Francja-Polska. Konwencja weterynaryjna. Paryż.1929.04.24.

KONWENCJA WETERYNARYJNA

między Polską a Francją,

podpisana w Paryżu dn. 24 kwietnia 1929 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dn. 3 lutego 1931 r. - Dz. U. R. P. Nr 17, poz. 87).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym czwartym kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku podpisana została w Paryżu Konwencja Weterynaryjna między Polską i Francją wraz z aneksami I, II, III, wzorem świadectwa w wypadku przerwania transportu zwierząt; do powyższej konwencji dołączone zostały dwie noty wymienione między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Francuskiej w dniu 16 i 28 stycznia 1930 r. w sprawie wzoru zaświadczenia sanitarnego dla wywożonych zwierząt.

Powyższe konwencja, aneksy, noty i dwa wzory zaświadczeń brzmią słowo w słowo, jak następuje:

KONWENCJA

Weterynaryjna między Polską a Francją,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

i

PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

uznawszy konieczność zawarcia konwencji sanitarno-weterynaryjnej, mającej na celu ułatwić między obydwoma krajami w jak najszerszym zakresie i zabezpieczając przytem ochronę ich żywotnych interesów, obrót wzajemny zwierzętami i świeżemi produktami zwierzęcemi, mianowali swymi odnośnymi pełnomocnikami: (pominięto),

KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Przywóz z obszaru jednej z Wysokich Umawiających się Stron na obszar drugiej Strony zwierząt i świeżych produktów zwierzęcych, jak również materjałów i przedmiotów, mogących przenosić zaraźliwą chorobę, będzie mógł być ograniczony do pewnych punktów granicznych.

Umawiające się Strony przed wejściem w życie niniejszej konwencji podadzą sobie do wiadomości wykaz urzędów celnych, otwartych dla przywozu zwierząt oraz ich świeżych produktów.

Strony zobowiązują się zorganizować służbę w tych urzędach w ten sposób, aby zadośćuczynić potrzebom handlowym. Strony będą również komunikować sobie, w miarę potrzeby, zmiany wprowadzone do wspomnianego wykazu.

Artykuł 2.

Przez zwierzęta w znaczeniu artykułu 1 należy rozumieć osobniki gatunków: koni, osłów i ich krzyżowań, bydła rogatego, owiec, kóz, świń, jako też drobiu, raków, ryb i pszczół.

Artykuł  3.

Przywóz zwierząt wymienionych w powyższym artykule 2 i ich produktów świeżych nie będzie przedmiotem żadnego specjalnego zezwolenia.

Przywóz zwierząt żywych innych gatunków domowych lub dzikich winien być przedmiotem specjalnego zezwolenia kraju importującego.

Artykuł 4.

Zwierzęta importowane będą poddane badaniu weterynaryjnemu przez państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego w warunkach ustalonych przez kraj przeznaczenia.

Zwierzęta będą zaopatrzone w świadectwa miejsca pochodzenia i zdrowia, wskazujące miejsce pochodzenia i miejsce przeznaczenia zwierząt.

Świadectwo, którego wzór jest załączony do niniejszej konwencji, załącznik Nr. 1, winno zawierać zaświadczenia wydane przez państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, stwierdzające, że zwierzęta w chwili badania zostały uznane za zdrowe i wolne od wszelkiej zaraźliwej choroby i, że co najmniej od 40 dni ani w miejscowości pochodzenia, ani w miejscowościach sąsiednich w promieniu 40 km, ani też w miejscowościach, przez które zwierzęta doprowadzone zostały do miejsca załadowania na kolej lub na statek, nie zachodził żaden wypadek zarazy płucnej, pryszczycy, ospy owczej, pomoru świń, oraz pomoru kur. Zastrzeżenia te ograniczone są dla każdej choroby do gatunków zwierząt wrażliwych na daną chorobę.

Stwierdzenie pojedyńczych wypadków wąglika, szelestnicy, nosacizny, różycy, zarazy bydła i dziczyzny, jako też świerzbu nie stoi na przeszkodzie do wystawienia świadectwa, z wyjątkiem świadectw dla zwierząt pochodzących z zagród lub obszarów, pozostających pod obserwacją weterynaryjną według przepisów sanitarno-weterynaryjnych kraju eksportującego. Z chwilą, kiedy choroby te nabiorą charakteru nagminnego, lub też tylko pojawiają się częściej w pewnej miejscowości, świadectwo może być wystawione tylko pod warunkami przewidzianemi w ustępie poprzednim.

Opisanie zwierząt jednokopytowych i bydła rogatego winno być dla każdego zwierzęcia podane osobno tak, by pozwalało z pewnością stwierdzić tożsamość poszczególnego zwierzęcia. Świadectwa zbiorowe mogą być wystawione tylko dla zwierząt tego samego gatunku, należących do tej samej osoby i przeznaczonych do tej samej miejscowości; świadectwa takie winny zawierać dane, wystarczające do uniemożliwienia jakiejkolwiek zamiany zwierząt.

Świadectwa nie będą mogły być wystawiane wcześniej, jak na 3 dni przed wysłaniem w drogę przesyłki, nie licząc dnia wystawienia świadectwa. Przewóz załadowanych przesyłek winien odbywać się bez przerwy w drodze. W razie przerwania transportu z powodu siły wyższej, winny być wystawione nowe świadectwa przez państwowego albo przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego kraju pochodzenia, lub kraju tranzytującego. Zwierzęta należące do danej przesyłki winny być wszystkie przedstawione w państwie przeznaczenia do badania weterynaryjnego, nawet w wypadku śmierci zaszłej podczas przewozu. Wyjątkiem będzie wypadek śmierci przypadkowej, stwierdzonej przez władze weterynaryjne kraju tranzytującego i potwierdzonej przez te władze na świadectwie pochodzenia i zdrowia.

Czas trwania przewozu ustala się według listu przewozowego lub papierów okrętowych.

Artykuł  5.

Importowane mięso i wyroby mięsne podlegają kontroli weterynaryjnej i przepisom obowiązującym w kraju importującym.

Mięso i wyroby mięsne winny być zaopatrzone w świadectwo pochodzenia i zdrowotności według wzoru załączonego do niniejszej konwencji, załącznik Nr. 2, stwierdzające, że pochodzą wyłącznie ze zwierząt poddanych przed ubojem i po uboju badaniu państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, który uznał to mięso za zdrowe, zdatne dla spożycia dla ludzi bez ograniczeń, przyrządzone i przerobione według wszelkich reguł higjeny. Świadectwo dla mięsa wieprzowego lub wyrobów z mięsa wieprzowego, pochodzących z Polski, winno stwierdzać, że przeprowadzone zostało badanie na włośnie z wynikiem ujemnym.

Mięso winno być przez państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, albo pod jego bezpośrednią kontrolą, oznakowane pieczęcią, której odbitka winna się znajdować na dołączonem do przesyłki świadectwie. Każde świadectwo winno się odnosić do mięs tego samego gatunku zwierząt i tego samego pochodzenia, należących do tego samego posiadacza i wysłanych do tego samego odbiorcy.

Wycinanie, zeskrobywanie błon surowicznych, jak również usuwanie częściowe lub zupełne gruczołów chłonnych z ich naturalnego położenia, pociąga za sobą we wszystkich wypadkach cofnięcie mięsa, lub w braku cofnięcia, zajęcie mięsa, które będzie zniszczone lub zużytkowane warunkowo.

Umawiające się Strony podadzą sobie wzajemnie do wiadomości wykaz substancyj (antyseptycznych, barwników lub innych), których używanie na ich terytorjum przy wyrabianiu lub konserwacji mięsa i wyrobów mięsnych jest zakazane.

Artykuł 6.

Świeże produkty zwierzęce będą mogły być poddane kontroli weterynaryjnej; będą one zaopatrzone w świadectwo, którego wzór jest załączony do niniejszej konwencji, załącznik Nr. 3, wystawione przez państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, umożliwiające stwierdzenie ich tożsamości i stwierdzające, że produkty te pochodzą ze zwierząt wolnych od chorób, mogących się udzielić przez te produkty ludziom lub zwierzętom.

Świadectwo nie będzie wymagane dla produktów, które zostały poddane zabiegom, uważanym przez Państwo przeznaczenia za dające dostateczne zabezpieczenie z punktu widzenia profilaktycznego (wysuszenie, solenie, poddanie działaniu arszenika lub innych środków, mycie antyseptyczne, poddanie działaniu pary, odkażenie).

Artykuł  7.

Przewóz tranzytem zwierząt, świeżych produktów zwierzęcych oraz przedmiotów mogących przenieść zaraźliwą chorobę, a pochodzących z terytorjum jednej z umawiających się Stron, przez terytorjum drugiej, podlega tym samym przepisom, co przesyłki przeznaczone do przywozu. Do przesyłek takich winno być dołączone zezwolenie na przywóz bezwarunkowy ze strony kraju przeznaczenia lub kraju tranzytu przy wyjściu, chyba, że wspomniane kraje przyjęły stałe zobowiązanie w żadnym wypadku nie cofać zwierząt, produktów zwierzęcych lub przedmiotów, mogących przenieść zaraźliwą chorobę.

Wagony przeznaczone do tranzytu winny być zaplombowane przez urząd celny przy przywozie i wszelkie wyładowanie lub przeładowanie jest w zasadzie zakazane. W razie konieczności lub za specjalnem zezwoleniem wyładowania lub przeładowania będą mogły być uskuteczniane pod kontrolą państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego.

Wagony używane do tranzytu zwierząt lub świeżych produktów zwierzęcych winny być doskonale uszczelnione.

Te same przepisy mają zastosowanie do przewozu tranzytem zwierząt, produktów zwierzęcych lub przedmiotów, mogących przenieść zaraźliwą chorobę, a pochodzących z innego kraju, z którym jedna z umawiających się Stron zawarła konwencję weterynaryjną i przeznaczonych dla jednego z umawiających się krajów.

Artykuł 8.

Gdy zostanie stwierdzona zaraźliwa choroba na granicy, zwierzęta chore i zarażone zostaną cofnięte, lub w razie gdy cofnięcie jest niemożliwe, zostaną oddane pod kontrolę sanitarno-weterynaryjnej służby kraju importującego. Służba ta ma prawo wymagania na koszt importującego, bądź wysłania wszystkich zwierząt przesyłki do rzeźni wyznaczonej w tym celu, bądź podjęcia takich zarządzeń, które wydawać się będą właściwe. We wszystkich wypadkach i w każdej chwili posiadacz będzie mógł żądać poddania ubojowi wszystkich lub części zwierząt, pozostających pod kontrolą sanitarno-weterynaryjną.

Centralna władza weterynaryjna zawiadomi o stwierdzeniu zaraźliwej choroby równorzędną władzę kraju pochodzenia zwierząt.

Te same przepisy będą stosowane w wypadku uzasadnionego podejrzenia o zaraźliwą chorobę do czasu możliwości ostatecznego rozpoznania choroby.

Artykuł  9.

W razie wybuchu księgosuszu na terytorjum jednej z umawiających się Stron, druga Strona ma prawo zakazać przywozu zwierząt przeżuwających, świń i produktów zwierzęcych, jak również wszelkich przedmiotów, mogących być nośnikiem zarazy.

Artykuł 10.

Jeżeli zaraźliwa choroba została zawleczona z terytorjum jednej z Umawiających się Stron na terytorjum drugiej Strony, lub jeśli jaka choroba szerzy się w groźny sposób na terytorjum jednej ze Stron, druga Strona będzie miała prawo ograniczyć lub zakazać na czas trwania niebezpieczeństwa zarazy przywozu zwierząt wrażliwych na daną chorobę, jako też przywozu produktów zwierzęcych lub przedmiotów mogących być nośnikiem zarazy.

Te ograniczenia nie mogą mieć zastosowania, o ile dotyczą przywozu zwierząt, ich produktów i przedmiotów, mogących przenieść zaraźliwą chorobę w wypadku wąglika, szelestnicy, zarazy bydła i dziczyzny, wścieklizny, otrętu zwierząt jednokopytowych i bydła rogatego, świerzbu zwierząt jednokopytowych i owiec, różycy świń, cholery drobiu oraz gruźlicy.

Artykuł  11.

Centralne władze weterynaryjne obydwóch Umawiających się Stron będą ogłaszały co 15 dni wykazy sanitarne weterynaryjne, zawierające statystykę zaraźliwych chorób i będą je wymieniać w możliwie najkrótszym czasie.

Artykuł 12.

Centralne władze weterynaryjne będą się zawiadamiać telegraficznie o pojawieniu się i o wygaśnięciu na ich terytorjum księgosuszu, zarazy płucnej bydła rogatego oraz zarazy stadniczej zwierząt jednokopytowych.

Artykuł  13.

Wagony lub statki, w których były przewożone zwierzęta, jak również przedmioty używane przy załadowaniu i wyładowaniu zwierząt, winny być odkażane po każdym transporcie stosownie do przepisów obowiązujących w kraju przeznaczenia i pod kontrolą służby weterynaryjnej.

Artykuł 14. ¹

Niniejsza konwencja zawarta jest na jeden rok. Będzie ona ratyfikowana i obydwa Rządy porozumieją się nastepnie celem ustalenia, za wspólną zgodą, daty wejścia w życie konwencji.

O ile konwencja nie będzie wypowiedziana na cztery miesiące przed wygaśnięciem, zostanie ona przedłużona w drodze milczącej zgody, przyczem każda ze Stron zastrzega sobie wówczas prawo wypowiedzenia jej w każdej chwili i konwencja przestanie obowiązywać w cztery miesiące potem.

NA DOWÓD CZEGO wyżej wyznaczeni Pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję i przyłożyli do niej swoje pieczęcie.

Sporządzono w Paryżu, w 2-ch egzemplarzach 24 kwietnia 1929 r.

ZAŁĄCZNIK Nr. 1. ²

Zaświadczenie sanitarno-weterynaryjne dla wywożonych zagranicę zwierząt¹⁾.

Niżej podpisany

(nazwisko i charakter służbowy państwowego lub przez państwo

upoważnionego lekarza weterynaryjnego)

poświadcza, że zbadał dnia

(data badania słownie)

zwierzę}

któr... opis następuje:

zwierzęta}

i że uznał je za zdrowe i wolne od jakiejkolwiek zaraźliwej

choroby.

Poświadcza pozatem, że od 40 dni nie zdarzył się ani w

gminie pochodzenia zwierząt, ani w gminach sąsiednich w

promieniu 40 km, jak również w miejscowościach, przez które

odbywał się transport aż do miejsca załadowania:

na kolej}

żaden wypadek zarazy płucnej, pryszczycy, ospy

owczej, pomoru świń lub pomoru kur

na statek}

Sporządzono w

(data słownie).

Podpis lekarza weterynaryjnego z podaniem jego charakteru

służbowego.

Stempel

lub pieczęć urzędowa.

___________

¹⁾ Niniejsze zaświadczenie będzie wystawiane w języku

polskim i francuskim w dwóch tekstach równoległych.

(Na odwrocie załącznika Nr. 1).

ŚWIADECTWO

wystawiane w wypadku przerwania transportu¹⁾.

Podpisany poniżej lekarz weterynaryjny

(nazwisko i charakter służbowy)

poświadcza, że zbadał w .................. zwierzę/zwierzęta

wymienione w niniejszym świadectwie i zastał je zdrowe i wolne

od jakiejkolwiek zaraźliwej choroby.

Podpisany lekarz weterynaryjny poświadcza, że podczas

pobytu w

........................................... zwierzę/zwierzęta

nie były narażone na zarażenie się jedną z chorób wymienionych

w niniejszem świadectwie.

Sporządzono w

Lekarz weterynaryjny

(podpis i charakter służbowy)

Stempel

lub pieczęć urzędowa

____________

¹⁾ Niniejsze świadectwo będzie wystawiane w języku polskim

i francuskim w dwóch tekstach równoległych.

ZAŁĄCZNIK Nr. 2.

Wzór świadectwa¹⁾.

Podpisany poniżej

(nazwisko i charakter służbowy państwowego lub przez państwo

upoważnionego lekarza weterynaryjnego państwa pochodzenia)

poświadcza, że przetwory pochodzenia zwierzęcego, których opis

następuje:

(waga)

(rodzaj towaru)

oznakowane jak następuje:

wysłane z

(miejscowość wysłania)

przez

(nazwisko i adres nadawcy)

i przeznaczone dla

(nazwisko i adres odbiorcy)

przewożone przez

(sposób przewozu, nazwa statku - przy przewozie statkiem)

pochodzą w całości ze zwierząt, poddanych badaniu

weterynaryjnemu przed ubojem i po uboju i uznanych za zdrowe,

że nie zawierają żadnej substancji antyseptycznej i że zostały

przyrządzone i wysłane zgodnie z wymaganiami higjeny środków

żywnościowych.

Sporządzono w

dnia

Pieczęć urzędowa

Podpis

__________

¹⁾ Niniejsze świadectwo winno być wystawiane w języku

polskim i francuskim w dwóch tekstach równoległych.

ZAŁĄCZNIK Nr. 3. ³

Wzór świadectwa¹⁾.

Podpisany poniżej

(nazwisko i charakter służbowy państwowego lub przez państwo

upoważnionego lekarza weterynaryjnego państwa pochodzenia)

poświadcza, że produkty pochodzenia zwierzęcego, których

opisanie następuje:

(waga)

(rodzaj towaru)

oznakowane jak następuje:

wysłane z

(miejscowość wysłania)

przez

(nazwisko i adres nadawcy)

i przeznaczone dla

(nazwisko i adres odbiorcy)

przewożone przez

(sposób przewozu, nazwa statku - przy przewozie statkiem)

pochodzą w całości ze zwierząt poddanych badaniu

weterynaryjnemu i zostały uznane za wolne od chorób, które mogą

być udzielone przez te produkty ludziom lub zwierzętom.

Sporządzono w

dnia

Pieczęć urzędowa

Podpis

_____________

¹⁾ Niniejsze świadectwo winno być wystawiane w języku

polskim i francuskim w dwóch tekstach równoległych.

Paryż, dnia 16 stycznia 1930.

REPUBLIKA FRANCUSKA

MINISTERSTWO

SPRAW ZAGRANICZNYCH

Dyrekcja Spraw Politycznych

i Handlowych

Stosunki handlowe.

Panie Ambasadorze,

Mam zaszczyt zawiadomić Pana, że ponieważ wkradły się błędy do tekstu wzoru zaświadczenia sanitarnego zamieszczonego w załączniku I do Weterynaryjnej Konwencji Sanitarnej, podpisanej pomiędzy Polską a Francją dnia 24 kwietnia 1929, Francuskie Ministerstwo Rolnictwa wyraziło życzenie, by wyżej wymienione zaświadczenie zostało zastąpione wzorem załączonym przy niniejszem.

Byłbym Panu wdzięczny, gdyby Pan zechciał mnie zawiadomić, czy Rząd Polski przyjmuje tę poprawkę i czy również zgadza się na to, by porozumienie w ten sposób osiągnięte, stanowiło część Weterynaryjnej Konwencji i zostało ratyfikowane jednocześnie z tą konwencją.

Zechce Pan przyjąć, Panie Ambasadorze, zapewnienie mego najgłębszego szacunku.

Do Jego Ekscelencji

Pana Chłapowskiego

Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej

w Paryżu.

Paryż, dnia 28 stycznia 1930.

AMBASADA POLSKA

Nr. 259/V. R. H.

Panie Premjerze,

W liście swym z dnia 16 stycznia 1930 zechciał Pan zakomunikować mi co następuje:

"Mam zaszczyt zawiadomić Pana, że ponieważ wkradły się błędy do tekstu wzoru zaświadczenia sanitarnego zamieszczonego w załączniku I do Weterynaryjnej Konwencji Sanitarnej, podpisanej pomiędzy Polską i Francją dnia 24 kwietnia 1929, Francuskie Ministerstwo Rolnictwa wyraziło życzenie by wyżej wymienione zaświadczenie zostało zastąpione wzorem załączonym przy niniejszem.

Byłbym Panu wdzięczny, gdyby Pan zechciał mnie zawiadomić czy Rząd Polski przyjmuje tę poprawkę i czy również zgadza się na to, by porozumienie w ten sposób osiągnięte stanowiło część Konwencji Weterynaryjnej i zostało ratyfikowane jednocześnie z tą konwencją".

Mam zaszczyt podać do wiadomości Waszej Ekscelencji, że Rząd Polski przyjmuje poprawkę, o której mowa.

Zechce Pan przyjąć, Panie Premjerze, zapewnienie mojego najgłębszego szacunku.

Do Jego Ekscelencji

Pana Aristide Briand

Ministra Spraw Zagranicznych

w Paryżu.

Zaświadczenie sanitarne dla wywożonych zwierząt¹⁾.

Niżej podpisany

(nazwisko i charakter służbowy państwowego lub przez państwo

upoważnionego lekarza weterynaryjnego)

poświadcza, że zbadał

dnia

(data badania słownie)

w

(miejscowość badania)

zwierzę}

któr... opis następuje:

zwierzęta}

Informacje:

1. Rodzaj 1. Imiona i nazwisko wysyłającego

2. Płeć 2. Miejsce zamieszkania wysyłającego

3. Maść 3. Miejsce pochodzenia zwierzęcia

4. Znaki szczególne 4. Imiona i nazwisko adresata

5. Miejsce zamieszkania adresata

6. Miejsce przeznaczenia z wymienieniem

stacji, na której nastąpi wyładowanie

i że uznał takowe za zdrowe i wolne od wszelkiej choroby

zaraźliwej.

Poświadcza ponadto, że od dni czterdziestu nie zdarzył się w

gminie pochodzenia zwierząt, ani w sąsiednich gminach, w

promieniu czterdziestu kilometrów, jak również w

miejscowościach, przez które się odbywał transport, aż do

miejsca załadowania (na kolej-statek) żaden wypadek zarazy

płucnej, pryszczycy, ospy owczej, pomoru świń lub pomoru kur.

Sporządzono w

Stempel

lub pieczęć urzędowa.

(data słownie)

Podpis weterynarza z podaniem

jego stanowiska służbowego.

___________

¹⁾ Niniejsze zaświadczenie będzie wystawiane po francusku

i po polsku w dwóch tekstach równoległych.

Zaznajomiwszy się z wymienionemi wyżej konwencją, aneksami I, II, III, dwiema notami i dwoma wzorami zaświadczeń, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dn. 19-go marca 1931 r.

1 Art. 14 zmieniony przez Porozumienie z dnia 2 czerwca 1931 r. (Dz.U.32.55.538) zmieniające nin. Konwencję z dniem 14 maja 1932 r.

2 Załącznik Nr 1 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 22 sierpnia 1932 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.32.101.861).

3 Załącznik Nr 3 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 22 sierpnia 1932 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.32.101.861).

• Identyfikator: Dz.U.1932.55.537
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Francja-Polska. Konwencja weterynaryjna. Paryż.1929.04.24.
• Data aktu: 24/04/1929
• Data ogłoszenia: 30/06/1932
• Data wejścia w życie: 14/05/1932