Komendant policji skierował kierowcę na badania psychologiczne, w związku z przekroczeniem przez niego limitu 24 punktów karnych.

Skierowanie na badanie było dwukrotnie awizowane, jednak nie zostało osobiście odebrane przez adresata i zostało zwrócone nadawcy. Organ uznał, że kierowca nie poddał się badaniu psychologicznemu i wszczął postępowanie w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami. W trakcie postępowania kierowca złożył wyjaśnienia wskazując, że nie mógł zgłosić się w wyznaczonym terminie na badania psychologiczne, bowiem uniemożliwiono mu odebranie korespondencji zawierającej skierowanie na badania. Przebywał on bowiem poza miejscem zamieszkania, a żonie nie wydano przesyłki w placówce pocztowej. Mimo tych wyjaśnień starosta decyzją wydaną na podstawie art. 140 ust. 1 pkt 4 "c" ustawy z 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) orzekł o cofnięciu kierowcy uprawnienia do prowadzenia pojazdów. W odpowiedzi kierowca odwołał się do WSA.


WSA rozpatrując skargę przypomniał, że skuteczność doręczenia zastępczego w trybie awizowania uzależniona jest od prawidłowego wykonania wszystkich czynności składających się na awizację oraz umożliwienie odebrania stronie korespondencji w sposób zgodny z prawem. Zgodnie z art. 26 ust. 2 pkt 3 lit. "b" ustawy z 12.06.2003 r. Prawo pocztowe (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159 z późn. zm.) przesyłka może być wydana ze skutkiem doręczenia, w placówce operatora, osobie pełnoletniej zamieszkałej razem z adresatem, jeżeli adresat nie złożył w placówce operatora zastrzeżenia w zakresie doręczenia przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego.

WSA ustalił jednak, że w placówce pocztowej funkcjonowała nieprawidłowa praktyka polegająca na niewydawaniu osobom uprawnionym awizowanej korespondencji w placówce operatora. Z akt wynika też, że działania mające na celu wyeliminowanie tych nieprawidłowości podjęto w placówce pocztowej dopiero w listopadzie 2011 r., a więc kilka miesięcy po doręczeniu spornego skierowania na badania psychologiczne. Bez wyjaśnienia okoliczności doręczenia skierowania, a w szczególności tego, czy skarżący lub uprawniony członek jego rodziny miał możliwość odebrania korespondencji i zapoznania się z jej treścią przedwczesne było wywiedzenie w tym konkretnym przypadku skuteczności doręczenia spornego skierowania w trybie zastępczym (podwójnego awizo). WSA podkreślił, iż korespondencja zawierająca skierowanie na badanie psychologiczne w ogóle nie dotarła do rąk adresata, a została zwrócona nadawcy. Jeśli wynikało to z pozbawienia uprawnień do jej odebrania z placówki operatora, jak wskazywał skarżący to niedopuszczalne staje się przyjęcie domniemania skuteczności doręczenia w tym trybie. Nie bez znaczenia jest również fakt, że skierowanie jest zaskarżalne. Przyjęcie skuteczności doręczenia w warunkach, które na to nie pozwalały, pozbawiało również stronę prawa do drugiej instancji.

WSA stwierdził, iż wobec wątpliwości dotyczących prawidłowości doręczenia stronie skierowania na badania psychologiczne – organ przedwcześnie ustalił, że skarżący nie dochował terminu poddania się badaniom psychologicznym i przedwcześnie wyprowadził konsekwencje w postaci konieczności zastosowania art. 140 ust. 1 pkt 4 "c" ustawy z 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) i cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami na tej podstawie.

Przydatne materiały:
Wyrok WSA w Białymstoku z 14 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 192/12, prawomocny