W semestrze zimowym roku akademickiego 2018/2019, który trwał od 1 października 2018 r. do 27 stycznia 2019 r., student architektury miał uczestniczyć w seminarium. Okazało się jednak, że pojawił się dopiero w dwunastym tygodniu zajęć i do tego dnia prowadzący nie miał z nim żadnego kontaktu. Promotor zgodził się jednak na skonsultowanie przygotowanej przez studenta koncepcji projektu dyplomowego. Niestety praca ta została wykonana bez niezbędnego dla całego etapu badań, co skutkowało przyjęciem błędnych założeń projektowych. Promotor zaproponował przeprowadzenie analiz terenu i zmianę kierunku działań. Jednakże nigdy do tego nie doszło, ponieważ student pojawił się na zajęciach dopiero z końcem lutego 2019 r. Do indeksu wpisano mu ocenę niedostateczną, ponieważ nie osiągnął zakładanych efektów kształcenia.

Student nie zaliczył tym samym semestru, ponieważ seminarium miało aż 15 punktów ECTS. Zwrócił się więc do dyrektora instytutu o przedłużenie sesji egzaminacyjnej, ale wniosek ten został rozpatrzony negatywnie. W świetle powyższego, rektor wydał decyzję o skreśleniu z listy studentów. W uzasadnieniu wskazał, że podjął takie rozstrzygnięcie w związku z nieuzyskaniem zaliczenia semestru w określonym terminie.

Rozstrzygnięcie powinno być uzasadnione

Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, który wskazał, że prawidłowo wydana decyzja powinna spełniać wymogi z art. 107 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. Ustawodawca określił w tym przepisie jej podstawowe części składowe i zaliczył do nich między innymi uzasadnienie faktyczne i prawne. Podejmując rozstrzygnięcie organ powinien więc szczegółowo uzasadnić swoje stanowisko, co wynika z treści art. 107 §3 kpa. Niestety w rozpoznawanej sprawie tego zabrakło. Sąd podkreślił, że decyzja powinna być oparta na kompletnym materiale dowodowym i zawierać jasną subsumpcję. Wyjaśnienie wątpliwości powinno być wszechstronne, a uzasadnienie przekonujące, dostępne i zrozumiałe dla stron oraz innych organów i sądów. Ponadto powinno ono przestawiać przebieg procesu decyzyjnego stosowania przepisów prawa prezentując rozumowanie organu. Tymczasem uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie zawierało takich elementów.

 

Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Komentarz

Hubert Izdebski, Jan Michał Zieliński

Sprawdź  

Skreślenie nie zawsze jest obligatoryjne

Art. 108 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce stanowi, że studenta skreśla się z listy studentów w przypadku niepodjęcia studiów, rezygnacji z nich, niezłożenia w terminie pracy dyplomowej lub egzaminu dyplomowego albo ukarania kara dyscyplinarną wydalenia z uczelni. Natomiast art. 108 ust. 2 ustawy wskazuje, że student może być skreślony w przypadku stwierdzenia braku udziału w obowiązkowych zajęciach, stwierdzenia braku postępu w nauce, nieuzyskania zaliczenia semestru lub roku w określonym terminie albo niewniesienia opłat związanych z odbywaniem studiów. Regulacje te wskazują na różne tryby skreślenia z listy studentów. Art. 108 ust. 1 ustawy stanowi, że organ jest zobowiązany do dokonania skreślenia z listy studentów w przypadkach tam określonych. Na podstawie art. 108 ust. 2 ustawy istnieje zaś możliwość skreślenia. Podstawą wydanej decyzji był właśnie ten przepis, konkretnie pkt 3, więc w takiej sytuacji organ działa w warunkach możliwości, a nie obowiązku.

Czytaj także: WSA: Reforma szkolnictwa nie zamknęła studentce powrotu na uczelnię >>>

Rektor nie uzasadnił decyzji 

Sąd podkreślił, że czyni to organ zobowiązanym do podania motywów, które zadecydowały, że przy spełnieniu ustawowej przesłanki fakultatywnego skreślenia z listy studentów z tej możliwości skorzystał. Tymczasem w zaskarżonej decyzji nie wskazał on podstaw swojego rozstrzygnięcia, tylko zwrócił uwagę na fakt zaistnienia ustawowej przesłanki. WSA uznał, że organ nie podał jakiejkolwiek argumentacji uzasadniającej sporną decyzję i nie zrealizował tym samym obowiązku wynikającego z art. 107 § 3 kpa, który stanowi o podaniu uzasadnienia faktycznego i prawnego. Naruszył tym postępowaniem także zasadę przekonywania, którą ustawodawca sformułował w art. 11 kpa. Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną decyzję.

Wyrok WSA w Gliwicach z 28 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Gl 964/19

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.