(2019/C 363/17)Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 28 października 2019 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Manhaeve, L. Cimaglia, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Włoska
Żądania strony skarżącej
Komisja wnosi, aby Trybunał
orzekł, że Republika Włoska, ze względu na:
Zarzuty i główne argumenty
W swojej skardze Komisja zarzuca Republice Włoskiej, że nie wdrożyła prawidłowo, na różnych częściach swojego terytorium, dyrektywy Rady z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych.
Komisja stwierdza przede wszystkim różne naruszenia art. 3 dyrektywy, który w ust. 1 tiret drugie i w ust. 2 stanowi, że państwa członkowskie były zobowiązane zapewnić, aby najpóźniej do dnia 31 grudnia 2005 r. wszystkie aglomeracje o równoważnej liczbie mieszkańców ponad 2 000 wyposażone były w systemy zbierania ścieków komunalnych spełniające wymagania załącznika I.A. W szeregu aglomeracji położonych w regionach Abruzja, Kalabria, Kampania, Friuli-Wenecja Julijska, Lombardia, Apulia, Sycylia, Dolina Aosty, i Wenecja Euganejska obowiązek ten nie został w odpowiedni sposób spełniony.
Artykuł 4 dyrektywy 91/271/EWR przewiduje między innymi, w ust. 1 i 2, że najpóźniej do dnia 31 grudnia 2005 r. w odniesieniu do zrzutów z aglomeracji o równoważnej liczbie mieszkańców ponad 10 000 lub do zrzutów z aglomeracji o równoważnej liczbie mieszkańców między 2 000 a 10 000 państwa członkowskie powinny były zapewnić, aby ścieki komunalne przed odprowadzeniem były poddane wtórnemu oczyszczania lub innemu równie skutecznemu oczyszczaniu, zgodnie z wymogami przewidzianymi w załączniku I.B. Komisja stwierdziła naruszenie powyższych przepisów w znacznej liczbie aglomeracji położonych w regionach Abruzja, Basilicata, Kalabria, Kampania, Friuli-Wenecja Julijska, Lacjum, Liguria, Lombardia, Marche, Apulia, Piemont, Sardynia, Sycylia, Toskania, Umbria, Dolina Aosty, i Wenecja Euganejska.
Artykuł 5 dyrektywy przewiduje, w ust. 2 i 3, że najpóźniej do dnia 31 grudnia 1998 r. państwa członkowskie powinny były zapewnić, aby w odniesieniu do wszystkich zrzutów z aglomeracji o równoważnej liczbie mieszkańców ponad 10 000 ścieki komunalne odprowadzane do systemów zbierania, przed odprowadzeniem do obszarów wrażliwych, poddawane były bardziej rygorystycznemu oczyszczaniu niż określone w art. 4. Komisja stwierdziła naruszenie powyższych przepisów w szeregu aglomeracji położonych w regionach Basilicata, Friuli-Wenecja Julijska, Lacjum, Marche, Apulia, Sardynia i Wenecja Euganejska.
Jeśli chodzi o obszary wrażliwe, art. 5 ust. 4 dyrektywy przewiduje następnie możliwość niestosowania wymagań ustanowionych w art. 5 ust. 2 i 3 wobec poszczególnych oczyszczalni ścieków komunalnych, pod warunkiem wykazania, że minimalne zmniejszenie całkowitego ładunku ścieków na danym obszarze wynosi co najmniej 75 % w odniesieniu do fosforu ogólnego i co najmniej 75 % w odniesieniu do azotu ogólnego. Nie zostało to wykazane w odniesieniu do różnych obszarów wrażliwych położonych na terytorium włoskim.
Nieprzestrzeganie art. 4 i 5 dyrektywy 91/271/EWG skutkuje wreszcie naruszeniem również art. 10 tejże dyrektywy, zgodnie z którym oczyszczalnie ścieków komunalnych powinny być projektowane, budowane, eksploatowane i utrzymywane w sposób zapewniający wystarczającą wydajność w każdych normalnych lokalnych warunkach klimatycznych.
