Rasul Jafarow jest dobrze znanym w Azerbejdżanie aktywistą politycznym i obrońcą praw człowieka, przewodniczącym nieuznanego przez oficjalne władze azerbejdżańskie Klubu Praw Człowieka. W 2004 r. skarżący został aresztowany w związku z działalnością Klubu, pod zarzutami unikania płacenia podatków, prowadzenia nielegalnej działalności gospodarczej i nadużycia uprawnień. W 2015 r. został uznany winnym zarzucanych mu czynów i skazany na sześć i pół roku pozbawienia wolności. Przed Trybunałem skarżący zarzucił, iż jego aresztowanie i proces były motywowane politycznie i naruszały jego prawo do wolności osobistej (art. 5 Konwencji o prawach człowieka). Skarżący zarzucił również naruszenie art. 18 Konwencji, zgodnie z którym ograniczenia praw podstawowych, które Konwencja dopuszcza, nie mogą być stosowane w innych celach niż cele, dla których je wprowadzono. Zdaniem skarżącego władze Azerbejdżanu posługują się ograniczeniami praw podstawowych dla realizacji swych celów politycznych, z naruszeniem odpowiednich zastrzeżeń Konwencji.

Trybunał zgodził się ze skarżącym i uznał naruszenie zarówno art. 5, jak i art. 18 Konwencji.

Trybunał wskazał na liczne uchybienia i nieścisłości w postępowaniu toczącym się przeciwko Rasulowi Jafarowowi, zarówno z materialnego, jak i z proceduralnego punktu widzenia, które skutkowały pozbawieniem wolności skarżącego z naruszeniem art. 5 Konwencji. Najważniejszym elementem wyroku jest jednak uznanie złamania przez rząd Azerbejdżanu art. 18 Konwencji. Trybunał wskazał, iż z sumy okoliczności faktycznych i dowodów przedstawionych w sprawie wynika, że aresztowanie Rasula Jafarowa było częścią długoterminowej i zakrojonej na szeroką skalę kampanii, która miała na celu złamanie ruchu obrońców praw człowieka w Azerbejdżanie w 2014 r.

Aresztowanie Jafarowa odbyło się w kontekście wprowadzenia ostrej regulacji ustawowej wymierzonej w funkcjonowanie organizacji pozarządowych. Towarzyszyły mu szerokie i bardzo negatywne komentarze w mediach państwowych i w prasie. Wreszcie, oprócz Jafarowa pozbawiono wolności również wielu innych obrońców praw człowieka, którzy współpracowali z międzynarodowymi organizacjami ochrony praw podstawowych, w tym z Radą Europy. Te fakty pokazują, że rzeczywistym celem aresztowania i oskarżenia Jafarowa był zamiar jego uciszenia i ukarania za działalność na rzecz ochrony praw podstawowych. Tym samym jego aresztowanie zostało przeprowadzone w innym celu niż cel dozwolony na podstawie art. 5 ust. 1 Konwencji. Miało zatem miejsce naruszenie art. 18 Konwencji.

Rasul Jafarov przeciwko Azerbejdżanowi - wyrok ETPC z dnia 17 marca 2016 r., skarga nr 69981/14.