Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (dalej jako: Dyrektywa) wskazuje na rozwiązania, których celem jest przeciwdziałanie wyborowi oferty jedynie z pozoru najkorzystniejszej. Według Dyrektywy za ofertę najkorzystniejszą ekonomicznie może być uznana oferta najtańsza bądź najmniej kosztowna w okresie korzystania z przedmiotu zamówienia . Ocena ofert z punktu widzenia kosztu jaki ma być poniesiony w związku z korzystaniem z przedmiotu zamówienia może odbywać się przy wykorzystaniu metod oceny efektywności kosztowej takich jak rachunek kosztów cyklu życia (art. 67 ust. 2 Dyrektywy).

Stosowanie metody rachunku kosztów cyklu życia wymaga wskazania w dokumentacji udostępnianej wykonawcom danych jakie wykonawcy muszą zawrzeć w swoich ofertach oraz metody, na bazie której zamawiający określi koszt cyklu życia przedmiotu zamówienia oferowanego przez poszczególnych wykonawców.

Art. 68 ust. 1 Dyrektywy wskazuje przykładowe koszty jakie winny być uwzględniane w czasie cyklu życia produktu, usługi lub robót budowlanych. Koszty podzielone są na dwie grupy. Pierwsza grupa obejmuje koszty jakie zamawiający lub inny podmiot musi ponieść w związku z dokonanym zakupem. Wśród tych kosztów wymienia się koszty związane z nabyciem, użytkowaniem, utrzymaniem, wycofaniem z eksploatacji.

Druga grupa kosztów to koszty przypisywane ekologicznym efektom zewnętrznym związanym z przedmiotem zamówienia. Przedmiotowe koszty w odróżnieniu od grupy pierwszej nie są ponoszone bezpośrednio przez zamawiającego, ponieważ w tej grupie mieszczą się takie koszty jak np. koszty emisji gazów cieplarnianych i innych zanieczyszczeń. Druga grupa kosztów może być wyodrębniana o ile ich wartość pieniężną można określić i zweryfikować. Zastosowanie metody szacowania kosztów odnoszących się do aspektów ekologicznych jest dopuszczalne jeśli metoda ta jest dostępna dla wszystkich zainteresowanych stron postępowania, jest oparta na dających się zweryfikować, niedyskryminacyjnych kryteriach, a wykonawcy są w stanie przedstawić wymagane dane bez ponoszenia nieuzasadnionych nakładów.

Zastosowanie rachunku kosztów cyklu życia pozwala zamawiającemu uniknąć sytuacji, w której dokonuje zakupu świadczenia jedynie z pozoru najkorzystniejszego. Analiza wszystkich przepływów finansowych jakie będą miały miejsce w trakcie korzystania z przedmiotu zamówienia jeszcze na etapie poprzedzającym wszczęcie postępowania, winna uchronić zamawiającego przed pozornymi oszczędnościami. Co prawda omawiane przepisy nie obowiązują jeszcze w polskim systemie zamówień publicznych, ale wydaje się że z wdrażaniem rozwiązań mogących zwiększyć efektywność wydatkowania publicznych środków, nie powinniśmy się wstrzymywać do czasu implementacji nowej Dyrektywy.