RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 87 i 235,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze co następuje:
(1) Koncentracje o znaczącym wpływie na kilka Państw Członkowskich, które nie osiągają progów wyznaczonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 4064/98 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw(4), mogą kwalifikować się do sprawdzenia w oparciu o szereg krajowych systemów kontroli koncentracji; wielokrotna notyfikacja tej samej transakcji zwiększa niepewność prawną, wysiłek oraz koszt firm i może prowadzić do sprzecznych ocen.
(2) Rozszerzenie zakresu kontroli koncentracji na szczeblu Wspólnoty na koncentracje wywierające znaczący wpływ w kilku Państwach Członkowskich zapewni zastosowanie systemu "jednej kontroli" i umożliwi, zgodnie z zasadą pomocniczości, ocenę wpływu takiej koncentracji na konkurencję we Wspólnocie jako całości.
(3) Należy przyjąć dodatkowe kryteria dla stosowania Wspólnotowej kontroli koncentracji, aby osiągnąć powyższe cele; te kryteria winny polegać na ustaleniu nowych progów opartych na łącznym obrocie zainteresowanych przedsiębiorstw w skali światowej, na poziomie Wspólnoty i w przynajmniej trzech Państwach Członkowskich.
(4) Na końcu wstępnej fazy stosowania tego rozporządzenia Komisja winna złożyć Radzie sprawozdanie z wdrożenia wszelkich mających zastosowanie progów i kryteriów, tak aby Rada mogła zgodnie z art. 145 Traktatu zmienić kryteria lub dostosować progi, określone w rozporządzeniu;
(5) Należy zdefiniować pojęcie koncentracji w taki sposób, aby obejmowało działania prowadzące do trwałych zmian w strukturze zaangażowanych przedsiębiorstw; w szczególnym przypadku wspólnych przedsiębiorstw wskazane jest włączenie w zakres procedur rozporządzenia (EWG) nr 4064/89 wszystkich pełnofunkcyjnych wspólnych przedsiębiorstw; dodatkowo do testu dominacji określonego w art. 2 rozporządzenia, w stosunku do takich wspólnych przedsiębiorstw Komisja powinna zastosować kryteria art. 85 ust. 1 i 3 Traktatu w takim zakresie, w jakim ich powstanie skutkuje bezpośrednio znacznym ograniczeniem konkurencji między przedsiębiorstwami, które pozostają samodzielne; jeżeli wpływ takich wspólnych przedsiębiorstw na rynek jest przede wszystkim strukturalny, art. 85 ust. 1 nie ma z zasady zastosowania; art. 85 ust. 1 może być stosowany, jeśli dwie lub więcej spółek matek pozostają czynne na rynku wspólnego przedsiębiorstwa, lub, ewentualnie, jeśli celem lub rezultatem stworzenia wspólnego przedsiębiorstwa jest zapobieganie, ograniczenie lub zniekształcenie konkurencji pomiędzy spółkami matkami na rynkach zaopatrzenia, zbytu lub sąsiednich; w tym kontekście ocena wszystkich konkurencyjnych aspektów tworzenia wspólnego przedsiębiorstwa musi być dokonana w ramach tej samej procedury.
(6) W celu obliczenia obrotu instytucji kredytowych i finansowych, dochody bankowe są lepszym kryterium niż majątek, gdyż dokładniej oddają rzeczywistość gospodarczą całego sektora bankowego.
(7) Należy wyraźnie ustalić, że decyzje podjęte na zakończenie pierwszej fazy procedury obejmą ograniczenia niezbędne dla przeprowadzenia koncentracji bezpośrednio z nią związane.
(8) Komisja może uznać, w drugiej fazie procedury, koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem, na podstawie proporcjonalnych zobowiązań stron, które całkowicie wyeliminują problem konkurencji; można również przyjmować zobowiązania w pierwszej fazie procedury, gdy problem konkurencji można sprawnie zidentyfikować i łatwo mu zaradzić; należy wyraźnie ustalić, że w takich przypadkach Komisja może opatrzyć swoją decyzję warunkami i zobowiązaniami; przejrzystość i rzeczywiste konsultacje między Państwami Członkowskimi a zainteresowanymi stronami winny być zapewnione w obu fazach procedury.
(9) Dla zapewnienia skutecznej kontroli, koncentracje powinny być zawieszone do czasu podjęcia ostatecznej decyzji; z drugiej strony, zniesienie zawieszenia powinno być możliwe w uzasadnionych przypadkach; przy podejmowaniu decyzji o zniesieniu zawieszenia Komisja winna uwzględnić wszystkie stosowne czynniki, takie jak natura lub waga szkód dla przedsiębiorstw zaangażowanych w łączenie lub dla stron trzecich oraz zagrożenie dla konkurencji, jakie stanowi koncentracja.
(10) Przeglądu zasad określających to, czy koncentracja jest badana przez Komisję czy przez Państwa Członkowskie, należy dokonywać równocześnie z ustalaniem dodatkowych kryteriów stosowania wspólnotowej kontroli koncentracji; te zasady chronią w odpowiedni sposób konkurencyjne interesy Państw Członkowskich i należycie uwzględniają zasadę pewności prawa i zasadę "jednej kontroli"; jednakże pewne aspekty tych procedur rozdziału zadań winny być ulepszone lub wyjaśnione.
(11) W szczególności Komisja może uznać koncentrację za niezgodną ze wspólnym rynkiem tylko wtedy, gdy utrudnia ona skuteczną konkurencję na znacznej jego części; stosowanie krajowego prawa konkurencji jest wobec tego szczególnie właściwe, gdy koncentracja zagraża konkurencji na wyodrębnionym rynku w Państwie Członkowskim, który nie stanowi znacznej części wspólnego rynku; w takim przypadku niepotrzebne byłoby wykazanie, w wystąpieniu o przekazanie sprawy, że koncentracja zagraża powstaniem lub wzmocnieniem pozycji dominującej na tym wyodrębnionym rynku.
(12) Wyjątkowo powinno być możliwe zawieszenie terminu, w czasie, którego Komisja musi podjąć decyzję w pierwszej fazie procedury.
(13) Należy wyraźnie ustalić, że dwa lub więcej Państw Członkowskich mogą złożyć wspólny wniosek zgodnie z art. 22 rozporządzenia (EWG) nr 4064/89; dla zapewnienia skutecznej kontroli należy stworzyć przepisy dla zawieszenie koncentracji zgłoszonej Komisji przez jedno lub więcej Państw Członkowskich.
(15) Komisja powinna być upoważniona do przyjęcia niezbędnych przepisów wykonawczych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Luksemburgu, dnia 30 czerwca 1997 r.
|
W imieniu Rady |
|
A. NUIS |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 350 z 21.11.1996, str. 8 i 10.
(2) Dz.U. C 362 z 2.12.1996, str. 30.
(3) Dz.U. C 56 z 24.2.1997, str. 71.
(4) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 1. Rozporządzenie zmienione Aktem Przystąpienia 1994 r. Dz.U. L 257 z 21.9.1990, str. 13.