Spółka zwróciła się do ministra spraw wewnętrznych o ponowne wykorzystywanie informacji publicznej w zakresie kodów źródłowych aplikacji komputerowej, obsługującej TBD i realizującej zadania obsługi wojewódzkich zbiorów meldunkowych.


W odpowiedzi na wniosek organ poinformował wnioskodawcę, że zakres żądanej informacji nie jest informacją publiczną w rozumieniu zapisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) i podlega reżimowi ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 z późń. zm.). Wyjaśnił też, że w prostym tłumaczeniu kod źródłowy jest to ciąg instrukcji i deklaracji zapisany w zrozumiałym dla człowieka języku programowania opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer przy pomocy skończonej liczby ściśle zdefiniowanych rozkazów.

Organ wskazał, że kod źródłowy aplikacji komputerowej obsługującej TBD został napisany przez pracowników MSW/MSWiA w ramach ich umów o pracę. W związku z tym prawa majątkowe do niego przysługują pracodawcy – MSW.

Spółka wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, tj. bezczynności w sprawie udzielenia informacji publicznej w celu ponownego wykorzystania podnosząc, że żądana informacja została wytworzona w celu realizacji zadań publicznych.

WSA rozpatrując skargę przypomniał, iż walor informacji publicznej ma jedynie informacja, która niesie w sobie komunikat dotyczący spraw publicznych. Wychodząc z takiego założenia, kod źródłowy (ang. source code) to ciąg instrukcji i deklaracji zapisany w zrozumiałym dla człowieka języku programowania opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer przy pomocy skończonej liczby ściśle zdefiniowanych rozkazów, będący wynikiem pracy programistów. Zasadniczą cechą kodu źródłowego jest to, iż komputery nie wykonują zawartych w nim instrukcji bezpośrednio. Kod musi zostać wcześniej poddany translacji na kod wynikowy, np.: skompilowany (przetłumaczony) do postaci kodu maszynowego lub kodu pośredniego.

Możliwe jest także wykonywanie go w locie za pośrednictwem dodatkowego programu zwanego interpretatorem. Głównym zastosowaniem kodu źródłowego jest wyrażanie programów komputerowych w zrozumiałej postaci, dzięki czemu mogą być one łatwo rozwijane i rozbudowywane o nową funkcjonalność. Kod stanowi wtedy wejście dla procesu, którego wynikiem jest rzeczywisty program nadający się do wykonania.
W opinii WSA kod źródłowy nie zawiera jakiegokolwiek komunikatu o sprawach publicznych i stanowi jedynie narzędzie wykorzystywane w programach komputerowych. Okoliczność, że określone programy komputerowe są wykorzystywane przez organy władzy publicznej do realizacji zadań publicznych, nie przesądza, że kody źródłowe są informacją publiczną. Nie świadczy o tym również to, że kody źródłowe zostały napisane przez pracowników ministerstwa oraz że mogą stanowić utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.), zaś przepis art. 23b ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie wyklucza możliwości ich udostępnienia w celu ponownego wykorzystania. Nie każdy bowiem utwór, tak jak w rozpatrywanej sprawie skarżąca spółka kwalifikuje kod źródłowy, posiada jednocześnie walor informacji publicznej – podkreślił WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Warszawie z 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 10/13, nieprawomocny