(2019/C 107/02)(Dz.U.UE C z dnia 21 marca 2019 r.)
Wytyczne Komisji mają na celu wspieranie właściwych organów państw członkowskich UE we wdrażaniu unijnych rozporządzeń w sprawie handlu gatunkami dzikiej fauny i flory 1 w sytuacjach, w których legalne pozyskanie lub wprowadzenie do UE żywych okazów gatunków zwierząt wymienionych w załączniku B do rozporządzenia (WE) nr 338/97 należy wykazać za pomocą dokumentacji dowodowej, tak aby państwa członkowskie stosowały równoważne normy w odniesieniu do dokumentów akceptowanych jako dowód legalnego pozyskania.
1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi (Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1) ("rozporządzenie podstawowe") oraz jego rozporządzenia wykonawcze, w szczególności: rozporządzenie Komisji (WE) nr 865/2006 z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi (Dz.U. L 166 z 19.6.2006, s. 1) ("rozporządzenie wykonawcze") oraz rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 792/2012 z dnia 23 sierpnia 2012 r. ustanawiające reguły dotyczące wzorów zezwoleń, świadectw i innych dokumentów przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 865/2006 (Dz.U. L 242 z 7.9.2012, s. 13) ("rozporządzenie w sprawie zezwoleń").
2 Art. 5 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 338/97, odwołanie do tej dokumentacji znajduje się również w art. 5 ust. 4: w odniesieniu do okazów pozyskanych w naturze, "dowód z dokumentu zostanie złożony w postaci świadectwa stanowiącego, że okaz został pozyskany w naturze, zgodnie z prawodawstwem obowiązującym na terenie jego występowania", tj. na terytorium państwa członkowskiego pochodzenia.
3 Dz.U. L 384 z 31.12.1982, s. 1.
5 W rzadkich przypadkach może również zaistnieć potrzeba udowodnienia legalnego pochodzenia okazów pozyskanych w naturze w UE. Ogólnie rzecz biorąc, działalność handlowa może być wykonywana w odniesieniu do nich jedynie w bardzo szczególnych okolicznościach. Zasadniczo można oczekiwać, że wydane zostało oficjalne zezwolenie (zezwolenie na schwytanie) na pozyskanie w naturze (w oparciu o ustawodawstwo krajowe, zazwyczaj wdrażające dyrektywy UE). Powinno ono umożliwiać prześledzenie drogi odpowiednich okazów. Kwestia ta nie jest dalej poruszana w niniejszych wytycznych.
6 W związku z tym niektóre państwa członkowskie UE opracowały wykazy obarczonych niższym ryzykiem gatunków zwierząt wymienionych w załączniku B.
7 Jeżeli okaz został przywieziony przed wejściem w życie unijnych rozporządzeń w sprawie handlu gatunkami dzikiej fauny i flory mających do niego zastosowanie, należy to wyszczególnić i uzasadnić. W przypadku okazów przedkonwencyjnych należy podać datę pozyskania (określoną w art. 1 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego).
8 Jeżeli okaz został przywieziony przed wejściem w życie rozporządzeń w sprawie handlu gatunkami dzikiej fauny i flory mających do niego zastosowanie, należy to wyszczególnić i uzasadnić. W przypadku okazów przedkonwencyjnych należy podać datę pozyskania (zob. art. 1 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego).
9 W przypadku okazów przywożonych należy wykorzystać powyższą rubrykę.
10 Jeżeli źródło pochodzenia zwierzęcia nie jest znane i nie można go uzupełnić innym kodem źródłowym, takie zwierzę nie może być wykorzystywane do celów handlowych. Udowodnienie legalnego posiadania wydaje się również niemożliwe.