KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 66/401/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych(1), w szczególności jej art. 2 ust. 1a i art. 21a,
uwzględniając dyrektywę Rady 66/402/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych(2), w szczególności jej art. 2 ust. 1a i art. 21a,
uwzględniając dyrektywę Rady 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw(3), w szczególności jej art. 45,
uwzględniając dyrektywę Rady 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych(4), w szczególności jej art. 2 ust. 2 i art. 24,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W związku z rozwojem wiedzy naukowej Międzynarodowy Kodeks Nomenklatury Botanicznej (ICBN) został poddany przeglądowi w odniesieniu do niektórych nazw botanicznych gatunków uprawnych i chwastów. Zmieniła się również międzynarodowa praktyka postępowania odnośnie do naukowych nazw niektórych organizmów. W celu odzwierciedlenia tych zmian należy dostosować dyrektywy 66/401/EWG, 66/402/EWG oraz 2002/57/WE w odniesieniu do nazw botanicznych gatunków uprawnych wyszczególnionych w art. 1 ust. 2 niniejszej dyrektywy, a także w jej art. 2 ust. 2 i art. 4 ust. 2, oraz chwastów Agropyron repens (L.) Desv. ex Nevski i Avena ludoviciana (Durieu) Nyman, a także naukowych nazw: Alternaria spp., Ascochyta linicola, Phoma linicola. Ponadto niektóre taksonomiczne grupy roślin, wcześniej uznawane za podgatunki danego gatunku, zostały uznane za odrębne gatunki. Dyrektywy 66/401/EWG i 66/402/EWG powinny zostać zmienione, tak by brały pod uwagę te nowe klasyfikacje.
(2) Wymogi dla produkcji materiału siewnego, oceny polowej, pobierania próbek i przeprowadzania badań przewidziane w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 2002/55/WE i 2002/57/WE oparte są o uznane międzynarodowe normy, sformułowane przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Badania Nasion (ISTA) oraz Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
(3) Międzynarodowe Stowarzyszenie Badania Nasion zweryfikowało własne normy w odniesieniu do maksymalnej wagi partii materiału siewnego Arachis hypogaea L., Glycine max (L.) Merr., Lupinus albus L., Lupinus angustifolius L., Lupinus luteus L., Phaseolus coccineus L., Phaseolus vulgaris L., Pisum sativum L., Sorghum bicolor (L.) Moench, Sorghum bicolor (L.) Moench x S. sudanense (Piper) Stapf, Vicia faba L., Vicia pannonica Crantz, Vicia sativa L., Vicia villosa Roth. W związku z tym wskazane jest dostosowanie maksymalnej wagi partii materiału siewnego ustanowionej dla tych gatunków w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 2002/55/WE i 2002/57/WE do międzynarodowych norm, o których mowa powyżej.
(4) Maksymalna zawartość materiału siewnego Raphanus raphanistrum L. i Sinapis arvensis L. w materiale siewnym Galega orientalis Lam., ustanowiona w dyrektywie 66/401/EWG, powinna zostać dostosowana zgodnie z odpowiednimi normami ustanowionymi przez OECD.
(5) Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju zweryfikowała własne normy w odniesieniu do izolacji przestrzennej dla upraw bawełny. W związku z tym wskazane jest dostosowanie izolacji przestrzennej dla upraw bawełny, ustanowionych w dyrektywie 2002/57/WE, do tych norm międzynarodowych.
(6) W ramach stosowania rozporządzenia Komisji (WE) nr 217/2006 z dnia 8 lutego 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektyw Rady 66/401/EWG, 66/402/EWG, 2002/54/WE, 2002/55/WE i 2002/57/WE w odniesieniu do upoważnienia państw członkowskich do pozwolenia na tymczasowe wprowadzenie do obrotu materiału siewnego, który nie spełnia wymogów w zakresie minimalnej zdolności kiełkowania(5) zdobyto doświadczenie, z którego wynika, że procentowe wymogi dla minimalnej zdolności kiełkowania czystego materiału siewnego, określone w dyrektywach 66/402/EWG oraz 2002/55/WE w odniesieniu do Avena nuda L., Zea mays L. (kukurydza cukrowa, odmiana supersłodka) oraz Hordeum vulgare L. (jęczmień, odmiana nagoziarnista), nie pozwalają na wystarczającą dostępność materiału siewnego tych gatunków. W świetle wiedzy technicznej wskazane jest zatem ograniczenie wymogów dotyczących minimalnej zdolności kiełkowania, ustanowionych w dyrektywach 66/402/EWG i 2002/55/WE.
(7) Biorąc pod uwagę liczne zmiany, które w związku z powyższym musiałyby zostać wprowadzone do załączników II i III do dyrektywy 66/401/EWG, załączników I, II i III do dyrektywy 66/402/EWG, załączników II i III do dyrektywy 2002/55/WE oraz załączników I, II i III do dyrektywy 2002/57/WE, wskazane jest zastąpienie tych załączników.
(8) W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić dyrektywy 66/401/EWG, 66/402/EWG, 2002/55/WE i 2002/57/WE.
(9) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 czerwca 2009 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Androulla VASSILIOU |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. 125 z 11.7.1966, s. 2298/66.
(2) Dz.U. 125 z 11.7.1966, s. 2309/66.
(3) Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 33.
(4) Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 74.
(5) Dz.U. L 38 z 9.2.2006, s. 17.