Projektowane przepisy są aktem o dużym znaczeniu praktycznym w systemie przeciwdziałania skutkom klęsk żywiołowych. Tym większym, że w odróżnieniu od innych obowiązujących lub planowanych regulacji bezpośrednimi beneficjentami pomocy mają być mali przedsiębiorcy, dla których możliwości konkurowania na rynku są z natury rzeczy ograniczone w porównaniu z przedsiębiorstwami średnimi i dużymi. Dodatkowo wskazać trzeba na szczególną aktualność projektowanych rozwiązań wobec ogromnej skali obecnej powodzi.
Projekt przewiduje, że przepisy ustawy będą miały zastosowanie w przypadku konieczności udzielania pomocy w usuwaniu szkód powstałych w wyniku klęsk żywiołowych, które dotknęły małych przedsiębiorców. W żadnym z artykułów nie wspomina się jednak o mikro przedsiębiorcach, którzy zgodnie ze wskazaniem w Ocenie skutków regulacji również mieliby być uprawnieni do otrzymywania pomocy na usuwanie strat. W celu uniknięcia błędów interpretacyjnych jednoznaczny zapis powinien zatem znaleźć się w art. 1 ustawy. Wśród rozwiązań zaproponowanych w przepisach ogólnych (rozdział I) szczególnie pozytywnie ocenić należy możliwość wykorzystania pomocy (pożyczek) zarówno na odtworzenie majątku trwałego, jak i obrotowego, które łącznie są składnikami decydującymi o możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Według pracodawców z Business Centre Club na pozytywne podkreślenie zasługuje również atrakcyjny charakter pożyczki (nieoprocentowana, podlegająca umorzeniu), o czym jest mowa w art. 2.
Zgodnie z art. 6 pożyczka może być udzielona do wysokości poniesionej straty, lecz nie więcej niż 50 000 PLN. Nie w każdej sytuacji pozwoli to na odtworzenie utraconego majątku, ale takie ograniczenie trzeba przyjąć ze zrozumieniem wobec ewentualnie dużej skali pomocy i realnych możliwości budżetu państwa. Zaproponowany w art. 8 czas na złożenie wniosku do funduszu pożyczkowego (6 miesięcy od daty wystąpienia klęski) wydaje się wystarczający na załatwienie formalności związanych z ubieganiem się o pożyczkę. Również związana z tym procedura, o czym jest mowa w art. 10, została maksymalnie uproszczona z wykorzystaniem kultury oświadczeń wnioskodawcy.
Według opinii Business Centre Club, projektodawca określił w art. 11 okres karencji spłaty pożyczki na 6 miesięcy. Wobec słusznie dopuszczonej art. 12 możliwości przedłużenia rozliczenia otrzymanej pożyczki do 9 miesięcy, zasadne wydaje się zastosowanie podobnego schematu do okresu karencji, zwłaszcza w sytuacji konieczności długiego oczekiwania na odtwarzany majątek trwały. Natomiast jako właściwe należy uznać ograniczenie do 75% możliwego umorzenia pożyczki w przypadku braku umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa, podobnie jak wskazanie w art. 13 powodów, które mogą decydować o konieczności pełnej lub częściowej spłaty pożyczki wraz z ustawowymi odsetkami. Z punktu widzenia beneficjenta pomocy korzystna jest zaproponowana forma zabezpieczenia pożyczki w formie weksla in blanco. Art. 20 przewiduje, że środki przekazane funduszowi pożyczkowemu mogą być przeznaczone na uzasadnione koszty operacyjne funduszu oraz opłacenie podatku dochodowego z tytułu ich otrzymania. Wydaje się w związku z tym, że projektodawca powinien doprecyzować w ustawie znaczenie określenia „uzasadnione koszty”, o ile wyjaśnienie takie nie będzie częścią umów zawieranych przez ministra gospodarki z funduszami pożyczkowymi. Po drugie, niezrozumiała jest możliwość opłacania przez fundusz w ramach otrzymanych środków podatku dochodowego z tego tytułu, w zestawieniu z przewidzianym w art. 31 zwolnieniem funduszy pożyczkowych (oraz przedsiębiorców) z podatku dochodowego od dochodów uzyskanych na podstawie ustawy.
Według pracodawców, za racjonalne należy uznać rozwiązanie zaproponowane w art. 23, na mocy którego w Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz Usuwania Skutków Klęsk Żywiołowych, co powinno zapewnić konieczną płynność finansową dla ew. przedsięwzięć pomocowych. Właściwa jest również przewidziana w art. 33 możliwość przekazywania środków na pożyczki przez ministra gospodarki do czasu utworzenia i zasilenia środkami finansowymi ww. Funduszu, co jak się wydaje może potrwać wiele miesięcy.
Projekt przewiduje, że przepisy ustawy będą miały zastosowanie w przypadku konieczności udzielania pomocy w usuwaniu szkód powstałych w wyniku klęsk żywiołowych, które dotknęły małych przedsiębiorców. W żadnym z artykułów nie wspomina się jednak o mikro przedsiębiorcach, którzy zgodnie ze wskazaniem w Ocenie skutków regulacji również mieliby być uprawnieni do otrzymywania pomocy na usuwanie strat. W celu uniknięcia błędów interpretacyjnych jednoznaczny zapis powinien zatem znaleźć się w art. 1 ustawy. Wśród rozwiązań zaproponowanych w przepisach ogólnych (rozdział I) szczególnie pozytywnie ocenić należy możliwość wykorzystania pomocy (pożyczek) zarówno na odtworzenie majątku trwałego, jak i obrotowego, które łącznie są składnikami decydującymi o możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Według pracodawców z Business Centre Club na pozytywne podkreślenie zasługuje również atrakcyjny charakter pożyczki (nieoprocentowana, podlegająca umorzeniu), o czym jest mowa w art. 2.
Zgodnie z art. 6 pożyczka może być udzielona do wysokości poniesionej straty, lecz nie więcej niż 50 000 PLN. Nie w każdej sytuacji pozwoli to na odtworzenie utraconego majątku, ale takie ograniczenie trzeba przyjąć ze zrozumieniem wobec ewentualnie dużej skali pomocy i realnych możliwości budżetu państwa. Zaproponowany w art. 8 czas na złożenie wniosku do funduszu pożyczkowego (6 miesięcy od daty wystąpienia klęski) wydaje się wystarczający na załatwienie formalności związanych z ubieganiem się o pożyczkę. Również związana z tym procedura, o czym jest mowa w art. 10, została maksymalnie uproszczona z wykorzystaniem kultury oświadczeń wnioskodawcy.
Według opinii Business Centre Club, projektodawca określił w art. 11 okres karencji spłaty pożyczki na 6 miesięcy. Wobec słusznie dopuszczonej art. 12 możliwości przedłużenia rozliczenia otrzymanej pożyczki do 9 miesięcy, zasadne wydaje się zastosowanie podobnego schematu do okresu karencji, zwłaszcza w sytuacji konieczności długiego oczekiwania na odtwarzany majątek trwały. Natomiast jako właściwe należy uznać ograniczenie do 75% możliwego umorzenia pożyczki w przypadku braku umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa, podobnie jak wskazanie w art. 13 powodów, które mogą decydować o konieczności pełnej lub częściowej spłaty pożyczki wraz z ustawowymi odsetkami. Z punktu widzenia beneficjenta pomocy korzystna jest zaproponowana forma zabezpieczenia pożyczki w formie weksla in blanco. Art. 20 przewiduje, że środki przekazane funduszowi pożyczkowemu mogą być przeznaczone na uzasadnione koszty operacyjne funduszu oraz opłacenie podatku dochodowego z tytułu ich otrzymania. Wydaje się w związku z tym, że projektodawca powinien doprecyzować w ustawie znaczenie określenia „uzasadnione koszty”, o ile wyjaśnienie takie nie będzie częścią umów zawieranych przez ministra gospodarki z funduszami pożyczkowymi. Po drugie, niezrozumiała jest możliwość opłacania przez fundusz w ramach otrzymanych środków podatku dochodowego z tego tytułu, w zestawieniu z przewidzianym w art. 31 zwolnieniem funduszy pożyczkowych (oraz przedsiębiorców) z podatku dochodowego od dochodów uzyskanych na podstawie ustawy.
Według pracodawców, za racjonalne należy uznać rozwiązanie zaproponowane w art. 23, na mocy którego w Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz Usuwania Skutków Klęsk Żywiołowych, co powinno zapewnić konieczną płynność finansową dla ew. przedsięwzięć pomocowych. Właściwa jest również przewidziana w art. 33 możliwość przekazywania środków na pożyczki przez ministra gospodarki do czasu utworzenia i zasilenia środkami finansowymi ww. Funduszu, co jak się wydaje może potrwać wiele miesięcy.