Sprawozdawca: Andrés BARCELÓ DELGADOWspółsprawozdawca: Enrico GIBELLIERI
Decyzja Zgromadzenia Plenarnego 25.3.2021
| Podstawa prawna |
Artykuł 32 ust. 2 regulaminu wewnętrznego Opinia z inicjatywy własnej
|
| Sekcja odpowiedzialna |
Komisja Konsultacyjna ds. Przemian w Przemyśle (CCMI) |
| Data przyjęcia przez sekcję |
10.11.2021 |
| Data przyjęcia na sesji plenarnej |
8.12.2021 |
| Sesja plenarna nr |
565 |
| Wynik głosowania |
|
| (za/przeciw/wstrzymało się) |
151/0/4 |
1. Wnioski i zalecenia
1.1. Instrument UE na rzecz Odbudowy i powiązane z nim krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności muszą przyczyniać się do sprawiedliwej transformacji dla zasobo- i energochłonnych sektorów w UE. Muszą doprowadzić do stworzenia i utrzymania wysokiej jakości miejsc pracy w tych sektorach, włączyć partnerów społecznych we wdrażanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności oraz wspierać przepływy na rynku pracy poprzez zmianę i podnoszenie kwalifikacji.
1.2. EKES zachęca Komisję i pozostałe instytucje UE do zagwarantowania równych warunków działania na jednolitym rynku, aby uniknąć pojawienia się nierównych korzyści dla przemysłu w zależności od podejścia poszczególnych państw członkowskich.
1.3. Komitet sądzi, że transformacja przemysłowa nie jest możliwa bez przeprowadzenia transformacji energetycznej. Kluczowe znaczenie ma tu dostępność wystarczających niskoemisyjnych źródeł energii w przystępnej cenie, które umożliwiają niskoemisyjną produkcję przemysłową. Prawodawcy UE i państwa członkowskie powinny wyważyć dostępność nośników energii i ich koszt, aby umożliwić zasobo- i energochłonnym gałęziom przemysłu przeprowadzenie transformacji przemysłowej i konkurowanie na arenie międzynarodowej. Ponadto neutralność technologiczna będzie miała kluczowe znaczenie dla zapewnienia właściwego wdrożenia krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności przy przestrzeganiu unijnych celów w zakresie klimatu na lata 2030 i 2050 oraz celów zrównoważonego rozwoju ONZ.
1.4. Automatyzacja i cyfryzacja w transformacji przemysłowej to przekrojowe podstawy tego procesu przekształceń. Jednakże nie należy błędnie interpretować roli cyfryzacji w zasobo- i energochłonnych gałęziach przemysłu: cyfryzacja jest narzędziem, nie celem samym w sobie.
1.5. EKES z zadowoleniem przyjmuje siedem głównych obszarów określonych przez Komisję w jej wytycznych dla państw członkowskich odnoszących się do krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności oraz potrzebę przeznaczenia co najmniej 37 % całkowitego budżetu na działania w dziedzinie inwestycji przyjaznych dla klimatu i co najmniej 20 % - w dziedzinie cyfryzacji. Zachęca instytucje UE do ścisłego monitorowania wykorzystania przydzielonych środków w celu spełnienia tych wymogów.
1.6. Czas potrzebny przedsiębiorstwom branż zasobo- i energochłonnych na transformację przemysłową jest dłuższy niż okres, na jaki ustanowiono Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF). EKES zachęca instytucje UE, by miały to na uwadze i ustanowiły na okres po 2026 r. odpowiednie nowe instrumenty finansowe i uregulowania w celu całkowitego przekształcenia przemysłu w przemysł niskoemisyjny.
1.7. Ponieważ przedsiębiorstwa branż zasobo- i energochłonnych wymagają szczególnej uwagi w kontekście działalności badawczej, rozwojowej i innowacyjnej, EKES wzywa instytucje UE do wprowadzenia konkretnych środków dotyczących wyzwań, z którymi zmagają się te przedsiębiorstwa w ramach transformacji w kierunku przemysłu neutralnego pod względem emisji dwutlenku węgla.
1.8. Renowacja budynków zapewni znaczną część wzrostu efektywności energetycznej potrzebnego do stworzenia społeczeństwa neutralnego pod względem emisji dwutlenku węgla w 2050 r. EKES popiera prace i projekty mające na celu poprawę efektywności energetycznej budynków poprzez renowację ich przegród zewnętrznych i instalacji.
1.9. Komitet zdecydowanie opowiada się za rozwojem zastrzeżonego unijnego systemu chmury obliczeniowej, który zapewni UE niezależność technologiczną.
1.10. Zarządzanie talentami w przemyśle UE ma kluczowe znaczenie dla pomyślnej transformacji przemysłowej. Komisja musi zatem monitorować, czy programy i działania opracowane z myślą o doskonaleniu nowych umiejętności przyczynią się do udanej transformacji w tym zakresie.
2. Kontekst opinii
2.1. Skutkiem pandemii COVID-19 jest nie tylko światowy kryzys zdrowia publicznego, lecz również kryzys gospodarczy i społeczny. Trudna sytuacja sprawiła, że politycy europejscy byli zmuszeni wdrożyć znaczące środki polityczne, aby ustabilizować gospodarki wszystkich państw członkowskich UE.
2.2. Unia Europejska stworzyła różnorakie mechanizmy w ramach Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy (NextGenerationEU, NGEU) wspierające państwa członkowskie, by wyszły z kryzysu silniejszymi dzięki największemu w historii pakietowi stymulacyjnemu. Długoterminowy budżet pakietu zapewni 1,8 biliona EUR, które zostaną rozdysponowane w ramach różnych instrumentów koncentrujących się na modernizacji, badaniach naukowych, transformacji klimatycznej i ochronie socjalnej.
2.3. Jednym z instrumentów NextGenerationEU jest RRF, który będzie koncentrować się na naprawie bezpośrednich szkód gospodarczych i społecznych wyrządzonych przez pandemię COVID-19 i promować dwojaką transformację w kierunku bezemisyjnego i cyfrowego społeczeństwa.
2.4. RRF opiewa na całkowitą kwotę 672,5 mld EUR, która zostanie rozdysponowana w formie pożyczek (360 mld EUR) i dotacji (312,5 mld EUR) udzielanych na wsparcie reform i inwestycji podejmowanych przez państwa członkowskie z myślą o zrównoważonej odbudowie.
2.5. Środki finansowe zostaną przydzielone w ramach krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności państw członkowskich. Plany te będą obejmować wymagane reformy i inwestycje, a także odzwierciedlać odpowiednie zalecenia dla poszczególnych krajów wydane przez Radę w ramach zarządzania europejskim semestrem, tak aby przyczynić się do realizacji rocznej strategii zrównoważonego wzrostu gospodarczego UE na 2021 r.
2.6. Komisja Europejska określiła główne, przewodnie obszary, w których państwa członkowskie winny określić konkretne linie działania:
1. ZWIĘKSZENIE MOCY - czyste technologie i odnawialne źródła energii
2. RENOWACJA - efektywność energetyczna budynków
3. ŁADOWANIE I TANKOWANIE- zrównoważony transport i stacje ładowania
4. ŁĄCZNOŚĆ - udostępnienie szybkich usług szerokopasmowych
5. MODERNIZACJA - cyfryzacja administracji publicznej
6. ZWIĘKSZENIE SKALI - zdolności w zakresie przetwarzania danych w chmurze oraz zrównoważone procesory
7. ZMIANA I PODNOSZENIE KWALIFIKACJI - kształcenie i szkolenie wspierające umiejętności cyfrowe
Główne, przewodnie obszary zdefiniowano, aby sprawić, że podejmowane działania przełożą się w zasadniczy sposób na ekologiczną i cyfrową transformację w UE.
W ramach obszarów rozwoju promowanych przez państwa członkowskie, dostosowanych do zaleceń dla poszczególnych państw w ramach europejskiego semestru RRF ulży organizacjom, które odczuły skutki gospodarcze pandemii. Pomoże przede wszystkim sektorom gospodarki, takim jak branże zasobo- i energochłonne (REII), które były już w trudnej sytuacji (z uwagi na duże obciążenie regulacyjne i nieuczciwą konkurencję ze strony niektórych państw trzecich) i poważnie ucierpiały z powodu obecnych okoliczności.
2.7. Strategia odbudowy, bazująca na strategii przemysłowej UE i jej aktualizacji z 2021 r., pomoże w realizacji celów Europejskiego Zielonego Ładu, założenia neutralności klimatycznej do 2050 r. oraz zmienionego celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. RRF odegra kluczową rolę w ogromnych inwestycjach, których muszą dokonać branże zasobo- i energochłonne, aby osiągnąć te cele. Wysiłki niezbędne do stworzenia silniejszego jednolitego rynku z myślą o odbudowie UE muszą opierać się na silnych partnerstwach między UE, państwami członkowskimi, partnerami społecznymi, przemysłem i innymi zainteresowanymi stronami. Strategia odbudowy wzmocni również mechanizm sprawiedliwej transformacji, który wspomaga regiony zależne od zasobo- i energochłonnych gałęzi przemysłu (REII) i przechodzące zmiany strukturalne.
3. Uwagi ogólne
3.1. Plan odbudowy dla Europy obejmuje kluczowy aspekt zrównoważonej transformacji w kierunku gospodarki bezemisyjnej i cyfrowej oraz podkreśla fakt, że aspiracje UE dotyczące tej dwojakiej transformacji wymagają nie tylko zaangażowania politycznego lub złotych zasad, lecz również odpowiedzialności politycznej. EKES zgadza się z zaproponowanymi głównymi obszarami przewodnimi, które pozwolą nakierować inwestycje na niektóre z najbardziej odpowiednich obszarów, aby zrealizować cele zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych przy zadbaniu o osiągnięcie celów klimatycznych ustanowionych w przepisach UE na 2030 r. (ograniczenie emisji gazów cieplarnianych o przynajmniej 55 % w porównaniu z 1990 r.) i na 2050 r. (zerowe emisje gazów cieplarnianych netto).
3.2. Pandemia sprawiła, że konieczne jest wytyczenie wspólnej ścieżki, na której zasady są definiowane globalnie i jednolicie stosowane przez wszystkie regiony, co zapobiega potencjalnemu ryzyku fragmentacji wynikającemu ze zróżnicowanej alokacji zasobów. Kryzys wywołany przez pandemię oraz potrzeba transformacji w kierunku zrównoważonej, odpornej i elastycznej gospodarki mogą stanowić dobrą okazję do określenia zasad gwarantujących równe warunki działania w UE.
3.3. W tym celu należy odpowiednio ocenić niepewną obecnie sytuację branż zasobo- i energochłonnych, a także wpływ, jaki utrzymywanie się tych niepewnych warunków może mieć na całą gospodarkę UE. Należy pamiętać o wkładzie tych gałęzi przemysłu w PKB Unii Europejskiej oraz o tym, że przodują one w innowacjach i odpowiadają za tworzenie wysokiej jakości zatrudnienia i przyczyniają się do długofalowego dobrobytu całego społeczeństwa. Motorem silnej służby publicznej musi być sektor prywatny. EKES jest jednak zaniepokojony brakiem precyzji, który można zauważyć odnośnie do branż zasobo- i energochłonnych w niektórych już zatwierdzonych krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności, ponieważ inwestycje są czasami przekierowywane do innych sektorów gospodarki.
3.4. Ponadto należy wziąć pod uwagę impuls, jaki zasobo- i energochłonne gałęzie przemysłu mogą zapewnić w zakresie badań i rozwoju, jako że są kluczową dziedziną, w której innowacje są przenoszone z laboratoriów do zastosowań przemysłowych.
3.5. Branże zasobo- i energochłonne mogą potencjalnie w największym stopniu przyczynić się do transformacji przemysłowej, która zapewni powstanie niskoemisyjnej Europy. Przemysł powinien podwoić wysiłki, by rozwijać i wdrażać niskoemisyjne procesy produkcyjne i promować je w ramach złożonych łańcuchów dostaw. Bez tej wewnętrznej i zewnętrznej pracy trudno będzie osiągnąć kluczowe i ambitne cele porozumienia paryskiego i cele wytyczone przez UE.
3.6. Automatyzacja i cyfryzacja odegrają kluczową rolę w przeprowadzeniu transformacji przemysłowej. Jednak nie należy mylić pojęć: transformacja jest celem, cyfryzacja jest narzędziem. Wprowadzenie rozwiązań cyfrowych usprawni sposób myślenia, podejmowania decyzji i działania: chociaż cyfryzacja musi być priorytetem w ramach RRF, należy skupić się na tym, w jaki sposób narzędzia te umożliwią skuteczniejsze podejście do stojących przed nami wyzwań.
3.7. Transformacja cyfrowa będzie wymagać opracowania technologii sprawdzonych w programach pilotażowych lub laboratoriach i ich wdrażania na skalę przemysłową. W tym celu partnerstwa publiczno-prywatne powinny koncentrować się na badaniach, rozwoju i innowacjach. Inwestycje powinny skupiać się na technologiach, które na wczesnym etapie wskazują na skalowalność, wykonalność i niezawodność rozwiązań innowacyjnych w górnych ogniwach łańcucha wartości, a przy tym są zgodne z celami zrównoważonego rozwoju. Ponadto konieczne będzie zaplanowanie okresu przejściowego, w którym rozwiązania innowacyjne będą mogły zostać odpowiednio wdrożone na skalę przemysłową.
3.8. Aby móc skutecznie poradzić sobie z tą sytuacją, przemiany powinny koncentrować się na pozyskanej wiedzy fachowej, już dostępnych zasobach i ewentualnej synergii. Transformacja obejmuje innowacje, wynalazki, projekty, konstrukcję i de facto rozwój, jednak nie oznacza per se nowych wytworów.
3.9. EKES zdaje sobie sprawę z inwestycji, jakich ta transformacja będzie wymagać. RRF i NextGenerationEU nie należy traktować jako panaceum. Przemiany branż zasobo- i energochłonnych w celu sprostania dwojakiej transformacji będą wymagać zakrojonego na szeroką skalę planu inwestycyjnego, uruchamiając8ego wiele dodatkowych źródeł finansowania (np. pomoc państwa, ważne projekty stanowiące przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania, nowe zasoby własne dla budżetu UE, przyszłe dochody z EU ETS, inwestycje prywatne itp.). W tym celu konieczne jest pogodzenie polityki przemysłowej i energetycznej z polityką przeciwdziałania zmianie klimatu, aby zmobilizować wszystkie ogromne inwestycje niezbędne do przejścia na bezemisyjny model gospodarczy.
3.10. EKES uważa, że należy podjąć wysiłki w celu skoordynowania wsparcia udzielanego za pośrednictwem RRF na transformację branż zasobo- i energochłonnych z istniejącymi programami finansowania publiczno-prywatnego, takimi jak SPIRE lub partnerstwo na rzecz czystej stali. Sojusze branżowe powinny służyć jako platformy wspierające długoterminową synergię między projektami finansowanymi z RRF a istniejącymi programami UE, aby stymulować transformację tych branż.
3.11. Stwierdzono, że wsparciu finansowemu z RRF musi towarzyszyć ambitna reforma podatkowa. Należy ją dostosować do porozumienia OECD, aby zapewnić, że od 2023 r. wysoce rentowne przedsiębiorstwa będą podlegać efektywnej stawce podatku od osób prawnych w wysokości 15 %.
3.12. Głównym celem wypłaty dotacji przedsiębiorstwom powinno być utrzymanie międzynarodowej konkurencyjności przemysłu UE przy jednoczesnym przestrzeganiu unijnych norm socjalnych, gospodarczych i środowiskowych, aby zapewnić europejskim obywatelkom i obywatelom korzyści z dwojakiej transformacji.
3.13. Jak stwierdzono powyżej, plan odbudowy dla Europy będzie miał kluczowe znaczenie dla przekształcenia branż zasobo- i energochłonnych, a przy tym przyczyni się do przeobrażenia innych sektorów gospodarki w ramach dwojakiej transformacji. Ta szeroko zakrojona przemiana będzie wymagała długoterminowych okresów dostosowawczych i przejściowych, zwłaszcza we wszystkich kwestiach związanych z kapitałem ludzkim. EKES zdecydowanie zaleca wydłużenie mechanizmów inwestycyjnych na okres po 2026 r. oraz ścisłe i jasne wzajemne powiązania między nimi.
4. Uwagi szczegółowe
EKES zachęca państwa członkowskie i przemysł do zaproponowania inwestycji i reform o największym wpływie transformacyjnym, jeśli chodzi o osiągnięcie wyznaczonych celów końcowych, w głównych obszarach przewodnich określonych przez Komisję. Nie można zapominać, że społeczeństwo jako całość musi być w stanie ponieść koszty związane z realizacją celów związanych z dwojaką transformacją.
4.1. ZWIĘKSZENIE MOCY - czyste technologie i odnawialne źródła energii
4.1.1. Nie uda się doprowadzić do transformacji przemysłowej bez przeprowadzenia transformacji energetycznej. Dekarbonizacja przemysłu będzie bezpośrednio uzależniona od dostępności wystarczających, przystępnych cenowo niskoemisyjnych źródeł energii, które umożliwiają niskoemisyjną produkcję przemysłową. Zapewnienie wystarczającej i niezawodnej produkcji niskoemisyjnej energii będzie miało kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów klimatycznych i cyfrowych. Podobnie potrzebne są ogromne inwestycje w celu opracowania lub stworzenia infrastruktury niezbędnej do transportu, magazynowania i dystrybucji niespotykanej nigdy wcześniej ilości energii niskoemisyjnej. Wdrażanie krajowych planów odbudowy, a w szczególności proponowanych reform, powinno koncentrować się na zapewnieniu konkurencyjnych, stabilnych i przewidywalnych cen energii w sposób ograniczający wpływ wysokich cen energii na inflację, która może zagrozić odbudowie zasobo- i energochłonnych gałęzi przemysłu i całego społeczeństwa.
4.1.2. EKES zgadza się, że neutralność technologiczna jest niezbędna podczas wdrażania krajowych planów odbudowy: wszystkie technologie niskoemisyjne (energia ze źródeł odnawialnych, zielony wodór, reaktor termojądrowy itd.) muszą zostać uwzględnione w tej transformacji, o ile są zgodne z celami klimatycznymi wyznaczonymi na 2030 i 2050 r, oraz celami zrównoważonego rozwoju ONZ. Żadnych technologii nie należy wykluczać z góry ani arbitralnie. Kryteria alokowania zasobów powinny koncentrować się na zadbaniu o konkurencyjne ceny energii dla konsumentów końcowych, niezależnie od samej technologii.
4.1.3. W tym celu konieczne może okazać się rozważenie połączenia nie tylko różnych konkurencyjnych względem siebie odnawialnych źródeł energii, lecz również technologii wychwytywania, składowania i wykorzystania dwutlenku węgla, nie zapominając o roli połączeń międzysystemowych między państwami członkowskimi. Niezbędne jest przyjęcie wystarczających, jednolitych przepisów, by zapewnić uzasadnienie biznesowe dla inwestycji i umożliwić wdrażanie tych technologii.
4.1.4. Poza dostępnością energii w przystępnych cenach oraz rozwiązań technologicznych należy odpowiednio rozważyć kwestie efektywności energetycznej. Wszelkie scenariusze wskazane w długofalowej strategii UE na rzecz ograniczenia emisji w celu zrealizowania założeń neutralności klimatycznej na 2050 r. przykładają dużą wagę do oszczędzania energii 1 . Ważną rolę w ograniczaniu zużycia energii i zasobów przez branże zasobo- i energochłonne odegra również przejście na gospodarkę o bardziej zamkniętym obiegu.
4.1.5. Aby spróbować przeciwdziałać zagrożeniom związanym z ucieczką emisji oraz je łagodzić, w RRF należy odpowiednio ująć kwestię poruszonego powyżej zagrożenia nieuczciwą konkurencją. Istotne jest, by nie przeoczyć środków i systemów, które sprawdziły się w ograniczaniu emisji, oraz by w uzasadnionych przypadkach wzmocnić je dzięki dodatkowym lub uzupełniającym (nie alternatywnym) mechanizmom.
4.1.6. Po dokonaniu oceny wszystkich potencjalnych kluczowych czynników, którymi trzeba będzie się zająć w ramach obszaru "Zwiększenie mocy", główna wątpliwość nasuwa się odnośnie do sposobu, w jaki UE będzie w stanie dostarczyć niespotykanie dużą ilość energii potrzebnej społeczeństwu.
4.2. RENOWACJA - efektywność energetyczna budynków
4.2.1. Poprawa efektywności energetycznej istniejących i nowo powstających budynków będzie wymagać inteligentnych materiałów i inteligentnego sprzętu, które przyczynią się do zrównoważonej transformacji. Pod pojęciem "inteligentne materiały" rozumiemy materiały ekologiczne lub zrównoważony proces produkcji pozwalający na ich wytworzenie.
4.2.2. EKES wyraża przekonanie, że w celu zapewnienia ich całościowego udziału w realizacji celów określonych przez Komisję Europejską inteligentne materiały (i powiązane z nimi zrównoważone procesy produkcyjne) będą promowane w sposób wykraczający poza zwykły scenariusz postępowania. Nie należy zapominać o sprzęcie: nie uda się osiągnąć efektywności energetycznej, jeżeli skupimy się tylko na przegrodach zewnętrznych budynku; trzeba też odpowiednio ocenić, zmodernizować i połączyć sprzęt i systemy. Mogłoby to prowadzić do stworzenia rynków materiałów inteligentnych, a procedury udzielania zamówień mogłyby być w praktyce ich zalążkiem.
4.3. ŁADOWANIE I TANKOWANIE - zrównoważony transport i stacje ładowania
4.3.1. W ramach strategii europejskiej należy podejmować zasadnicze wysiłki, by opracować jasny plan obniżania emisyjności w branżach, które trudno jest zelektryfikować (długodystansowy, ciężki transport drogowy, lotnictwo, transport morski itp.).
4.3.2. Strategia dotycząca odnawialnych i niskoemisyjnych paliw oraz sojusz na rzecz łańcucha wartości paliw odnawialnych i niskoemisyjnych pomogą obniżyć emisyjność branży transportu lotniczego i morskiego oraz uzupełnią wysiłki na rzecz dekarbonizacji transportu drogowego dzięki elektryfikacji, dodatkowo do innych alternatywnych rozwiązań. W ten sposób wszystkim zagwarantowany zostanie dostęp do przystępnej cenowo mobilności. Dekarbonizacja transportu zostanie przeprowadzona w oparciu o ocenę cyklu życia i ocenę kosztów i korzyści; w pierwszej kolejności zastąpione zostaną środki transportu powodujące największe emisje i jednocześnie zapewnione zostaną wystarczające okresy przejściowe dla użytkowników o niskich dochodach przy wykorzystaniu niskoemisyjnych zrównoważonych paliw.
4.4. ŁĄCZNOŚĆ - wdrażanie szybkich usług szerokopasmowych
4.4.1. EKES zdaje sobie sprawę ze znaczenia automatyzacji i cyfryzacji w obecnej transformacji przemysłowej, gdyż należą one do przekrojowych podstawowych zasad procesu transformacji.
4.4.2. Przemysł musi korzystać z wystarczających zasobów, aby usprawnić automatyzację systemów. Narzędzia cyfrowe mogą następnie posłużyć do przekazywania wysokiej jakości informacji, tak by zwiększyć efektywność procesów decyzyjnych.
4.4.3. Będzie to wymagać inwestycji nie tylko w technologie, lecz również w szkolenie pracowników i ogółu społeczeństwa w zakresie umiejętności cyfrowych, we wdrożenie cyfrowego procesu myślowego i przyjmowanie odpowiednich przepisów i narzędzi gwarantujących między innymi cyberbezpieczeństwo.
4.5. MODERNIZACJA - cyfryzacja administracji publicznej
4.5.1. EKES rozumie, że w cyfryzacji administracji publicznej trzeba będzie prawdopodobnie pokonać nadmierną biurokrację, na której często cierpi przemysł. Jednakże transformacja cyfrowa musi opierać się na analizie rzeczywistych kosztów i korzyści, w której zasoby są odpowiednio przydzielane w oparciu o kryteria techniczne (analiza ta jest ważniejsza od samego celu).
4.6. ZWIĘKSZENIE SKALI - zdolności w zakresie przetwarzania danych w chmurze oraz zrównoważone procesory
4.6.1. Odpowiednie zarządzanie danymi doprowadzi do punktu zwrotnego we właściwym podejmowaniu decyzji, rozwoju wywiadu gospodarczego, skutecznym rozwiązywaniu problemów oraz optymalizacji zasobów, które to zagadnienia mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia uwieńczonej sukcesem transformacji. Należy przeznaczyć wystarczające zasoby, aby zapewnić udział wszelkiego typu organizacji w realizacji tej inicjatywy, co przełoży się na sprawiedliwe zasoby danych, które doprowadzą do sprawiedliwej transformacji.
4.6.2. Jeśli chodzi o strategiczną niezależność, UE powinna rozwijać własne zdolności w zakresie chmury obliczeniowej, które umożliwiają suwerenność technologiczną i pozwolą uniknąć technologicznej zależności od państw trzecich.
4.7. ZMIANA i PODNOSZENIE KWALIFIKACJI - kształcenie i szkolenie wspierające umiejętności cyfrowe
4.7.1. Transformacja, której mamy dokonać, nie będzie możliwa, jeśli nie będzie się opierać na potrzebach i oczekiwaniach obecnego i przyszłego społeczeństwa oraz koncepcji sprawiedliwej transformacji.
4.7.2. Główną przewagą konkurencyjną Unii Europejskiej jest kapitał ludzki. Europie brakuje surowców, nasz standard życia jest najwyższy na świecie, a nasze ramy regulacyjne są dość wymagające: oznacza to, że naszym największym atutem jest wysoka produktywność, napędzana przez kapitał ludzki i bogatą różnorodność.
4.7.3. By zadbać o skuteczną transformację przemysłową, która koncentruje się na równości i nie pozostawia nikogo w tyle, niezbędne będą budowanie potencjału i projekty służące określeniu kluczowych kompetencji. W tym celu należy propagować na każdym poziomie społecznym (wśród obecnie aktywnych i przyszłych pracowników) szkolenia w zakresie nowych, pojawiających się wyzwań.
4.7.4. Innowacyjny sposób myślenia będzie mieć kluczowe znaczenie dla procesów decyzyjnych w przyszłości. Takie umiejętności muszą być częścią programów szkoleniowych. Ponadto w najbliższej przyszłości będzie bardzo duże zapotrzebowanie na umiejętności cyfrowe. Zasoby ludzkie muszą skupić się na próbie sprostania tym niedoborom, aby zadbać o istnienie konkurencyjnych organizacji, w których pracują osoby o właściwych kwalifikacjach.
Bruksela, dnia 8 grudnia 2021 r.
|
Christa SCHWENG |
|
Przewodnicząca |
|
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego |
