Brał czynny udział w dostosowaniu polskiego prawa własności przemysłowej, prawa konkurencji i prawa konsumenckiego do standardów UE. Jest współautorem projektów ustaw, opiniował projekty aktów prawnych na różnym szczeblu prac legislacyjnych.
Michał du Vall urodził się w 1952 r. w Jaśle, w rodzinie prawniczej. W 1971 r. rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji UJ. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1983 r., w 1991 r. został doktorem habilitowanym, a w 2009 r. uzyskał tytuł profesora. Wypromował trzech doktorów nauk prawnych.
Od ukończenia studiów pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Instytucie Prawa Własności Intelektualnej. W latach osiemdziesiątych był jego Sekretarzem Naukowym, a ostatnio kierownikiem Katedry Prawa Własności Przemysłowej i Ochrony Konkurencji.
Po utworzeniu w 1996 r. Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej (do którego został włączony Instytut Prawa Własności Intelektualnej), był przez dwie kadencje Prodziekanem ds. Studenckich oraz przez kolejne dwie kadencje Dziekanem tego Wydziału. W 2008 r. rozpoczął pełnienie funkcji prorektora UJ.
Zainteresowania naukowe profesora Michała du Valla koncentrowały się na problematyce prawa własności przemysłowej oraz prawa konkurencji. Był autorem (lub współautorem) przeszło 200 publikacji z tego zakresu. Książka „Prawo własności przemysłowej" (współaut.: E. Nowińska, U. Promińska) została wydana pięciokrotnie, a „Komentarz do ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji" (współaut.: E. Nowińska) – siedmiokrotnie.
W 2008 r. opublikował obszerną książkę „Prawo patentowe", stanowiącą podsumowanie jego dorobku z zakresu objętego tytułem. Wygłaszał referaty na wielu konferencjach międzynarodowych, m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji, Szwecji i Włoszech. Kierował projektami badawczymi, w tym trzyletnim IPR-Helpdesk w ramach którego była świadczona (przy użyciu sieci Internet) pomoc prawna dla europejskich małych i średnich przedsiębiorstw oraz szkół wyższych z zakresu własności intelektualnej.
Prof. Michał du Vall ukończył w 1978 r. aplikację sądową i złożył egzamin sędziowski. W latach dziewięćdziesiątych był syndykiem upadłego przedsiębiorstwa państwowego Nowotarskie Zakłady Przemysłu Skórzanego "Podhale" w Nowym Targu, doprowadzając do pełnego zagospodarowania mienia i jego prywatyzacji. Do czasu rozpoczęcia kadencji prorektorskiej był wspólnikiem krakowskiej kancelarii adwokatów i radców prawnych. Pozostawił żonę oraz dwoje dzieci.