Ratyfikacja przez Polską Rzeczpospolitą Ludową Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 kwietnia 1982 r.
w sprawie ratyfikacji przez Polską Rzeczpospolitą Ludową Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 75 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r., został złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia 13 października 1981 r. dokument ratyfikacyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej powyższej konwencji.
Konwencja ta weszła w życie w stosunku do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dnia 12 listopada 1981 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami powyższej konwencji, która weszła w życie dnia 19 marca 1967 r., składając w następujących datach dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia wraz z podanymi niżej deklaracjami i zastrzeżeniami:

Ghana dnia 4 października 1963 r.,

Republika Dominikańska dnia 4 marca 1964 r.,

Algieria dnia 14 kwietnia 1964 r.,

Tunezja dnia 8 lipca 1964 r.,

Górna Wolta dnia 11 sierpnia 1964 r.,

Jugosławia dnia 8 lutego 1965 r.,

Gabon dnia 23 lutego 1965 r.,

Ekwador dnia 11 marca 1965 r.,

Szwajcaria dnia 3 maja 1965 r.,

Meksyk dnia 16 czerwca 1965 r.

"Meksyk nie akceptuje tej części artykułu 31 ustęp 4, która dotyczy wywłaszczenia pomieszczeń konsularnych. Głównym powodem tego zastrzeżenia jest fakt, iż przepis powyższy, przewidując możliwość wywłaszczenia pomieszczeń konsularnych przez państwo przyjmujące, zakłada, że państwo wysyłające jest właścicielem tych pomieszczeń. Sytuacja taka w Republice Meksyku nie jest możliwa w świetle artykułu 27 Konstytucji Politycznej Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, zgodnie z którym obce państwa nie mogą nabywać tytułu własności do nieruchomości, chyba że jest ona położona na obszarze stałej siedziby władz federalnych i jest niezbędna dla bezpośredniego użytkowania przez ambasady lub poselstwa tych państw."

Egipt dnia 21 czerwca 1965 r.

"1. Rozumie się, że przystąpienie do niniejszej konwencji nie oznacza w żaden sposób uznania Izraela przez Rząd Zjednoczonej Republiki Arabskiej. Nie spowoduje to również powstania stosunków traktatowych między Zjednoczoną Republiką Arabską a Izraelem.

2. Artykuł 46 ustęp 1, dotyczący zwolnienia cudzoziemców od obowiązku rejestracji i od obowiązku zezwoleń na pobyt, nie będzie miał zastosowania do pracowników konsularnych.

3. Artykuł 49, dotyczący zwolnienia od opodatkowania, będzie stosować się tylko do urzędników konsularnych, ich małżonków i niepełnoletnich dzieci. Zwolnienie to nie może być rozszerzone na pracowników konsularnych i członków personelu służby.

4. Artykuł 62, dotyczący zwolnienia od opłat celnych i podatków przedmiotów przeznaczonych do użytku służbowego urzędu konsularnego, nie będzie się stosować do urzędu konsularnego kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego.

5. Nie akceptuje się artykułu 65. Honorowi urzędnicy konsularni nie mogą być zwolnieni od obowiązku rejestracji cudzoziemców i od obowiązku uzyskiwania zezwoleń na pobyt.

6. W rozumieniu Zjednoczonej Republiki Arabskiej przywileje i immunitety określone w niniejszej konwencji przyznawane są tylko urzędnikom konsularnym, ich małżonkom i niepełnoletnim dzieciom, nie mogą być rozszerzone na innych członków ich rodzin."

W notyfikacji z dnia 18 stycznia 1980 r. Rząd Egiptu poinformował Sekretarza Generalnego, że zdecydował się wycofać zastrzeżenie odnoszące się do Izraela ze skutkiem prawnym od dnia 25 stycznia 1980 r.

Kenia dnia 1 lipca 1965 r.,

Nepal dnia 28 września 1965 r.,

Kuba dnia 15 października 1965 r.

"Rząd Rewolucyjny Kuby zgłasza zastrzeżenie do postanowień artykułów 74 i 76 niniejszej konwencji, ponieważ uważa, że ze względu na charakter i zasady konwencji wszystkie niepodległe i suwerenne państwa mają prawo w niej uczestniczyć. Dlatego Rząd Rewolucyjny wypowiada się za udostępnieniem konwencji dla przystąpień przez wszystkie państwa społeczności międzynarodowej bez dyskryminacji z powodu wielkości ich terytorium, liczby mieszkańców albo ustroju społecznego, gospodarczego lub politycznego".

Trynidad i Tobago dnia 19 października 1965 r.,

Wenezuela dnia 27 października 1965 r.,

Filipiny dnia 15 listopada 1965 r.,

Niger dnia 26 kwietnia 1966 r.,

Senegal dnia 29 kwietnia 1966 r.,

Liechtenstein dnia 18 maja 1966 r.,

Kostaryka dnia 29 grudnia 1966 r.,

Madagaskar dnia 17 lutego 1967 r.,

Argentyna dnia 7 marca 1967 r.,

Irlandia dnia 10 maja 1967 r.,

Brazylia dnia 11 maja 1967 r.,

Kamerun dnia 22 maja 1967 r.,

Panama dnia 28 sierpnia 1967 r.,

Chile dnia 9 stycznia 1968 r.,

Nigeria dnia 22 stycznia 1968 r.,

Honduras dnia 13 lutego 1968 r.,

Czechosłowacja dnia 13 marca 1968 r.

"Wbrew zasadzie suwerennej równości państw i prawu wszystkich państw do uczestniczenia w powszechnych wielostronnych traktatach międzynarodowych artykuły 74 i 76 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych pozbawiają niektóre państwa ich niezaprzeczalnego prawa stania się stroną traktatu o charakterze powszechnym, dotyczącego spraw będących przedmiotem uzasadnionego zainteresowania każdego państwa, a który zgodnie ze swoim wstępem ma się przyczyniać do rozwoju przyjaznych stosunków między państwami bez względu na różnice ich systemów ustrojowych i społecznych."

Mali dnia 28 marca 1968 r.,

Somalia dnia 29 marca 1968 r.,

Pakistan dnia 14 kwietnia 1969 r.,

Austria dnia 12 czerwca 1969 r.,

Włochy dnia 25 czerwca 1969 r.

"W związku z postanowieniami zawartymi w artykule 36 ustęp 1 c) Konwencji o stosunkach konsularnych Rząd Włoski uważa, że zgodnie z prawem powszechnym nie może być uchylone prawo urzędnika konsularnego do odwiedzania obywateli jego państwa, którzy z jakiejkolwiek przyczyny zostali pozbawieni wolności, i do występowania w ich interesie. Dlatego też Rząd Włoski będzie działać w tym zakresie na zasadzie wzajemności."

Stany Zjednoczone Ameryki dnia 24 listopada 1969 r.,

Paragwaj dnia 23 grudnia 1969 r.,

Irak dnia 14 stycznia 1970 r.

"Przystąpienie Republiki Iraku do niniejszej konwencji nie będzie stanowić pod żadnym względem uznania członka Narodów Zjednoczonych, zwanego Izrael, ani też nie spowoduje jakichkolwiek zobowiązań lub stosunków ze wspomnianym członkiem."

Hiszpania dnia 3 lutego 1970 r.,

Urugwaj dnia 10 marca 1970 r.,

Mauritius dnia 13 maja 1970 r.,

Boliwia dnia 22 września 1970 r.,

Watykan dnia 8 października 1970 r.,

Francja dnia 31 grudnia 1970 r.

"Rząd Republiki Francuskiej nie uznaje za ważne zastrzeżeń Rządu Zjednoczonej Republiki Arabskiej do artykułów 46, 49, 62 i 65 konwencji. Niniejsze oświadczenie nie będzie stanowić przeszkody do obowiązywania konwencji w stosunkach między Republiką Francuską a Zjednoczoną Republiką Arabską."

Republika Federalna Niemiec dnia 7 września 1971 r.

"Rząd Republiki Federalnej Niemiec nie uznaje za ważne zastrzeżeń Zjednoczonej Republiki Arabskiej do artykułów 46, 49, 62 i 65 konwencji. Niniejsze oświadczenie nie będzie stanowić przeszkody do obowiązywania tej konwencji w stosunkach między Republiką Federalną Niemiec a Zjednoczoną Republiką Arabską".

Deklaracja złożona 8 kwietnia 1974 r.: "Republika Federalna Niemiec interpretuje postanowienia rozdziału II Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej dnia 24 kwietnia 1963 r., jako mające zastosowanie do całego zawodowego personelu konsularnego (urzędników konsularnych, pracowników konsularnych i członków personelu służby), włączając personel urzędu konsularnego kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego, i będzie stosować odpowiednio wymienione postanowienia".

Zastrzeżenie złożone dnia 25 lipca 1977 r.: "Rząd Republiki Federalnej Niemiec uważa, że zastrzeżenia zgłoszone przez Królestwo Maroka do artykułów 62 i 65 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r. są niezgodne z celami i zadaniami konwencji. Oświadczenie to nie powinno jednakże stanowić przeszkody do obowiązywania tej konwencji w stosunkach między Republiką Federalną Niemiec a Królestwem Maroka."

Tonga dnia 7 stycznia 1972 r.,

Rumunia dnia 24 lutego 1972 r.

"Rada Państwa Socjalistycznej Republiki Rumunii uważa, że postanowienia artykułów 74 i 76 konwencji są niezgodne z zasadą, iż międzynarodowe traktaty wielostronne, których treść i cele stanowią przedmiot zainteresowania społeczności międzynarodowej, powinny być powszechnie otwarte dla przystąpienia."

Luksemburg dnia 8 marca 1972 r.

"Rząd Luksemburga nie może zaakceptować zastrzeżeń sformułowanych przez Rząd Kuby w odniesieniu do artykułów 74 i 76 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej dnia 24 kwietnia 1963 r."

Fidżi dnia 28 kwietnia 1972 r.

"Fidżi będzie interpretować zwolnienie od obowiązku składania zeznań, udzielane na mocy artykułu 44 ustęp 3 członkom urzędu konsularnego co do faktów związanych z wykonywaniem ich funkcji, jako dotyczące jedynie czynności, w stosunku do których urzędnicy konsularni i pracownicy konsularni, zgodnie z postanowieniami artykułu 43 konwencji, korzystają z immunitetu od jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych państwa przyjmującego."

Zjednoczone Królestwo Wielkiej

Brytanii i Północnej Irlandii dnia 9 maja 1972 r.

"Zjednoczone Królestwo będzie interpretować zwolnienie od obowiązku składania zeznań, udzielane na mocy artykułu 44 ustęp 3 członkom urzędu konsularnego co do faktów związanych z wykonywaniem ich funkcji, jako dotyczące jedynie czynności, w stosunku do których urzędnicy i pracownicy konsularni, zgodnie z postanowieniami artykułu 43 konwencji, korzystają z immunitetu od jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych państwa przyjmującego."

Deklaracja złożona po ratyfikacji: "…Zjednoczone Królestwo niniejszym potwierdza swoje oświadczenie, złożone podczas podpisywania konwencji, do artykułu 44 ustęp 3 oraz dodatkowo oświadcza, że będzie interpretować rozdział II konwencji jako mający zastosowanie do wszystkich zawodowych pracowników konsularnych, łącznie z pracownikami urzędu konsularnego, kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego."

Lesotho dnia 26 lipca 1972 r.

"Królestwo Lesotho będzie interpretować zwolnienie od obowiązku składania zeznań, udzielane na mocy artykułu 44 ustęp 3 członkom urzędu konsularnego co do faktów związanych z wykonywaniem ich funkcji lub od przedstawiania urzędowej korespondencji i dokumentów odnoszących się do ich funkcji, jako nie rozciągające się na sprawy, korespondencję i dokumenty związane z administracją spadku po osobie zmarłej, w odniesieniu do którego członek personelu urzędu konsularnego otrzymał pełnomocnictwo."

Kolumbia dnia 6 września 1972 r.,

Portugalia dnia 13 września 1972 r.,

Dania dnia 15 listopada 1972 r.

"W związku z artykułem 5 punkt j) urzędy konsularne ustanowione w Danii przez obce państwa nie mogą, chyba że na mocy porozumienia szczególnego, wykonywać wniosków rekwizycyjnych i prowadzić przesłuchań dla sądów państwa wysyłającego, a mogą przesyłać dokumenty sądowe i pozasądowe jedynie w sprawach cywilnych lub handlowych.

1) W związku z artykułem 22 Rząd Danii wyraża życzenie, aby, o ile to możliwe, została utrzymana istniejąca między Danią i niektórymi innymi państwami praktyka w sprawie mianowania honorowych urzędników konsularnych spośród osób posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego lub państwa trzeciego. Ponadto Rząd Danii wyraża nadzieję, że państwa, z którymi Dania nawiązuje stosunki konsularne, wyrażą, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3, zgodę na mianowanie konsulami honorowymi osób posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego lub państwa trzeciego.

2) Nawiązując do artykułu 68, Rząd Danii wyraża pragnienie kontynuowania, zgodnie z duńską praktyką, mianowania honorowych urzędników konsularnych oraz, pod warunkiem wzajemności, wyraża gotowość przyjmowania nadal honorowych urzędników konsularnych w Danii.

Rząd Danii wyraża sprzeciw wobec zastrzeżeń złożonych przez Arabską Republikę Egiptu do artykułu 46 ustęp 1 oraz artykułów 49, 62 i 65 konwencji, a także wobec zastrzeżenia złożonego przez Włochy do artykułu 36 ustęp 1 punkt c) konwencji."

Salwador dnia 19 stycznia 1973 r.,

Gwatemala dnia 9 lutego 1973 r.,

Australia dnia 12 lutego 1973 r.,

Jordania dnia 7 marca 1973 r.,

Laos dnia 9 sierpnia 1973 r.,

Gujana dnia 13 września 1973 r.,

Szwecja dnia 19 marca 1974 r.

"W związku z artykułem 35 ustęp 1 oraz artykułem 58 ustęp 1 Szwecja nie przyznaje urzędom konsularnym kierowanym przez honorowych urzędników konsularnych prawa do korzystania z kurierów dyplomatycznych lub konsularnych albo z przesyłek dyplomatycznych lub konsularnych; Szwecja nie przyznaje również rządom, przedstawicielstwom dyplomatycznym i urzędom konsularnym prawa do korzystania z tych środków w komunikowaniu się z urzędami konsularnymi kierowanymi przez honorowych urzędników konsularnych, z wyjątkiem przypadków szczególnych, na które Szwecja wyrazi zgodę.

Nawiązując do artykułu 22 konwencji, Rząd Szwedzki wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, nadal zezwalały na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego szwedzkimi konsulami honorowymi. Rząd Szwedzki wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Szwecja ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały taką praktykę i wyrażą zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy: 2 i 3."

Oman dnia 31 maja 1974 r.

"…Przystąpienie do niniejszej konwencji nie oznacza pod żadnym względem uznania Izraela przez Rząd Sułtanatu Omanu. Ponadto nie spowoduje ono żadnych stosunków traktatowych między Sułtanatem Omanu a Izraelem."

Rwanda dnia 31 maja 1974 r.,

Kanada dnia 18 lipca 1974 r.,

Nowa Zelandia dnia 10 września 1974 r.,

Liban dnia 20 marca 1975 r.,

Iran dnia 5 czerwca 1975 r.,

Kuwejt dnia 31 lipca 1975 r.

"Rozumie się, że ratyfikacja niniejszej konwencji nie oznacza pod żadnym względem uznania Izraela przez Rząd Państwa Kuwejtu. Ponadto nie spowoduje ona żadnych stosunków traktatowych między Państwem Kuwejtu a Izraelem."

Grecja dnia 14 października 1975 r.,

Nikaragua dnia 31 października 1975 r.,

Papua-Nowa Gwinea dnia 4 grudnia 1975 r.,

Jamajka dnia 9 lutego 1976 r.,

Turcja dnia 19 lutego 1976 r.,

Cypr dnia 14 kwietnia 1976 r.,

Zair dnia 15 lipca 1976 r.,

Gwinea Równikowa dnia 30 sierpnia 1976 r.,

Maroko dnia 23 lutego 1977 r.

"Przystąpienie Maroka do Konwencji o stosunkach konsularnych nie będzie w jakikolwiek sposób oznaczać nawet milczącego uznania «Izraela», ani też nie ustanowi jakichkolwiek stosunków traktatowych między Królestwem Maroka a «Izraelem».

Artykuł 62 dotyczący zwolnienia od opłat celnych przedmiotów przeznaczonych do użytku urzędu konsularnego kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego nie będzie miał zastosowania.

Artykuł 65 nie będzie miał zastosowania, ponieważ honorowi urzędnicy konsularni nie mogą być zwolnieni od obowiązków dotyczących rejestracji cudzoziemców oraz od zezwoleń na pobyt."

Zjednoczone Emiraty Arabskie dnia 24 lutego 1977 r.,

Republika Korei dnia 7 marca 1977 r.,

Bahama dnia 17 marca 1977 r.,

Tanzania dnia 18 kwietnia 1977 r.,

Indie dnia 28 listopada 1977 r.,

Bangladesz dnia 13 stycznia 1978 r.,

Haiti dnia 2 lutego 1978 r.,

Peru dnia 17 lutego 1978 r.,

Islandia dnia 1 czerwca 1978 r.

"W związku z artykułem 22 konwencji Rząd Islandzki wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, zezwalały nadal na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego islandzkimi konsulami honorowymi. Rząd Islandzki wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Islandia ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały taką praktykę i wyrażą zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3."

Syria dnia 13 października 1978 r.

"a) Przystąpienie przez Syryjską Republikę Arabską i ratyfikacja przez jej Rząd niniejszej konwencji nie oznaczają pod żadnym względem uznania Izraela, ani też nie doprowadzą do powstania z tym ostatnim żadnych związków wynikających z postanowień konwencji.

b) Syryjska Republika Arabska nie będzie zobowiązana do stosowania artykułu 49 niniejszej konwencji w odniesieniu do personelu miejscowego, zatrudnionego przez konsulaty, ani też do zwalniania go od opłat i podatków."

Dżibuti dnia 2 listopada 1978 r.,

Benin dnia 27 kwietnia 1979 r.,

Seszele dnia 29 maja 1979 r.,

Chińska Republika Ludowa dnia 2 lipca 1979 r.,

Wyspy Zielonego Przylądka dnia 30 lipca 1979 r.,

Norwegia dnia 13 lutego 1980 r.

Deklaracja złożona po ratyfikacji: "W związku z artykułem 22 konwencji Rząd Norweski wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, nadal zezwalały na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego norweskimi konsulami honorowymi.

Rząd Norweski wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Norwegia ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały podobną praktykę i wyrażą zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3".

Malawi dnia 29 kwietnia 1980 r.,

Finlandia dnia 2 lipca 1980 r.

Zastrzeżenie zgłoszone po ratyfikacji: "W związku z artykułem 35 ustęp 1 oraz artykułem 58 ustęp 1 Finlandia nie przyznaje urzędom konsularnym kierowanym przez honorowych urzędników konsularnych prawa do korzystania z kurierów dyplomatycznych lub konsularnych albo z przesyłek dyplomatycznych lub konsularnych; Finlandia nie przyznaje również rządom, przedstawicielstwom dyplomatycznym i urzędom konsularnym prawa do korzystania z tych środków w komunikowaniu się z urzędami konsularnymi kierowanymi przez honorowych urzędników konsularnych, z wyjątkiem przypadków szczególnych, na które Finlandia wyrazi zgodę".

Deklaracja złożona po ratyfikacji: "W związku z artykułem 22 konwencji Rząd Fiński wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, nadal zezwalały na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego fińskimi konsulami honorowymi.

Rząd Fiński wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Finlandia ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały podobną praktykę i wyrażą swoją zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3.

W związku z artykułem 49 ustęp 1 b) Rząd Fiński pragnie dodać, że zgodnie z przyjętą praktyką nie może być udzielane zwolnienie od opłat lub podatków nakładanych na niektóre ruchomości prywatne, takie jak udziały lub akcje, albo na inne formy uczestnictwa w stowarzyszeniu lub spółdzielni mieszkaniowej, upoważniające posiadacza takich ruchomości do posiadania i władania nieruchomością znajdującą się na terytorium Finlandii, a będącą własnością lub też w inny sposób prawnie władaną przez wspomniane stowarzyszenia lub spółdzielnie mieszkaniowe."

Surinam dnia 11 września 1980 r.,

Bhutan dnia 28 lipca 1981 r.

Zgodnie z artykułem 77 wymienionej wyżej konwencji weszła ona w życie w stosunku do pierwszych 22 wymienionych wyżej państw dnia 19 marca 1967 r., a w stosunku do pozostałych weszła w życie trzydziestego dnia po złożeniu przez te państwa dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024