Brak przejrzystości reguł i oparcie na zarządzeniach prezesa Funduszu - aktach, które z konstytucyjnego punktu widzenia nie mają charakteru powszechnie obowiązujących, skutkuje niepewnością, co do warunków realizacji świadczeń.

Do kolejnych barier w tym zakresie należy brak wprowadzenia dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych oraz niejednolitość i niestabilność przepisów (działania polityczne podejmowane są najczęściej „z potrzeby chwili").

W związku z tym trudno podejmować długoterminowe inwestycje w ochronie zdrowia, uniemożliwia to również pełne wykorzystanie potencjału podmiotów leczniczych.

Ochrona zdrowia jest sektorem finansowanym w głównej mierze ze źródeł publicznych, opartym na modelu ubezpieczeniowym. W związku z tym podlega reglamentacji i dużym obostrzeniom zarówno w zakresie spełnienia warunków do wykonywania działalności leczniczej, jak i w zakresie samych usług zdrowotnych.

Pomimo wprowadzenia kilku korzystnych zmian da przedsiębiorców, takich jak wydłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy czy wprowadzenie ruchomego czasu pracy w wielu obszarach liczba barier wcale się nie zmniejszyła.

„Czarna Lista Barier” Lewiatana dotyczy między innymi wysokich podatków i składek na ubezpieczenie, sztywnego prawa pracy, systemu edukacji niedopasowanego do potrzeb rynku, niskiej efektywności zamówień publicznych, przewlekłego i kosztownego dochodzenia należności czy utrudnionego dostępu przedsiębiorców do rynku usług publicznych, w tym także zdrowotnych.