Rada gminy ustaliła stawki opłat za zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu, dla dróg gminnych.


Rada uchwaliła między innymi, iż zajęcie pasa drogowego trwające krócej niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień. Ponadto ustaliła, iż za niepełny rok kalendarzowy wysokość stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym.

W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:

Zajęcie pasa drogowego

Najczęściej czytane w temacie:

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Zamów bezpłatny dostęp na 14 dni

To zagadnienie zawiera:

{"dataValues":[1202,397,29,13,1],"dataValuesNormalized":[15,5,1,1,1],"labels":["Orzeczenia i pisma urz\u0119dowe","Pytania i odpowiedzi","Komentarze i publikacje","Akty prawne","Procedury"],"colors":["#EA8F00","#940C72","#007AC3","#85BC20","#E5202E"],"maxValue":1642,"maxValueNormalized":20}

Najczęściej czytane w temacie:

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Zamów bezpłatny dostęp na 14 dni

I to właśnie te zapisy uchwały zaskarżył prokurator.

Organ uznał, iż uchwała została podjęta przez radę bez podstawy prawnej, z przekroczeniem upoważnienia udzielonego przez ustawę. Powtarzanie zapisów ustawowych czy ich modyfikacja jest istotnym naruszeniem prawa i musi doprowadzić do stwierdzenia nieważności takich zapisów.

WSA przyznał rację prokuratorowi.

Co prawda rada określiła wysokość stawek opłat za zajęcie pasa drogowego, zgodnie z udzielonym przez ustawodawcę uprawnieniem i w wyznaczonych przez niego granicach.

Jednak dodatkowo wskazała sposób obliczania opłaty, wprowadzając zapis, że zajęcie pasa drogowego trwające krócej niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień.

Zdaniem sądu stanowiło to przekroczenie udzielonego przez ustawodawcę uprawnienia, a nadto było powtórzeniem artykuł 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j. t. – Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115 ze zm.).

Z kolei zapis, że za niepełny rok kalendarzowy wysokość stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym, miał inną treść aniżeli art. 40 ust. 5 ustawy o drogach publicznych, tym samym okazał się sprzeczny z ustawą.

Zgodnie z ustawą bowiem za umieszczenie urządzenia w pasie drogowym przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczny dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym.

Sąd przypomniał, iż akty prawa miejscowego mogą być ustanowione wyłącznie na podstawie delegacji ustawowych. Nie mogą ich przekraczać i regulować w sposób odmienny kwestii należących do materii ustawowej.



Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 3 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Po 798/14, nieprawomocny