Jeden z pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej (DPS) wystąpił z wnioskiem o zwrot poniesionych wydatków na wyżywienie w soboty i niedziele, gdy nie korzystał z wyżywienia w placówce oraz zwrotu wydatków na leki i żywność.

Organy obydwu instancji orzekły o umorzeniu postępowania w sprawie.

Mężczyzna odwołał się do sądu administracyjnego.

WSA wyjaśnił, iż z treści ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. 2015, poz. 163) nie wynika, aby istniała podstawa prawna do orzekania o zwrocie na rzecz pensjonariusza zgłoszonych wydatków na dodatkowe zakupy żywności czy leków.

Zakres żądania nie daje podstaw do zwolnienia z ponoszenia opłat, które to zwolnienie zawsze następuje w trybie decyzji o charakterze konstytutywnym i ma skutek na przyszłość, a nie wsteczny.

Przepisy ustawy o pomocy społecznej, zawierają zapis, zgodnie z którym pensjonariusz może nie ponosić opłat za pobyt w domu pomocy społecznej za okres 21 dni roku kalendarzowego w sytuacji, gdy w tym czasie pensjonariusz przebywa u osoby zobowiązanej do współfinansowania opłat za pobyt w placówce.
W takiej sytaucji nie jest wymagane wydawanie decyzji. Odliczenie opłat za takie dni nieobecności pensjonariusza w placówce następuje w drodze czynności materialno – technicznej.

Natomiast brak w przepisach prawa materialnego normy kompetencyjnej upoważniającej organ administracji publicznej do podjęcia rozstrzygnięcia, czyni postępowanie administracyjne bezprzedmiotowym – uznał sąd.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 22 września 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 280/15, nieprawomocny