Protokół dodatkowy w sprawie oznaczeń drogi do Porozumienia europejskiego uzupełniającego Konwencję o znakach i sygnałach drogowych sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. Genewa.1973.03.01.

PROTOKÓŁ DODATKOWY

sporządzony w Genewie dnia 1 marca 1973 r.

w sprawie oznaczeń drogi do Porozumienia europejskiego uzupełniającego Konwencję o znakach i sygnałach drogowych sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 1 marca 1973 r. sporządzony został w Genewie Protokół dodatkowy w sprawie oznaczeń drogi do Porozumienia europejskiego uzupełniającego Konwencję o znakach i sygnałach drogowych sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem Rada Państwa uznała go i uznaje za słuszny z zastrzeżeniami:

że Polska Rzeczpospolita Ludowa nie uważa się za związaną art. 9 protokołu oraz

że wszystkie oznaczenia drogi, przewidziane w ust. 6 załącznika do wymienionego protokołu, będą barwy białej;

oświadcza, że postanawia przystąpić do tego protokołu w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka że będzie on niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 1 czerwca 1984 r.

(Tekst protokołu zawiera załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

PROTOKÓŁ DODATKOWY

w sprawie oznaczeń drogi do Porozumienia europejskiego uzupełniającego Konwencję o znakach i sygnałach drogowych, sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.,

sporządzony w Genewie dnia 1 marca 1973 r.

Umawiające się Strony, będące Stronami Konwencji o znakach i sygnałach drogowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., oraz Porozumienia europejskiego uzupełniającego tę konwencję, sporządzonego w Genewie dnia 1 maja 1971 r.,

dążąc do dalszego ujednolicenia zasad dotyczących oznaczeń drogi w Europie,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Umawiające się Strony, będące stronami Konwencji o znakach i sygnałach drogowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., oraz Porozumienia europejskiego uzupełniającego tę konwencję, sporządzonego w Genewie dnia 1 maja 1971 r., powinny przedsięwziąć odpowiednie środki w celu zapewnienia zgodności obowiązującego na ich terytoriach systemu oznaczeń drogi z postanowieniami załącznika do niniejszego protokołu.

Artykuł  2

1. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu dnia 1 marca 1974 r. dla państw, które podpisały Konwencją o znakach i sygnałach drogowych, sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., oraz Porozumienie europejskie uzupełniające tę konwencję, sporządzone w Genewie dnia 1 maja 1971 r., lub do nich przystąpiły i które są członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych lub są dopuszczone do udziału w pracach Komisji w charakterze doradczym, stosownie do ustępu 8 postanowień o zakresie działania tej Komisji.

2. Niniejszy protokół podlega ratyfikacji po ratyfikowaniu przez zainteresowane państwo Konwencji o znakach i sygnałach drogowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., oraz Porozumienia europejskiego uzupełniającego tę konwencję, sporządzonego w Genewie dnia 1 maja 1971 r., lub przystąpienia do nich. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Niniejszy protokół będzie otwarty do przystąpienia dla każdego państwa, wymienionego w ustępie 1 niniejszego artykułu, które jest stroną Konwencji o znakach i sygnałach drogowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., oraz Porozumienia europejskiego uzupełniającego tę konwencję, sporządzonego w Genewie dnia 1 maja 1971 r. Dokumenty przystąpienia będą złożone na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  3

1. Każde państwo w czasie podpisywania lub ratyfikacji niniejszego protokołu albo przystąpienia do niego lub kiedykolwiek później może w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego oświadczyć, że protokół będzie stosowany na wszystkich lub niektórych terytoriach, za których stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne. Protokół będzie stosowany na terytorium lub terytoriach wymienionych w notyfikacji po upływie trzydziestu dni od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego lub od dnia wejścia w życie protokołu w stosunku do państwa składającego notyfikację, jeżeli dzień ten jest późniejszy.

2. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, może później w dowolnym czasie oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, że protokół przestanie być stosowany na terytorium wymienionym w notyfikacji, i w tym przypadku protokół przestanie obowiązywać w stosunku do tego terytorium po upływie jednego roku od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł  4

1. Niniejszy protokół wchodzi w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.

2. W stosunku do każdego państwa, które ratyfikuje niniejszy protokół lub przystąpi do niego po złożeniu dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, protokół wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia przez to państwo dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.

3. Jeżeli dzień wejścia w życie, wynikający z ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, jest wcześniejszy od dnia wynikającego z zastosowania artykułu 39 Konwencji o znakach i sygnałach drogowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., to ten ostatni dzień będzie dniem wejścia w życie niniejszego protokołu w rozumieniu ustępu 1 niniejszego artykułu.

Artykuł  5

Z dniem wejścia w życie niniejszy protokół uchyli i zastąpi w stosunkach między Umawiającymi się Stronami postanowienia dotyczące Protokołu o znakach i sygnałach drogowych, zawarte w Porozumieniu europejskim uzupełniającym Konwencję o ruchu drogowym oraz Protokół o znakach i sygnałach drogowych z 1949 r., podpisany w Genewie dnia 16 września 1950 r., Porozumienie w sprawie znakowania robót na drogach, podpisane w Genewie dnia 16 grudnia 1955 r. i Porozumienie europejskie o znakach na jezdni, podpisane w Genewie dnia 13 grudnia 1957 r.

Artykuł  6

1. Po upływie dwunastu miesięcy od wejścia w życie niniejszego protokołu każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej zmian do protokołu. Tekst każdej zaproponowanej zmiany wraz z uzasadnieniem powinien być przesłany Sekretarzowi Generalnemu, który zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony. Umawiające się Strony w ciągu dwunastu miesięcy następujących po dacie tego zawiadomienia będą mogły poinformować Sekretarza Generalnego, czy: a) przyjmują zmianę, b) odrzucają zmianę albo c) życzą sobie zwołania konferencji w celu rozpatrzenia zmiany. Sekretarz Generalny przesyła tekst zaproponowanej zmiany również innym państwom wymienionym w artykule 2 niniejszego protokołu.

2. a) Każda zaproponowana zmiana, przekazana zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu, będzie uważana za przyjętą, jeżeli w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy mniej niż jedna trzecia Umawiających się Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego, że odrzuca zmianę lub życzy sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony o każdym przyjęciu albo odrzuceniu proponowanej zmiany lub też życzeniu zwołania konferencji. Jeżeli ogólna liczba zawiadomień o odrzuceniu zmian i życzeń zwołania konferencji, otrzymanych w określonym terminie dwunastu miesięcy, jest mniejsza niż jedna trzecia ogólnej liczby Umawiających się Stron, Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony, że zmiana wejdzie w życie po sześciu miesiącach od upływu terminu dwunastu miesięcy określonego w ustępie 1 niniejszego artykułu w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron, z wyjątkiem tych, które w tym określonym terminie odrzuciły zmianę lub życzyły sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia.

b) Każda Umawiająca się Strona, która w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy odrzuciła proponowaną zmianę lub życzyła sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia, może w dowolnym czasie po upływie tego terminu notyfikować Sekretarzowi Generalnemu, że przyjmuje zmianę, a Sekretarz Generalny zawiadamia o tej notyfikacji wszystkie inne Umawiające się Strony. Zmiana ta wejdzie w życie w stosunku do Umawiającej się Strony, która notyfikowała o jej przyjęciu, po sześciu miesiącach od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego notyfikacji.

3. Jeżeli zaproponowana zmiana nie została przyjęta zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu oraz jeżeli w terminie dwunastu miesięcy określonym w ustępie 1 niniejszego artykułu mniej niż połowa ogólnej liczby Umawiających się Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego o odrzuceniu zaproponowanej zmiany i jeżeli co najmniej jedna trzecia ogólnej liczby Umawiających się Stron, lecz nie mniej niż pięć, zawiadomi go, że przyjmuje zmianę lub życzy sobie zwołania konferencji w celu jej rozpatrzenia, Sekretarz Generalny zwoła konferencję w celu rozpatrzenia zaproponowanej zmiany lub każdej innej propozycji, która może mu być przekazana zgodnie z ustępem 4 niniejszego artykułu.

4. W razie zwołania konferencji zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu, Sekretarz Generalny zaprosi na nią wszystkie Umawiające się Strony i inne państwa wymienione w artykule 2 niniejszego protokołu. Zwróci się on do wszystkich państw zaproszonych na konferencję, aby najpóźniej na sześć miesięcy przed dniem jej otwarcia przedstawiły mu wszelkie propozycje, które życzyłyby sobie również rozpatrzyć na tej konferencji oprócz proponowanej zmiany, oraz przekaże te propozycje, najpóźniej na trzy miesiące przed dniem otwarcia konferencji, wszystkim państwom zaproszonym na konferencję.

5. a) Każda zmiana niniejszego protokołu będzie uważana za przyjętą, jeżeli zostanie przyjęta większością dwóch trzecich głosów państw reprezentowanych na konferencji, pod warunkiem że ta większość obejmuje co najmniej dwie trzecie Umawiających się Stron reprezentowanych na konferencji. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony o przyjęciu zmiany, która wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty tego zawiadomienia w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron, z wyjątkiem tych, które w tym terminie zawiadomiły Sekretarza Generalnego o odrzuceniu zmiany.

b) Każda Umawiająca się Strona, która w wyżej wymienionym terminie dwunastu miesięcy odrzuciła zmianę, może w dowolnym czasie notyfikować Sekretarzowi Generalnemu, że ją przyjmuje, a Sekretarz Generalny zawiadomi o tej notyfikacji wszystkie inne Umawiające się Strony. Zmiana ta wejdzie w życie w stosunku do Umawiającej się Strony, która notyfikowała o jej przyjęciu, po sześciu miesiącach od dnia otrzymania przez Sekretarza Generalnego tej notyfikacji lub po upływie wymienionego terminu dwunastu miesięcy w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

6. Jeżeli zaproponowanej zmiany nie uważa się za przyjętą zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu i jeżeli nie zostały spełnione warunki przewidziane w ustępie 3 niniejszego artykułu, dotyczące zwołania konferencji, zaproponowaną zmianę uważa się za odrzuconą.

7. Niezależnie od trybu wprowadzenia zmian, przewidzianego w ustępach 1-6 niniejszego artykułu, załącznik do niniejszego protokołu może być zmieniony w drodze porozumienia właściwych organów rządowych wszystkich Umawiających się Stron. Jeżeli właściwy organ rządowy jednej z Umawiających się Stron oświadczył, że zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem jego zgoda jest uzależniona od uzyskania specjalnego zezwolenia w tym względzie lub zatwierdzenia przez władzę ustawodawczą, zgoda właściwego organu danej Umawiającej się Strony na zmianę załącznika będzie uważana za wyrażoną tylko wtedy, kiedy ten organ powiadomi Sekretarza Generalnego, iż otrzymał wymagane zezwolenie lub zatwierdzenie. Porozumienie między właściwymi organami może przewidywać, że w okresie przejściowym dotychczasowe postanowienia załącznika, w całości lub w części, pozostają w mocy równocześnie z nowymi postanowieniami. Sekretarz Generalny ustali dzień wejścia w życie nowych postanowień.

8. Każde państwo w chwili podpisania, ratyfikacji niniejszego protokołu lub przystąpienia do niego poda Sekretarzowi Generalnemu nazwę i adres organu właściwego w sprawie porozumienia przewidzianego w ustępie 7 niniejszego artykułu.

Artykuł  7

Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszy protokół w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wypowiedzenie nabiera mocy po upływie jednego roku od dnia otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego. Każda Umawiająca się Strona, która przestanie być stroną Konwencji o znakach i sygnałach drogowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., i Porozumienia europejskiego uzupełniającego tę Konwencję, sporządzonego w Genewie dnia 1 maja 1971 r., przestanie być tego samego dnia Stroną niniejszego protokołu.

Artykuł  8

Niniejszy protokół przestanie obowiązywać, jeżeli w jakimkolwiek okresie kolejnych dwunastu miesięcy liczba Umawiających się Stron będzie mniejsza niż pięć albo od chwili, gdy przestanie obowiązywać Konwencja o znakach i sygnałach drogowych, sporządzona w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., albo Porozumienie europejskie uzupełniające tę Konwencję, sporządzone w Genewie dnia 1 maja 1971 r.

Artykuł  9

1. Każdy spór między dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami, dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszego protokołu, którego strony uczestniczące w sporze nie są w stanie rozstrzygnąć w drodze negocjacji lub w inny sposób, zostanie przekazany do arbitrażu, jeżeli tego zażąda którakolwiek z Umawiających się Stron uczestniczących w sporze, oraz w konsekwencji tego zostanie przekazany jednemu lub więcej arbitrom wybranym na podstawie wzajemnego porozumienia się stron uczestniczących w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od dnia zażądania arbitrażu strony uczestniczące w sporze nie osiągną porozumienia co do wyboru arbitra lub arbitrów, którakolwiek z tych stron może zwrócić się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o wyznaczenie jedynego arbitra, któremu spór będzie przekazany do rozstrzygnięcia.

2. Orzeczenie arbitra lub arbitrów wyznaczonych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu będzie obowiązywało Umawiające się Strony uczestniczące w sporze.

Artykuł  10

Żadne z postanowień niniejszego protokołu nie powinno być interpretowane jako zakazujące Umawiającej się Stronie zastosowania środków zgodnych z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych i ograniczanych wymaganiami sytuacji, które ona uważa za niezbędne dla zapewnienia swego zewnętrznego lub wewnętrznego bezpieczeństwa.

Artykuł  11

1. Każde państwo w chwili podpisywania niniejszego protokołu albo składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia może oświadczyć, że nie uważa się za związane artykułem 9 niniejszego protokołu. Inne Umawiające się Strony nie będą związane artykułem 9 wobec jakiejkolwiek Umawiającej się Strony, która złożyła takie oświadczenie.

2. Zastrzeżenia do niniejszego protokołu, inne niż zastrzeżenia przewidziane w ustępie 1 niniejszego artykułu, są dopuszczalne pod warunkiem że będą sformułowane na piśmie, a jeżeli zostały sformułowane przed złożeniem dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, zostaną potwierdzone w tym dokumencie.

3. Każde państwo w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego niniejszego protokołu lub przystąpienia do niego powinno zawiadomić pisemnie Sekretarza Generalnego, w jakiej mierze zgłoszone przez nie zastrzeżenia do Konwencji o znakach i sygnałach drogowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., albo do Porozumienia europejskiego uzupełniającego tę Konwencję, sporządzonego w Genewie dnia 1 maja 1971 r., odnoszą się do niniejszego protokołu. Te z zastrzeżeń, które nie będą notyfikowane podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego niniejszego protokołu lub przystąpienia do niego, będą uważane za nie mające zastosowania do niniejszego protokołu.

4. Sekretarz Generalny zawiadomi o zastrzeżeniach i notyfikacjach dokonanych w myśl niniejszego artykułu wszystkie państwa wymienione w artykule 2 niniejszego protokołu.

5. Każde państwo, które złożyło oświadczenie, zastrzeżenie lub notyfikację na mocy niniejszego artykułu, może je cofnąć w każdym czasie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.

6. Każde zastrzeżenie złożone zgodnie z ustępem 2 lub notyfikowane zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu:

a) zmienia w stosunku do Umawiającej się Strony, która złożyła wymienione zastrzeżenie lub notyfikowała o nim, te postanowienia protokołu, do których ono się odnosi, i w zakresie tego zastrzeżenia;

b) zmienia te postanowienia w tym samym zakresie dla innych Umawiających się Stron w ich stosunkach z Umawiającą się Stroną, która złożyła zastrzeżenie lub notyfikowała o nim.

Artykuł  12

Oprócz oświadczeń, notyfikacji i zawiadomień, przewidzianych w artykułach 6 i 11 niniejszego protokołu, Sekretarz Generalny będzie zawiadamiał Umawiające się Strony i inne państwa wymienione w artykule 2 o:

a) podpisaniu, ratyfikacjach i przystąpieniach w myśl artykułu 2;

b) notyfikacjach i oświadczeniach w myśl artykułu 3;

c) datach wejścia w życie niniejszego protokołu na mocy artykułu 4;

d) dacie wejścia w życie zmian do niniejszego protokołu zgodnie z ustępami 2, 5 i 7 artykułu 6;

e) wypowiedzeniach na podstawie artykułu 7;

f) wygaśnięciu niniejszego protokołu zgodnie z artykułem 8.

Artykuł  13

Po dniu 1 marca 1974 r. oryginał niniejszego protokołu zostanie złożony na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle należycie uwierzytelnione jego odpisy wszystkim państwom wymienionym w artykule 2 niniejszego protokołu.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Genewie dnia pierwszego marca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego trzeciego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i rosyjskim, które to trzy teksty są jednakowo autentyczne.

Załącznik

1. W celu stosowania postanowień niniejszego załącznika określenie "Konwencja" oznacza Konwencję o znakach i sygnałach drogowych, sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r.

2. Niniejszy załącznik zawiera jedynie uzupełnienia i zmiany wniesione do odpowiednich postanowień konwencji.

3. Do artykułu 26 konwencji

Ustęp 2

Bezpośrednio po literze b) tego ustępu zamieszcza się dodatkową literę.

Litera ta ma następujące brzmienie:

"Podwójne linie przerywane mogą być używane dla oddzielenia jednego lub wielu pasów ruchu, na których kierunek ruchu może być odwracany zgodnie z artykułem 23 ustęp 11 konwencji".

Ustęp 4

Na końcu tego ustępu zamieszcza się dodatkową część zdania.

Ta część zdania ma następujące brzmienie:

"... albo które oznaczają zakaz albo ograniczenia zatrzymania lub postoju."

4. Do artykułu 27 konwencji

Ustęp 1

Nie należy używać dwóch przyległych linii ciągłych do oznaczenia linii zatrzymania.

Ustęp 3

Nie należy używać dwóch linii przerywanych położonych obok siebie do oznaczania linii, której pojazdy nie powinny normalnie przekraczać, gdy są obowiązane ustąpić pierwszeństwa zgodnie ze znakiem B, 1 "Ustąp pierwszeństwa".

Ustęp 5

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"W celu oznaczenia miejsc przejazdu rowerzystów przez jezdnię należy używać linii przerywanych utworzonych z kwadratów lub równoległoboków."

5. Do artykułu 28 konwencji

Bezpośrednio po ustępie 3 tego artykułu zamieszcza się dodatkowe ustępy.

Te ustępy mają następujące brzmienie:

"Linia ciągła na krawężniku chodnika lub na krawędzi jezdni oznacza, że na całej długości tej linii i po stronie jezdni, gdzie jest wyznaczona, zatrzymanie i postój są zabronione albo stanowią przedmiot ograniczeń określonych za pomocą innych środków.

Linia przerywana na krawężniku chodnika lub na krawędzi jezdni oznacza, że na całej długości tej linii i po stronie jezdni, gdzie ona jest wyznaczona, postój jest zabroniony lub stanowi przedmiot ograniczeń określonych za pomocą innych środków.

Oznaczenie pasa ruchu za pomocą linii ciągłej lub przerywanej, którym towarzyszą znaki lub napisy na jezdni określające pewne kategorie pojazdów, takie jak autobusy, taksówki itp., wskazuje, że korzystanie z tego

pasa ruchu jest zastrzeżone dla tak określonych pojazdów."

6. Do artykułu 29 konwencji

Ustęp 2

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Oznaczenia drogi powinny być białe. Określenie «biały» obejmuje odcienie srebrny i jasnoszary. Jednakże:

- oznaczenia wskazujące miejsca, na których postój jest dozwolony lub ograniczony, mogą być niebieskiej barwy;

- linie wyznaczone zygzakiem, wskazujące miejsca, na których postój jest zabroniony, powinny być żółtej barwy;

- linia ciągła lub przerywana, wyznaczona na krawężniku chodnika lub na krawędzi jezdni dla wskazania zakazu lub ograniczeń zatrzymania albo postoju, powinna być żółtej barwy."

Po ustępie 2 tego artykułu zamieszcza się dodatkowe ustępy.

Ustępy te mają następujące brzmienie:

"Jeżeli używa się żółtej linii w celu wskazania zakazu lub ograniczeń zatrzymania albo postoju oraz jeżeli istnieje już linia biała oznaczająca krawędź jezdni, żółta linia powinna być umieszczona obok linii białej po jej zewnętrznej stronie.

Jeżeli trzeba przejściowo, na krótki okres, uchylić przepis ruchu zmaterializowany stałymi oznaczeniami oraz jeżeli w tym celu zastąpi się stałe oznaczenia innymi oznaczeniami, każde przejściowe oznaczenie powinno być innej barwy niż ta, której używa się normalnie dla ułatwienia ruchu albo dla zakazu lub ograniczenia zatrzymania bądź postoju.

W celu polepszenia widoczności przejściowych oznaczeń drogi zaleca się szczególnie używanie bolców.

7. Do załącznika 8 do konwencji (Oznaczenia drogi)

Rozdział II (Oznaczenia podłużne) (rysunek A-1)

A. Wymiary

Ustęp 2

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Szerokość linii ciągłych lub przerywanych oznaczeń podłużnych powinna być nie mniejsza niż 0,10 m (4 cale). Szerokość linii przerywanej, używanej do oznaczenia oddzielenia pasa normalnego ruchu od pasa przyśpieszania, od pasa zwalniania albo kombinacji pasa przyśpieszania i pasa zwalniania, powinna być nie mniejsza niż podwójna szerokość normalnej linii przerywanej."

Ustęp 5

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"a) Linia przerywana używana do prowadzenia ruchu stosownie do artykułu 26 ustęp 2 litera a) punkt i) konwencji składa się z odcinków o długości co najmniej 1 m (3 stopy i 4 cale). Długość przerw powinna być normalnie od 2 do 4 razy większa niż długość odcinków. Nie powinna ona przekraczać 12 m (40 stóp).

b) Długość odcinków linii przerywanej używanej do uprzedzenia stosownie do artykułu 26 ustęp 2 litera a) punkt ii) konwencji powinna być od 2 do 4 razy większa niż długość przerw."

Ustęp 6

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Długość linii ciągłej nie powinna być mniejsza niż 20 m (65 stóp)."

B. Oznaczenia pasów ruchu

Nie należy stosować rozróżnienia między i) "Poza obszarami zabudowanymi" oraz ii) "Na obszarach zabudowanych."

Ustęp 8, pierwsze zdanie

Zdanie to otrzymuje następujące brzmienie:

"Na drogach dwukierunkowych o dwóch pasach ruchu oś jezdni powinna być wskazana oznaczeniem podłużnym (rysunek A-2)."

Ustęp 9

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Na drogach dwukierunkowych o trzech pasach ruchu pasy te z zasady należy oznaczyć liniami przerywanymi (rysunek A-3). Jedna lub dwie linie ciągłe lub jedna linia przerywana przyległa do linii ciągłej powinny być używane tylko w szczególnych przypadkach. Dwie linie ciągłe mogą być używane przy zbliżaniu się do wierzchołka wzniesienia, do skrzyżowania, do przejazdu kolejowego, a także do miejsc, w których widoczność jest ograniczona."

Ustęp 10

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Na drogach dwukierunkowych mających więcej niż trzy pasy ruchu oba kierunki ruchu powinny być oddzielone linią ciągłą. Jednakże dwie linie ciągłe mogą być używane przy zbliżaniu się do przejazdu kolejowego oraz w innych szczególnych przypadkach. Pasy ruchu powinny być oddzielone liniami przerywanymi (rysunek A-4). Jeżeli stosuje się jedną linię ciągłą, powinna ona być szersza niż linie oddzielające pasy ruchu stosowane na tym samym odcinku drogi."

Ustęp 11

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"W razie stosowania dodatkowej litery zamieszczonej po literze b) ustępu 2 artykułu 26 konwencji, każda krawędź pasa lub pasów ruchu, na których kierunek ruchu może być zmieniany, powinna być oznakowana podwójną linią przerywaną uprzedzającą, używaną zgodnie z literą a) punkt ii) ustęp 2 artykułu 26 konwencji (rysunek A-5 i A-6)."

Bezpośrednio po ustępie 11 zamieszcza się dodatkowy ustęp.

Ustęp ten ma następujące brzmienie:

"Rysunek A-7 przedstawia oznaczenie drogi jednokierunkowej. Rysunek A-8 przedstawia oznaczenie jezdni autostrady."

Ustęp 13

Zamiast "rysunkami 2 i 3" ma być "rysunkiem A-31".

Bezpośrednio po ustępie 13 zamieszcza się dodatkowy ustęp.

Ustęp ten ma następujące brzmienie:

"Rysunki A-9 i A-10 przedstawiają oznaczenie pasów przyśpieszania i pasów zwalniania. Rysunek A-11 przedstawia połączenie pasa przyśpieszania i pasa zwalniania."

C. Oznaczenie stosowane w szczególnych sytuacjach.

Ustęp 14

Zamiast "rysunek 4" i "rysunki 5 i 6" ma być "rysunek A-33".

Ustęp 15

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Zasięg widoczności jest to odległość, z której przedmiot określonej wysokości umieszczony na jezdni może być spostrzeżony przez obserwatora znajdującego się na jezdni, jeżeli jego oko jest na wysokości równej lub niższej niż wysokość tego przedmiotu.¹⁾ W razie gdy zachodzi potrzeba zakazu używania części jezdni przeznaczonej do ruchu w kierunku przeciwnym na niektórych skrzyżowaniach lub w miejscach o ograniczonym zasięgu widoczności (wierzchołki wzniesień, zakręty itp.) lub na odcinkach, na których jezdnia się zwęża albo ma jakieś inne szczególne cechy, ograniczenia należy wprowadzić na odcinkach, na których zasięg widoczności jest mniejszy od pewnego minimum M, za pomocą linii ciągłych umieszczonych zgodnie z rysunkami od A-12 do A-19. Jeżeli warunki miejscowe uniemożliwiają wyznaczenie linii ciągłych, należy zastosować linie uprzedzające zgodnie z literą a) punkt ii) ustępu 2 artykułu 26 konwencji ."

Ustęp 16

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Wartość, którą należy przyjąć dla M, jest zmienna w zależności od cech charakterystycznych drogi i warunków ruchu. Na rysunkach od A-12 do A-19, A (lub D) jest punktem, w którym zasięg widoczności staje się mniejszy niż M, podczas gdy C (lub B) jest punktem, w którym zasięg widoczności staje się ponownie większy niż M."

Ustęp 17

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Rysunki A-12 (a), A-12 (b), A-13 (a), A-15 i A-16 przedstawiają oznaczenie dróg o dwóch pasach ruchu w różnych warunkach (łuk poziomy lub pionowy drogi, istnienie lub brak strefy centralnej, w której zasięg widoczności przekracza M w obu kierunkach)."

Ustęp 18

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Na drogach o trzech pasach ruchu możliwe są dwie metody:

a) Jezdnia może być ograniczona do dwóch szerszych pasów ruchu, co może być uważane za korzystniejsze dla dróg, z których korzysta stosunkowo duża liczba jednośladowych pojazdów oraz (lub) jeżeli odcinek ograniczony do dwóch pasów ruchu jest stosunkowo krótki i oddalony od analogicznego innego odcinka (rysunki A-12 (c), A-12 (d), A-13 (b), A-17 i A-18);

b) W celu wykorzystania całej szerokości jezdni dwa pasy ruchu mogą być przeznaczone dla jednego z dwu kierunków ruchu. Jeżeli łuk pionowy drogi jest wgłębieniem, kierunkiem uprzywilejowanym powinien być podjazd. Rysunek A-12 (e) daje przykład wierzchołka wzniesienia, gdzie odcinki AB i CD nie zachodzą na siebie. Jeżeli one zachodzą na siebie, ten rodzaj oznakowania zabrania wyprzedzania w strefie centralnej, w której zasięg widoczności jest dostateczny w obu kierunkach. W celu uniknięcia tego można przyjąć oznakowanie według rysunku A-13 (c). Rysunek A-14 przedstawia oznaczenie drogi na wypukłości łuku pionowego. Oznaczenie jest takie samo bez względu na to, czy AB i CD zachodzą na siebie, czy też nie. Na zakrętach połączonych z dosyć dużym spadkiem można zastosować te same zasady. Na zakrętach na terenie płaskim można przeznaczyć dwa pasy ruchu dla pojazdów poruszających się po zewnętrznej stronie łuku, które mają lepszą widoczność podczas wyprzedzania. Rysunek A-19 daje przykład tego znakowania, które pozostaje takie samo bez względu na to, czy AB i CD zachodzą na siebie, czy też nie."

Ustęp 19 do 21

Postanowień tych ustępów nie należy stosować.

Ustęp 22, zdanie pierwsze

Zdanie to otrzymuje następujące brzmienie:

"Na rysunkach A-20 i A-21, które przedstawiają linie używane do wskazania zmiany dostępnej do ruchu szerokości jezdni, a także na rysunku A-22, który wskazuje przeszkodę lub początek pasa dzielącego wymagającego odchylenia linii ciągłej (linii ciągłych), odchylenie tej linii (tych linii) najlepiej jeżeli będzie wynosiło 1/50 lub mniej na drogach szybkiego ruchu i 1/20 lub mniej na drogach, na których szybkość nie jest większa niż 60 km/h (37 mil)."

Ustęp 23

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Każda linia ciągła powinna być poprzedzona, stosownie do litery a) punkt ii) ustęp 2 artykuł 26 konwencji, linią uprzedzającą na długości co najmniej 100 m (333 stóp) na drogach szybkiego ruchu, a co najmniej 50 m (166 stóp) na drogach, na których szybkość nie jest większa niż 60 km/h. Ta linia uprzedzająca może być uzupełniona lub zastąpiona strzałkami naprowadzającymi. Rysunki A-23 i A-24 wskazują przykłady tych strzałek. Jeżeli używa się więcej niż dwóch strzałek, odstępy między kolejnymi strzałkami powinny się zmniejszać w miarę zbliżania się do miejsca niebezpiecznego (rysunki A-25 i A-26)."

D. Linie krawędziowe wskazujące granice jezdni

Ustęp 26

Na końcu tego ustępu zamieszcza się dodatkowe zdania.

Zdania te mają następujące brzmienie: "Szerokość linii krawędziowej powinna wynosić co najmniej 0,10 m (4 cale). Powinna ona wynosić co najmniej 0,15 m (6 cali) na autostradach i podobnych drogach."

E. Oznaczenie przeszkód

Ustęp 27

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Rysunki A-22 i A-27 przedstawiają oznaczenia, które należy stosować w pobliżu wysepki lub każdej innej przeszkody na jezdni."

F. Linie i strzałki prowadzące na skrzyżowaniach

Ustęp 28

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Jeżeli na niektórych skrzyżowaniach pożądane jest wskazywanie kierującym, w jaki sposób mają przejechać przez to skrzyżowanie, jak skręcać w lewo w krajach o ruchu prawostronnym lub jak skręcać w prawo w krajach o ruchu lewostronnym, można stosować linie prowadzące lub strzałki. Długość zalecana dla znaków i przerw wynosi 0,50 m (1 stopa 8 cali) (rysunek A-28 i A-29). Linie prowadzące umieszczone na rysunku A-29 (a) mogą być uzupełnione strzałkami. Strzałki umieszczone na rysunku A-29 (b) mogą być uzupełnione liniami prowadzącymi."

8. Do załącznika 8 konwencji (Oznaczenia drogi) - Rozdział III (Oznaczenia poprzeczne)

B. Linie zatrzymania

Ustęp 30

Na końcu tego ustępu należy zamieścić odsyłacz do rysunku A-30.

Ustęp 32

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Linie zatrzymania mogą być uzupełnione liniami podłużnymi (rysunek A-31). Mogą one również być uzupełnione wyrazem "Stop" napisanym na jezdni (rysunek A-32)."

C. Linia wskazująca miejsce, w którym kierowcy obowiązani są ustąpić pierwszeństwa przejazdu

Ustęp 33

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Minimalna szerokość linii powinna wynosić 0,20 m (8 cali), a maksymalna szerokość 0,60 m (24 cale) (rysunek A-34 (a)). Długość kresek powinna być co najmniej dwa razy większa niż ich szerokość. Linia może być zastąpiona przez naniesione obok siebie na jezdni trójkąty z wierzchołkami skierowanymi w stronę kierującego, którego dotyczy obowiązek ustąpienia pierwszeństwa przejazdu. Podstawa tych trójkątów powinna wynosić co najmniej 0,40 m (16 cali), a najwyżej 0,60 m (24 cale), wysokość zaś co najmniej 0,60 m (24 cale), a najwyżej 0,70 m (28 cali) (rysunek A-34 (b))."

Ustęp 35

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Oznaczenie lub oznaczenia wymienione w ustępie 34 mogą być uzupełnione narysowanym na jezdni trójkątem, którego wzory podane są na rysunkach A-34 i A-35."

D. Przejścia dla pieszych

Ustęp 37

Ustąp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Odstęp między pasami, które wyznaczają przejścia dla pieszych, powinien być co najmniej równy szerokości tych pasów i nie przekraczać podwójnej ich szerokości; całkowita szerokość odstępu i pasa powinna się mieścić pomiędzy 0,80 m (2 stopy 8 cali) i 1,40 m (4 stopy 8 cali). Zaleca się, aby szerokość przejścia dla pieszych wynosiła co najmniej 2,5 m (8 stóp) na drogach, na których szybkość jest ograniczona co najmniej do 60 km (37 mil) na godzinę (rysunek A-36). Na innych drogach minimalna szerokość przejścia dla pieszych powinna wynosić 4 m (13 stóp). Ze względu na bezpieczeństwo przejścia dla pieszych na tych drogach powinny być wyposażone w światła sygnalizacyjne."

E. Przejazdy dla rowerzystów

Ustęp 38

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Przejazdy dla rowerzystów powinny być wskazane za pomocą dwóch linii przerywanych. Te linie przerywane powinny być utworzone najlepiej z kwadratów (0,40-0,60) X (0,40-0,60) m [(16-24) X (16-24) cala] z odstępami równymi długości boku kwadratu. Szerokość przejazdu nie powinna być mniejsza niż 1,80 m (6 stóp) dla jednokierunkowych dróg dla rowerów, a 3 m (9 stóp 9 cali) dla dwukierunkowych dróg dla rowerów. Na przejazdach ukośnych kwadraty można zastąpić równoległobokami, których boki byłyby równoległe odpowiednio do osi drogi i do osi drogi dla rowerów (rysunek A-37). Nie należy stosować metalowych bolców. Rysunek A-38 daje przykład skrzyżowania, na którym droga dla rowerów stanowi część drogi z pierwszeństwem przejazdu."

9. Do załącznika 8 do konwencji (Oznaczenia drogi) - Rozdział IV (Inne oznaczenia)

A. Strzałki segregacji ruchu

Ustęp 39

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Na drogach o wystarczającej liczbie pasów ruchu, pozwalających na segregację pojazdów przy zbliżaniu się do skrzyżowania, pasy, z których należy korzystać, mogą być wyznaczone za pomocą strzałek segregacji na powierzchni jezdni (rysunki A-39 do A-41). Strzałki segregacji ruchu mogą być również używane na drogach jednokierunkowych dla potwierdzenia kierunku ruchu. Długość strzałek segregacji ruchu nie powinna być mniejsza niż 2 m (6 stóp 7 cali). Strzałki segregacji ruchu mogą być uzupełnione napisami na jezdni."

B. Równoległe linie ukośne

Ustęp 40

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Równoległe linie ukośne powinny być nachylone w taki sposób, aby był odsunięty ruch od strefy, którą odgraniczają. Oznaczenie w kształcie jodełki, również nachylone w taki sposób, aby był odsunięty ruch od niebezpiecznego punktu, może być używane w miejscach, w których ruch się rozdziela lub zbiega (rysunek A-42). Rysunek A-42 (a) daje przykład strefy, do której nie wolno wjeżdżać pojazdom jadącym obok linii ciągłej, a do której pojazdy jadące obok linii przerywanej mogą wjeżdżać tylko z zachowaniem ostrożności. Rysunek A-21 wskazuje oznaczenie stref, na które wjazd jest bezwzględnie zabroniony."

C. Napisy

Ustęp 42

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Litery i cyfry powinny być znacznie wydłużone w kierunku ruchu ze względu na bardzo mały kąt, pod którym kierowcy widzą napisy. Jeżeli szybkość zbliżania się nie przekracza 60 km (37 mil) na godzinę, minimalna długość liter i cyfr powinna wynosić 1,60 m (5 stóp 4 cale) (rysunki A-43 do A-48). Jeżeli szybkość zbliżania się przekracza 60 km/h, minimalna długość liter i cyfr powinna wynosić 2,50 m (8 stóp). Rysunki A-49 do A-54 dają przykłady liter i cyfr o długości 4 m."

Ustęp 43

Nie należy stosować postanowień tego ustępu.

E. Oznaczenia na jezdni i na obiektach przyległych do drogi.

i) Oznaczenia wskazujące ograniczenia postoju.

Ustęp 45

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Rysunki A-55 i A-56 dają przykłady oznaczeń wskazujących zakaz postoju."

ii) Oznaczenia na przeszkodach

Ustęp 46

Ustęp ten otrzymuje następujące brzmienie:

"Rysunek A-57 daje przykład oznaczeń na przeszkodzie. W celu zwiększenia skuteczności tego oznaczenia należy używać na przemian czarnych i białych pasów albo czarnych i żółtych pasów."

______

¹⁾ Biorąc pod uwagę aktualne charakterystyczne cechy konstrukcji samochodów, zaleca się uznać 1 m (3 stopy i 4 cale) za wysokość dla oka, a 1,20 m (4 stopy) za wysokość przedmiotu.

• Identyfikator: Dz.U.1988.5.48
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Protokół dodatkowy w sprawie oznaczeń drogi do Porozumienia europejskiego uzupełniającego Konwencję o znakach i sygnałach drogowych sporządzoną w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. Genewa.1973.03.01.
• Data aktu: 01/03/1973
• Data ogłoszenia: 24/02/1988
• Data wejścia w życie: 23/08/1985