Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Mieszkańcy gminy wystąpili z wnioskiem o przeprowadzenie referendum. Pytanie brzmiało: "Czy żąda Pan/Pani aby od dnia przeprowadzenia tego referendum na obszarze gminy obowiązywał zakaz przeznaczania terenów, lokalizacji, a w konsekwencji budowy elektrowni wiatrowych?".
Rada gminy odrzuciła wniosek mieszkańców o przeprowadzenie referendum.
NSA zgodził się z takim stanowiskiem rady.
Sąd wyjaśnił, iż sama kwestia poddania pod rozstrzygnięcie w drodze referendum możliwości lokalizowania na obszarze gminy farm wiatrowych mieści się w zakresie zadań własnych gminy.
Należy jednak pamiętać, że realizacji tego zadania służą konkretne, wymienione w ustawie instrumenty prawne.
Do wyłącznej kompetencji rady gminy w tym zakresie należy więc podejmowanie uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy, uchwały o przyjęciu tegoż studium, następnie: uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz uchwały o uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
NSA zwrócił również uwagę na otwartą formułę przyjmowania wniosków do planu miejscowego. Mieszkańcy bowiem mogą wpływać na treść planu biorąc udział w dyskusji publicznej nad proponowanymi rozwiązaniami oraz wnosząc uwagi dotyczące projektu planu miejscowego. Takie rozwiązania pozwalają na wyrażenie rzeczywistej woli mieszkańców danej gminy w procesie kształtowania polityki przestrzennej, na wielu jej etapach – zaakcentował.
Natomiast uznanie dopuszczalności wniosku referendalnego mieszkańców dotyczącego formułowania założeń planistycznych sprzeciwia się ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – uznał NSA.
Na podstawie:
Wyrok NSA z 20 marca 2014 r., sygn. akt II OSK 344/14, prawomocny
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.