Wspólna polityka imigracyjna dla Europy (2008/2331(INI)).

Wspólna polityka imigracyjna dla Europy

P6_TA(2009)0257

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnej polityki imigracyjnej dla Europy: zasady, działania i narzędzia (2008/2331(INI))

(2010/C 184 E/06)

(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2010 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 czerwca 2008 r. zatytułowany "Wspólna polityka imigracyjna: zasady, działania i narzędzia" (COM(2008)0359),

– uwzględniając opinię Komitetu Regionów w sprawie wspólnej polityki imigracyjnej z dnia 26 listopada 2008 r.(1),

– uwzględniając Europejski pakt w sprawie imigracji i azylu, przyjęty na Radzie Europejskiej w dniach 15 i 16 października 2008 r.(2),

– uwzględniając dyrektywę 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich(3),

– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. ustanawiające mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy(4),

– uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca (przekształcenie) (COM(2008)0820),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 października 2008 r. zatytułowany "Rok po szczycie w Lizbonie: aktualny stan partnerstwa Afryka-UE" (COM(2008)0617),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 lutego 2008 r. zatytułowany "Przygotowanie kolejnych etapów rozwoju zarządzania granicami w Unii Europejskiej" (COM(2008)0069),

– uwzględniając dokument roboczy Komisji zatytułowany "Ocena i monitorowanie realizacji planu UE dotyczącego najlepszych praktyk, standardów i procedur zwalczania handlu ludźmi i zapobiegania mu" (COM(2008)0657),

– uwzględniając wspólną strategię UE-Afryka i pierwszy plan działania w ramach tej strategii (2008-2010) - partnerstwo strategiczne - uzgodniony na szczycie UE-Afryka w dniach 8 i 9 grudnia 2007 r. w Lizbonie(5),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 listopada 2006 r. zatytułowany "Podejście globalne do migracji w rok później: ku kompleksowej europejskiej polityce migracyjnej" (COM(2006)0735),

– uwzględniając program haski w sprawie wzmacniania wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej, przyjęty na Radzie Europejskiej w dniach 4 i 5 listopada 2004 r.,

– uwzględniając program z Tampere ustanawiający spójne podejście w dziedzinie imigracji i azylu, przyjęty na Radzie Europejskiej w dniach 15 i 16 października 1999 r.,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 marca 2009 r. w sprawie przyszłości wspólnego europejskiego systemu azylowego(6),

– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady przewidującej kary dla pracodawców zatrudniających obywateli państw trzecich nielegalnie przebywających na terytorium UE(7),

– uwzględniając rezolucję z dnia 5 lutego 2009 r. w sprawie wdrażania w Unii Europejskiej dyrektywy 2003/9/WE ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl: wizyty Komisji Wolności Obywatelskich w latach 2005-2008(8),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie oceny oraz przyszłego rozwoju agencji FRONTEX i europejskiego systemu nadzoru granic EUROSUR(9),

– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli krajów trzecich w celu podjęcia pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji(10),

– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli krajów trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z krajów trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim(11),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 września 2008 r. w sprawie oceny systemu dublińskiego(12),

– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/109/WE w celu rozszerzenia zakresu jej obowiązywania na osoby objęte ochroną międzynarodową(13),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 września 2007 r. w sprawie planu polityki w dziedzinie legalnej migracji(14),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 września 2007 r. w sprawie priorytetów politycznych w ramach walki z nielegalną imigracją obywateli państw trzecich(15),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie strategii i środków na rzecz integracji imigrantów w Unii Europejskiej(16),

– uwzględniając traktat z Amsterdamu, nadający Wspólnocie uprawnienia oraz powierzający jej odpowiedzialność w dziedzinie imigracji i azylu, a także uwzględniając art. 63 traktatu WE,

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Kultury i Edukacji oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0251/2009),

A. mając na uwadze, że migracje do Europy będą zawsze miały miejsce - tak długo, jak istnieć będą znaczne różnice materialne i różnice w poziomie życia pomiędzy Europą a innymi regionami na świecie,

B. mając na uwadze, że pojawiła się konieczność wypracowania wspólnego podejścia do imigracji w UE, tym bardziej, że na wspólnym obszarze bez wewnętrznych kontroli granicznych działania lub bezczynność jednego państwa członkowskiego mają bezpośredni wpływ na inne państwa członkowskie i na UE jako całość,

C. mając na uwadze, że złe zarządzanie migracjami może zakłócić spójność społeczną w krajach przyjmujących i może też mieć negatywne konsekwencje dla krajów pochodzenia, a także dla samych migrantów,

D. mając na uwadze, że legalna migracja daje możliwości, z których mogą korzystać zarówno migranci jak i państwa członkowskie, a także państwa pochodzenia, gdyż korzystają one z transferu środków pieniężnych przekazywanych przez migrantów; mając na uwadze, że postępowi w obszarze legalnej migracji muszą jednak towarzyszyć efektywne działania ukierunkowane na zwalczanie nielegalnej imigracji, mając przede wszystkim na uwadze, że ten rodzaj imigracji sprzyja powstawaniu organizacji przestępczych trudniących się handlem ludźmi,

E. mając na uwadze, że rzeczywista wspólna polityka Wspólnoty dotycząca imigracji musi opierać się nie tylko na walce z nielegalną imigracją, lecz także na współpracy z krajami trzecimi i krajami tranzytowymi oraz na istnieniu odpowiedniej polityki integracji migrantów,

F. mając na uwadze, że europejska polityka migracyjna musi spełniać normy międzynarodowego prawa, zwłaszcza te dotyczące praw człowieka, godności ludzkiej oraz praw do azylu,

G. mając na uwadze, że Unia Europejska jest i musi pozostać gościnnym środowiskiem dla tych osób, które otrzymują prawo pozostania na jej terytorium, a imigrują z powodów zawodowych, rodzinnych lub edukacyjnych, bądź dla osób potrzebujących ochrony międzynarodowej,

H. mając na uwadze, że migranci odegrali bardzo ważną rolę w rozwoju Unii Europejskiej i konstrukcji europejskiej w ostatnich dekadach oraz że sprawą kluczową jest uznanie tego faktu, a także przyznanie, że Unia Europejska w dalszym ciągu potrzebuje pracy migrantów,

I. mając na uwadze prognozy Eurostatu, zgodnie z którymi starzenie się ludności UE stanie się w średniej perspektywie faktem, jako że zgodnie z przewidywaniami do 2060 r. liczba osób aktywnych zawodowo w UE może zmniejszyć się o prawie 50 mln; mając na uwadze, że imigracja będzie mogła odegrać rolę znaczącego katalizatora dla poprawy wyników gospodarczych UE,

J. mając na uwadze, że strategia lizbońska w części poświęconej wzrostowi i zatrudnieniu może napotkać na przeszkodę w postaci niedoboru siły roboczej, który może utrudnić realizację jej celów i mając na uwadze, że obecnie bezrobocie wzrasta, oraz że dzięki odpowiedniemu i usystematyzowanemu zarządzaniu imigracją ekonomiczną możliwe będzie ograniczenie tego niedoboru w krótkim czasie,

K. mając na uwadze, że imigranci wykonują często podejmują prace dorywcze nie wymagające kwalifikacji lub prace poniżej swoich kwalifikacji;

L. mając na uwadze, że UE powinna również nasilić starania zmierzające do wewnętrznego rozwiązania problemów związanych z niedoborem pracowników, w tym odpowiednio wykwalifikowanych pracowników, koncentrując się na sektorach charakteryzujących się obecnie niedoborem siły roboczej, poprzez zatrudnianie osób niepełnosprawnych, znajdujących się w niekorzystnej sytuacji ze względu na wykształcenie lub osób pozostających przez długi czas bez zatrudnienia, posiadających pozwolenie na pobyt osób ubiegających się o azyl,

M. mając na uwadze, że liczba kobiet imigrantek w UE stale rośnie i wynosi około 54% wszystkich imigrantów,

N. mając na uwadze, że większość imigrantek napotyka na poważne problemy przy integracji i dostępie do rynku pracy z powodu swojego niskiego poziomu wykształcenia oraz negatywnych stereotypów i praktyk, których źródłem są ich kraje pochodzenia, a także negatywnych stereotypów i dyskryminacji istniejących w państwie członkowskim, mając jednak na uwadze, że wiele młodych kobiet posiadających wysokie wykształcenie przyjeżdża do UE, aby podejmować się prac zasadniczo niewymagających kwalifikacji,

Zagadnienia ogólne

1. zdecydowanie popiera ustanowienie wspólnej europejskiej polityki imigracyjnej, opartej na daleko idącej solidarności politycznej i operacyjnej, wzajemnym zaufaniu, przejrzystości, partnerstwie, podziale odpowiedzialności oraz na wartościach uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej;

2. przypomina, że zarządzanie przepływami migracyjnymi musi opierać się na skoordynowanym podejściu uwzględniającym sytuację demograficzną i gospodarczą UE i państw członkowskich;

3. uważa, że dla opracowania wspólnej polityki imigracyjnej bardzo korzystne byłoby odbywanie intensywniejszych i regularnych konsultacji z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego, takimi jak organizacje działające na rzecz społeczności migrantów i pracujące z tymi społecznościami;

4. ubolewa nad faktem, że do dnia dzisiejszego wprowadzenie wspólnej polityki legalnej imigracji pozostało zbyt ograniczone I przyjmuje z zadowoleniem nowe instrumenty prawne przyjęte w ramach wspólnej europejskiej polityki legalnej imigracji;

5. podkreśla, że spójna i zrównoważona wspólna europejska polityka w dziedzinie imigracji zwiększa wiarygodność UE w relacjach z krajami trzecimi;

6. ponownie przypomina, że skuteczne zarządzanie migracją wymaga zaangażowania władz regionalnych i lokalnych oraz rzeczywistego partnerstwa i współpracy z krajami pochodzenia imigrantów i krajami tranzytowymi, w których odnosi się często wrażenie, że decyzje narzucane są im w sposób jednostronny; podkreśla, że taka współpraca jest jedynie możliwa, gdy kraj trzeci szanuje postanowienia międzynarodowe w zakresie praw człowieka i ochrony i jest sygnatariuszem Konwencji Genewskiej z 1951 r.;

7. stoi na stanowisku, że imigracja do UE nie jest rozwiązaniem problemów krajów rozwijających się, natomiast wspólnej polityce imigracyjnej musi towarzyszyć efektywna polityka rozwoju krajów pochodzenia;

8. popiera przyjęcie ww. Europejskiego paktu w sprawie imigracji i azylu oraz działania, narzędzia i wnioski przedstawione przez Komisję we wspomnianym wyżej komunikacie w sprawie wspólnej polityki imigracyjnej: zasad, działań i narzędzi; wzywa Radę i Komisję do szybkiego zainicjowania etapu wdrażania tych zobowiązań;

9. z zadowoleniem przyjmuje instytucjonalne implikacje traktatu z Lizbony, w szczególności rozszerzenie procedury współdecyzji i głosowania większością kwalifikowaną na wszystkie zagadnienia w zakresie polityki imigracyjnej, wyjaśnienie kompetencji UE w zakresie polityki wizowej i kontroli granicznych, rozszerzenie kompetencji UE w zakresie polityki azylowej, a także kompetencji UE w odniesieniu do imigracji legalnej i nielegalnej;

10. uważa, że wspólna polityka imigracyjna wymaga także ustanowienia wspólnej polityki azylowej oraz przypomina o ww. rezolucji w sprawie przyszłego wspólnego europejskiego systemu azylowego (CEAS) i wniosek Komisji w sprawie rozporządzenia ustanawiającego Urząd Wsparcia w zakresie Polityki Azylowej;

Dobrobyt i imigracja

Legalna imigracja

11. uważa, że legalna migracja jest nadal konieczna do zaspokojenia potrzeb Europy pod względem liczby ludności, rynku pracy i kwalifikacji w związku ze skutkami gospodarczymi niżu demograficznego i starzenia się społeczeństw; przyczynia się ona także do rozwoju krajów trzecich dzięki wymianie wiedzy i umiejętności oraz za sprawą transferu zarobków przez imigrantów; wzywa do wdrożenia bezpiecznych systemów, które ułatwią te przekazy pieniężne do krajów trzecich;

12. uważa, że legalna migracja musi być alternatywą dla imigracji nielegalnej, gdyż umożliwia legalny, bezpieczny i zorganizowany wstęp na terytorium Unii Europejskiej;

13. przypomina, że zgodnie z prognozami zawartymi w szacunkach Komisji do 2050 r. wystąpi zapotrzebowanie na 60 mln pracowników migrujących, co wiąże się z koniecznością otwarcia legalnych kanałów imigracji;

14. podkreśla potrzebę wykonania kompleksowej oceny potrzeb UE w kategoriach rynku i kwalifikacji; uważa jednak, że każde państwo członkowskie powinno zachować kontrolę nad liczbą osób odpowiadającą jego zapotrzebowaniu na rynku pracy i uwzględniać zasadę preferencji wspólnotowej przy jednoczesnym zastosowaniu środków przejściowych;

15. popiera opracowanie krajowych "profili imigracyjnych" w celu całościowego przedstawienia sytuacji w zakresie imigracji w każdym z państw członkowskich w danej chwili, przy uznaniu zapotrzebowania na rynku pracy za centralną kwestię tych profili;

16. ponownie zwraca uwagę na potrzebę zwiększenia atrakcyjności UE dla pracowników wysoko wykwalifikowanych, w tym poprzez dostępność informacji na temat kraju docelowego i goszczącego rynku pracy, z uwzględnieniem ewentualnych skutków w formie drenażu mózgów w krajach pochodzenia imigrantów; jest zdania, że skutki te można złagodzić poprzez migrację czasową lub cyrkulacyjną, poprzez zapewnianie szkoleń w krajach pochodzenia w celu zachowania zatrudniania w kluczowych sektorach, w szczególności w oświacie i sektorze zdrowia, oraz poprzez podpisywanie umów o współpracy z państwami pochodzenia; zwraca się do państw członkowskich o powstrzymanie się od rekrutacji w krajach rozwijających się, w których odnotowuje się niedobór zasobów ludzkich w kluczowych sektorach, takich jak sektor zdrowia i edukacji;

17. wzywa Komisję i państwa członkowskie do tworzenia mechanizmów, wytycznych i innych instrumentów ułatwiających migrację o charakterze cyrkulacyjnym lub migrację okresową, a także we współpracy z państwami pochodzenia migrantów środków mających zrekompensować utratę zasobów ludzkich poprzez konkretne wsparcie na rzecz kształcenia zawodowego w kluczowych sektorach osłabionych przez drenaż mózgów;

18. z zadowoleniem przyjmuje otwarcie dzięki dokumentowi w sprawie "niebieskiej karty" nowej drogi dla wspólnej polityki w zakresie legalnej imigracji, lecz wzywa państwa członkowskie do czynienia dalszych postępów na rzecz opracowania wspólnych zasad polityki imigracyjnej, która nie ograniczałaby się jedynie do pracowników wysoko wykwalifikowanych;

19. wyraża uznanie w związku z przyjęciem błękitnej karty dotyczącej warunków wjazdu i pobytu obywateli krajów trzecich w celu podjęcia pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji i wzywa Komisję do jak najszybszego przedstawienia inicjatyw dla pozostałych kategorii pracowników, mając także na względzie dalsze przeciwstawianie się nielegalnej imigracji oraz wykorzystywaniu imigrantów bez prawa do pobytu;

20. wzywa do podjęcia nowych środków w celu dalszego ułatwienia przyjmowania studentów i pracowników naukowych oraz ich przepływu na terytorium UE;

21. zwraca uwagę na znaczenie uznawania kompetencji imigrantów, w szczególności poprzez uwzględnienie kwalifikacji formalnych, pozaformalnych i nieformalnych nabytych w kraju pochodzenia; jest zdania, że uznawanie tych kwalifikacji umożliwi przeciwdziałanie utracie kompetencji, jaką można obecnie często zaobserwować wśród ludności napływowej - a w szczególności kobiet - która wykonuje prace wymagające kwalifikacji wyraźnie niższych od posiadanych;

22. zwraca się do Komisji o uwzględnienie w przyszłych dokumentach poświęconych tej tematyce kwestii uznawania kompetencji, a także motywowania do uczenia się przez całe życie, przy jednoczesnym zapewnieniu imigrantom przez państwa członkowskie nauki języka kraju przyjmującego w celu zapewnienia ich integracji społecznej, zawodowej i kulturowej w Unii Europejskiej oraz umożliwienia mi skuteczniejszego wspierania rozwoju swoich dzieci; nawołuje również Komisję do wykorzystania wyników debat dotyczących edukacji językowej dzieci imigrantów oraz nauczania w państwach członkowskich, w których osiedlili się imigranci, języka i kultury kraju pochodzenia, wzywa też do ustanowienia ram odnoszących się do zasad pomocniczości i proporcjonalności;

23. podkreśla, że europejska sieć zatrudnienia i mobilności zawodowej (EURES) jest jednym z właściwych rozwiązań służących dopasowaniu popytu i podaży na rynku pracy w sposób przejrzysty, odpowiedzialny i skuteczny; w związku z tym zaleca rozszerzenie koncepcji sieci EURES w celu ułatwienia kontaktów między pracodawcami z UE poszukującymi pracowników o konkretnych kwalifikacjach a kandydatami do pracy pochodzącymi z krajów trzecich; proponuje wykorzystanie specjalnych ośrodków (istniejących lub tych, które powstaną) albo przedstawicielstw UE w krajach trzecich jako platformy rozszerzenia sieci EURES, a także zapewnienie ciągłości pracy doradczej i rozszerzania jej zakresu o dodatkowe instrumenty oraz o wsparcie dla samozatrudnienia i korzystanie z mikrokredytów; podkreśla, że europejska potrzeba wykwalifikowanej siły roboczej nie powinna powodować "drenażu mózgów" z krajów trzecich, a w konsekwencji negatywnych skutków dla wschodzących gospodarek i infrastruktury społecznej tych krajów;

24. uważa, że imigrantom z tak zwanych krajów trzecich należy zapewnić prawo do mobilności na terytorium UE, by jako legalni rezydenci danego państwa członkowskiego mogli podjąć pracę w charakterze pracowników przygranicznych w innym państwie członkowskim bez konieczności ubiegania się o pozwolenie na pracę; imigrantom takim należy również zagwarantować pełną swobodę przemieszczania się przysługującą pracownikom po upływie pięcioletniego okresu legalnego pobytu w danym państwie członkowskim;

25. wzmacnia zalecenie dotyczące znaczenia koordynacji między organami lokalnymi i regionalnymi, które są w szczególności odpowiedzialne za szkolenia, a organami krajowymi i wspólnotowymi w zakresie zarządzania potrzebami rynku pracy, w duchu zasady preferencji wspólnotowej; podkreśla, że tego rodzaju koordynacja jest niezbędna do skutecznego wdrożenia polityki imigracyjnej mogącej zaradzić niedoborom siły roboczej odnotowanym w niektórych sektorach i państwach członkowskich, a także do skutecznej i właściwej integracji imigrantów;

26. wzywa Komisję, by w krajach pochodzenia szerzej upowszechniała informacje o możliwościach legalnej migracji oraz prawach i obowiązkach migrantów przyjeżdżających do UE;

27. nawołuje państwa członkowskie do zadawalającego wykorzystania wspólnotowych mechanizmów finansowania związanych z polityką imigracji, by stworzyć dla migrantów więcej miejsc pracy lepszej jakości;

Integracja

28. podkreśla, że integracja zwiększa różnorodność kulturową w UE i powinna opierać się na integracji społecznej, przeciwdziałaniu dyskryminacji, równych szansach, poprzez możliwość dostępu do służby zdrowia, edukacji, szkoleń językowych oraz zatrudniania; jest zdania, że polityka integracyjna powinna opierać się także na odpowiednich innowacyjnych programach i uznaje kluczową rolę, jaką w integracji imigrantów odgrywają organy lokalne i regionalne, związki zawodowe, organizacje migrantów, federacje branżowe i stowarzyszenia;

29. popiera dążenia państw członkowskich do integracji legalnych migrantów i osób korzystających z międzynarodowej ochrony, przy zachowaniu poszanowania dla tożsamości i wartości UE oraz jej państw członkowskich, w tym poszanowania dla praw człowieka, państwa prawa, demokracji, tolerancji i równości; przypomina, że integracja jest procesem dwukierunkowym, co wiąże się z przystosowaniem się zarówno ze strony imigrantów, jak i ludności ich przyjmującej, zgodnie ze wspólnymi podstawowymi zasadami przyjętymi przez Radę, a proces ten może skorzystać na wymianie dobrych praktyk; potwierdza, że integracja jest trudniejsza w państwach członkowskich o nasilonej presji migracyjnej ze względu na ich sytuację geograficzną, lecz musi być celem, którego nie możemy zaniechać; wzywa zatem pozostałe państwa członkowskie, by w geście solidarności przyczyniały się do łagodzenia tych nacisków, ułatwiając integrację osób korzystających z ochrony międzynarodowej znajdujących się na terytorium państw członkowskich UE, i by promowały legalną imigrację;

30. podkreśla, że prawidłowy proces integracji jest najlepszym narzędziem eliminowania braku zaufania i podejrzeń rdzennych mieszkańców wobec imigrantów oraz ma zasadnicze znaczenie dla wyeliminowania ksenofobicznych postaw i działań;

31. zachęca do rozwijania mechanizmów wzajemnego uczenia się i wymiany dobrych praktyk miedzy państwami członkowskimi w celu wzmocnienia zdolności krajów przyjmujących w zakresie zarządzania większą różnorodnością, zachęca też do stworzenia systemu wspólnych wskaźników i odpowiedniego zabezpieczenia statystycznego do użytku państw członkowskich w celu oceny wyników strategii politycznych w dziedzinie imigracji;

32. przypomina, że należy zwiększyć uczestnictwo imigrantów w życiu politycznym i obywatelskim jako element procesu integracyjnego, w szczególności poprzez poprawę kształcenia politycznego i obywatelskiego oraz uczestnictwo i reprezentację imigrantów we wszystkich odpowiednich aspektach zarządzania, w społeczeństwie obywatelskim i w procesie decyzyjnym oraz politycznym;

33. przyjmuje z zadowoleniem inicjatywę Komisji i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na rzecz zwiększenia spójności między strategiami politycznymi w zakresie integracji dzięki uruchomieniu -przy uczestnictwie i współdziałaniu organizacji społecznych i stowarzyszeń imigrantów - Europejskiego Forum Integracji, którego celem jest wymiana doświadczeń i opracowanie zaleceń; zwraca się do państw członkowskich o koordynację wysiłków w zakresie integracji z wymianą najlepszych praktyk zawartych w krajowych planach integracji;

34. Zwraca się do Komisji, aby w odpowiedni sposób zapewniła wsparcie finansowe dla strukturalnej i kulturalnej integracji imigrantów za pomocą programów UE, takich jak: "Uczenie się przez całe życie", "Europa dla obywateli", "Młodzi w działaniu" i "Kultura 2007-2013"; zauważa, że w większości przypadków nauczyciele nie są przygotowani do nauczania dużych grup dzieci migrantów w klasie i apeluje o lepsze kształcenie nauczycieli oraz o odpowiednie wsparcie finansowe;

35. Zwraca uwagę na fakt, że programy szkolne i uczenia się przez całe życie odgrywają istotną rolę w procesie integracji poprzez rozwijanie umiejętności, zwłaszcza językowych; uważa, że nieograniczony udział w programach szkoleniowych i uczenia się przez całe życie powinien stanowić prawo i szansę dla nowoprzybyłych imigrantów;

36. nawołuje Komisję i państwa członkowskie do dalszego wspierania polityki zwalczania dyskryminacji, która prowadzona jest również przez organy państwowe;

37. Domaga się, aby państwa członkowskie respektowały i wspierały odpowiednie dyrektywy: 2000/78/WE(17), 2000/43/WE(18) oraz 2004/113/WE(19) celem walki z dyskryminacją;

38. wzywa państwa członkowskie do ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 18 grudnia 1990 r.(20)

39. wzywa Komisję, aby gromadziła dane uwzględniające płeć dotyczące imigracji do UE oraz aby dopilnowała przeprowadzenia analizy tych danych przez Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn w celu dalszego naświetlenia konkretnych potrzeb i problemów imigrantek oraz najbardziej odpowiednich metod zintegrowania ich ze społecznościami krajów przyjmujących;

40. zwraca się do państw członkowskich o właściwe uwzględnienie - przy opracowywaniu strategii politycznych w zakresie integracji - problematyki płci oraz specyficznej sytuacji i wymagań kobiet-imigrantek;

41. wzywa państwa członkowskie do zagwarantowania przestrzegania podstawowych praw imigrantek niezależnie od tego, czy posiadają one legalny status prawny;

42. wzywa państwa członkowskie do wspierania kampanii informacyjnych ukierunkowanych na imigrantki, aby informować je o ich prawach, możliwościach kształcenia i nauki języków, szkolenia zawodowego oraz dostępie do zatrudnienia, tudzież do zapobiegania przymusowym małżeństwom, okaleczaniu narządów płciowych u kobiet i innym formom psychicznego lub fizycznego przymusu;

Bezpieczeństwo i imigracja

Strategia Zintegrowanego Zarządzania Granicami

43. podkreśla konieczność stworzenia kompleksowego planu głównego, przedstawiającego w całości unijne cele i strategię zarządzania granicami, w tym szczegóły ukazujące możliwości lepszego zoptymalizowania powiązań między wszystkimi powiązanymi z tym obszarem programów i planów; jest zdania, że rozpatrując strategię zarządzania granicami UE, Komisja powinna przede wszystkim przeanalizować skuteczność istniejących systemów zarządzania granicami państw członkowskich w celu uzyskania optymalnej synergii między nimi oraz zdobycia dodatkowych informacji na temat rentowności nowych proponowanych systemów - wjazdu/wyjazdu, elektronicznego systemu zezwoleń na podróż, automatycznej kontroli granicznej oraz programu rejestracji podróżnych - w ramach zintegrowanego zarządzania granicami UE;

44. podkreśla, że zintegrowane zarządzanie granicami powinno opierać się na odpowiedniej równowadze między zapewnieniem swobodnego transgranicznego przepływu coraz większej liczby ludzi a zapewnieniem większego bezpieczeństwa dla obywateli UE; nie zaprzecza, że wykorzystanie danych ma wyraźne zalety; jednocześnie jest zdania, że zaufanie społeczeństwa do działań rządu może zostać utrzymane tylko wówczas, gdy zapewnione zostaną wystarczające zabezpieczenia danych, nadzoru i możliwości odwołania;

45. wzywa do dokonania oceny możliwości zastosowania zintegrowanego, czterostopniowego systemu, w ramach którego na każdym etapie podróży imigrantów zmierzających do Unii przeprowadzano by systematyczne kontrole;

46. podkreśla, że strategia UE dotycząca granic powinna zostać uzupełniona konkretnymi działaniami mającymi na celu umocnienie granic państw trzecich w ramach partnerstwa Afryka-UE i europejskiej polityki sąsiedztwa (partnerstwo wschodnie, EUROMED);

47. wzywa do zastąpienia obecnych krajowych wiz Schengen jednolitymi europejskimi wizami Schengen, umożliwiającymi równe traktowanie wszystkich osób ubiegających się o wizy; pragnie otrzymywać informacje na temat dokładnych terminów i szczegółów dotyczących zarówno analizy strategii politycznych, jak i przeprowadzonej przez Komisję analizy technicznej możliwości zrealizowania, praktycznych konsekwencji i wpływu systemu, który wprowadziłby dla obywateli krajów trzecich wymóg uzyskania zgody w systemie elektronicznym na odbycie podróży przed wyjazdem do UE (elektronicznego systemu zezwoleń na podróż - ESTA); wzywa do wzmocnienia współpracy między konsulatami państw członkowskich oraz do stopniowego i powoływania wspólnych urzędów konsularnych do spraw wiz;

48. zwraca się do Rady o przyjęcie mechanizmów opartych na solidarności miedzy państwami członkowskimi, tak aby umożliwić podział korzyści pochodzących z kontroli granic, oraz o skoordynowanie ich krajowych strategii politycznych;

Nielegalna imigracja

49. uznaje skuteczną walkę z nielegalną imigracją za zasadniczą część kompleksowej polityki UE w dziedzinie migracji, wyraża zatem ubolewanie, że niewystarczająca współpraca państw członkowskich w ich wzajemnym interesie paraliżuje skuteczny proces decyzyjny w tej dziedzinie;

50. wyraża oburzenie tragedią ludzką powodowaną nielegalną migracją drogami morskimi, zwłaszcza na południowych granicach morskich Unii, gdzie ludzie na łodziach opuszczają wybrzeża Afryki, udając się w ryzykowną podróż do Europy; stanowczo wzywa do podjęcia pilnych działań, by raz na zawsze skończyć z tą tragedią ludzką oraz by umocnić dialog i współpracę z krajami pochodzenia;

51. przypomina, że nielegalną imigrację wspierają często sieci przestępcze, które jak dotąd okazują się bardziej skuteczne od wspólnych działań europejskich; jest przekonany, że ta cyniczna sieć odpowiada za śmierć setek ludzi, którzy co roku giną na morzu; przypomina, że w ramach wypełniania zobowiązań międzynarodowych państwa członkowskie są wspólnie odpowiedzialne za ratowanie życia na morzu; w związku z tym, wzywa Komisję i Radę do zwiększenia wysiłków w walce ze zorganizowaną przestępczością, handlem ludźmi i przemytem, do których dochodzi w różnych miejscach na terytorium UE, a w szczególności do działań na rzecz zniszczenia całych sieci, wypowiadając walkę nie tylko przemytnikom, którzy stanowią widzialną sprężynę machiny, lecz także tym wszystkim, którzy czerpią największe korzyści z tego rodzaju działalności przestępczej, gdyż znajdują się na szczycie organizacji;

52. wzywa Komisję do wzmocnienia programów uświadamiających w krajach tranzytowych i krajach pochodzenia poświęconych zagrożeniom związanym z nielegalną imigracją;

53. wyraża zadowolenie w związku z przyjęciem nowej dyrektywy dotyczącej sankcji wobec pracodawców zatrudniających obywateli państw trzecich bez prawa pobytu oraz uważa ją za skuteczne narzędzie ograniczania wyzysku pracowników migrujących i likwidujące jeden z głównych czynników przyciągających nielegalnych imigrantów;

54. zwraca się do państw członkowskich, by nie odwlekały transponowania nowej dyrektywy, która przewiduje sankcje dla pracodawców zatrudniających nielegalnie przebywających imigrantów;

55. uważa za absolutnie niezbędne wzmocnienie kanałów dialogu z krajami pochodzenia i podpisanie z nimi umów o współpracy, aby położyć kres nielegalnej migracji, która jest nieludzka i dramatyczna;

56. uważa, że pomimo wielokrotnych podwyżek środków budżetowych Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) wskutek nacisków Parlamentu, agencja ta nadal nie jest w stanie zapewnić efektywnej koordynacji działań kontrolnych na zewnętrznych granicach Unii ze względu na jej ograniczone uprawnienia oraz z powodu braku starań na rzecz zaangażowania państw trzecich w operacje morskie;

57. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji w formie wniosku o zweryfikowanie mandatu FRONTEX oraz uznaje konieczność wzmocnienia tego mandatu, zwłaszcza przez rozszerzenie zdolności koordynacyjnych agencji oraz przez umożliwienie jej koordynowania stałych misji na obszarach o nasilonej presji migracyjnej na żądanie danego państwa członkowskiego i współpracy z krajami trzecimi; uważa, że należy także zwrócić uwagę na rosnący potencjał agencji FRONTEX w zakresie analizy ryzyka i wywiadu;

58. uważa, że sensowne wypełnianie mandatu przez FRONTEX wymaga odpowiednich środków, nie tylko finansowych, i tym samym wzywa do wykorzystania nowych technologii do walki z nielegalną imigracją, wzywa państwa członkowskie do zwiększenia puli środków technicznych, a Komisję do przedstawienia wniosków legislacyjnych ukierunkowanych na urzeczywistnienie obowiązkowej solidarności na rzecz centralnego rejestru dostępnego wyposażenia technicznego służącego do kontroli i ochrony granic (CRATE), na takich samych zasadach jak te przewidziane w odniesieniu do zespołów szybkiej interwencji na granicy (RABIT);

59. wzywa FRONTEX i Komisję do wykonania badania w celu uzyskania szacunkowych danych dotyczących możliwości nabycia przez FRONTEX własnego sprzętu oraz wymogów możliwego przekształcenia operacji morskich agencji FRONTEX w straż przybrzeżną UE, bez uszczerbku dla kontroli sprawowanej przez państwa członkowskie nad ich granicami;

60. uważa, że pełna efektywność agencji FRONTEX możliwa jest tylko pod warunkiem spotęgowania wysiłków ukierunkowanych na działania uzupełniające, takie jak readmisja i współpraca z krajami trzecimi; wzywa Komisję do zapewnienia wsparcia agencji FRONTEX w tym obszarze;

61. popiera utworzenie wyspecjalizowanych biur agencji FRONTEX w celu uwzględnienia i lepszej oceny konkretnych sytuacji na szczególnie istotnych granicach, w szczególności w odniesieniu do wschodnich granic na lądzie oraz południowych granic na morzu;

62. zauważa, że różnice w interpretacji terminów prawnych, rozumieniu międzynarodowego prawa morza i różnice między prawodawstwem i procedurami poszczególnych krajów utrudniają działania agencji FRONTEX; wzywa do zrealizowania kompleksowych badań w celu wypracowania wspólnego podejścia i rozwiązania konfliktu między różniącymi się krajowymi przepisami i procedurami;

63. wzywa do dalszej i ciągłej współpracy między agencją FRONTEX oraz krajowymi organami i agencjami;

64. wzywa do dokonania dalszych postępów w ramach europejskiego systemu nadzoru granic (EUROSUR), także poprzez poprawę koordynacji działań państw członkowskich;

65. zauważa, że nielegalnych imigrantów często znajdują rybacy, prywatne łodzie i pracownicy prywatni na morzu zanim zrobią to członkowie marynarki danego kraju; podkreśla potrzebę informowania tych stron o ich zobowiązaniach wynikających z prawa międzynarodowego w zakresie pomocy imigrantom w trudnej sytuacji i wzywa do stworzenia mechanizmu rekompensującego straty w działalności związane z udziałem w akcjach ratowniczych;

66. podkreśla wyraźną potrzebę opracowywania wiarygodnych statystyk w celu tworzenia konkretnych narzędzi walki z nielegalną imigracją na poziomie UE i wzywa Komisję do podjęcia koniecznych działań w celu stworzenia tych statystyk;

Powroty

67. uważa, że migranci nieuprawnieni do międzynarodowej ochrony lub przebywający nielegalnie na terytorium państw członkowskich powinni podlegać nakazowi opuszczenia terytorium Unii Europejskiej; dlatego odnotowuje przyjęcie dyrektywy w sprawie powrotów i wnioskuje, aby państwa członkowskie w ramach transpozycji tej dyrektywy czuwały nad zachowaniem korzystniejszych przepisów już przewidzianych na mocy ich prawa wewnętrznego; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia procedur powrotu z należytym poszanowaniem prawa i godności osób objętych taką procedurą, przy jednoczesnym nadaniu pierwszeństwa powrotom dobrowolnym;

68. wzywa do utworzenia systemu usług doradczych w sprawie powrotów w ośrodkach zamkniętych i otwartych - na zasadzie punktu kontaktowego dla osób chcących zasięgnąć informacji na temat pomocy w powrocie do kraju;

69. wzywa Komisję do zorganizowania systemu monitorowania i wsparcia mechanizmów reintegracji społecznej i zawodowej w krajach pochodzenia imigrantów, którzy wrócili;

70. zwraca się do państw członkowskich o przychylenie się do pomysłu wpisania swojej polityki dotyczącej readmisji w ramy wspólnej polityki, najlepiej do umów dwustronnych;

71. jeżeli chodzi o umowy o readmisji, wnioskuje, aby Parlament Europejski i jego właściwe komisje były regularnie informowane o postępach i ewentualnych przeszkodach napotykanych przez negocjatorów w trakcie dyskusji z krajami trzecimi;

72. wzywa Komisję do zapewnienia, by państwa członkowskie podpisywały umowy dwustronne o readmisji z państwami trzecimi jedynie przy pełnym poszanowaniu praw człowieka osób powracających i po podpisaniu konwencji genewskiej z 1951 r.;

73. wzywa Komisję do podejmowania dążeń na rzecz skutecznego wywiązywania się przez kraje trzecie z obowiązku readmisji ich obywateli, którzy nielegalnie przebywają na terytorium UE, stosownie do postanowień art. 13 umowy z Kotonu z dnia 23 czerwca 2000 r.; wzywa do wzmocnienia tych postanowień w trakcie negocjacji dotyczących nowej umowy z państwami AKP (Afryki, Karaibów i Pacyfiku);

74. podkreśla potrzebę nadania prawdziwie europejskiego wymiaru polityce w zakresie powrotów imigrantów do krajów pochodzenia poprzez zagwarantowanie wzajemnego uznawania decyzji o powrocie; nalega na wzmocnienie współpracy między państwami członkowskimi w zakresie realizacji działań na rzecz powrotu imigrantów do krajów pochodzenia oraz wzmocnienia roli agencji FRONTEX w zakresie wspólnych operacji powrotów;

75. wzywa do wzmocnienia współpracy z krajami pochodzenia i tranzytu ukierunkowanej na uproszczenie procedur readmisji, w tym współpracy konsularnej, jak również wzywa Komisję do oceny istniejących umów o readmisji w celu ułatwienia ich stosowania w praktyce i zebrania doświadczeń ułatwiających negocjowanie takich porozumień w przyszłości;

76. wzywa Radę do rozważenia przepisów wykonawczych z myślą o wprowadzeniu europejskiego listu żelaznego wydawanego obywatelom państw trzecich bez prawa pobytu w celu ułatwienia im powrotu do kraju; należy podjąć działania w celu włączenia europejskiego listu żelaznego do unijnych umów o readmisji, tak aby stał się on wiążący dla danych państw trzecich;

Solidarność i imigracja

Koordynacja między państwami członkowskimi

77. wyraża głębokie ubolewanie, że państwa członkowskie wykazały niewystarczającą solidarność w obliczu narastającego problemu imigracji; wzywa do pilnej weryfikacji programu ogólnego "Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi 2007-2013"(21) oraz jego czterech instrumentów finansowych, w sposób odzwierciedlający nową rzeczywistość w związku z coraz większą presją migracyjną oraz umożliwiający ich stosowanie w celu reagowania na pilne potrzeby, jak na przykład w sytuacjach masowego napływu migrantów;

78. odnotowuje zobowiązania poczynione przez państwa członkowskie we wspomnianym wyżej Europejskim pakcie w sprawie imigracji i azylu, odnoszące się do potrzeby wykazania solidarnej postawy; w szczególności popiera włączenie mechanizmu współdzielenia kosztów, umożliwiającego przenoszenie wewnątrz UE osób korzystających z międzynarodowej ochrony, z państw członkowskich dotkniętych szczególną i nieproporcjonalną presją migracyjną, zwłaszcza z uwagi na ich położenie geograficzne lub sytuację demograficzną, do innych państw członkowskich oraz wzywa państwa członkowskie do wdrażania tych zobowiązań; wyraża również zadowolenie, że w budżecie UE na 2009 r. przeznaczono na ten cel kwotę 5 mln EUR w ramach Europejskiego Funduszu Uchodźców; nalega jednak na wprowadzenie wiążących instrumentów; wzywa Komisję do bezzwłocznego wdrożenia tego mechanizmu oraz do szybkiego przedstawienia inicjatywy legislacyjnej mającej na celu ustanowienie takiego mechanizmu na stałe na szczeblu europejskim;

79. z zadowoleniem przyjmuje przekształcenie rozporządzenia dublińskiego oraz propozycję postanowień dotyczących mechanizmu zawieszenia przeniesień na mocy tego rozporządzenia, jeżeli istnieją obawy, że spowodują one, iż wnioskodawcy nie będą mogli skorzystać z odpowiednich standardów ochrony w odpowiedzialnych państwach członkowskich, w szczególności w zakresie warunków przyjmowania oraz dostępu do procedur azylowych, jak również w przypadkach, w których przeniesienia te stanowiłyby dodatkowe obciążenie dla tych państw członkowskich, które zwłaszcza z powodu specyficznej sytuacji geograficznej lub demograficznej muszą stawić czoła szczególnej i nadmiernej presji; podkreśla jednak, że te postanowienia mogłyby okazać się politycznym oświadczeniem, nie zaś skutecznym instrumentem umożliwiającym rzeczywiste wspieranie państw członkowskich, jeżeli nie zostałby wprowadzony dwuzadaniowy instrument wiążący dla wszystkich państw członkowskich;

80. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie przekształcenia rozporządzenia dotyczącego ustanowienia systemu "Eurodac" do porównywania odcisków palców i przypomina państwom członkowskim o ich zobowiązaniach związanych z pobieraniem odcisków palców i przesyłaniem danych na mocy obowiązującego rozporządzenia Eurodac; jest zdania, że dane biometryczne, takie jak odciski palców, należy wykorzystywać z myślą o zwiększaniu skuteczności kontroli granicznych;

Współpraca z krajami trzecimi

81. ubolewa, że współpraca z krajami trzecimi nie przyniosła dostatecznych wyników, z wyjątkiem współpracy prowadzonej z krajami trzecimi przez Hiszpanię, jak na przykład z Senegalem i innymi państwami Afryki Subsaharyjskiej i Afryki Północnej; wzywa do zapewnienia wsparcia krajom trzecim tranzytu i pochodzenia, ukierunkowanego na budowę skutecznego systemu zarządzania granicami, z zaangażowaniem agencji FRONTEX, która może realizować misje szkoleniowo-kontrolne na przejściach granicznych w tych krajach;

82. przypomina Komisji, Radzie i państwom członkowskim o konieczności kontynuowania dialogu rozpoczętego z krajami pochodzenia i tranzytu w ramach konferencji ministerialnych UE-Afryka poświęconych migracji i rozwojowi, które odbyły się w Trypolisie, Rabacie i Lizbonie;

83. wzywa do wdrożenia instrumentów politycznych utworzonych w ramach "Globalnego podejścia do kwestii migracji"(22), a także "procesu z Rabatu" z 2006 r. w sprawie migracji i rozwoju i partnerstwa UE-Afryka w dziedzinie migracji, mobilności i zatrudnienia, uzgodnionego w Lizbonie w grudniu 2007 r.;

84. podkreśla znaczenie polityki rozwoju w krajach trzecich pochodzenia i tranzytu, będącej sposobem na rozwiązanie problemu imigracji u podstaw; wzywa do lepszej koordynacji polityki Unii w obszarach imigracji i rozwoju, przy jednoczesnym uwzględnieniu wszystkich celów strategicznych, takich jak milenijne cele rozwoju;

85. zauważa jednak, że polityka na rzecz rozwoju nie może stanowić jedynej alternatywy wobec migracji, gdyż nie może istnieć solidarny rozwój bez stałej mobilności;

86. wzywa do zacieśnienia współpracy z Międzynarodową Organizacją do spraw Migracji (IOM) i innymi organizacjami międzynarodowymi w celu ustanowienia nowych biur regionalnych w rejonach szczególnie narażonych, gdzie konieczna jest praktyczna pomoc w zakresie m.in. legalnej migracji lub dobrowolnego powrotu imigrantów;

87. podkreśla znaczenie tworzenia centrów informacji i zarządzania migracją, na wzór ośrodka powołanego w Mali w październiku 2008 r.; uważa, że takie ośrodki powinny w znaczącym stopniu przyczynić się do rozwiązania problemów w dziedzinie migracji poprzez zajęcie się kwestiami potencjalnych migrantów, migrantów wracających do kraju pochodzenia i migrantów przebywających na terenie UE; wzywa Komisję do dostarczenia niezbędnych informacji na temat projektów związanych powołaniem innych centrów w ramach partnerstwa UE-Afryka oraz zwraca się do Komisji o zbadanie możliwości utworzenia takich ośrodków w państwach sąsiadujących na Wschodzie;

88. podkreśla, że wszystkie umowy z krajami pochodzenia i tranzytu powinny zawierać rozdziały poświęcone współpracy w obszarze imigracji oraz wzywa do realizacji ambitnej polityki z krajami trzecimi, ukierunkowanej na policyjną i sądową współpracę w celu zwalczania międzynarodowych organizacji przestępczych zaangażowanych w handel ludźmi oraz doprowadzania osób prowadzących taką działalność przed organy wymiaru sprawiedliwości przy zaangażowaniu Europolu i Eurojustu; wzywa także Komisję do większego wsparcia krajów trzecich, w tym do zapewnienia pomocy finansowej i technicznej, tak aby stworzyć warunki ekonomiczne i społeczne zniechęcające do nielegalnej imigracji, przemytu narkotyków i handlu nimi oraz przestępczości zorganizowanej;

89. zwraca się do Komisji o promowanie negocjacji w sprawie globalnych porozumień europejskich, np. z Republiką Zielonego Przylądka, o dokonanie postępów w globalnych negocjacjach prowadzonych z Marokiem, Senegalem i Libią oraz o promowanie realizowania porozumień z głównymi krajami pochodzenia imigrantów;

90. wzywa do wspierania państw trzecich w tworzeniu krajowych ram prawnych i ustanawianiu systemów w zakresie imigracji i azylu w pełnym poszanowaniu prawa międzynarodowego, a także wzywa państwa trzecie, przez które dokonuje się tranzytu, do podpisania i poszanowania Konwencji Genewskiej z 1951 r. dotyczącej statusu uchodźcy;

91. zwraca się do państw członkowskich o zainicjowanie rozważań w sprawie tzw. "uchodźców ekologicznych", czyli migrantów, których nie można w chwili obecnej uznać za migrantów gospodarczych i którzy nie zostali też uznani za uchodźców w rozumieniu konwencji genewskiej;

*

* *

92. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

______

(1) Dz.U. C 76 z 31.3.2009, s. 34.

(2) Dokument Rady 13440/08.

(3) Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 98.

(4) Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 30.

(5) Dokument Rady 7204/08.

(6) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0087.

(7) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0069.

(8) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0047.

(9) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0633.

(10) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0557.

(11) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0558.

(12) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0385.

(13) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0168.

(14) Dz.U. C 219E z 28.8.2008, s. 215.

(15) Dz.U. C 219E z 28.8.2008, s. 223.

(16) Dz.U. C 303 E z 13.12.2006, s. 845.

(17) Dz.U. L 303 z 2.12.2000, s. 16.

(18) Dz.U. L 180 z 19.7.2000, s. 22.

(19) Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 37.

(20) A/RES/45/158.

(21) COM(2005)0123.

(22) COM(2006)0735.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024