Rząd proponuje wydłużenie terminu na udzielenie pracownikom zaległego urlopu do 31 lipca następnego roku. Zmiana ta zniosłaby obecnie istniejącą fikcję wykorzystywania przez pracowników zaległych urlopów wypoczynkowych w terminie do końca pierwszego kwartału roku następnego i nie narażałaby pracodawców na odpowiedzialność za wykroczenia przeciw prawom pracownika w związku z nieudzielaniem przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego. Zmiana byłaby również korzystna z punktu widzenia pracownika, ponieważ pozwoliłaby na pełniejsze wykorzystanie urlopu za poprzedni rok i umożliwiła zorganizowanie wypoczynku w okresie wiosennym i letnim.
Obecna fikcja
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z planem urlopu, należy udzielić pracownikowi najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego (art. 168 K.p.). Przepis ten nie dotyczy urlopu na żądanie. Przepis art. 168 K.p. określa granicę czasową udzielenia urlopu zaległego – ma to być koniec pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego, niezależnie od tego, czy przyczyny powodujące to przesunięcie leżą po stronie pracownika, czy pracodawcy. Wskazany wyżej termin należy traktować jako ostateczny. Termin do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego uważa się za zachowany, jeżeli pracownik rozpocznie urlop wypoczynkowy przed upływem tego terminu.
Obowiązująca dzisiaj regulacja bardzo często prowadzi do sytuacji zaległości urlopowych, z powodu krótkiego, trzymiesięcznego terminu na wykorzystanie przez pracowników zaległego urlopu. Udzielenie wszystkim pracownikom zaległych urlopów do dnia 31 marca następnego roku (w ciągu trzech miesięcy) może dezorganizować pracę.
Przebudowa bez rzeczoznawcy BHP
Nowa ustawa proponuje także zniesienie obowiązku uzyskiwania przez pracodawcę opinii uprawnionych rzeczoznawców do spraw bhp w zakresie projektów budowy lub przebudowy budynków firmy. Art. 213 K.p. nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia, aby budowa lub przebudowa obiektu budowlanego, w którym przewiduje się pomieszczenia pracy, była wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych rzeczoznawców.
Jednocześnie art. 207 § 1 K.p. przewiduje, iż pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Ponadto pracodawca oraz osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać – w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nich obowiązków – przepisy o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy. Przepis art. 207 § 2 K.p. zawiera katalog obowiązków pracodawcy w tym zakresie. Wykonywanie powyższych obowiązków pracodawcy jest zabezpieczone sankcjami określonymi w art. 283 K.p. Zniesienie więc wymogu uzyskiwania przez pracodawców opinii sporządzanych przez uprawnionych rzeczoznawców w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy będzie skutkowało zmianą normy sankcyjnej zawartej w art. 283 § 2 pkt 2  K.p.

W świetle tej zmiany wystarczającym wydaje się pozostawienie obowiązku określonego w art. 207 K.p., który czyni odpowiedzialnym pracodawcę za stan warunków pracy w obiektach budowanych lub przebudowywanych. Projekt nie wyklucza konsultacji z rzeczoznawcą, choć nie jest obligatoryjne.