Sprawa dotyczyła spółki, której organ nałożył karę za zajęcie pasa drogowego o powierzchni większej, niż określona w udzielonych jej zezwoleniach.

Spór sprowadzał się do tego, czy kanalizacja kablowa składająca się z 12 rur, umieszczona przez spółkę w pasie drogowym, jest jednym urządzeniem stanowiącym wielootworowy rurociąg kablowy – jak uznała spółka.

Czy też, zgodnie ze stanowiskiem zarządcy drogi, każda z rur stanowi odrębne urządzenie, którego umieszczenie w pasie drogowym wymaga osobnej zgody.

NSA rozpatrujący skargę uznał, iż urządzeniem infrastruktury technicznej w rozumieniu art. 40 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 260), może być obiekt, składający się z wielu elementów składowych, w tym z rur kanalizacji kablowej, jeżeli części składowe z technicznego punktu widzenia stanowią pewną całość.Urządzenie powinno posiadać cechy, które pozwalają na objęcie go jednym wnioskiem o zezwolenie na zajęcie pasa drogowego, który może być przedmiotem rozpatrzenia w ramach jednego postępowania administracyjnego zakończonego jednym rozstrzygnięciem.

Do wyliczenia opłaty za zajęcie pasa drogowego urządzenia posłuży powierzchnia jego najszerszego fragmentu, ustalona w płaszczyźnie równoległej do powierzchni gruntu.

Proporcjonalnie do tak określonego zakresu zajęcia pasa drogowego wyznaczona zostanie opłata rekompensująca wynikające z tego utrudnienia i ograniczenia – wyjaśnił sąd.

Na podstawie:
Wyrok NSA z 10 czerwca 2015 r., sygn. akt II GSK 1024/14, prawomocny