Rada gminy uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części wsi.

Małżeństwo, do których należała część działek objętych planem, wezwało radę do usunięcia naruszeń prawa, w postaci stwierdzenia nieważności uchwały w odniesieniu do ich działek.

Chodziło o teren oznaczonego na rysunku planu symbolem 4.5Zn,R,ZL przeznaczającego tereny do zachowania jako tereny zieleni naturalnej łąk, lasów i zadrzewień, tworzące podstawowy system przyrodniczy obszaru objętego planem. Właściciele działek tłumaczyli, iż są one w całości, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, nieruchomościami rolnymi.

W planie, zarówno w części tekstowej, jak i graficznej, działki te w części określone są jako leśne, co nie jest zgodne ze stanem zarówno prawnym, jak i rzeczywistym. Ich zdaniem organy sporządzając plan korzystały z nieaktualnej mapy.

NSA zwrócił uwagę, iż przepis art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) mówi o sporządzaniu planu miejscowego z wykorzystaniem urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.
Wykorzystanie do sporządzenia planu miejscowego urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym nie oznacza obowiązku sporządzenia części graficznej panu miejscowego na urzędowych kopiach map.

Wymóg ustawowy z art. 16 ust. 1 ustawy jest spełniony, jeśli rysunek planu miejscowego został sporządzony na dokumentach odpowiadających w swej treści urzędowym kopiom tych map, w tym sporządzonych z wykorzystaniem technik komputerowych oraz urzędowych kopii tych map nadesłanych organom gminy w formie elektronicznej.

Na podstawie:
Wyrok NSA z 16 września 2015 r., sygn. akt II OSK 2023/14, prawomocny