Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich-Polska. Konwencja o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów, podpisana wraz z Protokołem. Moskwa.1948.07.08.

KONWENCJA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów, podpisana wraz z Protokołem w Moskwie dnia 8 lipca 1948 r. (Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 18 listopada 1948 r. - Dz. U. R. P. Nr 58, poz. 459).

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 8 lipca 1948 roku podpisana została w Moskwie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów, wraz z Protokołem, o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, pragnąc zapobiec powstawaniu konfliktów i incydentów na granicy, ustalonej w Umowie między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o państwowej granicy polsko-radzieckiej z dnia 16 sierpnia 1945 roku i w Umowie pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o zamianie odcinków terytoriów państwowych z dnia 15 lutego 1951 roku, a w wypadku ich powstania zapewnić szybkie ich zbadanie i uregulowanie, postanowiły w tym celu zawrzeć niniejszą Konwencję i mianowały niżej podpisanych w charakterze swych Pełnomocników, którzy po okazaniu swych pełnomocnictw, uznanych za sporządzone w należytej formie i całkowitym porządku, zgodzili się na następujące postanowienia ¹ :

Artykuł  I

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich mianują każdy ze swej strony Pełnomocników Granicznych, do których obowiązków będzie należało, zgodnie z art. 5 niniejszej Konwencji, przedsiębranie odpowiednich środków dla zapobieżenia pogranicznym konfliktom i incydentom oraz ich rozpatrywanie i regulowanie we właściwych wypadkach.

Każdy Pełnomocnik Graniczny przy współpracy z Pełnomocnikiem Granicznym drugiej Strony powinien wypełniać obowiązki, wynikające z postanowień niniejszej Konwencji w obrębie swego odcinka granicznego.

Artykuł  II

Ilość Pełnomocników Granicznych, odcinki ich działalności i miejsca oficjalnego przebywania tych osób ustala Protokół, załączony do niniejszej Konwencji.

Nazwiska i imiona Pełnomocników Granicznych oraz ich Zastępców będą wzajemnie podawane na drodze dyplomatycznej.

Artykuł  III

Każdy Pełnomocnik Graniczny ma prawo wyznaczyć niezbędną liczbę Pomocników oraz powołać ekspertów.

Pełnomocnicy Graniczni wzajemnie podają sobie nazwiska, imiona i miejsca oficjalnego przebywania Pomocników.

Zastępcy korzystają ze wszystkich praw udzielonych Pełnomocnikom Granicznym.

Zakres praw Pomocników określają uprawnienia wydane im przez Pełnomocników Granicznych.

Artykuł  IV

Osobom wymienionym w art. III niniejszej Konwencji wydawane są pełnomocnictwa sporządzone w językach obu Stron, mianowicie:

Pełnomocnikom Granicznym Rzeczypospolitej Polskiej i ich Zastępcom - przez Głównego Inspektora Ochrony Pogranicza;

Pełnomocnikom Granicznym Związku S. R. R. i ich Zastępcom przez Dowódcę Wojsk Granicznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Związku S. R. R.

Pomocnikom - przez odpowiednich Pełnomocników Granicznych.

Artykuł  V

Pełnomocnicy Graniczni obu Umawiających się Stron obowiązani są:

A) przedsięwziąć środki konieczne dla zapobieżenia konfliktom i incydentom, mogącym wyniknąć na granicy;

B) rozpatrywać i w odpowiednich wypadkach rozstrzygać wszystkie graniczne konflikty i incydenty, w tej liczbie:

1. Obstrzał przez granicę osób lub terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Zabójstwa lub zranienia osób, znajdujących się na terytorium jednej ze Stron, wynikłe na skutek wystrzałów przez granicę, naruszenia nietykalności cielesnej i inne szkody wyrządzone zdrowiu, oraz akty przemocy zastosowane do tych osób.

3. Nieprawne przejścia granicy przez osoby urzędowe, podczas ich urzędowania lub w związku z nim. W takich wypadkach Pełnomocnicy Graniczni powinni natychmiast przeprowadzić dochodzenie i o ile będzie ustalone, że przekroczenie granicy okazało się nieumyślne, wówczas osoby, które przekroczyły granicę podlegają powrotowi na terytorium tego państwa, skąd przybyły.

4. Nieumyślne przekroczenie granicy przez osoby cywilne; w takich wypadkach Pełnomocnicy Graniczni powinni określić sposób powrotu tych osób na terytorium tego państwa, skąd przybyły.

5. Nieprawne osiedlenie osób na terytorium drugiej Strony.

6. Przekroczenie granicy rzecznymi, morskimi statkami i łodziami oraz przelot granicy poza bramami ustalonymi odpowiednimi umowami.

7. Wykrycie rybackich łodzi i przyrządów rybackich, które na skutek żywiołowych przyczyn znalazły się na terytorium drugiej Strony.

8. Przestawienie, uszkodzenie lub zburzenie znaków granicznych lub znaków wodnych określających główny nurt.

9. Fotografowanie terytorium granicznego drugiej Strony.

10. Przywłaszczenie, zniszczenie i uszkodzenie państwowego lub innego mienia na terytorium granicznym drugiej Strony.

11. Przejście zwierząt domowych i ptactwa przez granicę.

12. Rozprzestrzenienie się pożarów przez granicę na terytorium drugiej Strony.

13. Rozmowy przez granicę, jeżeli te rozmowy nie mają miejsca między urzędowymi osobami, do tego upoważnionymi.

14. Inne konflikty graniczne i incydenty, nie wymagające rozstrzygnięcia na drodze dyplomatycznej.

C) Przeprowadzić dochodzenie i rozstrzygnąć pretensje o wszelkiego rodzaju wynagrodzeniach, wynikłe na skutek konfliktu granicznego lub incydentu i wniesione przez jedną ze Stron.

Jednocześnie z rozstrzygnięciem konfliktu granicznego lub incydentu, zgodnie z §§ 6, 7, 10 i 11 niniejszego artykułu, Pełnomocnicy Graniczni rozstrzygają również sprawy o sposobie zwrotu mienia, pozostałego na terytorium drugiej Strony.

Artykuł  VI

Pełnomocnicy Graniczni stosują wszystkie zależne od nich środki w celu uregulowania konfliktów granicznych i incydentów wynikłych na granicy. Każdy Pełnomocnik Graniczny ma prawo według własnego uznania przekazać dowolną sprawę, mającą specjalnie ważne znaczenie, do rozstrzygnięcia na drodze dyplomatycznej, powiadamiając o tym Pełnomocnika Granicznego drugiej Strony.

Specjalnie ważne graniczne konflikty lub incydenty, jak na przykład zabójstwa i ciężkie uszkodzenia cielesne, powinny być zawsze przedkładane do rozstrzygnięcia na drodze dyplomatycznej.

Jednakże we wszystkich takich wypadkach Pełnomocnicy Graniczni powinni przeprowadzić odpowiednie rozpatrzenie danego konfliktu lub incydentu i ustalić rezultaty dochodzenia w protokole posiedzenia. Konflikty i incydenty odnośnie uregulowania których Pełnomocnicy Graniczni nie doszli do porozumienia zostają przekazane do rozstrzygnięcia na drodze dyplomatycznej.

Artykuł  VII

Postanowienia, wyczerpujące dany konflikt lub incydent na granicy, powzięte wspólnie przez Pełnomocników Granicznych, są ostateczne.

Decyzje o wynagrodzeniu strat, o ile suma tych ostatnich przekracza kwotę 500 dolarów amerykańskich podlegają zatwierdzeniu przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwo Spraw Zagranicznych Związku S. R. R. Podliczania sum należnych każdej Stronie na podstawie osiągniętych porozumień o wynagrodzeniu strat, dokonywane są przez Pełnomocników Granicznych 31 marca - 30 czerwca - 30 września i 31 grudnia każdego roku.

Sprawy, w których Pełnomocnicy Graniczni nie osiągnęli porozumienia, są przekazywane do rozstrzygnięcia na drodze dyplomatycznej.

Sprawy, w których Pomocnicy nie osiągnęli porozumienia, przekazywane są do rozstrzygnięcia Pełnomocnikom Granicznym.

Artykuł  VIII

Pełnomocnicy Graniczni i ich Pomocnicy przeprowadzają wspólną pracę na posiedzeniach lub przy spotkaniach. Z każdego posiedzenia Pełnomocników Granicznych lub ich Pomocników sporządza się Protokół, w którym powinny być krótko odzwierciedlone przebieg posiedzenia i powzięte postanowienia. Równocześnie z przyjęciem postanowień ustala się termin ich wykonania.

Postanowienia Pełnomocników Granicznych i ich Zastępców od momentu podpisania protokołu uważane są dla obu Stron za obowiązujące i ostateczne.

Drobne sprawy mogą być rozstrzygane na drodze korespondencji między Pełnomocnikami Granicznymi, o ile żaden z nich nie nalega na rozpatrzenie tej sprawy na posiedzeniu.

Z każdego spotkania Pomocników zostaje sporządzony akt, w którym szczegółowo opisuje się przeprowadzone przez nich działania, a w wypadkach koniecznych wpisuje się wnioski i propozycje.

Protokoły i akty z posiedzeń Pełnomocników Granicznych i spotkań Pomocników sporządza się w dwóch identycznych egzemplarzach, każdy w języku państwowym obu Stron. Postanowienia, powzięte przez Pełnomocników, nabierają mocy tylko po zatwierdzeniu ich przez Pełnomocników Granicznych.

Artykuł  IX

Posiedzenie lub spotkanie Pełnomocników Granicznych odbywa się na wniosek jednego z nich i w miarę możności w terminie wskazanym we wniosku. Odpowiedź na wniosek powinna być dawana, o ile to możliwe, natychmiast i w żadnym wypadku nie później niż 48 godzin od chwili otrzymania wezwania. Jeżeli proponowany termin posiedzenia lub spotkania nie może być przyjęty, należy niezwłocznie podać w odpowiedzi inny termin.

Na posiedzenie lub spotkanie, na które wzywa jeden z Pełnomocników Granicznych, powinien osobiście przybyć Pełnomocnik Graniczny drugiej Strony, o ile nieobecność jego nie jest usprawiedliwiona ważnymi przyczynami (choroba, wyjazd służbowy, urlop). W tym wypadku obowiązki Pełnomocnika Granicznego pełni jego Zastępca, który powinien zawczasu zawiadomić o tym Pełnomocnika Granicznego drugiej Strony. Za zgodą Pełnomocników Granicznych mogą również mieć miejsce posiedzenia i spotkania ich Zastępców.

Spotkania Pomocników odbywają się tylko na zlecenia Pełnomocników Granicznych.

Na posiedzeniach lub przy spotkaniach Pełnomocników Granicznych lub Pomocników oprócz tych osób mogą uczestniczyć sekretarze i tłumacze jak również w razie potrzeby i eksperci każdej Strony.

Artykuł  X

Posiedzenia i spotkania, o których mowa w art. IX niniejszej Konwencji, z reguły powinny odbywać się na terytorium tej Strony, której Pełnomocnik Graniczny był inicjatorem posiedzenia lub spotkania.

Jednak Pełnomocnicy Graniczni lub Pomocnicy mogą odstąpić od tej zasady, o ile takie odstąpienie ma określony cel.

Posiedzenia lub spotkania odbywają się pod kierunkiem Pełnomocnika Granicznego lub Pomocnika tej Strony, na terytorium której mają miejsce narady.

Porządek dzienny posiedzenia powinien być przedłożony równocześnie z wezwaniem i ustalony na drodze rokowań przedwstępnych lub na drodze wymiany pism. W wypadkach nadzwyczajnych, po wzajemnym uzgodnieniu do rozpatrzenia, mogą również być uwzględnione sprawy, nie zamieszczone na porządku dziennym.

Artykuł  XI

Pełnomocnicy Graniczni i ich Pomocnicy po uprzednim porozumieniu mogą, dla wyjaśnienia istoty sprawy, przeprowadzić na miejscu zbadanie konfliktów granicznych i incydentów.

Dochodzeniami takimi kieruje ta Strona, na której terytorium są przeprowadzane.

O dochodzeniach powinny być sporządzane odpowiednie akta lub inne dokumenty dołączone do protokołu posiedzenia.

Wymienione akta i inne dokumenty sporządza się z zachowaniem przepisów ustalonych w art. VIII niniejszej Konwencji.

Artykuł  XII

Pełnomocnicy Graniczni obowiązani są w najkrótszym terminie zawiadomić się wzajemnie o poczynionych zarządzeniach zgodnie z postanowieniami, powziętymi na posiedzeniu lub przy spotkaniu.

Artykuł  XIII

Pełnomocnicy Graniczni po wzajemnym porozumieniu ustalają na granicy punkty spotkań, na których odbywa się wymiana ich korespondencji urzędowej oraz przekazywanie ludzi i mienia, zgodnie z punktami 3, 4, 6, 7 i 10 art. 5. Przekazywanie zwierząt odbywa się w rejonie przekroczenia przez nie granicy.

O miejscu i czasie każdego przekazania Pełnomocnicy Graniczni lub ich Pomocnicy umawiają się między sobą.

Korespondencja urzędowa powinna być przyjmowana przez całą dobę, jak również w święta i inne dni wolne od pracy.

Przekazywanie ludzi powinno być przeprowadzane osobiście przez Pełnomocników Granicznych lub ich Pomocników. Inne czynności urzędowe, wyszczególnione w niniejszym artykule, mogą być wykonywane przez dowódców ochrony pogranicza, na zlecenie Pełnomocników Granicznych i podczas ich nieobecności.

Pełnomocnicy Graniczni, po wzajemnym porozumieniu, ustalają wzory pokwitowań, które będą wydawane przy otrzymywaniu korespondencji, przy przyjmowaniu zwierząt lub innego mienia. Pełnomocnicy Graniczni umawiają się odnośnie sygnałów, stosowanych do wzywania ochrony granicznej drugiej Strony.

Artykuł  XIV

Pełnomocnicy Graniczni, ich Zastępcy, Pomocnicy, sekretarze, tłumacze i eksperci mogą przekraczać granicę dla wykonania swoich czynności urzędowych, wynikających z postanowień niniejszej Konwencji.

Pełnomocnicy Graniczni, ich Zastępcy i Pomocnicy przekraczają granicę na podstawie pisemnego pełnomocnictwa, przewidzianego w art. IV niniejszej Konwencji, na którym powinna być fotografia i podpis właściciela oraz wiza Pełnomocnika Granicznego drugiej Strony (wzór pełnomocnictwa - załącznik 1 i 2).

Sekretarze i tłumacze przekraczają granicę na podstawie zaświadczenia, wydanego przez Pełnomocnika Granicznego jednej Strony. Na zaświadczeniu powinny być fotografia i podpis właściciela, jak również wiza Pełnomocnika Granicznego drugiej Strony (wzór zaświadczenia - załącznik 3).

Wymienione wizy wydaje się na wielokrotne przekraczanie granicy z terminem sześciomiesięcznym.

Prócz tego, osoby, których przebywanie konieczne jest dla wyjaśnienia jakiejkolwiek sprawy, mogą przekraczać granicę na podstawie zaświadczenia na jednorazowe przekroczenie granicy w obie strony z ważnością do 24 godzin. Zaświadczenie zostaje wydane przez Pełnomocnika Granicznego jednej Strony i wizowane przez Pełnomocnika Granicznego drugiej Strony (wzór zaświadczenia - załącznik 4).

Artykuł  XV

Przekraczanie granicy odbywa się tylko w punktach wskazanych w art. XIII niniejszej Konwencji, o ile Pełnomocnicy Graniczni lub ich Pomocnicy nie uzgodnili innego miejsca przekraczania granicy.

O dniu i godzinie każdego przekroczenia granicy należy zawczasu i w żadnym wypadku nie później niż na 12 godzin przed terminem zawiadomić najbliższy organ ochrony granicznej drugiej Strony, który obowiązany jest wysłać do punktu spotkania swego przewodnika.

Pełnomocnicy Graniczni oraz inne osoby wymienione w ustępie 1 art. XIV niniejszej Konwencji mają prawo przy przekraczaniu granicy nosić mundur i broń.

Artykuł  XVI

Pełnomocnicy Graniczni oraz inne osoby wspomniane w ustępie 1 art. XIV niniejszej Konwencji mają zagwarantowaną nietykalność osobistą oraz nietykalność znajdujących się przy nich papierów urzędowych.

Wspomniane powyżej osoby mają prawo zabierać ze sobą bez żadnych opłat na terytorium drugiej Strony niezbędne do prac przedmioty i środki transportowe, pod warunkiem ich powrotnego wywozu, jak również niezbędne do osobistego użytku produkty spożywcze i wyroby tytoniowe.

Osoby wspomniane w ustępie 5 art. XIV niniejszej Konwencji nie mogą być zatrzymane w czasie przebywania na terytorium drugiej Strony.

Artykuł  XVII

Każda Strona pokrywa wszystkie koszty związane z wykonaniem niniejszej Konwencji na swoim terytorium.

Artykuł  XVIII

Każda Strona okazywać będzie niezbędną pomoc osobom drugiej Strony znajdującym się na jej terytorium, w związku z wykonaniem obowiązków niniejszej Konwencji, w otrzymaniu przez te osoby środków lokomocji, kwater i środków łączności ze swoimi władzami.

Artykuł  XIX

Niniejsza Konwencja wejdzie w życie w dniu wymiany zawiadomień o jej zatwierdzeniu przez Rządy obu Umawiających się Stron z ważnością na przeciąg pięciu lat. O ile żadna z Umawiających się Stron na sześć miesięcy przed wygaśnięciem terminu ważności niniejszej Konwencji nie wypowie jej lub nie zażąda wprowadzenia do niej zmian, Konwencja automatycznie zachowuje swą ważność na tychże zasadach w przeciągu następnych pięciu lat.

Artykuł  XX

Niniejsza Konwencja została sporządzona w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.

Podpisano w Moskwie, dnia 8 lipca 1948 roku.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  Nr 1

Wzór

PEŁNOMOCNICTWO

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 2

Wzór

PEŁNOMOCNICTWO

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 3

Wzór

ZAŚWIADCZENIE

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 4

Wzór

ZAŚWIADCZENIE

na jednorazowe przekroczenie polsko-radzieckiej granicy w obu kierunkach.

grafika

PROTOKÓŁ

do Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów

W wykonaniu artykułu II Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów, zawartej w Moskwie dnia 8 lipca 1948 r., niżej podpisani Pełnomocnicy Umawiających się Stron ustalają, iż Pełnomocnikami Granicznymi są:

Ze strony Rzeczypospolitej Polskiej:

1. 2 Pełnomocnik Graniczny odcinka rzeszowskiego ze stałą siedzibą w m. Przemyślu; działalność jego rozciąga się od znaku granicznego "Krzemieniec" (na styku z granicą czechosłowacką) do wodnego znaku granicznego Nr 350, ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47, następnie od znaku granicznego Nr 351-A do znaku granicznego Nr 432-A, ustawionych przy delimitacji granicy w 1951 roku, i od znaku granicznego Nr 472 do znaku granicznego Nr 672 (przy linii kolejowej Jarosław-Rawa Ruska), ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47.

2. 3 Pełnomocnik Graniczny odcinka chełmskiego ze stałą siedzibą w m. Chełmie; działalność jego rozciąga się od znaku granicznego Nr 673 (przy linii kolejowej Jarosław-Rawa Ruska) do znaku granicznego Nr 700, ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47, następnie od znaku granicznego Nr 701-B do znaku granicznego Nr 859-B, ustawionych przy delimitacji granicy w 1951 roku, i od znaku granicznego Nr 860 do znaku granicznego Nr 1122 (przy m. Orchowo na południe od m. Włodawy), ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47.

3. Pełnomocnik Graniczny odcinka terespolskiego ze stałą siedzibą w m. Terespol. Działalność jego rozciąga się od m. Orchowo na południe od m. Włodawy (znak graniczny 1123) do miejscowości Niemirów (znak graniczny 1345).

4. Pełnomocnik Graniczny odcinka białostockiego ze stałą siedzibą w m. Białystok. Działalność jego rozciąga się od miejscowości Niemirów (znak graniczny 1346) do rzeki Marychy (znak graniczny 1788).

5. Pełnomocnik Graniczny odcinka sejneńskiego ze stałą siedzibą w m. Sejny. Działalność jego rozciąga się od rzeki Marychy (znak graniczny 1789) do miejscowości Gromadczyzna (znak graniczny 1987).

Ze strony Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich:

1. 4 Pełnomocnik Graniczny odcinka lwowskiego ze stałą siedzibą w m. Mościskach; działalność jego rozciąga się od znaku granicznego "Krzemieniec" (na styku z granicą czechosłowacką) do wodnego znaku granicznego Nr 350, ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47, następnie od znaku granicznego Nr 351-A do znaku granicznego Nr 432-A, ustawionych przy delimitacji granicy w 1951 roku, i od znaku granicznego Nr 472 do znaku granicznego Nr 672 (przy linii kolejowej Jarosław - Rawa Ruska), ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47.

2. 5 Pełnomocnik Graniczny odcinka lubomelskiego ze stałą siedzibą w m. Luboml; działalność jego rozciąga się od znaku granicznego Nr 673 (przy linii kolejowej Jarosław-Rawa Ruska) do znaku granicznego Nr 700, ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47, następnie od znaku granicznego Nr 701-B do znaku granicznego Nr 859-B, ustawionych przy delimitacji granicy w 1951 roku, i od znaku granicznego Nr 860 do znaku granicznego Nr 1122 (przy m. Orchowo na południe od m. Włodawy), ustawionych przy delimitacji granicy w latach 1946 - 47.

3. Pełnomocnik Graniczny odcinka brzeskiego ze stałą siedzibą w m. Brześć n.B. Działalność jego rozciąga się od m. Orchowo na południe od m. Włodawy (znak graniczny 1123) do miejscowości Niemirów (znak graniczny 1345).

4. Pełnomocnik Graniczny odcinka grodzieńskiego ze stałą siedzibą w m. Grodno. Działalność jego rozciąga się od miejscowości Niemirów (znak graniczny 1346) do rzeki Marychy (znak graniczny 1788).

5. Pełnomocnik Graniczny odcinka mariampolskiego ze stałą siedzibą w m. Mariampol. Działalność jego rozciąga się od rzeki Marychy (znak graniczny 1789) do miejscowości Gromadczyzna (znak graniczny 1987).

Niniejszy Protokół sporządzono w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.

Podpisano w Moskwie, dnia 8 lipca 1948 roku

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

Przy zawarciu Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów, niżej podpisani Pełnomocnicy Umawiających się Stron zgodzili się na następujące postanowienia będące nierozdzielną częścią Konwencji.

Odnośnie Konwencji w ogólności:

Sprawy, które będą uregulowane w Umowie o stosunkach prawnych na polsko-radzieckiej granicy państwowej, nie są poruszane w niniejszej Konwencji.

Odnośnie art. I Konwencji:

Pierwsze spotkanie Pełnomocników Granicznych dla zorganizowania prac na ich odcinku powinno nastąpić nie później, niż w ciągu 14 dni po wejściu w życie niniejszej Konwencji.

Odnośnie art. II Konwencji:

W wypadku konieczności zmiany wskazanej w Protokole, ilości Pełnomocników Granicznych, ich stanowiska urzędowego, odcinków działalności oraz miejsc ich oficjalnego pobytu, obie strony będą uzgadniały takie zmiany na drodze dyplomatycznej.

Odnośnie art. III Konwencji:

Wiadomości o mianowaniu Pomocników Pełnomocników Granicznych oraz wyznaczaniu miejsc ich oficjalnego pobytu i rejonów działalności będą podane przez Pełnomocników Granicznych na ich pierwszym posiedzeniu po wejściu w życie niniejszej Konwencji.

Ilość Pomocników Pełnomocników Granicznych, granice rejonów ich działalności oraz miejsca ich oficjalnego pobytu mogą być zmieniane przez właściwych Pełnomocników Granicznych w ciągu okresu ważności niniejszej Konwencji.

Odnośnie art. V Konwencji:

Żadna z Umawiających się Stron nie ma prawa odmówić powrotnego przyjęcia osób, odnośnie których zostanie ustalone, iż nieumyślnie przekroczyły granicę.

W wypadku przestawienia, uszkodzenia lub zburzenia znaków granicznych lub znaków wodnych, określających główny nurt, Pełnomocnicy Graniczni powinni wyjaśnić istotę sprawy oraz kwestię winy, jak również poczynić zarządzenia mające na celu naprawienie i odtworzenie tych znaków.

Umawiające się Strony za pośrednictwem Pełnomocników Granicznych będą zwracały wzajemnie wszelki majątek państwowy, który mógłby być zabrany lub przeniesiony na ich terytorium na skutek konfliktu granicznego lub incydentu.

Odnośnie art. VI Konwencji:

W wymienionych w tym artykule wypadkach nie wyklucza się ponownego przekazania spraw do rozstrzygnięcia przez Pełnomocników Granicznych.

Odnośnie art. VII Konwencji:

Sposób dalszych rozliczeń na podstawie osiągniętych porozumień o wynagrodzeniu strat, a w wypadku konieczności zmiana tego sposobu, będą ustalone na drodze dyplomatycznej.

Odnośnie art. XI Konwencji:

Wspólne dochodzenie na miejscu nie może być uważane jako dokonywanie czynności o charakterze śledczym, które należą wyłącznie do kompetencji władz sądowych lub administracyjnych każdej Strony.

Odnośnie art. XIII Konwencji:

Ustalanie punktów spotkania na granicy będzie przeprowadzane przez Pełnomocników Granicznych na pierwszym posiedzenia po wejściu w życie niniejszej Konwencji.

Zmiana ilości i miejsc, gdzie znajdują się punkty spotkań, może być przeprowadzana przez Pełnomocników Granicznych po wzajemnym porozumieniu.

Niniejszy Protokół Końcowy sporządzono w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.

Podpisano w Moskwie, dnia 8 lipca 1948 roku.

Po zaznajomieniu się z powyższymi Aktami uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone oraz przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 23 grudnia 1948 roku.

1 Wstęp do Konwencji zmieniony przez art. II ust. 1 protokołu z dnia 8 grudnia 1951 r. (Dz.U.52.23.145) zmieniającego nin. umowę z dniem 28 marca 1952 r.

2 Pkt 1 Protokołu zmieniony przez art. II ust. 3 protokołu z dnia 8 grudnia 1951 r. (Dz.U.52.23.145) zmieniającego nin. umowę z dniem 28 marca 1952 r.

3 Pkt 2 Protokołu zmieniony przez art. II ust. 3 protokołu z dnia 8 grudnia 1951 r. (Dz.U.52.23.145) zmieniającego nin. umowę z dniem 28 marca 1952 r.

4 Pkt 1 Protokołu zmieniony przez art. II ust. 2 protokołu z dnia 8 grudnia 1951 r. (Dz.U.52.23.145) zmieniającego nin. umowę z dniem 28 marca 1952 r.

5 Pkt 2 Protokołu zmieniony przez art. II ust. 2 protokołu z dnia 8 grudnia 1951 r. (Dz.U.52.23.145) zmieniającego nin. umowę z dniem 28 marca 1952 r.

• Identyfikator: Dz.U.1949.43.325
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich-Polska. Konwencja o sposobie regulowania konfliktów granicznych i incydentów, podpisana wraz z Protokołem. Moskwa.1948.07.08.
• Data aktu: 08/07/1948
• Data ogłoszenia: 29/07/1949
• Data wejścia w życie: 15/03/1949