Sejmowa podkomisja zdrowia ds. projektu ustawy o zawodzie farmaceuty rozpoczęła procedowanie fundamentalnej dla środowiska farmaceutycznego regulacji. Ustawa o zawodzie farmaceuty będzie pierwszym dokumentem prawnym określający rolę, jaką może pełnić farmaceuta w polskim systemie zdrowia
Farmaceuci i technicy farmaceutyczni uważają, że ustawa będzie dokumentem dającym prawne podstawy temu, co i tak od dłuższego czasu środowisko farmaceutów robiło dla społeczeństwa i państwa. W opinii Związku Zawodowy Pracowników Farmacji (ZZPF) w dokumencie potrzebne jest m.in. uregulowanie roli kierowników w poszczególnych działach farmacji, mowa tutaj o aptece ogólnodostępnej, aptece szpitalnej. Ponadto określenie minimalnych norm zatrudnienia.
Braki w projekcie ustawy o zawodzie farmaceuty
W dokumencie brak regulacji odnoszących się do pracy wybranych osób odpowiedzialnych m.in. kierowników hurtowni farmaceutycznej - odpowiedzialni są za obrót lekami w fazie dystrybucji farmaceutycznej, dlatego też istotne jest, by mieli ustawowo zagwarantowaną możliwość pozyskiwania wiedzy - będzie to gwarantem dobrze wykonanej pracy nie tylko dla samych pracodawców, ale także dla ustawodawcy.
Równe traktowanie farmaceutów
ZZPF ma nadzieję, że w dokumencie znajdzie się zapis mówiący o tym, iż praca w samorządzie aptekarskim, a także w związku zawodowym to część pracy zawodowej wraz ze wszystkimi związanymi z nią konsekwencjami i nie stanowi przerwy w wykonywaniu zawodu farmaceuty, jako aptekarza.
Porcedowane przepisy przyniosą wiele nowych obszarów do działania apetkrzom
Uprawnienia farmaceutów będą polegały na:
- prowadzenia konsultacji farmaceutycznych, których celem będzie umieszczenie farmaceuty w systemie ochrony zdrowia jako eksperta w zakresie stosowania produktów leczniczych, wyrobów medycznych lub środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, który aktywnie i w sposób ciągły uczestniczy w procesie leczenia. W ocenie projektodawcy rozwiązanie takie ułatwi pacjentom dostęp do rzetelnej wiedzy o farmakoterapii i ograniczy przyjmowania przez pacjentów produktów lub suplementów, które nie są niezbędne w procesie leczenia;
- prowadzenia przeglądów lekowych, których celem będzie wykrywanie ewentualnych niepożądanych interakcji między przyjmowanymi produktami leczniczymi lub między produktami leczniczymi a innymi przyjmowanymi produktami (np. suplementami diety). W obecnym stanie prawnym brak jest instrumentów pozwalających na skuteczne wykrywanie tego typu problemów zwłaszcza wobec braku skutecznych rozwiązań systemowych pozwalających na skoordynowanie leczenia, w szczególności w sytuacji w której pacjent korzysta z usług wielu lekarzy w niezależnych od siebie poradniach specjalistycznych, wobec czego lekarze mogą nie mieć pełnej informacji o całokształcie leczenia pacjenta, w tym o przyjmowanych przez niego produktach leczniczych. W ocenie projektodawcy rozwiązanie takie pozwoli – dzięki częściowemu skoordynowaniu farmakoterapii – na znaczne zmniejszenie ilości nieprawidłowości w farmakoterapii związanych z przyjmowaniem produktów leczniczych lub suplementów o niepożądanych interakcjach, a w konsekwencji pozwoli na zwiększenie skuteczności farmakoterapii;
- opracowywania indywidualnych planów opieki farmaceutycznej, które stanowi de facto uzupełnienie konsultacji farmaceutycznych i przeglądów lekowych i którego celem jest usystematyzowanie i racjonalizacja procesu opieki farmaceutycznej – zarówno co do przyjmowanych produktów leczniczych, jak również w zakresie rozwiązań alternatywnych, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji zdrowotnej, profilaktyki i promocji zdrowego trybu życia. Również te rozwiązania mają na celu zwiększenie skuteczności farmakoterapii;
- wykonywania prostych badań diagnostycznych, które są związane z farmakoterapią. Rozwiązanie to zwiększyć dostępność pacjentów do powszechnych badań diagnostycznych, które nie wymagają wykonywania w podmiocie wykonującym działalność leczniczą. Pozwoli to na odciążenie tych placówek, a jednocześnie pozwoli na wykonanie testu i interpretację jego wyników przez osobę wykonującą zawód medyczny, co zminimalizuje prawdopodobieństwo błędu, a w konsekwencji wdrożenia nieprawidłowej farmakoterapii.