Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego z dnia 30 kwietnia 2021 r. zmieniające zalecenie ERRS/2015/2 w sprawie oceny skutków transgranicznych oraz dobrowolnej wzajemności środków polityki makroostrożnościowej ERRS/2021/3.
ZALECENIE EUROPEJSKIEJ RADY DS. RYZYKA SYSTEMOWEGO
z dnia 30 kwietnia 2021 r.
zmieniające zalecenie ERRS/2015/2 w sprawie oceny skutków transgranicznych oraz dobrowolnej wzajemności środków polityki makroostrożnościowej
ERRS/2021/3
(2021/C 222/01)
RADA GENERALNA EUROPEJSKIEJ RADY DS. RYZYKA SYSTEMOWEGO,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego 1 , w szczególności art. 3 oraz art. 16-18,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 2 , w szczególności art. 458 ust. 8,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE 3 , w szczególności art. 134 ust. 5,
uwzględniając decyzję Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2011/1 z dnia 20 stycznia 2011 r. ustanawiającą regulamin Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego 4 , w szczególności art. 18 do 20,
uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym 5 , w szczególności jego załącznik IX,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W celu zapewnienia skutecznych i spójnych krajowych środków polityki makroostrożnościowej istotne jest uzupełnienie obowiązkowej wzajemności wymaganej na podstawie prawa Unii dobrowolną wzajemnością.
(2) Zasady dotyczące dobrowolnej wzajemności w odniesieniu do środków polityki makroostrożnościowej określone w zaleceniu Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2015/2 6 mają zapewniać, aby wszelkie środki polityki makroostrożnościowej oparte na ekspozycji, aktywowane w jednym państwie członkowskim 7 , były odwzajemniane w pozostałych państwach członkowskich.
(3) Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 79/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG[2019/2133] 8 włączyła dyrektywę 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 575/2013 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienia EOG) ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2020 r. W Porozumieniu EOG nie uwzględniono jeszcze dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/878 9 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/873 10 , które wprowadzają istotne zmiany do dyrektywy 2013/36/UE i rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
(4) Finansdepartementet (norweskie ministerstwo finansów) działa jako wyznaczony organ do celów zarówno art. 133 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE, jak i art. 458 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, ponieważ odpowiednio ta dyrektywa i to rozporządzenie miały zastosowanie do Norwegii i w Norwegii w dniu 1 stycznia 2020 r. zgodnie z warunkami Porozumienia EOG (odpowiednio, "dyrektywa CRD mająca zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r." oraz "rozporządzenie CRR mające zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r."). W dniu 5 listopada 2020 r. Finansdepartementet powiadomił ERRS, zgodnie z art. 133 ust. 11 dyrektywy CRD mającej zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r., o swoim zamiarze ustanowienia wskaźnika bufora ryzyka systemowego mającego zastosowanie do instytucji kredytowych oraz wartości minimalnej średniej wagi ryzyka mających zastosowanie do ekspozycji instytucji kredytowych stosujących metodę ratingów wewnętrznych (IRB) z tytułu nieruchomości mieszkalnych i komercyjnych.
(5) W dniu 4 grudnia 2020 r. ERRS przyjęła zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2020/14 11 , w którym zaleciła, by proponowany wskaźnik bufora ryzyka systemowego, który ma być stosowany w Norwegii, został uznany za uzasadniony, odpowiedni, proporcjonalny, skuteczny i wydajny w stosunku do ryzyka, któremu przeciwdziała Finansdepartementet. Zgodnie z art. 458 ust. 10 rozporządzenia CRR mającego zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r., niezależnie od procedury określonej w art. 458 ust. 4 tego rozporządzenia, państwa członkowskie mogą zwiększyć wagi ryzyka w stosunku do przewidzianych w tym rozporządzeniu.
(6) Od 31 grudnia 2020 r. instytucje kredytowe działające na podstawie zezwolenia wydanego w Norwegii podlegają: (i) wymogowi bufora ryzyka systemowego dla ekspozycji w Norwegii w wysokości 4,5%, zgodnie z art. 133 dyrektywy CRD mającej zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r.; (ii) 20% wartości minimalnej średniej wagi ryzyka dla ekspozycji z tytułu nieruchomości mieszkalnych w Norwegii, zgodnie z art. 458 ust. 2 lit. d) ppkt (vi) rozporządzenia CRR mającego zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r.; oraz (iii) 35% wartości minimalnej średniej wagi ryzyka dla ekspozycji z tytułu nieruchomości komercyjnych w Norwegii, zgodnie z art. 458 ust. 2 lit. d) ppkt (vi) rozporządzenia CRR mającego zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r. W przypadku instytucji kredytowych, które nie stosują zaawansowanej metody IRB, wskaźnik bufora ryzyka systemowego mający zastosowanie do wszystkich ekspozycji ustala się jednak na poziomie 3 % do dnia 31 grudnia 2022 r.; po tej dacie wskaźnik bufora ryzyka systemowego mający zastosowanie do ekspozycji krajowych ustala się na poziomie 4,5 %.
(7) W dniu 2 lutego 2021 r. Finansdepartementet skierował do ERRS wniosek o zapewnienie wzajemności w odniesieniu do wskaźnika bufora ryzyka systemowego na podstawie art. 134 ust. 4 dyrektywy CRD mającej zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r. oraz w odniesieniu do wartości minimalnej średniej wagi ryzyka zgodnie z art. 458 ust. 8 rozporządzenia CRR mającego zastosowanie do Norwegii 1 stycznia 2020 r.
(8) W odpowiedzi na wniosek Finansdepartementet skierowany do ERRS oraz w celu: (i) zapobieżenia wystąpieniu negatywnych skutków transgranicznych w postaci przenoszenia działalności i arbitrażu regulacyjnego, które mogłyby wynikać z wdrożenia środków polityki makroostrożnościowej stosowanych w Norwegii; oraz (ii) utrzymania równych warunków działania dla unijnych kredytodawców hipotecznych - Rada Generalna ERRS podjęła decyzję o umieszczeniu tych środków na liście środków polityki makroostrożnościowej, w odniesieniu do których zaleca się zapewnienie wzajemności zgodnie z zaleceniem ERRS/2015/2.
(9) Biorąc pod uwagę fakt, że instytucje kredytowe, które uzyskały zezwolenie w Norwegii, nie podlegają jeszcze dyrektywie (UE) 2019/878, odpowiednie organy w państwach członkowskich, które wdrożyły już tę dyrektywę, powinny mieć możliwość - do momentu włączenia dyrektywy (UE) 2019/878 do Porozumienia EOG - zapewnienia wzajemności w odniesieniu do norweskiego bufora ryzyka systemowego w sposób i na poziomie uwzględniającym nakładanie się wymogów kapitałowych mających zastosowanie w ich państwie członkowskim i w Norwegii lub różnice pomiędzy tymi wymogami.
(10) W świetle utrzymującego się wpływu pandemii COVID-19 na sektor bankowy oraz wielkości wskaźnika bufora ryzyka systemowego należy zapewnić wystarczającą ilość czasu na zapewnienie wzajemności w odniesieniu do zgłoszonych środków.
(11) Zalecenie ERRS/2015/2 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
Zmiany
W zaleceniu ERRS/2015/2 wprowadza się następujące zmiany:
Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 30 kwietnia 2021 r.
|
W imieniu Rady Generalnej ERRS |
|
Francesco MAZZAFERRO |
|
Szef Sekretariatu ERRS |
1 Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1.
2 Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1.
3 Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338.
4 Dz.U. C 58 z 24.2.2011, s. 4.
5 Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.
6 Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2015/2 z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie oceny skutków transgranicz- nych oraz dobrowolnej wzajemności środków polityki makroostrożnościowej (Dz.U. C 97 z 12.3.2016, s. 9).
7 Zgodnie z pkt 14 lit. a) i pkt 14a lit. a) załącznika IX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym terminy "państwo(-a) członkowskie" i "właściwe organy" należy rozumieć jako obejmujące, poza znaczeniem nadanym im w dyrektywie 2013/36/UE i rozporządzeniu (UE) nr 575/2013, odpowiednio państwa EFTA i ich właściwe organy.
8 Dz.U. L 321 z 12.12.2019, s. 170.
9 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/878 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniająca dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów zwolnionych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału (Dz.U. L 150 z 7.6.2019, s. 253).
10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/873 z dnia 24 czerwca 2020 r. zmieniające rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i (UE) 2019/876 w odniesieniu do niektórych dostosowań w odpowiedzi na pandemię COVID-19 (Dz.U. L 204 z 26.6.2020, s. 4).
11 Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2020/14 z dnia 4 grudnia 2020 r. w sprawie powiadomienia o zamiarze ustanowienia przez Norwegię wskaźnika bufora ryzyka systemowego zgodnie z art. 133 dyrektywy 2013/36/UE, dostępne na stronie internetowej ERRS.
* Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.
* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (Dz.U. L 174 z 26.6.2013, s. 1).
** Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 680/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 191 z 28.6.2014, s. 1).
12 Recommandation du comité du risque systémique du 09 novembre 2020 relative aux crédits portant sur des biens immobiliers à usage résidentiel situés sur le territoire du Luxembourg (CRS/2020/005).
13 CSSF Regulation N.20-08 du 3 décembre 2020 fixant des conditions pour l'octroi de crédits relatifs à des biens immobiliers à usage résidentiel situés sur le territoire du Luxembourg.
*** Dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym."