Proponowane zmiany mają na celu określenie podmiotów właściwych w sprawie rozpoznawania chorób zawodowych oraz zunifikowanie z przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz. U. Nr 132, poz. 1121).
W § 1 pkt 1 projektu wskazano, że zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej kierowane będzie do właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, właściwego państwowego granicznego inspektora sanitarnego, właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, właściwego państwowego inspektora sanitarnego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.), właściwego komendanta wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej albo właściwego inspektora wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej oraz okręgowego inspektora pracy.
Konsekwencją nowej redakcji § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105 , poz. 869) – dalej r.c.z., w brzemieniu nadanym przez § 1 pkt 1 projektu jest zmiana pozostałych jednostek redakcyjnych r.c.z.: § 4 ust. 1 i 3, § 6 ust. 3 pkt 3, ust. 5 pkt 4 i 5 oraz ust. 6, § 7 ust. 3, § 8 ust. 2-4 oraz § 9.
W § 1 pkt 2 projektu wskazano, że skierowanie na badania w związku z podejrzeniem choroby zawodowej będzie wydawane przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego. Do niego będą też kierowane: orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub orzeczenie o braku podstaw do jej rozpoznania.
W § 1 pkt 7 projektu zobligowano właściwego państwowego inspektora sanitarnego, Głównego Inspektora Sanitarnego, Głównego Inspektora Sanitarnego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.) oraz Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska Polskiego do sporządzania karty stwierdzenia choroby zawodowej i przesłania jej do Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych prowadzonego przez Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera w Łodzi. Organy wydające decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej w II instancji przekazują ją także organom I instancji.