P9_TA(2021)0278Zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 9 czerwca 2021 r. dla Rady w sprawie 75. i 76. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych (2020/2128(INI))
(2022/C 67/20)
(Dz.U.UE C z dnia 8 lutego 2022 r.)
Parlament Europejski, - uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
- uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej (TUE), w szczególności jego art. 21, 34 i 36,
- uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, w szczególności preambułę do niej i jej art. 18, a także konwencje ONZ w sprawie praw człowieka oraz protokoły fakultatywne do nich,
- uwzględniając swoje zalecenie dla Rady z 5 lipca 2018 r. w sprawie 73. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych 1 ,
- uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 3 maja 2011 r. w sprawie udziału Unii Europejskiej w pracach Organizacji Narodów Zjednoczonych, w której to rezolucji przyznano UE prawo do interweniowania na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ, do przedstawiania ustnie wniosków i poprawek, które mogą zostać poddane pod głosowanie na wniosek jednego z państw członkowskich, oraz do korzystania z prawa do odpowiedzi,
- uwzględniając konkluzje Rady z 17 czerwca 2019 r. w sprawie działania UE na rzecz wzmocnienia multilateralizmu opartego na zasadach,
- uwzględniając konkluzje Rady z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie priorytetów UE na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych i na 75. posiedzenie jej Zgromadzenia Ogólnego (wrzesień 2020-wrzesień 2021),
- uwzględniając przemówienie wygłoszone 25 września 2020 r. przez przewodniczącego Rady Europejskiej Charles'a Michela podczas Zgromadzenia Ogólnego ONZ, pt. "Silniejsza i bardziej autonomiczna UE podstawą sprawiedliwszego świata",
- uwzględniając opinię opublikowaną 22 września 2020 r. przez Wiceprzewodniczącego Komisji / Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa pt. "Unia Europejska murem za ONZ",
- uwzględniając deklarację w sprawie upamiętnienia 75. rocznicy powstania Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 16 września 2020 r.,
- uwzględniając globalną strategię na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej z czerwca 2016 r.,
- uwzględniając swoją rezolucję z 15 stycznia 2020 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego realizacji wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa 2 ,
- uwzględniając Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i cele zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych,
- uwzględniając Czwartą Światową Konferencję w sprawie Kobiet, która odbyła się w Pekinie we wrześniu 1995 r., deklarację i platformę działania na rzecz podniesienia statusu kobiet przyjęte w Pekinie, a także późniejsze dokumenty końcowe z sesji specjalnych ONZ "Pekin + 5", "Pekin + 10", "Pekin + 15" i "Pekin + 20" poświęconych dalszym działaniom i inicjatywom mającym na celu wdrożenie deklaracji pekińskiej i pekińskiej platformy działania, przyjęte odpowiednio 9 czerwca 2000 r., 11 marca 2005 r., 2 marca 2010 r. i 9 marca 2015 r.,
- uwzględniając rezolucję w sprawie Globalnego porozumienia na rzecz bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji, zatwierdzoną przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 19 grudnia 2018 r.,
- uwzględniając Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego z dnia 17 lipca 1998 r.,
- uwzględniając 20. rocznicę przyjęcia przez Radę Bezpieczeństwa ONZ (31 października 2000 r.) rezolucji ONZ nr 1325 (2000) w sprawie ważnej roli kobiet w zapobieganiu konfliktom zbrojnym i ich rozwiązywaniu, prowadzeniu negocjacji pokojowych, budowaniu pokoju, utrzymywaniu pokoju, udzielaniu pomocy humanitarnej i odbudowie pokonfliktowej,
- uwzględniając unijny plan działania w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa na lata 2019-2024 oraz podkreślając znaczenie pełnego wdrożenia agendy dotyczącej kobiet, pokoju i bezpieczeństwa jako kwestii przekrojowej we wszystkich sprawach dotyczących pokoju i bezpieczeństwa,
- uwzględniając sprawozdania niezależnego eksperta ONZ ds. ochrony przed przemocą i dyskryminacją ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową,
- uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2532 (2020) w sprawie zaprzestania działań wojennych w czasie pandemii koronawirusa (COVID-19) i popierając apel Sekretarza Generalnego ONZ Antonio Guterresa o globalne zawieszenie broni,
- uwzględniając opracowaną przez ONZ globalną strategię zwalczania terroryzmu, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne we wrześniu 2006 r., która wkrótce zostanie zaktualizowana po raz siódmy,
- uwzględniając Traktat o handlu bronią,
- uwzględniając swoją rezolucję z 12 września 2018 r. w sprawie autonomicznych systemów uzbrojenia 3 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z 7 czerwca 2016 r. w sprawie operacji pokojowych - zaangażowanie UE w działania ONZ i Unii Afrykańskiej 4 ,
- uwzględniając art. 118 Regulaminu,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A9-0173/2021),
A. mając na uwadze, że Organizacja Narodów Zjednoczonych obchodzi w tym roku 75. rocznicę powstania; mając na uwadze, że ONZ okazała się niezbędnym powszechnym forum dla budowania międzynarodowego konsensusu dotyczącego pokoju i bezpieczeństwa, zrównoważonego rozwoju oraz poszanowania praw człowieka i prawa międzynarodowego; mając na uwadze, że jest ona również głównym źródłem wsparcia dla państw niestabilnych i społeczności znajdujących się w trudnej sytuacji w budowaniu państwowości i rozwiązywaniu konfliktów; mając na uwadze, że rosnące napięcia polityczne zakłócają agendę ONZ; mając na uwadze, że osiągnięcia i nieodzowna rola ONZ są często pomijane w dążeniach niektórych krajów do podejmowania jednostronnych decyzji; mając na uwadze, że ważne jest, aby UE i jej państwa członkowskie dopilnowały, by ONZ pozostała efektywnym i skutecznym forum przynoszącym korzyści społeczności międzynarodowej oraz by była w stanie w dalszym ciągu podejmować obecne i przyszłe globalne wyzwania, którym sprostać można jedynie dzięki wdrażaniu rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ i Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz rozwiązaniom wielostronnym; mając na uwadze, że trzy filary ONZ to (i) pokój i bezpieczeństwo, (ii) rozwój i prawa człowieka oraz (iii) praworządność, które są nierozłączne i wzajemnie się wzmacniają; mając na uwadze, że w różnych regionach świata pojawiają się coraz większe zagrożenia dla demokracji, praw człowieka i praworządności, a w wielu państwach członkowskich ONZ kurczy się przestrzeń dla społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że na obrońców praw człowieka prowadzących zgodną z prawem działalność czyha coraz więcej zagrożeń na szczeblu globalnym w sytuacji, w której restrykcje i lockdowny związane z COVID-19 ograniczyły zgłaszanie i monitorowanie naruszeń praw człowieka; mając na uwadze, że państwa mają obowiązek podjąć działania w celu zagwarantowania wszystkim osobom, społecznościom lokalnym i grupom ludności prawa do pełnego korzystania z przysługujących im praw człowieka zgodnie z podstawowymi celami i zasadami przewodnimi ONZ zapisanymi w jej karcie założycielskiej z 1945 r. i Powszechnej deklaracji praw człowieka ONZ; mając na uwadze, że ochrona i wspieranie pokoju i bezpieczeństwa, zrównoważony rozwój i poszanowanie praw człowieka należą do kluczowych zasad ONZ; mając na uwadze, że w ostatnich raportach ONZ wskazano, iż kilka państw członkowskich ONZ systematycznie narusza i podważa prawa człowieka; mając na uwadze, że pierwotnemu celowi ONZ, jakim jest utrzymanie pokoju, zagrażają ciągłe i złożone kryzysy;
B. mając na uwadze, że pandemia COVID-19 pokazała pilną potrzebę budowania potencjału odpornościowego w całej społeczności międzynarodowej oraz potrzebę ścisłego dialogu i współpracy, ze szczególnym uwzględnieniem dostępu do dóbr publicznych; mając na uwadze, że rola, wiedza ekspercka i integralność Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) mają zwłaszcza teraz kluczowe znaczenie dla globalnej koordynacji i wysiłków w walce z pandemią COVID-19; mając na uwadze, że WHO musi dalej zwiększać swoją zdolność do radzenia sobie z obecną pandemią i przyszłymi zagrożeniami pandemicznymi; mając na uwadze, że Agenda 2030 i cele zrównoważonego rozwoju stanowią centralny plan odbudowy i działania zatwierdzony już przez społeczność międzynarodową; mając na uwadze, że COVID-19 prawdopodobnie przyspieszy negatywne tendencje, w tym zagrożenia dla demokracji, praworządności i praw człowieka, w szczególności praw kobiet i dzieci oraz równości płci, o ile nie zostaną podjęte sprawne, znaczące i zdecydowane działania polityczne na szczeblu globalnym; mając na uwadze, że kontrola parlamentarna nad decyzjami rządu jest ważna również w celu zapewnienia ścisłego poszanowania podstawowych praw i wolności obywateli; mając na uwadze, że współpraca między UE a ONZ ma kluczowe znaczenie dla przeciwdziałania tym tendencjom; mając na uwadze, że pandemia uwypukliła fakt, iż promowanie powszechnego zdrowia jest nie tylko imperatywem moralnym, ale również warunkiem dobrobytu i rozwoju gospodarczego i społecznego, a także upodmiotowienie wszystkich ludzi, zwłaszcza osób najsłabszych; mając na uwadze, że pandemia uwypukliła również znaczenie większych i lepszych inwestycji w zaspokajanie krytycznych potrzeb zdrowotnych na szczeblu globalnym;
C. mając na uwadze, że WHO jako oenzetowski organ koordynujący działania w dziedzinie zdrowia w systemie ONZ, jest wiodącym podmiotem w kwestiach zdrowotnych o charakterze globalnym; mając na uwadze, że wśród sześciu punktów zawartych w agendzie WHO w dziedzinie zdrowia i rozwoju na XXI wiek znalazło się korzystanie z badań naukowych, informacji i danych dowodowych, a także promowanie sojuszy przez wspieranie wielu partnerów, łącznie z organami ONZ i innych organizacji międzynarodowych, darczyńcami oraz podmiotami społeczeństwa obywatelskiego i sektora prywatnego;
D. mając na uwadze, że ONZ stanowi ważne forum dla inkluzywnego dialogu między dłużnikami i wierzycielami długu państwowego oraz innymi zainteresowanymi stronami;
E. mając na uwadze, że Sekretarz Generalny ONZ wykazał się doskonałymi zdolnościami przywódczymi podczas realizacji reformy ONZ; mając na uwadze, że niezbędne są dalsze śmiałe środki i wola polityczna, aby zająć się kluczowymi nierozstrzygniętymi kwestiami, w szczególności reformą struktury Rady Bezpieczeństwa ONZ; mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie, które zapewniają łącznie największy wkład finansowy na rzecz ONZ, pokazały swoje zaangażowanie na rzecz skutecznego multilateralizmu poprzez polityczne, symboliczne i finansowe wsparcie ONZ, którego głównymi celami są eliminacja ubóstwa, wspieranie trwałego pokoju i stabilności, obrona praw człowieka, zwalczanie nielegalnego handlu oraz zapewnianie pomocy humanitarnej społecznościom, krajom i regionom dotkniętym wszelkiego rodzaju kryzysami: zarówno klęskami żywiołowymi, jak i katastrofami wywołanymi przez człowieka; mając na uwadze, że problem odpowiedniego finansowania systemu ONZ nadal stanowi wyzwanie; mając na uwadze, że UE powinna wezwać ONZ do wzmożenia wysiłków na rzecz reformy, która umożliwi zatrudnienie w ONZ większej liczby kobiet, osób młodych i osób z niepełnosprawnościami, w tym również na stanowiskach kierowniczych, a także upowszechni wiedzę na temat intersekcjonalności struktur ONZ;
1. zaleca Radzie, by:
a) nadal wspierała skuteczny multilateralizm oraz skuteczne i przejrzyste organizacje wielostronne, a zwłaszcza ONZ, która jest niezbędnym forum umożliwiającym poszukiwanie wielostronnych rozwiązań dla globalnych wyzwań, uwrażliwianie na kwestie polityczne, prowadzenie dialogu politycznego oraz budowanie konsensusu w całej społeczności międzynarodowej; Parlament z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady z 13 lipca 2020 r. w sprawie priorytetów UE na forum ONZ i na
75. posiedzenie jej Zgromadzenia Ogólnego, postrzegane jako skuteczne fora dla promowania uniwersalnych wartości, które są również podstawowymi wartościami UE; potwierdza, że UE i jej państwa członkowskie uznają wartości i zasady Karty Narodów Zjednoczonych i odgrywają kluczową rolę w promowaniu tych zasad i celów ONZ w działaniach zewnętrznych UE; jest zdania, że UE potrzebuje partnerów globalnych i regionalnych, aby skutecznie realizować cele swojej polityki zagranicznej, np. w dziedzinie pokoju i bezpieczeństwa, walki z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną, konfliktów regionalnych, a także w działaniach na rzecz zapobiegania powstawaniu państw upadłych i rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia; uważa, że UE powinna zintensyfikować swoje działania informacyjne w celu rozwijania szerszych partnerstw na rzecz skutecznego multilateralizmu i powinna rozważyć włączenie ukierunkowanych dyskusji na temat skutecznego multilateralizmu do wszystkich ustrukturyzowanych dialogów ze swoimi partnerami; zauważa ponadto, że zgodnie z art. 2 TUE Unia opiera się na wartościach poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego, jak również poszanowania praw człowieka, oraz że promowanie tych wartości w wymiarze zewnętrznym i wspieranie demokracji, państwa prawnego, powszechności i niepodzielności praw człowieka powinno stanowić główny element wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, zgodnie z art. 21 TUE i interesami strategicznymi UE, oraz że należy to także odzwierciedlić w skuteczny i spójny sposób we wszystkich obszarach stosunków Unii z państwami i instytucjami spoza UE oraz w celach UE i systemu NZ, zwłaszcza w odniesieniu do wdrażania prawa międzynarodowego; w związku z tym uważa, że Rada powinna wspierać wszystkie działania, aby utrzymać priorytetowy charakter kwestii praw człowieka w agendzie ONZ w świetle prób podważenia Powszechnej deklaracji praw człowieka i innych istotnych przepisów ONZ przez podporządkowanie indywidualnych praw człowieka rzekomemu dobrobytowi całych społeczeństw; popiera konkretne działania w tym zakresie w celu wzmocnienia struktury ONZ;
b) zwróciła uwagę, że w kontekście wielobiegunowym, w którym niektóre kraje promują multilateralizm selektywny, a nie skuteczny multilateralizm oparty na uniwersalnych wartościach, UE musi dążyć do dalszego promowania bezwarunkowego zaangażowania członków ONZ na rzecz uniwersalnych wartości, systemu opartego na zasadach i nadrzędności praw człowieka we wszystkich obszarach polityki; Parlament wzywa do promowania włączania takich wartości i praw do głównego nurtu wszystkich obszarów polityki i programowania ONZ, w ścisłej współpracy z krajami o podobnych poglądach, w celu wspierania dialogu politycznego i rozwiązań politycznych, a także zdolności w zakresie wdrażania i włączania w główny nurt polityki, mając na względzie, że ONZ jest organizacją międzyrządową, która wymaga konsultacji i uczestnictwa państw członkowskich ONZ; wzywa Radę, aby korzystała z możliwości, jakie daje obecna administracja amerykańska, i nadal zwracała uwagę Stanów Zjednoczonych na kwestie polityczne będące przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz aby utrzymywała zdolność do dialogu i partnerstwa w celu odbudowy i utrzymania potencjału transatlantyckiego partnerstwa i współpracy w systemie ONZ na przyszłość; pochwala w tym względzie "globalny Szczyt dla Demokracji w celu odnowienia ducha i wspólnego celu narodów wolnego świata" zaproponowany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Joego Bidena oraz wzywa Radę, by zaangażowała się w organizację tego szczytu, mającego na celu zgromadzenie demokratycznych państw świata, aby wzmocnić instytucje demokratyczne oraz promować praworządność i prawa człowieka; apeluje do Rady o dalsze dążenie do osiągania dobrych wyników w zakresie ścisłego dialogu i współpracy ze Zjednoczonym Królestwem jako stałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ;
c) kontynuowała wysiłki na rzecz umożliwienia UE i jej państwom członkowskim mówienia jednym głosem w ONZ i na innych forach wielostronnych oraz na rzecz skuteczniejszej i bardziej proaktywnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE dzięki wykorzystaniu zasady głosowania większością kwalifikowaną w Radzie, aby zacieśnić współpracę w kwestiach strategicznych dla UE i w sprawach odzwierciedlających jej podstawowe wartości, gdyż jest to jedyny sposób na odgrywanie przez Unię czołowej roli na arenie międzynarodowej oraz wykorzystanie swojego wpływu, by wprowadzić pozytywne zmiany i lepiej reagować na globalne wyzwania, ze szczególnym uwzględnieniem Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz dobrych wyników w zakresie współpracy ze stałymi i rotacyjnymi członkami Rady Bezpieczeństwa ONZ, które są państwami członkowskimi UE, ze Zgromadzeniem Ogólnym ONZ i z Radą Praw Człowieka; Parlament wyraża uznanie dla doskonałej roli, jaką ESDZ i jej delegatury oraz delegatury państw członkowskich UE odgrywają w ułatwianiu takiego dialogu i takiej współpracy; jest zdania, że aby realizować swoje cele, UE powinna dążyć do wspólnego stanowiska w kwestiach rozpatrywanych przez Radę Bezpieczeństwa w drodze koordynacji w Radzie i między instytucjami UE, zgodnie z art. 34 TUE, aby zwiększyć spójność i wiarygodność UE na szczeblu ONZ; przypomina, że na forum ONZ UE jest reprezentowana przez wiele podmiotów;
d) wzmacniała w dalszym stopniu współpracę UE-ONZ przy opracowywaniu instrumentów służących rozwiązaniu powtarzającego się problemu przemocy związanej z wyborami, w tym przez skorzystanie z doświadczeń misji obserwacji wyborów Parlamentu Europejskiego;
e) przypominała, że opóźnienia w płatnościach ustalonych wkładów przez kilka państw członkowskich wywierają niezmiernie negatywny wpływ na prace ONZ i są w związku z tym nie do przyjęcia;
f) wspierała wszelkie wysiłki na rzecz ponownego umieszczenia programu kontroli zbrojeń i rozbrojenia w agendzie międzynarodowej oraz zachęca do tego, by transfery broni konwencjonalnej między państwami członkowskimi ONZ były w pełni zgodne z kryteriami Traktatu o handlu bronią; przekonała Radę Bezpieczeństwa ONZ do przyjęcia - zgodnie z Kodeksem postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia - wiążących ram prawnych w celu zakazu wywozu i sprzedaży broni i technologii cyberinwigilacji, których celem jest popełnianie zbrodni wojennych lub zwalczanie krajowych przeciwników politycznych; przypominała, że skuteczny multilateralizm i międzynarodowy porządek oparty na zasadach stanowią warunek wstępny dla postępów w rozbrojeniu oraz dla przeciwdziałania rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia; potwierdzała pełne poparcie UE i jej państw członkowskich dla istniejących traktatów międzynarodowych, między innymi Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych, konwencji o zakazie broni chemicznej, konwencji o zakazie broni biologicznej i toksycznej, Traktatu o handlu bronią oraz Konwencji o broni kasetowej i o zakazie stosowania min przeciwpiechotnych, a także promowała wysiłki na rzecz opracowania deklaracji politycznej w sprawie broni wybuchowej na obszarach zaludnionych oraz jasnej definicji broni autonomicznej; Parlament zachęca wiceprzewodniczącego/wysokiego przedstawiciela, państwa członkowskie i Radę do podjęcia działań na rzecz rozpoczęcia międzynarodowych negocjacji w sprawie prawnie wiążącego instrumentu zakazującego autonomicznych śmiercionośnych systemów uzbrojenia bez istotnej kontroli człowieka; zaleca, aby Rada wezwała główne mocarstwa jądrowe do niewycofywania się z systemu kontroli zbrojeń i osiągnięcia postępów w rozmowach dotyczących kontroli broni jądrowej; zaleca, aby Rada wezwała Stany Zjednoczone i Rosję do rozpoczęcia budowania wzajemnego zaufania w celu podjęcia na nowo dialogu dotyczącego możliwych sposobów budowania nowej relacji w zakresie kontroli zbrojeń; jest zdania, że UE powinna poprzeć prace grupy roboczej ds. przestrzeni kosmicznej Komisji ONZ ds. Rozbrojenia dotyczące praktycznego wdrażania w działaniach w przestrzeni kosmicznej środków w zakresie przejrzystości i budowania zaufania; jest zdania, że Rada Bezpieczeństwa ONZ powinna stanowić cenną okazję do określenia wspólnych norm i zastrzeżeń dla nowych technologii wojskowych, takich jak sztuczna inteligencja, broń kosmiczna, biotechnologie i bron hipersoniczna; uważa, że UE powinna wesprzeć apel Sekretarza Generalnego ONZ o globalne zawieszenie broni i aktywnie przyczyniała się do jego realizacji, między innymi dzięki skutecznym środkom przeciwko nielegalnemu handlowi bronią oraz wzmocnieniu przejrzystości i rozliczalności wywozu broni przez państwa członkowskie;
g) uznała potencjał bezpośredniego zaangażowania regionalnego w ONZ poprzez wspieranie możliwości zwracania się przez inne organizacje, takie jak Unia Afrykańska, o przyznanie specjalnego wzmocnionego statusu obserwatora; dostrzegła i wykorzystała potencjał UE, jako najbardziej rozwiniętej organizacji regionalnej, do odgrywania czołowej roli w ożywianiu i wzmacnianiu systemu ONZ za pomocą wielopoziomowego multilateralizmu;
h) nadal udzielała Sekretarzowi Generalnemu ONZ cennego wsparcia w jego dążeniu do realizacji programu reform w ONZ w celu wzmocnienia zdolności ONZ do dalszego zrównoważonego rozwoju, propagowania pokoju i bezpieczeństwa oraz usprawnienia wewnętrznego systemu zarządzania z myślą o skutecznej, przejrzystej, finansowo zrównoważonej i odpowiedzialnej ONZ, która będzie w stanie ponownie nawiązać kontakt z obywatelami, w tym społecznościami i podmiotami lokalnymi oraz społeczeństwem obywatelskim, a także sprawniej reagować na wyzwania globalne; przejęła wiodącą rolę w działaniach dotyczących kwestii arbitralnego odraczania rozpatrywania wniosków składanych przez szereg organizacji społeczeństwa obywatelskiego o przyznanie statusu konsultanta ONZ; Parlament podkreśla, że znaczne postępy w procesie reform ONZ osiągnięto w sferze administracyjnej i biurokratycznej, podczas gdy istotne reformy polityczne, które powinny obejmować modernizację Zgromadzenia Ogólnego ONZ oraz konkretne kroki w celu dostosowania systemu rozwoju do Agendy 2030, są nadal w toku; jest zdania, że UE i jej państwa członkowskie powinny osiągnąć szeroki konsensus w sprawie reformy Rady Bezpieczeństwa ONZ m.in. w sprawie stałego miejsca dla Unii Europejskiej dodatkowo do istniejących mandatów państw członkowskich oraz ograniczenia prawa weta, zwłaszcza w przypadku zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości, a także zmiany składu jej członków, aby lepiej odzwierciedlić obecną sytuację na świecie; uważa, że UE powinna wspierać Sekretarza Generalnego i zwrócić się do niego o wzmożenie wysiłków w zakresie wdrażania strategii ONZ w sprawie parytetu płci, aby zapewnić równą reprezentację kobiet w systemie ONZ na wszystkich szczeblach hierarchii; uważa, że UE powinna przypomnieć ONZ, że od czasu utworzenia ONZ w 1945 r. żadna kobieta nie została powołana na stanowisko Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych;
i) dalej dążyła do większej synergii między pracami Rady Praw Człowieka ONZ, Zgromadzenia Ogólnego ONZ i Rady Bezpieczeństwa ONZ; Parlament wyraża uznanie dla działań UE wspierających prace Rady Praw Człowieka i jej procedury specjalne ONZ, w tym specjalnych sprawozdawców, w szczególności kiedy identyfikują i monitorują naruszenia praw człowieka, a także inne tematyczne i krajowe mechanizmy ochrony praw człowieka w związku z potrzebą uznawania praw człowieka za niepodzielne, współzależne i wzajemnie powiązane we wszystkich obszarach procesu decyzyjnego i polityki ONZ; jest zdania, że UE powinna nadal wzywać wszystkie państwa członkowskie ONZ do pełnego zaangażowania się w ochronę i propagowanie poszanowania praw człowieka, demokracji i praworządności oraz powinna dążyć do uruchomienia dostępnych mechanizmów ONZ w celu postawienia przed sądem osób odpowiedzialnych za naruszenia praw człowieka, zwłaszcza w sytuacji, gdy zainteresowane kraje nie są w stanie prowadzić dochodzeń w sprawie takich przestępstw lub odmawiają ich przeprowadzenia i nie gwarantują ochrony praw podstawowych wszystkim obywatelom; zwraca uwagę na pracę wysokiej komisarz ds. praw człowieka i jej biura w zakresie informowania o naruszeniach praw człowieka; wzywa do zagwarantowania bezstronności wszystkich organów związanych z obroną i gwarancją praw człowieka, a w szczególności do ochrony tych organów przed ewentualną ingerencją ze strony państw podejrzewanych o łamanie lub nieprzestrzeganie praw człowieka; ubolewa z powodu wykorzystywania Rady Praw Człowieka przez autorytarne reżimy do własnych celów, w szczególności do celu podważenia jej funkcjonowania i osłabienia systemu norm praw człowieka; wzywa UE i państwa członkowskie do wsparcia kompleksowej reformy Rady Praw Człowieka; podkreśla w związku z tym znaczenie promowania reformy Rady Praw Człowieka ONZ, która może zapewnić prawdziwe zobowiązanie do poprawy sytuacji w obszarze praw człowieka w skuteczny i obiektywny sposób przez wszystkie państwa członkowskie, w przeciwnym razie może bowiem dojść do podważenia wiarygodności RPC; przypomina o potrzebie dokonania przeglądu procesu wyborów w Radzie Praw Człowieka ONZ w celu na przykład wprowadzenia zakazu praktyki zgłaszania tylko tylu kandydatów, ile jest miejsc, oraz wprowadzenia publicznego mechanizmu "przeglądu zobowiązań", aby zwiększyć rozliczalność członków Rady i zadbać o to, by każde państwo, które jest reprezentowane w Radzie, robiło wszystko, by promować i chronić prawa człowieka zgodnie z rezolucją w sprawie ustanawiającą tę radę; wzywa państwa członkowskie UE do przyjęcia skoordynowanego stanowiska w odniesieniu do członkostwa w Radzie Praw Człowieka ONZ oraz do głosowania przeciwko wszystkim kandydatom do Rady Praw Człowieka ONZ, którzy nie spełniają kryteriów określonych w rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 60/251 z 15 marca 2006 r.; apeluje do państw członkowskich UE, aby wezwały Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka do przygotowania rocznego sprawozdania skupiającego się na współpracy członków Rady z mechanizmami ONZ oraz aby wywierały presję na członka wybranego do Rady, by wydawał stałe zaproszenia do wszystkich procedur specjalnych Rady Praw Człowieka; ubolewa nad faktem, że Wenezuela jest pełnoprawnym członkiem Rady Praw Człowieka w latach 2020-2022, kiedy sama ONZ w sprawozdaniu z 2020 r. zatwierdziła raporty dotyczące zbrodni przeciwko ludzkości popełnionych przez rząd tego kraju, i zwraca uwagę na wyraźny brak konsekwencji w tej sytuacji;
j) uważa, że UE powinna wspierać ustanowienie w ramach Rady Praw Człowieka ONZ niezależnej międzynarodowej komisji śledczej w celu zbadania faktów i okoliczności związanych z zarzutami o rasizm oraz naruszenia i nadużycia systemowe; domaga się powszechnej ratyfikacji i skutecznego wdrażania Międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej; uznaje nadrzędną rolę edukacji i kultury w propagowaniu praw człowieka i intersekcjonalnym zwalczaniu rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i powiązanej z nimi nietolerancji;
k) dalej wzmacniała rolę Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) i międzynarodowego systemu sądownictwa karnego, aby promować rozliczalność i położyć kres bezkarności oraz zapewnić MTK silne wsparcie dyplomatyczne, polityczne i finansowe, aby mógł realizować zadania w ramach swojego mandatu; wezwała wszystkie państwa członkowskie ONZ do przystąpienia do MTK poprzez ratyfikację i wdrożenie statutu rzymskiego oraz do zachęcania do ratyfikacji poprawek z Kampali; zaapelowała do państw występujących z MTK o zmianę decyzji; wspierała MTK jako główną instytucję pociągającą do odpowiedzialności sprawców i wspomagającą ofiary w dochodzeniu sprawiedliwości, a także zachęcała do intensywnego dialogu i współpracy między MTK, ONZ i jej agencjami oraz Radą Bezpieczeństwa ONZ; Parlament ubolewa z powodu ataków na MTK, potępia te ataki i zdecydowanie sprzeciwia się zaczepnym działaniom oraz bezzasadnym wnioskom lub oświadczeniom podważającym MTK i system statutu rzymskiego w ogóle; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że podjęto konkretne działania w celu zniesienia sankcji wobec personelu MTK, w tym głównego prokuratora MTK; jest zdania, że UE powinna prowadzić bardziej intensywny dialog z obecną administracją amerykańską w kwestiach związanych z MTK oraz powinna wnieść wkład w globalne zwalczanie przestępstw międzynarodowych dzięki wspieraniu inicjatyw, których celem jest promowanie zasady jurysdykcji uniwersalnej oraz budowanie zdolności państw członkowskich ONZ, aby zastosować ją w krajowych systemach prawnych; podkreśla wiodącą rolę UE w walce z bezkarnością, w tym jej wsparcie dla Międzynarodowego Trybunału Karnego, które stanowi podstawowy element głosu UE na forum ONZ, i podkreśla, że MTK jest jedyną instytucją międzynarodową, która może ścigać niektóre z najstraszniejszych zbrodni na świecie i bronić ofiar, którym nie przysługuje żaden inny środek odwoławczy;
l) potwierdziła potrzebę powszechnego przestrzegania i wdrażania zasad praworządności zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, oraz swoje wsparcie w tym zakresie, a także swoje zobowiązanie do wprowadzania międzynarodowego porządku opartego na praworządności i prawie międzynarodowym; z zadowoleniem przyjęła dialog z państwami członkowskimi na temat "promowania praworządności na szczeblu międzynarodowym", zainicjowany przez Grupę ds. Koordynacji Praworządności i Zasobów oraz Dział ds.
Praworządności w gabinecie Sekretarza Generalnego, oraz domagała się kontynuowania tego dialogu w celu propagowania praworządności na szczeblu międzynarodowym; Parlament wzywa Sekretarza Generalnego i system NZ do systematycznego uwzględniania, w stosownych przypadkach, aspektów praworządności w odpowiednich działaniach, w tym uczestnictwa kobiet w działaniach związanych z praworządnością;
m) aktywnie przeciwdziałała próbom podważania międzynarodowego porozumienia w sprawie praw i zdrowia reprodukcyjnego podejmowanym przez niektóre państwa lub koalicje państw; w szczególności potępia niedawną Deklarację w sprawie Konsensusu Genewskiego z inicjatywy administracji Donalda Trumpa, podpisaną także przez 32 w dużej mierze nieliberalne lub autorytarne rządy; Parlament wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że dwa państwa członkowskie UE, Węgry i Polska, podpisały tę regresywną deklarację, której celem jest podważenie swobód reprodukcyjnych kobiet i praw osób LGBT;
n) wspierała prace niedawno utworzonej otwartej międzyrządowej grupy roboczej do spraw opracowania prawnie wiążącego traktatu dotyczącego międzynarodowych korporacji i innych przedsiębiorstw w celu ustanowienia prawnie wiążącego instrumentu, który zapewni pełną odpowiedzialność przedsiębiorstw za naruszenia praw człowieka i przestępstwa przeciwko środowisku;
o) wzmocniła jeszcze zaangażowanie UE w zwalczanie bezkarności za przestępstwa wobec dziennikarzy, pracowników mediów i powiązanego personelu, w tym na poziomie lokalnym, oraz uruchomiła konkretne inicjatywy w tym względzie; poparła apel specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. wolności wypowiedzi i specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. pozasądowych, doraźnych i arbitralnych egzekucji o utworzenie stałego mechanizmu dochodzeniowego ONZ zajmującego się przestępstwami przeciwko dziennikarzom, a także aby poparła powołanie specjalnego przedstawiciela ONZ ds. ochrony dziennikarzy na całym świecie; przyjęła politykę potępiającą, systematycznie i w sposób jednoznaczny, zabójstwa obrońców praw człowieka, w tym obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska i ziemi, oraz wszelkie próby poddania ich jakimkolwiek formom przemocy, prześladowań, zastraszania, napastowania, zniknięć, uwięzienia lub arbitralnych aresztowań; wezwała państwa członkowskie ONZ do przyjęcia strategii politycznych mających na celu zapewnienie ochrony i wsparcia zagrożonym obrońcom praw człowieka; nadal opowiadała się, z wykorzystaniem wszystkich środków dyplomatycznych i w ścisłej współpracy z ONZ, za zniesieniem kary śmierci na całym świecie, a także zaapelowała o moratorium na wykonywanie kary śmierci;
p) nadal rozszerzała zestaw narzędzi dyplomatycznych i informacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem pokoju, bezpieczeństwa międzynarodowego i stabilności długoterminowej, dyplomacji klimatycznej, dyplomacji kulturalnej, praw człowieka, równości płci, sprawiedliwej globalizacji oraz zdolności do prowadzenia dialogu politycznego i wypracowywania konsensusu politycznego, nie tylko z członkami ONZ, ale także z odpowiednimi partnerami, takimi jak miasta, regiony, środowiska akademickie, instytucje i wspólnoty religijne, społeczeństwo obywatelskie, społeczności lokalne i tubylcze oraz sektor prywatny; podjęła wysiłki w celu znalezienia rozwiązań dla globalnych problemów, takich jak zmiana klimatu, co pozwoli nawiązać stosunki dyplomatyczne z partnerami, w przypadku których inne punkty agendy są wyraźnie kwestionowane, a także umożliwi wzmocnienie stabilności i pokoju; Parlament wyraża zadowolenie, że Unia i jej państwa członkowskie aktywnie uczestniczą na różne sposoby i w różnych formach w pracach systemu ONZ;
q) ponownie jednoznacznie potępiła terroryzm oraz wyraziła pełne wsparcie dla działań ukierunkowanych na pokonanie i wyeliminowanie organizacji terrorystycznych, w szczególności Daisz/ISIS, stanowiących wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa regionalnego i międzynarodowego; współpracowała ze Zgromadzeniem Ogólnym ONZ i Radą Bezpieczeństwa ONZ, aby przeciwdziałać finansowaniu terroryzmu, a także budować mechanizmy w celu identyfikowania terrorystów i organizacji terrorystycznych oraz wzmacniać mechanizmy zamrażania aktywów na całym świecie; zobowiązała się do wzmożenia wspólnych wysiłków UE i ONZ na rzecz zwalczania pierwotnych przyczyn terroryzmu, w szczególności w zakresie przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym oraz rozwoju badań i budowania zdolności w obszarze cyberobrony; wspierała bieżące inicjatywy partnerów lokalnych na potrzeby projektowania, wdrażania i opracowywania koncepcji przeciwdziałania radykalizacji i rekrutacji do organizacji terrorystycznych; kontynuowała działania na rzecz przeciwdziałania rekrutacji oraz zwalczania zagranicznych bojowników, brutalnego ekstremizmu i propagandy terrorystycznej; wspierała działania wzmacniające odporność społeczności podatnych na radykalizację, w tym przez zapewnienie włączenia społecznego i wykorzystanie inicjatyw obejmujących współpracę z umiarkowanymi przywódcami religijnymi i duchownymi; dążyła do wzmocnienia międzynarodowych zdolności policyjnych oraz współpracy prawnej i sądowej w ramach walki z terroryzmem i przestępstwami transgranicznymi w celu wspierania polityki zwalczania radykalizacji postaw i polityki deradykalizacji zgodnie z Planem działań ONZ w kwestii zapobiegania brutalnemu ekstremizmowi; wspierała prace w ONZ mające na celu walkę z terroryzmem przez wdrożenie i aktualizację czterech filarów globalnej strategii zwalczania terroryzmu przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ we wrześniu 2006 r.; odegrała wiodącą rolę w nadchodzącym przeglądzie oenzetowskiej globalnej strategii zwalczania terroryzmu poprzez wzmocnienie podejścia do kwestii praw człowieka i zapobiegania terroryzmowi;
r) dalej pogłębiała współpracę trójstronną między UE, Unią Afrykańską (UA) i ONZ; Parlament podkreśla, jak ważne są wspólne działania na rzecz budowania zdolności przez UE, ONZ i UA, aby kontynuować współpracę z UA dotyczącą rozwijania zdolności UA w zakresie zapobiegania kryzysom, zarządzania kryzysowego i rozwiązywania konfliktów na kontynencie afrykańskim, również w ramach spójnej kontynuacji długoterminowego wsparcia UE i ONZ na rzecz pełnej funkcjonalności afrykańskiej architektury pokoju i bezpieczeństwa (APSA), a także zdolności w innych obszarach polityki mających znaczenie dla bezpieczeństwa i stabilności Afryki, na przykład na podstawie wskaźnika bezpieczeństwa ludzi, w tym pod względem gospodarczym i środowiskowym oraz w odniesieniu do dostępu do dóbr publicznych; podkreśla w związku z tym, że należy zwrócić szczególną uwagę na sytuację w regionie Sahelu w obliczu rosnącej niestabilności; jest zdania, że UE może cieszyć się dużym uznaniem, gdyż jest w stanie realizować aspiracje partnerskie kontynentu afrykańskiego i jego instytucji za pośrednictwem partnerstw między równymi sobie, zgodnie z nową strategią UE dotyczącą Afryki; podkreśla znaczenie bliższego dialogu politycznego i strategicznego z partnerami UE w Afryce, w tym wsparcia i dialogu z organizacjami regionalnymi oraz w wymiarze parlamentarnym; podkreśla, jak ważne jest, by w ramach ONZ zintensyfikować dialog i współpracę ze śródziemnomorskimi państwami afrykańskimi południowego sąsiedztwa UE, aby sprostać wspólnym wyzwaniom dotyczącym bezpieczeństwa i stabilności;
s) dostrzegała i kontynuowała istotne postępy poczynione przez UE i ONZ w zapewnianiu wsparcia i budowaniu zdolności w regionach Sahelu, Afryki Zachodniej i Rogu Afryki; Parlament wyraża uznanie dla roli cywilnych i wojskowych misji UE w dziedzinie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) oraz misji ONZ, w tym zintegrowanej strategii ONZ na rzecz Sahelu i jej planu wsparcia, Wszechstronnej Zintegrowanej Misji Stabilizacyjnej ONZ w Mali oraz Biura Narodów Zjednoczonych ds. Afryki Zachodniej, a także pochwala współpracę między tymi misjami; z zadowoleniem przyjmuje podpisanie między Grupą Pięciu na rzecz Sahelu, UE i ONZ porozumienia technicznego w sprawie zapewnienia wspólnym siłom wsparcia operacyjnego i logistycznego w pięciu państwach Grupy, jako wyrazu doskonałej współpracy między tymi trzema organizacjami; jest zdania, że UE powinna poprzeć apel do Rady Bezpieczeństwa ONZ o objęcie wspólnych sił Grupy Pięciu na rzecz Sahelu rozdziałem VII Karty Narodów Zjednoczonych oraz długoterminowym finansowaniem; przypomina, że rozwój, bezpieczeństwo i stabilność kontynentu afrykańskiego, w szczególności regionów Maghrebu i Sahelu, wpływają bezpośrednio na UE i jej granice zewnętrzne; wzywa UE do wsparcia i wzmocnienia współpracy z ONZ i UA w zakresie wspierania rozwoju, przeciwdziałania ubóstwu i budowania zdolności z partnerami lokalnymi, aby zwalczać ekstremizm i handel ludźmi;
t) zacieśniła współpracę z państwami Ameryki Łacińskiej - regionu, z którym łączą nas liczne więzi i wspólne wartości, a który został poważnie dotknięty pandemią COVID-19 - aby w sposób skoordynowany w ramach ONZ stawić czoła wspólnym wyzwaniom;
u) kontynuowała dialog na temat zdolności systemu ONZ do wykorzystywania i zwiększania zdolności w zakresie zapobiegania konfliktom i obowiązku ochrony (R2P) i jednocześnie potwierdziła wspólne zaangażowanie na rzecz międzynarodowego porządku opartego na zasadach i prawa międzynarodowego, w tym integralności terytorialnej, niezależności i suwerenności - jak przewidują m.in. zasady aktu końcowego z Helsinek i Karty paryskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), a także dopilnowała, by prawa człowieka i podstawowe wolności wszystkich osób były centralnymi elementami strategii politycznych dotyczących zapobiegania konfliktom i mediacji; Parlament podkreśla znaczenie dialogu i współpracy z ONZ w zakresie skutecznych i wiarygodnych misji pokojowych, które mają jasne cele i wyraźne zdolności do realizacji celów oraz umożliwiają osiąganie wymiernych i wiarygodnych rezultatów; apeluje o skuteczne mechanizmy, w tym o: (i) wdrożenie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i wszystkich późniejszych rezolucji w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa zgodnie z celem, jakim jest pełne, równe i znaczące zaangażowanie i przywództwo kobiet w misjach pokojowych i przeznaczonych im strukturach ONZ; (ii) uwzględnienie perspektywy dzieci i młodzieży, jak stwierdzono w programie działań na rzecz młodzieży, pokoju i bezpieczeństwa oraz w Konwencji o prawach dziecka, w tym pod względem wspierania i wzmacniania międzynarodowych wysiłków podejmowanych za pośrednictwem ONZ, aby położyć kres wykorzystywaniu dzieci w konfliktach zbrojnych (iii) uwzględnienie perspektywy osób z niepełnosprawnościami, w tym zwłaszcza osób zmagających się z dyskryminacją intersekcjonalną i osób zagrożonych, zgodnie z Konwencją ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, a także (iv) uwzględnienie, że należy zapewnić poszanowanie praw człowieka i ochronę ludności cywilnej, które to elementy stanowią podstawę mandatów pokojowych; przypomina o kluczowej roli, jaką kobiety odgrywają w misjach mediacyjnych i pokojowych; przypomina o ich niewystarczającej reprezentacji na wszystkich szczeblach w misjach ONZ i UE oraz o kluczowym znaczeniu ochrony kobiet i dziewcząt w sytuacjach konfliktowych i pokonfliktowych; wzywa państwa członkowskie UE, aby zwiększyły udział europejskich sił zbrojnych w prowadzonych przez ONZ działaniach na rzecz utrzymania pokoju; podkreśla znaczenie wsparcia UE dla krajów wychodzących z gwałtownych konfliktów; dlatego wzywa do zacieśnienia współpracy przy radzeniu sobie z kruchością rozwiązań przejściowych, w tym poprzez wzmocnienie odpowiedzialności krajowej i konsolidację osiągnięć w zakresie budowania pokoju oraz wzmocnienie kontaktów z lokalnymi społecznościami, a także zapewnienie im ochrony i pomocy; domaga się reformy odpowiednich struktur, aby położyć kres bezkarności personelu ONZ służącego w ramach operacji wojskowych i misji cywilnych, a także aby ustanowić funkcjonujące i przejrzyste mechanizmy nadzoru i pełnej rozliczalności w przypadku nadużyć, a zwłaszcza aktów przemocy seksualnej; wyraża uznanie dla pracy Agnes Callamard, specjalnej sprawozdawczym ONZ ds. pozasądowych, doraźnych i arbitralnych egzekucji, oraz dla wkładu, jaki wniosła w walkę z bezkarnością; prowadziła ona dochodzenia w przypadkach, w których istniało podejrzenie pozasądowego zabójstwa, choć miała jednocześnie do czynienia z zastraszaniem i groźbami;
v) w dalszym ciągu prowadziła spójny dialog na forach ONZ, w szczególności w ramach Zgromadzenia Ogólnego ONZ, w sprawie potrzeby ochrony praw człowieka przysługujących osobom LGBTI, zgodnie z wytycznymi UE w sprawie promowania i ochrony korzystania ze wszystkich praw człowieka przez osoby LGBTI na forach międzynarodowych 5 , wytycznymi UE w sprawie kary śmierci 6 oraz z poszanowaniem uznanych przez społeczność międzynarodową zasad z Yogyakarty 7 ; zachęcała organy i członków ONZ do włączenia "tożsamości i ekspresji płciowej" oraz "cech płciowych" do zakresu rozpatrywania naruszeń praw człowieka, co pozwoli uwzględniać osoby transpłciowe i interseksualne, a także naruszenia praw człowieka, których są ofiarami; wykorzystywała wszystkie dostępne narzędzia dyplomatyczne, aby propagować na szczeblu globalnym depenalizację dobrowolnych aktów seksualnych między osobami tej samej płci, zniesienie kary śmierci za dobrowolne akty seksualne między osobami tej samej płci, przyjęcie ustawodawstwa umożliwiającego prawne uzgodnienie płci oraz zakazanie okaleczania narządów płciowych osób interseksualnych i tak zwanej terapii konwersyjnej na całym świecie;
w) wspierała spójność działań ONZ w odniesieniu do sytuacji okupacji lub aneksji terytorium; przypomina, że w działaniach międzynarodowych we wszystkich takich sytuacjach, w tym w przypadku przedłużającej się okupacji oraz licznych zamrożonych konfliktów w państwach Partnerstwa Wschodniego, należy kierować się międzynarodowym prawem humanitarnym; Parlament popiera zwrócenie większej uwagi przez ONZ na działalność gospodarczą związaną z sytuacjami budzącymi międzynarodowe obawy oraz wzywa Radę do ścisłego monitorowania przedsiębiorstw z siedzibą w UE, które są wymienione w takich sprawozdaniach lub bazach danych ONZ;
x) nadal rozwijała zdolności mediacyjne i dyplomatyczne UE w zakresie zapobiegania kryzysom, zarządzania nimi i rozwiązywania konfliktów, w tym jeśli chodzi o konflikty zamrożone czy nowe, a przynajmniej ich ograniczania, w synergii z działaniami ONZ, przy czym proces berliński w sprawie Libii jest dobrym przykładem wsparcia UE dla działań mediacyjnych prowadzonych przez ONZ i synergii z nimi, a także by zapewniała pełne i znaczące uczestnictwo kobiet w działaniach mediacyjnych oraz nadal zapewniała zdecydowane unijne poparcie dla niezależności, suwerenności i integralności terytorialnej w ramach uznanych przez społeczność międzynarodową granic partnerów dotkniętych konfliktami, takich jak Gruzja, Mołdawia i Ukraina; wezwała ONZ do priorytetowego potraktowania prewencji, mediacji, pojednania i politycznych rozwiązań konfliktów przy jednoczesnym eliminowaniu pierwotnych przyczyn kryzysów i prowadzących do nich czynników; domagała się silniejszych zobowiązań wielostronnych, aby znaleźć trwałe rozwiązania polityczne dla obecnych konfliktów, oraz w dalszym ciągu wspierała prace, działania i inicjatywy specjalnych wysłanników ONZ mające na celu rozwiązanie tych konfliktów; Parlament wyraża uznanie dla udanej współpracy między UE a ONZ w osiąganiu wspólnych celów rozwoju oraz zapobieganiu dalszej eskalacji trwających konfliktów; uważa w związku z tym, że UE powinna nadal wzywać społeczność międzynarodową do pełnego wdrożenia polityki nieuznawania nielegalnej aneksji Krymu;
y) wezwała wszystkie państwa członkowskie ONZ do ratyfikowania i skutecznego wdrożenia wszystkich podstawowych konwencji ONZ dotyczących praw człowieka, w tym w Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur i protokołu fakultatywnego do tej konwencji, protokołów fakultatywnych do Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych oraz Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, a także do wywiązania się z obowiązków w zakresie sprawozdawczości w ramach tych instrumentów i wypełnienia zobowiązania do lojalnej współpracy ze strukturami ONZ dotyczącymi praw człowieka;
z) nadal przodowała w zaangażowaniu na rzecz mobilizowania wszystkich środków służących skutecznej realizacji celów Agendy 2030 oraz podejmowaniu działań następczych we wszystkich wewnętrznych i zewnętrznych strategiach politycznych UE, a także w krajowych strategiach i priorytetach państw członkowskich; Parlament podkreśla pilną potrzebę odpowiedniego wsparcia i uznania istotnej i niezbędnej pracy agencji humanitarnych, takich jak Światowy Program Żywnościowy; z zadowoleniem przyjmuje decyzję o przyznaniu Nagrody Nobla w 2020 r. Światowemu Programowi Żywnościowemu za jego prace na rzecz zwalczania głodu i wkład w zapewnianie lepszych warunków dla zaistnienia pokoju na obszarach objętych konfliktem oraz za wysiłki podejmowane, aby zapobiec wykorzystywaniu głodu jako broni w wojnach i konfliktach;
aa) ponownie wyraziła zaniepokojenie negatywnym wpływem statków na środowisko morskie, w tym wpływem zanieczyszczeń, w szczególności nielegalnego uwalniania olejów i innych szkodliwych substancji oraz zrzucania odpadów niebezpiecznych, na przykład materiałów promieniotwórczych, odpadów jądrowych i niebezpiecznych chemikaliów, a także fizycznym wpływem na koralowce; Parlament wzywa państwa członkowskie ONZ do dalszego nadawania priorytetu działaniom dotyczącym zanieczyszczenia morza ze źródeł lądowych w ramach ich krajowych strategii i programów zrównoważonego rozwoju oraz do dokonania postępów we wdrażaniu globalnego programu działań na rzecz ochrony środowiska morskiego przed działalnością lądową oraz deklaracji montrealskiej w sprawie ochrony środowiska morskiego przed działalnością lądową; wzywa państwa członkowskie ONZ, by ulepszyły naukowe zrozumienie i ocenę ekosystemów morskich i przybrzeżnych, jako główną podstawę rzetelnego procesu decyzyjnego, poprzez działania określone w planie wdrażania z Johannesburga; wzywa państwa członkowskie ONZ do opracowania krajowych, regionalnych i międzynarodowych programów dotyczących ochrony i zachowania środowiska morskiego oraz zatrzymania utraty różnorodności biologicznej mórz, w szczególności we wrażliwych ekosystemach;
ab) wsparła apel Sekretarza Generalnego ONZ o przystępną cenowo i dostępną szczepionkę przeciwko COVID-19, którą należy uznać za globalne dobro publiczne; wdrożyła postanowienia zawarte w niedawnych konkluzjach Rady w sprawie roli UE we wzmacnianiu Światowej Organizacji Zdrowia, w szczególności w odniesieniu do zdolności w zakresie gotowości i reagowania w nadzwyczajnych sytuacjach zdrowotnych; z zadowoleniem przyjmuje działania WHO mające na celu koordynację wysiłków rządowych w walce z pandemią COVID-19; Parlament wzywa do przeprowadzenia bezstronnego, przejrzystego i niezależnego dochodzenia w sprawie rozprzestrzeniania się wirusa i radzenia sobie z pandemią COVID-19, w tym przez WHO; wspiera reformę Światowej Organizacji Zdrowia mającą na celu zapewnienie skuteczniejszego reagowania na sytuacje wyjątkowe w przyszłości i utworzenie międzynarodowego konsorcjum antywirusowego, aby zagwarantować równomierną dystrybucję szczepionek przeciwko COVID-19 (i przyszłych szczepionek) i dostęp do nich we wszystkich krajach; ponownie wyraża swoje poparcie dla włączenia Tajwanu do Światowego Zgromadzenia Zdrowia; potępia nadużywanie przez wiele reżimów autorytarnych środków wprowadzonych w celu zwalczania COVID-19 do umocnienia władzy, dalszego podważania praw człowieka, zwalczania opozycji i społeczeństwa obywatelskiego, podżegania do kampanii nienawiści wobec grup mniejszościowych, wprowadzania dalszych środków mających na celu ograniczenie praw i wolności obywateli oraz do poszukiwania geopolitycznych korzyści za granicą; podkreślała, że prawo międzynarodowe w zakresie praw człowieka i obietnica osiągnięcia do 2030 r. celów zrównoważonego rozwoju powinny stanowić podstawę wszystkich działań w ramach reakcji na pandemię; wzywa UE, by zapewniła wkład w realizację podjętego na szczeblu ONZ zobowiązania politycznego do położenia kresu pandemii AIDS do 2030 r., ponieważ pozostaje ona zagrożeniem dla zdrowia publicznego na całym świecie; zaleca, aby Rada dążyła do osiągnięcia większych synergii między państwami członkowskimi ONZ w celu wyeliminowania przepisów, strategii politycznych i praktyk, które tworzą bariery w dostępie do usług związanych z HIV i zwiększają ryzyko zakażenia HIV, ze szczególnym uwzględnieniem grup zmarginalizowanych lub słabszych; podkreśla, jak ważne jest, by UE domagała się wzmocnionych ram legislacyjnych i regulacyjnych oraz promowała spójność polityki w celu osiągnięcia powszechnego zabezpieczenia zdrowotnego, w tym przez przyjęcie przepisów i wdrażanie strategii zapewniających lepszy dostęp do świadczeń i produktów zdrowotnych oraz szczepionek, w szczególności dla osób znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji;
ac) zapoznała się ze sprawozdaniem Sekretarza Generalnego pt. "Shared responsibility, global solidarity: responding to the socioeconomic impacts of COVID-19" (Wspólna odpowiedzialność, globalna solidarność: reagowanie na społeczno-gospodarcze skutki COVID-19) i w związku z tym nalegała, by reakcje rządów na pandemię COVID-19 były skuteczne, inkluzywne i w pełni zgodne z ich obowiązkami i zobowiązaniami w zakresie praw człowieka; wezwała państwa członkowskie ONZ do podjęcia konkretnych środków w celu ochrony dzieci, które mogą być jeszcze bardziej podatne na zagrożenia w związku z pandemią COVID-19; wspierała Centralny Fundusz ds. Pomocy w Sytuacjach Kryzysowych, Światowy Program Żywnościowy, Organizację ds. Uchodźców ONZ oraz inne instytucje i programy ONZ, które odgrywają kluczową rolę w działaniach humanitarnych w reakcji na kryzys związany z COVID-19; wspierała apele o zorganizowanie w 2021 r. Międzynarodowego Szczytu ONZ w sprawie Odbudowy Gospodarczej i Reform Systemowych w następstwie COVID-19 jako ważnego forum dla przestrzeni zarządzania bardziej inkluzywnego i opartego na prawach;
ad) wzmocniła na wszystkich forach wielostronnych i w terenie widoczność działań i pomocy UE, w szczególności programu "Drużyna Europy", który zebrał kwotę 36 mln EUR na wyeliminowanie niszczących skutków kryzysu związanego z COVID-19 w krajach i regionach partnerskich, zwłaszcza w Afryce;
ae) odgrywała aktywną, silną i ambitną rolę przywódczą w przygotowaniach do 26. konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu (COP26), w tym z perspektywy praw człowieka, w szczególności przez promowanie globalnego uznawania prawa do bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska oraz przez wspieranie mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka i środowiska; Parlament zauważa, że zmiana klimatu i utrata różnorodności biologicznej należą do głównych obecnych wyzwań; wspiera inicjatywę ONZ na rzecz praw środowiskowych, która jest wyrazem uznania faktu, że naruszenia praw w dziedzinie ochrony środowiska mają zasadniczy wpływ na szeroki wachlarz praw człowieka; podkreśla, że różnorodność biologiczna i prawa człowieka są wzajemnie powiązane i współzależne; przypomina, że państwa mają wynikający z praw człowieka obowiązek ochrony różnorodności biologicznej, w tym poprzez zapewnienie dostępu do skutecznych środków zaradczych w przypadku utraty i degradacji różnorodności biologicznej; w związku z tym Parlament zachęca UE i państwa członkowskie, aby propagowały uznanie ekobójstwa za przestępstwo międzynarodowe na mocy Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego; jest zdania, że UE powinna wdrażać szczególne środki, aby umieścić odporność w centrum wysiłków na rzecz odbudowy oraz uwzględnić zmniejszanie ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi we wszystkich unijnych strategiach politycznych we współpracy z ONZ, zgodnie z celami ustanowionymi w ramach z Sendai dotyczących ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych w latach 2015-2030; uważa, że UE powinna ożywić partnerstwo z obecną administracją USA, wspierać utworzenie "globalnej koalicji na rzecz neutralności klimatycznej" z państwami, które już zobowiązały się do osiągnięcia celu zerowych emisji do 2050 r., współpracować z innymi państwami w ramach opracowywania planów i technologii usuwania emisji dwutlenku węgla oraz promować nową strategię międzynarodową na rzecz ochrony różnorodności biologicznej;
af) potwierdziła potrzebę zapewnienia równej ochrony praw i równości przed sądami, wzmocnienia pozycji oraz pełnego i skutecznego uczestnictwa w procesach decyzyjnych, a także pełnego, równego i skutecznego uczestnictwa w życiu politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym dla ludów tubylczych, w tym kobiet i dziewcząt; z zadowoleniem przyjęła prace specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw ludów tubylczych, mechanizmu eksperckiego w kwestii praw ludów tubylczych i Stałego Forum do spraw Ludów Tubylczych; zachęcała państwa i podmioty systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do wzmocnienia współpracy międzynarodowej w celu zaradzenia trudnościom doświadczanym przez ludy tubylcze, a także do zintensyfikowania współpracy technicznej i zwiększenia pomocy finansowej w tym względzie;
ag) kontynuowała i rozszerzała współpracę dotyczącą zdolności systemu ONZ w zakresie wspierania skutecznych i etycznych wspólnych norm w nowych obszarach polityki, takich jak dezagregacja i ochrona danych, należyta staranność, walka z bezkarnością, sztuczna inteligencja czy cyberprzestrzeń, a jednocześnie promowała odpowiednie wsparcie dla tych państw, które mogą chcieć rozszerzyć swoje zdolności regulacyjne i rozpowszechnić wdrażanie norm; domagała się ściślejszej koordynacji w zakresie cyberobrony w odniesieniu do zasad, norm, porozumień i środków egzekwowania w cyberprzestrzeni; zwróciła uwagę, że podstawy europejskiego cyberbezpieczeństwa, takie jak ogólne rozporządzenie o ochronie danych (RODO) i dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji, mogą stanowić doskonałą podstawę, którą zainteresowane kraje mogą wykorzystać do opracowania ram regulacyjnych w zakresie ochrony danych i cyberbezpieczeństwa dzięki podejściu opartemu na uwzględnianiu bezpieczeństwa na etapie projektowania; wskazała, że najlepsze praktyki i doświadczenia zdobyte na szczeblu UE mogą być wymieniane w ramach ONZ z agencjami ONZ zajmującymi się tymi zadaniami, a także w odpowiedzi na wnioski poszczególnych krajów;
ah) uwzględniła wyzwania związane z zapobieganiem nielegalnym przepływom finansowym i ich zwalczaniem oraz wzmacnianiem współpracy międzynarodowej i dobrych praktyk w dziedzinie zwrotu i odzyskiwania aktywów, w tym dzięki skuteczniejszym środkom w celu wywiązania się z istniejących zobowiązań na podstawie Konwencji NZ przeciwko korupcji oraz Konwencji NZ przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i protokołów do niej; wdrożyła skuteczne, sprzyjające włączeniu społecznemu i zrównoważone środki w celu zapobiegania korupcji i jej zwalczania w ramach Agendy 2030; podejmowała i wspierała inicjatywy na rzecz walki z uchylaniem się od opodatkowania, praniem pieniędzy i korupcją;
ai) rozważyła dodatkowe środki zapewniające ulgę w spłacie zadłużenia dla bardzo zadłużonych krajów rozwijających się, aby unikać niewykonania zobowiązań i stworzyć przestrzeń dla inwestycji w cele zrównoważonego rozwoju, oraz wsparła w tym względzie apel Sekretarza Generalnego ONZ o ustanowienie mechanizmu restrukturyzacji długu państwowego w ramach długoterminowych działań w reakcji na kryzys związany z COVID-19 i jego skutki gospodarcze;
aj) zajęła się problemem migracji i przymusowych wysiedleń, w tym jego przyczynami, oraz współpracowała przy wdrażaniu zarówno globalnego porozumienia w sprawie migracji, jak i globalnego porozumienia w sprawie uchodźców; przypomniała, że prawa człowieka powinny stanowić centralny element globalnych porozumień i że trzeba zwrócić szczególną uwagę na migrantów znajdujących się w trudnej sytuacji, takich jak dzieci, osoby małoletnie i kobiety; nadal budowała wspólne zobowiązanie do zachowania przestrzeni humanitarnej i udoskonalenia systemu pomocy humanitarnej oraz podkreśliła znaczenie ochrony prawa do azylu na świecie; wspierała i wzmacniała prace odpowiednich organów ONZ, takich jak Biuro UNHCR i Agencja Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA); potwierdziła kluczową rolę UNRWA w udzielaniu pomocy humanitarnej i rozwojowej uchodźcom palestyńskim; zaapelowała do państw członkowskich ONZ o utrzymanie i zwiększenie wkładu na rzecz UNRWA oraz poparła propozycję komisarza generalnego UNRWA dotyczącą konferencji prowadzącej do bardziej przewidywalnego, trwałego i odpowiedzialnego systemu przepływów finansowych i wydatków UNRWA na przyszłość oraz do podjęcia w tym zakresie zobowiązań przez większą liczbę państw członkowskich ONZ i darczyńców międzynarodowych;
ak) w dalszym ciągu popierała wolność religii lub przekonań; wzywała do podjęcia zwiększonych wysiłków na rzecz ochrony praw mniejszości religijnych i innych; wzywała do większej ochrony mniejszości religijnych przed prześladowaniem i przemocą; wzywała do uchylenia praw penalizujących bluźnierstwo lub apostazję, stanowiących pretekst do prześladowania mniejszości religijnych i osób niewierzących; wspierała prace specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. wolności religii lub przekonań;
al) dalej zwiększała zintegrowane wsparcie na rzecz równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet, zgodnie z deklaracją pekińską i jej platformą działania; wezwała wszystkie państwa członkowskie ONZ do dalszego wspierania i wdrażania rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie agendy dotyczącej kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, w których podsumowuje się nieproporcjonalny wpływ konfliktów na kobiety i dziewczęta oraz ukierunkowuje się prace i działania na rzecz promowania równości płci i wzmocnienia udziału kobiet, ich ochrony i praw w całym cyklu konfliktu, od zapobiegania konfliktom po odbudowę pokonfliktową; w tym względzie zwróciła szczególną uwagę na wyeliminowanie przemocy i dyskryminacji wobec kobiet i dziewcząt, w tym przemocy seksualnej i uwarunkowanej płcią, szkodliwych praktyk oraz przemocy domowej i rodzinnej, na wspieranie istotnego i równego aktywnego udziału kobiet we wszystkich sferach życia publicznego i podejmowania decyzji, a także na promowanie praw kobiet; wspierała i wzmacniała międzynarodowe wysiłki w ramach ONZ na rzecz zapewnienia analizy związanej z płcią oraz uwzględniania aspektu płci i praw człowieka we wszystkich działaniach ONZ; Parlament przypomina, że przemoc seksualna, taka jak gwałt, jest wykorzystywana jako taktyka wojenna i stanowi zbrodnię wojenną, oraz domaga się wzmocnienia ochrony kobiet i dziewcząt w sytuacjach konfliktów, w szczególności w odniesieniu do przemocy seksualnej; uważa, że UE powinna zapewnić większe wsparcie, również dzięki odpowiedniemu finansowaniu, dla prac Jednostki Narodów Zjednoczonych ds. Równości Płci i Uwłasnowolnienia Kobiet (UN Women), która odgrywa ważną rolę w systemie ONZ, ponieważ wspiera prawa kobiet i łączy wszystkie odpowiednie zainteresowane strony w celu doprowadzenia do zmiany polityki i koordynacji działań;
am) przyjęła ambitną i konstruktywną rolę w ramach mechanizmu przeglądu wdrażania Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i Protokołu o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, aby dodatkowo wzmocnić międzynarodowe wysiłki na rzecz zwalczania handlu ludźmi, z uwzględnieniem perspektywy kobiet, dzieci i migrantów, którzy są szczególnie zagrożeni wykorzystaniem;
an) konsultowała się ściśle z Parlamentem w sprawie wdrażania konkluzji Rady oraz angażowała Parlament we wszystkie obszary polityki, w których dyplomacja parlamentarna może stworzyć cenne synergie i wzmocnić zdolność do działań informacyjnych oraz pozytywny wpływ i przywództwo całej UE;
ao) domagała się natychmiastowych działań w celu zareagowania na coraz poważniejszy kryzys w zakresie praw człowieka w Sinciangu, co najmniej aby przeprowadzić dochodzenie w sprawie zgłoszonego prześladowania ze względów etnicznych i religijnych w regionie; Parlament wzywa w tym względzie do ustanowienia niezależnego mechanizmu ONZ w celu monitorowania praw człowieka w Chinach, który mógłby obejmować specjalnego sprawozdawcę ONZ, zespół ekspertów Rady Praw Człowieka lub specjalnego wysłannika; popiera apele skierowane do Rady Praw Człowieka ONZ o zorganizowanie specjalnej sesji na temat tego kryzysu;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie, Wiceprzewodniczącemu Komisji / Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Komisji oraz - do wiadomości - Zgromadzeniu Ogólnemu Narodów Zjednoczonych i Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
