Za 17 miesięcy w samorządach nie będzie pracowników mianowanych. 1 stycznia 2012 r. ich stosunki pracy przekształcą się bowiem w umowne. Nastąpi to z mocy prawa.

Uchwalona 21 listopada 2008 r. ustawa o pracownikach samorządowych (Dz. U Nr 223, poz. 1458 ze zm.) nie przewiduje mianowania jako podstawy nawiązania stosunku pracy z pracownikiem samorządowym. Ustawodawca przewidział dla nowych przepisów okres przejściowy, który kończy się 1 stycznia 2012 r. Z tym dniem – jak wynika z treści art. 54 omawianej ustawy – stosunek pracy osób zatrudnionych na podstawie mianowania przekształci się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Obowiązująca ustawa o pracownikach samorządowych określa w art. 55 szczególne zasady rozwiązywania stosunku pracy z samorządowymi pracownikami mianowanymi, które mogą być stosowane do 31 grudnia 2011 r. Jak wynika z treści ust. 1 tego artykułu, pracodawca może się rozstać z mianowanym tylko w określonych przypadkach, mianowicie w razie: likwidacji lub reorganizacji zatrudniającej go jednostki, niezawinionej utraty uprawnień do zajmowania określonego stanowiska, stwierdzenia przez lekarza orzecznika ZUS trwałej niezdolności do pracy, nabycia praw do emerytury lub renty, utraty nieposzlakowanej opinii. W wymienionych sytuacjach rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym następuje z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia. Jak wynika z treści art. 55 ust. 5 ustawy z 21 listopada 2008 r., rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem samorządowym mianowanym bez wypowiedzenia może nastąpić przede wszystkim z winy pracownika. Ma to miejsce w przypadku: popełnienia przez pracownika w czasie trwania stosunku pracy przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem; zawinionej przez pracownika samorządowego mianowanego utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku; ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Ponadto bez wypowiedzenia można rozwiązać stosunek pracy z mianowanym w razie jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż rok, a także w razie usprawiedliwionej nieobecności w pracy z innych przyczyn – po upływie okresów przewidzianych w art. 53 § 1 kodeksu pracy. Ustawa przewiduje również sytuacje, w których stosunek pracy mianowanego wygasa. Ma to miejsce w przypadku prawomocnego orzeczenia utraty praw publicznych, jak również prawomocnego skazania za popełnienie umyślnego przestępstwa, w tym skarbowego.

Opracowanie: Anna Dudrewicz.
Źródło: Rzeczpospolita, 2 sierpnia 2010 r.