Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2025 r.)
Strony
Strona skarżąca: TotalEnergies EP Danmark A/S (Kopenhaga, Dania), TotalEnergies EP Denmark ASW (Kopenhaga), TotalEnergies EP Italia SpA (Mediolan, Włochy), TotalEnergies EP Nederland BV (s-Gravenhage, Niderlandy) (przedstawiciele: R. Rard, B. Le Bret, S. Hautbourg, M. Gouraud, O. Catsoulis i M. Cosperec, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;
- stwierdzenie, na podstawie art. 277 TFUE, niemożności zastosowania art. 20 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1735 z dnia 13 czerwca 2024 r. w sprawie ustanowienia ram środków na rzecz wzmocnienia europejskiego ekosystemu produkcji technologii neutralnych emisyjnie (zwanego dalej "NZIA") i, co za tym idzie, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2025/1479 jako pozbawionej ważnej podstawy prawnej;
- stwierdzenie, na podstawie art. 277 TFUE, niemożności zastosowania art. 23 NZIA) i, co za tym idzie, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2025/1479 jako pozbawionej ważnej podstawy prawnej;
- stwierdzenie na podstawie art. 277 TFUE niemożności zastosowania art. 3 i 4 rozporządzenia delegowanego Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1735 z dnia 21 maja 2025 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1735 przez określenie zasad dotyczących identyfikacji upoważnionych producentów ropy naftowej i gazu, którzy muszą wnieść wkład w osiągnięcie celu Unii dotyczącego dostępnej mocy zatłaczania CO2 do 2030 r., zasad obliczania ich odpowiednich wkładów oraz obowiązków sprawozdawczych i, w konsekwencji, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2025/1479 jako pozbawionej ważnej podstawy prawnej;
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2025/1479 z dnia 22 maja 2025 r. określającej proporcjonalny wkład podmiotów posiadających zezwolenie zdefiniowane w art. 1 pkt 3 dyrektywy 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w realizację unijnego celu dotyczącego mocy zatłaczania CO2 do 2030 r. oraz
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swej skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej (UE) 2025/1479 z dnia 22 maja 2025 r. określającej proporcjonalny wkład podmiotów posiadających zezwolenie zdefiniowane w art. 1 pkt 3 dyrektywy 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w realizację unijnego celu dotyczącego mocy zatłaczania CO2 do 2030 r. (zwanej dalej "decyzją Komisji") oraz, w drodze zarzutu niezgodności z prawem, stwierdzenia niemożności zastosowania poszczególnych przepisów Net-Zero Industry Act ("NZIA") i rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2025/1477 z dnia 21 maja 2025 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1735 przez określenie zasad dotyczących identyfikacji upoważnionych producentów ropy naftowej i gazu, którzy muszą wnieść wkład w osiągnięcie celu Unii dotyczącego dostępnej mocy zatłaczania CO2 do 2030 r., zasad obliczania ich odpowiednich wkładów oraz obowiązków sprawozdawczych (zwanego dalej "aktem delegowanym"), skarżące podnoszą pięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczy tego, że art. 20 i 23 NZIA naruszają zasadę proporcjonalności.
- Skarżący uważają, że mające do nich zastosowanie obowiązki nałożone na mocy art. 20 i 23 NZIA nie zostały oparte przez Komisję na przeprowadzonej przez nią odpowiedniej ocenie skutków. W konsekwencji w NZIA nie przedstawiono obiektywnych i weryfikowalnych dowodów, które pozwalałyby na skuteczną kontrolę sądową konieczności i adekwatności tych obowiązków.
- Skarżący uważają również, że wynikające z art. 20 i 23 NZIA obowiązki ustanawiają niemożliwe do osiągnięcia do 2030 r. cele, o czym świadczą konkretne dowody z harmonogramów opracowywania projektów i postępów w ich realizacji.
2. Zarzut drugi dotyczy naruszenia przy przyjmowaniu art. 23 NZIA zasady równego traktowania.
- Skarżące uważają, że podmiotowy zakres stosowania tego art. 23 narusza zasadę równego traktowania. Po pierwsze, wiąże się on z przyjęciem założenia, że producenci ropy naftowej i gazu są traktowani odmiennie, co w efekcie podważa skuteczność (effet utile) NZIA. Po drugie, to naruszenie zasady równego traktowania nie jest obiektywnie uzasadnione. Po trzecie, art. 23 NZIA wprowadza zakłócenie konkurencji między producentami ropy naftowej i gazu ziemnego. Po czwarte, art. 23 NZIA prowadza zakłócenie konkurencji i przyznaje producentom węgla nieuczciwą przewagę konkurencyjną.
3. Zarzut trzeci dotyczy naruszenia w NZIA wolności prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na to, że nałożony obowiązek rozwoju do 2030 r. mocy zatłaczania wiąże się ze znacznym obciążeniem finansowym i operacyjnym, co stanowi ograniczenie wolności prowadzenia działalności gospodarczej, które nie jest ani konieczne, ani proporcjonalne.
4. Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa przy przyjmowaniu aktu delegowanego i popełnienia oczywistego błędu w ocenie, a także naruszenia zasad proporcjonalności i równego traktowania.
- Skarżące uważają, że Komisja naruszyła art. 23 NZIA, przedefiniowując w art. 4 mianownik do wyliczeń proporcjonalnych, co sztucznie zawyża względne obciążenie spoczywające na podmiotach zobowiązanych. Ponadto zdaniem strony skarżącej podejście przyjęte przez Komisję w art. 3 aktu delegowanego prowadzi do oczywiście niesprawiedliwego i nieproporcjonalnego podziału obowiązków. Poprzez wyłączenie z tego mianownika produkcji podmiotów zwolnionych z obowiązku w akcie delegowanym zobowiązano podmioty zobowiązane do wzięcia na siebie obowiązków, które w przeciwnym razie zostałyby rozłożone na większą grupę podmiotów.
5. Zarzut piąty dotyczy dopuszczenia się przez Komisję przy wydawaniu decyzji naruszenia prawa i naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.
- Komisja przyjęła swą decyzję bez przeprowadzenia odpowiednich konsultacji z zainteresowanymi stronami (tj. wszystkimi podmiotami zobowiązanymi, czyli każdą ze skarżących) i oparła się w niej na błędnych i niekompletnych danych, co stanowi naruszenie prawa skarżących do bycia wysłuchanym. Ponadto Komisja nie spełniła ustanowionego w prawie wymogu, zgodnie z którym indywidualne obowiązki powinny być obliczane proporcjonalnie do całkowitej produkcji unijnej, tak jak zostało to przewidziane w art. 23 ust. 1 NZIA.
W tym roku po raz pierwszy wszyscy pracownicy będą cieszyli się Wigilią jako dniem wolnym od pracy. Także w handlu. I choć z dnia wolnego skorzystają także pracodawcy, to akurat w ich przypadku Wigilia będzie dniem, kiedy zaczną obowiązywać przepisy zobowiązujące ich do stosowania w ogłoszeniach o pracę i np. w regulaminach pracy nazw stanowisk neutralnych pod względem płci.
23.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zacznie obowiązywać ustawa wprowadzająca Centralną e-Rejestrację. Zakłada ona, że od przyszłego roku podmioty lecznicze obowiązkowo dołączą do systemu m.in. w zakresie umawiania wizyt u kardiologa oraz badań profilaktycznych. Planowany start rejestracji na wszystkie świadczenia planowany jest na 2029 r. Kolejne świadczenia i możliwości w zakresie zapisywania się do lekarzy specjalistów będą wchodzić w życie stopniowo.
22.12.2025
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.6645 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa T-724/25: Skarga wniesiona w dniu 17 października 2025 r. - TotalEnergies EP Danmark i in. / Komisja |
| Data aktu: | 22/12/2025 |
| Data ogłoszenia: | 22/12/2025 |