Nowy tekst załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października...

KLASA I

Przedmioty zagrażające wybuchem.

Ia. Materjały wybuchowe i strzelnicze.¹⁾

Dopuszcza się do przewozu:

8 1. Nitroceluloza (bawełna strzelnicza, bawełna kolodjonowa), mianowicie:

b)

prasowana, z zawartością co najmniej 15% wody (85 części składników stałych i 15 części wody).

Nitroceluloza musi odpowiadać następującym warunkom stałości:

Nitroceluloza ogrzewana przez dwie godziny do temperatury 132° C, nie może wydzielać na 1 gr nitrocelulozy więcej niż 3 centymetry sześcienne tlenku azotu; temperatura wybuchu musi być wyższa niż 180° C.

9 2. Trójnitrotoluol, jak również trójnitrotoluol tak zwany płynny (obojętna mieszanina nitropochodnych toluolu, płynna w zwykłej temperaturze). Materjały te nie powinny być bardziej niebezpieczne niż chemicznie czysty "trójnitrotoluola".

10 3. Kwas pikrynowy. Kwas ten nie powinien mieć żadnych domieszek, które czyniłyby go bardziej niebezpiecznym, niż chemicznie czysty produkt.

11 4. Nitrozwiązki organiczne, które nie są więcej niebezpieczne od kwasu pikrynowego, przeznaczone do badań naukowych lub do użytku farmaceutycznego, przesyłane w ilościach, nie przekraczających każde z nich 500 gr, a ogółem 5 kg, wagi netto, odpowiadające 15 kg wagi brutto.

______

¹⁾

Materjały, nie służące do celów strzelniczych lub wybuchowych, które przy zetknięciu z płomieniem nie wybuchają, a na uderzenie i tarcie nie są wrażliwsze od dwunitrobenzolu, nie zaliczają się, w rozumieniu niniejszych postanowień, do materjałów wybuchowych.

Jeżeli nadawca przy wysyłaniu któregoś z tych materiałów zaświadczy w liście przewozowym, iż materjał ten nie służy do celów strzelniczych lub wybuchowych, że przy zetknięciu z płomieniem nie wybucha, a na uderzenie lub tarcie nie jest wrażliwszy od dwunitrobenzolu, materjał taki nie uważa się jako podlegający warunkom, przepisanym dla przewozu materjałów klasy I a.

Przepisy o przewozie.

Do przewozu materjałów wybuchowych stosuje się postanowienia następujące:

A.

Opakowanie.

12 (1) 1. Nitroceluloza w postaci kłaczków i nieprasowana z zawartością co najmniej 25% wody albo alkoholu (a) i nitroceluloza prasowana z zawartością co najmniej 15% wody (b) winny być ściśle zapakowane w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia drewniane, nieprzepuszczające wody względnie alkoholu, lub w naczynia blaszane (skrzynki), albo w mocne, nieprzepuszczalne beczki z tektury lub żelaza, wysłane wewnątrz warstwą cynku lub ołowiu. Skrzynki blaszane i beczki powinny być zaopatrzone w szczelne zamknięcie, mogące ustąpić pod ciśnieniem wewnętrznem. Nadto skrzynki blaszane powinny być zapakowane, bądź osobno, bądź po kilka razem, w mocne skrzynie drewniane, przy użyciu słomy, papieru lub innych tego rodzaju materjałów elastycznych, tak szczelnie, aby się nie mogły poruszać.

13. 2. Trójnitroioluol musi być dobrze zapakowany w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia drewniane. Zamiast naczyń drewnianych można używać także mocnych i nieprzepuszczalnych beczek tekturowych.

Tak zwany trójnitrotoluol płynny można pakować nietylko do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych, lecz również ł do naczyń żelaznych; naczynia te muszą mieć całkiem szczelne zamknięcie, które jednakże w razie pożaru mogłoby ustąpić pod ciśnieniem gazów i powstałych wewnątrz naczynia.

14 3. Kwas pikrynowy musi być dobrze zapakowany w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia. Zamiast naczyń drewnianych można używać także mocnych i nieprzepuszczalnych beczek tekturowych. Do opakowania nie wolno używać materjałów, zawierających ołów.

15 4. Preparaty z nitro związków organicznych muszą być zapakowane w szczelne, dobrze zamknięte naczynia szklane lub gliniane, które należy dobrze opakować w mocne, szczelne, dobrze zamykające się naczynia drewniane.

16 (2) Waga brutto jednej sztuki przesyłkowej, wymienionej pod 1, 2 i 3, nie może przekraczać 120 kg, jeżeli są to skrzynie; gdy zaś za opakowanie służą beczki, które można przetaczać, waga brutto może dochodzić do 120 kg dla kwasu pikrynowego i do 300 kg dla materjałów, wymienionych pod 1 i 2.

Waga brutto jednej sztuki przesyłkowej, wymienionej pod 4, nie może przekraczać 15 kg.

17 (3) Na każdej sztuce przesyłkowej należy umieścić nalepkę według wzoru Nr. 1. Nadto sztuki przesyłkowe zawierające kwas pikrynowy, winny być zaopatrzone w dobrze widoczny napis literami czerwonemi "Kwas pikrynowy".

B.

Zaświadczenia. Listy przewozowe.

18 (1) W liście przewozowym na każdą przesyłkę powinien nadawca i uznany przez kolej wysyłającą chemik - rzeczoznawca zaświadczyć, że właściwość towaru i opakowanie odpowiadają powyższym przepisom. Zaświadczenie chemika nie jest wymagane, jeżeli dołączono do listu przewozowego w tymże celu specjalne zaświadczenie właściwej władzy, na które w tym liście należy się powołać.

(2) Oddzielne przepisy ustawowe umawiających się Państw, przez których obszar przewóz ma nastąpić, postanawiają, czy i jakie inne jeszcze zaświadczenia są wymagane.

E.

Przewóz.

21 Przewóz, jako przesyłka pośpieszna jest niedozwolony.

I b. Amunicja.

Do przewozu są dopuszczone:

22 1. Lonty bez zapalników.

d)

Zapalniki pociskowe bez spłonek lub przyrządów wywołujących działanie kruszące, materjały podpalowe do zapalników pociskowych.

24. 3 Ognie sztuczne sygnałowe, mianowicie wielkie huki armatnie, zawierające nie więcej jak 200 gr czarnego prochu ziarnistego lub 70 gr prochu bezdymnego, i petardy kolejowe.

Co się tyczy słabych huków armatnich, o zawartości najwyżej 75 gr prochu ziarnistego, używanych do ogra sztucznych, zob. klasę I c, 3 b-cyfra marginesowa 48 -.

25 4. Naboje do broni palnej ręcznej.

A.

Opakowanie.

Do 1.

27 (1) Lonty bez zapalników należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (skrzyń lub beczek) tak szczelnie, by zabezpieczały zawartość przed rozpylaniem i rozsypaniem. Zamiast naczyń drewnianych można używać mocnych, nieprzemakalnych beczek z tektury.

Waga brutto każdej sztuki lontów nie może przewyższać 60 kg.

(2) Lonty detonujące z rdzeniem z czteronitroplutaerytrytu, powinny być nawijane po 100 m długości, na mocne szpule trudno zapalne, np. z drzewa, lub z mocnej trwałej tektury. Szpule te powinny być zapakowane do mocnych, dobrze i szczelnie zamykających się naczyń drewnianych, w taki sposób, ażeby szpule nie mogły stykać się ani ze sobą, ani ze ścianami skrzyni. Dokonać tego można np. zawijając kilkakrotnie szpule w mocny i sztywny papier, zabezpieczając opakowanie takie od rozluźnienia się lub przemoczenia przez zaklejenie, albo w inny odpowiedni sposób.

Skrzynia każda nie powinna zawierać więcej niż 1.000 m lontów. Sposób opakowania musi być dozwolony przez właściwą władzę kraju wysyłającego.

(3) Zamknięcie skrzyń z lontami bez zapalników, można zabezpieczyć przez opasanie i ściągnięcie skrzyń obręczami lub drutem stalowym.

(4) Każda sztuka musi być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr. 1.

28 Do 2.

(1) Zapały słabe, nie mające siły wybuchowej, należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (skrzyń) i nadto można używać jako opakowania:

beczek drewnianych - dla zapałów, wymienionych pod a);

worków - dla próżnych łusek, wymienionych pod b);

beczek z drzewa lub mocnych i nieprzemakalnych beczek tekturowych - dla zapalników elektrycznych bez podpałów, wymienionych pod c).

(2) Przed włożeniem zapałów, wymienionych pod a), do zewnętrznych naczyń należy zwracać uwagę, aby:

1. Kapiszony z nieprzykrytą powierzchnią masy zapalnej do 1.000 sztuk, kapiszony z przykrytą powierzchnią masy zapalnej do 5.000 sztuk były szczelnie pakowane do naczyń blaszanych, sztywnych pudełek z tektury lub do skrzynek drewnianych.

2. Kapiszony do amunicji do 1.000 sztuk były pakowane do sztywnych pudełek z tektury. Pudełka muszą mieć nakrywki z zagiętemi brzegami i być dobrze związane. Każda skrzynka nie może zawierać więcej niż 10 pudełek, wewnątrz zaś musi być wyłożona, na grubość 1 cm filcem, lub innym podobnym materjałem.

(3) Zapały wymienione pod c) i d) muszą być zapakowane do naczyń w taki sposób, aby nie mogły się przesuwać,

(4) Waga każdej sztuki, zawierającej zapały, wymienione pod a), c) i d) nie może przekraczać 100 kg,

29 Do 3.

(1) Huki armatnie muszą być w pierwotnym fabrycznym opakowaniu, przy zabezpieczeniu zapału od wysypywania się materjału, ściśle zapakowane do mocnych, szczelnych, dobrze zamykających się naczyń drewnianych, lub też do mocnych, nieprzemakalnych beczek z tektury.

Waga brutto naczynia nie powinna przekraczać 100 kg przyczem ogólna waga prochu nie może przekraczać 25 kg prochu ziarnistego lub 10 kg prochu bezdymnego.

(2) Petardy muszą być pakowane do zupełnie szczelnie zamykanych skrzynek, z desek fugowanych, grubości przynajmniej 22 milimetry, spojonych wkrętkami drzewnemi i umieszczonych w drugiej skrzynce, również szczelnie zamkniętej, objętości nie większej jak 60 decymetrów sześciennych.

(3) Petardy muszą być dobrze przełożone skrawkami papieru, trocinami lub gipsem lub w inny sposób dobrze ułożone zosobna, aby się nie mogły stykać ze sobą lub ze ścianami skrzyń.

(4) Każda sztuka przesyłkowa musi być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr. 2,

30 Do 4.

(1) Naboje do broni palnej muszą być szczelnie zapakowane w naczynia blaszane, drewniane lub z mocnej tektury tak, aby nie mogły się przesuwać. Naczynia te należy umieszczać szczelnie rzędami jedno obok drugiego i jedne nad drugiemi w skrzyniach mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych. Miejsca wolne należy tak szczelnie wypełniać tekturą, papierem, pakułami, wełną drzewną lub wiórami drzewnemi, które muszą być suche i bez tłuszczu - aby naczynia nie mogły się w pace przesuwać.

(2) Waga brutto sztuki przesyłkowej nie może przekraczać 100 kg.

Do 5 A.

31 a) Zapały (z opóźnieniem lub bez).

(1) Powinny być pakowane po 100 sztuk najwięcej do mocnego naczynia blaszanego lub z tektury, tak, ażeby się nie mogły poruszać, nawet w razie silnego wstrząśnięcia.

Miejsca wolne u zapałów, powinny być całkowicie wypełnione suchą mąką z drzewa twardego, lub podobnym materjałem nie zawierającym piasku, o ile zapały nie są tak skonstruowane, ażeby proch nie mógł wydzielać się podczas przewozu (np. zapały z nakrywkami).

Dna i nakrywy od wewnątrz naczyń blaszanych, należy wyściełać filcem, suknem, tekturą falowaną lub innym podobnym materjałem, ściany zaś wewnętrzne tekturą, tak, ażeby zapały nie mogły stykać się bezpośrednio z blachą.

Naczynia z tektury, powinny być nazewnątrz pokryte parafiną, cerezyną lub innym podobnym materjałem, czyniącym tekturę nieprzemakalną.

(2) Naczynia tak napełnione, powinny być szczelnie zamknięte; należy okleić je paskiem papieru dobrze przylegającym tak, ażeby pokrywa naciskała zawartość, nie dopuszczając do poruszania się zapałów. Naczynia blaszane należy pakować po pięć sztuk w mocny papier, lub w pudełka z tektury.

Paczki, lub pudełka, należy pakować do mocnej skrzyni drewnianej, o ścianach grubości co najmniej 20 mm, lub do mocnego naczynia blaszanego, nie pozostawiając, o ile możności, miejsc wolnych. Poszczególną paczkę lub pudełko każdej warstwy należy opasać wiązadłem, dla łatwiejszego wydobycia. Próżne miejsca naczyń powinny być wysłane suchemi materjałami, jak papier, słoma, wełna drzewna lub wióry drzewne. Jeżeli naczynie jest drewniane, pokrywę należy przytwierdzić zapomocą śrub. Otwory do śrub, należy wykonać w pokrywie i w ścianach przed napełnianiem naczynia. Naczynie blaszane powinno mieć mocne i szczelne zamknięcie, urządzone jednak w sposób umożliwiający łatwe i bezpieczne usunięcie nakrywy i ponowne jej zpowrotem umieszczenie.

(3) Naczynie, z pokrywą naciskającą zawartość w sposób uniemożliwiający wszelkie poruszenie się, należy umieścić, pokrywą u góry, w mocnej i nieprzepuszczalnej skrzyni drewnianej, zamykanej zapomocą śrub, o ścianach mających co najmniej 23 mm grubości. Pomiędzy naczyniem a skrzynią, musi być wolna przestrzeń co najmniej 3 cm. Przestrzeń tę, należy wypełnić suchemi materjałami jak opiłki drzewne, słoma, wełna drzewna lub wióry drzewne.

(4) Każda sztuka przesyłkowa musi być zaopatrzona w nalepki według wzoru Nr. 2 i wzoru Nr. 7.

Na każdą skrzynię należy nałożyć plombę, lub zaopatrzyć ją pieczęcią (odcisk, znak), umieszczoną na dwóch główkach śrub, znajdujących się w pokrywie, lub nalepką posiadającą markę fabryczną, naklejoną na pokrywie i ścianach.

(5) Ilość materiału wybuchowego, zawartego w każdej skrzyni, nie może mieć większego działania inicjującego niż 20 kg piorunianu rtęci.

Skrzynie, o wadze przekraczającej 25 kg. muszą być zaopatrzone w uchwyty lub listewki,

32 b) Zapały, zaopatrzone w zapalniki elektryczne (z opóźnieniem lub bez) należy pakować po 100 sztuk najwyżej. Zapały powinny być układane naprzemian, w jednym i drugim końcu paczki. Nie więcej jak 10 paczek należy łączyć i pakować w mocny papier, owiązując sznurkiem; nie więcej zaś jak 5 takich nowych paczek należy pakować do mocnej skrzyni drewnianej, o ścianach co najmniej 23 mm grubości, lub do skrzyni blaszanej, w których należy je unieruchomić przez wysłanie suchemi materjałami jak papier, słoma, wełna drzewna lub wióry drzewne.

Co się tyczy mieszaniny masy wybuchowej, zamknięcia, nalepki i napisy zob. pod a) o zapałach; użycie skrzyni zewnętrznej do opakowania nie jest wymagane.

33 c) Zapały zaopatrzone w lonty do prochu czarnego.

Lont należy zwinąć na obrączkę i mocno związać. Dziesięć obrączek należy połączyć w jedną rolę i opakować w mocny papier pakowy oraz owiązać. 10 najwięcej roi zapakować do skrzyni drewnianej, o ścianach co najmniej 12 mm grubości, wolne przestrzenie należy wypełnić papierem, słomą, wełną drzewną lub wiórami drzewnemi, tak, ażeby zawartość nie mogła się przesuwać. Najwyżej 10 takich skrzynek może być zapakowane do skrzyni zewnętrznej.

Co się tyczy mieszaniny masy wybuchowej, pakowania do skrzyni zewnętrznej, zamknięcia, nalepki i napisu zob. pod a) o zapałach.

34 d) Zapały z opóźnieniem z lontami (naboje do sondowania zapomocą odgłosu) należy łączyć po 50 sztuk najwyżej w pierwotnem opakowaniu fabrycznem (mocne pudełka blaszane, mieszczące pięć warstw naboi po 10 sztuk, dokładnie unieruchomionych filcem wełnianym, układanym pomiędzy warstwy; pokrywa przymocowana do pudełka zapomocą taśmy izolacyjnej), 10 najwyżej takich fabrycznych pakunków należy ułożyć W mocnej skrzyni drewnianej.

Co się tyczy mieszaniny masy wybuchowej, pakowania do skrzyni zewnętrznej, nalepki i napisu zob. pod a) o zapałach.

Do 5 B.

35 Zapały do sondowania, bomby do sondowania, pływające lub nie (zapały zaopatrzone lontami i umieszczone w pochewkach blaszanych) aależy łączyć po 10 sztuk najwyżej, w pierwotnem opakowaniu fabrycznem (mocne pudełka tekturowe lub blaszane, o zaniknięciu piaskiem w których mieszczą się sondy, oddzielnie owijane w papier impregnowany a potem w tekturę falowaną) ; pierwotne takie pakunki w ilościach nie więcej jak po 50 sztuk, należy umieszczać w mocnej, dobrze zamykanej skrzyni drewnianej.

Co się tyczy rodzaju i mieszaniny masy wybuchowej, zob. pod 5 A a) o zapałach.

B.

Zaświadczenia. Listy przewozowe.

36 (1) Co do lontów detonujących, wymienionych pod 1 b, musi być w liście przewozowym podane zaświadczenie uznanego przez kolej żelazną wysyłającą chemika-rzeczoznawcy, że właściwość materjału wybuchowego odpowiada warunkom wymienionym pod I b, 1 b załącznika I do konwencji międzynarodowej. Zaświadczenie chemika nie jest wymagane, o ile dołączono do listu przewozowego w tymże celu specjalne zaświadczenie właściwej władzy, na które się w tym liście należy powołać.

37 (2) List przewozowy na zapały słabe, wymienione pod 2, powinien zawierać oświadczenie, podpisane przez nadawcę, o następującem brzmieniu:

Podpisany zaświadcza, że przesyłka, wymieniona w niniejszym liście przewozowym, odpowiada pod względem właściwości i opakowania przepisom, zawartym w klasie I b, załącznika I do konwencji międzynarodowej co do zapałów słabych.

38 (3) Co do materjałów wymienionych pod 3, nadawca obowiązany jest zaświadczyć w liście przewozowym, że przesyłka zapakowana jest według przepisów zawartych w I b załącznika I do konwencji międzynarodowej,

39 (4) List przewozowy na naboje do ręcznej broni palnej, wymienione pod 4, zapały palne i spłonki do sondowania, wymienione pod 5 A i 5 B, powinien zawierać oświadczenie, podpisane przez nadawcę, o brzmieniu następującem:

Podpisany zaświadcza, że przesyłka, wymieniona w niniejszym liście przewozowym, odpowiada pod względem właściwości i opakowania przepisom, zawartym w klasie 1 b załącznika I do konwencji międzynarodowej co do naboi do ręcznej broni palnej - lub co do zapałów palnych.

40 (5) Oddzielne przepisy ustawowe umawiających się Państw, przez których obszar przewóz ma nastąpić, postanawiają, czy i jakie inne jeszcze zaświadczenia są wymagane.

41 (6) W listach przewozowych na zapały palne i na spłonki do sondowania (5 A i 5 B) nadawca powinien zaświadczyć, że przedmioty te zostały przyjęte do przewozu przez właściwą władzę.

E.

Przewóz.

44 Materjałów, wymienionych pod 3 i 5 A, nie wolno przewozić jako przesyłek pośpiesznych.

I c. Materiały zapalające, ognie sztuczne i t. p.

45 Do przewozu są dopuszczone tylko niżej wymienione przedmioty tego rodzaju na następujących warunkach ogólnych:

Masa wybuchowa tych przedmiotów, powinna mieć takie własności i być tak rozmieszczona i podzielono, aby wskutek tarcia, wstrząsu, uderzenia albo zapalenia się opakowanych przedmiotów, nie nastąpił wybuch całej zawartości przesyłanej sztuki.

Do tych przedmiotów stosuje się pozatem następujące warunki:

e)

Listki zapalne (amorces) do zabawek dziecinnych i wstążki zapalne, zawierające masę piorunującą z chloranu potasowego lub saletry, z nieznacznej ilości czerwonego fosforu, siarczku antymonu, siarki, cukru mlecznego, ultramaryny, kredy, materjałów lepiących (dekstryny, gumy) lub z innych podobnych materjałów, o zawartości ogólnej nie więcej, jak 7,5 gr masy piorunującej na 1.000 takich przedmiotów.

Co do wstążek zapalnych dla lamp bezpieczeństwa, zob. pod 1b - cyfra marginesowa 46 -.

f)

Przedmioty piorunujące, według wzoru i opakowania, dopuszczonego przez właściwe władze nadzorcze kraju wysyłającego:

α) korki piorunujące z masą wybuchową z chloranu i fosforu (chloran potasu, czerwony fosfor, krecia, materjały klejące); waga masy wybuchowej, zawartej w 1.000 korkach, nie może przekraczać 60 gr. Przestrzeń pomiędzy powierzchnią masy wybuchowej, a otworem zagłębienia w korku powinna wynosić około 5 mm. Przy użyciu korka naturalnego, należy masę wybuchową umieścić pomiędzy dwoma arkuszami papieru, lub w miseczce tekturowej, w sposób uniemożliwiający jej poruszanie się lub wypadnięcie. Jeżeli korki sporządzone są z masy korkowej, wtedy należy bezpośrednio wprowadzić materiał wybuchowy do zagłębienia.

β) Krążki piorunujące z masą wybuchową z fosforu i chloranu (chloran potasu, czerwony fosfor, krecia, materjały klejące), stanowiące krążek tekturowy grubości 2 mm, na którym umieszczone jest kółko z zagłębieniem, mieszczącem masę wybuchową, przykryte kawałkiem papieru. Waga masy wybuchowej, zawartej w 1.000 krążkach, nie może przekraczać 45 gr.

γ) Korki piorunujące z masą z piorunianu lub podobną piorunującą masą, wprasowaną w papierowe kapiszony, umocowane w zagłębieniu korków. Waga masy wybuchowej, zawartej w 1.000 korkach, nie może przekraczać 60 gr.

δ) Kapiszony tekturowe (amunicja liliputowa) z wprasowaną masą piorunianu lub podobną masą piorunująca. Waga masy wybuchowej, zawartej w 1.000 kapiszonach lekturowych, nie może przekraczać 25 gr.

ε) Kapiszony tekturowe (amunicja liliputowa) z masą wybuchową z chloranu i fosforu (chloran potasu, czerwony fosfor, krecia i materjały klejące). Waga masy wybuchowej, zawartej w 1.000 kapiszonach tekturowych, nie może przekraczać 25 gr.

48 3. Ognie sztuczne.

b)

Małe huki armatnie, składające się z papierowej klejem powleczonej rurki, owiniętej sznurkiem, z ładunkiem najwyżej 75 gr prochu ziarnistego i huki karabinowe [petardy²⁾], składające się z zamkniętej z obydwuch stron rurki papierowej z ładunkiem 20 gr prochu ziarnistego, - obydwa zaopatrzone w lonty, których koniec zewnętrzny jest przykryty, jako też inne podobne przedmioty, służące do wytwarzania silnego huku.

Co do dużych huków armatnich (ogni sztucznych sygnałowych), zob. klasę I b, pod 3 - cyfra marginesowa 24 -.

A.

Opakowanie.

49 (1) Do opakowania należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych skrzyń drewnianych.

Do przedmiotów, wymienionych pod 1 a), można używać także skrzynki z dobrej i mocno sklejonej tektury, co najmniej 2 mm grubej, jak również naczynia blaszane.

Do przedmiotów, wymienionych pod 1 c), mogą być też używane szczelne, nieprzemakalne mocne beczki tekturowe.

Skrzynie z temi przedmiotami muszą być całkowicie wyłożone dobrym, trwałym papierem, zamiast papieru można używać do wykładania arkuszy cynkowych.

Skrzynie do przedmiotów wymienionych pod 1 d) i 1 e) i dla zapałek bengalskich, wymienionych pod 2 c), mogą być również wyłożone wewnątrz dobrym, trwałym papierem lub papierem smołowanym, jak też blachą cynkową lub żelazną pokrytą ołowiem.

Przy przedmiotach, wymienionych pod 1 b), 2 a), 2 b) ß, 2 e), 2 f) i 3, skrzynie muszą być sporządzone z desek fugowanych, co najmniej 18 mm grubości, kanty skrzyń winny być połączone na tak zw. jaskółcze ogony lub zapomocą nakładek; wewnątrz muszą być całkowicie wyłożone dobrym, trwałym papierem; zamiast papieru można użyć do wykładania cienkich arkuszy cynkowych. Przy przedmiotach, wymienionych pod 2, pokrywy skrzyń winny być przymocowane śrubami.

(2) Przedmioty, niżej wymienione, należy przed umieszczeniem w skrzynie, dobrze opakować w sposób następujący:

______

¹⁾ Ognie sztuczne zawierają jako ładunek miotający - proch czarny ziarnisty; jako ładunek wyrzucający - proch mielony, również z dodaniem prochu wybuchowego, saletry, siarki lub węgla, albo opiłek, czy też blaszek metalowych; - jako masę dla gwiazdek lub kuł świetlnych - rozmaite mieszaniny, zależnie od barwy, które mogą również zawierać chlorany. Masa wybuchowa w ogniach sztucznych nie powinna zawierać chloranu.

²⁾ Co do petard kolejowych, zob. klasę I b, pod 3.

³⁾ Nie są dopuszczone do przewozu mieszane magnezjowe proszki wybuchające, które wskutek połączenia łatwopalnych i wydzielających tlen składników mogłyby spowodować wybuch.

50 a) przedmioty, wymienione pod 1 a), 2 a), 2 b) α: w mocny papier pakowy lub trwałe pudełka. W jednym pudełku tekturowem może znajdować się najwyżej 1.200 pudełek zapałek.

51 b) Przedmioty, wymienione pod 1 b):

wstążki zapalne i wstążki zapalne parafinowane dla lamp bezpieczeństwa, albo tak, jak wskazane pod h), albo w okrągłe puszki blaszane lub w mocne, okrągłe puszki tekturowe ze szczelnie nakładanemi na obu końcach denkami. Każda puszka może zawierać najwyżej 12 zwojów wstążki z 50 kapslami w każdym. Puszki należy łączyć przez zawinięcie w papier w mocne paczki, po 30 puszek najwyżej w każdej. Zwoje wstążek zapalnych należy przekładać krążkami tekturowemi, dokładnie do puszki dopasowanemu

52 c) Przedmioty, wymienione pod 1 d):

nici zapalne w kawałkach o długości najwyżej 20 m winny być nawinięte jedną warstwą na paski papieru, złożone pięciokrotnie. Każda składka winna być przełożona paskiem papieru, występującym ponad obydwie zewnętrzne strony co najmniej o 1 cm. Takie pakunki muszą być oddzielnie zawinięte w papier i mocno zawiązane. Po 10 takich pakunków łączy się przez podwójne zawinięcie w mocny papier w paczkę, zawiązaną sznurkiem nakrzyż i umieszcza się w skrzynkę drewnianą z desek o grubości co najmniej 10 mm w ten sposób, aby pomiędzy paczkami i ścianami skrzynki pozostawała ze wszech stron wolna, co najmniej 6 mm przestrzeń, ściśle wypełniona mączką drzewną¹⁾. Jedna sztuka przesyłkowa może zawierać najwyżej 30 takich skrzynek.

53 d) Przedmioty, wymienione pod 1 e):

wogóle po 25 sztuk do szczelnej puszki z białej blachy lub tekturowej, kapsle termitowe jednak po 50 lub 100 sztuk do szczelnego pudełka tekturowego. Takie paczki (puszki lub pudełka) należy umieszczać w skrzynie, w odległości jedna od drugiej co najmniej 1 cm, wolne miejsca muszą być szczelnie wypełnione mączką drzewną ¹⁾ mocno ubitą. Do wnętrza jednej skrzyni nie wolno pakować więcej niż 40 paczek.

Paczki te muszą być tak rozmieszczone, aby tworzyły dwie grupy po 20 paczek, oddzielone w sposób należyty warstwą mączki drzewnej¹⁾ dobrze ubitej, grubości co najmniej 3 cm.

______

¹⁾ Mączkę drzewną (której nie należy utożsamiać z trocinami a tembardziej z wiórkami drzewnemi) otrzymuje się przez zmielenie drzewa. Mączka z drzewa miękkiego w dotknięciu jest miałka i jednolita i posiada właściwość skupiania się pod naciskiem.

54 e) Przedmioty wymienione pod 2 b) β:

w skrzynie drewniane lub w mocne, owinięte w papier pudełka tekturowe, przyczem każda taka skrzynia lub pudełko, może zawierać najwyżej 1.000 sztuk; do umocowania należy używać trocin.

55 f) Przedmioty wymienione pod 2 c):

w pudełkach, połączone następnie w paczki po 10 do 12 pudełek, w jednem owinięciu z papieru.

56 g) Przedmioty wymienione pod 2 d):

w pudełkach, połączone następnie w paczki po 10 do 12 pudełek, w owinięciu z papieru lub torebce papierowej. Torebki muszą być zamknięte przez zagięcie otwartej strony. Pudełka albo torebki łączy się przez owinięcie mocnym papierem w mocne paczki, które nie powinny zawierać więcej niż 1 gros świec cudownych.

57 h) Przedmioty wymienione pod 2 e):

listki zapalne do zabawek dziecinnych i wstążki zapalne, w mocne pudełka tekturowe, z których, każde może zawierać najwyżej 100 kapsli zapalnych po 5 mg masy piorunującej. 7,5 mg masy piorunującej dopuszcza się tylko przy zawartości pudełka najwyżej 50 kapsli. 12 pudełek z listkami zapalnemi lub wstążkami zapalnemi łączy się w jedną rolkę, 12 zaś rolek przez owinięcie w mocny papier - w jedną mocną paczkę.

58 i) Przedmioty wymienione pod 2 f):

α) Korki piorunujące z masą wybuchową z chloranu i fosforu powinny być pakowane najwyżej 50 sztuk w jednym pudełku tekturowem z nakładaną pokrywką. Same korki muszą być przyklejone do dna pudełka, lub w inny niemniej trwały sposób umocowane. Wolne miejsca winny być szczelnie wypełnione suchą mączką drzewną¹⁾ lub mączką i korka. Na mączkę tę nakłada się odpowiednią warstwę waty lub inne go niemniej sprężystego materjału i pudełko zamyka się nakładaną pokrywką. Tak przygotowane pudełka łączy się zapomocą oklejenia wstęgą papierową albo przez związanie sznurkiem, w małe paczki, w sposób, aby paczka taka zawierała nie więcej jak 100 korków piorunujących. Oklejanie wstęgą lub związanie sznurkiem pudełek musi być tak mocne i pewne, aby mączka drzewna¹⁾ nie mogła się z nich ani przesypywać, ani wysypywać. Najwyżej 5 małych paczek może być przez owinięcie w mocny papier złączonych w jedną paczkę.

______

¹⁾ Mączkę drzewną (której nie należy utożsamiać z trocinami a tembardziej z wiórkami drzewnemi) otrzymuje się przez zmielenie drzewa. Mączka z drzewa miękkiego w dotknięciu jest miałka i jednolita i posiada właściwość skupiania się pod naciskiem.

59 β) Krążki piorunujące z masą wybuchową z fosforu i chloranu najwyżej po 5 sztuk w pudełka tekturowe z nakładaną pokrywką. Po 5 takich pudełek zawija się w papier, na jedną rolkę. Po 20 takich rolek łączy się w jedną paczkę, zaś 2 paczki w jedno pudło z mocnej tektury z nakładaną pokrywką. Pokrywka musi być pewnie przymocowana do dolnej części pudła nalepionym paskiem z trwałego papieru. Jedna skrzynia może zawierać najwyżej 50 pudeł.

60 γ) Korki piorunujące z masą z piorunianu lub podobną piorunującą masą, wprasowaną w kapiszon tekturowy, tak jak wskazane dla korków z masą piorunującą z chloranu i fosforu pod α.

61 δ) Kapiszony tekturowe (amunicja liliputawa) z masą piorunującą lub podobnym materjałem, należy pakować najwyżej po 10 sztuk w jednym pudełku tekturowem z nakładaną pokrywką, wypełniając wszystkie wolne miejsca mączką drzewną¹⁾, na dno pudełka i pod pokrywkę muszą być włożone krążki tekturowe o grubości 1 mm. Pokrywkę należy przymocować do pudełka przez naklejenie paska mocnego papieru naokoło obu części pudełka. Po 10 takich pudełek zawija się papierem w rolkę, a następnie po 10 takich rolek łączy się przez owinięcie papierem w jedną mocną paczkę. Jedna skrzynia może zawierać najwyżej 25 paczek.

62 ε) Kapiszony tekturowe (amunicja liliputowa) z masą wybuchową z chloranu i fosforu należy pakować albo według przepisów pod δ, albo najwyżej po 50 sztuk w jednem pudełku tekturowem z nakładaną pokrywką; kapiszony winny być umocowane w tekturach z otworami, wszystkie zaś miejsca wolne wypełnione mączką drzewną¹⁾.

______

¹⁾ Mączkę drzewną (której nie należy utożsamiać z trocinami a tembardziej z wiórkami drzewnemi) otrzymuje się przez zmielenie drzewa. Mączka z drzewa miękkiego w dotknięciu jest miałka i jednolita i posiada właściwość skupiania się pod naciskiem.

63 k) Przedmioty, wymienione pod 3a), 3c) i 3d):

w mocne pudełka tekturowe lub skrzynki drewniane; co do przedmiotów, wymienionych pod 3 d) tej samej liczby, dopuszczalne są także worki papierowe; ognie sztuczne, większych rozmiarów, należy pakować w papier, jeżeli miejsce zapalenia nie jest przykryte osłoną papierową; w obu przypadkach należy zabezpieczyć masę zapalną przed rozsypaniem.

64 1) Przedmioty, wymienione pod 3 b):

w mocne pudełka, huki armatnie powinny być ściśle ułożone; poszczególne przedmioty powinny być rozdzielone między sobą grubą warstwą mączki drzewnej¹⁾ lub innego podobnego odpowiedniego materjału.

65 (3) Opakowanie wewnątrz skrzyń powinno zabezpieczyć poszczególne sztuki przesyłkowe przed poruszaniem. Przy przedmiotach, wymienionych pod 1 b), 2 a), 2 b) β, 2 e), 2 f) i 3 wolne miejsca w naczynach zewnętrznych należy wypełniać szczelnie odpowiednim suchym materjałem pakunkowym (wełna drzewna, papier itp.) - przy korkach piorunujących, krążkach piorunujących i podobnych materjałach: mączka drzewna lub trociny -. Wilgotnego siana, pakułów, napojonych tłuszczem lub oliwą, albo innych materjałów, podlegających samozapaleniu się, stosować nie wolno. Większe przedmioty pirotechniczne (transparenty) wystarczy dobrze umocować w skrzyni.

66 (4) Na opakowaniu zewnętrznem należy wypisać wyraźnie i trwale zawartość skrzyni, na opakowaniu zaś, zawierającem artykuły, wymienione pod 1 b), 2 a), 2 b) ß, 2 e), 2 f) i 3, nadto dokładny adres wysyłającego,

67 (5) Waga brutto jednej skrzyni z przedmiotami wymienionemi pod 1 b), 1 e), 2 a), 2 b) t, 2 e), 2 f) i 3) nie powinna przekraczać 100 kg. Przytem ogólna waga masy wybuchowej w jednem naczyniu (ładunek miotający, ładunek wyrzucający i masa świetlna) nie powinna przekraczać 20 kg przy przedmiotach wymienionych pod 1 e) i przy właściwych ogniach sztucznych, wymienionych pod 3 a), - lub 25 kg przy drobnych ogniach sztucznych, wymienionych pod 3 c); waga ogólna prochu ziarnistego pirotechnicznego, wchodzącego do ogni sztucznych, wymienionych pod 3 a), i przy małych ogniach sztucznych, wymienionych pod 3 c) nie może przekraczać 2,5 kg.

68 (6) Każda sztuka przesyłkowa musi być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr. 1, z wyjątkiem sztuk przesyłkowych, mieszczących przedmioty, wymienione pod 1.

B.

Inne przepisy.

69 (1) Zapałki, wymienione pod 1 a) w ilościach do 5 kg, zapakowane według przepisów, zawartych w dziale A,-cyfra marginesowa 49-mogą być łączone w jedną sztukę z innemi przedmiotami (z wyjątkiem materjałów, wymienionych w klasach I a, do I c, II i III niniejszego załącznika.

Na skrzynki tekturowe z zapałkami (cyfra 1a)) nie wolno kłaść przesyłek cięższych od tych skrzynek razem z ich zawartością.

Beczki tekturowe z materjałami, wymienionemi pod 1 c), należy tak ładować, ażeby beczki te nie zostały uszkodzone przez inne przedmioty.

Skrzynki, zawierające nici zapalne, opakowane według przepisu działu A (2) c))-cyfra marginesowa 52 -, mogą być łączone, najwyżej po 5 skrzynek, z innemi ogniami sztucznemi.

______

¹⁾ Mączkę drzewną (której nie należy utożsamiać z trocinami, a tembardziej z wiórkami drzewnemi) otrzymuje się przez zmielenie drzewa. Mączka z drzewa miękkiego w dotknięciu jest miałka i jednolita i posiada właściwość skupiania się pod naciskiem.

70 (2) Listki zapalne do zabawek dziecinnych i wstążki zapalne (2 e)), jako też krążki piorunujące (2 f) β), mogą być pakowane razem z pistoletami dziecinnemi w następujący sposób:

a)

z jednym pistoletem jedna rolka listków zapalnych lub wstążek zapalnych (według A (2) h) - cyfra marginesowa 57 -) lub 2 rolki krążków piorunujących (według A (2) i) β - cyfra marginesowa 59 -). Do pakowania należy używać mocnych pudełek tekturowych, w których muszą się znajdować przegródki tak, ażeby pistolety oddzielone były od innych materjałów. Pudełka mogą być pakowane do skrzyni przesyłkowej albo same, albo z paczkami, zawierającemi innego rodzaju materjały;

b)

w skrzyniach z urządzoną w nich mocną ścianką przegradzającą w taki sposób, aby pistolety umieszczone były w jednej przegrodzie, a wstążki zapalne, listki zapalne lub krążki piorunujące-opakowane według przepisów pod A- w drugiej przegrodzie.

Waga brutto skrzyni, wymienionej pod a) lub b), nie powinna przekraczać 100 kg.

71 (3) Przewozić należy tylko w wagonach krytych.

72 (4) Nadawca obowiązany jest w liście przewozowym na przedmioty, wymienione pod 1 b), 1 d), 1 e), 2 a), 2 b), β, 2 e), 2 f) i 3 zamieścić oświadczenie, że rodzaj ich i opakowanie odpowiadają wymaganiom przepisów, zawartych w klasie I c załącznika I do konwencji międzynarodowej.

73 (5) Przy dalszych przewozach przesyłek, uskutecznianych nie przez fabrykę, wytwarzającą, lecz przez innych nadawców, zaświadczenia takiego nie wymaga się, jeżeli nadawca oświadczy w liście przewozowym, że przesyłki pochodzą z dostawy, opatrzonej w zaświadczenie, stosownie do przepisów, zawartych w załączniku I do konwencji międzynarodowej, i że pierwotne opakowanie w niczem nie zostało zmienione. Na żądanie, musi to być wiarogodnie udowodnione. Co do zewnętrznego opakowania należy w liście przewozowym zaświadczyć, iż odpowiada ono przepisom, zawartym w klasie I c załącznika I do konwencji międzynarodowej.

C.

Przewóz.

74 Ognie sztuczne (3) są wyłączone z przewozu jako przesyłki pośpieszne.

I d. Gazy zgęszczone, skroplone i rozpuszczone pod ciśnieniem.

Dopuszcza się do przewozu wymienione niżej gazy zgęszczone, skroplone i rozpuszczone pod ciśnieniem:

75 a) Gazy zgęszczone:

1. Kwas węglowy;

2. Gaz wodny, gaz świetlny, gaz mieszany (gaz olejowy z domieszką acetylenu nie więcej niż 30%);

3. Gaz olejowy (gaz tłusty);

4. Tlen, wodór, azot, tlenek węgla, gaz kopalniany (metan), powietrze zgęszczone, gazy rzadkich metali (argon, neon, helium, ksenom, krypton lub ich mieszaniny);

76 b)Gazy skroplone:

5 α Etylen, kwas węglowy, gaz olejowy, podtlenek azotu, etan;

β) Gaz nazwany "Z" (zgęszczony gaz olejowy, którego ciśnienie przy 50" C nie przekracza 26 atmosfer);

6. Propilen, amonjak, tlenochlorek węgla (fosgen);

7. Chlor, kwas siarkawy, czterotlenek azotu;

8. Chlorek metylu, chlorek etylu, ten ostatni również perfumowany (perfumy Lance), eter metylowy, metyloamłna, etyłoamina, tlenek etylenu, butylen;

9. Powietrze ciekłe, tlen skroplony, azot skroplony.

77 c) Gazy rozpuszczone pod ciśnieniem¹⁾.

10. Amonjak rozpuszczony w wodzie w roz-czynieponad 30% i nieprzekraczającym 50%;

11. Acetylen rozpuszczony w acetonie i wchłonięty przez masę porowatą.

Przepisy o przewozie.

A.

Rodzaj naczyń.

78 a) O ile w załączniku niniejszym niema przepisów co do wyrobu, rodzaju i jakości naczyń metalowych dla gazów zgęszczonych, skroplonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem, należy stosować odnośne przepisy w przewozie wewnętrznym Państwa, z którego one pochodzą;

79 b) Dla powietrza ciekłego, tlenu skroplonego i azotu skroplonego należy używać:

α) szklanych naczyń o ścianach podwójnych, z próżnią między niemi.

______

¹⁾ Woda amoniakalna, zawierająca nie więcej niż 30% wagowo amonjaku i płyny, zawierające kwas węglowy, nie są uważane za podlegające wybuchowi i mogą być przewożone bez ograniczeń.

Naczynia te muszą być obłożone filcem i zamknięte zatyczką filcową w ten sposób, by dla uniknięcia znaczniejszego ciśnienia wewnątrz, nie przeszkadzały ulatnianiu się nadmiaru gazu, zapobiegając jednakże wyciekaniu zawartości. Zatyczką filcowa musi być umocowana na naczyniu tak, aby nie rozluźniała się przy przechylaniu lub przewracaniu naczynia. Każde naczynie pojedyncze lub kilka naczyń razem musi być zabezpieczone od uderzenia zapomocą kosza drucianego lub innego podobnego przyrządu niewywrotnego. Kosze te lub inne naczynia należy umieścić w skrzyniach metalowych lub drewnianych, obitych wewnątrz blachą, otwartych u góry, lub przykrytych tylko siatką drucianą, wiekiem dziurkowanem, bądź też w inny podobny sposób. Skrzynie metalowe lub skrzynie drewniane muszą być w dolnej swej części szczelne przynajmniej do takiej wysokości, by w razie rozbicia się naczyń, płyn nie mógł wyciekać nazewnątrz. Do skrzyń nie można wkładać pakunkowych materjałów łatwo zapalnych; dopuszczalne są jednak materjały takie, jak filc lub wełna.

β) Naczyń z innego materjału.

Naczyń z innego materjału można używać tylko takich, które nie przepuszczają ciepła, nie pokrywają się rosą ani szronem. Dodatkowe opakowanie takich naczyń nie jest wymagane. Przepisy dotyczące zamykania naczyń szklanych, wymienionych pod α, obowiązują analogicznie także co do tych naczyń.

80 c) Naczynia, przeznaczone dla roztworów i acetylenu w acetonie (cyfra 11), muszą być sporządzone z giętkiego żelaza zlewnego (Flusseisen), z giętkiej stali lub z innego materjału podobnego pod względem twardości, elastyczności i rozciągalności (lecz nie z miedzi). Naczynia muszą być całkowicie wypełnione równomiernie rozłożoną masą o drobnych porach, która:

1. nie działa na żelazne naczynia i nie tworzy ani z rozpuszczalnikami dla acetylenu (acetonu), ani z samym acetylenem szkodliwych połączeń,

2. nawet przy dłuższem użyciu nie skawala się (osiada) i nie tworzy niebezpiecznych próżni nawet przy temperaturze 50° C.,

3. zapobiega napewno - nawet przy wysokiej temperaturze i silnych uderzeniach - rozkładowi acetylenu, o charakterze wybuchu i rozprzestrzenianiu się go poprzez tę masę.

Żadna z części metalowych, które dotykają bezpośrednio roztworu acetylenu, nie może być sporządzona z miedzi lub mieszaniny, zawierającej więcej niż 10% miedzi.

Normalna ilość rozpuszczalnika w naczyniach musi być taka, ażeby zwiększanie się jego objętości przez wchłoniecie acetylenu pod ciśnieniem, przy napełnianiu naczynia, pozostawiało wolną przestrzeń, odpowiadającą co najmniej 15% objętości wody, jaką naczynie może pomieścić. Przestrzeń ta obliczona jest na pojemność masy porowatej, wypełniającej naczynia. Napełnienie acetylenem -winno odpowiadać ciśnieniu w naczyniu nie wyższem, jak 15 km/cm², przy temperaturze 15º C. zob. również D, (3) α) - cyfra marginesowa 91-.

B.

Badanie urzędowe naczyń.

81 (1) Naczynia z żelaza zlewnego, ze stali lub miedzi, przed oddaniem ich do użytku, muszą być poddane próbie ciśnienia hydraulicznego przez rzeczoznawcę, upoważnionego przez właściwą władzę. Naczynia do przewozu roztworów acetylenu należy przed ich oddaniem do użytku, zbadać także pod względem jakości i masy porowatej i dopuszczalnego napełnienia rozczynnikiem (zobacz A, c) - cyfra marginesowa 80 -).

82 (2) Przy próbie hydraulicznej ciśnienie wewnętrzne powinno wykazać:

a) dla gazów zgęszczonych - półtorakrotne ciśnienie masy napełniającej, które nie może przekraczać dopuszczalnych granic, wykazanych pod D (zobacz niżej). Ciśnienie próbne musi przewyższać ciśnienie naładowania co najmniej o 5 kg/cm²,
b) dla gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6, 7 i 8, mianowicie:
kwasu węglowego	250	kg cm²
gazu olejowego	250	"
podtlenku azotu	250	"
etylenu	225	"
etanu	120	"
gazu zwanego "Z"	40	"
propylenu i amonjaku	35	"
tlenochlorku węgla (fosgenu)	15	"
chloru	30	"
kwasu siarkowego	15	"
czterotlenku azotu	30	"
chlorku metylu	20	"
eteru metylowego	20	"
metyloaminy	14	"
etyloaminy, tlenku etylenu, butylenu, i chlorku etylu	10	"
c) dla gazów rozpuszczonych pod ciśnieniem:
dla acetylenu rozpuszczonego w acetonie	60	"
dla amonjaku rozpuszczonego w wodzie pod ciśnieniem o zawartości:
od 30% do 40% wagowo amonjaku	8	"
od 40% do 50% wagowo amonjaku	12	"

83 (3) Próba ciśnienia winna być wznowiona:

b)

dla naczyń, przeznaczonych do przewozu innych gazów zgęszczonych lub skroplonych, co 5 lat;

ej dla naczyń do amonjaku rozpuszczonego pod ciśnieniem, co 5 lat.

84 (4) Naczynia, służące do przewozu acetylenu, rozpuszczonego, podlegają sprawdzaniu, co lat 10. Sprawdzanie takie winno dotyczyć przynajmniej stanu zewnętrznego naczyń (działanie rdzy, dyformacje) i stanu masy porowatej (rozluźnienie, opadnięcie). Ponadto, należy dokonywać prób sondowania przez rozcięcie odpowiedniej ilości naczyń i staranne zbadanie wnętrza, zarówno co do tworzenia się rdzy, jak i zmian zaszłych w materjale naczyń, oraz w masie porowatej.

Przy przewozie naczyń, napełnionych acetylenem rozpuszczonym, należy dołączyć do listu przewozowego zaświadczenie właściwego urzędu w kraju, skąd wysłano naczynia, iż przewóz ich w kraju tym jest dozwolony,

85 (5) Dokonywanie próbnego ciśnienia hydraulicznego, odbywać się powinno w ten sposób, ażeby zwiększenie ciśnienia nie tworzyło się gwałtownie.

Naczynia muszą wytrzymać próbne ciśnienie bez stałego utracenia swej formy i szczelności.

C.

Zaopatrzenie naczyń (wentyle, napisy).

86 (1) Naczynia, służące do przewozu gazów zgęszczonych, skroplonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem (z wyjątkiem powietrza ciekłego, tlenu skroplonego i azotu skroplonego), powinny mieć przynajmniej jeden wentyl do napełniania i opróżniania. Dla roztworów acetylenu (11), części metalowe wentyli, mające styczność z gazem nie mogą zawierać więcej niż 70% miedzi.

Wentyle w naczyniach do tlenu i do gazów wydzielających tlen, mogą być tylko z mosiądzu, bronzu lub nierdzewiejącej stali; przy tego rodzaju naczyniach nie można używać do pakułówania i oliwienia materjału, zawierającego tłuszcz lub oliwę.

Przy naczyniach z amonjakiem można stosować wentyle tylko ze stali.

Dla gazu olejowego, gazu mieszanego i amonjaku rozpuszczonego w wodzie, zamiast wentyli mogą być użyte zatyczki metalowe do wkręcania; muszą one jednak zamykać naczynie tak szczelnie, aby zawartości jego nie można było rozpoznać po zapachu.

Przy naczyniach do rozpuszczonego acetylenu dozwolone jest stosowanie wentyli przepustowych z kryzą dla połączeń.

87 (2) Na naczyniach należy umieszczać napisy widoczne i trwale, oznaczające:

c)

dla gazów skroplowanych, z wyjątkiem gazów wymienionych pod 9 i dla amonjaku rozpuszczonego w wodzie:

najwyższą dopuszczalną dla napełnienia wagę ładunku.

88 (3) Przepisowe napisy powinny być przy naczyniach nowych wyryte na najgrubszej części ściany, przy butlach wymiary napisów powinny być takiej wielkości, aby mogły być wyryte na najgrubszej części szyi butli.

Nieważnych już napisów, wyrytych na naczyniach nie należy usuwać, gdyby z tego powodu powstało zmniejszenie się grubości ściany ponad dozwolone minimum. Usunięcie lub zmiana napisów może odbywać się tylko wtedy, gdy naczynia są zupełnie próżne i oczyszczone, oraz za zezwoleniem rzeczoznawcy, uznanego przez właściwą władzę. Rzeczoznawca, przed ponownem użyciem takich naczyń, winien je zbadać i poddać nowej próbie.

Jeżeli nazwa gazu, oznaczona jest na naczyniach formułkami chemicznemi, wówczas należy nieskróconą nazwę gazu tego umieścić pismem czytelnem i trwałem na karcie, celem jej naklejenia na naczyniu.

D.

Napełnianie naczyń.

89 (1) Najwyższe dopuszczalne ciśnienie zawartości naczyń, służących do przewozu gazów zgęszczonych w temperaturze sprowadzonej do 15° C określa się:

dla	kwasu węglowego w formie gazu	20	kg/cm²
"	gazu mieszanego (gazu olejowego, zawierającego nie więcej jak 30% acetylenu) i gazu wodnego	10	"
dla	gazu olejowego (gazu tłustego)	125	kg/cm²
"	tlenu, wodoru, gazu świetlnego, tlenku węgla, azotu, gazu kopalnianego (metanu), powietrza zgęszczonego i gazów szlachetnych	200	"

90 (2) Najwyższa dopuszczalna granica napełniania naczyń, służących do przewozu gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6, 7 i 8, wynosi:

Litry

dla	kwasu węglowego	1	kg	płynu	na	1.34	pojemności naczynia
"	gazu olejowego i gazu "Z"	"	"	"	"	2.50
"	propilenu	"	"	"	"	2.25
"	podtlenku azotu	"	"	"	"	1.34
"	etylenu	"	"	"	"	3.50
"	etanu	"	"	"	"	3.30
"	amonjaku	"	"	"	"	1.88
"	butylenu	"	"	"	"	1.85
"	tlenochlorku węgla (fosgenu)	"	"	"	"	0.80
"	chloru	"	"	"	"	0.80
"	kwasu siarkowego	"	"	"	"	0.80
"	czterotlenku azotu	"	"	"	"	0.80
"	chlorku metylu	"	"	"	"	1.25
"	chlorku etylu	"	"	"	"	1.25
"	tlenku etylenu	"	"	"	"	1.30
"	eteru metylowego	"	"	"	"	1.65
"	metyloaminy	"	"	"	"	1.70
"	etyloaminy	"	"	"	"	1.70

91 (3) Dla gazów rozpuszczonych pod ciśnieniem w płynie:

b)

Co do najwyższego dopuszczalnego napełnienia naczyń, obowiązują następujące przepisy:

dla acetylenu rozpuszczonego w acetonie, normalna ilość rozpuszczalnika w temperaturze 15° C, musi być tak obliczona, ażeby zwiększanie się jego objętości, następujące przez wchłanianie acetylenu, przy ciśnieniu, osiągniętem w końcu napełniania, pozostawiło wewnątrz porowatej masy przestrzeń wolną, równającą się 15% co najmniej objętości wody, jaką naczynie może pomieścić;

dla amonjaku rozpuszczonego pod ciśnieniem w wodzie w rozczynach:

ponad 30% do 40% wagowo amonjaku, 1 kg płynu na 1,25 litra pojemności naczynia,

ponad 40% do 50% wagowo amonjaku 1 kg. płynu na 1,30 litra pojemności naczynia.

92 (4) Przed każdem napełnieniem winien być zbadany stan naczyń przez rzeczoznawcę fabryki, w której odbywa się napełnianie. Pozostałości, jakie mogą się ewentualnie znajdować, należy usunąć. Oczyszczenia należy dokonać szczególnie wtenczas, jeżeli przy wstrząsaniu próżnemi naczyniami zauważy się w nich obecność części stałych. Nie należy napełniać, przed uprzedniem sprawdzeniem naczyń, na których napisy, dotyczące kontroli są wadliwe lub niedostateczne, albo których próba (dział B - cyfry marginesowe 81 do 85) - nie może być bez zarzutu udowodnioną.

93 (5) Naczynia dla gazów skroplonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem należy zważyć w czasie ich napełniania a następnie celem ustalenia ewentualnej nadwagi poddać dodatkowemu zważeniu.

E.

Inne przepisy.

94 (1) Naczynia z gazami, wymienione pod 5, 6 i 7 (z wyjątkiem chloru i czterotlenku azotu) i pod 8, leżeli naczynia te zapakowane są w skrzyniach, wolno pakować z innemi przedmiotami.

95 (2) Naczynia z gazami wymienionymi pod 1 do 8, 10 i 11, jeżeli nie są umieszczone w skrzyniach, powinny być, o ile żądają tego obowiązujące przepisy kraju wysłania, zaopatrzone w przyrządy zewnętrzne, zabezpieczające je od toczenia się. Przyrządy takie nie mogą być złączone z przykrywkami ochronnemi. Przyrządy, przeznaczone do zabezpieczenia naczyń od toczenia się, są zbędne dla naczyń dużych, których nie przenosi się, lecz przetacza, a które zaopatrzone są w tym celu w specjalne obręcze do przetaczania. Naczyń takich używa się tylko do gazów, wymienionych pod 6, 7, 8 i 10. Pojemność ich nie może być mniejsza od 100 l. ani przekraczać 500 l.

Wentyle, przepisane pod C (1) muszą być zaopatrzone w przykrywki ochronne z żelaza i posiadać jeden lub kilka otworów; dla naczyń miedzianych dopuszczalne są także przykrywki ochronne z miedzi. Przykrywki takie nie są konieczne dla wentyli, umieszczonych wewnątrz szyi butli i chronionych przykręconą, dobrze przylegającą zatyczką metalową.

Naczynia z kwasem węglowym, gazem olejowym i podtlenkiem azotu, naładowane bez opakowania, powinny być pomalowane biało.

96 (3) Na skrzyniach z naczyniami, napełnionemi gazami, wymienionemi pod 1 do 8, 10 i 11 należy umieścić wyraźny i trwały napis, oznaczający zawartość; to samo winno być dokonane na samych naczyniach (zob. pod C (2) a) α -cyfra marginesowa 87 -).

Naczynia powinny być w skrzyniach tak ułożone, ażeby łatwo można było odszukać stemple o dokonaniu próby.

Skrzynie drewniane i skrzynki metalowe, służące do przewozu ciekłego powietrza, skroplonego azotu lub skroplonego tlenu (9), muszą mieć wyraźne napisy "Powietrze ciekłe, skroplony azot lub skroplony tlen" i muszą być zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr. 6 i wzoru Nr. 7.

97 (4) Tlen zgęszczony może zawierać pod względem objętości najwyżej 4% wodoru, zaś wodór zgęszczony najwyżej 2% tlenu. Stopień przymieszki winien być określony zapomocą analizy przy napełnianiu naczyń. Wynik ten analizy winien być ma żądanie przedłożony.

Naczynia, przeznaczone do przewozu gazów skroplonych, wymienionych pod 7), jak również tlenochorku węgla (6), muszą być suche. Naczynia te winny być zamknięte natychmiast po opróżnieniu. Naczynia zawierające gazy, wymienione pod 2 lub 3, jako też wodór zgęszczony lub gaz kopalniany (4), winny być zamknięte także natychmiast po opróżnieniu.

Do próżnych należy również zaliczać naczynia, w których po opróżnieniu ich z zawartości skroplonych, gazów, wymienionych pod 5 do 8, pozostały nieznaczne resztki tych gazów w zgęszczonym stanie. Naczynia takie winny być również zamknięte natychmiast po opróżnieniu.

Przy każdej przesyłce gazów zgęszczonych (1 do 4), nadawca obowiązany jest na żądanie stwierdzić zapomocą manometru ciśnienie istniejące w naczyniach. Przepis ten nie stosuje się do gazu tłustego, ani do gazu mieszanego, przewożonych w bojach morskich, lub innych podobnych naczyniach.

98 (5) Sztuk nie wolno rzucać lub uderzać ani też wystawiać na działanie promieni słonecznych lub ciepła z pieców.

99 (6) Do przewozu używa się:

1) Dla gazów wymienionych pod 1 do 4:

Wagonów krytych. Przy nadawaniu przesyłek na wozach specjalnie urządzonych do przewozu drogami kołowemi i przykrytych całkowicie oponami lub drewnianemi nakrywami, używa się wagonów niekrytych.

Dla gazu wodnego, gazu mieszanego (2), gazu olejowego (gazu tłustego) (3) i gazu kopalnianego (4), można również używać wagonów niekrytych; jednak w okresie pory roku od kwietnia do października, włącznie, wagony te muszą być nakryte całkowicie oponami, jeżeli naczynia nie są umieszczone w skrzyniach drewnianyah.

Dla tlenu i wodoru (4) można używać od listopada do marca włącznie, również wagonów niekrytych.

2) Dla gazów, wymienionych pod 5 do 7:

wagonów krytych lub niekrytych; w miesiącach od kwietnia do października włącznie, wagony niekryte muszą być zaopatrzone w opony. Opony muszą być gęste i umocowane na drewnianem rusztowaniu w taki sposób, ażeby pomiędzy naczyniami i oponami pozostawała wolna przestrzeń dla przepływu powietrza wzdłuż wagonu.

3) Dla gazów wymienionych pod 8:

wagonów niekrytych; w miesiącach od kwietnia do października włącznie, wagony muszą być jednak nakryte całkowicie oponami, jeżeli naczynia nie są umieszczone w skrzyniach drewnianych.

4) Dla gazów, wymienionych pod 9:

wagonów krytych.

5) Dla gazów, wymienionych pod 10:

wagonów krytych lub niekrytych.

6) Dla gazów, wymienionych pod 11:

wagonów krytych; w miesiącach od listopada do marca włącznie, można używać także wagonów niekrytych.

100 (7) Naczynia z gazami zgęszczonemi, skroplonemi lub rozpuszczonemu pod ciśnieniem, należy ustawiać w wagonie w ten sposób, aby nie mogły się przewracać lub spadać. Naczynia, zawierające powietrze ciekłe, tlen skroplony lub azot skroplony, należy ustawiać prosto, zamknięciem ku górze i odpowiednio zabezpieczyć od uszkodzenia przez inne przesyłki.

Naczyń, napełnionych powietrzem ciekłem lub tlenem skroplonym, nie można ładować w bezpośredniej bliskości łatwo zapalnych materjałów w drobnych kawałkach lub w płynie.

101 (8) a) Wagony - kotły, przeznaczone do gazów zgęszczonych, skroplonych lub rozpuszczonych pod ciśnieniem, przyjmuje się do przewozu przy stosowaniu przepisów, wymienionych pod A, B, C i D, dotyczących rodzaju materjałów, badania urzędowego, zaopatrzenia i napełnienia, przepisów, wymienionych pod E ustęp (2), co do wentylów, oraz przepisów pod H.

Przewóz jednak tlenochlorku węgla (fosgenu) pod 6 w wagonach - kotłach jest niedozwolony.

Naczynia muszą być dobrze zabezpieczone od poruszenia się i przytwierdzone trwale do wagonu, tak, ażeby nie można było ich zdejmować bez specjalnych przyrządów.

102 b) Wagony - kotły, przeznaczone do przewozu gazów skroplonych, mające średnicę o jednym przekroju, muszą być zaopatrzone wewnątrz w przegrody z otworami lub innemi podobnemi urządzeniami, w celu zmniejszenia ruchu płynu, wywołanego w razie nagłej zmiany szybkości biegu wagonu.

103 c) Wagony - kotły, przeznaczone do przewozu gazów skroplonych, wymienionych pod 5, 6 i 7 muszą być zaopatrzone zewnątrz pokrywą drewnianą lub innemi środkami izolacyjnemi, uznanemi przez właściwą władzę. Przy stosowaniu środków izolacyjnych należy mieć na uwadze średnicę naczynia, rodzaj gazu, dla którego naczynie jest przeznaczone, oraz współczynnik absorbcji i emisji cieplnej, tak, ażeby temperatura gazu w naczyniu w żadnym razie nie mogła przekraczać 50º C.

104 d) Nie wszystkie zbiorniki wagonów-kotłów, przeznaczonych do przewozu gazów zgęszczonych lub skroplonych, muszą być zaopatrzone w wentyle do napełniania i opróżniania. Wystarcza, aby wszystkie zbiorniki wagonu połączone były jedną rurą zbiorową, z zamykającym się wentylem, umieszczonym wewnątrz ramy wagonu. Przykrywki ochronne nie są dla tych wentyli konieczne.

F.

Wyjątki od przepisów, zamieszczonych pod A do E.

105 (1) Gazy skroplone, wymienione pod 5, 6 i 7 w mniejszych ilościach, a mianowicie: kwas węglowy, etan i podtlenek azotu do 3 gr, amonjak, chlor i czterotlenek azotu do 20 gr, bezwodnik kwasu siarkowego i tlenochlorek węgla (fosgen) do 100 gr można przewozić także w mocnych topionych rurach szklanych, na warunkach następujących: Rury szklane można napełniać kwasem węglowym, etanem i podtlenkiem azotu tylko do połowy; amonjakiem, chlorem i czterotlenkiem azotu tylko do ^⅔ części; kwasem siarkawym i tlenochlorkiem węgla (fosgenem) tylko do ^¾ części. Każdą rurę szklaną należy zapakować do zalutowanej puszki blaszanej, wypełnionej krzemionką, następnie należy zapakować w mocną skrzynię drewnianą. W jednej skrzyni można umieszczać po kilka puszek blaszanych, nie można natomiast umieszczać rur, zawierających chlor w jednej skrzyni z rurami, zawierającemi amonjak lub kwas siarkawy. Puszki blaszane, zawierające gazy skroplone, z wyjątkiem chloru, można pakować także wraz z innemi przedmiotami.

106 (2) Materjały, wymienione pod 8, w ilościach do 150 gr, w rurach szklanych, których ogólna waga nie może przekraczać 5 kg, można pakować w mocne skrzynie osobno, lub z innemi przedmiotami, z warunkiem, aby rury szklane były dobrze w skrzyniach ułożone. Skrzynie należy zaopatrzyć w nalepkę, według wzoru Nr. 3. Skrzynki, zawierające nie więcej, jak 150 gr. tych materjałów, mogą być przewożone w wagonach krytych.

107 (3) Kapsle metalowe z kwasem węglowym (sodor, sparklet), zawierające najwyżej 25 gr. ciekłego kwasu węglowego i najwyżej 1 gram cieczy na 1,34 cm³ pojemności, można przewozić bez ograniczeń, jeżeli kwas węglowy nie zawiera więcej jak ½ %powietrza.

108 (4) Tlen zgęszczony do 0,3 kg/cm² w woreczkach gumowych z nasyconej tkaniny lub innych podobnych materjałów, można przyjmować do przewozu bez ograniczeń.

109 (5) Zbiorniki przy maszynach do wyrobu lodu, zawierające niezbędne przy ich pracy stałe ilości skroplonego kwasu siarkawego, lub skroplonego amonjaku, jeżeli zawartość kwasu siarkawego lub amonjaku nie przekracza 20 l, przewożone są bez ograniczeń.

110 (6) Naczynia ze zgęszczonym tlenem, umocowane w zbiornikach do przewożenia ryb, są również dopuszczone do przewozu, o ile nie są szczelnie zamknięte, lecz zaopatrzone są w urządzenia do stopniowego wydzielania tlenu.

H.

Postanowienia przejściowe.

112 Naczynia do gazów zgęszczonych, skroplonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem, których używanie do przewozu było dozwolone w myśl załącznika I do poprzedniej konwencji międzynarodowej, mogą być nadal używane.

Co do terminów perjodycznych prób ciśnienia, należy stosować się do przepisów, wymienionych pod B - cyfry marginesowe 83 i 84 -.

I e. Materjały, wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne, lub podtrzymujące palenie *).

113 Dopuszcza się do przewozu:

1. Metale alkaljów i ziem alkalicznych, jako to: sód, potas, wapień i t. p. oraz stopy tych metali z sobą.

2. Węglik wapnia (karbid), wodorek wapniowy.

3. Nadtlenek sodu, także mieszaniny, które nie są niebezpieczniejsze od nadtlenku sodu.

Przepisy o przewozie.

A.

Opakowanie.

114 (1) Do opakowania należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń z blachy żelaznej, także pokrytych ołowiem, lub z blachy białej. Materjały, wymienione pod 1, w ilościach do 5 kg., można przewozić także w naczyniach szklanych, mocnych, dobrze i szczelnie zamkniętych. Naczynia te muszą być zupełnie suche, zaś dla materjałów, wymienionych pod 1, wysmarowane naftą.

115 (2) Naczynia, zawierające materiały, wymienione pod 1 i 3, muszą być umieszczone w opakowaniach ochronnych, mianowicie:

a)

naczynia żelazne, także pokryte ołowiem, lub z białej blachy, zawierające materjały, wymienione pod 1, w skrzyniach drewnianych lub żelaznych koszach ochronnych;

116 b) naczynia szklane z materjalami, wymienionemi pod 1, lub naczynia z materiałami, wymienionsmi pod 3, w skrzyniach drewnianych, wybitych wewnątrz blachą, (także pokrytą ołowiem), lub białą blachą, zabezpieczonych od wilgoci. Naczynia szklane, umieszczone w takich skrzyniach należy obsypać dobrze suchą krzemionką lub innym podobnym materjałem niepalnym. Naczynia z zawartością do 250 gr. mogą być pakowane, zamiast do skrzyń drewnianych, także do mocnych i szczelnie zamykanych naczyń żelaznych (także pokrytych ołowiem), lub z białej blachy.

______

^*) Azotniak wapniowy przyjmuje się do przewozu bez ograniczeń.

Naczynia z białej blachy, zawierające nadtlenek sodu (3), nadawane do przewozu jako przesyłki całowagonowe, mogą być także układane w żelaznych koszach ochronnych.

Opakowanie ochronne nie jest wymagane:

117 α) dla materjałów, wymienionych pod 1, w tym wypadku, gdy będąc w stanie stopionym, są zapakowane do mocnych żelaznych beczek (bębnów), z zamknięciem hermetycznem;

β) dla materjałow, wymienionych pod 3, w wypadku, gdy użyte są mocne, szczelne żelazne beczki, zaopatrzone na bokach i dnach w drewniane okładziny, grubości co najmniej 2,5 cm, silnie umocowane obręczami i narożnikami z taśmowego żelaza.

118 (3) Na każdej sztuce należy wypisać wyraźnie i trwale jej zawartość i umieścić nalepkę według wzoru Nr. 8.

Na wagonach-zbiornikach, przeznaczonych do przewozu wąglika wapnia (karbidu) (cyfra 2), zamiast tej nalepki, a mianowicie na stronie gdzie jest zamknięcie, należy umieścić napis: "Po napełnieniu i opróżnieniu szczelnie zamknąć". Nadto, wagony takie muszą być zaopatrzone w nalepkę według wzoru Nr. 9.

B.

Inne przepisy.

119 (1) Przesyłki, nie przekraczające 5 kg, opakowane w myśl postanowień pod A, można pakować wraz z innemi przedmiotami.

120 (2) Z przesyłkami należy się obchodzić ze szczególną ostrożnością. Nie wolno ich rzucać, lecz układać je należy w wagonie tak by nie mogły się ocierać o inne, wstrząsać, uderzać, przewracać, ani spadać z warstw górnych.

121 (3) Do przewozu należy używać wagonów krytych. Wąglik wapnia (karbid) (cyfra 2) można przewozić także w wagonach niekrytych pod oponami.

122 (4) Zbiorniki opróżnione po materjałach, wymienionych pod 2, muszą być wolne od pozostałości z tych materjałów. W liście przewozowym należy zaznaczyć, co naczynia te zawierały przed nadaniem ich do przewozu.

KLASA II.

Materjały samozapalne1).

123 Dopuszcza się do przewozu:

1. Fosfor zwyczajny (biały i żółty).

2. Związki fosforu z metalami ziem alkalicznych, np. fosforek wapnia, fosforek strontu;

3. Mieszaniny fosforu bezpostaciowego z żywicami lub tłuszczami, których punkt topliwości leży powyżej 35° C, roztwór fosforu zwyczajnego w siarczku węgla.

4. Cynkoetyl, cynkometyl, jako też rozczyn tych produktów w eterze.

5. Sadze świeżo wypalone.

6. a) Węgiel drzewny, świeżo wypalony, mielony, ziarnisty lub w kawałkach.

b) Korek świeżo napęczniały, mielony lub ziarnisty, także z domieszką smoły lub podobnych materjałów²⁾, nie podlegających samoutlenieniu.

7. Silnie obciążony jedwab (jedwb) cordonnet, soie souple, bourre de soie i soie chappe) w pasmach.

8. a) Następujące materjały, nasycone tłuszczem, pokostem lub oliwą: wełna, włosy, wełna sztuczna, bawełna, bawełna sztuczna, jedwab, len, konopie, juta - w stanie surowym, w postaci odpadków od przędzenia i tkanin, jako gałgany lub pakuły.

b) Nasycone tłuszczem, pokostem lub oliwą, wyroby z powyższych materjałów, np, opony, wyroby powroźnicze, pasy napędowe z bawełny lub konopi, nicielnice tkackie i uprzężne, przędza i nici, wyroby siatkowe (sieci rybackie natłuszczone i t. p.).

9.

Mieszaniny materjalów palnych, ziarnistych lub porowatych (dziurkowanych), nasycone olejem lnianym, pokostem, żywicą, smołą żywiczną, pozostałościami nafty i t. p. materiałami, jeżeli te mogą jeszcze podlegać samoutlenieniu (np. t. zw. trociny korkowe, lupulin), następnie odpadki oleiste, powstałe przy odbarwianiu soji.

10. Kauczuk tarty, pył kauczukowy.

11. Nadtłuszczone lub oleiste, nieprzestarzałe wióry żelazne lub stalowe (wióry od toczenia, wiercenia i t. p,).

12. Następujące materjały, nasycone tłuszczem, olejem lub pokostem: papier, tutki papierowe i obręcze tekturowe.

______

¹⁾ Fosfor bezpostaciowy (czerwony), trójsiarczek fosforu, związki fosforu z metalami, np. fosforek żelaza i fosforek miedzi nie zalicza, się do samozapalnych materjałów i jest przyjmowany do przewozu baz ograniczeń.

²⁾ Osłony i płyty z napęczniałego korka, wykonane pod ciśnieniem, także z domieszką smoły lub podobnych materjałów, przyjmowane są do przewozu bez ograniczeń.

13. Metale piroforyczne.¹⁾

14. Pyłek i proszek aluminjowy i cynkowy, także tłusty lub oleisty; pył filtrowany z wielkich pieców.

15. Worki po drożdżach, używane, nieoczyszczone.

16. Masa do czyszczenia gazu świetlnego, używana.

17. Nitrocelulozowe nici, nieodsaletrowane, służące do wyrobu jedwabiu sztucznego i wełny sztucznej.

18. Chlorek wapna, świeży.

19. Pył lignitowy, gotowy do opału²⁾

______

¹⁾ Do metalów piroforycznych pod liczbą 13 zaliczają się proszki metaliczne nadzwyczaj drobno mielone, np. żelazo sproszkowane, natomiast nie wchodzą tutaj (wbrew przyjętej w handlu nazwie "metale piroforyczne") stopy, składające się głównie z żelaza i ceru, oraz wyrabiane z nich kamienie krzesiwkowe.

²⁾ Pył węglowy, gotowy do opału jest węglem (węgiel kamienny, węgiel brunatny, lignit, torf), doprowadzonym do takiego stopnia rozdrobnienia (przez mielenie lub w inny sposób), iż może być użyty bezpośrednio do palenia w piecach, przystosowanych do opalania miałem.

Przepisy o przewozie.

A.

Opakowanie.

124 (1) Materjały, wymienione pod 1 i 2, należy pakować w mocne, szczelnie i dobrze zalutowane puszki blaszane, które należy ustawiać ściśle w mocnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych.

Fosfor zwykły (1) może być pakowany także w mocnych, szczelnie i dobrze zamykanych beczkach z mocnej blachy. Zawartość takiej beczki nie powinna przekraczać 300 kg. Beczki z zawartością, przekraczającą 100 kg., musza być zaopatrzone w obręcze u góry i obręcze do przetaczania beczek.

Fosfor zwyczajny, musi być zanurzony w wodzie. Skrzynie należy zaopatrzyć w wyraźny i trwały napis, oznaczający ich zawartość. Przesyłki z fosforem zwyczajnym należy zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr. 6.

Fosfor zwyczajny, nieoczyszczony (1) należy przewozić zanurzony w wodzie tylko w wagonach-kotłach, które powinny posiadać urządzenie do ogrzewania. Mniejsze ilości mogą być pakowane także w mocne, szczelnie zamykające się beczki żelazne.

Do materjałów, wymienionych pod 2, w ilościach najwyżej do 2 kg., zamiast naczyń blaszanych, można używać butli szklanych lub dzbanów, które również należy zapakować do mocnych, dobrze zamykanych skrzyń drewnianych.

125 (2) Materjały, wymienione pod 3, należy ładować albo do skrzyń szczelnych, uniemożliwiających rozsypanie, lub należy je wlewać wprost do próżnych naboi.

126 (3) Materjały, wymienione pod 4, jako też roztwory produktów tych w eterze, należy pakować do mocnych, grubych naczyń kamiennych (glinianych i t. p.), metalowych lub szklanych, zatopionych w ogniu, lub w inny podobny sposób szczelnie zamykanych.

Naczynia szklane lub gliniane należy pojedynczo lub po kilka rażeni umieszczać w mocnych naczyniach blaszanych, przysypując popiołem, lub suchą krzemionką, poczerń naczynia blaszane zalutować szczelnie.

Naczynia metalowe należy pojedynczo lub po kilka razem umieszczać w innych mocnych naczyniach (w koszykach z łoziny lub koszach metalowych, fasach lub skrzyniach), przy użyciu odpowiednich materjałów pakunkowych. Otwarte naczynia zewnętrzne muszą mieć pokrywę ochronną, która - o ile jest ze słomy, sitowia, trzciny lub podobnych łatwopalnych materjałów - powinna być przesycona rozczynem gliny, mleka wapiennego i t. p. z dodatkiem szkła wodnego.

Naczynia z balonami szklanemi należy nadto zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr. 7. Nie wolno ich przewozić na wózkach, ani też przenosić na plecach lub ramieniu.

127 (4) Materjały, wymienione pod 5 i 6 a) i 6 b) należy pakować w naczynia szczelne i dobrze zamykane. Beczki drewniane muszą być wyłożone wewnątrz materjałem uszczelniającym i umieszczone w innych mocnych naczyniach (kosze, kubły, skrzynie).

128 (5) Materjały, wymienione pod 7, należy pakować w mocne skrzynie. Jeżeli wysokość skrzyni przenosi 12 cm, należy pomiędzy warstwami jedwabiu utworzyć, zapomocą krat drewnianych, odpowiednią próżną przestrzeń, będącą w połączeniu z otworami w ścianach skrzyń tak, aby umożliwić dostęp powietrza. Otwory w ścianach skrzyń należy zabezpieczyć przed zatkaniem zapomocą listewek, przybitych na zewnętrznych bokach skrzyni.

129 (6) Z materjałów, wymienionych pod 8 a), używana wełna do czyszczenia i wilgotne pakuły (szmaty do czyszczenia) muszą być silnie sprasowane i zapakowane do mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń.

130 (7) Materjały, wymienione pod 9, tłoczone w formach, należy pakować w mocne i szczelne naczynia blaszane lub w mocne skrzynie drewniane wybite wewnątrz szczelnie białą blachą; jeżeli zaś nie są tłoczone, należy je pakować w mocne, szczelne i dobrze zamykane naczynia.

131 (8) Materjały, wymienione pod 10, należy pakować do mocnych, szczelnych, dobrze zamykanych naczyń.

132 (9) Materjały, wymienione pod 11, należy pakować do mocnych, szczelnych, dobrze zamykanych naczyń metalowych. Opakowanie nie jest konieczne, jeżeli przewóz odbywa się w wagonach żelaznych, zaopatrzonych w pokrywy, lub w wagonach żelaznych niekrytych pod oponami.

133 (10) Materjały, wymienione pod 13, muszą być umieszczone w rurach szklanych, zatopionych na końcach, te zaś zapakowane w pudełka blaszane, wypełnione krzemionką lub innym ma-terjałem ziemnym, suchym i również zalutowane.

134 (11) Materjały, wymienione pod 14, należy pakować do szczelnych i dobrze zamykanych naczyń metalowych lub drewnianych.

Co do przewozu ładunków całowagonowych filtrowanego miału z wielkich pieców, bez opakowania, zob. B (7) d) - cyfra marginesowa 147 -.

135 (12) Materjały, wymienione pod 15, należy pakować do naczyń dobrze zamykanych.

136 (13) Przedmioty, wymienione pod 16, można przyjmować do przewozu tylko w wagonach żelaznych, jeżeli nie są opakowane w szczelnych naczyniach blaszanych. Jeżeli wagony nie mają dobrze zamykających przykryw żelaznych, należy towar przykryć takiemi oponami, które przy zetknięciu się z płomieniem nie zapalają się. Naładowanie jest obowiązkiem nadawcy, wyładowanie odbiorcy. Opony obowiązany jest, na żądanie kolei żelaznej, dostarczyć nadawca.

137 (14) Materjały, wymienione pod 17, należy pakować w naczynia metalowe lub szczelnie zamykane beczki drewniane, przy użyciu, w ostatnim wypadku, takiej ilości wody, ażeby łatwo można było to sprawdzić, poruszając naczyniem. Jeżeli nici zapakowane są do naczyń metalowych, wystarczy owinąć każdą szpulkę tylko wilgotną tkaniną, przyczem należy w liście przewozowym zaznaczyć, o wypełnieniu tego przepisu.

138 (15) Materjały, wymienione pod 18, należy pakować w mocne, szczelne i dobrze zamykane beczki drewniane lub żelazne.

139 (16) Materjały, wymienione pod 19, należy przewozić w szczelnych wagonach-kotłach, lub pakować do szczelnych naczyń metalowych (np. do beczek żelaznych), albo do worków nieprzepuszczających powietrza, gumowanych lub innym sposobem przygotowanych, szczelnie zamykanych.

140 (17) Każdą sztukę przesyłkową należy zaopatrzyć w nalepkę według wzoru Nr. 3.

B.

Inne przepisy.

141 (1) Wraz z innemi przedmiotami można pakować w mocne skrzynie drewniane, szczelnie i dobrze zamykane, z obowiązkiem przestrzegania przepisów co do naczyń, podanych pod A, przedmioty następujące:

e)

pyłek i proszek aluminjowy i cynkowy, w ilościach nie przekraczających 1 kg - lecz nie razem z kwasami, ługami alkaljowemi lub płynami zawierającemi wodę - należy pakować do zamykanych dobrze naczyń szklanych lub pudełek blaszanych. Naczynia szklane należy mocno układać w pudełkach blaszanych lub tekturowych, zaś miejsca próżne wypełniać krzemionką.

142 (2) Następujące przedmioty można przewozić bez ograniczeń, jeżeli zamieszczono w liście przewozowym oświadczenie, że:

b)

papier i obręcze tekturowe są suche i wystawione były na powietrze tak długo i w taki sposób, iż wyłączone jest niebezpieczeństwo samozapalenia się.

145 (5) Odnośnie chlorku wapna świeżego (18), w beczkach drewnianych, w miesiącach od marca do października, winno być w listach przewozowych zaświadczone, że towar przed nadaniem do przewozu znajdował się przez czas dostatecznie długi w beczkach, tak, iż wyłączone jest niebezpieczeństwo samozapalenia się.

146 (6) Odnośnie pyłu węglowego (lignitowego) przeznaczonego do opalania (19), opakowanego w workach, nieprzepuszczających powietrza, gumowanych lub w inny sposób przygotowanych, w liście przewozowym winno być zaświadczone, iż podczas napełniania naczynia, temperatura materjału tego obniżona była do 40° C lub jeszcze niżej.

147 (7) Do przewozu należy używać:

KLASA III.

Materjały zapalne.

III a. Ciecze palne.

Ciecze niżej wymienione oraz sztuczne ich mieszaniny, które w stanie płynnym lub ciastowatym sporządzone zostały w temperaturze poniżej 15° C, podlegają specjalnym warunkom przewozu:

152 A. Ciecze palne z grup. A 1, 2 i 3, a mianowicie takie ciecze, które same, lub ich płynne palne składowe części nie dają się zmieszać z wodą:

153 1. Ciecze palne grupy A 1, a mianowicie ciecze, których punkt zapłonienia leży poniżej 21° C¹⁾. Do kategorji tej należą, naprzykład: gazolina, niższe frakcje otrzymywane przy destylacji benzolu, smoły i olejów gazowych, dwusiarczek węgla, eter etylowy, kolodjum oraz inne roztwory, zawierające eter etylowy; ropa naftowa i inne oleje surowe, jako też bardzo lotne destylaty z nich, jak lotne etery naftowe, benzyna czysta i nieoczyszczona, nafta benzynowa, ligroina i rozmaite destylaty ze smoły węglowej, jak olej lekki, benzol toluol.

______

¹⁾ Punkt zapłonienia oznacza się na aparacie systemu Abel - Pensky'ego, przy ciśnieniu barometrycznem przeliczonem na 760 mm.

154 2. Ciecze palne grupy A2, a mianowicie ciecze, których punkt zapłonienia znajduje się pomiędzy 21° C i 55° C¹⁾, i które zawierają ogółem nie więcej jak 30% stałych²⁾ ciał, rozpuszczonych w cieczach, lub będących w zawiesinie. Do kategorji tej należą naprzykład nafta do oświetlania, nafta Test, "Standard white" surowy lub oczyszczony, kerosin, rozmaite destylaty lotne ze smoły drzewnej, torfowej, węgla brunatnego i kamiennego, jak naprzykład: solvent-nafta, ksylol, surogat terpentyny (white spirit), jako też terpentyna roślinna i niektóre mieszaniny alkoholów i benzolów.

155 3. Ciecze palne grupy A3, to jest ciecze, których punkt zapłonienia leży powyżej 55° C nie przekraczając 100° C¹⁾ i które zawierają ogółem nie więcej jak 30% stałych²) ciał, rozpuszczonych w cieczach, lub będących w zawiesinie. Do kategorji tej należą naprzykład: oczyszczona smoła z węgla kamiennego, smoła surowa, olej solarowy, niektóre oleje do silników spalinowych, (motoryna i t. p.) oleje ze smoły drzewnej, torfowej, węgla brunatnego i węgla kamiennego, oleje łupkowe, oleje do oczyszczania, oleje gazowe i oleje parafinowe.

156 B. Ciecze palne grupy B, a mianowicie ciecze, które same lub których palne składniki dają się mieszać z wodą w dowolnym stosunku, i których punkt zapłonienia znajduje się poniżej 21° C¹⁾, i które zawierają ogółem nie więcej jak 30% stałych²⁾ ciał, rozpuszczonych w cieczach lub będących w zawiesinie. Do kategorji tej należą naprzykład: spirytus drzewny (metanol) surowy i oczyszczony jako też mieszaniny tych płynów, alkohol etylowy i jego mieszaniny, alkohol skażony i substancja używana zwykle do skażenia alkoholu (mieszanina pirydyny i metanolu), aceton i jego mieszaniny, aldehyd octowy i jego mieszaniny.

Przepisy o przewozie.

A.

Opakowanie.

157 (1) Do opakowania należy używać tylko naczyń mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych z takich materjałów (blacha żelazna lub blacha z innych metali, szkło, glina, drzewo), których nie może uszkodzić płyn, zawarty w naczyniu. Nie wolno używać naczyń drewnianych do cieczy, wymienionych pod A 1, jako też do ksylolu i octanu amylowego.

______

¹⁾ Punkt zapłonienia oznacza się na aparacie systemu Abel - Pensky'ego, przy ciśnieniu barometrycznem, przeliczonem na 760 mm.

²⁾ Za ciała stałe uważa się: sykatywy, oleje zgęszczone (gęste oleje lniane) lub ciała podobne, których punkt zapłonienia przekracza 100° C.

158 (2) Waga brutto przesyłki, zawierającej naczynia szklane lub gliniane, nie może przekraczać 75 kg. Naczynia z białej blachy przy przesyłaniu bez dodatkowego zewnętrznego naczynia mogą mieć najwyżej 20 kg wagi netto, przy przesyłaniu zaś w dodatkowych naczyniach zewnętrznych mogą mieć najwyżej 75 kg wagi brutto. Naczynia z białej blachy z zawartością ponad 5 kg winny mieć szwy falcowane i lutowane.

Naczynia ze szkła, gliny lub z białej blachy, te ostatnie o zawartości do 20 kg, winny być szczelnie umieszczone pojedynczo, lub po kilka w mocnych dodatkowych, zewnętrznych naczyniach (koszach metalowych lub wiklinowych, kubłach lub skrzyniach) przy zastosowaniu przytem odpowiednich opakunkowych małerjałów. Te dodatkowe zewnętrzne naczynia, za wyjątkiem skrzyń, winny posiadać mocne i dobre uchwyty. Naczynia zewnętrzne otwarte muszą mieć pokrywę ochronną, która o ile jest ze słomy, sitowia, trzciny lub podobnych łatwopalnych materjałów, powinna być nasycona rozczynem gliny, mleka wapiennego i t. p. z dodatkiem szilda wodnego. Naczynia z blachy żelaznej, zawierające eter etylowy lub dwusiarczek węgla, podlegają tym samym przepisom, lecz bez ograniczenia co do wagi. Naczynia zewnętrzne nie są wymagane przy cieczach, umieszczonych w spawanych szczelnych i dobrze zamkniętych zbiornikach z mocnej żelaznej blachy.

159 (3) Naczynia żelazne lub z innych metalów, wolno napełniać cieczami, wymienionemi pod A 1 tylko do 90% ich objętości, przy temperaturze 15° C.

160 (4) Każda przesyłka z cieczami, wymienionemi pod A 1, jak również aceton lub jego mieszaniny, musi być zaopatrzona w nalepkę według wzoru Nr. 3. Kosze i kubły muszą mieć nadto nalepkę według wzoru Nr. 7. Nie wolno ich przenosić na ramionach lub plecach, przewozić dozwala się jedynie na dwukołowych taczkach do worków.

B.

Inne przepisy.

161 (1) Dozwala się pakować wraz z innemi materjałarni w mocnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych, przy zachowaniu co do naczyń przepisów, podanych pod A, mianowicie:

b)

ciecze, wymienione pod A 2, A 3 i B, bez ograniczeń.

Pojazdy z napędem motorowym mogą być przewożone w wagonach krytych lub niekrytych, ze zbiornikami napełnionemi materjałem pędnym pod warunkiem, ażeby przewód od materjału pędnego do karburatora był zamknięty, lub nadciśnienie w zbiorniku z materjałem pędnym zmniejszone przyczem, w obu wypadkach, karburator powinien być od działania motoru wyłączony. Zbiorniki dodatkowe, trwale do pojazdu przymocowane, mogą być również napełnione materjałem pędnym pod warunkiem, ażeby zbiorniki były dobrze zamknięte.

162 (2) W listach przewozowych pod nazwą towaru, określoną według taryfy, lub przyjętą w handlu, należy wpisać następujące wzmianki:

"Towar klasy III a ......" (wskazać grupę według nazw podanych na wstępie). Wzmianki powinny być wpisane czerwono, lub czerwono podkreślone.

W braku wskazania grupy, do przesyłki stosuje się przepisy dla grupy A 1.

163 (3) Do przewozu należy używać wagonów niekrytych; można jednak ładować bez względu na ilość sztuk przesyłkowych i do wagonów krytych, bądź oddzielnie, bądź razem z innemi przedmiotami, stosownie do przepisów ustępu (1) a) i b), ciecze, wymienione pod A 1, zawarte w naczyniach, których ogólna waga brutto nie przekracza 60 kg przy dwusiarczku węgla 12 kg brutto przy eterach naftowych, eterze etylowym, kolodjum i innych roztworach, zawierających eter etylowy - 20 kg, oraz ciecze, wymienione pod A 2 i A 3, jako też pod B, zawarte w naczyniach, których waga ogólna brutto nie przekracza 80 kg. W takim wypadku spojenia naczyń z blachy żelaznej powinny być bardzo starannie zanitowane (zafalcowane) i zalutowane. Naczynia szklane lub gliniane, muszą być w takim razie zapakowane do mocno zamykanych zewnętrznych naczyń z pełnemi ściankami (koszów używać nie wolno). Przyjęte do przewozu w wagonach krytych naczynia pojedyncze, mogą być umieszczone także w zbiorowem naczyniu, którego waga brutto nie może przekraczać 100 kg. Pojedyncze naczynia powinny być zabezpieczone w zbiorowem naczyniu od możności jakiegokolwiek poruszenia się. W krytych wagonach przy całowagonowych ładunkach może być przewożony również i spirytus w szklanych butelkach, opakowany w skrzynkach z przegródkami; w takim wypadku, nie są wymagane pokrywy przy otwartych dodatkowych naczyniach zewnętrznych, wymienione pod A (2) ust. 2 - cyfra marginesowa 158 -, o ile pojedyncze butelki nie mają pojemności większej od 1 l., i o ile otwarte naczynia zewnętrzne zabezpieczone są w wagonie od przewracania się lub spadania z górnych półek.

164 W krytych wagonach może być również przewożony i eter etylowy w szklanych butelkach, do 250 gr, zawartości, opakowanych starannie w mocnych, dobrze zamkniętych drewnianych naczyniach o wadze do 50 kg.

165 (4) Nadto co do cieczy, wymienionych pod A 1, acetonu, i jego mieszanin obowiązują przepisy następujące:

d)

naczynia próżne można przewozić tylko wtedy, gdy są szczelnie zamknięte. Naczynia żelazne lub z innych metalów, można przewozić w wagonach krytych. Naczynia innego rodzaju należy przewozić na wagonach niekrytych. List przewozowy powinien zawierać wzmiankę, do czego naczynia te były pierwotnie użyte.

166 (5) Przepisy, wskazane pod A (Opakowanie) w ustępie (1) - cyfra marginesowa 157 - i pod B (inne przepisy), w ustępie (2), - cyfra marginesowa 162 - stosuje się do przewozu w wagonach-cysternach wszystkich cieczy, należących do klasy III a. Nadto, do cieczy kategorji A 1 i A 2, stosuje się także przepisy A (Opakowanie), ust. (3) - cyfra marginesowa 159 -, i B (Inne przepisy) ustęp (4) a) - cyfra marginesowa 165 -.

Postanowienie zawarte w A (Opakowanie) ustęp (3) - cyfra marginesowa 159 -, nie stosuje się jednak do wagonów - kotłów z benzyną i naftą, jeżeli wagony takie zaopatrzone są w urządzenia, niedopuszczające do wytwarzania się ciśnienia wewnętrznego i rozprzestrzenienia się ognia wewnątrz zbiornika.

167 Zbiorniki wagonów-kotłów muszą być sporządzone z blachy żelaznej, lub z blachy innych metalów. Naczynia i rury spustowe wagonów-kotłów, służące do przewożenia benzyny, benzolu, eteru, etylowego, mieszanin alkoholu i eteru etylowego, alkoholu, aldehydu octowego, acetalu, dwusiarczku węgla, chloroortoluolu i chloroparatoluolu, powinny być uziemione.

C.

Przewóz.

168 Ciecze palne i próżne naczynia, w których były zawarte te ciecze, nie są przyjmowane do przewozu, jako przesyłki pośpieszne drobnicowe. Niezależnie od ilości załadowanych do jednego wagonu przesyłek, przy zastosowaniu się do przepisów wymienionych pod B, ustęp (3) - cyfra marginesowa 163 -, stanowią od tego wyjątek:

1. ciecze, wymienione pod A 1, w naczyniach do 60 kg wagi brutto; dwusiarczek węgla w naczyniach do 12 kg wagi brutto, etery naftowe naturalne, eter etylowy, kolodjum i inne roztwory, zawierające eter etylowy w naczyniach do 20 kg wagi brutto.

}

O ile pojedyncze naczynia umieszczone są w naczyniu zbiorowem, zbiorowe naczynia mogą mieć do 100 kg wagi brutto.

2. ciecze, wymienione pod A 2, A 3 i B, w naczyniach do 80 kg wagi brutto;

}

3. Eter etylowy w szklanych butelkach, z zawartością do 250 gr, starannie opakowany w mocnych, dobrze zamkniętych, drewnianych naczyniach, do 50 kg wagi brutto.

4. Szczelnie zamknięte próżne naczynia z żelaza lub innego metalu.

D.

Ładowanie.

169 Cieczy palnych klasy III a nie wolno ładować do jednego wagonu, wraz z materjałami, wymienionemi pod 3 i 5 klasy I b.

III b. Materjały zapalne w stanie stałym.

170 Następujące przedmioty dopuszczone są do przewozu pod pewnemi warunkami:

(1) Przedmioty, które mogą łatwo zapalić się od iskier parowozu, jako to: siano, węgiel drzewny w kawałkach, trociny drzewne, wióry, masa drzewna, skrawki papierowe, trzcina (z wyjątkiem trzciny hiszpańskiej), włókna przędzalnicze pochodzenia roślinnego i ich odpadki, słoma (również słonika kukurydzowa, ryżowa i lniana), korek sproszkowany i drobne odpadki korkowe, wreszcie siarka.

(2) Celuloidyna, wytwór pozostały po niezupełnem ulotnieniu się znajdującego się w kołodjum alkoholu, o wyglądzie mydła, i zawierający głównie bawełnę strzelniczą kolod jonową.

(3) Celuloid w płytach, arkuszach, sztabkach lub rolkach; wyroby celuloidowe; celuloida filmowa w rolkach; wyświetlone filmy celuloidowe (także wywołane); odpadki celuloidu i filmów celuloidowych.

(4) Nadtlenek benzyolu lub tlenek benzyolu, z zawartością wody poniżej 25%, lecz powyżej 5% ¹⁾.

______

¹⁾ Nadtlenku benzyolu lub tlenku benzyolu z zawartością wody poniżej 5% nie przyjmuje się do przewozu; z ilością wody 25% i więcej, przyjmuje się do przewozu bez ograniczeń.

Przepisy o przewozie.

A.

Opakowanie.

171 (1) Materjały, wymienione pod 1, jeżeli nie są opakowane, należy przewozić w wagonach krytych lub na wagonach niekrytych pod oponami. Kolej żelazna może zażądać od nadawcy dostarczenia opon.

Korę przewozi się bez opakowania w ciągu całego roku; sitowie i trzcinę bez liści i kiści, ściśle ułożoną, można przewozić od 1 listopada do 31 marca, w wagonach niekrytych bez opon.

172 (2) Płyty celuloidyny należy pakować w ten sposób zabezpieczający zupełnie ich wydychanie.

173 (3) a) celuloid w płytach, arkuszach, sztabkach lub rolkach, należy pakować w mocne, szczelne naczynia drewniane dobrze zamykane (skrzynie, kubły, beczki), lub w paczki, owinięte trwałym i miękkim papierem pakowym, w rodzaju papieru "wzmocnionego"; takie papierowe opakowania winny być

α) zaopatrzone w okładziny z czterech podłużnych wąskich desek i dwóch mocnych czołowych desek, do których przybite są gwoździami deski podłużne;

lub winny być

β) umocowane wspólnie zapomocą dwóch ramek 2 desek, mocno razem ściśniętych taśmowem żelazem i wystających dostatecznie poza końce desek papierowego opakowania;

lub winny być

γ) owinięte w ścisłą tkaninę, związaną na obydwu końcach w rodzaj węzła;

lub

δ) zaszyte w mocne worki jutowe w rodzaju worków do wełny "Kap".

Wszystkie szwy winny być wykonane gęsto i mocno.

174 b) Wyroby celuloidowe, celuloid dla filmów w rolkach i naświetlone filmy celuloidowe (również i wywołane), należy pakować do mocnych, szczelnych, dobrze zamykanych naczyń drewnianych (skrzyń, kubłów, beczek) lub do mocnych tekturowych pudełek.

175 c) Odpadki celuloidu i filmów należy pakować:

α) do mocnych, szczelnych, dobrze zamykanych drewnianych naczyń (skrzyń, kubłów, beczek);

lub

β) w mocno i szczelnie owinięte surowe lniane płótno, związane mocno na końcach w węzeł;

lub

γ) do mocnych, gęsto tkanych worków z surowego lnianego płótna, zaopatrzonych w trwałe uchwyty;

lub

δ) do mocnych, gęstych worków z tkaniny jutowej w rodzaju worków do wełny "Kap".

Wszystkie szwy winny być wykonane gęsto i mocno.

176 d) Waga jednej sztuki przesyłkowej nie może przekraczać:

1. dla opakowanych według przepisów pod a) rur - 30 kg, prętów 50 kg;

2. dla opakowanych według a) γ:

α) w zwyczajnem opakowaniu papierowem, jak również owinięte w tkaniny: dla płyt i arkuszy 100 kg, dla rur 40 kg, dla prętów 50 kg;

β) w podwójnem opakowaniu papierowem, jak również w tkaninach, dla rur 60 kg, dla prętów 100 kg;

3. dla opakowanych według przepisów oj a)δ dla rur 60 kg, dla prętów 100 kg;

4. dla opakowanych według przepisów c)β, γ, δ, 40 kg; w podwójnem opakowaniu według c) S - 80 kg.

177 (4) Tlenek benzyolu lub nadtlenek benzyolu, z zawartością wody mniej niż 25%, lecz najmniej 5% (cyfra 4), należy pakować do pudełek tekturowych, o zawartości do 2 kg. Najwyżej 12 takich pudełek kartonowych może być umieszczonych w mocnych szczelnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych.

KLASA IV.

Materjały trujące.

180 Następujące przedmioty dopuszcza się do przewozu pod specjalnemi warunkami:

1. Preparaty arszenikowe nieciekie, zwłaszcza kwas arsenowy (pył hutniczy), arszenik żółty (siarczek arsenu, auripigment), arszenik czerwony (realgar), arszenik rodzimy (kobalt łuskowy, lub kamień muszy) i t. p.

Preparaty arsenowe stałe jako środki ochronne dla roślin¹⁾.

2. Żelazokrzem (ferrosilicium) i manganokrzem (mangano-silicium), otrzymane drogą elektryczną z zawartością krzemu powyżej 30% i poniżej 70% ²⁾.

Następnie stopy żelazokrzemu, otrzymane tą samą drogą, stopy z domieszką aluminjum, manganu, wapnia, bądź z kilku tych metali, a w których ogólna zawartość tych pierwiastków łącznie z krzemem (z wyłączeniem żelaza) wynosi powyżej 30% a poniżej 70%.

3. Sole kwasu cyjanowodorowego (o ile nie są wymienione pod 5 i 6 c) np, cyjanek potasu, cyjanek sodu, cyjanek wopnia, sole cyjanowe pojedyncze i podwójne, sól flurowodorowa, cyjanku cyanamid sodu.

4. Preparaty arsenowe ciekłe, w szczególności kwas arsenowy.

5. Roztwór cyjanku potasu i cyjanku sodu; roztwory wodne kwasu cyjanowodorowego z zawartością tego kwasu nie przekraczającą 20% wagi roztworu.

6. Preparaty metaliczne trujące:

a)

Sublimat, precypitat biały (amidochlorek rtęciowy), precypitat czerwony (tlenek rtęciowy czerwony), farby miedziowe, w szczególności grynszpan, zielone i niebieskie barwniki miedziowe.

______

¹⁾ Nie podlega żadnym ograniczeniom przewóz materjałów trujących jako środków ochronnych dla roślin nadawanych w formie mieszanin gotowych do użycia, w ilościach drobnych do 5 kg, opakowanych w workach papierowych, które winny być następnie zapakowane w mocnej, szczelnej tekturze i zaopatrzone w napis: materjały trujące jako środki dla roślin.

²⁾ Przewóz brykietów z żelazokrzemu z manganokrzemu nie podlega żadnym ograniczeniom bez względu na ilość zawartego w nich krzemu.

Octan ołowiu (cukier ołowiany); preparaty rtęciowe stale, używane jako środki ochronne dla roślin¹⁾.

c)

sole kwasów: miedziocyjanowe i cynkocyjanowe, cyjanki podwójne cyny, miedzi, srebra i złota w połączeniu z cyjankami alkalicznemi, cyjanek miedzi i cyjanek cynka.

7. Siarczan miedzi (lasulit), azotan miedzi, oba materjały także w roztworze wodnym i mieszaniny siarczanu miedzi z wapnem, sodą i substancjami podobnemi (proszek do cieczy bordoskiej i inne¹⁾: kwas szczawiowy i szczawian potasu w stanie stałym: jako też sole kwasu fluorokrzemowego.

8. Chlorany. Dwutlenek baru. Azotek sodowy.

9. Anilina (olej anilinowy).

10. Bar, wodorotlenek baru, sole baru (z wyjątkiem siarczanu baru), jako też pozostałości zawierające bar, pochodzące z wyrobu nadtlenku baru.

11. a) Azotek baru w stanie suchym,

A.

Opakowanie.

181 (1) Naczynia do pakowania materjałów, wymienionych pod 1 i 3 do 12 muszą być mocne, szczelne i zamknięte tak, aby zawartość ich nie mogła się wysypać, rozpylać ani wyciekać.

182 (2) Materjały, wymienione pod 1 i 3 należy pakować:

b)

do beczek (bębnów) z żelaznej blachy grubości co najmniej 0,6 mm, zaopatrzonych w przylutowany lub przykręcany zapomocą śrub pokrywą, z dodaniem uszczelniającego krążka, oraz w obręcze do przetaczania. Dna bębnów (beczek) winny być połączone z ich ścianką okrągłym szwem, zabezpieczonym mocną obręczą do przetaczania. Zamiast tych bębnów (beczek) mogą być używane beczki z równie mocnej falistej blachy tejże samej grubości, lub blachy, posiadającej wgłębione wywalcowane obręcze usztywniające. Obręcze do przetaczania są zbędne, jeżeli dna bębnów (beczek) są połączone z płaszczem podwójnym zalutowanym falcem. Waga brutto wszystkich tych beczek (bębnów) nie może przekraczać 150 kg.

c)

do beczek podwójnych z suchego i mocnego drzewa, zabezpieczonych obręczami lub do takich samych skrzyń podwójnych z okalającemi wiązaniami, przyczem naczynia wewnętrzne należy wyłożyć materjałem uszczelniającym. Zamiast drewnianych naczyń wewnętrznych, wysłanych tkaniną można użyć naczyń blaszanych, za-lutowanych, lub naczyń szklanych albo glinianych. Naczynia szklane i gliniane należy zapakować szczelnie w innych naczyniach, prześciełając odpowiednim materjałem. Tak opakowane naczynia można łączyć po kilka w jedną przesyłkę.

d)

Materjały, wymienione pod 1, można również pakować do worków z płótna, nasyconego dziegciem, które należy umieścić w zwykłych beczkach z mocnego i suchego drzewa.

Przy nadawaniu przesyłek całowagonowych wystarcza zwykłe opakowanie w mocnych beczkach żelaznych.

183 (3) Materjały, wymienione pod 2, należy pakować do mocnych i szczelnych naczyń drewnianych lub metalowych, sporządzonych w sposób umożliwiający wydzielanie się gazów. Dla przedmiotów mielonych i ziarnistych dopuszcza się także pakowanie do worków z mocnego materjału, gęsto tkanego i przepuszczającego gazy. Dla przesyłek, przechodzącyh z kolei żelaznej na statek i odwrotnie, dopuszcza się również pakowanie do mocnych naczyń drewnianych lub metalowych, nieprzepuszczających wody.

Przy nadawaniu materjałów tych jako przesyłek wagonowych, opakowanie nie jest wymagane.

184 (4) Materjaly, wymienione pod 4, należy pakować:

a)

ługi cyjanku potasu i sodu do naczyń żelaznych, dobrze zamykanych i ustawionych szczelnie w innych mocnych naczyniach drewnianych lub metalowych, przesypane krzemionką, trocinami lub innemi materjałami chłonącemi; roztwory wodne cyjanowodoru (kwasu pruskiego) do szklanych ampułek z zatopionemi końcami, o zawartości do 50 gr, lub w butelkach szklanych, z mocno założonemi korkami, o zawartości do 250 gr, które należy pakować osobno, lub po kilka razem do spojonych dobrze pudełek blaszanych lub do skrzyń, z przylutowanym dobrze kapturem blaszanym. Miejsca próżne w pudełkach blaszanych lub w skrzyniach należy dobrze wypełnić ziemią okrzemkową, trocinami lub innemi wchłaniającemi materjałami. Waga brutto pudełka blaszanego nie może przekraczać 15 kg (waga netto 3 kg), zaś waga brutto skrzyń nie może przekraczać 60 kg.

e)

wszelkie związki ołowiu i miedzi w roztworach wodnych można przewozić także w wagonach-cysternach lub w wagonach-kotłach z takiego materjału, na który wymienione powyżej związki nie działają.

187 (7) Materjały, wymienione pod 7, w stanie stałym należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (beczki, skrzynie), lub do mocnych gęstych i dobrze zaszytych worków.

Roztwory wodne tych materjałów należy pakować do naczyń szklanych lub glinianych dobrze zamykanych, które należy umieścić, przy użyciu słomy i t. p. w mocnych naczyniach zewnętrznych (kosze, kubły lub skrzynie); naczynia zewnętrzne muszą być zaopatrzone w dobre uchwyty.

188 (8) Materiały, wymienione pod 8, z wyjątkiem azotku sodu, należy pakować do mocnych, szczelnych dobrze zamykanych naczyń drewnianych lub z blachy falistej. Naczynia drewniane (beczki lub skrzynie) muszą być wyłożone wewnątrz miękkim papierem całkowicie, celem zabezpieczenia zawartości od wysypywania się.

Azotek sodu, należy pakować do mocnych, szczelnych dobrze zamykanych naczyń żelaznych (lub z blachy białej).

189 (9) Anilinę (olej anilinowy) należy pakować do naczyń metalowych lub bardzo mocnych i zupełnie szczelnych beczułek drewnianych (np. beczki do nafty).

190 (10) Materjały, wymienione pod 10, z wyjątkiem odpadków, zawierających bar, pochodzących od wyrobu nadtlenku baru, należy pakować: do szczelnych naczyń drewnianych (beczek lub skrzyń), lub do szczelnych beczek żelaznych, albo do szczelnych worków jutowych lub papierowych.

Odpadki, zawierające bar, pochodzące od wyrobu nadtlenku baru, mogą być przewożone bez opakowania w wagonach niekrytych; wagony takie, po wyładowaniu, winny być przez odbiorcę starannie oczyszczone.

191 (11) Azotek baru w stanie suchym (11 a)) należy pakować w ilościach najwyżej 500 gr do pudełek tekturowych, grubości co najmniej 1 mm. Dla zabezpieczenia zawartości pudełka od poruszania się, należy materjały owinąć w watę z celulozy lub w inny podobny sprężysty materjał, naciskany przez pokrywę. Zamkniętą pokrywę należy zabezpieczyć od przedostania się wody przez oklejenie taśmą izolacyjną. Pudełka takie należy umieszczać w mocnych, dobrze zamykanych naczyniach drewnianych, zaopatrzonych w mocne przegródki drewniane; wolne przestrzenie winny być wypełnione wełną drzewną, tak, ażeby pudełka nie poruszały się. Jedno naczynie drewniane nie może zawierać więcej niż 1 kg. azotku baru.

Roztwory azotku baru [11 b)] w ilości najwyżej 20 l. i azotek baru z domieszką najwyżej 10% wody [11 b)], do 10 kg., należy pakować do szczelnie zamykanych naczyń szklanych, które umieszcza się w mocnych naczyniach zewnętrznych (skrzynie lub kosze żelazne bez szczelin), wypełnionych ziemią okrzemkową lub innym podobnym chłonnym niepalnym materjałem, w ilości co najmniej równej zawartości tych naczyń.

192 (12) Siarczan dwumefylu (12) należy pakować do mocnych, szczelnych beczek żelaznych (także wyłożonych ołowiem) z obręczami do przetaczania lub do mocnych, szczelnych naczyń blaszanych (także wyłożonych ołowiem lub przy małych ilościach (wagi do 6 kg brutto) do naczyń z białej blachy lub (do 3 kg. wagi brutto) do naczyń szklanych (butelki lub ampułki). Beczki i naczynia muszą być zaopatrzone w dobrze zabezpieczone zamknięcia na śrubę, uszczelnione ołowiem. Butelki szklane muszą być szczelnie zakorkowane szklanemi, szlifowanemi korkami. Naczynia i butelki mogą być zakorkowane także korkiem zaokrąglonym u dołu, oblanym dobrze parafiną i pokryte papierem pergaminowym lub celofanem. Ampułki szklane muszą być na końcach zatopione. Zamknięcie naczyń i butelek, zaopatrzonych w korek zwykły lub szklany, winno być zabezpieczone mocnym papierem pergaminowym lub pęcherzem świńskim, który może być nakryty jeszcze workiem płóciennym, poczerń, związane u dołu szyjki. Naczynia blaszane należy ściśle umieszczać w innych mocnych zewnętrznych naczyniach (kosze plecione lub metalowe, kubły lub skrzynie) przy użyciu odpowiednich do pakowania materjałów. Naczynia zewnętrzne (z wyjątkiem skrzyń) winny być zaopatrzone w mocne uchwyty. Szklane butelki muszą być opakowane papierem, poczerń ułożone mocno w puszkach blaszanych, wypełnionych mączką drzewną lub ziemią okrzemkową.

193 (13) Poszczególne. sztuki, zawierające materjały wymienione pod 1, 3, 4, 5, 6 a), 6 c) i 10, muszą być zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr. 4.

Poszczególne sztuki przesyłki przy nadaniu jako drobnica, zawierające materjały wymienione pod 2, muszą być (zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr. 8 i wzoru Nr. 10.

B.

Inne przepisy.

194 (1) Wraz z innemi przedmiotami, z warunkiem przestrzegania przepisów, obowiązujących co do opakowania, podanych pod A, można pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń drewnianych:

c)

materjały, wymienione pod 2, 6, 7, 9, 10, 11 i 12, w ilościach dowolnych; nie wolno jednak pakować materjałów, wymienionych pod 6 c), z kwasami lub kwaśnemi solami.

Sztuki przesyłkowe, zawierające materjały wymienione pod 1, 3, 4, 5, 6 a), 6 c) lub 10, muszą być zaopatrzone w nalepkę, według wzoru Nr. 4.

195 (2) Wagony-kotły, napełnione materjałami, wymienionemi pod 5, należy ustawić w pociągu w ten sposób, aby je przedzielał od wagonów z kwasami ciekłemi klasa (V, 1 i 13) przynajmniej jeden wagon.

196 (3) Materjały, wymienione pod 5, można przewozić tylko w wagonach-cysternach albo na wagonach niekrytych.

197 (4) Materjały, wymienione pod 2, przyjmuje się do przewozu w stanie zupełnie suchym i w naczyniach zupełnie suchych. Gdy są nadane w naczyniach nieprzemakalnych, i gdy naczynia takie załadowane są na wagonach niekrytych, należy je przykryć nieprzemakalnemi oponami. Gdy są nadane w naczyniach, dopuszczających wydzielanie się gazu, naczynia takie należy ładować bądź na wagony niekryte bez opon, bądź do krytych, wagonów. Nadto wagony kryte muszą być zaopatrzone w nalepki według wzoru Nr. 9 i wzoru Nr. 10. W końcu, gdy materjały takie nadane są do przewozu luzem, jako przesyłki całowagonowe, ładowanie może odbywać się na wagony niekryte bez opon.

198 (5) Próżne naczynia, worki i wagony - kotły, po przewiezionych materjałach trujących, wymienionych pod 1, 3, 4, 5, 6 a), 6 c) i 10, jak również po kwasie szczawiowym i szczawianie potasu w stanie stałym, muszą być szczelnie zamknięte.

Próżne worki po przewiezionych materjaiaeh trujących, wymienionych pod 1, muszą być dobrze pakowane do skrzyń, lub do gęstych, nasmołowanych worków, zaopatrzonych w nalepkę, według wzoru Nr. 4. Zarówno na samych naczyniach lub workach, jak i w liście przewozowym, należy oznaczyć, co w nich było przewożone.

Próżne naczynia po przewiezionych materjałach, wymienionych pod 8, należy zaopatrzyć w nalepkę, według wzoru Nr. 3

199 (6) Co do zbiorników na wagonach-cysternach, służących do przewozu materjalów trujących, oraz ich roztworów wodnych, należy stosować przepisy, wymienione pod A, ustęp (1) cyfra marginesowa 181 - i (13), - cyfra marginesowa 193 -, i B ustęp (5) - cyfra marginesowa 198 -. Muszą one być sporządzone z materjału, który nie ulega działaniu zarówno materjałów w nich zawartych, jak i ich roztworów wodnych. Zbiorniki wagonów-cystern, służące do przewozu materjalów, wymienionych pod 5, nie mogą mieć żadnych spojeń na nity, lub muszą mieć wtedy ściany podwójne. Nie mogą mieć pozatem żadnych otworów w dolnych swych częściach (krany, wentyle i t. p.). Otwory wszelkie muszą być uszczelnione i zabezpieczone przyśrubowanemi mocno pokrywami metalowem.

E.

Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B, C i D.

202 Nie podlegają przepisom tym wytwory, wymienione w klasie IV, jeżeli przeznaczone są do badań naukowych lub dla potrzeb farmaceutycznych, przewożone w ilościach, nie przekraczających 1 kg każdego z wytworów, z warunkiem, aby opakowane były w naczyniach szklanych - lub glinianych o szczelnem zamknięciu, które następnie należy ułożyć starannie w mocnych szczelnie i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych.

Materjały tego rodzaju przyjmowane są do przewozu także jako drobne przesyłki pośpieszne.

KLASA V.

Materjały żrące.

203 Następujące przedmioty dopuszcza się do przewozu pod specjalnemi warunkami:

1. kwas siarkowy, kwas siarkowy dymiący (kwas siarkowy z zawartością bezwodnika, oleum, olej witryolowy, kwas siarkowy nordhauseński), kwas azotowy (saletrzany, Scheidewasser) i ich mieszaniny, kwas solny, kwas fluorowodorowy.

Szlam ołowiany z akumulatorów i z komór ołowianych, zawierający kwas siarkowy; pozostałości kwaśne po oczyszczeniu olejów mineralnych (Säureharz).

2. chlorek siarki, tudzież azotan żelazowy i siarczan żelazowy (zaprawy żelazowej);

3. ługi żrące (ług sodowy, ług potasowy i t. p.) same i w mieszaninach, jak w masie żrącej alkalicznej) pozostałości od rafinowania olejów;

4. brom;

5. bezwodnik kwasu siarkowego;

6. chlorek acetylu, pięciachlorek antymonu, chlorek chromylu, tlenochlorek fosforu, pięciochlorek fosforu (nadchlorek fosforu), trójchlorek fosforu, chlorek sulfurylu, chlorek tionylu i kwas chlorosulfonowy;

7. roztwory wodne dwutlenku wodoru, (wody utlenionej),

a J ponad 6 do 35% dwutlenku wodoru na 100% roztworu,

A.

Opakowanie.

204 (1) Do opakowania materjałów, wymienionych pod 1 - 4, i 13 należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń - takich, które nie ulegają działaniu zawartego w nich materjału. Co do kwasu fluorowodorowego (1) patrz ustąp (5) - cyfra marginesowa 208 -. Zaniknięcie musi być takie, aby nie mogło ulegać uszkodzeniu ani wskutek wstrząśnienia, ani przez samą zawartość naczynia. Przy użyciu naczyń szklanych lub glinianych należy przestrzegać przepisów następujących:

e)

Przepisów pod a) do d) nie należy stosować do wagonów-tanków.

205 (2) Przyrządy do gaszenia ognia z zawartością kwasów, wymienionych pod 1, muszą być sporządzone w sposób, uniemożliwiający wyciekanie kwasu.

206 (3) Akumulatory elektryczne, napełnione kwasem siarkowym (1), należy umocować w skrzynce dla baterji w ten sposób, aby poszczególne ogniwa nie mogły się poruszać. Skrzynkę dla baterji należy ściśle zapakować w skrzyni, wysłanej odpowiednim materjałem pakunkowym chłonącym. Na wieku skrzyni należy umieścić wyraźny napis: "Akumulatory elektryczne"; nadto skrzynie muszą być zaopatrzone w nalepkę wzoru Nr. 6. Jeżeli akumulatory są nabite, bieguny ich należy zabezpieczyć przed zwarciem (krótkiem spięciem).

Jeżeli ogniwa zrobione są z materjałów odpornych, jak drzewa z wykładzią z ołowiu lub twardego kauczuku, z takiem urządzeniem u góry, które w zupełności zabezpiecza płyn żrący przed rozpryskaniem w stopniu, zagrażającym niebezpieczeństwem, wówczas takie opakowanie ogniw i baterji akumulatorów nie jest konieczne, jeżeli one zapomocą odpowiednich urządzeń, jak podstawy, przegrody, podpórki, zabezpieczone są dostatecznie przed przewróceniem się lub przesunięciem oraz przed uszkodzeniem przez spadnięcie na nie innych przedmiotów. Ogniwa lub baterje, przymocowane do pojazdu, nie potrzebują również opakowania, jeżeli pojazdy te będą dobrze przytwierdzone w wagonie lub odpowiednio mocno ułożone.

207 (4) Do szlamu ołowianego z akumulatorów i z komór ołowianych (1), zawierającego kwas siarkowy, można używać naczyń drewnianych tylko takich, które dostatecznie zabezpieczają kwas przed wyciekaniem.

Do pozostałości kwaśnych po oczyszczeniu olejów mineralnych (Säureharz) (l), zawierających kwas siarkowy, mogący się wydzielać, można używać także szczelnych beczek żelaznych lub drewnianych, zapobiegających wyciekaniu kwasu przyczem naczynia zewnętrzne nie są wymagane.

208 (5) Naczynia do kwasu fluorowodorowego (1) muszą być ołowiane lub gutaperkowe; dopuszczalne są także naczynia drewniane z trwałą, wewnątrz, powłoką parafinową. Do kwasu fluorowodorowego, stężonego najmniej do 70%, można również używać naczyń żelaznych z zamknięciami szczelnie przyśrubowanemi. Takie naczynia żelazne, zarówno napełnione, jak i próżne, można nadawać do przewozu tylko po usunięciu z nich wszelkich zewnętrznych śladów kwasu.

Naczynia do kwasu fluorowodorowego, stężonego, zarówno próżne, jak i napełnione, muszą mieć nalepkę, lub wyraźny i trwały napis: "Stężony 70% kwas fluorowodorowy".

209 (6) Bezwodnik siarkowy (5) należy pakować:

c)

w naczynia szklane lub gliniane.

Pudełka i butle należy pakować szczelnie w mocne naczynia zewnętrzne, drewniane lub blaszane, przesypując ziemią okrzemkową lub innym podobnym materjałem niepalnym.

210 (7) Materjały, wymienione pod 6, należy pakować:

a) do naczyń z żelaza kutego, lanego, stali, ołowiu lub miedzi, całkiem szczelnie i dobrze zamykanych lub

b) do naczyń szklanych. W tym ostatnim wypadku obowiązują przepisy następujące:

α) naczynia szklane muszą mieć grube ścianki i być zamknięte szklanemi, szlifowanemi korkami, dostatecznie zabezpieczonemi przed wypadnięciem;

β) naczynia szklane, zawierające więcej niż 5 kg, należy umieścić w zewnętrznych naczyniach metalowych. Flaszki mniejszej pojemności można pakować w mocne skrzynie drewniane, podzielone na oddzielne przegródki, podług liczby flaszek; jedna skrzynia może mieć nie więcej, niż cztery przegródki;

γ) naczynia szklane należy umieszczać w naczyniach zewnętrznych tak, by nie dotykały ścian naczynia zewnętrznego, zachowując przestrzeń wolną niemniej jak 30 mm; przestrzeń tę należy ściśle wypełnić ziemią okrzemkową, lub innym podobnym materjałem niepalnym. Dla naczyń z zawartością chlorku acetylu, można użyć również i trocin;

δ wieko naczynia zewnętrznego należy zaopatrzyć w napis, oznaczający nazwę zawartości naczyń, oraz w nalepkę według wzoru Nr. 7.

211 (8) a) Na rozczyny wodne dwutlenku wodoru przy 6% do 35% dwutlenku wodoru (7 a), należy używać mocnych naczyń szklanych lub glinianych, lub z innego materjału uznanego przez właściwą władzę, które nie wpływają na rozkład dwutlenku wodoru i nie są hermetycznie zamknięte, lub też w inny sposób nie dopuszczają do nadmiernego ciśnienia wewnątrz naczynia. Balony gliniane, bańki lub flaszki, należy dobrze zapakować w mocne skrzynie z uchwytami, lub układać w koszach bez opakowania, przyczem kosze należy zaopatrzyć w dobre, zabezpieczające nakrycia.

212 b) Roztwory wodne dwutlenku wodoru przy 35% do 45% dwutlenku wodoru (7 b), należy pakować, jak następuje:

α) Do 200 gr., w mocnych butlach szklanych, objętości najmniej 300 cm³, które należy umieszczać w szczelnych puszkach blaszanych, wypełnionych ziemią okrzemkową. Puszki muszą być ułożone w mocnych skrzyniach drewnianych.

β) Ilości ponad 200 gr., do balonów szklanych. Balony winny być zaopatrzone w przyrząd (wentyl), zabezpieczający wyrównanie ciśnienia. Poszczególne naczynia muszą być całkowicie otoczone mocną osłoną z łoziny i szczelnie ułożone w mocnych, dobrze przylegających koszach łozinowych lub żelaznych, mających osłonę zewnętrzną (kosze zewnętrzne). Kosze żelazne muszą być pomalowane ochronnym lakierem. Słoma i wełna drzewna, jako środki do opakowania, są niedopuszczalne.

Zamiast wskazanego powyżej opakowania, dopuszcza się także naczynia z innych materjałów, nie wpływających na rozkład chemiczny dwutlenku wodoru i nieulegających działaniu tego ostatniego pod warunkiem, iż naczynia takie są uznane przez właściwą władzę. Co do zamknięcia, stosuje się przepisy pod c) α - cyfra marginesowa 213,

213 c) Roztwory wodne dwutlenku wodoru ponad 45% do 60% dwutlenku wodoru (7 c) należy pakować:

α) do naczyń szklanych. Każde naczynie szklane należy umieścić w szczelnej, smołą wysmarowanej, osłonie blaszanej. Miejsca wolne, pomiędzy naczyniem szklanem a osłoną powinny być wypełnione ochronną masą niepalną, wchłaniającą ciecze. Samą osłonę zaś należy umieścić w skrzyni zewnętrznej, zaopatrzonej w ruchome wieko.

Zamknięcie naczyń szklanych powinno zapewnić wyrównanie ciśnienia, zabezpieczając jednocześnie ciecz od wyciekania;

β) do naczyń z innych materjałów, nie wpływających na rozkład chemiczny dwutlenku wodoru i nieulegających działaniu tego ostatniego, z warunkiem iż naczynia takie uznane są przez właściwą władzę. Co do zamknięcia, stosuje się przepisy zawarte pod c) α.

Z wyjątkiem przepisów, o urządzeniach, niedopuszczających nadmiernego w naczyniach ciśnienia, nie stosuje się przepisów o opakowaniu, wymienionych pod A, do przewozu w wagonach tankach roztworów wodnych, wymienionych pod 7 a) do c).

214 (9) Na oczyszczony siarczek sodowy, krystaliczny (8) należy użyć naczyń nieprzepuszczających wodę zaś na siarczek sodowy surowy - szczelnych naczyń żelaznych.

215 (10) Kwaśny siarczan sodu (9) (bisulfat) należy przewozić w naczyniach szczelnych, odpornych na działanie zawartości. Przy przewozach całowagonowych może on być ładowany bez opakowania do wagonów, wyłożonych wewnątrz ołowiem, lub tekturą parafinowana, albo smołowaną na Wysokość co najmniej ładunku; gdy jednak wagon wyłożony jest tekturą, kwaśny siarczan sodu winien być wtedy zupełnie suchy, i to musi być zaświadczone w liście przewozowym. W razie załadowania do wagonu niekrytego, wagon winien być przykryty oponą, i zaopatrzony w urządzenie, aby opona nie przylegała bezpośrednio do przewożonej zawartości.

216 (11) Wapno palone, mielone (10), należy przewozić w mocnych i gęstych workach. Można przewozić je także w workach z mocnego papieru.

217 (12) Do przewozu naftaliny, wymienionej pod 11, nadawca obowiązany jest pokryć podłogę wagonu gęstą oponą, własnym kosztem, dla zabezpieczenia, od zetknięcia się z przewożonym materjałem.

218 (13) Każda sztuka przesyłki, zawierająca materjały, wymienione pod 1 do 6, musi być zaopatrzona w nalepkę, według wzoru Nr. 5. Przesyłki z czerwonym dymiącym kwasem azotowym (1) powinny być pozatem zaopatrzone w nalepkę według wzoru Nr. 3.

219 (14) Sole radu (12) muszą być opakowane według przepisu kraju wysłania i zamknięte w naczyniu ołowianem, o ścianach grubości 1 cm, dla ilości soli radu do 100 mg., i 2 cm. dla ilości soli radu do 100 mg., i 2 cm, dla ilości soli radu do 300 mg.

Ilości soli radu ponad 300 mg do 1 gr., muszą być zapakowane do większej ilości naczyń ołowianych. Każde naczynie może zawierać najwyżej 300 mg. soli radu. Grubość ścian naczyń musi wynosić 2 cm.

Ilości soli radu ponad 1 gr muszą być zapakowane do naczyń ołowianych, o ścianach grubości 10 cm.

Nadto naczynia ołowiane, należy umieścić W mocnych osłonach zewnętrznych.

B.

Inne przepisy.

220 (1) Wraz z innemi przedmiotami i przestrzegając przepisy, podane pod A, wolno pakować do naczyń drewnianych, mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych, następujące materjały:

c)

co do odpadków kwasu siarkowego z fabryk nitrogliceryny - zaświadczenie, że zostały one zupełnie zdenitrowane, bez czego rzeczone odpadki nie mogą być przyjęte do przewozu.

Na przesyłki odpadków kwasu z fabryk nitrocelulozy takie zaświadczenie nie jest konieczne; nieznaczna zawartość nitrocelulozy nie stanowi przeszkody do przyjęcia przesyłki do przewozu.

222 (3) Materjały, wymienione pod 1-5, 9, 11 i 13, należy przewozić na wagonach niekrytych.

Można jednak używać i wagonów krytych:

c)

dla przewozu kwaśnego siarczanu sodu (bisulfatu) (9), pod warunkiem, aby nadany był do przewozu w stanie zupełnie suchym; o spełnieniu tego warunku musi być zaświadczenie, zaznaczone w liście przewozowym.

223 (4) Rozczyny wodne dwutlenku wodoru (wody utlenionej), zawierające dwutlenek wodoru ponad 45% do 60% [7 c)], przewożone są w wagonach niekrytych.

224 Siarczek sodowy (8) winien być przewożony w wagonach krytych, lub w wagonach niekrytych pod oponami.

225 (5) Naczynia próżne po materiałach, wymienionych pod 1 do 6 i 13, gdy są nadawane do przewozu jako przesyłki pojedyncze, muszą być szczelnie zamknięte lub zupełnie oczyszczone. W liście przewozowym należy wymienić nazwę materjału, jaki naczynie ostatnio zawierało.

226 (6) Przepisy, podane w ustępie (3) i (5), nie stosuje się do przyrządów do gaszenia ognia, oraz do akumulatorów elektrycznych (A, ust. (2) i (3) - cyfry marginesowe 205 i 206-).

227 (7) Pozostałości kwaśne po oczyszczeniu olejów mineralnych (Säureharz) (1), zawierające drobne, mogące wyciekać ilości kwasu siarkowego, mogą być przewożone bez opakowania, jako przesyłki całowagonowe; należy jednak przed ładowaniem posypać podłogę wagonu warstwą zmielonego lub drobno potłuczonego kamienia wapiennego, lub gaszonego wapna, dostateczną dla wchłonięcia lub osłabienia kwasu siarkowego, jaki mógłby wyciec.

228 (8) Naczynia z kwasem fluorowodorowym (1) należy ustawiać tak, by przyrządy zamykające były na wierzchu.

229 (9) Co do naczyń, składających się z wagonów-cystern, przeznaczonych do przewozu materjałów żrących, obowiązują przepisy, podane pod A, ustęp (1), z wyjątkiem postanowień zawartych w punktach a) do d), - cyfra marginesowa 204 -.

230 (10) Wapno palone, mielone (10) w workach, należy przewozić tylko w wagonach krytych.

231 (11) Jeżeli w liście przewozowym znajduje się wzmianka, że naftalina surowa (11) oczyszczona jest w prasie hydraulicznej lub wirówce z części oleistych tak, że wyciek nie może nastąpić, wówczas przewóz naftaliny surowej odbywa się bez zastrzeżeń.

232 (12) Naczynia, zawierające sole radu (12), nie mogą być załadowane w bezpośredniej bliskości przesyłek, zawierających filmy, płyty fotograficzne, światłoczułe papiery i podobne przedmioty.

C.

Przewóz.

233 (1) Roztwory wodne dwutlenku wodoru, w których zawartość dwutlenku wodoru przekracza 45% (7 c), nie przyjmuje się do przewozu, jako drobnicowe przesyłki pośpieszne.

234 (2) Przyjmuje się do przewozu, jako drobne przesyłki pośpieszne, materjały wymienione pod 3, jeżeli opakowane są według przepisów, wskazanych pod B, ustęp (3) a) - cyfra marginesowa 222 -, materjały wymienione pod 1, 2, 3, 5 i 13 w ilościach do 10 kg. i brom do 1 kg. w opakowaniu, przewidzianem pod B, ustęp (3) b) - cyfra marginesowa 222 -. Ograniczenie to nie dotyczy przyrządów do gaszenia ognia, zawierających kwasy wymienione pod 1, do akumulatorów elektrycznych, zawierających kwas siarkowy i do soli radu (12), (A, ustępy (2), (3) i (14) - cyfry marginesowe 205, 206 i 219 -).

235 (3) Wagony-kotły, napełnione kwasami wymienionemi pod 1 i 13, należy ustawiać w pociągu tak, ażeby oddzielone były od wagonów z materiałami, wymienionemi pod 5, klasy IV, przynajmniej jednym wagonem.

E.

Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B, C i D.

237 Nie podlegają przepisom tym wytwory, wymienione w klasie V, jeżeli przeznaczone są do badań naukowych lub dla potrzeb farmaceutycznych, przewożone w ilościach, nie przekraczających 1 kg każdego z wytworów z warunkiem, aby opakowane były w naczyniach szklanych lub glinianych o szczekiem zamknięciu, które następnie należy ułożyć starannie w mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych skrzyniach drewnianych.

238 Przesyłki tego rodzaju przyjmuje się do przewozu również jako drobnicowe przesyłki pośpieszne.

KLASA VI.

Materjały, budzące odrazę i wydzielające woń przykrą.

239 Dopuszcza się do przewozu:

1. Ścięgna świeże, świeże obrzynki skórzane, przeznaczone do wyrobu kleju, nie wapnowane ¹⁾, jako też odpadki od tych dwojga materjałów, świeże rogi i racice nieoczyszczone z kości i miękkich części, kości świeże, nieoczyszczone z mięsa i innych miękkich części, tudzież inne materjaty zwierzęce, budzące odrazą i wydzielające przykrą woń, nie wymienione poniżej.

______

¹⁾ Obrzynki skórzane mokre, wapnowane, dopuszcza się do przewozu bez ograniczeń.

2. Skóry świeże¹⁾.

3. Kości, oczyszczone lub suche, rogi i racice, oczyszczone lub suche.

4. Żołądki cielące świeże²⁾, oczyszczone od resztek pokarmu.

5. Prasowane pozostałości od wyrobu kleju z odpadków skór (wapno klejowe, ser klejowy lub nawóz klejowy).

6. Nieprasowane pozostałości, wymienione pod 5.

7. Nawóz mieszany z podściółką.

8. Inne fekalja i odchody z miejsc ustępowych.

Przepisy o przewozie.

A.

Opakowanie.

(1) Niżej wymienione materjały, nadane do przewozu jako przesyłki drobnicowe, należy pakować:

240 a) przedmioty, wymienione pod 1, 5 i 6 do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (beczek, kubłów), skrzyń takich, któreby nie przepuszczały przykrej woni zawartości nazewnątrz; szczecina i sierść świńska, sucha, w stanie surowym może być opakowana w workach zwyczajnych w każdej porze roku; szczecina i sierść świńska w stanie surowym, wilgotna, może być w podobny sposób opakowana od 1 listopada do 15 kwietnia;

241 b) przedmioty, wymienione pod 2

do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (beczek, kubłów, skrzyń) lub do mocnych, nieprzemakalnych i dobrze zawiązanych worków, nasyconych odpowiednim środkiem odkażającym, jako to: kwasem karbolowym lub lizolem, w celu usunięcia przykrej woni, wydzielanej przez te przedmioty; jednakże worków do opakowania można używać tylko w miesiącach: listopadzie, grudniu, styczniu i lutym;

242 c) przedmioty, wymienione pod 3

do szczelnych naczyń (beczek lub kubłów) lub do mocnych worków;

______

¹⁾ Jako skóry świeże, uważa się wszystkie skóry niesolone i solone takie, które ociekają słoną posoką, zmieszaną z krwią cieczą. Dobrze nasolone skóry, zawierające nie więcej wilgoci, niż się jej koniecznie wytwarza po nasoleniu, nie podlegają specjalnym warunkom przewozu.

²⁾ Żołądki cielęce suszone, niewydzielające przykrej woni, dopuszcza się do przewozu bez ograniczeń.

243 d) żołądki cielące (4)

do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń drewnianych (beczek lub kubłów); żołądki cielęce, w okresie pory roku od kwietnia do września, należy tak solić, by na każdy żołądek było użyte 15 do 20 gr soli kuchennej; nadto dno naczynia oraz wierzchnia warstwa żołądków powinna być przesypaną grubą warstwą soli, przynajmniej na 1 cm; dopełnienie tego warunku powinno być zaznaczone w liście przewozowym;

244 e) kał psi (8)

do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń metalowych lub drewnianych;

245 f) gnój drobiu (8)

w mocne, szczelne i dobrze zamykane naczynia drewniane (beczki, kubły), gnój drobiu suchy można pakować także do mocnych i nieprzemakalnych worków.

Zewnętrzna strona opakowania nie powinna mieć żadnych śladów zawartości.

(2) Co do przesyłek wagonowych, obowiązują przepisy następujące:

246 a) Materjały, wymienione pod 1 i 2:

1. przy użyciu specjalnych wagonów krytych, z odpowiedniem urządzeniem do przewietrzania opakowanie nie jest konieczne. Jednakże materjały te należy zlewać najmniej 5%-owym roztworem kwasu karbolowego, lub innemi odpowiedniemi środkami odkażającemi, w celu zabezpieczenia przed gnilną wonią;

2. przy użyciu zwykłych wagonów towarowych niekrytych¹⁾:

α) w porze roku od 1 marca do 31 października materjały te muszą być zapakowane w mocne i nieprzemakalne worki, nasycone środkami odkażającemi, wymienionemi pod 1, by gnilna woń zawartości nie dawała się uczuwać. Każda tego rodzaju przesyłka musi być przykryta oponą z grubej tkaniny (t. zw. płótna chmielowego), nasyconej roztworem jednego z wymienionych wyżej środków odkażających, a następnie zupełnie pokryta wielką nieprzemakalną, lecz nienasmołowaną oponą;

β) w porze roku od 1 marca do końca lutego, używanie worków do pakowania nie obowiązuje, towar jednakże należy przykryć tak samo osłoną z płótna chmielowego, którą następnie należy pokryć całkowicie wielką nieprzemakalną i nienasmołowaną oponą. Pierwsze pokrycie należy, w miarę potrzeby, przesycić jednym ze środków odkażających, wymienionych pod 1, tak by gnilna woń nie dawała się odczuwać;

γ) jeżeli środki odkażające nie wystarczają do usunięcia przykrej woni, należy przesyłki pakować do mocnych, szczelnych ł dobrze zamykanych beczek lub kubłów tak, aby woń zawartości naczynia nie dawała się odczuwać.

______

¹⁾ Racice, rogi, kości świeże, mogą być przewożone nieopakowane bez zachowania przepisów, zawartych pod a) i ß/ jeżeli po zroszeniu odpowiedniemi środkami odkażającemi, nie wydzielają woni przykrej i całkowicie przykryte są oponą lub papą smołowcową. Oponę i papę należy zabezpieczyć od przesunięcia się.

247 b) Do przewozu materjałów, wymienionych pod 3 opakowanie specjalne nie jest wymagane; jeżeli materjały te nadane są do przewozu bez opakowania i do naładowania na wagony niekryte, to muszą jednak być pokryte całkowicie nieprzemakamemi oponami.

Opony nie są wymagane, jeżeli po zroszeniu odpowiedniemu środkami odkażającemi materjały (te nie wydzielają woni przykrej.

248 c) Żołądki cielące (4)

należy pakować w ten sposób, jaki jest wskazany w ust. (1) d.

249 d) Materjały, wymienione pod 5

należy przykryć całkowicie dwiema oponami dużemi, nieprzemakalnemi i nienasmołowanemi. Osłonę dolną należy nasycić odpowiedniemi środkami odkażającemi (kwasem karbolowym, lizolem i t. p.), tak, by zapach gnilny nie dawał się uczuwać. Pomiędzy opony należy nasypać warstwę suchego wapna gaszonego, miału torfowego lub zużytych garbowin.

250 e) Materjały, wymienione pod 6

należy opakować według wskazówek, zawartych w ust. (1) a) - cyfra marginesowa 240.

251 f) Nawóz mieszany z podściółką (7)

nie wymaga specjalnego opakowania; jeżeli nadany jest bez opakowania, musi być wtedy przykryty całkowicie oponami nieprzemakalnemi.

252 g) Materjały, wymienione pod 8

należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamykanych naczyń. Suchy kał psi i suchy gnój drobiu można pakować również do mocnych i nieprzemakalnych worków.

B.

Inne przepisy.

253 (1) Kolej żelazna, może ograniczyć przewóz do pewnych wyznaczonych pociągów, żądać zgóry opłaty przewozowej, jako też wydawać przepisy specjalne co do czasu i terminu naładowania ł wyładowania, oraz dowozu na stację i wywozu ze stacji. Kolej żelazna może żądać od nadawcy dostarczenia opon.

254 (2) Materjały, wymienione pod 7 i 8 (z wyjątkiem kału psiego i gnoju drobiu) nie przyjmuje się do przewozu, jako przesyłki drobnicowe.

255 (3) Naczyń z kałem psim nie wolno toczyć, należy je przewozić stojąco.

256 (4) Przy przesyłkach całowagonowych, kolej może zażądać od nadawców lub odbiorców - oczyszczenia miejsc naładunku.

257 (5) Waga po przewiezionych luzem przedmiotach, wymienionych pod 1, 2, 3 i 7 oraz po przedmiotach, wymienionych pod 8, kolej odbiorcza obowiązana jest poddać każdorazowo oczyszczeniu i odkażeniu, stosownie do przepisów prawnych, obowiązujących w tem umawiającem się Państwie, w którem znajduje się stacja przeznaczenia. Koszta odkażenia obciążają przesyłkę.

258 (6) Jeżeli daje się czuć woń przykrą, kolej żelazna może w każdym czasie zastosować odpowiednie odkażające środki, celem usunięcia tej woni; koszta odkażenia obciążają przesyłkę.

259 (7) Materjały, wymienione pod 1, opakowane w naczyniach metalowych, zaopatrzonych w zabezpieczające zamknięcie dla uniknięcia rozpadnięcia się naczynia pod ciśnieniem, mogących wytworzyć się gazów, jako też materjały, wymienione pod 3. i 4, - mogą być przewożone w wagonach krytych.

Materiały, wymienione pod 1 w naczyniach metalowych bez zabezpieczającego zamknięcia, jako też materjały, wymienione pod 2, 5, 6, 7 i 8, muszą być przewożone na wagonach niekrytych (:zob. jednak A, ustęp (2) a), 1 - cyfra marginesowa 246 -). Do przewozu suchego kału psiego, którego opakowanie, odpowiada przepisom, zawartym pod A, (2) g) - cyfra marginesowa 252 - w zdaniu ostatniem, można używać wagonów krytych, lub niekrytych, dobrze okrytych oponami.

260 (8) Naczynia próżne i opony, które były użyte podczas przewozu materjałów klasy VI, muszą być dokładnie oczyszczone i poddane działaniu środków odkażających tak, aby nie wydzielały woni gnilnej. W liście przewozowym należy zaznaczyć poprzednie ich użycie. Przewozić je można tylko na wagonach niekrytych.

261 (9) Przesyłki podlegają nadto obowiązującym przepisom policyjnym każdego z Państw.

D.

Ładowanie.

263 Materjały klasy VI, jako też próżne worki i opony, które były użyte do pakowania i nakrywania tych materjałów, nie mogą być ładowane do jednego wagonu z artykułami żywnościowemi.

Dodatek.

Przewóz w wagonach z urządzeniami elektrycznemu

264 1. Materjały wybuchowe, wymienione pod I a; i I b, 3 i 5 A, oraz materjały zapalne (III a i III b), mogą być przewożone tylko w wagonach, mających przewody elektryczne umieszczone w rurach lub w kanałach kablowych.

265 2. Do oświetlenia wolno używać tylko żarówek, umieszczonych w mocnych, szczelnych kloszach lub w mocnych szczelnych plecionkach z drutu metalowego lub też w mocnych przezroczystych skrzynkach szczelnie oddzielonych od wnętrza wagonów.

Przełączniki, bezpieczniki przyrządy do regulowania i inne podobne urządzenia, mogą znajdować się w wagonie, jeżeli one pracują pod napięciem najwyżej do 40 wolt i nie są otwarte w tej samej części wagonu, gdzie znajduje się ładunek.

266 3. Maszyny elektryczne, piorunochrony, oporniki, grzejniki, urządzenia, regulujące wyłączniki, bezpieczniki i t. p., w których prąd, odpowiednio do wymagań ruchu, jest przerywany, mogą być tylko wówczas umieszczone wewnątrz wagonu obok ładunków, gdy ich budowa zabezpiecza od wybuchu i gdy są ułożone w szczelne i pewne pod względem pożaru ochrony.

Urządzenia te, jeżeli pracują one pod napięciem najwyżej do 40 wolt, mogą być umieszczone w wagonie także i bez specjalnego zabezpieczenia, jednak nie w tym samym przedziale wagonu, w którym znajduje się ładunek.

267 4. Materjały, wymienione w ustępie (1) niniejszego dodatku, nie mogą być ładowane do wagonów, zaopatrzonych w urządzenia do ogrzewania elektrycznością i wogóle do wagonów z transformatorami.

Używanie wagonów zaopatrzonych w transformatory powietrzne, dozwolone jest tylko dla materjałów zapalnych (klasy III a i III b) z warunkiem, aby transformatory urządzone były w sposób, wyłączający zapalenie się, umieszczone były pod podwoziem wagonu i oddzielone od niego warstwą izolacyjną z materjału i o rozmiarach takich, ażeby ogień nie dosięgał podwozia wagonu.

Wagony z transformatorami muszą być oznaczone znakami specjalnemi, jeżeli nie posiadają innych oznak, o tem świadczących.

268 Uwaga: Wagony, nieodpowiadające całkowicie lub w części powyższym przepisom o urządzeniach, mogą być mimo to użyte do przewozu wyżej wskazanych materjałów, jeżeli wszystkie, niniejszym przepisom nieodpowiadające urządzenia, na całej drodze przewozu będą wyłączone z prądu elektrycznego.

Znaczenie wzorów nalepek.

269 Wzory nalepek¹⁾, przewidzianych dla przedmiotów klasy I do V, przedstawione są na następnych stronicach i oznaczają:

Nr. 1	(czerwona bomba):	)
Nr. 2	(czarna bomba):	}Zagraża wybuchem;
Nr. 3	(czerwona pochodnia):	Niebezpieczeństwo ognia;
Nr. 4	(czarna czaszka):	Materjały trujące;
Nr. 5	(czerwony balon):	Materjały żrące;
Nr. 6	(dwie czarne strzały na płaszczyźnie poziomej):	Wierzch;
Nr. 7	(kielich czerwony):	Ostrożnie
		lub:
		Nie rzucać;
Nr. 8	(otwarty parasol czarny):	Chronić od wilgoci;
Nr. 9	(przekreślona latarnia czarna):	Nie używać światła odkrytego;
Nr.10	(czarny wentylator):	Przewietrzyć dokładnie przed wyładowaniem; lub dobrze przewietrzyć;
Nr. 11	(czerwona nalepka trójkątna z czarnym napisem):	Przetaczać ostrożnie.

270 Dla przesyłek drobnicowych, wzór nalepek tych może być zmniejszony do jednej trzeciej części wymiarów boków długości.

______

¹⁾ Do chwili wydania nowego rozporządzenia nalepki te znakiem Φ mogą być jeszcze używane.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Wzór nalepki Nr 1 - Nr 11

grafika

Identyfikator:	Dz.U.1931.58.475
Rodzaj:	Oświadczenie rządowe
Tytuł:	Nowy tekst załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924 r.
Data aktu:	23/06/1931
Data ogłoszenia:	08/07/1931
Data wejścia w życie:	01/07/1931

Nowy tekst załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 23 czerwca 1931 r. w sprawie nowego tekstu załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924 r.

KLASA I Przedmioty zagrażające wybuchem.

A. Opakowanie.

B. Zaświadczenia. Listy przewozowe.

C. Środki przewozowe.

D. Ładowanie.

E. Przewóz.

A. Opakowanie.

B. Zaświadczenia. Listy przewozowe.

C. Środki przewozowe,

D. Ładowanie.

E. Przewóz.

A. Opakowanie.

B. Inne przepisy.

C. Przewóz.

A. Rodzaj naczyń.

B. Badanie urzędowe naczyń.

C. Zaopatrzenie naczyń (wentyle, napisy).

D. Napełnianie naczyń.

E. Inne przepisy.

F. Wyjątki od przepisów, zamieszczonych pod A do E.

G. Przewóz.

H. Postanowienia przejściowe.

A. Opakowanie.

B. Inne przepisy.

KLASA II. Materjały samozapalne1).

A. Opakowanie.

B. Inne przepisy.

C. Przewóz.

D. Ładowanie.

KLASA III. Materjały zapalne.

A. Opakowanie.

B. Inne przepisy.

C. Przewóz.

D. Ładowanie.

A. Opakowanie.

B. Przewóz.

C. Inne przepisy.

KLASA IV. Materjały trujące.

A. Opakowanie.

B. Inne przepisy.

C. Przewóz.

D. Ładowanie.

E. Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B, C i D.

KLASA V. Materjały żrące.

A. Opakowanie.

B. Inne przepisy.

C. Przewóz.

D. Ładowanie.

E. Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B, C i D.

KLASA VI. Materjały, budzące odrazę i wydzielające woń przykrą.

A. Opakowanie.

B. Inne przepisy.

C. Przewóz.

D. Ładowanie.

Zmiany w prawie

Dz.U.1931.58.475

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 23 czerwca 1931 r.

w sprawie nowego tekstu załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, podpisanej w Bernie 23 października 1924 r.

KLASA I

Przedmioty zagrażające wybuchem.

A.

Opakowanie.

B.

Zaświadczenia. Listy przewozowe.

C.

Środki przewozowe.

D.

Ładowanie.

E.

Przewóz.

A.

Opakowanie.

B.

Zaświadczenia. Listy przewozowe.

C.

Środki przewozowe,

D.

Ładowanie.

E.

Przewóz.

A.

Opakowanie.

B.

Inne przepisy.

C.

Przewóz.

A.

Rodzaj naczyń.

B.

Badanie urzędowe naczyń.

C.

Zaopatrzenie naczyń (wentyle, napisy).

D.

Napełnianie naczyń.

E.

Inne przepisy.

F.

Wyjątki od przepisów, zamieszczonych pod A do E.

G.

Przewóz.

H.

Postanowienia przejściowe.

A.

Opakowanie.

B.

Inne przepisy.

KLASA II.

Materjały samozapalne1).

A.

Opakowanie.

B.

Inne przepisy.

C.

Przewóz.

D.

Ładowanie.

KLASA III.

Materjały zapalne.

A.

Opakowanie.

B.

Inne przepisy.

C.

Przewóz.

D.

Ładowanie.

A.

Opakowanie.

B.

Przewóz.

C.

Inne przepisy.

KLASA IV.

Materjały trujące.

A.

Opakowanie.

B.

Inne przepisy.

C.

Przewóz.

D.

Ładowanie.

E.

Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B, C i D.

KLASA V.

Materjały żrące.

A.

Opakowanie.

B.

Inne przepisy.

C.

Przewóz.

D.

Ładowanie.

E.

Wyjątki z przepisów, wydanych pod A, B, C i D.

KLASA VI.

Materjały, budzące odrazę i wydzielające woń przykrą.

A.

Opakowanie.

B.

Inne przepisy.

C.

Przewóz.

D.

Ładowanie.