Rada miasta uchwaliła regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy.
Stowarzyszenie dzierżawiące lokal na terenie miasta zaskarżyło regulamin. Wskazało, iż regulamin dotyczy jego interesów, bowiem jest ono wytwórcą odpadów komunalnych. Podstawą skargi był art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Gmina uznała, iż regulamin nie naruszył indywidualnego interesu prawnego stowarzyszenia.
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Skarga na akty prawa miejscowego
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
Zdaniem WSA sam fakt bycia wytwórcą odpadów nie daje prawa stowarzyszeniu do zaskarżenia regulaminu w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Sąd zwrócił uwagę, iż uchwałodawca nie tylko nie definiuje pojęcia wytwórcy odpadów, ale w ogóle się nim nie posługuje, co powoduje, iż wskazany termin nie może stanowić elementu oceny prawnej interesu prawnego stowarzyszenia.
Ponadto regulamin realizuje założenia ustawowe w zakresie prowadzenia gospodarki odpadami, w tym wprowadzania na szeroką skalę selektywnej zbiórki odpadów. Dlatego też normy regulaminu należy odczytywać w powiązaniu z przepisami zarówno ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U., poz. 21) jak i ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 897 ze zm.). Ustalenie dla określonego podmiotu wysokości opłaty (zróżnicowanej w zależności od zasad zbiórki) zależy od złożenia przez właściciela nieruchomości odpowiedniej deklaracji.
Tymczasem stowarzyszenie deklaracji nie złożyło, ponieważ nie posiada statusu właściciela nieruchomości, a jedynie wydzierżawia lokal na terenie miasta. WSA uznał, iż w konsekwencji stowarzyszenie nie jest adresatem zapisów przyjętych w regulaminie odnoszących się do podmiotów, na których ciążył obowiązek deklaracyjny. Stowarzyszenie nie wykazało również, iż zapisy uchwały pozbawiają je jakichkolwiek praw lub nakładają na nie jakiekolwiek obowiązki, a w konsekwencji, że mają indywidualny i negatywny wpływ na jego sytuację prawną – podkreślił WSA.
Artykuł pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 5 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 507/13








