W przedmiotowej sprawie (III SA/Wa 374/10, LEX nr 611981) spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego potwierdzającej, że wypłata dywidendy w formie niepieniężnej, w postaci praw własności do znaku towarowego, nie skutkuje po jej stronie powstaniem przychodu w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem spółki, poprzez czynność podziału wypracowanego przez nią zysku następuje w rzeczywistości obniżenie wartości posiadanego przez nią majątku, a zatem nie sposób przyjąć, iż spółka w przypadku dystrybucji dywidendy w naturze osiąga jakiekolwiek przysporzenie majątkowe, które mogłoby podlegać opodatkowaniu.
Organ podatkowy, do którego zwróciła się spółka wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego uznając stanowisko przedstawione przez spółkę za nieprawidłowe. Przenosząc na wspólnika prawa własności do znaku towarowego, spółka zwalnia się z długu wobec udziałowca z tytułu wypłaty dywidendy, kosztem swojego majątku, a nie majątku należnego wspólnikom do podziału po opodatkowaniu dochodów spółki. Nieuzasadnione jest bowiem różnicowanie sytuacji prawnopodatkowej podatnika, który najpierw dokonał zbycia prawa do znaku towarowego i rozpoznał z tego tytułu przychód do opodatkowania a następnie za otrzymaną faktycznie kwotę wykonał swoje zobowiązanie wobec udziałowca z tytułu wypłaty dywidendy (to zdarzenie nie kreuje już przychodu podatkowego), od sytuacji podatnika, który przenosi bezpośrednio na rzecz udziałowca należące do niego prawo majątkowe tytułem wypłaty dywidendy. Zarówno w jednym jak i w drugim przypadku Spółka osiąga ten sam efekt ekonomiczny. Zdaniem organu podatkowego w spółce powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia prawa do znaku towarowego w wysokości wartości rynkowej tego prawa.
WSA uznał jednak, że spór należy rozstrzygnąć na korzyść spółki. Według Sądu przekazanie dywidendy w formie niepieniężnej wspólnikom uprawnionym do dywidendy nie będzie rodzić po stronie spółki obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Kierując się regułami wykładni systemowej wewnętrznej i zewnętrznej należałoby już z powodu uregulowania przez racjonalnego ustawodawcę kwestii opodatkowania dywidendy po stronie udziałowca, nie zaś po stronie przekazującej ją spółki, wywieść wniosek o niedopuszczalności opodatkowania tejże dywidendy również po stronie spółki. Mając przy tym na uwadze okoliczność, że skarżąca spółka, gromadząc swój zysk, jest także opodatkowywana, który to zysk poprzez wypłatę dywidendy, jak wyżej podniesiono, rodziłby obowiązek podatkowy po stronie wspólników, którzy tę dywidendę otrzymują, to bez wątpienia dochodziłoby do naruszenia zakazu podwójnego opodatkowania i nierównego traktowania podatników, którzy świadczą (będą świadczyć dywidendę) w formie pieniężnej.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line