Chodzi o rachunki prowadzone przez uczestników systemu depozytowo-rozliczeniowego, na których mogą być rejestrowane papiery wartościowe nie należące do osób, dla których rachunki te są formalnie prowadzone, ale należące do innej osoby lub osób. W Polsce rozwiązanie takie nie funkcjonuje, a brak możliwości otwierania rachunków zbiorczych przez uczestników systemów depozytowo-rozliczeniowych stanowi coraz większą barierę w dalszym rozwoju rynku kapitałowego.
Wprowadzenie rachunków zbiorczych otwiera rynek na nowych inwestorów, ułatwia inwestowanie i w konsekwencji zwiększa napływ kapitału. Obecne rozwiązania, z punktu widzenia inwestorów zagranicznych, są kosztowane i skomplikowane. Wymagają od nich np. konieczności posiadania odrębnego rachunku utworzonego specjalnie na polski rynek. Wprowadzenie rachunków zbiorczych może również przyczynić się do zwiększenia płynności polskich skarbowych papierów wartościowych (SPW). Obecnie inwestorzy zagraniczni, którzy chcieliby nabyć polskie SPW, muszą zakładać rachunki papierów wartościowych w swoim imieniu, co jest kosztowane. Rachunki zbiorcze staną się trzecim, obok kont depozytowych oraz rachunków papierów wartościowych, urządzeniem ewidencyjnym, prowadzonym w ramach depozytu papierów wartościowych.
Rachunki zbiorcze funkcjonują w wielu krajach Unii Europejskiej i poza nią. Wśród krajów unijnych, które wprowadziły konta zbiorcze należy wskazać m.in.: Austrię, Belgię, Danię, Finlandię, Francję, Hiszpanię, Portugalię, Niemcy i Węgry. Poza UE rachunki zbiorcze mają USA i Szwajcaria.