Obowiązek szczepienia obejmowałby dzieci od 2 miesiąca życia do ukończenia 19 roku życia.
Streptococcus pneumoniae jest bakterią otoczkową z grupy paciorkowców. Pneumokoki mogą powodować zakażenia inwazyjne, charakteryzujące się obecnością bakterii w krwi oraz zakażenia zlokalizowane - bez uogólnionego zakażenia.
Jak wskazano w uzasadnieniu projektu, główne postacie zakażenia to:
1) zapalenie ucha środkowego - uważa się, że prawie każde dziecko do 5 roku życia ma za sobą przebyte zapalenie ucha środkowego wywołane przez pneumokoki;
2) zapalenie zatok obocznych nosa;
3) zapalenie płuc - czynnikami sprzyjającymi są przewlekłe choroby płuc oraz jako powikłanie grypy;
4) zapalenie spojówek.
Zakażenia natomiast mogą przebiegać w sposób inwazyjny wywołując:
1) zapalenie płuc z bakteremią (obecność bakterii w krwi) - w ok. 25-30 procent przypadków zapalenia płuc występuje bakteriemia;
2) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych - w tym przypadku obserwuje się bardzo poważne powikłania w tym śmierci lub głębokiego upośledzenia intelektualnego i częste nawroty choroby;
3) posocznica - najczęściej jest następstwem ciężkiego zapalenia płuc; jednak może rozwinąć się jako choroba podstawowa bez wcześniejszego ogniska zapalnego;
4) zapalenie wsierdzia;
5) zapalenie otrzewnej;
6) zapalenie kości i szpiku;
7) zapalenie stawów.
Jak wskazano w uzasadnieniu projektu, rozszerzenie szczepienia przeciwko Streptococcus pneumoniae od lat jest postulowane przez ekspertów, znajduje to wyraz w rekomendacjach Rady Sanitarno-Epidemiologicznej przy Głównym Inspektorze Sanitarnym oraz Pediatrycznego Zespołu Ekspertów do spraw Programu Szczepień Ochronnych przy Ministrze Zdrowia.
Zakłada się, iż projektowane rozporządzenie wejdzie w życie 1 stycznia 2017 roku, zaś przepisy wskazanego aktu normatywnego mają być stosowane do dzieci urodzonych po 31 grudnia 2016 roku.