Zgodnie z art. 192 ust. 7 Prawa zamówień publicznych z 29.01.2004 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 2164) dalej p.z.p., Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były wyartykułowane w odwołaniu. Przywołany przepis ma na celu zapobieganie sytuacjom, w których podczas rozprawy odwoławczej podnoszone są argumenty nie wskazane w odwołaniu.
Przyzwolenie na rozszerzanie zarzutów już w trakcie rozprawy przed Krajową Izbą Odwoławczą uniemożliwia stronom postępowania wcześniejszą ocenę takich argumentów. Brak wiedzy na temat kolejnych zarzutów odwołującego uniemożliwia zamawiającemu np. wcześniejsze podjęcie decyzji o uwzględnieniu odwołania, a innym wykonawcom np. podjęcie decyzji o przystąpieniu do postępowania odwoławczego.
Zgodnie z art. 180 ust. 3 p.z.p. w treści odwołania należy zawrzeć m.in. wskazanie czynność lub zaniechania czynności zamawiającego, która doprowadziła do naruszania ustawy, zwięzłe przedstawienie zarzutów. W odwołaniu należy też określić żądanie oraz wskazać okoliczności faktyczne i prawne uzasadniające wniesienie odwołania. Przywołany przepis znajduje rozwinięcie w § 4 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 22.03.2010 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. z 2014 r., poz. 964).
Wykonawca jest więc zobowiązany do wskazania w odwołaniu wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych jakie są mu znane na dzień złożenia odwołania, a jakie mogą mieć wpływ na wynik postępowania przed Krajową Izbą Odwoławczą.
Izba jest związana przedstawionymi zarzutami i co do zasady nie może orzekać w zakresie szerszym niż wskazano w odwołaniu, co jednak nie oznacza, iż nie zdarzają się sytuacje w których przy szczegółowo opisanych zarzutach faktycznych, ale nieprawidłowo przytoczonej podstawie prawnej, KIO rozpatruje takie zarzuty i równocześnie zmienia kwalifikację prawna czynu.
Każda tego rodzaju sytuacja musi być rozpatrywana indywidualnie. Takie postępowanie KIO może być uzasadnione np. wówczas, gdy faktyczne uzasadnienie odwołania, opis czynności lub zaniechania zamawiającego wskazują na faktyczne naruszenie przepisów ustawy i nie budzą jakichkolwiek wątpliwości (patrz np. wyrok KIO z 26.04.2012 r., KIO 711/12).
Zupełnie inaczej sytuacja przedstawia się wówczas, gdy zarzuty zawarte w odwołaniu są opisane ogólnie, lakonicznie, a dopiero na rozprawie odwoławczej dochodzi do ich konkretyzacji. W takiej sytuacji KIO nie może rozpatrywać zarzutów, które faktycznie nie były wyartykułowane w odwołaniu.
Potwierdzenie takiego rozumienia art. 192 ust. 7 p.z.p. odnajdujemy m.in. w następujących wyrokach KIO: z 8.12.2015 r., KIO 2598/15: „Zmiana zarzutów odwołania jest natomiast niedopuszczalna. Dostrzec bowiem trzeba, że postępowanie odwoławcze ma charakter sporny i toczy się na zasadzie równości stron. Żadna ze stron postępowania przed Izbą nie ma żadnych przywilejów procesowych. Zachowaniu tych wymogów służy m.in. związanie Izby zarzutami odwołania. W przeciwnym razie zamawiający mógłby w badanej sprawie wskazywać nowe przyczyny dla których odwołujący podlega wykluczeniu, a odwołujący mógłby stawiać kolejne zarzuty wobec zamawiającego. W każdym z tych przypadków przeciwnik w sporze byłby pozbawiony możliwości przygotowania swego stanowiska, co nie ma miejsca w sytuacji, gdy granice zarzutów odwołania identyfikują okoliczności faktyczne i prawne podlegające badaniu w postępowaniu odwoławczym.”, a także wyrok KIO z 9.09.2016 r., KIO 1610/16: „Izba podkreśla, ze każdorazowo, zakres rozstrzygnięcia - po myśli art. 192 ust. 7 ustawy wyznacza treść odwołania - kwestionowana w nim czynność, oraz przede wszystkim podniesione zarzuty. Zgodnie z treścią tego przepisu, Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. Odwołanie powinno wyrażać zastrzeżenia wobec dokonanych przez Zamawiającego czynności lub zaniechań, co oznacza obowiązek zaprezentowania przez Odwołującego nie tylko podstawy prawnej takich zastrzeżeń, ale przede wszystkim argumentacji odnoszącej się postulowanej oceny oferty. Oznacza to zatem konieczność odniesienia się do elementów stanu faktycznego, zawartości oferty, w taki sposób, który pozwoli na uznanie, że podniesione zostały konkretne zarzuty wobec tych czynności lub zaniechań przypisanych Zamawiającemu.”
LEX Zamówienia Publiczne Artykuł pochodzi z programu LEX Zamówienia Publiczne Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami |