Zatrudniona w dziale kadr w policji Anna K. została zwolniona ze służby z powodu około 860 dni nieobecności w ciągu 10 lat pracy.
W rozkazie personalnym wymieniono ważny interes służby ( wymieniony w art. 41 ust.1 pkt. 5 ustawy o policji). Podano, że taka absencja uniemożliwiała zwierzchnikom organizację pracy i powodowała chaos. 
W latach 2003-2004 i w 2009 r. Anna K. przebywała na urlopie.  Natomiast w 2010 r. była nieobecna w pracy 358 dni, zaś w roku następnym - 286 dni, co więcej urlop wychowawczy miała do 2015 r. Pobierała przy tym pełne wynagrodzenie, co zwierzchnikom wydawało się rozrzutnością finansową, przy jednoczesnej niemożności zorganizowania zastępstwa i redukcji etatów.
Anna K. poskarżyła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego powołując się na kodeksową ochronę osób przebywających na urlopie wychowawczym. A także nie uwzględnienie słusznego interesu strony.
WSA jednak oddalił skargę. Przepis ustawy o policji mówiący o interesie służby będący podstawą wypowiedzenia opiera się na zasadzie uznaniowości. Sąd nie bada celowości podjętych decyzji, ale zajmuje się zgodnością z prawem. Ten rozkaz - zdaniem WSA nie naruszał przepisów.
Wobec tego Anna K. złożyła skargę kasacyjną do NSA, argumentując, że w polskim prawie nie ma możliwości zwolnienia pracownika przebywającego na urlopie wychowawczym. A twierdzenie zwierzchnika, że Anna K. uchyla się od służby celowa - są nieuzasadnione. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 grudnia 2014 r. także skargę oddalił.
Zdaniem sądu zarzuty skarżącej były chybione. Funkcjonariuszka bywałą w pracy przez dwa lub trzy dni w roku. Nieobecności w zasadniczy sposób utrudniały planowanie i wykonywanie zadań w tej jednostce.
- Przepis dotyczący ochrony osób na urlopie wychowawczym nie ma charakteru bezwzględnego, a w tej konkretnej sprawie wyjątek miał uzasadnienie  - powiedziała sędzia Marzena Linska-Wawrzon. - Zabrakło perspektywy zakończenia absencji i urlopów.
Według sądu policja nie mogła racjonalnie organizować pracy, gdyż skarżąca od 2003 roku nie dawała gwarancji, że jest zdolna wrócić do pracy na dłuższy czas.

Sygnatura akt I OSK 1852/14, wyrok z 19 grudnia 2014 r.