Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria C
Dz.U.UE.C.2019.129.38

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie unii bankowej - sprawozdanie roczne za rok 2017 (2017/2072(INI)).

Unia bankowa - sprawozdanie roczne za rok 2017

P8_TA(2018)0058

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie unii bankowej - sprawozdanie roczne za rok 2017 (2017/2072(INI))

(2019/C 129/06)

(Dz.U.UE C z dnia 5 kwietnia 2019 r.)

Parlament Europejski,

uwzględniając wnioski w sprawie zmiany rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (CRR), i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (CRD IV),

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/ UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (dyrektywa w sprawie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków, BRRD),

uwzględniając wnioski Komisji z dnia 23 listopada 2016 r. w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do zdolności instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych do pokrycia strat i dokapitalizowania oraz zmieniającej dyrektywę 98/26/WE, dyrektywę 2002/47/WE, dyrektywę 2012/ 30/UE, dyrektywę 2011/35/UE, dyrektywę 2005/56/WE, dyrektywę 2004/25/WE oraz dyrektywę 2007/36/WE (COM(2016)0852) i w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (COM(2016)0851),

mając na uwadze, że w ujęciu nieskonsolidowanym pod koniec 2016 r. łączna liczba instytucji kredytowych w strefie euro wyniosła 5 073, co oznacza spadek z 5 474 pod koniec 2015 r. oraz 6 768 pod koniec 2008 r., czyli spadek rzędu 25 % od 2008 do 2016 r.; mając na uwadze, że w ujęciu skonsolidowanym łączna liczba instytucji kredytowych w strefie euro wyniosła 2 290 pod koniec 2016 r., co oznacza spadek z 2 904 w 2008 r. oraz 2 379 pod koniec 2015 r. 6 ; mając jednak na uwadze, że wskazane byłoby podanie, jak zmienił się w tym samym okresie udział banków zbyt dużych, by upaść;

mając na uwadze znaczne rozproszenie łącznej kwoty i wskaźników kredytów zagrożonych w poszczególnych państwach członkowskich, a także istotne różnice między bankami w państwach o najwyższych wskaźnikach kredytów zagrożonych; mając na uwadze, że według sprawozdania ERRS z lipca 2017 r. pt. "Resolving non-performing loans in Europe" [Sposoby rozwiązania problemu kredytów zagrożonych w Europie] wartość kredytów zagrożonych wyniosła łącznie 1 bln EUR; mając na uwadze, że zgodnie z kwartalną tablicą wskaźników ryzyka EUNB główne europejskie banki odnotowały średni ważony wskaźnik kredytów zagrożonych (stosunek kredytów zagrożonych bez uwzględnienia utraty wartości do łącznej wielkości kredytów) w wysokości 4,47 % na dzień 30 czerwca 2017 r.; mając na uwadze, że wskaźnik ten stale malał w ciągu ostatnich 30 miesięcy;

mając na uwadze, że unia bankowa wymaga umocnienia, gdyż należy do zasadniczych celów z punktu widzenia stabilności finansowej strefy euro i jest niezastąpionym elementem prawdziwej unii gospodarczej i walutowej; mając na uwadze, że konieczne są dalsze starania o ukończenie unii bankowej, która nie będzie kompletna, dopóki nie obejmie fiskalnego mechanizmu ochronnego dla jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz trzeciego filaru w postaci europejskiego podejścia do gwarantowania i reasekuracji depozytów; mając na uwadze, że prezes EBC Mario Draghi powtarzał wielokrotnie, że europejski system gwarantowania depozytów to zasadniczy filar unii bankowej; mając na uwadze, że dokończenie tworzenia unii bankowej ma fundamentalne znaczenie dla przerwania związku między ryzykiem niewypłacalności państwa a ryzykiem bankowym; mając na uwadze, że należy zwiększyć starania o przejście od ratowania banków za pomocą środków publicznych do konwersji długu na kapitał; mając na uwadze, że w dalszym ciągu nie zajęto się odpowiednio problemem ryzyka w niektórych systemach bankowych; mając na uwadze, że obecna korzystna sytuacja gospodarcza to okazja do przeprowadzenia reform niezbędnych do ukończenia unii bankowej;

mając na uwadze, że właściwe uporządkowanie bilansów banków po kryzysie opóźnia się, co wciąż hamuje wzrost gospodarczy; mając na uwadze, że ogólnie rzecz biorąc, w ostatnich latach wskaźniki kapitału i płynności banków w UE poprawiły się, jednak niektóre banki, w tym duże, nadal są niedokapitalizowane; mając na uwadze, że nadal istnieją zagrożenia dla stabilności finansowej, ale są one znacznie mniejsze, odkąd zaczęto tworzyć unię bankową; mając na uwadze, że znacznie udoskonalono ramy instytucjonalne i regulacyjne dla europejskich banków;

Nadzór

odnotowuje fakt, że EUNB przeprowadzi w 2018 r. testy warunków skrajnych; wzywa EUNB, ERRS, EBC i Komisję, by definiując testy warunków skrajnych, przyjęły spójne metody, scenariusze i założenia, by w miarę możliwości uniknąć zafałszowania wyników i rozbieżności między wynikami testu warunków skrajnych a decyzjami dotyczącymi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podejmowanymi wkrótce po ogłoszeniu wyników; zwraca jednak uwagę, że nie można określić kondycji banku tylko na podstawie oceny jego bilansu w danym momencie, ponieważ na kondycję tę wpływają dynamiczne interakcje między bankiem a rynkami i różne elementy gospodarki jako całości; uważa ponadto, że większa przejrzystość byłaby z korzyścią dla prowadzonych przez EBC testów warunków skrajnych w dodatkowych bankach podlegających jego nadzorowi;

podkreśla znaczenie współpracy między EUNB jako organem regulacyjnym a Jednolitym Mechanizmem Nadzorczym jako organem nadzoru; w związku z tym zwraca uwagę na podział zadań między EBC i EUNB oraz na różnice w geograficznym zakresie działalności obu tych instytucji; zaleca w związku z tym, by w miarę możliwości poprawić konkretną koordynację inicjatyw podejmowanych przez obie instytucje, by zapewnić spójność jednolitego zbioru przepisów, a jednocześnie uznaje, że Jednolity Mechanizm Nadzorczy powinien pełnić pierwszoplanową rolę w razie wykazania problemów bądź luk regulacyjnych dotyczących unii bankowej;

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że unia bankowa usprawniła wymianę odpowiednich informacji między organami nadzorczymi oraz gromadzenie i wymianę danych na temat europejskiego systemu bankowego, co przyczynia się np. do lepszych analiz porównawczych i pozwala na pełniejszy nadzór nad transgranicznymi grupami bankowymi; z zadowoleniem przyjmuje doskonałą pracę wspólnych zespołów nadzorczych; zauważa, że Komisja określiła obszary wymagające poprawy w odniesieniu do wymiany informacji i koordynacji między nadzorem bankowym EBC a SRB, zwłaszcza w zasadniczych kwestiach, takich jak kwalifikowalność danej instytucji do dokapitalizowania zapobiegawczego oraz uznanie jej za znajdującą się na progu upadłości lub zagrożoną upadłością; zauważa, że obecny protokół ustaleń między EBC i SRB nie jest na tyle kompletny, by zapewnić SRB otrzymywanie od EBC wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania jej zadań terminowo i efektywnie; zachęca EBC i SRB, by skorzystały z możliwości, jakie dają trwające rozmowy o aktualizacji protokołu ustaleń, i zlikwidowały istniejące braki z myślą o lepszej skuteczności restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; wzywa do poprawy praktycznych form współpracy i wymiany informacji między organami nadzoru a organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, co ma kluczowe znaczenie dla płynnego i skutecznego prowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także między wszystkimi organami europejskimi i krajowymi zaangażowanymi we wczesną interwencję oraz restrukturyzację i uporządkowaną likwidację; wzywa EBC i SRB do dalszej poprawy bieżącej współpracy i do usprawnienia stosunków roboczych; z zadowoleniem przyjąłby w tym względzie zmianę odpowiedniego rozporządzenia w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego umożliwiającą uczestnictwo przedstawiciela SRB jako stałego obserwatora w posiedzeniach rady nadzorczej Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego; wzywa do zawarcia porozumienia międzyinstytucjonalnego między EBC a Europejskim Trybunałem Obrachunkowym w celu określenia zasad wymiany informacji między tymi instytucjami, przy poszanowaniu określonych w Traktatach mandatów obu instytucji;

zauważa, że w 2017 r. zastosowano przepis BRRD dotyczący zapobiegawczego dokapitalizowania; zaznacza, że należy wyjaśnić stosowanie ocen jakości aktywów do ustalania spełnienia warunków dokapitalizowania zapobiegawczego; podkreśla, że wcześniejsza wycena aktywów musi się opierać na solidnych dowodach, w tym na dowodach potwierdzających, że bank jest wypłacalny i że spełnione są europejskie reguły pomocy państwa; wzywa zatem Komisję, Jednolity Mechanizm Nadzorczy i SRB do refleksji nad sposobami zwiększenia przejrzystości w ocenie wypłacalności instytucji kredytowych i podejmowaniu decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

ponownie wyraża obawy w związku z wysokim poziomem kredytów zagrożonych w niektórych jurysdykcjach; z zadowoleniem przyjmuje starania różnych państw członkowskich o zmniejszenie poziomu kredytów zagrożonych; zgadza się z Komisją, że podczas gdy "państwa członkowskie i same banki ponoszą zasadniczą odpowiedzialność za rozwiązanie problemu kredytów zagrożonych, uzasadnione jest zintegrowanie działań na szczeblu krajowym i Unii Europejskiej w celu wywarcia wpływu na poziom kredytów zagrożonych i zapobieżenia przyszłemu nagromadzeniu nowych kredytów zagrożonych w bilansach banków" 7 ;

ogólnie przyjmuje z zadowoleniem działania różnych instytucji i organów UE na rzecz rozwiązania tego problemu; liczy jednak na lepszą koordynację tych działań; wzywa te podmioty, a także państwa członkowskie, aby odpowiednio i niezwłocznie wdrożyły konkluzje Rady z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie "Planu działania na rzecz rozwiązania problemu kredytów zagrożonych w Europie"; oczekuje na pakiet środków mających przyspieszyć zmniejszanie poziomu kredytów zagrożonych, który zostanie przedłożony w nadchodzących miesiącach; w tym względzie popiera decyzję Komisji o przeanalizowaniu możliwości harmonizacji ostrożnościowej na szczeblu UE w odniesieniu do kolejnych kredytów, które stają się zagrożone; wzywa Komisję do podjęcia działań ustawodawczych i nieustawodawczych zachęcających do informowania potencjalnych inwestorów, tworzenia specjalnych podmiotów zarządzania aktywami ("złych banków") i rozwoju wtórnych rynków kredytów zagrożonych, by uporać się z przytłaczającym problemem kredytów zagrożonych; przypomina, że państwa członkowskie muszą w stosownych przypadkach udoskonalić i zharmonizować przepisy o niewypłacalności, w tym przez prace nad wnioskiem Komisji w sprawie wczesnej restrukturyzacji i drugiej szansy, by chronić dłużników znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, takich jak MŚP i gospodarstwa domowe;

z zadowoleniem przyjmuje zamiar szybszego uporządkowania bilansów banków, ale podkreśla, że obowiązek zbycia kredytów zagrożonych na niepłynnym i nieprzejrzystym rynku może spowodować nieuzasadnione straty w bilansach banków; ponownie wyraża zaniepokojenie projektem uzupełnienia wytycznych EBC w sprawie kredytów zagrożonych; podkreśla, że w procedurach kontroli i oceny zgodnie z ustaleniami o nadzorze bankowym EBC nie może w żadnym razie ograniczać prerogatyw europejskiego ustawodawcy; przypomina, że ogólne zasady stanowienia prawa w Unii, wymagające przeprowadzenia oceny skutków i konsultacji, jak również oceny proporcjonalności i pomocniczości, odnoszą się również do ustawodawstwa poziomu trzeciego;

11.

przypomina o zagrożeniach związanych z długiem publicznym; zauważa, że w niektórych państwach członkowskich instytucje finansowe nadmiernie zainwestowały w obligacje wyemitowane przez ich własne rządy, co stanowi nadmierne ograniczanie inwestycji do własnego rynku krajowego (ang. "home bias"), podczas gdy jednym z głównych celów unii bankowej jest przerwanie powiązania między ryzykiem bankowym a ryzykiem niewypłacalności państwa; zauważa, że aby zmniejszyć zagrożenia dla stabilności finansowej, banki powinny raczej bardziej zróżnicować swoje portfele obligacji skarbowych; uważa, że unijne ramy regulacyjne w sprawie ostrożnościowych uregulowań dotyczących długu państwowego powinny być zgodne z normą międzynarodową; wskazuje na bieżące prace Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego (BCBS) dotyczące ryzyka niewypłacalności państwa, a szczególnie na opublikowaną niedawno analizę "Uregulowania dotyczące zaangażowania w dług państwowy"; w związku z tym oczekuje z ogromnym zainteresowaniem na wyniki prac Rady Stabilności Finansowej dotyczące długu publicznego, które zapewnią wytyczne dla przyszłych decyzji; podkreśla kluczową rolę obligacji skarbowych w zapewnianiu wysokiej jakości aktywów płynnych dla inwestorów oraz bezpiecznych źródeł finansowania dla rządów; odnotowuje w związku z tym prowadzone przez Komisję prace nad koncepcją tzw. papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi (papiery typu SBBS) jako możliwego sposobu rozwiązania tego problemu; przypomina, że papiery typu SBBS nie stanowiłyby formy uwspólnienia długu; uważa, że wkład uczestników rynku może pomóc zapewnić zainteresowanie rynku papierami typu SBBS;

12.

podkreśla, że należy wyeliminować uchybienia stwierdzone w modelach wewnętrznych, by przywrócić wiarygodność i osiągnąć równe warunki konkurencji między instytucjami; w związku z tym zwraca uwagę na zlecone przez Dział ds. Wspierania Zarządzania Gospodarczego Parlamentu Europejskiego opracowanie zewnętrzne pt. "What conclusions can be drawn from the EBA 2016 Market Risk Benchmarking Exercise?" ("Jakie wnioski można wyciągnąć z analizy porównawczej ryzyka rynkowego przeprowadzonej w 2016 r. przez EUNB?"), w którym stwierdzono m.in.: "jeżeli wyniki analizy porównawczej EUNB są prawidłowe, a testowany portfel instrumentów reprezentatywny, to wewnętrzne modele ryzyka rynkowego stosowane obecnie przez banki europejskie w dużym stopniu naruszają zasadę równych szans (»Jeżeli różne banki posiadają taki sam portfel, to powinny być zobowiązane do utrzymywania kapitału regulacyjnego takiej samej wysokości«)"; w tym kontekście zauważa, że Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego zatwierdził poprawki dotyczące finalizacji pakietu Bazylea III oraz przedstawioną przez EUNB ocenę jego wpływu na sektor bankowy w UE; przypomina, że pakiet ten nie powinien prowadzić do znacznego zwiększenia wymogów kapitałowych na szczeblu UE ani do osłabienia zdolności banków do finansowania gospodarki realnej, zwłaszcza MŚP; z zadowoleniem przyjmuje prace EBC służące ocenie adekwatności modeli wewnętrznych, w tym nowy przewodnik dotyczący TRIM, mający zaradzić zmienności wag ryzyka stosowanych do aktywów ważonych ryzykiem tej samej klasy w różnych instytucjach kredytowych; ponadto z zadowoleniem przyjmuje prace EUNB prowadzone w ramach analiz porównawczych; uważa, że sytuację kapitałową banków można poprawić, ograniczając wypłaty dywidend i pozyskując nowy kapitał, oraz że priorytetem nadal powinna być poprawa ogólnej kondycji finansowej banków europejskich;

15.

przypomina o zasadzie rozdziału funkcji polityki pieniężnej od funkcji nadzorczych Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego i uważa, że poszanowanie tej zasady ma zasadnicze znaczenie dla uniknięcia konfliktów interesów; jest zdania, że w ujęciu ogólnym ta zasada jest odpowiednio przestrzegana; uważa, że testem pozwalającym stwierdzić stosowność zastosowania usług wspólnych jest polityczne znaczenie wypełnianych zadań; uważa zatem, że wspólne usługi nie stanowią problemu, gdy dotyczą spraw innych niż krytyczne pod względem kształtowania polityki, ale w przeciwnym wypadku mogą stanowić powód do niepokoju i uzasadniać wprowadzenie dodatkowych zabezpieczeń;

17.

odnotowuje pakiet reform systemu bankowego zaproponowany przez Komisję w listopadzie 2016 r.; podkreśla znaczenie przyspieszonej procedury, która doprowadziła do porozumienia w sprawie wprowadzania MSSF nr 9, oraz odnotowuje uzgodnienia przejściowe dotyczące zwolnienia z limitu dużej ekspozycji dostępnego dla ekspozycji na określone zadłużenie sektora publicznego państw członkowskich denominowanego w walutach niebędących walutą krajową żadnego państwa członkowskiego (Rozporządzenie (UE) 2017/2395), aby uniknąć zjawiska nagłych spadków kapitału regulacyjnego instytucji kredytowych; odnotowuje jednak opinie EBC i EUNB, zgodnie z którymi uzgodnienia przejściowe nie powinny niepotrzebnie opóźniać wdrożenia MSSF nr 9; podkreśla potrzebę monitorowania wpływu MSSF nr 9 na charakter i przyznawanie kredytów przez banki oraz na potencjalne skutki procykliczne wynikające z cyklicznej wrażliwości parametrów ryzyka kredytowego; wzywa ERRS i Jednolity Mechanizm Nadzorczy do zbadania tych kwestii; apeluje do EUNB i BIS o przedstawienie odpowiednich wytycznych w tym zakresie;

18.

wskazuje, że zgodnie z wymogami nadzoru instytucje muszą składać różnym organom wiele podobnych sprawozdań w różnych formatach, co jest znaczącym dodatkowym obciążeniem; postuluje zatem stworzenie jednolitego systemu sprawozdawczości, w którym jeden centralny punkt kontaktowy będzie zbierał zapytania nadzorcze wszystkich właściwych organów, przekazywał je nadzorowanym instytucjom i przesyłał zebrane dane właściwym organom; podkreśla, że w ten sposób można by zapobiec wielokrotnym zapytaniom i wnioskom o udostępnienie identycznych danych, co znacznie zmniejszyłoby obciążenia administracyjne nakładane na banki i właściwe organy, i jednocześnie poprawiłoby wydajność nadzoru;

19.

przyznaje, że mniejsze banki mogą mieć szczególne trudności z podołaniem wysokim kosztom wdrażania wymogów nadzorczych; uważa, że wykonując działania nadzorcze, EBC może lepiej uwzględniać zasadę proporcjonalności w niektórych uzgodnieniach nadzorczych; podkreśla zatem, że pilnie potrzebne są wzmożone starania o większą proporcjonalność w nadzorze bankowym dla mniejszych instytucji o małym ryzyku; podkreśla, że większa proporcjonalność w żadnym razie nie oznacza obniżenia standardów nadzorczych, lecz tylko zmniejszenie obciążeń administracyjnych, np. jeśli chodzi o obowiązki sprawozdawcze i dotyczące ujawniania informacji; z zadowoleniem przyjmuje zatem fakt, że w odpowiedzi na sprawozdanie roczne w sprawie unii bankowej za rok 2016 Komisja podziela pogląd Parlamentu, że należy uprościć wymogi sprawozdawczości, a także docenia starania Komisji o wprowadzenie większej proporcjonalności w dziedzinie nadzoru;

22.

przypomina swoją rezolucję z dnia 17 maja 2017 r. 8 w sprawie FinTech; uważa, że instytucje FinTech prowadzące te same działania co pozostali gracze systemu finansowego muszą z tego tytułu podlegać tym samym zasadom funkcjonowania; w związku z tym wzywa do przyjęcia podejścia do FinTech, które zapewni odpowiednią równowagę między ochroną konsumentów, utrzymywaniem stabilności finansowej a zachęcaniem do innowacyjności; odnotowuje w tym względzie prace Komisji, proponowane włączenie innowacji technologicznych do zakresu uprawnień europejskich urzędów nadzoru oraz trwające konsultacje publiczne dotyczące projektu wytycznych EBC w sprawie wniosków banków o udzielenie licencji na stosowanie FinTech;

23.

przyznaje, że coraz większa cyfryzacja wszystkich aspektów bankowości sprawiła, że banki są znacznie bardziej narażone na zagrożenia dla cyberbezpieczeństwa; podkreśla, że zarządzanie cyberbezpieczeństwem to przede wszystkim zadanie samych banków; podkreśla kluczową rolę cyberbezpieczeństwa usług bankowych i potrzebę zachęcania instytucji finansowych do ustawiania poprzeczki wysoko w kwestii ochrony danych konsumentów i gwarantowania cyberbezpieczeństwa; wzywa organy nadzoru, aby ściśle monitorowały i oceniały ryzyko w obszarze cyberbezpieczeństwa, a do instytucji finansowych w całej UE apeluje, aby wyznaczały sobie ambitne cele pod względem ochrony danych konsumentów i gwarantowania cyberbezpieczeństwa; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę EBC dotyczącą zobowiązania banków objętych nadzorem do zgłaszania znaczących cyberataków w ramach usługi powiadomień w czasie rzeczywistym, a także przeprowadzane na miejscu przez Jednolity Mechanizm Nadzorczy kontrole dotyczące cyberbezpieczeństwa; wzywa jednak Jednolity Mechanizm Nadzorczy do zwiększenia wysiłków oraz do formalnego uznania cyberbezpieczeństwa za jeden z priorytetów wysokiego szczebla;

24.

przyjmuje z zadowoleniem prace EUNB, ESMA i Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego na rzecz promowania spójności w zakresie nadzoru w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z UE, zmierzające do ograniczenia wzrostu ryzyka arbitrażu regulacyjnego i nadzorczego; uważa, że każdy opracowywany model współpracy nadzorczej między UE a Zjednoczonym Królestwem powinien zapewniać poszanowanie stabilności finansowej UE oraz jej systemu regulacyjnego i nadzorczego, odpowiednich norm i ich stosowania; przypomina o znaczeniu gotowości i odpowiedniego planowania ewentualnościowego ze strony banków dla złagodzenia zakłóceń wywołanych wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z UE; wyraża zaniepokojenie, że niektóre banki, szczególnie te mniejsze, mogą spóźniać się z przygotowaniami do brexitu, i wzywa je do wzmożenia działań; przypomina, że proces uzyskiwania licencji bankowych i zatwierdzania modeli wewnętrznych trwa kilka lat, i należy brać to pod uwagę;

26.

wyraża zaniepokojenie z powodu wydarzeń, które wskazują, że grupy bankowe mają tendencję do korzystania z coraz bardziej złożonych struktur i podmiotów, które podejmują w dużej mierze te same działania co banki, lecz unikają nadzoru bankowego; odnotowuje w związku z tym wniosek Komisji w sprawie firm inwestycyjnych, który powinien przyczynić się do stworzenia równych szans dla firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych oraz do usunięcia luk prawnych, które mogłyby umożliwiać wykorzystywanie dużych firm inwestycyjnych do uniknięcia wymogów regulacyjnych dotyczących sektora bankowości;

27.

jest zaniepokojony rozwojem systemu parabankowego w UE; odnotowuje wydany przez ERRS w 2017 r. Monitor działalności parabankowej w UE, w którym podkreślono szereg zagrożeń i słabych punktów wymagających monitorowania w systemie parabankowym w UE; w tym kontekście wzywa do podjęcia skoordynowanych działań na rzecz wyeliminowania tych zagrożeń w celu zapewnienia uczciwej konkurencji i stabilności finansowej; przyznaje jednak, że od czasu kryzysu finansowego wprowadzono strategie polityczne, których celem jest przeciwdziałanie ryzyku niestabilności finansowej wynikającemu z działalności parabankowej; zachęca organy do dalszego uważnego monitorowania pojawiających się zagrożeń dla stabilności finansowej i reagowania na nie oraz do uzupełniania wszelkich działań regulacyjnych w sektorze bankowym o odpowiednie uregulowania sektora działalności parabankowej; ubolewa, że Komisja nie uwzględniła tej kwestii wśród odpowiedzi na zeszłoroczne sprawozdanie 9 ;

28.

uważa, że chociaż pożądane są usprawnienia, zwłaszcza w zakresie komunikacji i przejrzystości, to unia bankowa nadal stanowi bardzo pozytywną i zasadniczą zmianę dla państw członkowskich należących do strefy euro; przypomina, że unia bankowa jest otwarta dla wszystkich państw członkowskich; zachęca wszystkie państwa członkowskie spoza strefy euro, by podjęły wszelkie działania konieczne do przystąpienia do unii bankowej, aby stopniowo zbliżać unię bankową do całego rynku wewnętrznego;

29.

z zadowoleniem przyjmuje postępy pozwalające w pewnych przypadkach przekazać uprawnienia do podejmowania decyzji w przedmiocie kompetencji i reputacji, na mocy decyzji EBC z czerwca 2017 r.; ponownie wyraża opinię, że potrzebna jest zmiana przepisów, by Rada ds. Nadzoru mogła częściej i łatwiej przekazywać odpowiednim urzędnikom uprawnienia decyzyjne w pewnych rutynowych kwestiach; powtarza, że jest pozytywnie nastawiony do takiej zmiany, która przyczyniłaby się do podniesienia sprawności i skuteczności nadzoru bankowego EBC; wzywa EBC do określenia zadań związanych z przekazywaniem uprawnień do przyjmowania decyzji;

Restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja

30.

przyjmuje z zadowoleniem pierwsze zastosowanie nowego systemu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w 2017 r.; odnotowuje dużą liczbę skarg złożonych w Sądzie UE w związku z tą sprawą; zwraca się do Komisji o ocenę, czy i jak może to zagrozić skuteczności nowego systemu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz uniemożliwić stosowanie go w praktyce; zachęca SRB i Komisję, by wspólnie opublikowały streszczenie kwestii najbardziej krytykowanych we wspomnianych skargach; uważa, że sprawy z 2017 r. budzą wątpliwości co do przejrzystości i komunikacji, oraz apeluje o większą przejrzystość w przyszłych decyzjach w sprawie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w tym o udostępnianie Parlamentowi Europejskiemu, na jasnych i odpowiednich warunkach, kluczowych dokumentów leżących u podstaw decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, np. sprawozdań z wyceny sporządzonych przez niezależnych rzeczoznawców, w celu lepszego zrozumienia systemu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ex ante; wzywa współprawodawców, by uznali sprawy z 2017 r. za doświadczenia ze współdecyzji w sprawie wniosków Komisji dotyczących całkowitej zdolności do pokrycia strat i minimalnego wymogu funduszy własnych oraz zobowiązań kwalifikowanych, a także moratorium;

31.

jest zaniepokojony niedopasowaniem reguł pomocy państwa do prawodawstwa unijnego w kwestii zdolności systemów gwarancji depozytów do udziału w restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z dyrektywami BRRD i DGSD 10 ; wzywa Komisję do ponownego rozważenia interpretacji reguł pomocy państwa w odniesieniu do art. 11 ust. 3 i 6 dyrektywy DGSD, aby zagwarantować możliwość faktycznego wdrożenia środków zabezpieczających i alternatywnych przewidzianych przez europejskiego prawodawcę; uważa, że w sprawach z 2017 r. potwierdzono, że tak jak stanowi BRRD, państwa członkowskie mogą zastosować zwykłe postępowanie upadłościowe, któremu w określonych warunkach może towarzyszyć "pomoc na likwidację"; uważa, że przyczyną możliwości arbitrażu ujawnioną przez ostatnie przypadki restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest rozbieżność między zasadami pomocy państwa mającymi zastosowanie w systemie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz w krajowym prawie upadłościowym; wzywa zatem Komisję, by dokonała przeglądu ram upadłości banków w Unii, w tym komunikatu bankowego z 2013 r., by wyciągnąć wnioski ze spraw z 2017 r.;

32.

przypomina, że BRRD opracowano, by zapewnić ciągłość funkcji krytycznych, uniknąć negatywnych skutków dla stabilności finansowej, chronić środki publiczne przez ograniczenie do minimum możliwości nadzwyczajnego publicznego wsparcia finansowego dla instytucji będących na progu upadłości, a także chronić objętych gwarancją deponentów, inwestorów oraz środki finansowe i aktywa klientów; przypomina, że nadzwyczajne publiczne wsparcie finansowe może być stosowane tylko po to, by zaradzić "poważnym zaburzeniom w gospodarce" oraz by "utrzymać stabilność finansową", a "nie może być wykorzystywane do bilansowania strat, które instytucja poniosła lub może ponieść w niedalekiej przyszłości"; uważa, że nadzwyczajnemu publicznemu wsparciu finansowemu powinny również w stosownych przypadkach towarzyszyć działania naprawcze; wzywa Komisję, by jak najszybciej przeprowadziła przegląd, o którym mowa w art. 32 ust. 4 ostatni akapit BRRD, a który należało przeprowadzić już w 2015 r.; zauważa, że dokapitalizowanie zapobiegawcze jest instrumentem zarządzania kryzysami bankowymi;

35.

przyjmuje z zadowoleniem fakt, że SRB za priorytet uznał zwiększanie możliwości restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych, a także postępy w wyznaczaniu wiążących celów dotyczących minimalnego wymogu funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowanych w strategii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji poszczególnych instytucji na szczeblu skonsolidowanym; podkreśla znaczenie operacyjnych i wiarygodnych planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także dostrzega w tym kontekście problemy mogące wynikać ze strategii pojedynczego punktu kontaktowego dla stabilności finansowej państw przyjmujących, jeśli strategie te nie zostaną odpowiednio opracowane; podkreśla potrzebę stworzenia skutecznego systemu pozwalającego reagować na naruszenia tego wymogu oraz fakt, że minimalny wymóg funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych powinien uwzględniać modele biznesowe instytucji, by zapewniać możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; wzywa SRB, by przedstawiła pełen wykaz przeszkód napotykanych w prawie krajowym lub europejskim w prowadzeniu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; podkreśla, że przegląd BRRD nie może w żadnym razie doprowadzić do wprowadzenia zasad mniej rygorystycznych niż normy uzgodnione na szczeblu międzynarodowym;

36.

z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte w sprawie dodatkowej harmonizacji hierarchii uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w dyrektywie (UE) 2017/2399; wzywa do jej szybkiego wdrożenia przez państwa członkowskie, by banki mogły emitować instrumenty dłużne w nowej klasie zobowiązań objętych niewypłacalnością, tworząc tym samym wymagane bufory; podtrzymuje stanowisko wyrażone w poprzednim sprawozdaniu 11 , że instrumenty mogące podlegać umorzeniu lub konwersji powinny być sprzedawane odpowiednim inwestorom, mogącym pokryć ewentualne straty bez narażania własnej zdolności finansowej; w związku z tym apeluje, by organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji sprawdzały, ile instrumentów mogących podlegać umorzeniu lub konwersji jest w posiadaniu inwestorów detalicznych, oraz by EUNB co roku ujawniał informacje o tych kwotach, a także, w stosownych przypadkach, wydawał ostrzeżenia i zalecenia dotyczące działań zaradczych;

38.

przypomina, że istotą umowy międzyrządowej w sprawie jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest jej ostateczne włączenie do unijnych ram prawnych; przypomina, że fiskalny mechanizm ochronny ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wiarygodnych i skutecznych ram restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zdolności do przezwyciężania kryzysów systemowych w unii bankowej, a także dla uniknięcia sięgania po finansowane ze środków publicznych plany ratunkowe dla banków; odnotowuje wniosek Komisji dotyczący przekształcenia Europejskiego Mechanizmu Stabilności w Europejski Fundusz Walutowy, który będzie obejmował również funkcję fiskalnego mechanizmu ochronnego jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

39.

z zadowoleniem przyjmuje prace SRB służące tworzeniu potencjału restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków na szczeblu Unii; zauważa jednak, że w obszarze planowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest jeszcze wiele do zrobienia; zauważa również, że SRB ma zdecydowanie za mało personelu; wzywa SRB, by zintensyfikowała rekrutację, a organy krajowe, by oddały do dyspozycji SRB oddelegowanych ekspertów; przypomina w związku z tym, że w SRB należy zapewnić odpowiednią równowagę między pracownikami ze szczebla centralnego i pracownikami krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednoznaczny podział obowiązków między SRB a krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje działania SRB dotyczące podziału ról w jednolitym mechanizmie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; zwraca uwagę, że SRB odpowiada bezpośrednio nie tylko za banki podlegające bezpośredniemu nadzorowi ze strony EBC, ale również za ważne instytucje transgraniczne; wzywa państwa członkowskie, właściwe organy krajowe i EBC, by ich działania jak najbardziej ograniczały dodatkowe obciążenia i złożoność wynikające dla SRB z tej różnicy w zakresie obowiązków;

Gwarantowanie depozytów

42.

z zadowoleniem przyjmuje decyzję EUNB w sprawie corocznej publikacji danych otrzymywanych przez ten urząd zgodnie z art. 10 ust. 10 DGSD; sugeruje, że należy poprawić prezentowanie danych, aby umożliwić bezpośrednie porównywanie adekwatności finansowania we wszystkich systemach gwarancji depozytów; zauważa jednak, że niektóre systemy gwarancji depozytów muszą przyspieszyć gromadzenie dostępnych środków finansowych, aby osiągnąć docelowe poziomy do dnia 3 lipca 2024 r.;

o o

1 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0041.

2 Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 5.

3 Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 17.

4 Dz.U. C 11 z 12.1.2018, s. 24.

5 Dz.U. C 216 z 30.7.2013, s. 1.

6 Europejski Bank Centralny, Report on Financial Structures [Sprawozdanie dotyczące struktur finansowych], październik 2017 r., s. 23-24.

7 Komunikat Komisji w sprawie dokończenia budowy unii bankowej, 11 października 2017 r. (COM(2017)0592), s. 15.

8 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0211.

9 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie unii bankowej - sprawozdanie za rok 2016, ust. 9.

10 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie unii bankowej - sprawozdanie za rok 2016, ust. 38.

11 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie unii bankowej - sprawozdanie za rok 2016, ust. 48.

Zmiany w prawie

Będą dodatki dla zawodowych rodzin zastępczych i dla pracowników pomocy społecznej

Od 1 lipca 2024 roku zawodowe rodziny zastępcze oraz osoby prowadzące rodzinne domy dziecka mają dostawać dodatki do miesięcznych wynagrodzeń w wysokości 1000 zł brutto. Dodatki w tej samej wysokości będą też wypłacane - od 1 lipca 2024 r. - pracownikom pomocy społecznej. W środę, 15 maja, prezydent Andrzej Duda podpisał obie ustawy.

Grażyna J. Leśniak 16.05.2024

Powstańcy nie zapłacą podatku dochodowego od nagród

Minister finansów zaniecha poboru podatku dochodowego od nagród przyznawanych w 2024 roku powstańcom warszawskim oraz ich małżonkom. Zgodnie z przygotowanym przez resort projektem rozporządzenia, zwolnienie będzie dotyczyło nagród przyznawanych przez radę miasta Warszawy od 1 stycznia do końca grudnia tego roku.

Monika Pogroszewska 06.05.2024

Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 30.04.2024

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024

Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024

Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2019.129.38
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie unii bankowej - sprawozdanie roczne za rok 2017 (2017/2072(INI)).
Data aktu:	05/04/2019
Data ogłoszenia:	05/04/2019

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie unii bankowej - sprawozdanie roczne za rok 2017 (2017/2072(INI)).

Unia bankowa - sprawozdanie roczne za rok 2017

Zmiany w prawie

Dz.U.UE.C.2019.129.38