artykuł  24

1. Jeżeli w dokumencie czasowego przywozu nie zostało przepisowo stwierdzone zwolnienie z wynikających z niego zobowiązań, władze celne kraju przywozu uznają (przed lub po terminie ważności dokumentu), jako dowód powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych, złożenie zaświadczenia według wzoru podanego w załączniku 5 do niniejszej Konwencji, wystawionego przez organ urzędowy (konsula, urząd celny, policję, burmistrza, urzędnika sądowego itp.) i stwierdzającego, że wymieniony pojazd lub części zamienne zostały okazane temu organowi i znajdują się poza krajem przywozu. Władze celne kraju przywozu będą mogły również dopuścić każdy inny powód stwierdzający, że pojazd lub części zamienne znajdują się poza krajem przywozu. Jeżeli dokument czasowego przywozu nie jest karnetem przepustek celnych i nie jest przeterminowany, powyższe władze celne mogą zażądać, aby został on im doręczony przed datą stwierdzenia obecności pojazdu poza terytorium czasowego przywozu. Jeżeli chodzi o karnet, należy brać pod uwagę, jako dowody powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych, wizy przejazdowe władz celnych krajów późniejszego pobytu.

2. W przypadkach zniszczenia, zagubienia lub kradzieży dokumentu czasowego przywozu, w którym nie zostało przepisowo stwierdzone zwolnienie z wynikających z niego zobowiązań, lecz który dotyczy pojazdu lub części zamiennych wywiezionych już z powrotem, władze celne kraju czasowego przywozu przyjmą, jako dowód powrotnego wywozu, zaświadczenie sporządzone według wzoru podanego w załączniku 5 do niniejszej Konwencji, wystawione przez organ urzędowy (konsula, urząd celny, policję, burmistrza, urzędnika sądowego itp.) i stwierdzające, że wymieniony pojazd lub części zamienne były okazane temu organowi i znajdowały się poza krajem przywozu po terminie ważności dokumentu. Władze celne mogą również dopuścić każdy inny dowód stwierdzający, że pojazd lub części zamienne znajdują się poza krajem przywozu.

3. W przypadkach zniszczenia, zagubienia lub kradzieży karnetu przepustek celnych w czasie, gdy pojazd lub części zamienne, do których karnet odnosi się, znajdują się na terytorium jednej z Umawiających się Stron, władze celne tej Strony, działając na wniosek zainteresowanego stowarzyszenia (zrzeszenia), przyjmą zobowiązanie z dokumentu zastępczego, którego okres ważności upłynie równocześnie z okresem ważności pierwotnego karnetu. To przyjęcie zobowiązania spowoduje umorzenie uprzedniego zobowiązania, wynikającego z karnetu zniszczonego, zagubionego lub skradzionego. Jeżeli w celu powrotnego wywozu pojazdu lub części zamiennych wydano zamiast dokumentu zastępczego pozwolenie wywozu lub inny podobny dokument, wiza wyjazdowa na tym pozwoleniu lub na tym dokumencie będzie uważana za dowód powrotnego wywozu.

4. Jeżeli pojazd został skradziony po powrotnym wywiezieniu go z kraju przywozu, a brak jest przepisowego stwierdzenia wyjazdu na dokumencie czasowego przywozu, jak również brak jest na powyższym dokumencie wiz wjazdowych władz celnych krajów późniejszego pobytu, dokument ten jednak będzie można umorzyć pod warunkiem, że stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające przedstawi go wraz z przekonywającymi dowodami kradzieży. Jeżeli dokument nie jest przeterminowany, władze celne mogą zażądać jego złożenia.

Artykuł  25

W przypadkach wskazanych w artykule 24 władze celne zastrzegają sobie prawo do pobierania opłat za umorzenie dokumentu.

Artykuł  26

Władze celne nie będą miały prawa domagania się od stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczającego uiszczenia opłat i należności przywozowych za pojazd lub części zamienne przywiezione czasowo, jeżeli niewygaśnięcie zobowiązań, wynikających z dokumentu czasowego przywozu nie zostało podane do wiadomości tego stowarzyszenia (zrzeszenia) w ciągu roku od daty upłynięcia ważności tego dokumentu.

Artykuł  27

1. Stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczające będą miały roczny termin, licząc od daty zawiadomienia o niewygaśnięciu zobowiązań, wynikających z dokumentów czasowego przywozu, na dostarczenie dowodu powrotnego wywozu wymienionych pojazdów lub części zamiennych, stosownie do warunków przewidzianych w niniejszej Konwencji.

2. Jeżeli taki dowód nie zostanie dostarczony w przepisanym terminie, stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające niezwłocznie złoży do depozytu lub uiści tymczasowo przypadające opłaty i należności przywozowe. Sumy złożone do depozytu lub uiszczone tymczasowo zostaną zarachowane ostatecznie po upływie roku od daty ich złożenia lub tymczasowego uiszczenia. W tym ostatnim okresie stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające będzie jeszcze mogło, w celu odzyskania sum złożonych do depozytu lub uiszczonych, skorzystać z ułatwień przewidzianych w paragrafie poprzedzającym.

3. W krajach, których przepisy nie przewidują przyjmowania do depozytu lub tymczasowego uiszczania opłat i należności przewozowych, sumy, które będą pobrane stosownie do postanowień paragrafu poprzedzającego, zostaną zarachowane ostatecznie, z tym że będą one mogły ulec zwrotowi po spełnieniu warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

4. W przypadku niewygaśnięcia zobowiązań wynikających z dokumentu czasowego przywozu stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające nie będzie obowiązane do uiszczenia sumy wyższej od sumy opłat i należności przywozowych za pojazd lub części zamienne, które nie zostały wywiezione z powrotem, powiększone ewentualnie o odsetki za zwłokę.

Artykuł  28

Postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają prawa Umawiających się Stron do wszczęcia dochodzeń, w przypadkach oszustwa, wykroczenia lub nadużycia, przeciwko posiadaczom dokumentów czasowego przywozu i przeciwko osobom, posługującym się tymi dokumentami, w celu ściągnięcia opłat i należności przywozowych oraz w celu wymierzenia kar, jakim osoby te podlegają. W takich przypadkach stowarzyszenia (zrzeszenia) poręczające powinny okazać pomoc władzom celnym.

Rozdział  VIII

POSTANOWIENIA RÓŻNE

Artykuł  29

Umawiające się Strony dołożą starań, aby nie wprowadzać formalności celnych, które mogłyby utrudnić rozwój międzynarodowych handlowych przewozów drogowych.

Artykuł  30

W celu przyspieszenia załatwiania formalności celnych te spośród Umawiających się Stron, które graniczą ze sobą, dołożą starań, aby umieścić w pobliżu swe odpowiednie urzędy i posterunki celne oraz zsynchronizować godziny ich pracy.

Artykuł  31

Wszelkie naruszenie postanowień niniejszej Konwencji, wszelkie podstawienie, fałszywa deklaracja lub działanie, mające na celu niesłuszne zapewnienie osobie lub przedmiotowi korzyści z systemu przywozu przewidzianego w niniejszej Konwencji, naraża winnego w kraju, w którym popełniono przekroczenie, na sankcje przewidziane przez ustawodawstwo tego kraju.

Artykuł  32

Żadne postanowienia niniejszej Konwencji nie wyłączają prawa Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, do wydania przepisów szczególnych dla przedsiębiorstw posiadających siedzibę w krajach należących do tej unii.

Rozdział  IX

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  33

1. Kraje będące członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej oraz przyjęte do Komisji w charakterze doradczym zgodnie z paragrafem 8 regulaminu tej Komisji mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji:

a) przez jej podpisanie,

b) przez jej ratyfikowanie po podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji,

c) przez przystąpienie do niej.

2. Kraje, które mogą uczestniczyć w pewnych pracach Europejskiej Komisji Gospodarczej, stosownie do paragrafu 11 regulaminu tej Komisji, mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji przez przystąpienie do niej po jej wejściu w życie.

3. Konwencja pozostanie otwarta do podpisania do dnia 31 sierpnia 1956 r. włącznie. Po tej dacie pozostanie ona otwarta do przystąpienia.

4. Ratyfikowanie lub przystąpienie będzie dokonane przez złożenie dokumentu u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  34

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji przez pięć krajów wspomnianych w paragrafie 1 artykułu 33 albo po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.

2. Dla każdego kraju, który Konwencję ratyfikuje lub do niej przystąpi po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji albo po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpieniu do niej przez pięć krajów, niniejsza Konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia przez wymieniony kraj.

Artykuł  35

1. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła wypowiedzieć niniejszą Konwencję przez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie nabierze mocy w piętnaście miesięcy po dacie otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

3. Ważność dokumentów czasowego przywozu, wydanych przed datą nabrania mocy przez wypowiedzenie, nie będzie dotknięta tym wypowiedzeniem, a poręczenie stowarzyszeń (zrzeszeń) pozostanie w mocy. Przedłużenia przyznane w warunkach przewidzianych w artykule 21 niniejszej Konwencji zachowają również swą ważność.

Artykuł  36

Niniejsza Konwencja przestanie wywierać skutki, jeżeli po jej wejściu w życie ilość Umawiających się Stron będzie mniejsza od pięciu w jakimkolwiek okresie dwunastu kolejnych miesięcy.

Artykuł  37

1. Każdy kraj będzie mógł w chwili podpisywania niniejszej Konwencji bez zastrzeżenia ratyfikacji albo składania dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia, albo w każdej chwili później oświadczyć drogą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że niniejsza Konwencja będzie miała zastosowanie do wszystkich lub części terytoriów, które reprezentuje on w stosunkach międzynarodowych. Konwencja będzie miała zastosowanie do terytorium lub do terytoriów wymienionych w notyfikacji, poczynając od dziewięćdziesiątego dnia po otrzymaniu tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego albo jeżeli Konwencja nie weszła jeszcze w życie - od daty jej wejścia w życie.

2. Każdy kraj, który złoży zgodnie z poprzednim paragrafem oświadczenie, mające na celu spowodowanie zastosowania niniejszej Konwencji do terytorium, które reprezentuje on w stosunkach międzynarodowych, będzie mógł zgodnie z artykułem 35 wypowiedzieć Konwencję w odniesieniu do tego terytorium.

Artykuł  38

1. Wszelki spór między dwiema lub wieloma Umawiającymi się Stronami, dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, będzie w miarę możności rozwiązywany w drodze rokowań między Stronami w sporze.

2. Wszelki spór, który nie zostanie rozwiązany w drodze rokowań, będzie poddany arbitrażowi, jeżeli zażąda tego którakolwiek z Umawiających się Stron w sporze, i będzie w następstwie odesłany do jednego lub więcej arbitrów, wybranych we wspólnym porozumieniu przez Strony w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od daty żądania arbitrażu Strony w sporze nie dojdą do porozumienia co do wyboru arbitra lub arbitrów, każda z tych Stron będzie mogła zwrócić się do Sekretarza Organizacji Narodów Zjednoczonych z prośbą o wyznaczenie jednego arbitra, któremu spór zostanie przedłożony do rozstrzygnięcia.

3. Orzeczenie arbitra lub arbitrów, wyznaczonych zgodnie z poprzednim paragrafem, będzie obowiązujące dla Umawiających się Stron w sporze.

Artykuł  39

1. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła w chwili podpisywania lub ratyfikowania niniejszej Konwencji albo przystępowania do niej oświadczyć, że nie uważa się za związaną artykułem 38 Konwencji. Inne Umawiające się Strony nie będą związane artykułem 38 wobec Umawiającej się Strony, która sformułuje takie zastrzeżenie.

2. Każda Umawiająca się Strona, która sformułuje takie zastrzeżenie, zgodnie z paragrafem 1, będzie mogła w każdej chwili cofnąć to zastrzeżenie drogą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Żadne inne zastrzeżenie do niniejszej Konwencji nie będzie dopuszczone.

Artykuł  40

1. Po upływie trzyletniego okresu obowiązywania niniejszej Konwencji każda Umawiająca się Strona będzie mogła drogą notyfikacji, skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zażądać zwołania konferencji, mającej na celu dokonanie rewizji niniejszej Konwencji. Sekretarz Generalny powiadomi o tym żądaniu wszystkie Umawiające się Strony i zwoła dla tej rewizji konferencję, jeżeli w terminie czterech miesięcy od daty notyfikacji skierowanej przez niego przynajmniej jedna trzecia Umawiających się Stron powiadomi go o swej zgodzie na to żądanie.

2. Jeżeli konferencja zwoływana jest zgodnie z poprzednim paragrafem, Sekretarz Generalny zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony i zaprosi je do przedstawienia w terminie trzech miesięcy propozycji, których rozpatrzenia życzyłyby sobie przez konferencję. Sekretarz Generalny zakomunikuje wszystkim Umawiającym się Stronom tymczasowy porządek dzienny konferencji, jak również tekst tych propozycji, co najmniej na trzy miesiące przed datą otwarcia konferencji.

3. Sekretarz Generalny zaprosi na każdą konferencję, zwołaną zgodnie z niniejszym artykułem, wszystkie kraje wskazane w paragrafie 1 art. 33, jak również kraje, które stały się Umawiającymi się Stronami na podstawie paragrafu 2 art. 33.

Artykuł  41

1. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła zaproponować jedną lub więcej poprawek do niniejszej Konwencji. Tekst każdego projektu poprawki będzie zakomunikowany Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zakomunikuje go wszystkim Umawiającym się Stronom i poda do wiadomości innych krajów wskazanych w paragrafie 1 art. 33.

2. Każdy projekt poprawki, który zostanie przekazany zgodnie z poprzednim paragrafem, będzie uważany za przyjęty, jeżeli żadna Umawiająca się Strona nie wysunie zastrzeżeń w terminie sześciu miesięcy, licząc od daty przekazania projektu poprawki przez Sekretarza Generalnego.

3. Sekretarz Generalny powiadomi możliwie najwcześniej wszystkie Umawiające się Strony o tym, czy wysunięto to zastrzeżenie do projektu poprawki. Jeżeli wysunięto zastrzeżenie do projektu poprawki, poprawka będzie uważana za nie przyjętą i nie będzie miała żadnego skutku. W razie braku zastrzeżeń poprawka wejdzie w życie dla wszystkich Umawiających się Stron w trzy miesiące po upływie terminu sześciu miesięcy wskazanego w poprzednim paragrafie.

4. Niezależnie od procedury wprowadzania poprawek, przewidzianej w paragrafach 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, załączniki do niniejszej Konwencji mogą być zmieniane w drodze porozumienia między właściwymi administracjami wszystkich Umawiających się Stron. Sekretarz Generalny ustali datę wejścia w życie nowych tekstów wynikających z tych zmian.

Artykuł  42

Oprócz notyfikacji przewidzianych w artykułach 40 i 41, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie powiadamiał kraje, wskazane w paragrafie 1 art. 33, jak również kraje, które stały się Umawiającymi się Stronami stosownie do paragrafu 2 art. 33 o:

a) podpisaniach, ratyfikacjach i przystąpieniach na mocy art. 33,

b) datach, w których niniejsza Konwencja wejdzie w życie zgodnie z art. 34,

c) wypowiedzeniach na mocy art. 35,

d) uchyleniu niniejszej Konwencji zgodnie z art. 36,

e) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 37,

f) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych zgodnie z paragrafami 1 i 2 art. 39,

g) wejściu w życie każdej poprawki zgodnie z artykułem 41.

Artykuł  43

Jak tylko kraj, który jest Umawiającą się Stroną porozumienia dotyczącego tymczasowego stosowania projektów międzynarodowych Konwencji celnych w sprawie turystyki, w sprawie handlowych pojazdów drogowych i w sprawie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, sporządzonego w Genewie dnia 16 czerwca 1949 r., stanie się Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji, podejmie on środki, przewidziane w artykule IV tego Porozumienia, dla jego wypowiedzenia w zakresie, który dotyczy projektu międzynarodowej Konwencji celnej w sprawie handlowej pojazdów drogowych.

Artykuł  44

Protokół podpisania niniejszej Konwencji będzie posiadał taką samą moc obowiązującą i taki sam okres ważności, jak sama Konwencja, za której integralną część będzie uważany.

Artykuł  45

Po dniu 31 sierpnia 1956 r. oryginał niniejszej Konwencji zostanie złożony u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle jej należycie uwierzytelnione odpisy każdemu z krajów, wskazanych w paragrafach 1 i 2 artykułu 33.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Genewie, dnia osiemnastego maja tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego szóstego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, z których obydwa teksty są jednakowo autentyczne.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Załącznik 1

KARNET PRZEPUSTEK CELNYCH

(Pierwsza strona okładki)

grafika

(Druga strona okładki)

grafika

(Pierwsze strony kart wewnętrznych)

grafika

(Druga strona kart wewnętrznych)

grafika

Wszystkie drukowane dane karnetu przepustek celnych są zredagowane po francusku.

Wymiary: 22 x 27 cm.

Stowarzyszenie (zrzeszenie), które wydaje karnet, powinno zamieścić swoją nazwę na każdym z odcinków i dodać do tej nazwy inicjały międzynarodowej organizacji, do której należy.

Załącznik 2

TRYPTYK

grafika

Wszystkie drukowane dane tryptyku powinny być zredagowane w języku urzędowym kraju przywozu; mogą one być zredagowane ponadto w innym języku.

Wymiary: 13 x 29,5 cm.

Załącznik 3

DYPTYK

(Stronice zewnętrzne)

grafika

(Stronice wewnętrzne)

grafika

Dyptyk jest jest zredagowany w językach urzędowych obydwu zainteresowanych krajów.

Wymiary: 11 x 24,5 cm.

Dyptyk zawiera:

1) Grzbiet i nalepkę do oderwania,

2) Odcinek wraz ze świadectwem tożsamości, których wzory zawarte są w niniejszym załączniku.

Dyptyk czyni zbędnym zarejestrowanie dokumentu przez władze celne kraju czasowego przywozu, podobnie jak i wizowanie przejazdów. Dokumentu tego używa się w sposób następujący:

Dyptyk jest wystawiany przez upoważnione stowarzyszenie (zrzeszenie) kraju, w którym pojazd jest zarejestrowany. Grzbiet przechowuje wystawiające stowarzyszenie (zrzeszenie). Nalepkę nakleja się na szybę przednią pojazdu.

Odcinek wydaje się posiadaczowi, który powinien go zwrócić w ciągu 15 dni od terminu wygaśnięcia dokumentu, wraz ze świadectwem tożsamości należycie wypełnionym.

Wystawiające stowarzyszenie (zrzeszenie) kieruje do władz celnych swego państwa wykaz wszystkich wygasłych dokumentów, których w poprzednim miesiącu nie zlikwidowano. Wykaz ten przekazuje się następnie władzom celnym państwa czasowego przywozu. Poręczające stowarzyszenie (zrzeszenie) w państwie czasowego przywozu jest odpowiedzialne za opłacenie opłat i należności przywozowych wymaganych przez władze celne.

Nalepka naklejona na szybie przedniej pojazdu pozwala służbie celnej urzędu wyjazdowego, jak również służbie urzędu wjazdowego w państwie czasowego przywozu zauważyć natychmiast, że pojazd znajduje się pod zabezpieczeniem dokumentu celnego, którego okazania może ona zażądać w razie potrzeby.

Załącznik 4

PRZEDŁUŻENIE WAŻNOŚCI KARNETU PRZEPUSTEK CELNYCH

grafika

1. Formuła przedłużenia ważności powinna być zgodna z wzorem podanym w niniejszym załączniku.

Formuła jest zredagowana w języku francuskim. Dane, które zawiera, mogą być powtórzone w innym języku.

2. Osoba, która prosi o przedłużenie, oraz stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające, które załatwia tę prośbę, stosują się do następującego postępowania:

a) Jak tylko posiadacz karnetu przepustek celnych zorientuje się, że musi prosić o przedłużenie terminu ważności swego dokumentu, przesyła do poręczającego stowarzyszenia (zrzeszenia) wraz ze swym karnetem wniosek o przedłużenie, wyjaśniając okoliczności, które go spowodowały do sformułowania tego podania. Dla uzasadnienia dołącza on do wniosku, zależnie od przypadku, świadectwo lekarskie, poświadczenie warsztatu naprawczego albo jakikolwiek inny autentyczny dokument stwierdzający, że rzeczywiście zachodzi przypadek siły wyższej.

b) Jeżeli poręczające stowarzyszenie (zrzeszenie) uzna, że wniosek o przedłużenie może być przedstawiony władzom celnym, odbija ono przy pomocy tuszowego stempla formułę, wskazaną w paragrafie 1, na okładce karnetu przepustek celnych w miejscu specjalnie na ten cel zarezerwowanym.

c) W lewej części formuły stowarzyszenie (zrzeszenie) poręczające wskazuje, do jakiej daty (słownie i w cyfrach) przedłużenie ma nastąpić. Formułę opatruje się podpisem przewodniczącego stowarzyszenia (zrzeszenia) lub jego delegata oraz pieczęcią urzędową stowarzyszenia (zrzeszenia).

d) Okres przedłużenia nie powinien wykraczać poza słuszny termin, który jest konieczny dla zakończenia podróży; termin ten nie powinien normalnie przekraczać trzech miesięcy, licząc od daty przedawnienia karnetu przepustek celnych.

e) Poręczające stowarzyszenie (zrzeszenie) przesyła następnie karnet właściwej władzy celnej swego państwa. Dołącza ono do zeszytu prośbę posiadacza wraz z dokumentami uzasadniającymi.

f) Władza celna decyduje, czy przedłużenie powinno być przyznane. Może ona skrócić żądany okres przedłużenia albo odmówić całkowicie zgody na przedłużenie. Jeżeli przedłużenie zostaje przyznane, właściwy urzędnik celny uzupełnia formułę odbitą na okładce karnetu przez poręczające stowarzyszenie (zrzeszenie), zaopatruje ją numerem porządkowym lub rejestracyjnym oraz podaje miejscowość, datę i swoje stanowisko służbowe. Następnie zaopatruje on formułę swym podpisem, jak również pieczątką urzędu celnego.

g) Karnet przepustek celnych przesyła się wówczas stowarzyszeniu (zrzeszeniu) poręczającemu, które go zwraca zainteresowanemu

Załącznik 5

WZÓR ZAŚWIADCZENIA W CELU UMORZENIA NIEWYGASŁYCH ZOBOWIĄZAŃ Z DOKUMENTÓW CZASOWEGO PRZYWOZU ZNISZCZONYCH, ZAGUBIONYCH LUB SKRADZIONYCH

grafika

PROTOKÓŁ PODPISANIA

Przystępując do podpisania Konwencji, noszącej datę dnia dziesiejszego, niżej podpisani, należycie upoważnieni, składają następujące oświadczenia:

1. Postanowienia niniejszej Konwencji określają ułatwienia minimalne. Nie jest zamiarem Umawiających się Stron ograniczać większe ułatwienia, jakie niektóre z nich przyznają lub mogą przyznać w sprawie międzynarodowych przewozów drogowych.

2. Postanowienia niniejszej Konwencji nie stoją na przeszkodzie stosowania innych postanowień krajowych lub konwencyjnych regulujących przewozy drogowe.

3. Umawiające się Strony zastrzegają sobie prawo przyznawania takich samych przywilejów pojazdom, przywożonym przez przedsiębiorstwa nie posiadające swych siedzib na terytorium Umawiających się Stron.

4. Umawiające się Strony uznają, że należyte wykonywanie Konwencji wymaga przyznania ułatwień dla upoważnionych stowarzyszeń (zrzeszeń) w zakresie:

a) przekazywania dewiz koniecznych dla uregulowania opłat i należności przywozowych, wymaganych przez władze celne jednej z Umawiających się Stron z tytułu niewygaśnięcia zobowiązań, wynikających z dokumentów czasowego przywozu, przewidzianych niniejszą Konwencją;

b) przekazywania dewiz, kiedy następuje zwrot opłat lub należności przywozowych zgodnie z postanowieniami artykułu 27 konwencji; oraz

c) przekazywania dewiz koniecznych dla zapłacenia za formularze czasowego przywozu i ruchu międzynarodowego, przesłane upoważnionym stowarzyszeniom (zrzeszeniom) przez współpracujące stowarzyszenia (zrzeszenia) lub związki.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni podpisali niniejszy Protokół.

Sporządzono w Genewie, dnia osiemnastego maja tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego szóstego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne.

* Z dniem 16 czerwca 2001 r. nin. Konwencja celna został uchylona i zastąpiona przez załącznik C do Konwencji dotyczącej odprawy czasowej, sporządzonej w Stambule dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.02.198.1668) w stosunkach między Umawiającymi się Stronami, które przyjęły wymieniony załącznik i są Umawiającymi się Stronami nin. Konwencji, zgodnie z art. 11 załącznika C do Konwencji dotyczącej odprawy czasowej.

• Identyfikator: Dz.U.1959.60.357
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu handlowych pojazdów drogowych wraz z Protokołem. Genewa.1956.05.18.
• Data aktu: 18/05/1956
• Data ogłoszenia: 06/11/1959
• Data wejścia w życie: 06/05/1959