(C/2025/6607)
Język postępowania: bułgarski
(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2025 r.)
Sąd odsyłający
Apelativen sad - Plovdiv
Druga strona postępowania karnego
PL
Pytania prejudycjalne
1. Czy rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 2 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny ma zastosowanie do naruszeń przepisów celnych stanowiących przestępstwo na mocy prawa krajowego, w szczególności w zakresie kar związanych z przemytem towarów, który, w zależności od wartości i sposobu jego określania (zgodnie z ustawą celną na podstawie wartości celnej przy przywozie ustalonej zgodnie z zasadami określonymi w art. 70 i 74 rozporządzenia lub, jak to przewiduje orzecznictwo dotyczące stosowania art. 242 ust. 1 lit. e] Nakazatelen kodeks [kodeksu karnego], stosownie do cen rynkowych ustalonych w opinii biegłego), może stanowić albo wykroczenie administracyjne zgodnie z art. 233 ustawy celnej, albo przestępstwo zgodnie z art. 242 ust. 1 lit. e) kodeksu karnego?
2. Czy art. 83 ust. 3 i art. 69 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 pozwalają na ustalenie wartości towarów będących przedmiotem naruszenia przepisów celnych na podstawie innych kryteriów niż te określone w art. 70 i 74 tego rozporządzenia, oraz czy dopuszczalne jest w tym względzie uregulowanie krajowe, takie jak przewidziane w art. 242 ust. 1 lit. e) kodeksu karnego, które jako znamię przestępstwa kwalifikowanego przemytu stosuje kryterium "na dużą skalę" jako jedyne kryterium rozróżniające między wykroczeniem administracyjnym określonym w art. 233 ust. 1 ustawy celnej, które w przypadku przywozu podlega karze grzywny w wysokości stawki procentowej od wartości celnej towarów ustalonej zgodnie z metodami określonymi w art. 70 i art. 74 rozporządzenia, a przestępstwem określonym w art. 242 ust. 1 lit. e) kodeksu karnego podlegającym karze pozbawienia wolności i karze grzywny, przy czym nie istnieje definicja legalna tego kryterium ["dużej skali"], a jego znaczenie zostało określone w wyroku interpretacyjnym nr 1 Varhoven kasatsionen sad (Najwyższego Sądu Kasacyjnego) z dnia 30 października 1998 r. w sprawie interpretacyjnej nr 1/98 Zgromadzenia Ogólnego Izby Karnej (OSNK), zgodnie z którym "duża skala" odpowiada wartości pieniężnej przedmiotu, którego dotyczy przestępstwo, przekraczającej siedemdziesięciokrotność minimalnego wynagrodzenia ustalonego w Bułgarii, przy czym ustalenie wartości pieniężnej w cenach rynkowych nie opiera się na kryteriach normatywnych ani innych obiektywnych kryteriach, lecz jest dokonywane przez biegłego rzeczoznawcę, i czy w ten sposób zostaje naruszone prawo oskarżonego/obwinionego do skutecznego środka prawnego i sprawiedliwego procesu zgodnie z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także zasada legalności kar i czynów zabronionych pod groźbą kary, o której mowa w art. 49 Karty, z tego względu, że kryterium "dużej skali", które przekształca wykroczenie administracyjne przeciwko przepisom celnych w przestępstwo, nie jest zdefiniowane w ustawie, lecz w wyroku interpretacyjnym Varhoven kasatsionen sad (Najwyższego Sądu Kasacyjnego), który nie jest publikowany [w dzienniku urzędowym]?
3. Czy artykuł 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 952/2013 w związku z art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej dopuszcza przepis normatywny taki jak zawarty w art. 242 ust. 1 lit. e) kodeksu karnego, który kwalifikuje naruszenie przepisów celnych jako przestępstwo na podstawie kryterium "dużej skali", dla którego nie ma definicji legalnej w ustawie, a którego treść wynika z orzecznictwa - wyroku interpretacyjnego
nr 1 Varhoven kasatsionen sad (Najwyższego Sądu Kasacyjnego) z dnia 30 października 1998 r., i czy wobec braku wyjaśnienia w ustawie kwalifikowanego znamienia naruszenia naruszono bezwzględny wymóg proporcjonalności wymiaru kar do czynów zabronionych pod groźbą kary oraz zasadę legalności kar i czynów zabronionych pod groźbą kary poprzez to, że kara jest nakładana za przestępstwo, które nie jest jednoznacznie zdefiniowane w ustawie, i że w odniesieniu do istotnego znamienia przestępstwa odsyła się do orzecznictwa z naruszeniem zasady nullum crimen, nulla poena sine lege?
4. Czy ogólną zasadę legalności kar i czynów zabronionych pod groźbą kary zawartą w art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu jak art. 242 ust. 7 kodeksu karnego, który stanowi, że w przypadkach braku lub zbycia przedmiotu przemytu nakazywana jest konfiskata jego równowartości według obowiązujących państwowych cen detalicznych, mimo że po zakończeniu gospodarki planowej i wprowadzeniu zasad rynkowych do gospodarki krajowej nie istnieją żadne ceny towarów ustalone przez państwo (z wyjątkiem papierosów), czego skutkiem jest brak podstawy do ustalenia tej równowartości, w oparciu o którą oblicza się ilościowe kryteria "dużej skali" i "bardzo dużej skali", mające wpływ na kwalifikację przemytu jako administracyjnego wykroczenia przeciwko przepisom celnym lub jako przestępstwa, a także na rodzaj i wymiar kary? Czy w tych przypadkach dopuszczalne jest przyjęcie za podstawę ustalenia równowartości wartości celnej towarów ustalonej zgodnie z art. 70 i art. 74 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013, ponieważ wartość ta jest najbliższa pojęciu "krajowe ceny detaliczne", i czy dopuszczalne jest, w tak sformułowanym brzmieniu ustawowym, oparcie się na cenie rynkowej towarów ustalonej w drodze ekspertyzy ekonomicznej sporządzonej przez biegłego sądowego?
5. Czy zasadę proporcjonalności kar za naruszenia unijnych przepisów celnych, ustanowioną w art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w związku z art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej dotyczącym proporcjonalności kar do czynów zabronionych pod groźbą kary i w ramach (wyroku Trybunału [trzecia izba] z dnia 19 grudnia 2024 r., SISTEM LUX [C-717/22 i C-372/23 3 , EU:C:2024:1041], pkt 52 i 53), należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu art. 242 ust. 1 lit. e) kodeksu karnego, zgodnie z którym sprawca, który popełnia przestępstwo kwalifikowanego przemytu towarów lub przedmiotów w celach komercyjnych i na dużą skalę, podlega dwóm ciężkim nakładanym kumulatywnie karom pozbawienia wolności od trzech do dziesięciu lat i karze grzywny w wysokości od 20 000 do 100 000 BGN, z jednoczesną konfiskatą przemycanego towaru na rzecz państwa zgodnie z art. 242 ust. 7 kodeksu karnego, niezależnie od tego, czyją jest własnością, a w razie jego braku lub zbycia - nakazuje się konfiskatę równowartości tego towaru?
6. Czy zasadę proporcjonalności kar za naruszenia unijnych przepisów celnych, ustanowioną w art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w związku z art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej dotyczącym proporcjonalności kar do czynów zabronionych pod groźbą kary i w ramach (wyroku Trybunału [trzecia izba] z dnia 19 grudnia 2024 r., SISTEM LUX [C-717/22 i C-372/23, EU:C:2024:1041], pkt 52 i 53), należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu jak art. 233 ust. 1 i 2 ustawy celnej, który w zwykłych (niekwalifikowanych) przypadkach przemytu celnego przewiduje nałożenie na naruszającego kary grzywny w wysokości od 100 do 200 % wartości celnej towarów lub w przypadku wywozu - w wysokości wartości tych towarów, przy czym jednocześnie towary stanowiące przedmiot przemytu są konfiskowane na rzecz państwa zgodnie z art. 233 ustawy celnej niezależnie od tego, czyją są własnością, a jeśli ich brak lub je zbyto, nakazuje się konfiskatę ich równowartości stanowiącej ich wartość celną, a w przypadku wywozu - wartość tych towarów?
W tym roku po raz pierwszy wszyscy pracownicy będą cieszyli się Wigilią jako dniem wolnym od pracy. Także w handlu. I choć z dnia wolnego skorzystają także pracodawcy, to akurat w ich przypadku Wigilia będzie dniem, kiedy zaczną obowiązywać przepisy zobowiązujące ich do stosowania w ogłoszeniach o pracę i np. w regulaminach pracy nazw stanowisk neutralnych pod względem płci.
23.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zacznie obowiązywać ustawa wprowadzająca Centralną e-Rejestrację. Zakłada ona, że od przyszłego roku podmioty lecznicze obowiązkowo dołączą do systemu m.in. w zakresie umawiania wizyt u kardiologa oraz badań profilaktycznych. Planowany start rejestracji na wszystkie świadczenia planowany jest na 2029 r. Kolejne świadczenia i możliwości w zakresie zapisywania się do lekarzy specjalistów będą wchodzić w życie stopniowo.
22.12.2025
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.6607 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-657/25, Petikov: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Apelativen sad - Plovdiv (Bułgaria) w dniu 12 września 2025 r. - postępowanie karne przeciwko PL |
| Data aktu: | 22/12/2025 |
| Data ogłoszenia: | 22/12/2025 |