Skarga wniesiona w dniu 15 września 2008 r. - Ellinika Navpigeia przeciwko Komisji(Sprawa T-391/08)
(2008/C 327/55)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 20 grudnia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Ellinika Navpigeia (Skaramagkas, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci I. Drosos, K. Loukopoulos, A. Chiotellis, Ch. Panagouleas, P. Tzioumas, A. Ballas, V. Voutsakis i X. Gioustas)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 2, art. 2, 3, 5, 6, art. 8 ust. 2, art. 9, 11-16, 18 i 19 decyzji z dnia 2 lipca 2008 r. "dotyczącej pomocy C 16/2004 (poprzednio NN 29/2004, CP 71/2002 i CP 133/2005), którą Grecja przyznała przedsiębiorstwu Ellinika Navpigeia A.E."
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca, Ellinika Nafpigia A.E (Stocznie Greckie; zwana dalej "ENAE"), kwestionuje 12 z 16 środków nakazanych w decyzji Komisji C(2008) 3118 wersja ostateczna z dnia 2 lipca 2008 r. dotyczącej pomocy C 16/2004 (poprzednio NN 29/2004, CP 71/2002 i CP 133/2005), i opiera swą skargę o stwierdzenie nieważności na dziewięciu zarzutach.
W pierwszym zarzucie skarżąca twierdzi, że Komisja nie zastosowała art. 298 WE, choć w zaskarżonej decyzji przyznała, iż ENAE jest stocznią wojskową.
W drugim zarzucie skarżąca podnosi, że Komisja nie zastosowała w zaskarżonej decyzji art. 296 WE lub też, że zastosowała go w niewłaściwy sposób.
W trzecim zarzucie skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła w zaskarżonej decyzji oczywisty błąd w ocenie, lub, tytułem ewentualnym, że nie uzasadniła jej w wystarczającym stopniu, uznając, iż zdolność kredytowa ENAE była w okresie od 1997 r. do czerwca 1999 r. ograniczona, a później - zerowa. W szczególności, w zaskarżonej decyzji Komisja a) nie dokonała oceny zdolności kredytowej ENAE w kontekście tego, że jest ona podmiotem prowadzącym działalność w dziedzinie przemysłu wojskowego; b) bezpodstawnie zakwestionowała wyniki gospodarcze ENAE, a także całkowicie akceptowalne gwarancje, jakie przedsiębiorstwo to było w stanie przedstawić w celu uzyskania finansowania przez bank prywatny, a także c) w bezzasadny sposób pominęła i w błędny sposób oceniła interes, jaki miał Elliniki Trapeza Viomikhanikis Anaptixis (Grecki Bank Rozwoju Przemysłu; zwany dalej "ETVA"), jako większościowy udziałowiec ENAE, w wartości swego udziału w tym przedsiębiorstwie i w uzyskaniu zwrotu z tego udziału.
W czwartym zarzucie, dotyczącym niewłaściwego zastosowania pomocy, która przyjęła postać umorzenia długów na kwotę 160 milionów EUR, skarżąca podnosi, że sporna decyzja C 10/1994 nie ustanawiała warunków, ani nie była stosowana w niewłaściwy sposób; tytułem ewentualnym, skarżąca podnosi, że ENAE nie przyznano całej ww. kwoty i, co z tym idzie, nie można od niej odzyskać kwot, które nie zostały jej przyznane. Skarżąca twierdzi ponadto, że art. 296 WE musi znaleźć zastosowanie tak w przypadku oceny ewentualnego istnienia pomocy, jak i przy obliczaniu ewentualnej podlegającej zwrotowi korzyści. Wreszcie, odzyskanie pomocy narusza zasadę proporcjonalności, zasadę pewności prawa i zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań beneficjenta pomocy.
W piątym zarzucie, dotyczącym niewłaściwego zastosowania zatwierdzonej w 2002 r. pomocy przeznaczonej na zamknięcie urządzeń pomocy na kwotę 29,5 miliona EUR ze względu na rzekome niespełnienie mającego na celu wyrównanie stanu konkurencji warunku ograniczającego moce naprawcze skarżącej, skarżąca twierdzi, że decyzja zatwierdzająca pomoc została zastosowana w błędny sposób.
W zarzutach szóstym i siódmym, dotyczących niewłaściwego zastosowania pomocy inwestycyjnej na kwotę 22,9 miliona EUR i rzekomo niezgodnego z prawem wzięcia przez ETVA udziału w zwiększeniu, w celu realizacji tej inwestycji, kapitału akcyjnego, skarżąca twierdzi, iż decyzja zatwierdzająca pomoc N 401/1997 została zastosowana w błędny sposób, iż art. 87 ust. 1 WE został naruszony ze względu na błędne uznanie przez Komisję, że środek E10 stanowi bezprawnie przyznaną pomoc państwa, iż naruszona została zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań, a także, iż nie zastosowano art. 296 WE.
W ósmym zarzucie, dotyczącym pożyczek i gwarancji, jakie skarżąca otrzymała w spornym okresie 1997-2001 - dodatkowym w stosunku do zarzutu trzeciego, który dotyczy pożyczek i gwarancji w kontekście błędnej oceny jej zdolności kredytowej - skarżąca podnosi: a) niewłaściwe zastosowanie kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej; b) niewłaściwe zastosowanie art. 87 ust. 2 WE, art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1540/1998(1) oraz art. 4 dyrektywy 90/684/EWG(2); c) naruszenie zasady proporcjonalności oraz popełnienie oczywistego błędu w ocenie zdolności kredytowej, jaką ENAE miała po jej całkowitej prywatyzacji w czerwcu 2002 r. w odniesieniu do obliczenia podlegających odzyskaniu z tytułu spornych środków kwot ze względu na to, że Komisja w zaskarżonej decyzji nie obniżyła wysokości mającej zastosowanie referencyjnej stopy odsetek; oraz d) błąd w ustaleniach faktycznych dotyczących przyznanych skarżącej przez ETVA pożyczek i gwarancji, ze względu na to, że Komisja w zaskarżonej nie uwzględniła tego, że wskutek prywatyzacji ETVA rozpatrywane środki nie zawierają elementów pomocy państwa.
W dziewiątym zarzucie, dotyczącym niezgodnego z prawem finansowania działalności ENAE o innym niż wojskowy charakterze, skarżąca podnosi: a) naruszenie art. 296 i 298 oraz art. 88 ust. 1 WE; b) niewłaściwe zastosowanie kryterium prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej w odniesieniu do umów o charakterze wojskowym, oraz c) brak uzasadnienia i niewłaściwą ocenę podlegających odzyskaniu kwot.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1540/98 z dnia 29 czerwca 1998 r. ustanawiające nowe zasady pomocy dla przemysłu stoczniowego (Dz.U. L 202 z 18.7.1998, s. 1).
(2) Dyrektywa Rady 90/684/EWG z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie pomocy dla przemysłu stoczniowego (Dz.U. 1990 L 380, s. 27).
