a także mając na uwadze, co następuje:(1) Stosunki między Unią Europejską a Ukrainą rozwijają się w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego. Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony 2 ("układ o stowarzyszeniu"), w tym pogłębiona i kompleksowa strefa wolnego handlu (DCFTA), był przedmiotem negocjacji w latach 2007-2011. Został on parafowany w 2012 r. i podpisany przez Ukrainę w dniu 21 marca 2014 r., zaś przez Unię w dniu 27 czerwca 2014 r. Od dnia 1 listopada 2014 r. istotne części układu o stowarzyszeniu były tymczasowo stosowane w dziedzinach poszanowania praw człowieka, podstawowych wolności i państwa prawa, dialogu politycznego i reform, sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa oraz współpracy gospodarczej i finansowej.
(2) W następstwie przywrócenia konstytucji ukraińskiej z 2004 r. pomyślnie przeprowadzono wybory zarówno prezydenckie, jak i parlamentarne, odpowiednio w dniach 25 maja 2014 r. i 26 października 2014 r. Po utworzeniu w dniu 2 grudnia 2014 r. nowego rządu, który odzwierciedla wyniki wyborów parlamentarnych, Ukraina potwierdziła swoje zobowiązanie do przeprowadzenia reform politycznych i gospodarczych zgodnie z ramami określonymi w układzie o stowarzyszeniu i przedstawiła plan działania, w którym określono zamierzone reformy.
(3) Naruszenie suwerenności i integralności terytorialnej Ukrainy i wynikający z tego konflikt zbrojny miały silny negatywny wpływ na już obecnie zagrożoną stabilność gospodarczą i finansową Ukrainy. Ukraina stoi w obliczu trudności dotyczących bilansu płatniczego i płynności w związku ze spadkiem zaufania i ucieczką kapitału, jak również ze względu na jej pogarszającą się sytuację budżetową wynikającą z bezpośrednich kosztów budżetowych konfliktu, głębszej niż oczekiwano recesji oraz utraty dochodów budżetowych z obszarów geograficznych kontrolowanych przez separatystów. Jednocześnie istniejące już wcześniej słabości strukturalne i zagrożenia wynikające z polityki budżetowej i finansowania zewnętrznego również przyczyniły się do pogorszenia sytuacji gospodarczej.
(4) W związku z tym potrzeby Ukrainy w zakresie finansowania zewnętrznego są znacznie większe, niż określono pierwotnie, i wymagają dodatkowej pomocy finansowej ze strony międzynarodowych wierzycieli i darczyńców. W ostatnim przeglądzie programu Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) stwierdził istnienie znacznych potrzeb finansowych, znacznie przekraczających fundusze, do przekazania których zobowiązała się społeczność międzynarodowa, obejmujące również pomoc makrofinansową Unii na mocy decyzji Rady 2002/639/WE 3 , decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 646/2010/UE 4 oraz decyzji Rady 2014/215/UE 5 .
(5) Unia wielokrotnie deklarowała swoje zobowiązanie do wspierania nowych władz Ukrainy w ich dążeniach do osiągnięcia celów ustabilizowania sytuacji i przeprowadzenia reform. Unia zadeklarowała również swoją gotowość do pełnego poparcia działań wspólnoty międzynarodowej i międzynarodowych instytucji finansowych, w szczególności MFW, w odniesieniu do pakietu pomocy międzynarodowej zaprojektowanego w celu zaspokojenia pilnych potrzeb Ukrainy, pod warunkiem wyraźnego zaangażowania Ukrainy na rzecz przeprowadzenia reform. Wsparcie finansowe Unii dla Ukrainy jest spójne z polityką Unii określoną w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa oraz w Partnerstwie Wschodnim. W konkluzjach z dnia 18 grudnia 2014 r. Rada Europejska stwierdziła, że po wypłacie przez Komisję w grudniu 2014 r. drugiej transzy w wysokości 500 mln EUR w ramach pomocy makrofinansowej Unia i jej państwa członkowskie są gotowe dalej ułatwiać i wspierać proces reform na Ukrainie, wraz z innymi darczyńcami i zgodnie z warunkami MFW.
(6) Pomoc makrofinansowa Unii powinna stanowić instrument finansowy stosowany w sytuacjach wyjątkowych, mający formę niewiązanego i nieukierunkowanego wsparcia bilansu płatniczego, służący zaspokojeniu pilnych potrzeb beneficjenta w zakresie finansowania zewnętrznego; pomoc ta powinna także stanowić podstawę realizacji programu dotyczącego polityki obejmującego solidne środki dostosowawcze i środki w zakresie reformy strukturalnej służącej poprawie pozycji bilansu płatniczego w perspektywie krótkoterminowej.
(7) W dniu 30 kwietnia 2014 r. władze Ukrainy i MFW uzgodniły dwuletnią promesę kredytową o wartości 10,976 mld specjalnych praw ciągnienia (SDR) (około 17,01 mld USD, 800 % udziału) w celu wsparcia programu dostosowań i reform gospodarczych na Ukrainie.
(8) W dniu 5 marca 2014 r., wobec drastycznie pogarszającej się sytuacji Ukrainy pod względem bilansu płatniczego, Komisja zapowiedziała pakiet pomocy finansowej, który został zatwierdzony na nadzwyczajnym posiedzeniu Rady Europejskiej w dniu 6 marca 2014 r. Obejmuje on pomoc finansową w wysokości 11 mld EUR w latach 2014-2020, w tym dotacje w łącznej wysokości 1,565 mld EUR w tym samym okresie uruchomione w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa, sąsiedzkiego funduszu inwestycyjnego, Instrumentu na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju oraz budżetu wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jak również pomoc makrofinansową Unii w wysokości maksymalnie 1,61 mld EUR w latach 2014-2015.
(9) W dniu 9 września 2014 r., w związku z pogarszającą się sytuacją gospodarczą i prognozami gospodarczymi, Ukraina wystąpiła z wnioskiem o dalszą pomoc makrofinansową Unii. Wniosek ten został przesłany ponownie w piśmie z dnia 15 grudnia 2014 r.
(10) Biorąc pod uwagę, że Ukraina jest objęta europejską polityką sąsiedztwa, powinna zostać uznana za państwo kwalifikujące się do otrzymania unijnej pomocy makrofinansowej.
(11) Biorąc pod uwagę fakt, że w bilansie płatniczym Ukrainy utrzymuje się znaczna pozostająca do pokrycia luka w finansowaniu zewnętrznym przekraczająca zasoby udostępnione przez MFW i inne instytucje wielostronne, unijna pomoc makrofinansowa, która ma zostać udzielona Ukrainie ("unijna pomoc makrofinansowa"), jest w obecnych nadzwyczajnych okolicznościach uważana za właściwą odpowiedź na wniosek tego państwa o wsparcie stabilizacji gospodarczej w powiązaniu z programem MFW. Pomoc makrofinansowa Unii stanowiłaby wsparcie dla stabilizacji gospodarczej tego państwa oraz dla programu reform strukturalnych Ukrainy, ponieważ uzupełniałaby środki udostępnione w ramach porozumienia finansowego z MFW.
(12) Celem pomocy makrofinansowej Unii powinno być wspieranie przywrócenia na Ukrainie trwałego finansowania zewnętrznego, co stanowiłoby tym samym wsparcie jej rozwoju gospodarczego i społecznego zgodnie z układem o stowarzyszeniu.
(13) Ustalanie kwoty unijnej pomocy makrofinansowej opiera się na kompleksowej ocenie ilościowej pozostających do zaspokojenia potrzeb Ukrainy w zakresie finansowania zewnętrznego oraz uwzględnia zdolność tego państwa do finansowania się z własnych zasobów, w szczególności z rezerw walutowych, którymi dysponuje. Pomoc makrofinansowa Unii powinna uzupełniać programy i środki udostępniane przez MFW i Bank Światowy.
Przy ustalaniu kwoty udzielanej pomocy uwzględnia się również spodziewane wkłady finansowe ze strony darczyńców będących podmiotami wielostronnymi oraz potrzebę zapewnienia sprawiedliwego podziału obciążeń między Unią a innymi darczyńcami, a także wcześniej uruchomione środki na Ukrainie w ramach innych unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego oraz wartość dodaną ogólnego zaangażowania Unii.
(14) Komisja powinna zapewnić zgodność prawną i merytoryczną pomocy makrofinansowej Unii z głównymi zasadami, celami i środkami podejmowanymi w różnych obszarach działań zewnętrznych oraz z innymi stosownymi politykami Unii.
(15) Pomoc makrofinansowa Unii powinna wspierać politykę zewnętrzną Unii dotyczącą Ukrainy. Służby Komisji i Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinny ściśle współpracować przez cały okres udzielania pomocy makrofinansowej w celu koordynowania zewnętrznej polityki Unii i zapewnienia spójności tej polityki.
(16) Pomoc makrofinansowa Unii powinna wspierać zaangażowanie Ukrainy w przestrzeganie wartości podzielanych przez to państwo i Unię, w tym demokracji, praworządności, dobrych rządów, poszanowania praw człowieka, zrównoważonego rozwoju i ograniczania ubóstwa, a także zaangażowanie Ukrainy w przestrzeganie zasady otwartego, opartego na zasadach i uczciwego handlu.
(17) Warunkiem wstępnym przyznania pomocy makrofinansowej Unii powinno być respektowanie przez Ukrainę skutecznych mechanizmów demokratycznych, w tym wielopartyjnego systemu parlamentarnego i praworządności, oraz gwarantowanie poszanowania praw człowieka. Ponadto cele szczególne unijnej pomocy makrofinansowej powinny polegać na zwiększeniu skuteczności, przejrzystości i rozliczalności organów odpowiedzialnych za zarządzanie finansami publicznymi na Ukrainie i wspieraniu reform strukturalnych mających na celu wsparcie trwałego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego, tworzenie miejsc pracy i konsolidację budżetową. Komisja i Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinny regularnie monitorować zarówno spełnienie warunków wstępnych, jak i realizację tych celów.
(18) W celu zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Unii związanych z pomocą makrofinansową Unii Ukraina powinna wprowadzić stosowne środki w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nieprawidłowościom związanym z tą pomocą oraz w zakresie ich zwalczania. Należy również zapewnić kontrole przeprowadzane przez Komisję i kontrole przeprowadzane przez Trybunał Obrachunkowy.
(19) Przekazanie unijnej pomocy makrofinansowej nie narusza uprawnień Parlamentu Europejskiego i Rady (jako władzy budżetowej).
(20) Kwoty przeznaczone na unijną pomoc makrofinansową powinny odpowiadać środkom budżetowym przewidzianym w wieloletnich ramach finansowych.
(21) Pomocą makrofinansową Unii powinna zarządzać Komisja. Aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie możliwość śledzenia wykonania niniejszej decyzji, Komisja powinna regularnie informować wspomniane instytucje o rozwoju sytuacji w związku z pomocą i udostępniać im odpowiednie dokumenty.
(22) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej decyzji należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 6 .
(23) Unijna pomoc makrofinansowa powinna podlegać warunkom dotyczącym polityki gospodarczej, które mają zostać określone w protokole ustaleń. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania i ze względu na efektywność Komisja powinna być uprawniona do negocjowania tych warunków z władzami Ukrainy pod nadzorem komitetu przedstawicieli państw członkowskich zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011. Na mocy tego rozporządzenia procedura doradcza powinna, co do zasady, mieć zastosowanie we wszystkich przypadkach innych niż te określone we wspomnianym rozporządzeniu. Mając na uwadze potencjalnie duży wpływ pomocy w kwocie większej niż 90 mln EUR, w odniesieniu do takich operacji należy stosować procedurę sprawdzającą. Mając na uwadze kwotę pomocy makrofinansowej Unii dla Ukrainy, w odniesieniu do przyjęcia protokołu ustaleń oraz do każdego obniżenia, zawieszenia lub anulowania pomocy powinna mieć zastosowanie procedura sprawdzająca,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
