Rada miejska określiła górne stawki opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości, którzy nie są zobowiązani do ponoszenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi na rzecz gmin.
Prokurator zaskarżył jeden z zapisów uchwały.
Wynikało z niego, iż określone w nim górne stawki opłat za usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych nie zawierają podatku od towarów i usług.
Zdaniem prokuratora opłaty muszą ten podatek uwzględniać.
WSA uznał za zasadne stanowisko prokuratora.
Sąd zwrócił uwagę, iż ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm.) nie uprawnia gminy do ustalenia w drodze uchwały rady gminy cen, do uiszczania których zobowiązani będą właściciele nieruchomości, od których będą odbierane odpady komunalne.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Wysokość takiej należności wynikać będzie bowiem z umowy zawartej z konkretnym przedsiębiorcą zajmującym się odbieraniem odpadów.
Uchwała rady gminy w przedmiocie określenia górnych stawek opłat wyznacza jedynie sposób określenia ceny w umowie. Nie może być ona wyższa od tej określonej w uchwale. Może ona być natomiast niższa.
Górna stawka opłaty w istocie jest tożsama z maksymalną ceną. Mechanizm jej ustalania ma zaś służyć ochronie nabywcy usługi przed wygórowanymi cenami, których mógłby żądać przedsiębiorca za swoje usługi.
W związku z tym rada podejmując uchwałę w przedmiocie określenia górnych stawek opłat za usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych powinna mieć na względzie również przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. z 2013 r. poz. 385 ze zm.).
Zdaniem sądu zaskarżona uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o cenach, który jednoznacznie określa, że odpłatność za towar lub usługę będąca ceną powinna zawierać w sobie podatek VAT.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 21 stycznia 2106 r., sygn. akt I SA/Go 439/15, nieprawomocny
