Organ inspekcji sanitarnej nałożył na S.G. karę pieniężną w kwocie 15.000 zł za naruszenie obowiązku kwarantanny. Organ odwoławczy utrzymał wydaną decyzję w mocy. Z decyzji wynikało, że S.G. odbywał kwarantannę w związku z przekroczeniem granicy państwowej.
Do organu inspekcji sanitarnej wpłynęła notatka urzędowa sporządzona przez funkcjonariusza policji, z której wynikało, że S.G. dopuścił się ponownego naruszenia obowiązku kwarantanny. W piśmie wskazano, że opuścił on budynek sanatorium i przebywał po drugiej stronie ulicy w towarzystwie osób trzecich. Organy inspekcji sanitarnej zwróciły uwagę, że skarżący był obowiązany odbyć 14-dniową kwarantannę. W razie stwierdzenia naruszenia obowiązku hospitalizacji, kwarantanny lub izolacji w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem lub zwalczaniem COVID-19, nałożonego przez właściwy organ lub wynikającego z przepisów prawa, państwowy powiatowy inspektor sanitarny nakłada na osobę naruszającą taki obowiązek karę pieniężną w kwocie do 30.000 zł. Organy podkreśliły, że S.G. opuścił sanatorium i przebywał w miejscu dostępnym dla innych.
Czytaj: WSA: Odbywający kwarantannę nie może nawet przekroczyć linii schodów budynku, w którym odbywa izolację>>
Na wysokość wymierzonej kary wpłynęło to, że skarżący ponownie opuścił sanatorium w okresie obowiązywania nakazu izolacji. Wcześniejsze naruszenie kwarantanny miało miejsce w dniu 6 kwietnia 2020 r., wówczas skarżący spotkał się z inną osobą. Skarżący powinien zaś pozostawiać w odosobnieniu.
Zobacz LEX News: Czy kwarantanna, izolacja domowa oraz dni wolne na oddanie krwi mają wpływ na urlop wypoczynkowy? >
Naruszenie obowiązku izolacji
Skarżący nie zgodził się z wydanymi decyzjami i wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. Podkreślił w szczególności, że odbywał on kwarantannę w budynku, który nie był ściśle zamknięty. Drzwi wejściowe były bowiem dostępne dla innych.
WSA w Kielcach oddalił skargę. Sąd zwrócił uwagę, że odbywający kwarantannę nie mogą opuszczać miejsca kwarantanny, chyba że istnieje konieczność hospitalizacji lub organ inspekcji sanitarnej postanowi inaczej. Stwierdzenie, że odbywający kwarantannę narusza obowiązki może być czynione na podstawie ustaleń Policji, innych służb państwowych lub innych uprawnionych podmiotów. Taka sytuacja miała miejsce w sprawie. Decyzje o nałożeniu kary poprzedziło uzyskanie notatki urzędowej sporządzonej w dniu 9 kwietnia 2020 r. przez funkcjonariusza policji.
Z notatki wynikało, że S.G. miał odbywać kwarantannę w okresie od 4 do 17 kwietnia 2020 r., ale opuścił budynek sanatorium i na ławce przy postoju taksówek spożywał alkohol, będąc w towarzystwie innej osoby. Skarżący kwestionował to, że przekroczył granice terytorium sanatorium. W jego ocenie nie można przyjąć, aby obszar odbywania kwarantanny ograniczał się jedynie do budynku sanatorium. Domagał się przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka. Sąd zwrócił uwagę, że organy nie przeprowadziły takiego dowodu.
Zobacz procedurę w LEX: Kwarantanna i izolacja – rodzaj świadczeń i ich wpływ na długość okresu pobierania wynagrodzenia za czas choroby i zasiłku chorobowego >
Sąd wskazał, że w sprawie o naruszenie obowiązku kwarantanny przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka może okazać się zasadne. Nie oznacza to jednak, że decyzje były błędne. Organy trafnie uznały, że skarżący naruszył obowiązek kwarantanny. Skarżący bezpodstawnie wskazuje, że nie opuścił sanatorium. Skarżący nie mógł przebywać na terenie posesji, skoro mogły tam znajdować się inne osoby, które nie były poddane kwarantannie. Kluczowe jest to, że skarżący nie znajdował się w swoim pokoju, ale wyszedł z budynku. Nie było więc podstaw do uchylenia wydanych decyzji. Organy słusznie zwróciły uwagę, że skarżący w ciągu kilku dni ponownie naruszył obowiązek izolacji. Do zdarzenia, będącego podstawą ukarania, doszło w dniu, w którym doręczono mu wcześniejszą decyzję o nałożeniu kary pieniężnej w kwocie 10.000 zł – podkreślił sąd. Oznacza to, że wcześniej wymierzona kara nie odniosła skutku i koniecznym było wymierzenie kolejnej, tym razem surowszej.
Wyrok WSA w Kielcach z 17.11.2020 r., II SA/Ke 708/20, LEX nr 3097974.
Czytaj w LEX: Pandemia COVID-19 a dostęp do prawa. Polska na tle wyników badania międzynarodowego >