Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych. Londyn.1929.06.28.

UMOWY ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO:
Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw periodycznych, podpisane w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 r.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dnia 18 lutego 1932 r. - Dz. U. R. P. Nr. 24, poz. 180)

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego ósmego czerwca tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku. podpisane zostały w Londynie: Światowa Konwencja Pocztowa. Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienia o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych, o następującem brzmieniu dosłownem:

Zaznajomiwszy, się z powyższemi konwencją i porozumieniami, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 8 kwietnia 1932 r.

ZAŁĄCZNIK 

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA.

Treść.

CZĘŚĆ PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział  I.

Organizacja i zakres działania Związku.

Art.

1. Pojęcie i istota Związku.

2. Nowe przystąpienia. Postępowanie.

3. Konwencja i Porozumienia Związku.

4. Regulaminy wykonawcze.

5. Specjalne Porozumienia i Traktaty. Związki ściślejsze.

6. Ustawodawstwo wewnętrzne.

7. Wyjątkowe stosunki pocztowe.

8. Kolonje, Protektoraty i t. p.

9. Przynależność do Związku.

10. Sąd polubowny.

11. Wystąpienie ze Związku. Wycofanie się z Po rozumień.

Rozdział  II.

Kongresy. Konferencje. Komisje.

12. Kongresy.

13. Ratyfikacja. Wejście w życie i okres czasu ważności Akt kongresowych.

14. Kongresy nadzwyczajne.

15. Regulamin Kongresów.

16. Konferencje.

17. Komisje.

Rozdział  III.

Wnioski w przerwach między Zjazdami.

18. Składanie wniosków.

19. Postępowanie z wnioskami.

20. Warunki uchwalania wniosków.

21. Ogłaszanie uchwał.

22. Wprowadzanie uchwał w życie.

Rozdział  IV.

Biuro międzynarodowe.

23. Ogólny zakres działania.

24. Wydatki Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ  DRUGA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

25. Wolność tranzytu.

26. Zakaz pobierania opłat nieprzewidzianych.

27. Czasowe zawieszenie służby.

28. Waluta Związku.

29. Równowartość.

30. Formularze. Język.

31. Karty tożsamości.

CZĘŚĆ  TRZECIA.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

32. Przesyłki listowe.

33. Opłaty i ogólne warunki przesyłania.

34. Opłacanie.

35. Dopłata w razie zupełnego lub częściowego braku opłaty.

36. Opłaty dodatkowe.

37. Opłaty specjalne.

38. Przesyłki, podlegające należnościom celnym.

39. Kontrola celna.

40. Należność za pośrednictwo przy cleniu.

41. Należności celne i inne, niepocztowe.

42. Przesyłki wolne od opłat.

43. Umarzanie należności celnych.

44. Przesyłki ekspresowe.

45. Zakazy.

46. Sposób uiszczania opłat.

47. Przesyłki wolne od opłat pocztowych,

48. Kupony na odpowiedź.

49. Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

50. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

51. Reklamacje.

Rozdział  II.

Przesyłki polecone.

52. Opłaty.

53. Zwrotne poświadczenie odbioru.

54. Zasady odpowiedzialności.

55. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

56. Wygaśnięcie odpowiedzialności.

57. Wypłata odszkodowania.

58. Termin wypłaty.

59. Ustalenie odpowiedzialności.

60. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Rozdział  III.

Przesyłki za pobraniem.

61. Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

62. Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

63. Odpowiedzialność w razie zaginięcia przesyłki za pobraniem.

64. Odpowiedzialność za sumy prawidłowo zainkasowane.

65. Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

66. Sumy prawidłowo zainkasowane. Oszkodowanie. Wypłata i prawo zwrotnego poszukiwania (regres).

67. Termin wypłaty.

68. Ustalenie odpowiedzialności.

69. Zwrot sum wypłaconych zaliczkowo.

70. Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

71. Podział opłat za pobranie.

Rozdział  IV.

Przyznanie opłat. Należności tranzytowe. Składowe.

72. Przyznanie opłat.

73. Należności tranzytowe.

74. Składowe.

75. Zwolnienie od należności tranzytowych.

76. Połączenia nadzwyczajne.

77. Wypłata i rozrachunek.

78. Wymiana odsyłek ze statkami wojennemi.

Różne postanowienia.

79. Nieprzestrzeganie wolności tranzytu.

80. Zobowiązania szczególne.

Postanowienia końcowe.

81. Wejście w życie i czas trwania konwencji.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

I. Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

II. Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

III. Nadawanie przesyłek zagranicą.

IV. Uncja wagi handlowej angielskiej.

V. Kupony na odpowiedź.

VI. Należność za polecenie.

VII. Poczta lotnicza.

VIII. Należności specjalne za tranzyt przez Syberję.

IX. Należności specjalne za tranzyt przez Urugwaj.

X. Składowe.

XI. Protokół otwarty dla krajów, które nie były reprezentowane.

XII. Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień krajów, które były reprezentowane.

XIII. Termin zawiadomienia o przystąpieniach.

XIV. Komisja przygotowawcza.

ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA.

którą zawarły:

Afganistan, Unja Południowo - Afrykańska, Albanja, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Zespół Wysp stanowiących posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki prócz Wysp Filipinów, Wyspy Filipiny, Republika Argentyna, Commonwealth Australijskie, Austrja, Belgia, Kolonja Kongo Belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgaria, Kanada, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Kostarika, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynia, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij Francuskich, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Królestwo Hedżas i Nedżed z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Indje Brytyjskie, Irak, Wolne Państwo Irlandji, Islandja, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberia, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Meksyk, Nikaragua, Norwegja, Nowa Zelandja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Republika Salwador, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad, Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, zebrani na kongresie w Londynie, na mocy artykułu 12 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Sztokholmie, dnia 28 sierpnia 1924 roku, przeprowadzili, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, rewizję tej konwencji w sposób następujący:

CZĘŚĆ  PIERWSZA.

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY.

Rozdział  I.

ORGANIZACJA I ZAKRES DZIAŁANIA ZWIĄZKU.

Artykuł  1.

Pojęcie i istota Związku.

Kraje, które zawarły niniejszą konwencję, tworzą pod nazwą "Światowy Związek Pocztowy" jeden obszar pocztowy do wzajemnej wymiany przesyłek listowych. Zadaniem Związku Pocztowego jest również organizowanie i udoskonalanie innych gałęzi międzynarodowej służby pocztowej.

Artykuł  2.

Nowe przystąpienia. Postępowanie.

Każdy kraj może w każdej chwili przystąpić do konwencji.

Żądanie przystąpienia należy złożyć w drodze dyplomatycznej Rządowi Związku Szwajcarskiego, który zawiadamia o tem Rządy wszystkich krajów, należących do Związku.

Artykuł  3.

Konwencja i Porozumienia Związku.

Postanowienia konwencji normują służbę przesyłek listowych.

Inne gałęzie służby, w szczególności: wymiana listów i pudełek z podaną wartością, paczek pocztowych, przekazów pocztowych, pocztowych przelewów pieniężnych, zleceń pocztowych, oraz prenumerata czasopism i wydawnictw periodycznych, stanowią przedmiot porozumień między krajami, należącemu do Związku.

Porozumienia te obowiązują tylko kraje, które do nich przystąpiły.

Przystąpienie do jednego lub kilku z tych porozumień podlega postanowieniom artykułu poprzedniego.

Artykuł  4

Regulaminy wykonawcze.

Zarządy, należące do Związku, ustalają w regulaminach wykonawczych, za wspólna zgodą, szczegółowe przepisy, konieczne dla wykonania postanowień konwencji i porozumień.

Artykuł  5.

Specjalne porozumienia i traktaty. Związki ściślejsze.

1.
Kraje, należące do Związku, mają prawo utrzymywać istniejące i zawierać nowe porozumienia i Związki ściślejsze, mające na celu zniżenie opłat lub jakiekolwiek inne ulepszenia w stosunkach pocztowych.
2.
Zarządy ze swej strony mogą zawierać pomiędzy sobą niezbędne porozumienia, w sprawach, które nie dotyczą całego związku, pod warunkiem jednak, by porozumienia takie nie wprowadzały postanowień mniej korzystnych od postanowień Związku. Zarządy mogą w szczególności porozumieć się co do stosowania opłat zniżonych od przesyłek listowych w pasie granicznym.
Artykuł  6.

Ustawodawstwo wewnętrzne.

Postanowienia konwencji i porozumień Związku, poza wypadkami wyraźnie w uchwałach Związku przewidzianemi, nie naruszają w niczem ustawodawstwa poszczególnych krajów.

Artykuł  7.

Wyjątkowe stosunki pocztowe.

Zarządy, które pełniłyby służbę pocztowa na terytorjach nienależących do Związku, będą obowiązane pośredniczyć na rzecz innych Zarządów. W tych wyjątkowych stosunkach pocztowych obowiązują postanowienia konwecji i odnośnego regulaminu.

Artykuł  8.

Kolonje, Protektoraty i t. p.

W rozumieniu konwencji i porozumień uważa się jako jeden kraj albo jeden Zarząd, należący do Związku, przedewszystkiem, gdy to dotyczy prawa głosowania na kongresach, konferencjach i w przerwach między Zjazdami, jako też udziału w wydatkach międzynarodowego Biura Światowego Związku Pocztowego:

1. Zespół Wysp stanowiących posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki, prócz Wysp Filipinów, obejmujący Wyspy Hawai, Porto-riko, Guam i Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych Ameryki;

2. Wyspy Filipiny;

3. Kolonje Kongo Belgijskie;

4. Zespół Kolonij Hiszpańskich;

5. Alger;

6. Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach;

7. Zespół innych Kolonij Francuskich;

8. Zespół Kolonij Włoskich;

9. Chosen (Korea);

10. Zespół innych Posiadłości Japońskich;

11. Indje Holenderskie;

12. Kolonje Holenderskie w Ameryce;

13. Kolonje Portugalskie w Afryce;

14. Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji.

Artykuł  9.

Przynależność do Związku.

Jako należące do Światowego Związku Pocztowego uważa się:

a)
urzędy pocztowe, otwarte przez kraje związkowe w krajach do Związku nienależących;
b)
Księstwo Liechtenstein, jako zależne od Zarządu poczt szwajcarskich;
c)
wyspy Feroe i Grenlandję, jako należące do Danji,
d)
posiadłości hiszpańskie na północnem wybrzeżu Afryki, jako należące do Hiszpanji;
e)
Doliny Andorry, jako obsługiwane przez Zarząd poczt hiszpańskich i Zarząd poczt francuskich;
f)
Księstwo Monako, jako zależne od Zarządu poczt francuskich;
g)
Walfisch-Bay (Zatoka Wielorybia), jako należącą do Unji Południowo - Afrykańskiej; Kraj Basuto, jako zależny od Zarządu poczt Unji Południowo-Afrykańskiej.
Artykuł  10.

Sąd polubowny.

1.
W razie różnicy zdań, wynikłej między dwoma lub kilkoma członkami Związku przy wykładni konwencji i porozumień, lub w zakresie odpowiedzialności, wynikającej dla któregokolwiek Zarządu z zastosowania uchwał Związku, sprawę sporną rozstrzyga sąd polubowny. W tym celu każdy z zainteresowanych Zarządów wybiera jednego członka Związku, niezainteresowanego bezpośrednio w danej Sprawie.

Jeżeli jeden z Zarządów, między któremi istnieje rozbieżność zdań, w terminie sześciomiesięcznym, lub dziewięciomiesięcznym dla krajów odległych, nie poczyni kroków w sprawie zaproponowanego mu sądu polubownego, wówczas Biuro międzynarodowe, na żądanie zainteresowanego Zarządu, może ze swej strony zwrócić się do Zarządu zwlekającego, o wskazanie sędziego polubownego, lub też samo wyznaczy go z urzędu.

2.
Orzeczenie sądu polubownego zapada absolutną większością głosów.
3.
W razie równości głosów, sąd polubowny wybiera do rozstrzygnięcia sprawy spornej inny Zarząd, również niezainteresowany w danym sporze.

W braku zgody co do wyboru, Biuro międzynarodowe wyznacza odpowiedni Zarząd z pomiędzy członków Związku, nieproponowanych przez sędziów polubownych.

4.
Sędziów polubownych nie można wyznaczać z pośród Zarządów, które nie wykonywają porozumienia, będącego przedmiotem sporu.
Artykuł  11.

Wystąpienie ze Związku. Wycofanie się z porozumień.

Strony umawiające się mają prawo wystąpić ze Związku lub wycofać się z zawartych porozumień na podstawie wypowiedzenia, oznajmionego na rok naprzód, przez Rząd odnośnego kraju Rządowi Związku Szwajcarskiego.

Rozdział  II.

KONGRESY. KONFERENCJE. KOMISJE.

Artykuł  12.

Kongresy.

1.
Pełnomocnicy krajów, należących do Związku, zbierają się na kongresach najpóźniej po upływie pięciu lat od dnia wejścia w życie uchwał, powziętych na poprzednim kongresie, w celu poddania rewizji lub uzupełnienia tych uchwał.

Każdy kraj może być reprezentowany na kongresie przez jednego lub kilku delegatów, zaopatrzonych przez swój Rząd w niezbędne pełnomocnictwa. Kraj ten może być reprezentowany, w razie potrzeby, również przez delegację innego kraju. Zastrzega się jednak, że jedna delegacja może być upoważniona do reprezentowania nie więcej niż dwu krajów, łącznie już z krajem, który pierwotnie udzielił jej pełnomocnictw uwierzytelniających.

Przy powzięciu, uchwał, każdy kraj rozporządza jednym tylko głosem.

2.
Każdy kongres wyznacza miejsce, gdzie ma się odbyć kongres następny. Rząd kraju, w którym ma się odbyć kongres, zwołuje go w porozumieniu z Biurem międzynarodowem. Rząd ten obowiązany jest również ogłosić wszystkim Rządom krajów, należących do Związku, uchwały powzięte przez kongres.
Artykuł  13.

Ratyfikacja. Wejście w życie i okres czasu ważności Akt kongresowych.

Akty kongresowe należy ratyfikować, o ile możności, jak najprędzej; dokumenty ratyfikacyjne winny być doręczone Rządowi kraju, w którym odbył się kongres, ten zaś Rząd zakomunikuje je - Rządom, krajów umawiających się.

Gdyby jedna lub kilka ze Stron umawiających się nie ratyfikowały jednego lub kilku z podpisanych porozumień, niemniej jednak będą one ważne dla Państw, które je ratyfikowały.

Porozumienia niniejsze wchodzą w życie jednocześnie i okres czasu ich ważności jest jednakowy.

Z dniem wejścia w życie porozumień, przyjętych na danym kongresie, tracą moc obowiązującą wszelkie akty kongresu poprzedniego, o ile nie postanowiono inaczej.

Artykuł  14.

Kongresy nadzwyczajne.

Na żądanie lub za zgodą przynajmniej dwóch trzecich krajów umawiających się, po porozumieniu z Biurem międzynarodowem, zbiera się kongres nadzwyczajny.

Postanowienia artykułów 12 i 13 stosują się również do delegacyj, obrad i uchwał kongresów nadzwyczajnych.

Artykuł  15.

Regulamin kongresów.

Każdy kongres uchwala regulamin swych prac i obrad.

Artykuł  16.

Konferencje.

Na żądanie przynajmniej dwóch trzecich Zarządów, należących do Związku, mogą się zbierać konferencje w celu badania spraw czysto administracyjnych.

Konferencje zwołuje się w porozumieniu z Biurem międzynarodowem.

Konferencje uchwalają swój regulamin.

Artykuł  17.

Komisje.

Komisje, którym kongres lub konferencja powierzyły opracowanie jednej lub kilku spraw określonych, zwołuje Biuro międzynarodowe po porozumieniu się z Zarządem kraju, w którym mają się zebrać te komisje.

Rozdział  III.

WNIOSKI W PRZERWACH MIĘDZY ZJAZDAMI.

Artykuł  18.

Składanie wniosków.

W przerwach między zjazdami, każdemu Zarządowi przysługuje prawo przedstawiania innym Zarządom, za pośrednictwem Biura międzynarodowego, wniosków, dotyczących konwencji, jej regulaminu i odnośnych protokółów końcowych.

To samo uprawnienie przyznaje się Zarządom, uczestniczącym w porozumieniach, w zakresie, dotyczącym tych porozumień, ich regulaminów i odnośnych protokółów końcowych.

Aby wniosek, złożony przez Zarząd w przerwach między zjazdami, mógł być przedmiotem rozpatrywań, winien być poparty przynajmniej przez dwa inne Zarządy. Wnioski te nie podlegają rozpatrywaniu, jeżeli Biuro międzynarodowe nie otrzyma jednocześnie wymaganej ilości oświadczeń o poparciu.

Artykuł  19.

Postępowanie z wnioskami.

Każdy wniosek podlega następującemu postępowaniu:

Zarządom pozostawia się sześciomiesięczny okres czasu dla rozważania wniosku i dla przedstawienia Biuru międzynarodowemu możliwych swoich uwag. Wprowadzenie zmian do wniosku jest niedopuszczalne. Biuro międzynarodowe zestawia odpowiedzi i przesyła je do wiadomości Zarządom z zaproszeniem wypowiedzenia się za wnioskiem lub przeciw niemu. Zarządy, które w ciągu sześciu miesięcy nie oddadzą swego głosu, będą uważane za wstrzymujące się od głosowania. Terminy powyższe liczy się od daty odnośnych okólników Biura międzynarodowego.

Jeżeli wniosek dotyczy porozumienia, jego regulaminu lub odnośnych protokółów końcowych, wówczas udział w wyżej opisanem postępowaniu mogą wziąć tylko zarządy, które przystąpiły do tego porozumienia.

Artykuł  20.

Warunki uchwalania wniosków.

1.
Aby wnioski stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca ilość głosujących:
a)
wszyscy - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień, lub zmianę postanowień zawartych w Części pierwszej i drugiej oraz w artykułach 32 do 36, 52 do 57, 59 do 61, 63 do 66, 68 do 81 konwencji, wszystkich artykułów jej protokółu końcowego, artykułów 1, 5, 16, 60, 72 i 93 jej regulaminu, oraz wszystkich artykułów jego protokółu końcowego;
b)
dwie trzecie - gdy chodzi o zmianę postanowień, niewyszczególnionych w punkcie poprzednim;
c)
zwykła większość - gdy chodzi o wykładnię postanowień konwencji, jej regulaminu i odnośnych protokółów końcowych, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego sądowi polubownemu, przewidzianemu w artykule 10.
2.
Warunki, którym podlega uchwalanie wniosków w sprawie porozumień, zawierają dotyczące porozumienia.
Artykuł  21.

Ogłaszanie uchwał.

Nowe postanowienia i zmiany postanowień, wprowadzone do konwencji, porozumień i do odnośnych protokółów końcowych, otrzymują moc obowiązującą na podstawie noty dyplomatycznej, którą Rząd Związku Szwajcarskiego sporządza i na żądanie Biura międzynarodowego przesyła Rządom umawiających się krajów.

Nowe postanowienia i zmiany, wprowadzone do regulaminów i odnośnych protokółów końcowych, stwierdza i ogłasza Zarządom Biuro międzynarodowe. To samo dotyczy wykładni wymienionych pod literą c artykułu poprzedniego.

Artykuł  22.

Wprowadzanie uchwał w życie.

Każda zmiana lub nowe postanowienie wchodzą w życie nie wcześniej, niż po upływie trzech miesięcy od daty ich ogłoszenia.

Rozdział  IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Artykuł  23.

Ogólny zakres działania.

1.
Organ centralny, czynny w Bernie pod nazwą "Bureau international de l'Union postale universelle" (Biuro międzynarodowe Światowego Związku Pocztowego), podlegający zwierzchniemu nadzorowi szwajcarskiego Zarządu pocztowego, służy krajom związkowym do utrzymywania łączności, udzielania informacyj i wydawania opinij.

Zadaniem tego Biura jest w szczególności zbieranie, uzgadnianie, ogłaszanie i rozsyłanie wszelkiego rodzaju wiadomości, dotyczących międzynarodowej służby pocztowej; wydawanie, na żądanie stron zainteresowanych, opinij w sprawach spornych; wdrażanie postępowania co do zmiany uchwał kongresu; ogłaszanie przyjętych zmian i wogóle zajmowanie się badaniami i pracami redakcyjnemi lub wydawniczemu jakie nakładają na to Biuro konwencja, porozumienia i odnośne regulaminy, lub też jakie mu bada przekazane w interesie związku.

2.
Biuro to, jako urząd rozrachunkowy, pośredniczy w wyrównywaniu rachunków wszelkiego rodzaju, wynikających z międzynarodowej służby pocztowej, miedzy zarządami, które odwołują się do tego pośrednictwa.
Artykuł  24.

Wydatki Biura międzynarodowego.

1.
Każdy kongres ustala najwyższą sumę zwyczajnych wydatków rocznych Biura międzynarodowego.

Wydatki te, jak również koszta nadzwyczajne, wywołane zebraniem kongresu, konferencji lub komisji, oraz pracami szczególnemi powierzonemi temu Biuru, ponoszą wspólnie wszystkie kraje, należące do Związku.

2.
W tym celu kraje te dzieli się na siedem klas, z których każda klasa bierze udział w pokrywaniu Wydatków w stosunku następującym:
1a klasa 25 jednostek
2a " 20 "
3a " 15 "
4a " 10 "
5a " 5 "
6a " 3 jednostki
7a " 1 jednostkę
3.
W razie nowego przystąpienia, Rząd Związku Szwajcarskiego, wspólnie z Rządem kraju zainteresowanego, określa klasę, do której winien być zaliczony ten kraj pod względem udziału w wydatkach Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ  DRUGA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

Artykuł  25.

Wolność tranzytu.

1.
Wolność tranzytu jest zapewniona na całym obszarze Związku.
2.
Wolność tranzytu paczek pocztowych ograniczona jest do obszarów krajów, biorących udział w tej gałęzi służby.

Przesyłki z podaną wartością mogą być przewożone w odsyłkach zamkniętych przez obszar krajów, które nie pełnią tego rodzaju służby, lub zapomocą połączeń morskich, dla których nie przyjęto odpowiedzialności za przesyłki z podaną wartością, jednak odpowiedzialność odnośnych krajów ogranicza się do odpowiedzialności, przewidzianej dla przesyłek poleconych.

Tranzyt pakiecików przez terytorjum krajów, niedopuszczających tego rodzaju przesyłek, nie jest obowiązkowy.

Artykuł  26.

Zakaz pobierania opłat nieprzewidzianych.

Poza opłatami, przewidzianemi przez konwencję i porozumienia, nie wolno pobierać żadnych innych opłat pocztowych.

Artykuł  27.

Czasowe zawieszenie służby.

Jeżeli którykolwiek Zarząd jest zmuszony wskutek okoliczności nadzwyczajnych przerwać czasowo, zupełnie lub częściowo wykonywanie służby, winien zawiadomić o tem bezzwłocznie, w razie potrzeby w drodze telegraficznej, Zarząd lub Zarządy zainteresowane.

Artykuł  28.

Waluta Związku.

Frank, przyjęty jako jednostka monetarna w postanowieniach konwencji i porozumień, jest to frank złoty równający się 100 centymom, o wadze 10/31 grama i próbie 0,900.

Artykuł  29.

Równowartość.

Każdy kraj, należący do Związku, ustala opłaty pocztowe w walucie własnego kraju, według równowartości odpowiadającej jak najdokładniej stosunkowi waluty krajowej do franka.

Artykuł  30.

Formularze. Język.

1.
Formularze, używane przez Zarządy w ich wzajemnych stosunkach, należy wydawać w języku francuskim z równoległym przekładem w innym języku lub bez przekładu, o ile zainteresowane Zarządy na podstawie bezpośredniego porozumienia się nie postanowiły inaczej.
2.
Formularze do użytku nadawców, nie sporządzone w języku francuskim, należy zaopatrzyć w równoległy przekład w tym języku.
3.
Formularze, o których mowa w §§ 1 i 2, winny posiadać tekst, kolor i, o ile to możliwe, rozmiary, przewidziane w regulaminach konwencji i porozumień.
4.
Zarządy mogą porozumieć się co do języka, jakiego używać będą w korespondencji służbowej w ich wzajemnych stosunkach.
Artykuł  31.

Karty tożsamości.

1.
Każdy Zarząd może wydawać osobom, ubiegającym się o to, karty tożsamości, mające znaczenie dokumentów uwierzytelniających we wszelkich stosunkach z urzędami pocztowemi krajów, które nie ogłosiły niedopuszczalności takich kart.
2.
Zarząd, który wydaje kartę tożsamości, uprawniony jest do pobrania z tego tytułu należności, nieprzekraczającej sumy jednego franka.
3.
Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności, skoro zostanie stwierdzonem, że wydanie przesyłki pocztowej lub wypłata przekazu pocztowego nastąpiły na podstawie prawidłowo wystawionej karty tożsamości.

Nie ponoszą one również odpowiedzialności za skutki, jakie może spowodować zguba, kradzież lub oszukańcze użycie prawidłowo wystawionej karty tożsamości.

4.
Karta tożsamości jest ważna w ciągu trzech lat od dnia jej wystawienia.

CZĘŚĆ  TRZECIA.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Artykuł  32.

Przesyłki listowe.

Pod nazwą przesyłek listowych należy rozumieć: listy, kartki pocztowe pojedyncze i z opłaconą odpowiedzią, papiery handlowe, druki wszelkiego rodzaju wraz z drukami wypukłemi dla ociemniałych, próbki towarów i pakieciki.

Wymiana pakiecików ograniczona jest do tych krajów, które umówiły się co do wykonywania tego rodzaju służby w obrocie wzajemnym lub tylko w jednym kierunku.

Artykuł  33.

Opłaty i ogólne warunki przesyłania.

1.
Opłaty za przewóz przesyłek listowych w obrąbie całego obszaru Związku, wraz z, doręczeniem ich do domu w tych krajach, w których służba doręczeń jest zorganizowana lub dopiero będzie zorganizowana, oraz granice wagi i wymiarów, ustala się według danych, zawartych w następującej tabeli:

grafika

Wbrew przepisom ustępu 1, Zarządy mogą pobierać za doręczanie adresatom pakiecików specjalną należność za doręczenie, która nie może przekraczać 25 centymów, od pakieciku.

2.
Granice wagi i wymiarów, ustalone w § 1 niniejszego artykułu, nie stosują się do przesyłek listowych, dotyczących służby pocztowej, o których mowa w § 1 artykułu 47.
3.
Każdy Zarząd w stosunkach z Zarządami, które się na to zgodziły, może udzielać 50% zniżki od ogólnej taryfy dla druków - czasopismom i wydawnictwom wysyłanym bezpośrednio przez wydawców lub ich zastępców. Zniżce tej nie podlegają, bez względu na okresy wydawania, druki handlowe, jako to: katalogi, prospekty, cenniki i t. p.

Zarządy, bez względu na wysyłającego, mogą udzielać tej samej zniżki i w tych samych stosunkach dla książek, broszur i nut, z wyjątkiem wszelkich ogłoszeń lub reklam, innych aniżeli te, które figurują na okładce lub na ochronnych kartkach tomów.

4.
Listy nie mogą zawierać listów, notatek lub dokumentów, mających charakter korespondencji bieżącej i osobistej, przeznaczonych dla osób innych aniżeli adresat lub osoby z nim zamieszkałe.
5.
Papiery handlowe, druki wszelkiego rodzaju, próbki towarów i pakieciki nie mogą zawierać listów, notatek ani też dokumentów, mających charakter korespondencji bieżącej i osobistej; poza wyjątkami, przewidzianemi w regulaminie, winny być w ten sposób opakowane, aby zawartość ich można było łatwo sprawdzić.

Wolno jest wkładać do pakiecików fakturę otwartą, zawierającą tylko najistotniejsze dane, jak również zwykłą kopję adresu przesyłki z podaniem adresu nadawcy.

6.
Łączenie różnych rodzajów przesyłek listowych w jedną przesyłkę (przesyłka mieszana) dozwolone jest pod warunkami ustalonemi w regulaminie.
7.
Próbki towarów nie mogą zawierać przedmiotów, przedstawiających wartość handlową.
8.
Poza wyjątkami, przewidzianemi w konwencji i jej regulaminie, wykluczone są od przewozu przesyłki, które nie odpowiadają warunkom wymaganym w niniejszym artykule oraz w odpowiednich artykułach regulaminu.

Przesyłki przyjęte wbrew przepisom, mogą być zwrócone do miejsca nadania. Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, którego przepisy wewnętrzne zezwalają na to, może przesyłki takie doręczać adresatom. W tym wypadku Zarząd ten winien, o ile zachodzi tego potrzeba, zastosować opłaty i dopłaty przewidziane dla tego rodzaju przesyłek listowych, do którego one rzeczywiście należą. Co się tyczy przesyłek, które przekraczają najwyższe granice wagi, ustalone w § 1 niniejszego artykułu, to może być za nie pobierana opłata według ich wagi rzeczywistej.

Artykuł  34.

Opłacanie.

Zasadniczo, wszystkie przesyłki oznaczone w artykule 32 winny być całkowicie opłacone przy nadawcę.

Nie przewozi się, z wyjątkiem listów i pojedynczych kartek pocztowych, przesyłek nie opłaconych lub niedostatecznie opłaconych, ani też kartek pocztowych z opłaconą odpowiedzią, których obydwu części nie opłacono przy nadaniu.

Artykuł  35.

Dopłata w razie zupełnego lub częściowego braku opłaty.

W razie zupełnego lub częściowego braku opłaty i poza wyjątkami, przewidzianemi w artykule 45, §§ 3, 4 i 5 regulaminu dla pewnych rodzajów przesyłek dosyłanych, całą brakującą opłatę za listy i kartki pocztowe pojedyncze ściąga się od odbiorcy w wysokości podwójnej, przyczem powyższa dopłata nie może być niniejszą od 10 centymów.

To samo postępowanie może być stosowane, w wypadkach wyżej wskazanych, przy innych przesyłkach listowych, któreby wbrew przepisom wysłano do kraju przeznaczenia.

Artykuł  36.

Opłaty dodatkowe.

Oprócz opłat, ustalonych w artykule 33, za każdą przesyłkę, przy której przewozie korzysta się z nadzwyczajnych połączeń, wymagających specjalnych kosztów, można pobierać opłatę dodatkową, odpowiadającą tym kosztom.

Jeżeli opłata taryfowa pojedynczej kartki pocztowej zawiera w sobie opłatę dodatkową, uzasadnioną poprzednim ustępem, wówczas taką samą opłatę należy stosować do każdej z obydwu części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią.

Artykuł  37

Opłaty specjalne.

1.
Stosownie do przepisów wewnętrznych, Zarządy mogą pobierać opłatę dodatkową za przesyłki, dostarczone ich służbie ekspedycyjnej po wyznaczonym czasie nadawania.
2.
Zarząd kraju przeznaczenia może za przesyłki adresowane "Poste restante" (Do podjęcia na poczcie) pobierać specjalną należność, według własnych przepisów wewnętrznych.
Artykuł  38.

Przesyłki, podlegające należnościom celnym.

Pakieciki mogą zawierać przedmioty, podlegające należnościom celnym.

To samo dotyczy listów, jeżeli kraj przeznaczenia zezwala na przywóz, w tej formie przedmiotów, podlegających należnościom celnym.

Artykuł  39.

Kontrola celna.

Zarząd kraju przeznaczenia może poddawać kontroli celnej przesyłki wymienione w artykule poprzednim i w razie potrzeby otwierać je z urzędu.

Artykuł  40.

Należność za pośrednictwo przy cleniu.

Za przesyłki, podlegające kontroli celnej w kraju przeznaczenia, można pobierać na rzecz poczty specjalną należność za pośrednictwo przy cleniu, nieprzekraczającą 50 centymów od przesyłki.

Artykuł  41.

Należności celne i inne, niepocztowe.

Zarządy upoważnione są do pobierania od adresatów przesyłek, poza opłatami pocztowemi, również opłat celnych, jako też innych należności.

Artykuł  42.

Przesyłki wolne od opłat.

1.
W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, nadawcy na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, mogą przyjąć na siebie wszelkie opłaty pocztowe i niepocztowe, któremi przesyłki mogą być obciążone przy doręczeniu.

W tym wypadku nadawcy winni zobowiązać się do uiszczenia sum, których zażądać może urząd przeznaczenia i wpłacić odpowiednią kaucję.

Zarząd, który wpłaca zaliczkowo należności na rachunek nadawcy, jest upoważniony do pobierania z tego tytułu należności za pośrednictwo, nieprzekraczającej 50 centymów od przesyłki. Należność tę pobiera się niezależnie od należności za pośrednictwo przy cleniu, przewidzianej w poprzednim artykule 40.

2.
Każdy Zarząd może obrót przesyłek wolnych od należności ograniczyć do przesyłek poleconych.
Artykuł  43.

Umarzanie należności celnych.

Zarządy obowiązują się do czynienia starań w odnośnych Zarządach celnych o umarzania należności celnych od przesyłek, zwracanych do kraju nadania, zniszczonych z powodu całkowitego zepsucia zawartości lub dosyłanych do kraju trzeciego.

Artykuł  44.

Przesyłki ekspresowe.

1.
Na żądanie nadawców mogą być doręczane do domu przez umyślnego posłańca wszelkiego rodzaju przesyłki, bezpośrednio po ich nadejściu, jednakże w tych tylko krajach, których Zarządy zgadzają się na wykonywanie tej gałęzi służby w ich obrocie wzajemnym.
2.
Przesyłki tego rodzaju, oznaczone napisem "Expres", podlegają oprócz zwykłej opłaty, opłacie specjalnej, nieprzekraczającej podwójnej opłaty za zwykły list pojedynczej wagi i sumy jednego franka. Opłatę tę nadawca winien uiścić zgóry w całości.
3.
Jeżeli mieszkanie adresata znajduje się poza miejscowym okręgiem doręczeń urzędu przeznaczenia, wtedy za doręczenie przez umyślnego posłańca można pobrać należność uzupełniającą aż do wysokości opłaty ustalonej w obrocie wewnętrznym.

Jednakże doręczanie przez umyślnego posłańca nie jest w tym wypadku obowiązkowe.

4.
Przesyłki ekspresowe, za które nie opłacono zgóry wszystkich należności, podlegają doręczeniu w zwykły sposób, chyba, iż urząd nadawczy postąpił z niemi, jak z przesyłkami ekspresowemi. W tym ostatnim wypadku obciąża się te przesyłki opłatą według postanowień artykułu 35.
Artykuł  45.

Zakazy.

1.
Zabrania się wysyłać:
a)
przedmioty, które ze względu na swoje właściwości lub opakowanie mogą zagrażać bezpieczeństwu funkcjonarjuszów pocztowych, albo plamić lub niszczyć inne przesyłki;
b)
materjały wybuchowe, łatwozapalne lub niebezpieczne;
c)
zwierzęta żywe, z wyjątkiem pszczół, pijawek i jedwabników;
d)
przedmioty, podlegające należnościom celnym, poza wyjątkami, przewidzianymi w artykule 38, jak również próbki towarów w ilościach wskazujących na zamiar uchylenia się od powyższych należności.

Jednakże zakaz ten nie dotyczy druków, podlegających należnościom celnym;

e)
opjum, morfinę, kokainę i inne środki odurzające;
f)
przedmioty sprośne lub niemoralne;
g)
wszelkie przedmioty, których przywóz lub obrót w krajach nadania lub przeznaczenia jest wzbroniony.

Prócz tego zakazane jest wysyłanie, zarówno w przesyłkach niepoleconych, jak i w pakiecikach poleconych lub niepoleconych: monety brzęczącej, biletów bankowych i biletów zdawkowych lub jakichkolwiek papierów wartościowych na okaziciela, platyny, złota i srebra albo wyrobów z tych metali, drogich kamieni, biżuterji i innych kosztowności.

Przesyłanie znaczków pocztowych, unieważnionych lub nieunieważnionych, w kopercie otwartej jest zabronione.

2.
Przesyłki, podpadające pod powyżej wymienione zakazy, a przyjęte do przewozu wbrew przepisom, podlegają następującemu postępowaniu:
a)
przedmioty, wymienione powyżej w § 1, pod a, d, e oraz g, podlegają postępowaniu według przepisów wewnętrznych Zarządu, który stwierdził ich obecność. Jednakże przedmiotów, zawierających opjum, morfinę, kokainę i inne środki odurzające nie doręcza się w żadnym wypadku adresatom, ani też zwraca do miejsca nadania;
b)
przedmioty, wymienione pod b oraz f niszczyć winien na miejscu pierwszy Zarząd, który stwierdzi ich obecność;
c)
przedmioty zaś wyliczone pod c, jak również w dwóch ostatnich ustępach § 1, mają być zwracane do Zarządu kraju nadania, o ile Zarząd kraju przeznaczenia nie zechce w drodze wyjątku doręczyć ich adresatom.

W razie, gdy przesyłki, przyjęte do przewozu wbrew przepisom, nie podlegają ani zwrotowi do miejsca nadania, ani też nie mogą być doręczone adresatowi, Zarząd kraju nadania winien być powiadomiony w sposób dokładny o postępowaniu, zastosowanem do tych przesyłek, w celu wydania odpowiednich zarządzeń.

3.
Pozatem każdy kraj ma prawo wykluczyć od przewozu w przechodzić otwartym przez swój obszar przesyłki inne, aniżeli listy i kartki pocztowe, które nie odpowiadają ustawom, rozporządzeniom lub przepisom określającym warunki ich rozpowszechniania i obiegu w tym kraju.

Przesyłki te należy zwracać do miejsca nadania.

Artykuł  46.

Sposób uiszczania opłat.

1.
Opłaty pocztowe uiszcza się bądź zapomocą znaczków pocztowych, używanych w kraju nadania do opłaty przesyłek listowych prywatnych, bądź zapomocą nadruków, wytłaczanych maszynami do frankowania, urzędownie dopuszczonymi i czynnemi pod bezpośrednią kontrolą Zarządu, lub, o ile to dotyczy druków, zapomocą nadruków prasy drukarskiej, lub też zapomocą jakiegokolwiek systemu druku, dozwolonego przepisami wewnętrznemi Zarządu kraju nadania.
2.
Uważa się za należycie opłacone: kartki na odpowiedź opatrzone wydrukowanemi lub naklejonemi znaczkami pocztowemi kraju wydania tych kartek, przesyłki należycie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeznaczenia, których opłatę uzupełniono przed dosłaniem, jako też czasopisma lub pakiety z czasopismami i wydawnictwami perjodycznemi, w których adresie umieszczono napis "Abonament - poste" (Abonament pocztowy), przesyłane na podstawie Porozumienia, dotyczącego prenumeraty czasopism i wydawnictw perjodycznych.
3.
Przesyłki listowe, złożone bądź do skrzynki listowej okrętu na pełnem morzu, bądź do rąk urzędników pocztowych, pełniących służbę na statku, bądź do rąk komendantów okrętów, można opłacać, o ile Zarządy zainteresowane nie zawarły porozumienia odmiennego, zapomocą znaczków pocztowych i według taryfy tego kraju, do którego należy lub od którego zależy dany okręt. Jeżeli nadanie przesyłki na okręcie ma miejsce podczas postoju w jednym z dwóch krańcowych punktów drogi lub w jednym z portów pośrednich, to opłata jest ważna, gdy dokonano jej zapomocą znaczków pocztowych i według taryfy kraju, na którego wodach znajduje się okręt.
Artykuł  47.

Przesyłki wolne od opłat pocztowych.

1.
Wolne są od wszelkich opłat pocztowych przesyłki listowe, dotyczące służby pocztowej, wymieniane między Zarządami pocztowemi, między temi Zarządami i Biurem międzynarodowem, między Urzędami pocztowemi krajów należących do Związku, między temi urzędami i Zarządami, oraz te przesyłki, których przewóz bezpłatny wyraźnie przewidują postanowienia konwencji, porozumień i odnośnych regulaminów.
2.
Przesyłki listowe, z wyjątkiem przesyłek za pobraniem, przeznaczone dla jeńców wojennych lub przez nich nadawane, są również zwolnione od wszelkich opłat pocztowych tak w krajach nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących.

To samo postanowienie stosuje się przy przesyłkach listowych, dotyczących jeńców wojennych, wysyłanych lub otrzymywanych już to bezpośrednio, już to pośrednio przez biura wywiadowcze, które przypuszczalnie byłyby urządzone dla tych osób, czy to w krajach prowadzących wojnę, czy to w krajach neutralnych, które na swojem terytorium dały schronienie wojskowym stron walczących.

Wojskowi stron walczących, przyjęci przez kraj neutralny i tam internowani, pod względem stosowania powyższych postanowień, uważani są narówni z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł  48.

Kupony na odpowiedź.

Kupony na odpowiedź sprzedawane są w krajach należących do Związku.

Cenę sprzedażną kuponu ustalają zainteresowane Zarządy, cena ta jednak nie może być mniejszą od 371/2 centymów lub od równowartości tej sumy w monecie kraju wydającego kupon.

Każdy kupon podlega we wszystkich krajach wymianie na jeden lub kilka znaczków pocztowych, przedstawiających opłatę za list pojedynczej wagi w obrocie zagranicznym kraju wymieniającego kupon.

Ponadto każdy kraj może wymagać, ażeby kupony na odpowiedź przedstawiano do wymiany równocześnie z przesyłkami listowemi, do których opłaty mają służyć te kupony.

Artykuł  49.

Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

1.
Nadawca przesyłki listowej może ją z poczty wycofać lub zmienić jej adres, dopóki przesyłki nie doręczono adresatowi.
2.
Odnośne żądanie przesyła się drogą pocztową lub telegraficzną na koszt nadawcy, który za każde żądanie, przesłane drogą pocztową, winien uiścić należność za list polecony pojedynczej wagi, a za żądanie, przesłane drogą telegraficzną - należność za telegram.
Artykuł  50.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

1.
W razie zmiany miejsca zamieszkania adresata przesyłki listowe mogą mu być dostane, o ile nadawca, zapomocą stosownej notatki umieszczonej na stronic adresowej, nie zastrzegł się przeciw dostaniu.
2.
Przesyłki niedoręczalne z jakiegokolwiek powodu należy natychmiast zwracać do kraju nadania.
3.
Okres czasu przechowywania przesyłek do dyspozycji adresatów lub adresowanych "Poste restante" ustalają przepisy kraju przeznaczenia. Jednakże okres ten nie może zasadniczo przekraczać dwóch miesięcy; wyjątek stanowią wypadki szczególne, kiedy Zarząd kraju przeznaczenia uważa za niezbędne przedłużyć czas ten w drodze wyjątku, najwyżej do czterech miesięcy. Przesyłkę zwraca się do kraju nadania w krótszym terminie, jeżeli nadawca tego zażądał przez umieszczenie na stronie adresowej odpowiedniej uwagi w języku znanym w kraju przeznaczenia.
4.
Druki bezwartościowe zwraca się tylko na żądanie nadawcy, wyrażone zapomocą uwagi, umieszczonej na zewnętrznej stronie przesyłki. Druki polecone mają być zawsze zwracane.
5.
Za dosyłanie przesyłek listowych z kraju do kraju lub za zwrot do kraju nadania nie pobiera się żadnej opłaty dodatkowej, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w Regulaminie.
6.
Przesyłki listowe dostane lub niedoręczalne, wydaje się adresatom lub nadawcom za pobraniem opłat, któremi obciążono je przy wysłaniu, przy nadejściu lub podczas przewozu skutkiem dosłania poza pierwotne miejsce przeznaczania, niezależnie od zwrotu należności celnych lub innych opłat specjalnych, na których umorzenie kraj przeznaczenia nie zgadza się.
7.
W razie dosłania do innego kraju lub niedoręczenia pakiecików, opłaty za "Poste restante", za pośrednictwo przy cleniu, opłatę uzupełniającą za doręczenie przez umyślnego posłańca, jak również należność specjalną za doręczenie umarza się.
Artykuł  51.

Reklamacje.

1.
Za reklamację każdej przesyłki można pobierać opłatę stałą do wysokości jednego franka.

Co się tyczy przesyłek poleconych, to nie pobiera się tej opłaty, jeżeli nadawca już uiścił należność specjalną za zwrotne poświadczenie odbioru.

2.
Wnoszenie reklamacyj dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia następującego po nadaniu przesyłki.
3.
Każdy Zarząd obowiązany jest przyjmować reklamacje, dotyczące przesyłek nadawanych na obszarze innych Zarządów. Należność reklamacyjna przypada w całości Zarządowi, który przyjmuje reklamację.
4.
Jeżeli wniesienie reklamacji nastąpiło z winy służby pocztowej, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  II.

PRZESYŁKI POLECONE.

Artykuł  52.

Opłaty.

1.
Przesyłki listowe, wymienione w artykule 32, można nadawać jako polecone.

Jednakże należność za polecenie części kartki pocztowej z napisem "Réponse" (Odpowiedź), uiszczona przez pierwotnego nadawcę kartki, nie będzie uważana za ważną.

2.
Opłatę za przesyłki polecone należy uiszczać zgóry. Składa się ona:
a)
z opłaty zwykłej, zależnie od rodzaju przesyłki;
b)
z należności stałej za polecenie, nieprzekraczającej 40 centymów.
3.
Przy nadaniu przesyłki poleconej nadawca winien otrzymać bezpłatny dowód nadania.
4.
Kraje skłonne do przyjęcia odpowiedzialności za zaginięcie przesyłek poleconych, spowodowane wypadkami siły wyższej, uprawnione są do pobierania należności specjalnej, wynoszącej najwyżej 40 centymów od każdej przesyłki poleconej.
5.
Przesyłki polecone, nieopłacone lub niedostatecznie opłacone, które wbrew przepisom skierowano do kraju przeznaczenia, podlegają w razie ich doręczenia, dopłacie według postanowień, ustalonych dla przesyłek zwykłych nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych.
Artykuł  53.

Zwrotne poświadczenie odbioru.

Nadawca przesyłki poleconej może otrzymać zwrotne poświadczenie odbioru, opłacając przy nadaniu stałą należność, nieprzekraczającą 40 centymów.

Zwrotnego poświadczenia odbioru można również żądać po nadaniu przesyłki, w term nie i za opłatą ustaloną w artykule 51 dla reklamacyj.

Artykuł  54.

Zasady odpowiedzialności.

Zarządy pocztowe ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie przesyłek poleconych, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w następnym artykule.

Z tego tytułu należy się nadawcy odszkodowanie w wysokości 50 franków za każdą przesyłkę.

Artykuł  55.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności za zaginięcie przesyłek poleconych:

a)
w wypadkach siły wyższej; jednakże Zarząd kraju nadania obowiązany jest wypłacić odszkodowanie, jeżeli przyjął na siebie odpowiedzialność w razie wypadków siły wyższej (art. 52, § 4). Kraj odpowiedzialny za zaginięcie winien według swego ustawodawstwa wewnętrznego rozstrzygnąć, czy zaginięcie spowodowane zostało okolicznościami stanowiącymi wypadek siły wyższej;
b)
jeżeli nie mogą udzielić wyjaśnień co do przesyłek wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej;
c)
jeżeli chodzi o przesyłki, których zawartość podpada pod którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 45, § 1;
d)
jeżeli nadawca nie wniósł reklamacji w terminie, przewidzianym w artykule 51.
Artykuł  56.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za przesyłki polecone, których doręczenie odbyło się stosownie do ich przepisów wewnętrznych.

Odpowiedzialność za przesyłki adresowane "Poste restante" (Do podjęcia na poczcie) lub przechowywane do dyspozycji adresatów, ustaje z chwilą wydania ich osobie, która udowodniła swoją tożsamość, w myśl istniejących w kraju przeznaczenia przepisów, i której nazwisko i tytuł odpowiadają wskazówkom podanym w adresie.

Artykuł  57

Wypłata odszkodowania.

Obowiązek wypłacenia odszkodowania ciąży na Zarządzie, któremu podlega urząd nadawczy przesyłki, z zastrzeżeniem prawa zwrotnego poszukiwania (regres) przeciwko Zarządowi, ponoszącemu odpowiedzialność.

Artykuł  58.

Termin wypłaty.

1.
Odszkodowanie należy wypłacić jak najrychlej, najpóźniej jednak w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia następującego po wniesieniu reklamacji. Termin ten, w obrocie z krajami odległemi wynosi dziewięć miesięcy.

Zarząd kraju nadania może, w drodze wyjątku, odroczyć wypłatę odszkodowania poza termin wskazany w ustępie poprzednim, jeżeli nie wyjaśniono jeszcze, czy zaginięcia przesyłki nie należy przypisać wypadkowi siły wyższej.

2.
Zarząd kraju nadania może wypłacić odszkodowanie nadawcy, na rachunek Zarządu pośredniczącego lub też Zarządu kraju przeznaczenia, który powiadomiony w sposób właściwy, nie załatwił sprawy w ciągu trzech miesięcy; termin ten w obrocie z krajami odległemi wynosi sześć miesięcy.
Artykuł  59.

Ustalenie odpowiedzialności.

1.
Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność za zaganiacie przesyłki poleconej ciąży na Zarządzie, który przyjąwszy przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane, potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić wydania przesyłki adresatowi, lub też przepisowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Jednakże Zarząd pośredniczący lub Zarząd kraju przeznaczenia nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących poszukiwanej przesyłki, ponieważ upłynął czas przechowywania, przewidziany w artykule 78 Regulaminu. Zastrzeżenie to nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Jeżeli zaginięcie nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten miał miejsce, to odnośne Zarządy ponoszą szkodę w równych częściach. Jednakże całkowite odszkodowanie winien wypłacić Zarządowi kraju nadania pierwszy Zarząd, który nie może ustalić dalszego przepisowego przekazania reklamowanej przesyłki. Jest rzeczą tego pierwszego Zarządu uzyskać od Zarządów, ponoszących wspólną odpowiedzialność, zwrot udziałów każdego z nich w odszkodowaniu wypłaconem osobie uprawnionej.

2.
Jeżeli przesyłka polecona zaginęła wskutek wypadku siły wyższej, Zarząd, na którego terytorium lub w którego służbie miało miejsce zaginięcie, odpowiedzialnym jest wobec Zarządu kraju nadania tylko w tym wypadku, jeżeli obydwa te kraje przyjęły odpowiedzialność za zaginięcie spowodowane wypadkami siły wyższej.
3.
Należności celne i wszelkie inne opłaty, których umorzenia nie można było uzyskać, obciążają Zarządy odpowiedzialne za zaginięcie.
4.
Z tytułu wypłaty odszkodowania Zarząd ponoszący odpowiedzialność wstępuje do wysokości wypłaconej sumy w prawa osoby, która otrzymała odszkodowanie, na wypadek możliwego zwrotnego poszukiwania (regres) przeciwko adresatowi, nadawcy lub osobom trzecim.
5.
W razie późniejszego odnalezienia przesyłki poleconej, uważanej za zaginioną, należy osobę, której wypłacono odszkodowanie, powiadomić, że za zwrotem odszkodowania może otrzymać przesyłkę.
Artykuł  60.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

1.
Zarząd, ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek uskutecznia się wypłatę w myśl postanowień artykułu 58, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w ciągu trzech miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia o wypłacie, sumę rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Zwrot ten ma być dokonany bez kosztów dla Zarządu-wierzyciela, bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie obiegowej tego kraju. Po upływie trzech miesięcy, suma należna Zarządowi kraju nadania, podlega oprocentowaniu po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

2.
Zarząd kraju nadania może żądać od Zarządu ponoszącego odpowiedzialność, zwrotu odszkodowania tylko przed upływem dwóch lat, licząc od daty zawiadomienia o zaginięciu lub też od daty wygaśnięcia terminu, przewidzianego w artykule 58, § 2.
3.
Zarząd, którego odpowiedzialność została należycie stwierdzona, a który początkowo odmówił wypłaty odszkodowania, obowiązany jest ponieść wszelkie koszta dodatkowe, powstałe wskutek nieusprawiedliwionego przewlekania wypłaty.
4.
Zarządy mogą porozumieć się co do perjodycznego wyrównywania odszkodowań, wypłaconych nadawcom i uznanych za słuszne.

Rozdział  III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  61.

Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

1.
Przesyłki listowe polecone można wysyłać za pobraniem w obrocie z krajami, których Zarządy zgodziły się na zaprowadzenie tej służby.

W braku porozumienia odmiennego, suma pobrania winna być podana w walucie kraju nadania przesyłki.

Suma najwyższa pobrania odpowiada sumie ustalonej dla przekazów pocztowych, przeznaczonych do kraju nadania przesyłki.

Przesyłki za pobraniem podlegają formalnościom i opłatom, stosowanym przy przesyłkach poleconych.

Nadawca uiszcza ponadto należność stałą, która nie może przewyższać 50 centymów od przesyłki oraz należność nieprzekraczającą 1/2% sumy pobrania.

Każdy Zarząd może dla pobierania należności procentowej ustalić skalę, najbardziej odpowiadającą warunkom jego służby.

2.
Sumę zainkasowaną od adresata przesyła się nadawcy bezpłatnym przekazem pobraniowym.
3.
Zarządy mogą porozumieć się co do innego sposobu wyrównywania sum zainkasowanych. Mogą one w szczególności podjąć się przekazywania sum na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia przesyłki.

W tym wypadku, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, suma pobrania winna być podana w walucie kraju przeznaczenia. Oprócz opłat, przewidzianych za przesyłkę poleconą, pobiera się od nadawcy należność stałą nieprzekraczającą 25 centymów. Zarząd kraju przeznaczenia przekazuje na konto czekowe zapomocą zawiadomienia o wpłacie obrotu wewnętrznego sumę zainkasowaną od adresata po potrąceniu należności stałej, wynoszącej najwyżej 25 centymów, i opłaty zwykłej za przekazanie, stosowanej w jego służbie wewnętrznej.

Artykuł  62.

Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

Nadawca przesyłki poleconej za pobraniem, może żądać unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania.

Takie żądania podlegają przepisom, ustalonym dla żądań wycofania przesyłek lub zmiany adresu.

Jeżeli żądanie zniesienia lub zmniejszenia sumy pobrania ma być przesłane w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  63.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia przesyłki za pobraniem.

Zaginięcie przesyłki poleconej za pobraniem pociąga za sobą odpowiedzialność Zarządu pocztowego na zasadach, określonych w artykułach 54 i 55.

Artykuł  64.

Odpowiedzialność za sumy prawidłowo zainkasowane.

Za sumy prawidłowo zainkasowane od odbiorcy, bez wzglądu na to, czy dokonano, czy też nie dokonano wpłaty sum zapomocą przekazów pocztowych, albo też zapomocą przelewów na pocztowe konto czekowe, Zarządy pocztowe odpowiadają wobec nadawcy na zasadach, przyjętych w Porozumieniu o przekazach pocztowych lub też w przepisach, normujących obrót czeków i pieniężnych przelewów pocztowych.

Artykuł  65.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

1.
Jeżeli przesyłkę wydano odbiorcy bez zainkasowania sumy pobrania, to nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 51, § 2, i o ile to niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub niedbalstwa, albo też o ile zawartość przesyłki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykule 45.

Te same zasady stosują się w wypadku, gdy od odbiorcy zainkasowano sumę niższą od podanej sumy pobrania, albo też, gdy przy zainkasowaniu popełniono oszustwo.

Odszkodowanie w żadnym wypadku nie może przekraczać sumy pobrania.

2.
Z tytułu wypłaty odszkodowania Zarząd ponoszący odpowiedzialność wstępuje do wysokości sumy tego odszkodowania w prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek możliwego zwrotnego poszukiwania (regres) przeciwko odbiorcy, nadawcy lub osobom trzecim.
Artykuł  66.

Sumy prawidłowo zainkasowane. Odszkodowanie. Wyplata i prawo zwrotnego poszukiwania (regres).

Wypłatę sum prawidłowo zainkasowanych, jak również wypłatę odszkodowania, o którem mowa w artykule poprzednim, uskutecznia Zarząd, któremu podlega urząd wysyłający przesyłkę; Zarządowi temu zastrzega się prawo zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu ponoszącego odpowiedzialność.

Artykuł  67.

Termin wypłaty.

Postanowienia artykułu 58, dotyczące terminów wypłaty odszkodowania za zaginioną przesyłkę poleconą, stosują się również przy wypłacie sum zainkasowanych prawidłowo, jak również przy wypłacie odszkodowania za przesyłki obciążone pobraniem.

Artykuł  68.

Ustalenie odpowiedzialności,

Wypłatę sum pobrania, prawidłowo zainkasowanych, jak również wypłatę odszkodowania, przewidzianego w artykule 65, uskutecznia Zarząd kraju nadania, na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Zarząd kraju przeznaczenia ponosi odpowiedzialność, o ile nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła skutkiem nieprzestrzegania jakiegokolwiek przepisu regulaminowego przez Zarząd kraju nadania.

Jeżeli sumę, ciążącą na zaginionej w służbie pocztowej przesyłce za pobraniem, zainkasowano w sposób oszukańczy, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad artykułu 59, dotyczących zaginięcia przesyłki poleconej bez pobrania.

Jednakże odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nieuczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w artykułach 54 i 55 za przesyłki polecone.

Inne Zarządy pokrywają w równych częściach sumę odszkodowania, przypadającą na Zarząd nieuczestniczący.

Artykuł  69.

Zwrot sum wypłaconych zaliczkowo.

Zarząd kraju przeznaczenia obowiązany jest sumy, wypłacone zaliczkowo na jego rachunek, zwrócić Zarządowi kraju nadania, pod warunkami, przewidzianemi w artykule 60.

Artykuł  70.

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

1.
Sumy przekazu pobraniowego, niewypłaconej z jakiegokolwiek powodu adresatowi, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania przesyłki za pobraniem przechowuje wspomnianą sumę do dyspozycji osoby uprawnionej; z chwilą zaś upływu okresu czasu prawnego przedawnienia suma ta przechodzi ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami, przewidzianemi w regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom, ustalonym w porozumieniu o przekazach pocztowych.

2.
Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny suma, podana w zawiadomieniu o wpłacie, sporządzonem w myśl przepisów artykułu 61, § 3, nie może być wpisana na dobro osoby, wskazanej przez nadawcę przesyłki za pobraniem, sumę tego zawiadomienia winien Zarząd inkasujący przekazać Zarządowi kraju nadania w celu wypłacenia jej nadawcy przesyłki.

W razie niemożności wykonania tej wypłaty, stosuje się postępowanie, przewidziane w § 1 niniejszego artykułu.

Artykuł  71.

Podział opłat za pobranie.

Zarząd kraju nadania wypłaca Zarządowi kraju przeznaczenia, na warunkach ustalonych w Regulaminie, udział stały w wysokości 20 centymów od każdego pobrania oraz 1/4% od ogólnej sumy wypłaconych przekazów pobraniowych.

Opłaty, przewidziane w § 3 artykułu 61 przypadają w całości Zarządowi, który je pobrał.

Rozdział  IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚCI TRANZYTOWE. SKŁADOWE.

Artykuł  72.

Przyznanie opłat.

Poza wyjątkami wyraźnie przewidzianemi w konwencji, każdy Zarząd zatrzymuje w całości opłaty, które pobrał.

Artykuł  73.

Należności tranzytowe.

1.
Przesyłki listowe, wymieniane w odsyłkach zamkniętych między dwoma Zarządami, przy współudziale jednego lub kilku innych Zarządów (Zarządy trzecie), podlegają należnościom tranzytowym, podanym w poniżej umieszczonej tabeli, na korzyść każdego kraju, przez który przechodzą, lub którego połączenia pocztowe biorą udział w przewozie.
Od kilogramu
listów i kartek pocztowych

Fr. c.

innych przedmiotów

Fr. c.

1. Przewóz drogą lądową: do 1.000 km. -,75 -,10
ponad 1.000 " 2.000 " 1,- -,15
" 2.000 " 3.000 " 1,50 -,20
" 3.000 " 6.000 " 2,50 -,30
" 6.000 " 9.000 " 3,50 -,4-
" 9.000 km. 4,50 -,50
2. Przewóz drogą morską:
do 300 mil morskich. -,75 -,10
ponad 300 do 1.500 mil morskich 2,- -,25
między Europą i Ameryką Północną 3,- -,40
ponad 1.500 do 6.000 mil morskich 4,- -,50
ponad 6.000 mil morskich 6,- -,75
2.
Należności tranzytowe za przewóz morski na odległość, nieprzekraczającą 300 mil morskich, ustala się w wysokości jednej trzeciej stawek, przewidzianych w paragrafie poprzednim, w tych wypadkach, gdy odnośny Zarząd otrzymuje już za przewożone odsyłki wynagrodzenie, przypadające za tranzyt lądowy.
3.
Jeżeli przewóz morski wykonywany jest przez dwa lub więcej Zarządów, należności za cały przewóz nic mogą przekraczać 6 franków od kilogramu listów i kartek pocztowych i 75 centymów od kilogramu innych rodzajów przesyłek listowych. Jeżeli łączne należności tranzytowe przekraczają 6 franków lub 75 centymów, podlegają one podziałowi między Zarządy, biorące udział w przewozie w stosunku do długości przebytej drogi, o ile strony zainteresowane nie umówią się inaczej.
4.
O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, uważa się za równoznaczny ze świadczeniami Zarządów trzecich, bezpośredni przewóz morski, wykonywany między dwoma krajami zapomocą statków, zależnych od jednego z tych krajów, jako też przewóz między dwoma urzędami tego samego kraju, wykonywany za pośrednictwem połączeń innego kraju.
5.
Należność tranzytowa za przesyłki litowe, wymieniane między dwoma Zarządami pojedynczo w przechodzić otwartym, wynosi bez względu na wagę i kraj przeznaczenia, 5 centymów od przesyłki, niezależnie od jej rodzaju.
6.
Do kategorji innych przesyłek zalicza się pod względem tranzytu w odsyłkach zamkniętych i jako jednostki, przewożone pojedynczo w przechodzić otwartym pakieciki, czasopisma lub pakiety, zawierające czasopisma i wydawnictwa perjodyczne, przesyłane na podstawie porozumienia o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych, jak również pudełka z podaną wartością, przesyłane na podstawie porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością.
Artykuł  74

Składkowe.

Złożenie w porcie, w celu przechowania, odsyłek listowych zamkniętych, przywiezionych jednym Statkiem, a przeznaczonych do przyjęcia przez inny statek, połączone jest z opłatą składowego, w sumie 50 centymów od worka na korzyść Zarządu pocztowego miejsca przechowania, jeżeli Zarząd ten nie otrzymuje wynagrodzenia za przewóz lądowy lub morski.

Artykuł  75.

Zwolnienie od należności tranzytowych.

Zwolnione są od wszelkich należności tranzytowych za przewóz zarówno lądowy jak i morski: wolne od opłat pocztowych przesyłki listowe, wyszczególnione w artykule 47, kartki pocztowe, stanowiące część przeznaczoną na odpowiada, odsyłane do kraju nadania, przesyłki listowe odsyłane, niedoręczalne, zwrotne poświadczenia odbioru, przekazy pocztowe i wszelkie inne dokumenty, dotycząca służby pocztowej, w szczególności zaś przesyłki, dotyczące pieniężnych przelewów pocztowych.

Należności tranzytowe i składowe za odsyłki mylnie skierowane uiszcza się według ich normalnej drogi przesyłania.

Artykuł  76.

Połączenia nadzwyczajne.

Wyszczególnionych w artykule 73 stawek należności tranzytowych nie stosuje sin do przewozu wykonywanego zapomocą połączeń nadzwyczajnych, zaprowadzonych lub utrzymywanych przez jeden Zarząd na żądanie jednego lub kilku innych Zarządów. Warunki tego rodzaju przewozu określają za każdym razem zainteresowane Zarządy na podstawia wzajemnego porozumienia.

Artykuł  77.

Wypłata i rozrachunek.

1.
Należności tranzytowe i składowe obciążają Zarząd kraju nadania.
2.
Ogólny rozrachunek tych należności odbywa się na podstawie danych statystycznych, ustalanych co trzy lata w ciągu czternastodniowego okresu. Okres ten przedłuża się do dni dwudziestu ośmiu dla odsyłek wymienianych mniej aniżeli sześć razy na tydzień przez urzędy któregokolwiek kraju.

Regulamin określa okres i czas trwania statystyk.

3.
Każdy Zarząd może poddać ocenie sądu polubownego wyniki statystyki, które zdaniem jego różniłyby się bardzo od stanu rzeczywistego. Co do składu tego sądu polubownego stosuje się artykuł 10.

Sędziowie polubowni mają prawo ustalić według swej słusznej oceny sumę należności tranzytowych, która ma być zapłacona.

Artykuł  78.

Wymiana odsyłek ze statkami wojennemi.

1.
Zamknięte odsyłki listowe mogą być wymieniane między urzędami pocztowemi jednego z krajów umawiających się, a. komendantami eskadr lub statków wojennych tego kraju oraz miedzy komendantami poszczególnych eskadr lub statków wojennych tego samego kraju, przebywających na obcych wodach, za pośrednictwem lądowych lub morskich połączeń pocztowych innych krajów.
2.
Zawartość tych odsyłek mogą stanowić przesyłki listowe wszelkiego rodzaju, przeznaczone wyłącznie dla sztabów lub załóg oraz pochodzące od sztabów lub załóg statków, które otrzymują lub wysyłają te odsyłki; opłaty i warunki przewozu tych przesyłek ustala na podstawie przepisów wewnętrznych Zarząd pocztowy kraju, do którego statki należą.
3.
W braku porozumienia odmiennego między Zarządami zainteresowanemu, Zarząd pocztowy wysyłający lub odbierający odnośne odsyłki, płaci Zarządom pośredniczącym w przewozie, należności tranzytowe, obliczane w myśl postanowień artykułu 73.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  79.

Nieprzestrzeganie wolności tranzytu.

Jeżeli jakikolwiek kraj nie przestrzega postanowień artykułu 25, dotyczącego wolności tranzytu, Zarządy pocztowe mają prawo wstrzymać z nim ruch pocztowy. O zastosowaniu tego środka należy Zarządy zainteresowane uprzedzić w drodze telegraficznej.

Artykuł  80.

Zobowiązania szczególne.

Kraje umawiające się przyjmują na siebie obowiązek wydania lub zaproponowania swoim władzom ustawodawczym zarządzeń niezbędnych:

a)
w celu karania za podrabianie i oszukańcze używanie międzynarodowych kuponów na odpowiedź, jak również za oszukańcze używanie do opłaty przesyłek pocztowych, podrobionych lub już poprzednio używanych znaczków pocztowych, oraz nadruków wytłaczanych zapomocą maszyn do frankowania lub pras drukarskich;
b)
w celu zabronienia i ścigania występnej działalności w zakresie fabrykacji, sprzedaży, kolportażu i rozpowszechniania używanych w służbie pocztowej nalepek i znaczków wartościowych, podrobionych lub naśladowanych w ten sposób, że mogłyby być wzięte za nalepki lub znaczki wartościowe któregokolwiek z krajów, należących da Związku;
c)
w celu karania występnej działalności w zakresie fabrykacji i puszczania w obieg pocztowych kart tożsamości, jak również oszukańczego używania takich kart;
d)
w celu zapobiegania wkładaniu i karania za wkładanie do przesyłek pocztowych opjum, morfiny, kokainy i innych środków odurzających, o ile taki sposób przesyłania nie jest wyraźnie dozwolony na podstawie Konwencji i Porozumień Związku.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  81.

Wejście w życie i czas trwania konwencji.

Konwencja niniejsza wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejszą konwencję w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLON JE KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKA

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimín

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoagewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Rŭžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY KONWENCJI.

Przystępując do podpisania Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej dnia dzisiejszego, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I.

Wycofywanie przesyłek listowych. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułu 49 konwencji nie dotyczą Wielkiej Brytanji, ani też Dominjów, Kolonij i Protektoratów Brytyjskich, których przepisy wewnętrzne nie zezwalają na wycofywanie lub zmianę adresu przesyłek listowych na żądanie nadawcy.

II.

Równowartość. Granice najwyższe i najniższe.

1.
Każdy kraj może, przewidziane w artykule 33, § 1 opłaty, podwyższać najwyżej o 50%, lub zniżać najwyżej o 20%, stosownie do wskazówek umieszczonych w niżej podanej, tabeli:
Granice najniższe Granice najwyższe
centymów
Listy: I-sza jednostka wagi 20 37,5
za każdą dalszą jednostkę wagi 12 22,5
Kartki pocztowe: pojedyncze 12 22,5
z opłaconą odpowiedzią 24 45
Papiery handlowe, za każde 50 gramów 4 7,5
opłata najniższa 20 37,5
Druki, za każde 50 gramów 4 7,5
Druki wypukłe dla ociemniałych,

za każde 1.000 gramów.

4 7,5
Próbki towarów, za każde 50 gramów 4 7,5
opłata najniższa 8 15
Pakieciki, za każde 50 gramów 12 22,5
opłata najniższa 40 75

Między opłatami ustalonemi należy, w miarę możności, zachować ten sam stosunek, jaki istnieje między opłatami zasadniczemi, przyczem. każdy Zarząd może zaokrąglać opłaty zależnie od potrzeb swego systemu monetarnego.

2.
Każdy kraj może zniżyć do 10 centymów opłatę od kartki pocztowej pojedynczej i do 20 centymów opłatę od kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią.
3.
Taryfa przyjęta przez każdy kraj, stosuje się również przy pobieraniu opłat za nadchodzące przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

III.

Nadawanie przesyłek zagranicą.

Kraje nie są obowiązane ani wysyłać, ani też doręczać adresatom przesyłek, które, nadawcy, zamieszkali na ich obszarze, nadają lub polecają nadawać w kraju obcym, celem korzystania z opłat, niższych, tam obowiązujących. Postanowienie to stosuje się, bez różnicy, tak do przesyłek przygotowanych w kraju, w którym mieszka nadawca, i przewiezionych następnie przez granicę, jak i do przesyłek sporządzonych w kraju obcym. Zarząd zainteresowany może zwracać odnośne przesyłki do miejsca nadania lub obciążać je swemi opłatami wewnetrznemi; sposób pobierania opłat pozostawia się uznaniu tego Zarządu.

IV.

Uncja wagi handlowej angielskiej.

Krajom, które ze względu na warunki wewnętrzne, nie mogą stosować jednostek wagi systemu metrycznego, zezwala, się, w drodze wyjątku, jednostkę metryczną wagi zastąpić uncją wagi handlowej angielskiej (28,3465 gramów), przyjmując jedną uncję za 20 gramów przy listach i 2 uncje za 53 gramów przy papierach handlowych, drukach, próbkach towarów i pakiecikach.

V.

Kupony na odpowiedź.

Zarządy mogą nie podejmować się sprzedaży kuponów na odpowiedź.

VI.

Należność za polecenie.

Kraje, które należności za polecenie, przewidzianej w artykule 52, § 2 konwencji, nie mogą ustalić w wysokości 40 centymów, upoważnia się do pobierania opłaty nieprzekraczającej 50 centymów lub też stawki ustalonej w obrocie wewnętrznym.

VII.

Poczta lotnicza.

Postanowienia, dotyczące przewozu poczty listowej drogą powietrzną, włączone są do światowej konwencji pocztowej i uważa się je jako nierozdzielną część konwencji i jej regulaminu.

Jednakże wbrew postanowieniom ogólnym konwencji, zmiana tych postanowień może być przeprowadzona od czasu, do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja ta może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie postanowienia, proponowane przez tę Konferencję, mają być poddane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod. głosowanie krajów, należących do Związku. Uchwała będzie zapadać większością oddanych głosów.

VIII.

Należności specjalne za tranzyt przez Syberję.

Wbrew postanowieniom artykułu 73, § 1 (Tabela), upoważnia się Zarząd pocztowy Związku Socjalistycznych Republik Rad do pobierania należności za tranzyt drogą transsyberyjską w obydwóch kierunkach (Mandżurja lub Władywostok) w wysokości 4 fr. 50 c. od kilogramu listów i kartek pocztowych i 50 c. od kilogramu innych przesyłek na odległość przekraczającą 6.000 kilometrów.

IX.

Należności specjalne za tranzyt przez Urugwaj.

Upoważnia się wyjątkowo Urugwaj do pobierania należności tranzytowych za przewóz lądowy, przewidziany w artykule 73 konwencji, w wysokości 75 centymów od kilogramu listów i kartek pocztowych i 10 centymów od kilogramu innych przesyłek, za wszystkie odsyłki zamorskie wyładowane w Montevideo, które Urugwaj przesyła własnemi połączeniami do krajów dalszych.

X.

Składowe.

Zarząd portugalski może wyjątkowo pobierać za wszystkie odsyłki, przeładowywane w porcie Lizbony, składowe, przewidziane w artykule 74 Konwencji.

XI.

Protokół otwarty dla krajów, które nie były reprezentowane.

Ponieważ Afganistan i Republika Argentyna, należące do Związku pocztowego, nie były na Kongresie reprezentowane, pozostawia się otwarty dla nich protokół, aby mogły przystąpić do konwencji i do wszystkich, lub tylko do niektórych zawartych porozumień.

Również w tym samym celu pozostawia się otwarty protokół dla Paragwaju, którego delegat zmuszony był wyjechać przed podpisaniem dokumentów.

XII.

Protokół otwarty dla podpisów i przystąpień krajów, które były reprezentowane.

Pozostawia się otwarty protokół dla krajów, których przedstawiciele podpisali w dniu dzisiejszym tylko konwencję lub tylko niektóre porozumienia, uchwalone przez Kongres, aby mogły przystąpić do wszystkich innych lub do niektórych podpisanych w dniu dzisiejszym porozumień.

XIII.

Termin zawiadomienia o przystąpieniach.

Przystąpienia, przewidziane w powyższych artykułach XI i XII, mają być składane przez odnośne Rządy, w drodze dyplomatycznej, Rządowi Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a przez ten Rząd Państwom, należącym do Związku, Termin, przyznany im dla tego zgłoszenia się, upływa z dniem 1 lipca 1930 roku.

XIV.

Komisja przygotowawcza.

1.
Komisji, składającej się z czternastu członków, reprezentujących Zarządy wyznaczone większością głosów przez Kongres i Dyrektora Biura międzynarodowego, powierza się przygotowanie następnego Kongresu, a w szczególności: badanie wniosków, dotyczących tego Kongresu, porównywanie wniosków, ich uporządkowanie, wypowiadanie się we wszystkich sprawach i w końcu składanie projektu i sprawozdania, mogących służyć za podstawę obrad Kongresu.
2.
Komisję przygotowawczą zwołuje Biuro międzynarodowe w czasie odpowiednim przed otwarciem następnego Kongresu, a projekt i sprawozdanie, o których mowa w paragrafie poprzednim, Biuro to dostarcza każdemu Zarządowi co najmniej na cztery miesiące przed otwarciem Kongresu.
3.
Biuro międzynarodowe wykonywa prace związane z kancelarią Komisji.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście konwencji, do której się odnosi, i podpisali protokół w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia, 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKA:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanislaw Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimín

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Noboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoagewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLON JE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ

KONWENCJI POCZTOWEJ.

Treść.

CZĘŚĆ  PIERWSZA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

Art.

1. Tranzyt przesyłek w odsyłkach zamkniętych i tranzyt przesyłek pojedynczych.

2. Wymiana w odsyłkach zamkniętych.

3. Kierowanie przesyłek listowych.

4. Kraje odległe.

5. Ustalanie równowartości.

6. Znaczki pocztowe i nadruki opłaty.

CZĘŚĆ  DRUGA.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

Przepisy, dotyczące przesyłek wszelkiego rodzaju.

7. Przygotowanie i adres przesyłek.

8. Przesyłki "Poste restante".

9. Przesyłki w kopertach z polem przezroczystem.

10. Przesyłki podlegające kontroli celnej.

11. Przesyłki wolne od należności.

Rozdział  II.

Przepisy specjalne o poszczególnych rodzajach przesyłek.

12. Listy.

13. Kartki pocztowe pojedyncze.

14. Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią.

15. Papiery handlowe.

16. Druki.

17. Przedmioty, zaliczone do druków.

18. Druki. Napisy dozwolone.

19. Druki. Opakowanie.

20. Próbki towarów. Napisy dozwolone.

21. Próbki towarów. Opakowanie.

22. Przedmioty, zaliczone do próbek towarów,

23. Przesyłki mieszane.

24. Pakieciki.

CZĘŚĆ  TRZECIA.

PRZESYŁKI POLECONE. ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU.

Jedyny rozdział.

25. Przesyłki polecone.

26. Zwrotne poświadczenie odbioru.

27. Zwrotne poświadczenie odbioru, żądane po nadaniu.

CZĘŚĆ  CZWARTA.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Jedyny rozdział.

Art.

28. Oznaczanie przesyłek.

29. Nalepka pobraniowa.

30. Przekaz pobraniowy.

31. Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

32. Przeliczanie sumy pobrania.

33. Różnice w podanych sumach pobrania.

34. Termin wpłaty.

35. Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

36. Dosyłanie.

37. Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

38. Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

39. Przekazy pobraniowe, niedoręczalne lub niezainkasowane.

40. Rozrachunki, dotycząca przekazów pobraniowych.

CZĘŚĆ  PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

41. Używanie datownika.

42. Przesyłki ekspresowe.

43. Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

44. Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie sum wypłaconych zaliczkowo.

45. Przesyłki dosyłane.

46. Koperty do dosyłania.

47. Przesyłki niedoręczalne.

48. Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

49. Zwykła poprawka adresu.

50. Reklamacja przesyłek zwykłych.

51. Reklamacja przesyłek poleconych.

52. Reklamacja przesyłek, nadanych w innym kraju.

CZĘŚĆ  SZÓSTA.

WYMIANA PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

53. Karty listowe.

54. Wysyłanie przesyłek poleconych.

55. Wysyłanie przesyłek ekspresowych.

56. Sporządzanie odsyłek.

57. Przekazywanie odsyłek.

58. Sprawdzanie odsyłek.

59. Zwrot próżnych worków.

CZĘŚĆ  SIÓDMA.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział  I.

Czynności statystyczne.

Art.

60. Statystyka należności tranzytowych.

61. Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki.

62. Stwierdzanie ilości worków i wagi odsyłek zamkniętych.

63. Sporządzanie wykazów C 17 odsyłek zamkniętych.

64. Spis tranzytowych odsyłek zamkniętych.

65. Wymiana odsyłek zamkniętych ze statkami wojennemi.

66. Zawiadomienie o tranzycie.

67. Statystyka luźno wysyłanych przesyłek listowych.

68. Statystyka odsyłek przechowywanych na składzie.

69. Połączenia nadzwyczajne.

Rozdział  II.

Rozrachunek. Wyrównywanie rachunków.

70. Obliczanie należności tranzytowych.

71. Ogólny rozrachunek roczny. Pośrednictwo Biura międzynarodowego.

72. Wypłata należności tranzytowych.

CZĘŚĆ  ÓSMA.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Jedyny rozdział.

73. Kupony na odpowiedź.

74. Karty tożsamości.

75. Wymiana odsyłek ze statkami wojennemi.

76. Ceduły należnościowe. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p.

77. Formularze do użytku nadawców.

78. Termin przechowywania dokumentów.

79. Adres telegraficzny.

CZĘŚĆ  DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Jedyny rozdział.

80. Kongresy i Konferencje.

81. Informacje. Wnioski, dotyczące zmiany przepisów.

82. Wydawnictwa.

83. Sprawozdanie roczne.

84. Język urzędowy Biura międzynarodowego.

85. Kupony na odpowiedź. Karty tożsamości. Tabela równowartości.

86. Bilans i wyrównywanie rachunków.

87. Sporządzanie rozrachunków.

88. Bilans ogólny.

89. Wypłata.

90. Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego,

91. Statystyka ogólna.

92. Wydatki Biura międzynarodowego.

Postanowienia końcowe.

93. Wejście w życie i okres czasu ważności Regulaminu.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY REGULAMINU.

I. Wypłata salda z rozrachunku należności tranzytowych.

II. Sporządzanie odsyłek.

Załączniki 

Formularze C 1 do C 30.

REGULAMIN WYKONAWCZY ŚWIATOWEJ KONWENCJI POCZTOWEJ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów, za wspólną zgodą, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania wspomnianej konwencji:

CZĘŚĆ PIERWSZA.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Jedyny rozdział.

Artykuł  1.

Tranzyt przesyłek w odsyłkach zamkniętych i tranzyt przesyłek pojedynczych.

Zależnie od potrzeb ruchu i wymagań służby, Zarządy mogą wymieniać, za pośrednictwem jednego lub kilku innych Zarządów, zarówno odsyłki zamknięte, jak i przesyłki pojedyncze. Kierowanie przesyłek pojedynczych do Zarządu pośredniczącego należy ograniczać ściśle do wypadków, kiedy sporządzanie odsyłek zamkniętych nie jest uzasadnione.

Artykuł  2.

Wymiana w odsyłkach zamkniętych.

1.
Wymianę przesyłek listowych w odsyłkach zamkniętych ustalają zainteresowane Zarządy na podstawie wzajemnego porozumienia.

Odsyłki zamknięte należy sporządzać, gdy jeden z Zarządów pośredniczących tego żąda, opierając się na tem, że ilość przesyłek pojedynczych jest tak 'znaczna, iż może utrudniać czynności służbowe.

2.
Zarządy, za których pośrednictwem mają być przewożone odsyłki zamknięte, należy zawiadomić w czasie właściwym.
3.
W razie zmian w wymianie odsyłek zamkniętych, zaprowadzonej między dwoma Zarządami przy współudziale jednego Lub kilku krajów trzecich, Zarząd, który zmianę spowodował, powiadamia o tętn Zarządy krajów pośredniczących.
Artykuł  3.

Kierowanie przesyłek listowych.

1.
Każdy Zarząd obowiązany jest przekazywane mu przez inny Zarząd odsyłki zamknięte i przesyłki pojedyncze kierować drogami najszybszemi, z których korzysta dla własnych przesyłek.

Jeżeli odsyłka składa się z kilku worków, należy je, w miarę możności, traktować łącznie i przesyłać tym samym transportem.

Wszelkiego rodzaju przesyłki mylnie skierowane, należy niezwłocznie dosyłać do miejsca przeznaczenia drogą najszybszą.

2.
Zarząd kraju nadania może wskazywać drogę przewozu odsyłek zamkniętych, byleby użycie tej drogi nie pociągało za sobą specjalnych kosztów dla któregokolwiek Zarządu pośredniczącego.

Pod tym samym warunkiem, Zarządy pośredniczące w przewozie mają uwzględniać drogę podaną przez nadawcę na przekazywanych im. przesyłkach pojedynczych.

3.
Zarządy, które korzystają z prawa pobierania opłat dodatkowych ma pokrycia nadzwyczajnych wydatków, połączonych z użyciem pewnych połączeń, mogą nie przewozić zapomocą tych połączeń przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych.
Artykuł  4.

Kraje odległe.

1.
Jako kraje odległe uważa się te kraje, między któremi najszybszy przewóz drogą lądową lub morską trwa ponad dziesięć dni.
2.
Narówni z krajami odległemi co do ustalania okresów czasu traktowane są kraje o wielkiej przestrzeni, lub też kraju, których drogi przewozowe wewnętrzne są słabo rozwinięte, w wypadkach, gdy czynniki te odgrywają rolę przeważającą. Biuro międzynarodowe sporządzi listę tych krajów.
Artykuł  5.

Ustalanie równowartości.

1.
Zarządy ustalają równowartość opłat i należności, przewidzianych w konwencji i porozumieniach, w porozumieniu z Zarządem poczt szwajcarskich, do którego należy ogłaszanie równowartości, za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

Każdy Zarząd przesyła wprost do Biura międzynarodowego ustaloną równowartość odszkodowania, przewidzianego w artykule 54 konwencji.

Równowartości mogą wchodzić w życie tylko z dniem pierwszym miesiąca i najwcześniej w czternaście dni po ich ogłoszeniu przez Biuro międzynarodowe.

Biura to zestawia według poszczególnych krajów tabelę, zawierającą równowartości opłat i należności, wymienionych w ustępie 1-szym i wskazującą wysokość procentu zwyżki lub zniżki opłaty, stosowanej według artykułu II protokółu końcowego konwencji.

2.
Gdy zajdzie konieczność zmiany równowartości, Zarząd kraju zainteresowanego winien postąpić według przepisów paragrafu poprzedniego.

Nowe równowartości mogą być wprowadzone y życie również tylko z dniem pierwszym, miesiąca najwcześniej w czternaście dni po ich ogłoszeniu przez Biuro międzynarodowe.

3.
Ułamki jednostek monetarnych, otrzymywane przy obliczaniu opłat uzupełniających za przesyłki niedostatecznie opłacone, mogą być zaokrąglane przez Zarządy, które opłaty pobierają. Dodawana z tego tytułu suma nie może przekraczać wartości jednej dwudziestej franka (pięć centymów).
Artykuł  6.

Znaczki pocztowe i nadruki opłaty.

1.
Znaczki pocztowe, przedstawiająca opłaty zasadnicze Związku lub ich równowartości w walucie poszczególnych krajów, należy oporządzać w następujących kolorach:

w kolorze ciemno-niebieskim - znaczek, przedstawiający opłatę listu pojedynczej wagi;

w kolorze czerwonym - znaczek, przedstawiający opłatę kartki pocztowej;

w kolorze zielonym - znaczek, przedstawiający opłatę jednostki wagi druków.

Nadruki, wytłaczane zapomocą maszyn do frankowania, winny być wykonane w kolorze jasno-czerwonym, niezależnie od wartości, którą przedstawiają.

2.
Na znaczkach pocztowych i nadrukach, opłaty, ma być uwidoczniona, o ile to jest możliwe, pismem łacińskiem, nazwa kraju pochodzenia i wartość według tabeli przyjętych równowartości. Ilość jednostek monetarnych lub ich ułamków, służących do oznaczenia tej wartości, należy podawać za pomocą cyfr arabskich. Przy drukach, opłacanych zapomocą nadruków prasy drukarskiej, nazwę kraju pochodzenia i podanie wartości można zastąpić nazwą urzędu nadawczego i napisem "Taxe perçue" (Opłata pobrana), "Port payé" (Porto opłacone) lub tym podobnem wyrażeniem.
3.
Znaczki pocztowe pamiątkowe lub na cele dobroczynne, za które należy uiścić nadwyżkę niezależnie od wartości dla opłat pocztowych, mają być wykonane w sposób wykluczający wszelką wątpliwość co do tej wartości.
4.
Na znaczkach pocztowych można, pod warunkami ustalonemi przez Zarząd wydający znaczki, umieszczać cechy odróżniające, wykonane zapomocą dziurkowania.

CZĘŚĆ  DRUGA.

WARUNKI PRZYJMOWANIA PRZESYŁEK LISTOWYCH.

Rozdział  I.

PRZEPISY, DOTYCZĄCE PRZESYŁEK WSZELKIEGO RODZAJU.

Artykuł  7.

Przygotowanie i adres przesyłek.

1.
Zarządy mają polecać nadawcom przesyłek, aby:
a)
wypisywali adres literami łacińskiemi i umieszczali go w kierunku długości w ten, sposób, aby zachować niezbędne miejsce dla napisów lub nalepek służbowych;
b)
podawali adres pełny i w sposób tak dokładny, aby można było bez poszukiwań kierować i doręczyć przesyłkę odbiorcy;
c)
umieszczali znaczki pocztowe lub nadruki, wykonywane zapomocą maszyn do frankowania, w prawym górnym rogu strony adresowanej przesyłki;
d)
podawali swoje nazwisko i miejsce zamieszkania na stronie odwrotnej lub adresowej przesyłki w sposób nieszkodzący jasności adresu ani umieszczaniu napisów lub nalepek służbowych;
e)
przy przesyłaniu przesyłek za opłatą zniżoną., aby podawali rodzaj, do których należą.
2.
Znaczków pocztowych i nalepek na cele dobroczynne lub nalepek innego rodzaju, które możnaby przez pomyłkę uważać za znaczki pocztowe, nie wolno naklejać na stronie adresowej. To samo odnosi się do odcisków stempli, które możnaby uważać za nadruki opłaty.
3.
Służbowe przesyłki pocztowe wolne od opłaty mają posiadać na stronie adresowej napis "Service des postes" (Pocztowa sprawa służbowa) lub tym podobną wzmiankę.
Artykuł  8

Przesyłki "Poste restante".

Adres przesyłek "Poste restante" winien zawierać nazwisko odbiorcy; użycie w adresie tego rodzaju przesyłek liter początkowych, cyfr, imion pospolitych, nazwisk zmyślonych lub jakichkolwiek znaków umówionych, jest niedozwolone.

Artykuł  9

Przesyłki w kopertach z polem przezroczystem.

1.
Dopuszcza się przesyłki listowe w kopertach z polem przezroczystem z pod następującemi warunkami:
a)
pole przezroczyste musi być umieszczone równolegle do dłuższego boku koperty w ten sposób, aby adres odbiorcy był widoczny w tym samym kierunku i aby wytłoczenie odcisku datownika nie było utrudnione;
b)
przezroczystość pola musi zapewniać zupełną czytelność adresu nawet przy oświetlaniu sztucznem i nie może utrudniać umieszczania odręcznych napisów;
c)
tylko nazwisko i imię oraz adres odbiorcy mogą być widoczne przez pole przezroczyste, a zawartość koperty ma być złożona w ten sposób, aby z powodu przesunięcia się adres nie był częściowo lub w całości zasłonięty;
d)
adres ma być sporządzony atramentem lub maszyną do pisania w sposób wyraźny i czytelny. Przesyłki z adresem wypisanym ołówkiem atramentowym lub ołówkiem zwykłym nie są dopuszczone.

Koperty z polem przezroczystem, których cześć przezroczysta rzuca odblask przy świetle sztucznem, wykluczone są od przewozu.

2.
Przesyłki w kopertach całkowicie przezroczystych lub z wykrojem otwartym nie są dopuszczone.
Artykuł  10

Przesyłki, podlegające kontroli celnej.

1.
Przesyłki, podlegające kontroli celnej, mają być opatrzone na Stronie adresowej nalepką zieloną, według dołączonego wzoru C 1. Co się tyczy pakiecików, to postanowienie to stosuje się do wszystkich tych przesyłek bez wyjątku.

Do przesyłek, wymienionych w powyższym ustępie, dołącza się, jeżeli nadawca to woli lub kraj przeznaczenia tego żąda, oddzielną deklarację celną, według dołączonego wzoru C 2. Deklarację tę przymocowuje się na zewnętrznej stronie przesyłki w sposób trwały, sznurkiem związanym na krzyż lub też wkłada się wewnątrz przesyłki. W tym wypadku tylko górną część nalepki C 1 nakleja się na przesyłce.

2.
Zarządy nie przyjmują na siebie odpowiedzialności za deklaracje celne, sporządzone w jakikolwiek sposób.
Artykuł  11.

Przesyłki wolne od należności.

1.
Przesyłki, które należy doręczyć adresatom nie pobierając od nich żadnych opłat, mają posiadać w nagłówku strony adresowej widoczny napis: "Franc de droits" (Wolne od należności), lub podobny napis w języku kraju nadania. Przesyłki te mają być opatrzone na stronie adresowej nalepką koloru żółtego, z napisem dużemi literami "Franc de droits" (Wolne od należności),
2.
Do każdej przesyłki wolnej od należności należy dołączyć cedułę należnościową według załączonego wzoru C 3, sporządzoną z kartonu koloru żółtego; część przednią ceduły wypełnia urząd nadawczy. Ceduła należnościowa ma być trwale przymocowana do przesyłki.

Rozdział  II

PRZEPISY SPECJALNE O POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH PRZESYŁEK.

Artykuł  12.

Listy.

Zasadniczo, poza zastrzeżeniami poprzedniego artykułu 9, żadnych innych ograniczeń nie stosuje się co do formy zewnętrznej lub sposobu zamknięcia listów. Na stronie adresowej należy pozostawić miejsce wolne dla opłaty, adresu i napisów lub nalepek służbowych.

Artykuł  13.

Kartki pocztowa pojedyncze.

1.
Kartki pocztowe należy sporządzać z kartonu lub dostatecznie sztywnego papieru, aby nie utrudniały czynności manipulacyjnych.

Mają one posiadać w nagłówku strony adresowej napis "Kartka pocztowa" w języku francuskim lub odpowiedni napis w innym języku. Napis ten na kartkach pocztowych prywatnego nakładu nie jest jednak konieczny.

2.
Kartki pocztowe należy przesyłać w stanie otwartym, to znaczy bez opaski lub koperty.
3.
Przynajmniej prawa połowa strony przedniej ma być przeznaczona na adres odbiorcy i napisy lub nalepki służbowe Stroną nieadresową i lewą połowa strony adresowej rozporządza nadawca z zastrzeżeniami paragrafu następnego.

Kartki, których cała strona adresowa lub część tej strony podzielana jest na przegródki, przeznaczone do umieszczenia kolejnych adresów, są zakazane.

4.
Dołączanie lub przymocowywanie do kartek pocztowych próbek towarów lub innych tym podobnych przedmiotów. jest wzbronione. Jednakże: winiety, fotografje, wszelkiego rodzaju znaczki, nalepki lub połączone z kartka paski do zaginania przeznaczone na adres, etykiety i różne wycinki, mogą być na kartki naklejane, o ile nie zmieniają ich cech zasadniczych, zrobione są z papieru lub innego bardzo cienkiego maierjału i w zupełności przylegają do kartek. Przedmioty te wolno naklejać tylko na stronie nieadresowej lub na lewej połowie strony adresowej kartek pocztowych. Wyjątek stanowią przeznaczone na adres paski papieru lub nalepki, które mogą zajmować całą stronę adresową. Wszelkiego rodzaju znaczki, które możnaby uważać za znaczki pocztowe, dopuszcza się tylko na nieadresowej stronie kartki.
5.
Jeżeli kartki pocztowe nie odpowiadają przewidzianym dla nich warunkom, postępuje się z niemi, jak z listami.
Artykuł  14.

Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią.

1.
Kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią mają posiadać na stronie adresowej pierwszej części, napis w języku francuskim: "Carle postale avec réponse payée" (Kartka pocztowa z opłacaną odpowiedzią), na stronie adresowej drugiej części, napis: "Carte postale-réponse" (Kartka pocztowa na odpowiedź). Pozatem każda z obu części ma odpowiadać wszelkim innym warunkom, przewidzianym dla pojedynczych kartek pocztowych; obie części składa się jedną ma drugą w ten sposób, aby zagięcie tworzyło brzeg górny; kartek złożonych nie wolno zamykać w ten lub inny sposób.
2.
Strona adresowa kartki na odpowiedź ma się znajdować wewnątrz.

Nadawca może, odręcznie lub zapomocą nalepki, podać swoje nazwisko i swój adres na przedniej stronie kartki na odpowiedź.

Nadawca może również wydrukować na stronie nieadresowej kartki na odpowiedź kwestjonarjusz przeznaczony do wypełnienia przez adresata.

3.
Opłata kartki na odpowiedź znaczkiem pocztowym kraju, z którego kartka pochodzi, jest ważną tylko w tym wypadku, gdy obie części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią nadeszły z kraju nadania w stanie złączonym i gdy kartka na odpowiedź została wysłana z kraju, do którego nadeszła drogą pocztową, do kraju pochodzenia kartki z opłaconą odpowiedzią.

Gdy kartka na odpowiedź nie odpowiada powyższym warunkom, postępuje się z nią jak z kartką nieopłaconą.

Artykuł  15.

Papiery handlowe.

1.
Za papiery handlowe uważa się wszelkie akta i wszelkie dokumenty w całości lub w części pisane tub rysowane, które nie posiadają charakteru korespondencji bieżącej i osobistej, jako to: otworzone listy i kartki pocztowe z dawniejszej daty, które cel swój pierwotny już osiągnęły, akta sądowe, wszelkiego rodzaju dokumenty, wystawione przez urzędników publicznych, listy przewozowe lub konosamenty, faktury, niektóre dokumenty towarzystw ubezpieczeniowych, odpisy lub wyciągi z akt prywatnych, pisane na papierze stemplowanym lub niestemplowanym, partytury lub odręcznie pisane nuty, rękopisy literackie lub dziennikarskie, wysyłana oddzielnie, oryginalne lub poprawione wypracowania uczniowskie, z wykluczeniem uwag, niedotyczących bezpośrednio wykonania pracy.

Do dokumentów tych można dołączyć karteczki objaśniające lub wykazy z następującemi napisami, lub tym podobnemi wskazówkami, jako to: wyliczenie załączników, tworzących przesyłkę, powołanie się na wymianę pism między nadawcą i adresatem, n. p.:

"Załącznik do naszego pisma z dnia ...... do P ...... Nasze pisma poprzednie ..... Pisma poprzednie klijenta ......".

2.
Pod względem formy zewnętrznej i sposobu opakowania, papiery handlowe podlegają przepisom, dotyczącym druków (art. 19).
Artykuł  16.

Druki.

1.
Jako druki uważa się: czasopisma i wydawnictwa perjodyczne, książki zbroszurowane lub oprawione, broszury, nuty (z wyjątkiem papieru dziurkowanego, przeznaczonego do użytku w automatycznych instrumentach muzycznych), bilety wizytowe, karki reklamowe, korekty druków wraz z odnośnemi rękopisami lub bez nich, sztychy, fotografje i albumy z fotografjami, obrazy, rysunki, plany, mapy geograficzne, katalogi, prospekty, ogłoszenia i różne zawiadomienia, drukowane, sztychowane, litografowane lub autografowane i wogóle wszelkie odbitki lub reprodukcje, otrzymywanie na papierze, pergaminie lub kartonie zapomocą typografji, sztychowania, litografii i autografji, lub zapomocą wszelkiego innego, łatwego do rozpoznania sposobu mechanicznego z wyłączeniem kalki, stempli z literkami ruchomemi lub nieruchomemi i maszyny do pisania.
2.
Za opłatą dla druków nie można wysyłać druków, na których umieszczono jakiekolwiek znaki, wzbudzające podejrzenia, iż stanowią one język umówiony, bądź takie, których tekst po odbiciu uległ zmianom, o ile zmiany powyższe nie stanowią wyjątków, wyraźnie artykułem 18 dozwolonych.
3.
Przedmioty, zaliczone do wyrobów papierowych w ścisłem tego słowa znaczeniu, jeżeli niewątpliwie część drukowana nie stanowi istoty przesyłki, nie mogą być wysyłane za opłatą dla druków.
4.
Kartki z napisem "Carte postale" lub z odpowiednim napisem w innym języku, dopuszcza się za opłatą dla druków, byłaby 'kartki te odpowiadały warunkom ogólnym, ustalonym dla druków. Kartki, które nie odpowiadają tym warunkom, uważa się za kartki pocztowe lub za listy, stosownie do postanowień artykułu 13, § 5 niniejszego regulaminu.
Artykuł  17.

Przedmioty, zaliczone do druków.

Do druków zalicza się odbitki oryginałów, wykonanych piórem lub na maszynie do pisania, które otrzymano sposobem mechanicznym, jak poligrafja, chromografja i t. p.; by jednak odbitki te korzystać mogły ze zniżonej opłaty, należy nadawać je przy okienkach urzędów pocztowych w ilości co najmniej dwudziestu przesyłek z zupełnie jednakowemi egzemplarzami. Na odbitkach tych można umieszczać napisy dozwolone dla druków.

Artykuł  18.

Druki. Napisy dozwolone.

1.
Zezwala się zewnątrz i wewnątrz wszystkich druków:
a)
wskazywać, zapomocą napisów wykonanych odręcznie lub sposobem mechanicznym, nazwisko, stanowisko, zawód, firmę i adres nadawcy i odbiorcy, datę wysłania, podpis, numer telefoniczny, adres i kod telegraficzny, pocztowe lub bankowe konto czekowe nadawcy, jak również numer porządkowy lub zarejestrowania, dotyczący wyłącznie odnośnej przesyłki;
b)
poprawiać błędy drukarskie;
c)
skreślać, podkreślać lub zakreślać niektóre słowa lub niektóre części tekstu drukowanego, byleby tego nie dokonano w celu prowadzenia korespondencji.
2.
Dozwolone jest ponadto wskazywać lub dodawać odręcznie albo sposobem mechanicznym:
a)
na zawiadomieniach o odejściu i nadejściu statków:

dni i godziny odejścia i nadejścia, nazwy statków i portów wyjściowych, pośrednich i końcowych;

b)
na zawiadomieniach o podróży: nazwisko podróżnego, dzień, godzinę i nazwę miejscowości, w której zamierza zatrzymać się oraz miejsce zamieszkania;
c)
na kartach zamawiań lub kartach prenumeraty, dotyczących wydawnictw księgarskich, książek, czasopism, sztychów lub nut: dzieła żądane lub zaofiarowane, cenę tych dzieł, sposób regulowania rachunków, wydawnictwo, nazwisko autorów i wydawców, jak również numer katalogu i słowa "Broszurowane", "W kartonie", lub "Oprawione";
d)
na kartkach widokowych, drukowanych biletach wizytowych, jak również na kartkach nadawanych z okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku:

życzenia, pozdrowienia, podziękowania, wyrazy współczucia i inne formułki grzeczności, wyrażone najwyżej w pięciu słowach lub za pomocą pięciu ogólnie przyjętych liter początkowych;

e)
na korektach drukarskich:

poprawki i uzupełnienia, dotyczące korekty, formy zewnętrznej i druku oraz napisy, jak: "Można drukować", "Przejrzano, można drukować", lub inne podobne napisy, dotyczące sporządzenia dzieła. W razie braku miejsca odnośne uzupełnienia można uskuteczniać na osobnych kartkach;

f)
na wzorach mody, mapach geograficznych i t. p.:

kolory;

g)
w cennikach, ofertach ogłoszeń, cedułach giełdowych i handlowych, okólnikach handlowych i prospektach:

cyfry;

wszelkie inne dodatki, stanowiące istotne dane ceny;

h)
na książkach, broszurach, czasopismach, fotografjach, sztychach, nutach i wogóle na wszelkich utworach literackich lub artystycznych, drukowanych, sztychowanych, litografowanych lub autografowanych:

dedykację, zawierającą zwyczajne wyrazy hołdu, a na fotografiach zwięzły napis objaśniający;

i)
na wycinkach z czasopism i wydawnictw periodycznych:

tytuł, datę, numer i nazwę publikacji, z której artykuł wycięto.

3.
Wreszcie zezwala się dołączać:
a)
do poprawionych lub niepoprawionych korekt:

rękopis;

b)
do kategorji przesyłek, wymienionych w § 2, litera h:

fakturę odnoszącą się do przedmiotu przesłanego.

Artykuł  19.

Druki. Opakowanie.

1.
Druki należy przesyłać bądź pod opaską, zwinięte w formie rulonu, włożone między okładki lub do schowka otwartego z obu stron lub z obu końców, lub włożone do otwartej koperty, bądź obwiązane sznurkiem, łatwo dającym się rozwiązać.
2.
Druki, odpowiadające kartce pod względem formy i grubości papieru, można wysyłać luźno bez opasek, bez kopert i nieprzewiązane. Ten sam sposób przesyłania dozwolony jest dla druków złożonych w ten sposób, aby nie mogły otworzyć się podczas przewozu i aby wykluczone było połączenie się ich z innemi przedmiotami.

Przy przesyłaniu druków w formie kart przynajmniej prawa połowa stromy przedniej ma być przeznaczona na adres odbiorcy i napisy lub nalepki służbowe.

Artykuł  20.

Próbki towarów. Napisy dozwolone.

Zerwała się podawać zapomocą napisów, wykonanych odręcznie lub sposobem mechanicznym, zewnątrz lub wewnątrz przesyłki: nazwisko, stanowisko, zawód, firmę i adres nadawcy i odbiorcy, datę wysłania, podpis, numer telefoniczny, adres i kod telegraficzny, pocztowe lub bankowe konto czekowe nadawcy, znak fabryczny lub handlowy, numery porządkowe, ceny i wszelkie inne wskazówki bądź dotyczące wagi, wymiarów, objętości i rozporządzalnej ilości towaru, bądź potrzebne do dokładnego określenia pochodzenia i rodzaju towaru.

Artykuł  21.

Próbki towarów. Opakowanie.

1.
Próbki towarów należy wkładać do woreczków, pudełek lub kopert z zamknięciem ruchomem.
2.
Przedmioty szklane lub inne przedmioty łamliwe, przesyłki z płynami, olejami, tłuszczami, suchemi proszkami zarówno barwiącemi, jak i niebarwiącemi, tudzież przesyłki z żywemi pszczołami, pijawkami i jajkami jedwabników, można przesyłać jako próbki towarów, o ile zachowane będą warunki następujące:
a)
przedmioty szklane lub inne przedmioty łamliwe należy opakować w sposób trwały (pudełka metalowe, drewniane lub ż grubej falistej tektury), zapobiegający wszelkiemu niebezpieczeństwu dla innych przesyłek i funkcjonarjuszów pocztowych;
b)
płyny, oleje, i ciała łatwo topniejące należy umieszczać w naczyniach hermetycznie zamkniętych. Każde takie naczynie należy włożyć do specjalnego pudełka, sporządzonego z metalu, trwałego drzewa lub z grubej falistej tektury i wypełnionego trocinami drzewnemi, watą lub materią gąbkowatą w ilości dostatecznej do wchłonięcia płynu na wypadek pęknięcia naczynia. Pokrywa pudełka ma być tak umocowana, aby nie mogła się łatwo oderwać;
c)
tłuszcze trudno topniejące, jak maście, miękkie mydło, żywica i t. p., oraz jajka jedwabników, których przewóz połączony jest z mniejszemi trudnościami, należy opatrzyć opakowaniem wewnętrznem (pudełko, woreczek płócienny, pergamin i t. p.) ; wraz z tem opakowaniem wkłada się je do drugiego pudełka drewnianego, metalowego lub z mocnej i grubej skóry;
d)
proszki suche barwiące, jak anilina i t. p., dopuszcza się tylko w pudełkach z twardej białej blachy, włożonych do pudełek drewnianych; między ściankami obu opakowań mają się znajdować trociny. Proszki suche niebarwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tek tur owych; te zaś zkolei do woreczków płóciennych lub pergaminowych;
e)
pszczoły żywe i pijawki należy umieszczać w pudełkach, sporządzonych w sposób wykluczający wszelkie niebezpieczeństwo.
3.
Przedmioty, które uległyby zepsuciu, gdyby były zapakowane w sposób ogólnie przepisany, można dopuścić wyjątkowo w opakowaniu hermetycznem. W tym wypadku zainteresowane Zarządy mogą wymagać, by nadawca lub odbiorca ułatwił im sprawdzenie zawartości, bądź otwierając niektóre wskazane mu przez Zarząd przesyłki, bądź w inny zadawalający sposób.
4.
Nie wymaga się opakowania pojedynczych przedmiotów, jak kawałki drzewa, kawałki metalu i t p., których opakowanie nie jest przyjęte w stosunkach handlowych.
5.
Adres odbiorcy ma być podany, o ile to jest możliwe, na opakowaniu lub na samym przedmiocie. Jeżeli opakowanie albo sarn przedmiot jest tego rodzaju, że nie można umieścić na nich adresu i napisów służbowych, albo też znaczków pocztowych, należy użyć chorągiewki, najlepiej z pergaminu, trwale do przesyłki przymocowanej. Można również użyć chorągiewki w wypadku, gdy stemplowanie mogłoby uszkodzić przesyłkę.
Artykuł  22.

Przedmioty, zaliczone do próbek towarów.

Za opłatą, ustaloną dla próbek, dopuszcza się również klisze drukarskie, oddzielne klucze, świeże kwiaty cięte, okazy przyrody (zwierzęta i rośliny zasuszone lub zakonserwowane, okazy geologiczne i t. p.), ampułki z surowicą i przedmioty patologiczne, unieszkodliwione przez odpowiednie spreparowanie i opakowanie. Wszystkie te przedmioty nie mogą być przesyłane w celach handlowych; wyjątek stanowią ampułki z surowicą, wysyłane w interesie ogólnym przez laboratorja i instytucje urzędowo uznane. Opakowania tych przesyłek powinny odpowiadać ogólnym przepisom dla próbek towarów.

Artykuł  23.

Przesyłki mieszane.

1.
Łączenie w jedną przesyłkę różnych rodzajów przesyłek ogranicza się do papierów handlowych, druków, z wyjątkiem druków dla ociemniałych, i próbek towarów, o ile zachowane będą następujące warunki:
a)
każdy przedmiot, wzięty oddzielnie, nie może co do wagi i wymiarów przekraczać granic dla niego przepisanych;
b)
waga ogólna przesyłki nie może przekraczać 2 kilogramów;
c)
opłata powinna równać się przynajmniej opłacie najmniejszej, pobieranej za papiery handlowe, jeżeli przesyłka zawiera papiery handlowe, natomiast opłacie najmniejszej, pobieranej za próbki towarów, jeżeli przesyłka składa się z druków i próbek towarów.
2.
Postanowienia te dotyczą tylko przedmiotów, podlegających jednolitej opłacie. Jeżeli którykolwiek Zarząd stwierdził połączenie w jedną przesyłkę przedmiotów, podlegających różnym opłatom, to za całą wagę przesyłki pobiera się opłatę według tej części składowej, 'której opłata taryfowa jest najwyższa.
Artykuł  24.

Pakieciki.

Co do formy, warunków przesyłania i opakowania pakieciki podlegają przepisom, obowiązującym dla próbek towarów.

Oprócz tego na zewnętrznej stronie pakiecików należy umieścić nazwisko i adres nadawcy.

CZĘŚĆ  TRZECIA.

PRZESYŁKI POLECONE. ZWROTNE POŚWIADCZENIE ODBIORU.

Jedyny rozdział.

Artykuł  25.

Przesyłki polecone.

1.
Przesyłki polecone mają posiadać w nagłówku strony adresowej widoczny napis "Récommandé", lub odpowiednie oznaczenie w języku kraju nadania. Gdy chodzi o listy polecone, nie mogą one nosić śladów otwarcia i ponownego zamknięcia przed nadaniem. Ponadto, poza wyjątkami podanymi poniżej, nie stosuje się do tych przesyłek żadnych ograniczeń szczególnych co do formy zewnętrznej, zamknięcia lub sposobu adresowania.
2.
Przesyłki listowe, których adres stanowią początkowe litery (inicjały), jak również przesyłki, których adres jest wypisany ołówkiem, nie mogą być nadawane jako przesyłki polecone.

Jednakże adres przesyłek nieprzesyłanych w kopercie przezroczystej, może być wypisany ołówkiem atramentowym.

3.
Przesyłki w kopertach z polem przezroczystem przyjmowane są jako polecone tylko wtedy, jeżeli pole przezroczyste tworzy jedną całość z kopertą.
4.
Przesyłki polecone należy opatrzyć w górnym lewym rogu strony adresowanej nalepką jednakową lub podobną do dołączonego wzoru C 5. Na tej nalepce podaje się pismem łacińskiem literę "R", nazwę urzędu nadawczego i numer porządkowy, pod którym daną przesyłkę wciągnięto do rejestru tegoż urzędu.

Zarządy, których obecne przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie nalepek, mogą odroczyć stosowanie niniejszego przepisu i używać do oznaczania przesyłek poleconych stempli z napisem "Récommandé" lub "R", obok których ma być podana nazwa urzędu nadania i numer porządkowy. Stemple te należy przykładać również w lewym, górnym rogu strony adresowej.

Zarządy pośredniczące nie powinny na strome adresowej przesyłek poleconych umieszczać numerów porządkowych i t. p., a to w celu zamknięcia omyłek, o ile chodzi o numer rejestracyjny urzędu nadawczego.

Artykuł  26.

Zwrotne poświadczenie odbioru.

1.
Przesyłki, których nadawcy żądają zwrotnego poświadczenia odbioru, należy opatrzyć dobrze uwydatnionym, napisem "Avis de réception", lub odciskiem stempla: "A. R".
2.
Do każdej takiej przesyłki dołącza się formularz wielkości i grubości kartki pocztowej koloru jasno-czerwonego, jednakowy lub podobny do dołączonego wzoru C 6; formularz ten wypełnia urząd nadawczy lub inny urząd, do tego przez Zarząd kraju nadania wyznaczony, poczerń w sposób trwały przymocowuje go nazewnątrz do odnośnej przesyłki. O ile formularz nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia, urząd ten sporządza z urzędu nowe zwrotne poświadczenie odbioru.
3.
Urząd przeznaczenia, po należytem wypełnieniu formularza C 6, zwraca go jako zwykłą przesyłkę, luźno i bez opłaty pod adresem nadawcy przesyłki.
4.
Jeżeli nadawca reklamuje zwrotne poświadczenie odbioru, które nie nadeszło w odpowiednim terminie, to przy reklamowaniu takiego poświadczenia należy postąpić w myśl przepisów artykułu następnego. W tym wypadku nie pobiera się należności po raz drugi, a urząd nadawczy umieszcza w nagłówku formularza C 6 napis "Duplicata de l'avis de réception, etc.".
Artykuł  27.

Zwrotne poświadczenie odbioru, żądane po nadaniu.

1.
Gdy nadawca żąda zwrotnego poświadczenia odbioru przesyłki poleconej, po jej nadaniu, wówczas urząd nadawczy wypełnia formularz C 6.

Formularz ten dołącza się do reklamacji, wzór C 13 z naklejonym na niej znaczkiem pocztowym, którego wartość odpowiada przepisowej należności i postępuje się z nim według przepisów poniżej podanego artykułu 51, z tym tylko wyjątkiem, że w razie prawidłowego doręczenia przesyłki, urząd przeznaczenia zatrzymuje formularz C 13, formularz zaś C 6 zwraca do miejsca nadania w sposób, przepisany w § 3 artykułu poprzedniego,

2.
Przepisy szczegółowe, określające przesyłanie reklamacyj przesyłek poleconych, przyjęte przez Zarządy w myśl artykułu 51 poniżej podanego, stosują się również do żądań zwrotnego poświadczenia odbioru, wnoszonych po nadaniu.

CZĘŚĆ  CZWARTA

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Jedyny rozdział.

Artykuł  28.

Oznaczanie przesyłek.

1.
W nagłówku strony adresowej przesyłek poleconych za pobraniem należy w sposób wyraźny napisać lub wydrukować uwagę "Remboursement", a bezpośrednio po niej umieścić sumę pobrania. Sumę należy wyrazić literami łacińskiemi i cyframi arabskiemi, bez przekreślań i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.
2.
Nadawca ma na adresowej stronie przesyłki podać literami łacińskiemi swoje nazwisko i adres. Jeżeli sumę zainkasowaną należy przekazać na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, to ponadto na adresowej stronie przesyłki należy umieścić następujący napis w języku francuskim lub innym, znanym w kraju przeznaczenia:

"A porter au crédit du compte des chéques postaux No ...... de M ...... à ...... tenu par le bureau des chéques d ......" (Zaliczyć na pocztowe konto czekowe Nr ...... P ...... w ...... prowadzone przez urząd czekowy ......).

Artykuł  29.

Nalepka pobraniowa.

Na stronie adresowej przesyłek za pobraniem, należy umieścić nalepkę koloru pomarańczowego, według dołączonego wzoru C 7.

Artykuł  30.

Przekaz pobraniowy.

Poza wyjątkami, przewidzianemi w artykule poniżej podanym, do każdej przesyłki za pobraniem należy dołączyć formularz przekazu pobraniowego z trwałego kartonu koloru jasno-zielonego, według dołączonego wzoru C 8. Na formularzu tym należy sumę pobrania oznaczyć w walucie kraju nadania, a jako odbiorcę przekazu wskazywać stale nadawcę przesyłki. Jednakże każdy Zarząd może wymagać, ażeby przekazy, dotyczące przesyłek, pochodzących 2 jego kraju, przesyłano do urzędów nadawczych lub też do innych z pośród jego urzędów. Na odcinku przekazu pobraniowego należy podać nazwisko i adres odbiorcy przesyłki za pobraniem, jak również miejsce i dzień jej nadania.

Przekaz należy przymocować w sposób trwały do przesyłki, do której się odnosi.

Artykuł  31.

Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

Do każdej przesyłki, której suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowa w kraju przeznaczenia, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie według formularza przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu należy wskazać właściciela konta, na które suma zainkasowana ma być przekazana, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy wymagane nadrukiem formularza, z wyjątkiem podania sumy, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu sumy pobranej. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest kupon, nadawca umieszcza na nim swoje nazwisko i adres oraz inne dane, które uważa na niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do przesyłki.

Artykuł  32.

Przeliczanie sumy pobrania.

W braku porozumienia odmiennego, przeliczanie sumy pobrania, wyrażonej w walucie kraju nadania przesyłki na walutę kraju przeznaczenia, dokonywa Zarząd kraju przeznaczenia według kursu, który stosuje się przy przeliczaniu sum przekazów pocztowych, przeznaczonych do kraju nadania przesyłek za pobraniem.

Artykuł  33.

Różnice w podanych sumach pobrania.

W razie różnicy między sumą pobrania podaną na przesyłce i na przekazie, należy od adresata zainkasować sumę większą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej sumy, można, poza wyjątkami poniżej przewidzianemi, wydać przesyłkę po wpłaceniu sumy mniejszej, lecz z tem zastrzeżeniem, że po otrzymaniu wyjaśnień Zarządu wysyłającego będzie uiszczona dopłata. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie przesyłki odracza się.

W każdym razie żądanie wyjaśnień przesyła się niezwłocznie Zarządowi kraju nadania, który winian odpowiedzieć w terminie jak najkrótszym, określając dokładnie sumę pobrania.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub musi wyjechać, można zażądać wpłaty wyższej sumy pobrania. W razie odmowy, przesyłkę doręcza się dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na żądane wyjaśnienia.

Artykuł  34.

Termin wpłaty.

Suma pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni, licząc od dnia następującego po dniu nadejścia przesyłki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca przez Zarządy, których ustawodawstwo tak postanawia. Po upływie terminu przechowywania, przesyłka podlega zwrotowi do urzędu nadania. Jednakże nadawca może żądać zapomocą stosownego napisu niezwłocznego zwrotu przesyłki, w razie odmowy ze strony odbiorcy wpłacenia sumy pobrania przy pierwszem przedstawieniu do zapłaty.

Artykuł  35.

Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

1.
Żądania unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania podlegają przepisom i formalnościom, przewidzianym w niżej podanym artykule 48.

Żądanie telegraficzne ma być potwierdzone zapomocą żądania pocztowego przesłanego najbliższą pocztą wraz z dokładnym wzorem, o którym mowa w artykule 48, § 1 i opatrzonym w nagłówku następującym napisem, podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia drogą pocztową.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może, na własną odpowiedzialność, wykonać żądanie, przesłane drogą telegraficzną nie czekając na potwierdzenie.

2.
Poza wyjątkiem, przewidzianym w artykule 31, do każdego żądania zmniejszania sumy pobrania, przesłanego drogą pocztową, należy dołączyć nowy formularz przekazu pobraniowego, wystawiony na zmienioną sumę.

Przy przesyłaniu żądania drogą telegraficzną, urząd odbiorczy zamienia przekaz pobraniowy według warunków określonych w niżej podanym artykule 38.

Artykuł  36.

Dosyłanie.

Przesyłki polecone za pobraniem można dosyłać tylko w tych wypadkach, gdy między nowym krajem przeznaczenia, a krajem nadania odbywa się wymiana przesyłek tego rodzaju. W tym wypadku dołącza się do przesyłek formularza przekazów pobraniowych wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczania załatwia czynności połączone z pobraniem, tak, jak gdyby przesyłki były bezpośrednio do niego skierowane.

Nie można dosyłać przesyłek, których suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia.

Artykuł  37.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu sumy pobrania, urząd oddawczy lub inny urząd przez Zarząd kraju przeznaczenia do tego wyznaczony, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem "Indicatbn de service", wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty, według wskazanego adresu.

Jeżeli do Zarządu kraju nadania zostało przesłane żądanie wyjaśnienia dokładnej sumy poorania, należy z wysłaniem przekazu wstrzymać się aż do czasu otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Sumy przekazów pobrań owych wypłaca się nadawcom przesyłek według przepisów określonych przez każdy Zarząd.

Z zawiadomieniami o wpłacie, dotyczącemi przesyłek za pobraniem, których suma ma być przekazana na pocztowe konto czekowe, należy postępować w myśl przepisów wewnętrznych, obowiązujących co do czeków i przelewów pocztowych tego kraju.

Artykuł  38.

Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

1.
Formularze przekazów pobraniowych, które stały się niepotrzebne z powodu żądania unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania, jak również formularze zawiadomień o wpłacie, zbędne z powodu unieważnienia sumy pobrania (art. 35), niszczy Zarząd kraju przeznaczenia przesyłek.
2.
Formularze odnoszące się do przesyłek za pobraniem, zwracanych z jakiegokolwiek powodu do miejsca nadania, unieważnia Zarząd, który zwraca przesyłkę.
3.
Jeżeli przed zainkasowaniem pobrania, formularze odnoszące się do przesyłek 'za pobraniem, zostały zarzucone, zniszczone lub zaginęły, urząd miejsca przeznaczenia wystawia duplikat na formularzu C 8 lub na formularzu zawiadomienia ö wpłacie, zależnie od danego wypadku.
Artykuł  39.

Przekazy pobraniowe, niedoręczalne lub niezainkasowane.

1.
Przekazy pobraniowe, których nie można doręczyć adresatom, kwituje Zarząd kraju nadania przesyłek, których te przekazy dotyczą po poddaniu ich W razie potrzeby formalnościom pouczonym ź przedłużeniem czasu 'Ważności, i zapisuje na rachunek Zarządu, który przekazy wystawił.

To samo dotyczy przekazów pobraniowych które doręczono odbiorcom, lecz których sumy niż zostały podjęte. Jednakże przekazy te należy poprzednio zastąpić upoważnieniami do wypłaty, które wystawia Zarząd kraju nadania przekazów.

2.
Udzielanie przedłużenia czasu ważności przekazów i wystawianie upoważnień do wypłaty normują postanowienia przewidziane w Porozumieniu o przekazach.
Artykuł  40.

Rozrachunki, dotyczące przekazów pobraniowych.

1.
W braku porozumienia odmiennego, rozrachunki, dotyczące przekazów pobraniowych, wypłaconych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego Zarządu, uskutecznia się zapomocą załączników do miesięcznych rachunków przekazów pocztowych (wzór C 9).
2.
Do tych załączników należy dołączyć wypłacone i pokwitowane przekazy pobraniowe, wpisując je W porządku alfabetycznym według nazw urzędów nadawczych i numerów porządkowych ksiąg nadawczych tychże urzędów. Zarząd, który sporządził rachunek, potrąca, z ogólnej należnej mu sumy, opłaty i należności, przypadające Zarządowi drugiemu, stosownie do artykułu 71 konwencji.
3.
Saldo rachunku C 9 należy, wedle możności, włączać do miesięcznego rachunku przekazowego za ten sam okres czasu. Sprawdzanie i wyrównywanie tych rachunków odbywa się na zasadach, ustalonych w Regulaminie Porozumienia o przekazach pocztowych.

CZĘŚĆ  PIĄTA.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

Artykuł  41.

Używanie datownika.

1.
Na stronie adresowej przesyłek umieszcza urząd nadawczy odcisk datownika, wskazujący, możliwie zapomocą pisma łacińskiego, miejsce i dzień nadania przesyłki na pocztę.

W miejscowościach o kilku urzędach pocztowych, datownik ma wskazywać urząd nadawczy.

Wytłaczanie datownika, przewidziane w ustępach poprzednich, nie dotyczy druków opłacanych zapomocą prasy drukarskiej lub w jakikolwiek inny sposób, przewidziany w artykule 46 konwencji.

2.
Wszystkie ważne znaczki pocztowe należy opatrzyć odciskiem datownika.

Znaczki pocztowe, nieunieważnione w kraju nadania przez omyłkę lub przeoczenie, przekreśli się w sposób widoczny tub unieważnia w jakikolwiek inny sposób urząd, który stwierdzi nieprawidłowość; znaczków takich nie stempluje się datownikiem.

3.
Na przesyłkach mylnie sterowanych, odcisk datownika umieszcza urząd, do którego przesyłka nadeszła omyłkowo. Jest to obowiązkiem nietylko urzędów stałych, lecz, wedle możności, także ambulansów pocztowych.
4.
Oznaczanie datownikiem przesyłek nadawanych na okrętach wchodzi w zakres obowiązków urzędnika pocztowego lub oficera statku, pełniącego na nim służbę pocztową, a w braku tychże - w zakres obowiązków urzędu pocztowego w porcie, któremu przekazuje się przesyłki luźno. W tym wypadku, urząd oznacza przesyłki swoim zwykłym datownikiem, uzupełniając odcisk napisem "Navire", "Paquebot", lub jakimkolwiek innym podobnym napisem.
Artykuł  42.

Przesyłki ekspresowe.

Przesyłki, podlegające doręczeniu przez umyślnego posłańca, należy opatrzyć, według możności, obok nazwy miejsca przeznaczenia, nalepkami koloru ciemno-czerwonego z wydrukowanem na nich grubemi czcionkami słowem "Expres".

Artykuł  43.

Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

1.
Przesyłki, za które po nadaniu należy pobrać jakąkolwiek opłatę czy to od odbiorcy, czy to, w razie niedoręczalności, od nadawcy, oznacza się odciskiem stempla "T" (Taxe à payer) w prawym górnym rogu strony adresowej; sumą, którą należy pobrać, oznacza się obok tego stempla cyframi czytelnemu we frankach i centymach.
2.
Wytłaczanie stempla "T" oraz podawanie sumy, którą należy pobrać, wchodzi w zakres czynności Zarządu kraju nadania, w razie zaś dosłania lub niedoręczalności - w zakres czynności Zarządu dosyłającego lub zwracającego przesyłkę.

Jednakże, gdy chodzi o przesyłki z krajów, stosujących w obrocie z Zarządem, dosyłającym lub zwracającym opłaty zniżone, wysokość dopłaty oznacza Zarząd doręczający przesyłkę.

3.
Zarząd kraju przeznaczenia, obciąża przesyłkę dopłatą.
4.
Wszelkie przesyłki, na których nie umieszczono odcisku stempla "T", uważa się za dostatecznie opłacone i postępuje się z niemi odpowiednio, chyba, że zachodzi widoczna omyłka.
5.
Nieważnych znaczków pocztowych nie uwzględnia się. W tym wypadku umieszcza się obok nieważnych znaczków pocztowych cyfrę zero "0", a znaczki zakreśla się ołówkiem.
Artykuł  44.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie sum wypłaconych zaliczkowo.

1.
Po doręczeniu adresatowi przesyłki walnej od należności, urząd, który uiścił należność, celne lub inne na rachunek nadawcy, uzupełnia dana, o ile go dotyczą, na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę wraz z dowodami urzędowi nadawczemu w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając zawartości.

Każdy Zarząd może jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należność owych powierzyć tylko pewnym specjalnie do tego wyznaczonym urzędom i żądać, by ceduły zwracane z zagranicy, przesyłano do wyznaczonego w tym celu urzędu. W tym ostatnim wypadku nazwa urzędu, do którego ceduły nalepy odsyłać, ma być wskazana przez urząd nadania przesyłki na adresowej stronie ceduły należnościowej.

2.
Gdy przesyłka z nalepką "Franc de droits" nadejdzie do kraju przeznaczenia bez ceduły należnościowej, urząd pośredniczący przy cleniu ma wystawić duplikat ceduły, na którym zamiast nazwy swojego Zarządu, wpisuje nazwę kraju nadania, jak również, o ile to jest możliwe, dzień nadania przesyłki. Jeżeli ceduła należnościowa zaginęła po doręczeniu przesyłki, duplikat wystawia się w ten sam sposób.
3.
Ceduły należnościowe, należące do przesyłek, które z jakiego bądź powodu zwraca się do miejsca nadania i których oclenia mię dokonał jeszcze Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd ten unieważnia.
4.
Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej sumę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą sumę na swoją walutę według kursu, który nie może być wyższy od kursu ustalonego przy przeliczaniu sum przekazów pocztowych, przeznaczonych do odnośnego kraju. Sumę otrzymaną przez przeliczenie wypisuje urzędnik, który przeliczenia dokonał, na głównej części i na bocznym odcinku ceduły i stwierdza ją swoim podpisem. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły i, w danym razie, także dowody.
Artykuł  45.

Przesyłki dosyłane.

1.
Z przesyłkami listowemi, adresowanemi do odbiorców, którzy zmienili miejsce pobytu, postępuje się tak, jak gdyby były skierowane wprost z miejsca nadlania do nowego miejsca przeznaczenia.
2.
Przesyłki, nieopłacone lub niedostatecznie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeznaczenia, obciąża się dopłatami pobieranemi od tego rodzaju przesyłek, kierowanych wprost z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.
3.
Przesyłki, należycie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeznaczenia, o ile opłaty za dalszy przewóz nie uzupełniono przed dosłaniem, obciąża się dopłatami, odpowiadającemi różnicy między już uiszczaną opłatą, a opłatą, którą należałoby pobrać, gdyby przesyłki w mowie będące były wprost przesłane z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.
4.
Przesyłki pierwotnie adresowane do miejscowości położonych wewnątrz kraju i należycie opłacone według przepisów wewnętrznych, uważa się jako przesyłki, należycie opłacone za przewóz do pierwotnego miejsca przeznaczenia.
5.
Przesyłki, przesyłane początkowo wewnątrz kraju, jako wolne od opłat pocztowych, obciąża się dopłatami w wysokości opłat należnych za tego rodzaju przesyłki, kierowane wprost z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.
6.
Przy dosyłaniu urząd miejsca przeznaczenia wytłacza w każdym wypadku odcisk datownika na stronie adresowej listów i kartek pocztowych.
7.
Przesyłki, zarówno zwykłe jak i polecone, zwracane nadawcom, w celu uzupełnienia lub sprostowania niedostatecznego lub błędnego adresu, przy powtórnem ich nadaniu na pocztę z adresem uzupełnionym lub sprostowanym, nie uważa się jako przesyłki dosłane, lecz jako przesyłki nowe, a więc podlegające nowej opłacie.
8.
Należności celne i inne, niepocztowe, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosłaniu lub przy zwrocie do miejsca nadania (art. 47) ściąga się, w drodze pobrania, od Zarządu nowego miejsca przeznaczenia. W tym wypadku Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia dołącza do przesyłki notatkę objaśniającą i przekaz pobraniowy (wzór C 8).

Jeżeli w obrocie między zainteresowanemi zarządami niema wymiany przesyłek za pobraniem, odnośne należności ściąga się w drodze korespondencji.

Artykuł  46.

Koperty do dosyłania.

1.
W obrocie między Zarządami, które wyrażą na to zgodę, można przesyłki listowa zwykłe, dosyłane tej samej osobie wskutek zmiany przez nią miejsca zamieszkania, wkładać do specjalnych kopert według załączonego wzoru C 10, dostarczonych przez Zarządy; ma tych koperkach należy wypisać nazwisko i nowy adres odbiorcy.
2.
Nie można wykładać do kopert przeinaczonych do dosyłania, przedmiotów, których format, objętość i waga mogłyby powodować jakiekolwiek uszkodzenia; waga ogólna koperty wraz z zawartością nie może w żadnym wypadku przekraczać 250 gramów.
3.
Kopertę przeznaczoną do dosyłania należy nadawać w urzędzie dosyłającym w stanie otwartym, w celu umożliwienia temu urzędowi pobrania możliwie brakującej opłaty, której przesyłki i zawarte w kopercie mogą podlegać, lub też w celu oznaczenia na tych przesyłkach opłaty, którą Balety pobrać przy nadejściu przesyłki w razie nieuiszczenia uzupełnienia opłaty.
4.
Urzędy oddawcze ze sprawdzają przy nadejściu zawartość kopert do dosyłania i pobierają, o ile zachodzi potrzeba, nieuiszczone uzupełnienia opłat.
Artykuł  47.

Przesyłki niedoręczalne.

1.
Przed zwróceniem Zarządowi nadawczemu przesyłek listowych z tych lub innych powodów niedoręczonych, urząd przeznaczenia obowiązany jest wskazać na stronie nieadresowej tych przesyłek w języku francuskim w sposób jasny i zwięzły przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującymi napisami: inconnu (nieznany), refusé (nieprzyjęty), en voyage (w podróży), parti (wyjechał), non réclamé (niepodjęty), décédé (zmarł), lub innem odpowiedniem słowem. Przy kartkach pocztowych i drukach w formie kartki, przyczynę niedoręczalności należy podać na prawej połowie strony adresowej.

Napis ten można uskutecznić zapomocą stempla lub przez naklejenie nalepki Każdy Zarząd może napis o przyczynie niedoręczenia uzupełnić napisem w języku krajowym oraz innemi wskazówkami, które uzna za celowe.

Następnie urząd przeznaczania skreśla nazwę miejscowości pierwotnego przeznaczenia i obok odcisku datownika urzędu nadawczego umieszcza uwagę "Retour". Ponadto umieszcza odcisk własnego datownika na nieadresowej stronie listów i aa stronie adresowej kartek pocztowych.

2.
Przesyłki niedoręczalne zwraca się bądź jako pojedyńcze sztuki, bądź w specjalnej wiązance z napisem "Rebuts" (Niedoręczone. nieodebrane).

Niedoręczalne przesyłki polecone należy zwracać do urzędu wymiany kraju nadania, jak gdyby chłodziło o przesyłki polecone, przeznaczone do tego kraju.

Dwa Zarządy, utrzymujące wzajemne stosunki pocztowe, mogą, w drodze wyjątku, za obopólną zgodą, zastosować inny sposób zwracania przesyłek niedoręczalnych.

3.
Jeżeli przesyłki listowe obrotu wewnętrznego, nadane przez osoby zamieszkałe w innym kraju, wskutek niedoręczalności przesyła się zagranicę, celem wydania ich nadawcy, wówczas przesyłki te stają się przesyłkami obrotu zagranicznego i podlegają postanowieniom o dosyłaniu przesyłek.
4.
Przesyłki listowe dla marynarzy i innych osób, adresowanie do rąk Konsula, jednakże zwrócone przez niego miejscowemu urzędowi pocztowemu, jako niedoręczalne. podlegają ogólnym przepisom o przesyłkach niedoręczalnych. Sumę należności za przesyłki, obciążające Konsula, miejscowy urząd pocztowy winien mu zwrócić równocześnie z przyjęciem przesyłek.
Artykuł  48.

Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

1.
Żądania, dotyczące wycofania przesyłek listowych lub zmiany adresu, sporządza nadawca na formularzu, zgodnie z dołączonym wzorem C 11; jeden egzemplarz może być użyty do kilku przesyłek nadawanych jednocześnie w tym samym urzędzie, przez jednego nadawcę pod adresem jednego i tego samego odbiorcy. Wnosząc takie żądanie w urzędzie pocztowym, nadawca obowiązany jest udowodnić swoją tożsamość i przedstawić dowód nadania, o ile go posiada. Po należytem sprawdzaniu przedstawionych dowodów, za co ponosi odpowiedzialność Zarząd kraju nadania, postępuje się dalej w sposób następujący:
a)
jeżeli żądanie ma być przesłane w drodze pocztowej, formularz wraz z dokładnym wzorem koperty lub adresu przesyłki odsyła się w liście poleconym wprost do urzędu przeznaczenia;
b)
jeżeli żądanie ma być przesłane w drodze telegraficznej, formularz oddaje się urzędowi telegraficznemu celem przetelegrafowania treści formularza pocztowemu urzędowi przeznaczenia. Telegram sporządza się w języku francuskim.
2.
Po odebraniu formularza C 11 lub zastępującego go telegramu, urząd przeznaczenia wyszukuje wskazaną przesyłkę i w sposób odpowiedni załatwia żądanie.

W wypadkach, gdy poszukiwania okazały się bezowocne, lub, gdy przesyłkę już wydano adresatowi, albo też, gdy telegraficzne żądanie nią jest o tyle jasne, by niezawodnie można było rozpoznać wskazaną przesyłkę, donosi się o tem bezzwłocznnie urzędowi nadania, który ze swej strony zawiadamia o tem reklamującego.

3.
Każdy Zarząd może wymagać, zapomocą urzędowego zawiadomienia skierowanego do Biura międzynarodowego, by wymiana żądań, dotyczących jego służby, odbywała się za pośrednictwem jego Zarządu centralnego lub urzędu, specjalnie wyznaczonego.

W razie pośrednictwa Zarządów centralnych, żądania przesyłane wprost z urzędów nadania do urzędów przeznaczenia należy uwzględniać o tyle, że aż do nadejścia żądania z Zarządu centralnego, odnośnych przesyłek nie doręcza się.

Zarządy, które korzystają z uprawnień, przewidzianych w pierwszym ustępie niniejszego paragrafu, przyjmują na siebie wszelkie kaszta, połączone z wymianą w ich służbie wewnętrznej, odnośnej korespondencji czy to pocztowej, czy też telegraficznej z urzędem przeznaczenia.

Użycie drogi telegraficznej jest obowiązujące w tych wypadkach, gdyby sam nadawca użył tej drogi i gdyby urzędu przeznaczenia nie można, było na czas powiadomić drogą pocztową.

Artykuł  49.

Zwykła poprawka adresu.

Zwykłej poprawki adresu (bez zmiany nazwiska lub tytułu adresata) może nadawca zażądać bezpośrednio od urzędu przeznaczenia, t. j. baz dopełniania formalności, przepisanych dla zmiany adresu w ścisłem tego słowa znaczeniu.

Artykuł  50.

Reklamacja przesyłek zwykłych.

1.
Każda reklamacja zwykłej przesyłki podlega następującemu postępowaniu:
a)
reklamujący wypełnia przeznaczoną dla niego cześć formularza, zgodnego z dołączonym wzorem C 12;
b)
urząd, w którym wniesiono reklamację, przesyła wypełniony formularz wprost do właściwego urzędu. Formularz przesyła się urzędowo, bez żadnego pisma;
c)
urząd ten przedstawia formularz adresatowi lub nadawcy, zależnie od danego wypadku, celem otrzymania potrzebnych wyjaśnień;
d)
formularz należycie wypełniony zwraca się w drodze służbowej do urzędu, który go wystawił;
c)
w razie uznania reklamacji za uzasadnioną, odsyła się ją do Zarządu centralnego, by mogła służyć za podstawę do dalszych dochodzeń.
2.
Każdy Zarząd zapomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, może żądać, aby reklamacje, dotyczące jego służby, kierowano do jego Zarządu centralnego lub do urzędu, specjalnie wyznaczonego.
Artykuł  51.

Reklamacja przesyłek poleconych.

1.
Każdą reklamację przesyłki poleconej sporządza się na formularzu zbliżonym lub zgodnym z dołączonym wzorem C 13; urząd nadawczy przesyła formularz wprost do urzędu przeznaczenia.

Jeden formularz może być użyty do przesyłek nadanych jednocześnie w jednym i tym samym urzędzie, przez jednego i tego samego nadawcę, pod adresem jednego i tego samego adresata.

2.
Zarządy kraju nadania i przeznaczenia mogą, za obopólną zgodą, zarządzić przesyłanie reklamacyj z urzędu do urzędu śladem drogi kierowania przesyłki.
3.
W wypadku, przewidzianym w powyżej podanym § 1, urząd oddawczy, jeżeli może udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu przesyłki, wypełnia formularz i zwraca go urzędowi nadawczemu.

Jeżeli urząd przeznaczenia nie może natychmiast ustalić losu przesyłki, fakt ten stwierdza na formularzu i zwraca go urzędowi nadawczemu, dołączając do formularza, o ile to możliwe, oświadczenie odbiorcy o nieotrzymaniu przesyłka. W tym wypadku, Zarząd kraju nadania uzupełnia formularz danemi, dotyczącemi dalszego przesłania pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, poczerń przesyła formularz temu Zarządowi pośredniczącemu, który po wpisaniu do formularza swoich danych, dotyczących przesyłki, odsyła go Zarządowi następnemu. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, aż los przesyłki reklamowanej zostanie ustalony. Zarząd, który, doręczył przesyłkę adresatowi lab który nie może ustalić ani doręczania przesyłki adresatowi, ani prawidłowego przekazania jej innemu Zarządowi, stwierdza fakt ten ma formularzu i zwraca formularz do Zarządu kraju nadania.

4.
W wypadku, przewidzianym w wyżej podanym § 2, dochodzenia prowadzi się od Zarządu kraju nadania do Zarządu kraju przeznaczenia, postępując w myśl paragrafu poprzedniego.
5.
Na formularzu C 13 należy podawać dokładny adres odbiorcy i dołączać do niego, wedle możności, wzór koperty lub adresu przesyłki. Formularz przesyła się służbowo w kopercie zamkniętej, bez żadnego pisma.
6.
Każdy Zarząd zapomocą zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, może żądać, aby reklamacje, dotyczące jego służby, kierowano bądź da jego Zarządu centralnego, bądź do urzędu, specjalnie wyznaczonego, lub, gdy Zarząd ten pośredniczy tylko w przewozie, do urzędu wymiany, do którego przesyłka była skierowana.

Formularz C 13 wraz z załącznikami winien w każdym razie wrócić do Zarządu kraju nadania reklamowanej przesyłki, w terminie, który nie może przekraczać sześciu miesięcy od dnia zgłoszenia reklamacji. Termin ten przedłuża się do dziewięciu miesięcy w stosunkach z krajami odległemi.

7.
Postanowienia powyższe nie stosują się w wypadkach, dotyczących obrabowania odsyłki. braku odsyłki lub w innych podobnych wypadkach, które wymagają obszerniejszej korespondencji między Zarządami.
Artykuł  52.

Reklamacja przesyłek, nadanych w innym kraju.

W wypadku, przewidzianym w artykule 51, § 3 konwencji, formularz reklamacji C 12 lub C 13 przesyła się Zarządowi kraju nadania. Do formularza C 13 należy dołączyć dowód nadania.

Formularz należy przesłać Zarządowi kraju nadania w terminie, przewidzianym w artykule 51, § 2 konwencji.

CZĘŚĆ  SZÓSTA.

WYMIANA PRZESYŁEK.

Jedyny rozdział.

Artykuł  53.

Karty listowe.

1.
Karty listowe, używane przy wymianie odsyłek między dwoma urzędami, należy sporządzać wadług dołączonego wzoru C 14. Karty-te wkłada się do kopert koloru niebieskiego, opatrzonych wykonanym dużemi literami napisem "Feuille d'avis".
2.
W nagłówku karty listowej podaje się:

kraj pochodzenia i kraj przeznaczenia;

nazwę urzędu wymiany wysyłającego i odbierającego;

datę odprawy odsyłki.

Odcisk datownika umieszcza się w miejscu na to przeznaczonem.

3.
Gdy w odsyłce znajdują się przesyłki ekspresowe, fakt ten zaznacza się w części nr. 1 zapomocą odcisku stempla "Exprès".
4.
W części nr. 11 podaje się numer porządkowy odsyłki, nazwę statku, drogę przewozu a ilość worków tworzących odsyłkę.

W braku porozumienia odmiennego, urzędy wysyłające numerują karty listowe według serji rocznej oddzielnie dla każdego urzędu przeznaczenia. Każda odsyłka otrzymuje nowy numer porządkowy, nawet wówczas, gdy jest tylko odsyłką dodatkową, przewożoną tą samą drogą i tym samym statkiem, co i odsyłka zwykła.

Rok rocznie, przy pierwszej odprawie, należy wskazać w karcie listowej, oprócz numeru porządkowego odsyłki. także numer ostatniej odsyłki z roku poprzedniego.

Nazwę okrętu, przewożącego odsyłkę, podaje się tylko wówczas, gdy nazwa ta jest urzędowi wysyłającemu znana.

Do ilości worków, tworzących odsyłkę, dodaje się również wory, zawierające zwracane worki próżne.

5.
W części nr. III podaje się:
a)
ogólną ilość przesyłek poleconych, zapisanych w części nr. V i w osobnych spisach.

Zamiast części nr. V, lub zamiast dodatkowej karty listowej, można użyć jednego lub kilku osobnych spisów, według załączonego wzoru C 15.

Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia tego żąda, należy używać wyłącznie osobnych spisów.

Gdy się sporządza kilka spisów, każdy z nich otrzymuje swój numer kolejny. Do jednego spisu nie można wpisać więcej, niż 60 przesyłek poleconych;

b)
ogólną ilość przesyłek z podaną wartością wpisanych do karty wartościowej;
c)
oddzielnie ilość worków i pakietów, zawierających przesyłki polecone i oddzielnie ilość worków i pakietów, zawierających przesyłki z podaną wartością;
d)
ilość osobnych opisów przesyłek poleconych, oraz ilość kart wartościowych przesyłek z podaną wartością.
6.
W części nr. IV wpisuje się oddzielnie ilość zwróconych worków, należących do Zarządu odbierającego, oraz ilość worków, użytych do sporządzania odsyłki, należących do Zarządu wysyłającego, licząc w to worki, użyć do przesyłek poleconych. W tym wypadku, ilość worków próżnych, należących do innego Zarządu, aniżeli Zarząd, do którego odsyłki jest przeznaczona, należy wykazać osobno, z nadmienieniem nazwy tego Zarządu.

W części tej zaznacza się ponadto otwarte pisma służbowe i różne doniesienia, oraz uwagi urzędu wysyłającego, dotyczące służby wymiany.

7.
Część nr. V przeinaczona jest na wpisywanie przesyłek poleconych, o ile nie użyto w tym celu osobnych spisów.

Przesyłki polecone wpisuje się indywidualnie z wymienieniem adresu, podaniem nazwy urzędu nadawczego i numeru nadawczego, chyba że odnośne Zarządy porozumieją się co do sumarycznego wpisywania przesyłek w kartach listowych.

Jeżeli odsyłka nie zawiera przesyłek poleconych, w odnośnem miejscu karty listowej wpisuje się słowo "Néant" (Próżna).

8.
W części, nr. VI należy wpisywać, ze szczegółami wymaganemi nadrukiem, odsyłki wkładane w odsyłkę bezpośrednią, do której odnosi się dana karta listowa.
9.
Zarządy mogą porozumieć się co do wprowadzenia innych części lub rubryk w karcie listowej uznanych za potrzebne. Mogą one w szczególności, zależnie od potrzeb, ułożyć części nr. V i VI.
10.
Jeżeli urząd wywiany nie ma żadnych przesyłek dla urzędu, z którym stale wymienia odsyłki, to odsyłkę sporządza się tylko wówczas, jeżeli zainteresowane Zarządy zgodziły się na nienumerowanie kart listowych w swym obrocie wzajemnym. W tym wypadku urząd wymiany odprawia w zwykły sposób odsyłkę zawierającą tylko próżną kartę listową.
11.
Gdy jeden z Zarządów przekazuje odsyłki drugiemu Zarządowi do dalszego przewozu za pośrednictwem statków handlowych, to, na żądanie Zarządu obowiązanego do załadowania odsyłek na siatek, należy w karcie listowej i w adresie odsyłek wskazywać ilość lub wagę listów i innych rodzajów przesyłek.
Artykuł  54.

Wysyłanie przesyłek poleconych.

1.
Z przesyłek poleconych, a także i z osobnych spisów, przewidzianych w § 5 artykułu poprzedniego, sporządza się jeden lub kilka oddzielnych pakietów lub worków, które po należytem opakowaniu lub zamknięciu należy opieczętować lub zaplombować w sposób, zabezpieczający ich zawartość. Przesyłki polecone układa się w każdym pakiecie w porządku ich wpisania. W razie sporządzenia, kilku osobnych spisów, każdy z mich należy zapakować razem z przynależnemi do niego przesyłkami poleconemu.

W żadnym wypadku nie należy mieszać przesyłek poleconych z przesyłkami zwykłemi.

2.
Do pakietu z przesyłkami poleconemi przymocowuje się nazewnątrz za pomocą przewiązania na krzyż szpagatem specjalną kopertę, zawierającą kartę listową; jeżeli przesyłki polecane znajdują się w worku, wspomnianą kopertę przymocowuje się do szyjki worka.
3.
Jeżeli jest więcej niż jeden pakiet lub worek i przesyłkami poleconemi, wówczas każdy z tych pakietów lub worków dodatkowych należy oznaczyć nalepką, wskazującą rodzaj zawartości.
Artykuł  55.

Wysyłanie przesyłek ekspresowych.

1.
Zwykle przesyłka ekspresowe łączy się w specjalną wiązankę, oznaczoną nalepka z napisem wykonanym dużemi literami "Exprès", którą urząd wymiany wkłada do koperty, zawierającej kartę listową danej odsyłki.

Jednakże, jeżeli, koperta ma być przymocowana do szyjki worka z przesyłkami poleconymi (§ 2, artykułu poprzedniego), wiązankę z przesyłkami ekspresowemi wkłada się do worka zewnętrznego. Fakt, że w odsyłce znajdują się tego rodzaju przesyłki, zaznacza się przez umieszczenie odpowiedniej kartki w kopercie, zawierającej kartę listową. Podobnie należy postępować, jeżeli nie, można było połączyć przesyłek ekspresowych z kartą listową z powodu ich ilości, formatu lub rozmiarów.

2.
Polecone przesyłki ekspresowe należy układać wraz z innemi przesyłkami poleconemi, w porządku ich wpisania do karty listowej i oznaczać je, obok wpisu w kolumnie "Observations" karty listowej lub spisów osobnych, napisem "Exprès".
Artykuł  56

Sporządzanie odsyłek.

1.
Zasadniczo przesyłki dziali się i układa podług ich rodzajów, przyczem listy i kartki pocztowe umieszcza się w jednej wiązance, czasopisma zaś i wydawnictwa perjodyczne - oddzielnie od wiązanek, zawierających druki zwykłe. Listy, kartki pocztowe i druki małych rozmiarów należy układać w kierunku odpowiadającym położeniu adresów. Przesyłki opłacone oddziela się od przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych, a na kartkach wiązankowych przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych umieszcza się odcisk stempla "T".

Listy, noszące ślady otwarcia, uszkodzenia lub użytku zawartości, należy opatrzyć odpowiednią uwagą i odciskiem datownika tego urzędu, który ślady powyższe stwierdził.

Z przekazów pocztowych przesyłanych luźno sporządza się oddzielny pakiet.

2.
Odsyłki mają być zawarte w workach należycie zamkniętych, opieczętowanych lub zaplombowanych i opatrzonych chorągiewkami. Przy użyciu sznurka należy okręcić nim dwa razy szyjkę worka przed związaniem. Na odciskach pieczęci i plombach mają być umieszczone czytelne napisy literami łacińskiemi.

Chorągiewki odsyłek mają być sporządzone z płótna, grubego kartonu, pergaminu lub z papieru naklejonego na deszczułkę w stosunkach pomiędzy urzędami krajów ościennych można używać chorągiewek z grubego papieru.

Chorągiewki sporządza się w następujących kolorach:

a)
jasno - czerwonym, dla worków zawierających przesyłki polecone;
b)
białym, dla worków zawierających tylko zwykłe listy i kartki pocztowe;
c)
jasno-niebieskim, dla worków zawierających wyłącznie inne przesyłki zwykle.

Worki, zawierające korespondencie zwykłą mieszaną (listy, kartki pocztowe i inne przedmioty), mają być opatrzone chorągiewką białą.

Jednakże używanie chorągiewek białych i jasno-niebieskich obowiązuje tylko te Zarządy, których przepisy wewnętrzne nie sprzeciwiają się temu.

Na chorągiewkach umieszczone będą: nazwa urzędu wysyłającego, wydrukowana małemi literami łacińskiemi i nazwa urzędu przeinaczenia - dużemi literami łacińskiemi, obydwie nazwy poprzedzona słowami "de" względnie "pour". Przy przewozie drogą morską, wykonywanym w terminach nieokreślonych i jeżeli Zarząd zainteresowany tego żąda, napisy te należy uzupełnić podaniem dnia wysłania, numeru odsyłki i nazwy portu wyładowania.

Na workach należy umieszczać w sposób czytelny, literami łacińskiemi, nazwę urzędu lub kraju pochodzenia i napis "Postes" lub jakikolwiek inny napis podobny, oznaczający je jako odsyłki pocztowe.

3.
W braku porozumienia odmiennego, odsyłki małej objętości lub próżne należy owinąć tylko w gruby papier, w sposób zapobiegający wszelkiemu uszkodzeniu zawartości, następne obwiązać sznurkiem i zapieczętować lub zaplombować.

Przy plombowaniu należy odsyłki sporządzać w ten sposób, aby sznurka nie można było rozwiązać. Jeżeli odsyłki te zawierają tylko przesyłki zwykłe, mogą być one zamknięte zapomocą pieczęci najmowanych z wydrukowaną nazwą urzędu lub Zarządu wysyłającego. Adresy pakietów winny odpowiadać co do napisów drukowanych i kolorów przepisom poprzedniego § 2, przewidzianym dla chorągiewek, umieszczanych na workach z korespondencją.

4.
Gdy ilość lub objętość przesyłek wymaga użycia więcej niż jednego worka, należy przeznaczać osobne worki:
a)
na listy i kartki pocztowe;
b)
na przesyłki innych rodzajów; o ile zachodzi potrzeba, używa się jeszcze oddzielnych worków dla pakiecików; na chorągiewkach worków z pakiecikami umieszczony będzie napis "Petits paqucts" (Pakieciki).

Pakiet lub worek z przesyłkami poleconemi, połączony z kartą listową w sposób, przewidziany w artykule 54, § 2, należy włożyć do worka z listami lub do worka specjalnego; worek zewnętrzny ma być opatrzony w każdym wypadku chorągiewką koloru jasno-czerwonego. Jeżeli jest więcej niż jeden worek z przesyłkami poleconemi, to worki dodatkowe zawierające tylko przesyłki polecone inne, aniżeli listy i kartki pocztowe, można przesyłać luźno po umieszczeniu na nich chorągiewki jasno-czerwonej.

Worek lub pakiet, zawierający kartę listową, oznacza się prócz tego w sposób widoczny literą "F" na chorągiewce jasno-czerwonej. Tak oznaczonej chorągiewki używa się również przy odprawie odsyłki próżnej.

5.
Waga worka nie może przekraczać 30 kilogramów.
Artykuł  57.

Przekazywanie odsyłek.

1.
Przekazywanie odsyłek między dwoma urzędami, biorącemi udział w wymianie, odbywa się według przepisów ustalonych przez zainteresowane Zarządy.

Zarządy mogą porozumieć się co do sumarycznego przekazywania worków i pakietów, nieoznaczonych, chorągiewką jasno-czerwoną.

2.
Odsyłki należy przekazywać w dobrym stanie. Jednakże uszkodzenie odsyłki nie może być powodem odmowy jej przyjęcia.

Tylko worki i pakiety z chorągiewkami lub nalepkami czerwonemi należy przy przekazywaniu poddawać całkowitemu sprawdzeniu co do ich zamknięcia i opakowania.

3.
Jeżeli urząd pośredniczący otrzymał odsyłkę uszkodzoną, winien ją w tym stanie, w jakim się ona znajduje, na nowo opakować. Urząd, dokonywujący przepakowania, przenosi napisy z chorągiewki pierwotnej na nową i umieszcza na niej odcisk datownika, oraz napis "Remballé à ....." (Przepakowano w ......).
Artykuł  58.

Sprawdzanie odsyłek.

1.
Urząd pośredniczący, który ma przepakować odsyłkę, sprawdza jej zawartość, jeżeli można przypuszczać, że zawartość została naruszona.

W tym wypadku, stosując się do postanowień poniżej podanego § 3, urząd wspomniany sporządza zawiadomienie według dołączonego wzoru C 16. Zawiadomienie to przesyła się do urzędu pośredniczącego, od którego otrzymano odsyłkę: z dwóch zaś odpisów tego zawiadomienia jeden, przekazuje się urzędowi, który sporządził odsyłkę, drugi wkłada się do przepakowanej odsyłki.

2.
Urząd przeznaczenia sprawdza, czy odsyłka jest w całości i czy wpisy w karcie listowej, jako też w osobnych spisach są dokładne. W razie braku bądź całej odsyłki, bądź jednego lub kilku worków, należących do odsyłki, przesyłek poleconych, karty listowej lub osobnego spisu albo taż, jeżeli chodzi o jakąkolwiek inną nieprawidłowość, fakt tan winien być niezwłocznie stwierdzony przez dwóch funkcjonarjuszów, którzy przeprowadzają w kartach listowych lub osobnych spisach niezbędne poprawki, przekreślając błędne wpisy w ten sposób, by pierwotne wpisy pozostały czytelne. Poza widocznemi omyłkami, dane, wykazane w sprostowaniach, mają większe znaczenie, aniżeli dane pierwotnego wpisu.
3.
O faktach stwierdzonych przesyła się zawiadomienie do urzędu, z którego pochodzi odsyłka, a w wypadku rzeczywistego braku - również do ostatniego urzędu pośredniczącego, pierwszą pocztą, której można użyć po całkowitem sprawdzaniu odsyłki.

W zawiadomieniu należy wyszczególnić jak najdokładniej worek, pakiet lub przesyłkę, o którą chodzi.

Duplikat zawiadomienia przesyła się w taki sam sposób, jak oryginał, Zarządowi, któremu podlega urząd wysyłający odsyłkę, jeżeli Zarząd ten żąda duplikatu. O ile chodzi o ważne nieprawidłowości, pozwalająca domyślać się zaginięcia lub obrabowania, to do zawiadomienia, przeznaczonego do urzędu pochodzenia odsyłki, dołącza się worek lub opakowanie i pieczęć użytą do zamknięcia pakietu lub worka i przesyłkami poleconemi.

Jeżeli urząd przeznaczenia nie może odnaleźć pakietu lub worka z przesyłkami poleconemi i jeżeli może wskazać z całą pewnością, w którym worku i listami powinny się one znajdować, dołącza wtedy do wspomnianego zawiadomienia ten worek wraz ze sznurkiem, chorągiewką i pieczęcią zamknięcia worka.

W obrocie z Zarządami, która wymagają nadsyłania duplikatów, dowody rzeczowe wyżej przytoczone dołącza się do duplikatów.

Zawiadomienia i duplikaty należy przesyłać jako przesyłki polecone.

Ponadto, w wypadkach, przewidzianych w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu, można zawiadomić w drodze telegraficznej, na koszt Zarządu, wysyłającego telegram, urząd pochodzenia odsyłki i, w razie potrzeby, ostatni urząd pośredniczący.

Zawiadomienie telegraficzne należy przesłać każdorazowo, jeżeli odsyłka nosi widoczne ślady obrabowania, a to w tym celu, aby urząd wysyłający lub pośredniczący przystąpił niezwłocznie do wyjaśnienia sprawy i o ile zachodzi potrzeba, zawiadomił drogą telegraficzną Zarząd poprzedni, celem przeprowadzenia dalszych dochodzeń.

4.
Gdy odsyłka nie nadeszła wskutek nieosiągnięcia połączenia lub, gdy w wykazie zdawczym wyjaśniono w sposób zadawalający przyczynę braku odsyłki, i gdy odsyłka to nadejdzie do urzędu przeznaczenia najbliższą pocztą, nią sporządza się zawiadomienia, przewidzianego w §§ 1 i 3.

Przewidziane w § 3 przesłanie duplikatu można odłożyć, jeżeli się przypuszcza, że powodem braku odsyłki jest jej opóźnienie lub mylne skierowanie.

W razie późniejszego nadejścia odsyłki, o której braku zawiadomiono urząd pochodzenia, lub też ostatni urząd pośredniczący, należy niezwłocznie wystosować do tych urzędów drugie zawiadomienie, oznajmiające odbiór tej odsyłki.

5.
Urzędy, do których zostały przesłane zawiadomienia, przewidziane w artykule niniejszym, zwracają je jak najszybciej, po ich zbadaniu i umieszczeniu na nich swoich uwag.

W każdym razie, jeżeli zawiadomienia nie zostaną zwrócone Zarządowi, od którego pochodzą, w terminie dwumiesięcznym od dnia, ich wysłania, będą one uważane, aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych, jako uznane przez urzędy, do których zostały przesłane.

Termin ten w obrocie z krajami odległemi przedłuża się do czterech miesięcy.

6.
Gdy urząd odbiorczy, do którego należy sprawdzenie, nie prześle urzędowi wysyłającemu lub ostatniemu urzędowi pośredniczącemu, pierwszą pocztą, której można użyć po sprawdzeniu odsyłki, zawiadomienia o jakichkolwiek nieprawidłowościach, to aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych, odsyłkę i jej zawartość uważa się za otrzymaną prawidłowo. To samo domniemanie dotyczy nieprawidłowości, o których nie wspomniano w zawiadomienia lub które podano niedokładnie.
Artykuł  59

Zwrot próżnych worków.

1.
O ile zainteresowane Zarządy nie zawarły porozumienia odmiennego, worki próżne należy zwracać najbliższą pocztą w odsyłce bezpośredniej co kraju wysyłającego worki. Ilość worków zwróconych w każdej odsyłce wpisuje się w rubryce "Indicatioes de service", karty listowej.

Zwrot odbywa się między wyznaczonemi do tego urzędami wymiany.

Próżne worki należy poprzednio zwinąć, a następnie związać w odpowiednie pakiety. Deszczułki do chorągiewek wkłada się do zwracanych worków. Pakiety z próżnemi wiórkami należy opatrzyć chorągiewkami, wskazującemi nazwę urzędu wymiany, z którego worki otrzymano, jeżeli worki zwraca się za pośrednictwem innego urzędu wymiany.

Gdy ilość zwracanych próżnych worków jest nieznaczna, można je włożyć, do worków z przesyłkami listowemi; w przeciwnym razie należy je umieścić w osobnych workach opieczętowanych i opatrzonych chorągiewkami z adresem odnośnych urzędów wymiany. Chorągiewki należy opatrzyć napisem "Sacs vides".

2.
Na podstawie wpisów umieszczonych w rubryce "Indications de service" karty listowej, każdy Zarząd może wykonywać, w zakresie swej służby, kontrolę zwrotu własnych worków. W razie, gdyby kontrola wykazała, że 10% ogólnej ilości worków, używanych w ciągu roku do sporządzania odsyłek, nie została zwrócona do końca tego roku, Zarząd, który nie jest w stanie ustalić zwrotu worków próżnych, ma wynagrodzić Zarządowi wysyłającemu wartość brakujących worków. Wynagrodzenie to należy się również w tym wypadku, jeżeli ilość worków nie dosięga wprawdzie 10%, ale przekracza 50 sztuk.

Każdy Zarząd usiała co pewien czas dla każdego rodzaju worków, używanych przez swe urzędy wymiany, jednolitą przeciętną wartość we frankach i podaje ją do wiadomości Zarządów zainteresowanych za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

CZĘŚĆ  SIÓDMA.

POSTANOWIENIA O NALEŻNOŚCIACH TRANZYTOWYCH I SKŁADOWYCH.

Rozdział  I.

CZYNNOŚCI STATYSTYCZNE.

Artykuł  60.

Statystyka należności tranzytowych.

1.
Koszta tranzytu, należne w myśl artykułu 73 i następnych konwencji, zestawia się na podstawie danych statystycznych, zbieranych co trzy lata, naprzemian, bądź podczas pierwszych - czternastu lub dwudziestu ośmiu dni miesiąca maja, bądź w ciągu czternastu lub dwudziestu ośmiu dni, następujących po dniu 14 października.

Odsyłki, sporządzane na okrętach, podlegają statystyce, jeżeli są wyładowywane podczas okresu statystyki.

Statystyka będzie wykonywana w drugim roku każdego okresu trzyletniego.

Statystyka z maja 1929 raku, jak również odnośne rachunki, zestawione według postanowień konwencji sztokholmskiej, będą obowiązywały przy wyrównywaniu kosztów za tranzyt do końca roku 1931.

Statystyka z października - listopada 1933 roku będzie stosowała się do lat 1932, 1933, 1934 itd.

2.
Wypłatę rocznych należności tranzytowych, wynikających z każdej statystyki, należy uskuteczniać w dalszym ciągu, niezależnie od wyrównania na podstawie przyszłej statystyki aż do czasu, w którym rachunki sporządzone według tej przyszłej statystyki będą uznane lub traktowane jako uznaje (art. 70).
3.
Gdy w kierowaniu przesyłek listowych z jednego kraju do drugiego zachodzi ważna zmiana i gdy ta zmiana dotyczy jednego lub kilku okresów, wynoszących razem przynajmniej dwanaście miesięcy, wówczas każdy Zarząd zainteresowany może zażądać rewizji rachunków należności tranzytowych. W tym wypadku sumy, które imają zapłacić Zarządy krajów wysyłających, ustala się zależnie od połączeń pocztowych rzeczywiście używanych, lecz ogólna waga odsyłek, służąca za podstawę przy nowych obrachunkach, powinna być zasadniczo ta sama, co i waga odsyłek, odprawianych w okresie statystyki, o której mowa w § 1 niniejszego artykułu. Jeżeli nie można osiągnąć zgody co do sposobu podziału, należy przeprowadzić specjalną statystykę, celem uregulowania podziału wagi pomiędzy różne zainteresowane Zarządy. Nie może być uznana za ważną taka zmiana w kierowaniu przesyłek listowych do pewnego kraju, która nie spowodują zmiany ponad 5.000 franków rocznie w rachunkach między Zarządem kraju nadania i zainteresowanym Zarządem pośredniczącym. Rewizji rachunków, jako też przeprowadzenia specjalnej statystyki można żądać tylko wtedy, gdy zmiana w kierowaniu odnośnych przesyłek trwała co najmniej dziewięć miesięcy. Jednakże dane tej statystyki podlegają uwzględnieniu dopiero po upływie okresu dwunastomiesięcznego.

Jeżeli ustalona zostanie podczas statystyki specjalnej, że waga ogólna odsyłek, wymienianych między dwoma Zarządami, zwiększyła się 100% lub zmniejszyła przynajmniej o 50% w stosunku do danych z ostatniego okresu statystyki i jeżeli zmiany w rozrachunku Zarządu trzeciego przewyższał będą z tego tytułu 5.000 franków rocznie, nowa ustalona waga będzie służyła za podstawę przy obliczaniu należności tranzytowych, przypadających temu Zarządowi.

Również, jeżeli Zarząd pośredniczący stwierdzi w ciągu sześciu miesięcy, następnych po statystyce, że między odprawą któregokolwiek okresu statystyki a ruchem normalnym, istnieje różnica wynosząca co najmniej 20% ogólnej wagi transportu, Zarząd zainteresowany może wymagać przeprowadzenia nowej statystyki jeżeli zmiana w obrachunku pomiędzy dwoma Zarządami wyniesie ponad 5.000 franków rocznie.

Artykuł  61.

Sporządzanie i oznaczanie odsyłek zamkniętych w okresie statystyki.

1.
Podczas każdego okresu statystyki, przy wymianie między dwoma Zarządami przesyłek w odsyłkach zamkniętych, przewożonych przez tery tor j urn lub zapomocą środków przewozowych jednego lub kilku Zarządów pośredniczących, używać należy osobnych worków lub pakietów do "listów i kartek pocztowych" i do "innych rodzajów przesyłek listowych".
2.
Podczas okresu statystyki każdy Zarząd, wbrew postanowieniom powyżej podanym w artykułach 54 i 55, przesyłki listowe polecone i ekspresowe, niezaliczone do listów i kartek pocztowych, może wkładać do jednego z worków przeznaczonych dla "innych przesyłek listowych", zaznaczając powyższą okoliczność w karcie listowej. Jeżeli jednak te przesyłki, w myśl wspomnianych artykułów 54 i 55 będą zawarte w worku z listami, należy przy statystyce uważać je jako listy.
3.
Podczas okresu statystyki na odsyłkach, przewożonych w tranzycie, należy umieszczać oprócz chorągiewek zwykłych również chorągiewkę specjalną z napisem dużemi literami "Statistique", jak również z podaniem wagi 5 kilogramów, 15 kilogramów, lub 30 kilogramów zależnie od kategorji wagi (niżej podany art. 62, § 1).

Co się tyczy worków, których waga brutto nie przekracza 2 kilogramów lub, które zawierają tylko worki próżne, przesyłki listowe wolne od wszelkich należności tranzytowych (art. 75 konwencji) lub prożną kartę listową, należy umieszczać na nich po napisie "Statistique" słowo "Exempt" (Wolny).

4.
Na nalepce "Statistique" należy według potrzeby umieścić również napis "L. C." lub "A. O.".
Artykuł  62.

Stwierdzanie ilości worków i wagi odsyłek zamkniętych.

1.
Gdy chodzi o odsyłki, za które przypadają należności za tranzyt, urząd wymiany wysyłający wpisuje do karty listowej dla urzędu wymiany kraju przeznaczenia ilość worków, dzieląc je stosownie do potrzeby, na następujące kategorje:
Napis na worku Ilość worków których waga brutto
przekracza 2 kg nie przewyższa jednak 5 kg (worki lekkie) przekracza 5 kg. nie przewyższa jednak 15 kg (worki średnie) przekracza 15 kg. nie przewyższa jednak 30 kg (worki ciężkie)
1 2 3 4
L. C.
A. O.
Wolny od należności tranzytowych Ilość worków:

Ilość worków wolnych od należności tranzytowych, którą należy wpisać, ma się równać stosownie do powyżej podanego artykułu 61, § 3, ogólnej liczbie worków, opatrzonych napisem "Statistique-Exempt".

2.
Wpisy w kartach listowych sprawdza urząd wymiany kraju przeznaczeni. Jeżeli urząd ten stwierdzi omyłkę w liczbach wpisanych, wówczas poprą via te wpisy w karcie listowej i o błędzie natychmiast daje znać wysyłającemu urzędowi wymiany zapomocą zawiadomienia, sporządzonego według wzoru C 24. Jednakże, gdy chodzi o wagę worka, wpisy urzędu wysyłającego należy uważać za ważne, o ile waga rzeczywista nie przewyższa o 250 gramów najwyższej wagi tej kategorji worków, do której odnośny worek został zaliczony.
Artykuł  63.

Sporządzanie wykazów C 17 odsyłek zamkniętych.

1.
Po ukończeniu czynności statystycznych, w czasie najkrótszym, urzędy odbierające sporządzają wykazy, według załączonego wzoru C 17 w tylu egzemplarzach, ile jest Zarządów zainteresowanych, łącznie z Zarządem kraju wysłania, i przesyłają je urzędom wymiany Zarządu wysyłającego do uznania. Te ostatnie urzędy przesyłają uznane wykazy do swego Zarządu centralnego w celu oddania ich Zarządom zainteresowanym.
2.
Jeżeli wykazy C 17 nie nadeszły lub też nadeszły w ilości niedostatecznej do urzędów wymiany Zarządu wysyłającego w ciągu trzech miesięcy (cztery miesiące w obrocie z krajami odległemi), licząc od dnia wystania ostatniej objętej statystyką odsyłki, urzędy te sporządzają same odnośne wykazy, w dostatecznej ilości, umieszczając w nich własne dane oraz uwagę "Les relevés C 17 du bureau destinataire ne sont pas parvenus dans le délai réglementaire" (Wykazy C 17 urzędu odbierającego nie nadeszły w terminie przepisanym). Poczerń przesyłają je do swego Zarządu centralnego w celu oddania ich Zarządom zainteresowanym.
Artykuł  64.

Spis tranzytowych odsyłek zamkniętych.

1.
Zarządy, które odprawiały odsyłki tranzytowe, po ukończonym okresie statystyki, w czasie najkrótszym a najpóźniej w terminie trzech miesięcy, z wyjątkiem wypadku, jeżeli droga przesłania nie może być ustalona, rozsyłają wykaz tych odsyłek poszczególnym Zarządom, z których pośrednictwa korzystały.
2.
Jeżeli w wykazie tym umieszczono odsyłki tranzytowe, które w myśl postanowień wyżej podanego artykułu 61 nie podlegają wpisaniu do wykazu C 17, uzupełnia się wykaz odpowiednią uwagą np. "Poids ne dépasse pas 2 kilogrammes" (Waga nie przekracza 2 kilogramów), "Sacs vides" (Worki próżne), "Correspondances exemptes" (Przesyłki wolne od należności), "Feuille d'avis négative" (Karta listowa próżna).
Artykuł  65.

Wymiana odsyłek zamkniętych ze statkami wojennemi.

Sporządzenie wykazów C 17, dotyczących odsyłek odprawianych lub otrzymywanych przez statki wojenne, jest obowiązkiem Zarządów tych krajów, do których siatki należą. Na chorągiewkach odsyłek odprawianych pod adresem statków wojennych w okresie statystyki należy podawać dzień wysłania.

W razie dosłania tego rodzaju odsyłek, Zarząd dosyłający powiadamia o tem Zarząd kraju, do którego należy statek.

Artykuł  66.

Zawiadomienie o tranzycie.

1.
Gdy droga oraz środki przewozowe, używane do. przewozu odsyłek podczas okresu Statystyki, są nieznane lub wątpliwe, Zarząd kraju wysyłającego obowiązany jest, na żądanie Zarządu kraju przeznaczenia, sporządzić dla każdej odsyłki zawiadomienie koloru - zielonego według dołączonego wzoru C 25. Zarząd kraju pochodzenia może również wysłać to zawiadomienie bez formalnego żądania Zarządu kraju przeznaczenia, jeżeliby okoliczności tego wymagały.

Karty listowe odsyłek, dla których sporządza się wspomniane zawiadomienie, maja być opatrzone w nagłówku bardzo widocznym napisem: "Bulletin de transit" (Zawiadomienia o tranzycie). Ten sam napis, podkreślony ołówkiem czerwonym, ma być umieszczony na chorągiewkach specjalnych "Statistique", 4 których mowa w artykule 61.

2.
Zawiadomienie o tranzycie ma być przesłane luźno wraz z odsyłkami, których ono dotyczy, do różnych urzędów, biorących udział w ich przewozie. W każdym zainteresowanym kraju urząd wymiany wejściowy i wyjściowy, z pominięciem wszystkich innych urzędów pośredniczących, wpisuje do zawiadomienia dane, dotyczące tranzytu przez niego wykonanego. Ostatni urząd wymiany pośredniczący winien przesłać zawiadomienie C 25 wprost do urzędu przeznaczenia odsyłki. Zawiadomienie to zwraca Zarząd kraju przeznaczenia urzędowi wysyłającemu jako załącznik do wykazu C 17. Jeżeli brakuje zawiadomienia o tranzycie, żądanego lub zapowiedzianego w nagłówku karty listowej, urząd przeznaczenia odsyłki obowiązany jest reklamować je bezzwłocznie.
Artykuł  67.

Statystyka luźno wysyłanych przesyłek listowych.

1.
Urzędy wymiany, wysyłające podczas okresu statystyki przesyłki listowe zwykłe i polecone, jako też listy i pudełka z podaną wartością, pochodzące bądź z własnego kraju, bądź z krajów poza nim leżących, jako pojedyncze sztuki, wpisuje je do karty listowej w sposób następujący:

"Nombre de correspondances à découvert ......"

(Ilość przesyłek listowych luźno wysyłanych ......).

Przesyłki listowe, zwolnione w myśl postanowień artykułu 75 konwencji, od wszelkich należności tranzytowych, nie podlegają zaliczeniu.

Dla ułatwienia sprawdzenia, wysyłający urząd wymiany winien z przesyłek listowych zwykłych, wykazanych ilościowo w karcie listowej, sporządzać specjalne wiązanki opatrzone napisem "Correspondances à découvert" (Przesyłki luźno wysyłane).

2.
Gdy urząd wymiany wysyłający nie ma do wysłania przesyłek listowych luźnych, umieszcza w nagłówku karty listowej uwagę:

"Pas de correspondancas à decouvert" (Bez przesyłek luźno wysyłanych).

3.
Wpisy do kart listowych sprawdza urząd przeznaczenia odsyłki. Gdyby urząd ten stwierdził różnicę ponad 5 sztuk, wówczas obowiązany jest poprawić odnośne wpisy i podać zauważony błąd do wiadomości urzędowi wysyłającemu zapomocą zawiadomienia. Jeżeli stwierdzona różnica nie przekracza wyżej podanej granicy, wpisy urzędu wysyłającego przyjmuje się za ważne.
4.
Po ukończeniu czynności statystycznych, odbierający urząd wymiany sporządza w jednym egzemplarzu wykazy (załączony wzór C 19), które przebyła bez zwłoki swemu Zarządowi centralnemu.
Artykuł  68.

Statystyka odsyłek przechowywanych na składzie.

Gdy chodzi o odsyłki, których przechowywane na składzie w porcie, w myśl przepisów artykułu 74 konwencji, podlega odpłatom na korzyść Zarządu przechowującego. Zarząd ten w ciągu czternastu lub dwudziestu ośmiu dni statystyki należności tranzytowych, sporządza dla poszczególnych krajów wysyłających wykaz dzienny według dołączonego wzoru C 21, w którym podaje cechy otrzymanych na przechowywanie z odnośnego kraju odsyłek, baz względu na dzień odprawy lub dalszego wysłania tych odsyłek.

Dane, zawarte w wykazach dziennych, zestawia się dla każdego kraju pochodzenia odsyłki, w wykazie ogólnym według dołączonego wzoru C 22, który przesyła się Zarządowi centralnemu odnośnego kraju, przy dołączeniu dotyczących wykazów, sporządzonych według wzoru C 21.

Wykaz ogólny C 22, uznany przez Zarząd wysyłający, należy wraz z wykazami C 21 przesłać Zarządowi centralnemu, któremu podlega urząd przechowujący odsyłki na składzie.

Artykuł  69.

Połączenia nadzwyczajne.

Niezależnie od przewozu drogą powietrzną, do połączeń nadzwyczajnych, upoważniających do pobierania specjalnych należności tranzytowych, zalicza się jedynie przyspieszony przewóz drogą lądową tak zwanej Poczty Indyjskiej i specjalne połączenie samochodowe między Palestyną lub też Syrją a Irakiem.

Rozdział  II.

ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  70.

Obliczanie należności tranzytowych.

1.
Przy sporządzaniu rachunków za tranzyt, worki lekkie, średnie i ciężkie, tak jak są określone w wyżej podanym artykule 62, wpisuje się do rachunku według przeciętnej wagi 4, 12 i 24 kilogramów.
2.
Wagę odsyłek zamkniętych, ilość przesyłek przewiezionych pojedynczo, wreszcie, ilość worków złożonych na składzie w porcie, mnoży się przez 26 lub 13, zależnie od wypadku, a iloczyn tworzy podstawę rachunków szczegółowych, ustalających we frankach sumy roczne, przypadające każdemu Zarządowi.

W wypadkach, gdy mnożnik 26 lub 13 nie odpowiada normalnej wymianie przesyłek któregokolwiek Zarządu, odnośne Zarządy porozumiewają się co do zastosowania innego mnożnika, miarodajnego na przeciąg lat, do których odnosi się statystyka.

Do zestawienia rachunków powołany jest Zarząd kraju-wierzyciela, który ja przesyła Zarządowi-dłużnikowi.

3.
W celu uwzględnienia wagi worków i opakowania, jako też wagi tych rodzajów przesyłek, które w myśl artykułu 75 konwencji zwolnione są od wszelkich należności tranzytowych, strąca się 10% z ogólnej, podanej w rachunku, wagi odsyłek zamkniętych.
4.
Szczegółowe rachunki należy sporządzać w podwójnych egzemplarzach na podstawie wykazów C 17, C 19 i C 21, na drukach C 18, C 20 i C 22. Następnie należy je przesłać Zarządowi wysyłającemu jak najrychlej, najpóźniej jednak w ciągu dziesięciu miesięcy, licząc od dnia zakończenia okresu statystyki.
5.
Jeżeli Zarząd, który wysłał rachunek szczegółowy, nie otrzymał w ciągu czterech miesięcy od dnia jego wysłania żadnego sprostowania, rachunek ten uważa się jako uznany.
Artykuł  71.

Ogólny rozrachunek roczny. Pośrednictwo Biura międzynarodowego.

1.
O ile zainteresowane Zarządy nie porozumiały się co do odmiennego sposobu postępowania, ogólny rachunek należności tranzytowych i składowego zestawia rocznie Biuro międzynarodowe.
2.
Skoro tylko wzajemne rachunki między dwoma Zarządami zostały przez oba Zarządy uznane lub skoro można je uważać za uznane (§ 5 poprzedniego artykułu), każdy Zarząd przesyła bez zwłoki do Biura międzynarodowego zestawienie (załączony wzór C 23), zawierające ogólne sumy rachunków. Po otrzymaniu takiego zestawienia od jednego Zarządu, Biuro międzynarodowe powiadamia o tem drugi Zarząd.

W saldzie opuszcza się centymy.

W razie stwierdzenia różnic między odpowiedniemi danemi dostarczonemi przez dwa Zarządy, Biuro międzynarodowe proponuje tym Zarządom porozumieć się i nadesłać mu cyfry ostatecznie ustalone.

Gdy jeden tylko Zarząd prześle zestawienie C 23, dane tego Zarządu będą miarodajne, o ile odpowiedni, wykaz Zarządu opóźniającego się nie nadejdzie do Biura międzynarodowego w odpowiednim terminie przed sporządzeniem najbliższego ogólnego rozrachunku rocznego.

W wypadkach, przewidzianych w § 5 artykułu poprzedniego, na zestawieniach umieszcza się uwagę "Aucune observation de l'Office débiteur n'est parvenue dans le délai réglamentaire" (Żadna uwaga Zarządu - dłużnika nie nadeszła w czasie przepisanym).

Gdy dwa Zarządy porozumiały się co do bezpośredniego wyrównywania rachunków, na zestawieniu C 23 umieszcza się uwagę "Compte réglé à part - à titre d'information" (Rachunek wyrównany oddzielnie - do wiadomości); zestawień takich nie wciąga się do ogólnego rozrachunku rocznego.

3.
Biuro międzynarodowe z końcem każdego roku, na podstawie nadesłanych mu do tego czasu zestawień uznanych za dokładne, sporządza ogólny rozrachunek roczny należności tranzytowych. W tym wypadku, Biuro stosuje się do przepisów ustalonych w artykule 60, § 2, dla wypłat rocznych.

W rozrachunku tym podane są:

a)
dług i wierzytelność każdego Zarządu;
b)
saldo bierne lub czynne każdego Zarządu;
c)
sumy dłużne, które Zarządy mają uiścić;
d)
sumy należne, które Zarządy mają otrzymać.

Biuro międzynarodowe dokłada starań, by ilość wypłat, dokonywanych przez Zarządy - dłużników, była możliwie ograniczona.

4.
Biuro międzynarodowe obowiązane jest przesyłać Zarządom związkowym rozrachunki roczne w terminie najkrótszym, a najpóźniej przed upływem pierwszego kwartału, następującego po roku sporządzenia rachunków.
Artykuł  72.

Wyplata należności tranzytowych.

1.
W braku odmiennego porozumienia, saldo otrzymane z ogólnego rozrachunku rocznego, sporządzonego przez Biuro międzynarodowe lub z odrębnych rozrachunków, jak również wypłatę, przewidzianą w artykule 60, § 2, Zarząd - dłużnik uiszcza odnośnemu Zarządowi w monecie złotej lub zapomocą czeków lub weksli na okaziciela, płatnych w stolicy lub ośrodku handlowym kraju - wierzyciela.

W razie dokonywania wypłat zapomocą czeków lub weksli, papiery te wystawia się w walucie kraju-wierzyciela na sumę odpowiadającą, według kursu z dnia kupna, wartości salda wyrażonego we frankach. Koszta wypłaty ponosi Zarząd - dłużnik.

Czeki lub weksle tego rodzaju mogą być wystawiane również na inny kraj, pod warunkiem jednak, by przedstawiały tę samą równowartość oraz, by koszta zdyskontowania ponosił Zarząd - dłużnik.

2.
Wypłata wspomniana ma być dokonana możliwie bez zwłoki, najpóźniej jednak przed upływem czterech miesięcy, od dnia wysłania rozrachunku przez Biuro międzynarodowe lub od dnia wezwania płatniczego, przesłanego Zarządowi-dłużnikowi przez Zarząd - wierzyciela, jeżeli chodzi o rozrachunek, wyrównywany odrębnie. Termin ten może być przedłużony do pięciu miesięcy w obrocie z krajami odległemu.

Po upływie tych terminów sumy należne będą oprocentowane po 7% rocznie, licząc od dnia wygaśnięcia wspomnianych terminów.

CZĘŚĆ  ÓSMA.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Jedyny rozdział.

Artykuł  73.

Kupony na odpowiedź.

1.
Kupony na odpowiedź, według dołączonego wzoru C 26, wydaje Biuro międzynarodowe na papierze, opatrzonym wodnym napisem dużemi literami "U P U".
2.
Każdemu Zarządowi wolno:
a)
opatrzyć kupony zapomocą dziurkowania znakami odróżniającemi, któreby nie przeszkadzały odczytaniu tekstu i nie utrudniały sprawdzania kuponów;
b)
zmieniać odręcznie lub sposobem 'drukarskim cenę sprzedażną, wskazaną na kuponach.
3.
Biuro międzynarodowe dostarcza kuponów po cenie własnych kosztów.
4.
O ile zainteresowane Zarządy nie zawarły porozumienia odmiennego, przesyła się wymienione kupony corocznie Zarządom, które je puściły w obieg, podając ogólną ich ilość i wartość.
5.
Skoro dwa Zarządy uzgodnią ilość kuponów wymienionych w ich wzajemnym obrocie, każdy Zarząd sporządza wykaz (załączony wzór C 27), zawierający saldo bierne lub czynne i przesyła wykaz ten do Biura międzynarodowego. W razie braku uzgodnienia między dwoma Zarządami w ciągu sześciu miesięcy, Zarząd-wierzyciel zestawia swój rachunek i przesyła go do Biura międzynarodowego. Przy sporządzaniu wykazu kupon liczy się po 371/2 centymów. Biuro międzynarodowe umieszcza saldo w rocznym obrachunku.

W razie, gdy jeden tylko Zarząd nadeśle wykaz (wzór C 27), dane tego Zarządu są miarodajne.

6.
Gdy, w stosunkach między dwoma Zarządami, saldo roczne nie przekracza 25 franków, Zarząd-dłużnik zwolniony jest od wszelkiej wypłaty, a wykazu tego nie sporządza się.
7.
Gdy dwa Zarządy umówiły się co do bezpośredniego wyrównywania rachunków, nie przesyła się wykazów do Biura międzynarodowego.
8.
Wypłata salda odbywa się na warunkach, ustalonych w artykule 72.
Artykuł  74.

Karty tożsamości.

1.
Zarządy wyznaczają urzędy lub miejsca służbowe, upoważnione do wydawania kart tożsamości.
2.
Karty te wystawia się na formularzach według dołączonego wzoru C 28. Formularzy tych dostarcza Biuro międzynarodowe po cenie własnych kosztów.
3.
Osoba, ubiegająca się o wydanie karty, ma złożyć swoją fotografię i udowodnić tożsamość swej osoby. Zarządy ogłoszą niezbędne przepisy, aby karty tożsamości były wydawane tylko po dokładnem sprawdzeniu tożsamości starającego się o kartę.

Funkcjonariusz wpisuje podanie do rejestru, wypełnia atramentem i literami łacińskiemi dane, wymagane nadrukiem formularza karty tożsamości, nakleja na niej fotografję w miejscu na to wyznaczonem, umieszcza znaczek pocztowy, odpowiadający pobranej należności w ten sposób, iż jedna połowa znaczka znajduje się na fotografji-druga na karcie, poczerń unieważnia znaczek bardzo wyraźnym odciskiem datownika.

Następnie umieszcza znowu odcisk datownika lub pieczęci urzędowej w sposób, by odcisk ten obejmował jednocześnie górną część fotografji i kartę, odtwarza ten sam odcisk na przedniej stronie karty, podpisuje ją i wręcza interesantowi, po uprzedniem przez niego podpisaniu.

4.
Jeżeli rysy twarzy właściciela karty tożsamości uległy zmianie do tego stopnia, że nie odpowiadają fotografji lub rysopisowi, kartę tożsamości należy odnowić.
5.
Każdy kraj może wydawać karty tożsamości obrotu międzynarodowego według przepisów stosowanych do kart tożsamości jego obrotu wewnętrznego.
Artykuł  75.

Wymiana odsyłek ze statkami wojennemu.

1.
Wprowadzenie wymiany odsyłek, zamkniętych między Zarządem pocztowym a eskadrami lub statkami wojennemi tego samego kraju lub wzajemnie między poszczególnemi eskadrami lub statkami tego samego kraju, należy, o ile to jest możliwe, podać zawczasu do wiadomości Zarządom pośredniczącym.
2.
Adres takich odsyłek należy sformułować w sposób następujący:

Du bureau de ......

Pour

la division navale (narodowość) de

(oznaczenie eskadry) à ......

le bâtiment (narodowość) le (nazwa statku) á ...... (Kraj)

lub:

De la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ......

Du bâtiment (narodowość) le (nazwa statku) à ......

Pour le bureau de ...... (Kraj)

lub:

De la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ......

Du bâtiment (narodowość) le (nazwa statku) à ...... (Kraj)

Pour

la division navale (narodowość) de (oznaczenie eskadry) à ......

le bâtiment (narodowość le (nazwa statku) à ...... (Kraj)

3.
O ile w adresie odsyłki, przeznaczonej dla eskadry lub statków wojennych, lub odsyłki od nich pochodzącej, nie podano specjalnej drogi, należy odsyłkę przewozić najszybszemi połączeniami pocztowemi w ten sam sposób, jak to ma miejsce przy przewozie odsyłek wymienianych miedzy urzędami pocztowemi.

Kapitan statku pocztowego przewożącego odsyłki, przeznaczone dla eskadry lub statku wojennego, przechowuje je do dyspozycji komendanta odnośnej eskadry lub statku wojennego, a to na wypadek, gdyby ten komendant w drodze zażądał od statku wydania mu odsyłek.

4.
Jeżeli statki wojenne nie znajdują się w miejscu przeznaczenia w chwili nadejścia tam adresowanych do nich odsyłek, odsyłki te pozostają na przechowaniu w urzędzie pocztowym aż do podjęcia ich przez adresata, lub aż do czasu dostania ich do innej miejscowości. Dostania może zażądać bądź Zarząd pocztowy kraju pochodzenia, bądź komendant eskadry lub statku wojennego, dla których odsyłki te są przeznaczone, bądź też wreszcie Konsul tego kraju.
5.
Odsyłki, na których umieszczono uwagę: "Aux soins du Consul de ......". (Do rąk Konsula ......) wydaje się Konsulatowi kraju pochodzenia. Odsyłki te na żądanie Konsula mogą być następnie ponownie przyjęte przez pocztę i bądź zwrócone do miejsca nadania, bądź dosłane do innego miejsca przeznaczenia.
6.
Odsyłki, przeznaczone dla statku wojennego, uważa się jako odsyłki tranzytowe aż do chwili wydania ich komendantowi odnośnego statku wojennego, nawet w tych wypadkach., gdy w adresie pierwotnym wskazany jest urząd pocztowy lub Konsul, któremu powierzono pośrednictwo w przewozie; wobec tego można je uważać za nadeszłe do miejsca przeznaczenia dopiero wówczas, gdy będą doręczone właściwemu statkowi wojennemu.
Artykuł  76.

Ceduły należnościowe. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p.

1.
Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p., wypłacanych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, odbywają się na podstawie szczegółowych rachunków miesięcznych, sporządzanych według załączonego wzoru C 4 przez Zarząd-dłużnika w walucie kraju-wierzyciela. Ceduły należnościowe wpisuje się do rachunku w porządku alfabetycznym nazw urzędów, które zaliczkowo uiściły należności i według numerów porządkowych, podanych na cedułach.

Jeżeli pomiędzy dwoma Zarządami odbywa się również wymiana paczek, mogą one w braku zawiadomienia odmiennego, w rachunkach, dotyczących ceduł należnościowych z obrotu pączkowego, umieszczać również rachunki, dotyczące wymiany przesyłek listowych.

2.
Rachunek szczegółowy, wraz z cedułami należnościowemi, przesyła się Zarządowi-wierzycielowi najpóźniej w końcu miesiąca, następującego po miesiącu sprawozdawczym. Próżnych rachunków nie sporządza się.
3.
Sprawdzanie rachunków odbywa się na zasadach, ustalonych dla rachunków przekazowych.
4.
Wyrównanie rachunków odbywa się w sposób odrębny. Jednakże każdy Zarząd może żądać, ażeby te rachunki dołączano bądź do rachunków, dotyczących przekazów pocztowych, bądź do rachunków C P 14 lub C P 15, dotyczących paczek pocztowych.
Artykuł  77.

Formularze do użytku nadawców.

Jako formularze do użytku nadawców, w myśl artykułu 30, § 2 konwencji, uważa się:

formularze C 1 (Nalepka celna), C 2 (Deklaracja celna), C 6 (Zwrotne poświadczenie odbioru), C 8 (Międzynarodowy przekaz pobraniowy), C 10 (Koperta do dosyłania), C 11 (Żądanie wycofania przesyłki lub zmiany adresu), C 12 (Reklamacja zwykłej przesyłki listowej), C 13 (Reklamacja przesyłki poleconej).

Artykuł  78.

Termin przechowywania dokumentów.

Dokumenty, dotyczące służby międzynarodowej, należy przechowywać najmniej przez dwa lata.

Artykuł  79.

Adres telegraficzny.

W korespondencji telegraficznej, wymienianej wzajemnie, Zarządy używają adresu telegraficznego "Postgen" z dodaniem nazwy miasta, w którem znajduje się siedziba Zarządu centralnego.

CZĘŚĆ  DZIEWIĄTA.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Jedyny rozdział.

Artykuł  80.

Kongresy i Konferencje.

Biuro międzynarodowe przygotowuje materjał do prac Kongresów i Konferencyj; zajmuje się sporządzaniem i rozdziałem potrzebnych dokumentów.

Dyrektor tego Biura uczestniczy w posiedzeniach Kongresów i Konferencyj oraz bierze udział w obradach, jednakże bez głosu rozstrzygającego.

Artykuł  81.

Informacje. Wnioski, dotyczące zmiany przepisów.

Biuro międzynarodowe obowiązane jest w każdej chwili udzielać członkom Związku wszelkich informacyj w sprawach, dotyczących służby pocztowej.

Biuro międzynarodowe wdraża postępowanie co do wniosków, dotyczących zmiany lub wykładni, przepisów, które obowiązują Związek i ogłasza wynik wyrażonych opinij.

Artykuł  82.

Wydawnictwa.

1.
Biuro międzynarodowe wydaje, posiłkując się dostarczanym mu materjałem, specjalne czasopismo w językach: niemieckim, angielskim, hiszpańskim i francuskim.
2.
Na podstawie danych, nadsyłanych mu w myśl poniżej podanego artykułu 90, Biuro ogłasza zbiór urzędowy wszystkich informacyj ogólnych co do wykonywania w każdym kraju konwencji i regulaminu. Późniejsze zmiany ogłasza się w drodze okólników.

Podobne zbiory co do wykonywania porozumień ogłasza się na życzenie Zarządów, uczestniczących w tych porozumieniach.

3.
Dokumenty, wydawane przez Biuro międzynarodowe, otrzymują Zarządy w stosunku do jednostek, wyznaczonych dla każdego Zarządu w artykule 24 konwencji.

Egzemplarze dodatkowe tych dokumentów, których żądałyby Zarządy, podlegają osobnej opłacie, Według kosztów własnych nakładu.

4.
Biuro międzynarodowe obowiązane jest wydać spis alfabetyczny wszystkich urzędów pocztowych całego świata, umieszczając specjalne wzmianki przy nazwach tych urzędów, które wykonywają pewne gałęzie służby pocztowej, ogólnie jeszcze nie stosowane. Spis ten uzupełnia się według stanu faktycznego zapomocą dodatków lub w inny sposób, uznany przez Biuro międzynarodowe za odpowiedni.

Spis ten otrzymują Zarządy w ilości po 10 egzemplarzy na jednostkę, wyznaczoną poszczególnym Zarządom w artykule 24 konwencji. Egzemplarze dodatkowe, których żądałyby Zarządy, podlegają osobnej opłacie, po cenie kosztów własnych nakładu.

Artykuł  83.

Sprawozdanie roczne.

Biuro międzynarodowe sporządza roczne sprawozdanie ze swych czynności i podaje do wiadomości wszystkim Zarządom.

Artykuł  84.

Język urzędowy Biura międzynarodowego.

Językiem urzędowym Biura międzynarodowego jest język francuski.

Artykuł  85.

Kupony na odpowiedź. Karty tożsamości. Tabela równowartości.

Biuro międzynarodowe obowiązane jest wydawać i dostarczać kuponów na odpowiedź i kart tożsamości, jak również sporządzać i dostarczać tabeli równowartości, przewidzianej w artykule 5.

Artykuł  86.

Bilans i wyrównywanie rachunków.

1.
Biuro międzynarodowe obowiązane jest zestawiać bilans i wyrównywać rachunki wszelkiego rodzaju, dotyczące międzynarodowej służby pocztowej między Zarządami, które zgadzają się na korzystanie z pośrednictwa Biura. Zarządy porozumiewają się w tym celu między sobą i z Biurem międzynarodowem.
2.
Na życzenie zainteresowanych Zarządów, Biuru międzynarodowemu można przekazywać również rozrachunki telegraficzne, w celu ich uwzględnienia w wyrównywaniu salda.
3.
Każdy Zarząd zachowuje prawo sporządzania, według swego uznania, specjalnych rachunków, dotyczących różnych gałęzi służby i wyrównywania ich z odpowiedniemi Zarządami, nie korzystając z pośrednictwa Biura międzynarodowego, któremu należy tylko podać gałęzie służby i kraje, które ma obejmować jego współudział.
4.
Zarządy, które korzystają z pośrednictwa Biura międzynarodowego przy bilansowaniu i wyrównywaniu rozrachunków, mogą zaniechać korzystania z tego pośrednictwa po trzymiesięcznem wypowiedzeniu.
Artykuł  87.

Sporządzanie rozrachunków.

1.
Po wzajemnem sprawdzeniu i uzgodnieniu obustronnych rachunków szczegółowych, Zarządy-dłużnicy przesyłają Zarządom-wierzycielom, na każdy rodzaj czynności osobne uznanie długu, w którem podają we frankach i centymach sumę salda z obustronnych rachunków szczegółowych, wymieniając równocześnie tytuł wierzytelności i odnośny okres czasu.

O ile niema innego porozumienia, Zarząd który dla celów wewnętrznej rachunkowości pragnie posiadać rachunek ogólny, musi go sam sporządzić i przesłać do uznania odnośnemu Zarządowi.

Zarządy mogą porozumieć się co do odmiennego postępowania w stosunkach wzajemnych.

2.
Każdy Zarząd przesyła do Biura międzynarodowego co miesiąc lub co kwartał, gdy to ze względu na specjalne warunki jest pożądane, wykaz, w którym podaje swój stan posiadania z tytułu poszczególnych rachunków i ogólną sumę, na jaką jest wierzycielem poszczególnych Zarządów związkowych; każda uwidoczniona w tych wykazach wierzytelność ma być stwierdzona uznaniem należności przez Zarząd-dłużnika.

Wykaz ten winien nadejść do Biura międzynarodowego najpóźniej w dniu 19 każdego miesiąca lub w ciągu pierwszego miesiąca każdego kwartału; w przeciwnym razie wykaz zostanie uwzględniony dopiero przy wyrównywaniu rachunków za następny miesiąc lub kwartał.

3.
Biuro międzynarodowe stwierdza dokładność wykazów przez porównanie uznań. O każdym wypadku, wymagającym sprostowania, Zarządy zainteresowane otrzymują zawiadomienie.

Dług każdego Zarządu wobec innych Zarządów wpisuje się do zestawienia; by ustalić ogólny dług każdego Zarządu, dostateczne jest zliczyć poszczególne kolumny tego zestawienia.

Artykuł  88.

Bilans ogólny.

1.
Biuro międzynarodowe łączy wykazy i zestawienia w jeden ogólny bilans, zawierający:
a)
ogólny dług i ogólną wierzytelność każdego Zarządu;
b)
saldo bierne i czynne każdego Zarządu;
c)
sumy, które mają wypłacić Zarządy-dłużnicy i podział tych sum między Zarząd - wierzycieli.

Biuro międzynarodowe dokłada starań, by każdy Zarząd mógł uregulować swe zobowiązania zapomocą tylko jednej lub najwyżej dwóch oddzielnych wypłat.

Jednakże Zarząd, którego wierzytelność u innego Zarządu przekracza zazwyczaj sumę 50.000 franków, ma prawo żądać zaliczek.

Powyższe zaliczki wpisuje zarówno Zarząd-wierzyciel, jak i Zarząd-dłużnik w końcu wykazów, przesyłanych do Biura międzynarodowego.

2.
Uznania długu, przesyłane do Biura międzynarodowego wraz z wykazami, układa się według Zarządów.

Uznania te służą za podstawę do zestawienia rozrachunku dla każdego zainteresowanego Zarządu. W rozrachunku tym podaje się:

a)
sumy poszczególnych rachunków, odnoszących się do różnych gałęzi służby;
b)
ogólne sumy dla każdego Zarządu, otrzymane z podsumowania wszystkich poszczególnych rachunków;
c)
ogólne sumy należne wszystkim Zarządom-wierzycielom z każdej gałęzi służby oraz ich sumę ostateczną.

Suma ostateczna musi się równać ogólnej sumie długu, uwidocznionego w zestawieniu.

W końcu zestawienia likwidacyjnego należy podać różnicę między ogólną sumą długu a ogólną sumą wierzytelności; ta ostatnia pozycja przedstawia wynik, otrzymany z wykazów, nadsyłanych przez Zarządy do Biura międzynarodowego. Suma nadwyżki długu lub wierzytelności powinna być równa saldu biernemu lub czynnemu, podanemu w bilansie ogólnym. Pozatem zestawienie powyższe wskazuje Zarządy, na których dobro Zarząd-dłużnik ma uskutecznić wypłatę.

Biuro międzynarodowe ma przesłać zestawienia likwidacyjne Zarządom zainteresowanym najpóźniej do dnia 22 każdego miesiąca.

Artykuł  89.

Wypłata.

Sumy, należne na podstawie zakończonego rozrachunku, wypłaca jeden Zarząd drugiemu Zarządowi w terminie możliwie najkrótszym, najpóźniej jednak w ciągu czternastu dni po otrzymaniu rachunku przez Zarząd-dłużnika. Co do innych warunków zapłaty, obowiązują przepisy § 1 artykułu 72. Przepisy § 2 tego artykułu stosuje się w wypadkach, gdy w terminie oznaczonym saldo nie zostało wpłacone.

Salda bierne lub czynne, nieprzekraczające 500 franków, mogą być przeniesione do rozrachunku za następny miesiąc, jednakże w tym tylko wypadku, gdy Zarządy zainteresowane nadsyłają Biuru międzynarodowemu wykazy miesięczne. To przeniesienie zaznacza się w zestawieniach i w rozrachunkach Zarządów dłużnika i wierzyciela. W odnośnych wypadkach Zarząd-dłużnik przesyła Zarządowi-wierzycielowi uznanie długu na należną sumę, celem umieszczenia w następnym wykazie.

Artykuł  90.

Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

1.
Zarządy obowiązane są przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura miedzynarodowego w szczególności:
a)
wykaz opłat dodatkowych, pobieranych zgodnie z artykułami 36 i 76 konwencji na pokrycie kosztów połączeń nadzwyczajnych, tudzież spis krajów, z któremi w obrocie te dodatkowe opłaty są stosowane" wreszcie, spis połączeń, usprawiedliwiających pobieranie tej opłaty;
b)
zbiór, w trzech egzemplarzach, swoich znaczków pocztowych i wzorów nadruków, wytłaczanych maszyną do frankowania z podaniem daty, od której znaczki pocztowa poprzedniego wydania wycofuje się z obiegu;
c)
zawiadomienie co do stosowania lub niestosowania pewnych ogólnych zarządzeń konwencji i regulaminu;
d)
wykaz opłat zniżonych, stosowanych na podstawie artykułu 5 konwencji oraz wykaz relacyj, w których te opłaty znajdują zastosowanie;
e)
wszelkie potrzebne wiadomości, dotyczące przepisów celnych lub innych, jak również zakazy lub ograniczenia, regulujące przywóz i tranzyt przesyłek pocztowych w zakresie ich służby;
f)
spis długości w kilometrach dróg przewozu lądowego odsyłek w tranzycie;
g)
spis linij okrętowych, wychodzących z ich portów, a używanych do przewozu odsyłek, z podaniem drogi, odległości i czasu przajazdu między portem załadowania a każdym z następnych portów, do których zawijają statki, okresowości służby, wraz z wyszczególnieniem krajów, którym w razie użycia statków mają być uiszczone należności za przewóz morski;
h)
zawiadomienie, czy w przesyłkach opłaconych według taryfy dla listów dopuszczają lub nie, przedmioty, podlegające należnościom celnym;
i)
swoje opłaty wewnętrzne.
2.
Wszelkie późniejsze zmiany, dotyczące któregokolwiek z wyżej wymienionych punktów, należy niezwłocznie podawać do wiadomości.
3.
Zarządy przesyłają Biuru międzynarodowemu po dwa egzemplarze wszelkich ogłaszanych przez nie wydawnictw, dotyczących zarówno służby wewnętrznej, jak i służby międzynarodowej.
Artykuł  91.

Statystyka ogólna.

1.
Biuro międzynarodowe sporządza statystykę ogólną za każdy rok.

W tym celu Zarządy nadsyłają do Biura międzynarodowego możliwie wyczerpujące zestawienia danych statystycznych w formie wykazów, sporządzonych według załączonych wzorów C 29 i C 30. Wykazy C 29 należy nadsyłać z końcem lipca każdego roku; jednakże dane do części I, II i IV tego wykazu należy podawać tylko co trzy lata; wykaz C 30 należy również przesyłać co trzy lata w tym samym terminie. Dostarczone dane dotyczą zawsze roku ubiegłego.

2.
Czynności służbowe, które wymagają rejestracji, stanowią przedmiot wykazów periodycznych, sporządzanych na podstawie dokonanych wpisów.
3.
Co do wszelkich innych działów służby przeprowadza się rok rocznie obliczenie przesyłek listowych wszelkiego rodzaju, bez podziału na listy, kartki, papiery handlowe, druki, próbki towarów i pakieciki, a przynajmniej w każdym trzecim roku - obliczenie każdego rodzaju przesyłek listowych.

Każdy Zarząd ustala sam termin i czas trwania obliczenia.

4.
W czasie między jedną a drugą statystyką Szczegółową, ilość przesyłek poszczególnych rodzajów oblicza się na podstawie stosunku, jaki zachodzi między liczbami, ustalonemi na podstawie poprzedniej statystyki szczegółowej.
5.
Biuro międzynarodowe daje do druku formularze statystyczne i rozsyła je do wypełnienia każdemu Zarządowi. Przytem udziela Zarządom, które o to proszą, wszelkich niezbędnych wskazówek co do sposobu postępowania, które zapewniłoby jednolitość w czynnościach statystycznych.
Artykuł  92.

Wydatki Biura międzynarodowego.

1.
Zwyczajne wydatki Biura międzynarodowego w ciągu roku nie mogą przekraczać sumy 350.000 franków szwajcarskich.
2.
Zarząd poczt szwajcarskich czuwa nad wydatkami Biura międzynarodowego, wydaje potrzebne zaliczki i sporządza rachunek roczny, który następnie podaje się do wiadomości innym Zarządom.
3.
Sumy, wypłacone zaliczkowo przez Zarząd poczt szwajcarskich, stosownie do § 2 niniejszego artykułu, odnośne Zarządy mają zwrócić w terminie możliwie najkrótszym, a najpóźniej przed 31 grudnia tego roku, w którym został przesłany rozrachunek. Po upływie tego terminu, sumy należne podlegają oprocentowaniu po 7% rocznie na korzyść Zarządu szwajcarskiego.
4.
Pod względem udziału w wydatkach, kraje, należące do Związku, podzielone są na klasy w sposób następujący:

1-a klasa: Unja Południowo - Afrykańska, Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Republika Argentyna, Federacja Australijska (Commonwealth of Australia), Kanada, Chiny, Francja, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandii Północnej, Indje Brytyjskie, Wolne Państwo Irlandji, Włochy, Japonia, Nowa Zelandja, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad;

2-a klasa: Hiszpanja, Meksyk;

3-a klasa: Zespół Wysp stanowiących posiadłości Stanów Zjednoczonych Ameryki prócz Wysp Filipinów, Belgia, Brazylja, Egipt, Alger, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół, innych Kolonij Francuskich, Grecja, Holandja, Indje Holenderskie, Polska, Rumunja, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja;

4-a klasa: Austrja, Danja, Finlandia, Węgry, Chosen, Norwegja, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji;

5-a klasa: Bułgarja, Chili, Republika Kolumbja, Estonja, Łotwa, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Peru, Persja, Tunis;

6-a klasa: Afganistan, Albanja, Boliwja, Republika Kosta-Rika, Republika Kuba, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Ekwador, Abisynja, Gwatemala, Republika Haiti, Republika Honduras, Litwa, Luksemburg, Nikaragua, Republika Panama, Paragwaj, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Republika Salwador, Terytorjum Sarry, Syjam, Urugwaj, Stany Zjednoczone Wenezueli;

7-a klasa: Wyspy Filipiny, Kolonja Kongo Belgijskie, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Irak, Islandja, Zespół Kolonij Włoskich, Zespół Posiadłości Japońskich prócz Chosen, Republika Liberja, Republika San Marino, Państwo Watykanu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  93.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i konwencja, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJE:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Noboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY REGULAMINU.

Przystępując do podpisania regulaminu wykonawczego konwencji, uchwalonej przez Światowy Kongres Pocztowy w Londynie, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I.

Wypłata salda z rozrachunku należności tranzytowych.

1.
Przy dokonywaniu wypłaty salda, przewidzianego w artykule 72, zapomocą czeków lub weksli, suma na czekach tych lub wekslach ma być podana w walucie kraju, w którym centralny bank emisyjny lub inna rządowa instytucja emisyjna kupuje i sprzedaje złoto lub dewizy w złocie za monetę krajową po kursie ustalonym ustawowo lub na zasadzie umowy z Rządem.

Jeżeli waluty kilku krajów odpowiadają wymienionym warunkom, kraj-wierzyciel oznacza walutę, jaka mu odpowiada. Przeliczanie odbywa się al pari w stosunku do monety złotej.

2.
Na czekach lub wekslach może być również podana waluta kraju-wierzyciela, o ile między odnośnemi Zarządami nastąpiło porozumienie w tej sprawie. W tym wypadku, saldo przelicza się al pari w stosunku do monety złotej na walutę kraju, która odpowiada warunkom przewidzianym w paragrafie poprzednim. Otrzymaną sumę przelicza się następnie na walutę kraju-dłużnika, a z tej na walutę, kraju-wierzyciela, według kursu giełdowego stolicy lub jakiegokolwiek ośrodka handlowego kraju-dłużnika, w dniu wydania zlecenia kupna czeku lub weksla.

II.

Sporządzanie odsyłek.

Zarząd Stanów Zjednoczonych Ameryki może wkładać kartę listową do worka zawierającego listy zwykłe, byleby tylko znak "F" był wyraźnie uwidoczniony na chorągiewce tego worka.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście regulaminu, do którego się odnosi, i podpisali protokół w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 r.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ.

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

FORMULARZE

C 1 - C 30

grafika

POSTANOWIENI DOTYCZĄCE PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Treść.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

Art.

1. Przesyłki listowe, dopuszczone do przewozu lotniczego.

2. Wolność tranzytu.

3. Opłaty i ogólne warunki przyjmowania korespondencji lotniczej.

4. Korespondencja lotnicza nieopłacona lub niedostatecznie opłacona.

5. Doręczanie korespondencji lotniczej.

6. Dosyłanie i zwrot przesyłek lotniczych.

Rozdział  II.

Przesyłki polecone lub z podaną wartością.

I.

Przesyłki polecone.

7. Przesyłki polecone.

8. Odpowiedzialność.

II.

Przesyłki z podaną wartością.

9. Przesyłki z podaną wartością,

Rozdział  III.

Przyznawanie opłat za przewóz lotniczy. Należność za przewóz.

10. Przyznawanie opłat za przewóz lotniczy.

11. Należności za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych.

12. Należność za przewóz korespondencji luźno wysyłanej.

13. Obliczanie odległości między dwoma krajami, połączonemi kilkoma linjami powietrznemi.

Rozdział  IV.

Biuro międzynarodowe.

14. Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

Rozdział  V.

Wyrównywanie rachunków.

15. Statystyka, dotycząca rozrachunków.

16. Sporządzanie odsyłek zwyczajnych lub odsyłek lotniczych w okresie statystyki należności za przewóz lotniczy.

17. Stwierdzanie wagi korespondencji lotniczej.

18. Wykaz zamkniętych odsyłek lotniczych.

19. Sporządzanie wykazów A V 3 i A V 4 odsyłek lotniczych.

20. Rachunek należności za przewóz lotniczy.

21. Ogólny rozrachunek.

Rozdział  VI.

Różne postanowienia.

Art.

22. Oznaczanie korespondencji lotniczej.

23. Częściowy przewóz powietrzny.

24. Sposób odprawiania korespondencji lotniczej w odsyłkach zwyczajnych.

25. Napis na kartach listowych i wartościowych i na chorągiewkach odsyłek, zawierających korespondencję lotniczą.

26. Kierowanie korespondencji lotniczej.

27. Clenie przesyłek listowych, podlegających cłu.

28. Stosowanie Postanowień Światowej Konwencji Pocztowej i Porozumień.

29. Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ, DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Jedyny artykuł.
Należności za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych.

Załączniki 

Formularze A V 1 do A V 4.:

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Rozdział I.

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1.

Przesyłki listowe, dopuszczone do przewozu lotniczego.

1.
Do przewozu lotniczego na całej lub na części linji dopuszcza się wszystkie przesyłki, wyszczególnione w artykule 32 Światowej Konwencji Pocztowej, a mianowicie: listy, kartki pocztowe pojedyncze lub z opłaconą odpowiedzią, papiery handlowe, pakieciki, druki wszelkiego rodzaju (wraz z drukami wypukłemi dla ociemniałych), próbki towarów, jak równe przekazy pocztowe i abonamenty pocztowe. Przesyłki te otrzymują wówczas nazwę "Correspondances-avion" (Korespondencje lotnicze).
2.
Przesyłki, wymienione w artykule 32 konwencji, można nadawać jako polecone.
3.
Przesyłki z podaną wartością - listy i pudełka - mogą być również dopuszczone do przewozu lotniczego między krajami, które umówią się co do wymiany takich przesyłek drogą powietrzną.
Artykuł  2.

Wolność tranzytu.

Wolność tranzytu, przewidzianego w artykule 25 Światowej Konwencji Pocztowej, jest zapewniona dla korespondencji lotniczej na całym obszarze Związku bez względu na to, czy Zarządy pośredniczące biorą udział, czy też nie biorą udziału w przesyłaniu tej korespondencji.

Artykuł  3.

Opłaty a ogólne warunki przyjmowania korespondencji lotniczej.

1.
Przesyłki, nadawane do przewozu drogą powietrzną, podlegają, poza przepisanemi opłatami pocztowemi, specjalnej opłacie dodatkowej za przewóz lotniczy, której wysokość ustala Zarząd kraju nadania; ta opłata dodatkowa nie powinna przekraczać 25 centymów złotych od 20 gramów i od 1.000 kilometrów drogi powietrznej.
2.
Za kartki pocztowe i przekazy pocztowe opłata dodatkowa wynosi najwyżej 25 centymów złotych od sztuki i od 1.000 kilometrów drogi powietrznej.
3.
Opłatę dodatkową za kartki pocztowe z opłaconą odpowiedzią pobiera się od każdej części osobno w miejscu wysłania każdej z tych części.
4.
Opłaty dodatkowe, o których mowa w §§ 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, stosują się tylko do połączeń, dla których obowiązuje taryfa, przewidziana w artykule 11, § 10. Opłaty te mają być jednolite dla każdego kraju przeznaczenia.
5.
Opłata za korespondencję lotniczą, przewożoną zapomocą połączeń nadzwyczajnych (art. 11, § 11), może być podwyższona stosownie do nadzwyczajnych kosztów, jakie pociąga za sobą korzystanie z tych połączeń.
6.
Opłaty winny być uiszczane obowiązkowo przy nadawaniu. Z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w artykule 6, opłaty te nie mogą być pobierane od adresatów.
7.
Przesyłki lotnicze opłaca się na warunkach, przewidzianych w artykule 46 Światowej Konwencji Pocztowej. Jednakże, bez względu na rodzaj tych przesyłek, opłata może być uwidoczniona zapomocą napisu odręcznego w cyfrach z podaniem pobranej sumy, wyrażonej w walucie kraju nadania w następujący sposób:

"Affranchissement percu: Fr. c."

Napis ten może być sporządzony zapomocą stempelka, umieszczony na znaczku lub na nalepce specjalnej, albo też poprostu napisany na kopercie przesyłki w jakikolwiek sposób. W każdym jednak wypadku napis ma być stwierdzony datownikiem urzędu nadania.

Artykuł  4

Korespondencja lotnicza nieopłacona lub niedostatecznie opłacona.

1.
W razie zupełnego braku opłaty, z korespondencją lotniczą postępuje się w myśl przepisów artykułów 34 i 35 Światowej Konwencji Pocztowej. Przesyłki, których opłata pocztowa nie jest obowiązkowa przy nadawaniu, przewozi się zwykłą drogą.
2.
W razie niedostatecznej opłaty, korespondencje lotniczą przesyła się drogą powietrzną, jeżeli uiszczone opłaty wynoszą przynajmniej tyle, co opłata za przewóz lotniczy. Przepisy artykułu 35 Światowej Konwencji Pocztowej stosuje się do pobierania opłat pocztowych, nieuiszczonych przy nadaniu.
3.
W razie przewozu tych przesyłek zwykłą droga, urząd nadawczy lub urząd wymiany powinien skreślić wszelkie napisy, dotyczące przewozu lotniczego.
Artykuł  5.

Doręczanie korespondencji lotniczej.

1.
Korespondencję lotnicza doręcza się jak najrychlej, a przynajmniej przy pierwszem doręczaniu po jej nadejściu do urzędu przeznaczenia.
2.
Nadawcy mogą żądać doręczenia przesyłki w miejscu zamieszkania odbiorcy przez umyślnego posłańca bezpośrednio po jej nadejściu, uiszczając specjalną opłatą ekspresową, przewidzianą w artykule 44 Światowej Konwencji Pocztowej. Prawo to przysługuje tylko w obrocie z krajami, które zaprowadziły w obrocie wzajemnym wymianę przesyłek ekspresowych.
3.
Za dodatkowem wynagrodzeniem. Zarządy, po porozumieniu się między sobą, mogą wykonywać doręczenie w miejscu zamieszkania odbiorcy zapomocą urządzeń specjalnych, a w szczególności zapomocą połączeń pneumatycznych.
Artykuł  6.

Dosyłanie i zwrot przesyłek lotniczych.

1.
Korespondencję lotnicza, przeznaczoną dla odbiorców, którzy zmienili miejsce zamieszkania, dosyła się do nowego miejsca przeznaczenia drogą zwykłą, o ile odbiorca nie żądał wyraźnie dosłania drogą powietrzną i nie uiścił zgóry w urzędzie dosyłającym opłaty za ponowny przewóz lotniczy. Przesyłki listowe niedoręczalne zwraca się do miejsca nadania drogą zwykłą.
2.
W razie dosłania lub zwrotu przesyłki zwykłą drogą pocztową, nalepkę "Par avion" i wszelkie napisy, dotyczące przewozu droga powietrzną, należy obowiązkowo przekreślić zapomocą dwu grubych kresek poprzecznych.

Rozdział  II.

PRZESYŁKI POLECONE LUB Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

I.

Przesyłki polecone.

Artykuł  7.

Przesyłki polecone.

Przesyłki polecone podlegają opłatom pocztowym i ogólnym warunkom dopuszczenia do przewozu, przewidzianym w Światowej Konwencji Pocztowej. Prócz tego stosują się do nich te same opłaty za przewóz lotniczy, jak do przesyłek zwykłych.

Artykuł  8.

Odpowiedzialność.

Zarządy pocztowe za przesyłki polecone, wysłane drogą powietrzną, ponoszą tę samą odpowiedzialność, jak za inne przesyłki polecone.

II.

Przesyłki z podaną wartością.

Artykuł  9.

Przesyłki z podaną wartością.

1.
Zarządy, które dopuszczają do przewozu lotniczego przesyłki z podaną wartością, mają prawo pobierać za te przesyłki specjalną opłatę asekuracyjną, której wysokość ustalają.

Opłata asekuracyjna zwykła wraz z opłatą asekuracyjną specjalna nie mogą przekraczać w ogólnej sumie granic, określonych w artykule 3, litera c, Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością.

2.
Co się tyczy przesyłek z podaną wartością, przechodzących w odsyłkach zamkniętych przez terytorjum krajów, które nie przystąpiły do porozumienia o takich przesyłkach, lub przewożonych na linjach powietrznych, dla których odnośne kraje nie przyjmują odpowiedzialności co do przesyłek wartościowych, kraje te odpowiadają w granicach, przewidzianych dla przesyłek poleconych.

Rozdział  III.

PRZYZNAWANIE OPŁAT ZA PRZEWÓZ LOTNICZY. NALEŻNOŚĆ ZA PRZEWÓZ.

Artykuł  10.

Przyznawanie opłat za przewóz lotniczy.

Każdy Zarząd zatrzymuje w całości wszelkiego rodzaju opłaty pobrane za przewóz lotniczy.

Artykuł  11.

Należności za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych.

1.
Należności tranzytowe, przewidziane w artykule 13 Światowej Konwencji Pocztowej, nie stosują się do poczty lotniczej.
2.
Wbrew postanowieniom, konwencji, krajom przeznaczenia, które podejmują się dalszego wysyłania korespondencji lotniczej drogą powietrzną na swej sieci wewnętrznej, zalicza się należność za przewóz wewnątrz kraju. Należność ta musi być jednakowa dla wszystkich linij sieci wewnętrznej tego samego kraju.
3.
Należność za przewóz na tej samej linji powietrznej jest jednakowa dla wszystkich Zarządów, które korzystają z tego połączenia, nie biorąc udziału w kosztach eksploatacji.
4.
Poza wyjątkami, przewidzianemi niżej w §§ 5 i 6, należność za przewóz lotniczy uiszcza się Zarządowi pocztowemu kraju, gdzie się znajduje port lotniczy, w którym przesyłki listowe załadowano na statek powietrzny.
5.
Zarząd, przekazujący przedsiębiorstwu lotniczemu odsyłki, które ma się przewozić kolejno na kilku odrębnych linjach powietrznych, może, po umówieniu się z Zarządami pośredniczącemi, regulować bezpośrednio z tem przedsiębiorstwem należności przewozowe za całą drogę. Zarządy pośredniczące mają ze swej strony prawo żądać ścisłego stosowania przepisów § 4.
6.
Wbrew przepisom §§ 4 i 5 niniejszego artykułu, każdy Zarząd, od którego zależy przewóz lotniczy, może pobierać za całą drogę należność za ten przewóz bezpośrednio od każdego Zarządu, który z tego przewozu korzysta.
7.
Koszta przewozu lotniczego korespondencji, wysyłanej w odsyłkach zamkniętych ponosi Zarząd kraju nadania; koszta przewozu lotniczego korespondencji, wysyłanej luźno, ponosi Zarząd, który je przekazuje luźno innemu Zarządowi.
8.
W braku porozumienia odmiennego między zainteresowanemi Zarządami Pocztowemi, przeładowanie w drodze, w tym samym porcie lotniczym, odsyłek przewożonych kolejno kilku odrębnemi połączeniami lotniczemi, należy obowiązkowo do Zarządu kraju, gdzie odbywa się przeładowanie. Nie dotyczy to przeładowania, uskutecznianego między statkami powietrznemi, posługującemi następujące po sobie odcinki tej samej linji powietrznej.
9.
Za odsyłki lotnicze nie pobiera się składowego.

Jednak w wyjątkowych okolicznościach, gdy przechowanie jest połączone ze znacznemi kosztami, Zarządy pocztowe mogą pobierać za przechowywanie odsyłki składowe, przewidziane w artykule 74 konwencji.

10.
Tymczasowo ustała się zasadniczą taryfę, stosowaną do obrachunków między Zarządami za przewóz lotniczy, w wysokości 6 centymów franka złotego od 100 gramów wagi brutto i od 100 kilometrów. Części 100 gramów i 100 kilometrów zaokrągla się do 100 gramów, jako też 100 kilometrów następnych, oddzielnie dla każdej odsyłki, podlegającej statystyce lotniczej. Te same postanowienia dotyczą odsyłek lotniczych, przewożonych wewnątrz kraju.
11.
Wyszczególnione wyżej opłaty za przewóz nie stosują się do przewozu na wielką odległość, wykonywanego zapomocą połączeń, których organizacja i utrzymanie wymagają kosztów nadzwyczajnych. Zarządy zainteresowane określają, za obopólnem porozumieniem, warunki używania tych połączeń; muszą one być jednakowe dla wszystkich Zarządów, korzystających z tych połączeń.
12.
Przytoczonym wyżej opłatom za przewóz podlegają również przesyłki listowe wolne od należności tranzytowych, oraz odsyłki i przesyłki mylnie skierowane, jeżeli są wysyłane drogą powietrzną.
13.
Oprócz możliwego składowego (wyżej podany § 9) Zarządy krajów, nad któremi odbywa się przelot, nie mają prawa do żadnego wynagrodzenia za odsyłki, przewożone drogą powietrzną nad ich terytorjum.
Artykuł  12.

Należność za przewóz korespondencji luźno wysyłanej.

1.
Korespondencja lotnicza może być wymieniana między dwoma Zarządami droga powietrzną luźno.
2.
Należność za przewóz lotniczy uiszcza się w całości Zarządowi pocztowemu kraju, do którego kieruje się luźno przesyłki listowe do dalszego przewozu drogą powietrzna. Zarząd ten ma prawo wymagać sporządzania osobnych wiązanek do wskazanych przez niego miejscowości.
3.
Przy określaniu opłat przewozowych wagę netto korespondencji lotniczej, przewożonej luźno, podwyższa się o 25% ze względu na wydatki przy sortowaniu przesyłek. Jednakże podwyżka należności za (przewóz lotniczy, przypadająca na korzyść kraju tranzytowego, nie może przekraczać 1 franka 50 centymów od 100 gramów wagi netto.
Artykuł  13.

Obliczanie odległości między dwoma krajami, połączonemi kilkoma linjami powietrznemi.

Jeżeli dwa kraje są połączone kilkoma linjami powietrznemi, należność za przewóz oblicza się według przeciętnej długości tych linij i ich znaczenia dla ruchu międzynarodowego.

Rozdział  IV.

BIURO MIĘDZYNARODOWE.

Artykuł  14.

Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

1.
Zarządy obowiązane są przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura międzynarodowego:
a)
wykaz opłat za przewóz lotniczy, pobieranych za przesyłki listowe w obrocie wewnętrznym i międzynarodowym;
b)
zawiadomienie o przyjmowaniu lub nieprzyjmowaniu do przewozu lotniczego listów i pudełek z podaną wartością;
c)
wykaz wszystkich krajowych lub zagranicznych linij powietrznych, używanych do przewozu przesyłek listowych, oraz czy linie te są czynne wewnątrz kraju, czy też prowadzą z jego portów lotniczych do krajów obcych; linie, prowadzące do krajów obcych, należy podawać w wykazie wraz z oznaczeniem przestrzeni, za którą korzystający z nich Zarząd przyjmuje odpowiedzialność za powierzone mu przesyłki listowe. Wykaz musi podać mianowicie, co do każdej linji, odległość i czas przewozu od portu odlotu do różnych lotniczych portów lądowania, okresowość służby, kraj, któremu się płaci należność za przewóz lotniczy na tej linji oraz warunki lub specjalne zastrzeżenia, którym podlega korzystanie z tej linji. W końcu podanych wiadomości o linjach wewnętrznych każdy Zarząd winien wskazać przeciętną odległość, według której pobiera należność za przewóz lotniczy przesyłek listowych, przeznaczonych dla miejscowości wewnątrz jego kraju;
d)
spis krajów, do których podejmuje się dalszego przewozu korespondencji lotniczej drogą powietrzną na całej lub na części tej drogi z podaniem linij, na których odbywa się dalszy przewóz, długości drogi i należności za ten przewóz.

Wiadomości te należy zestawić na załączonym formularzu A V 1.

2.
Wiadomości pod c i d należy przesyłać regularnie dwa razy rocznie, na miesiąc przed rozpoczęciem ruchu letniego i na miesiąc przed rozpoczęciem ruchu zimowego. Wszelkie późniejsze zmiany należy zgłaszać niezwłocznie.
3.
Biuro międzynarodowe zestawia według nadesłanych zgłoszeń, zbiór informacyj ogólnych, dotyczących wykonywania służby poczty lotniczej i wymiany listów i pudełek z podaną wartością, ogólny wykaz pocztowych linij lotniczych, oraz ogólny wykaz krajów, obsługiwanych przez linje lotnicze. Dokumenty te będą rozdzielane bezzwłocznie pomiędzy Zarządy. Wykaz ogólny, sporządzany przez Biuro międzynarodowe, ma odpowiadać załączonemu wzorowi A V l.

Biuro międzynarodowe jest również obowiązane sporządzić mapę świata z linjami pocztowemi międzynarodowej komunikacji lotniczej, jako też mapy dodatkowe z linjami wewnętrznemi każdego kontynentu.

4.
W celu tymczasowego powiadomienia, każdy Zarząd prześle bezpośrednio wszystkim innym Zarządom, na ich życzenie, odpis zgłoszeń wskazanych pod c i d.
5.
Prócz tego, Zarządy będą podawać regularnie do wiadomości wszystkim innym Zarządom, które o to proszą, rozkład lotów na linjach ich sieci wewnętrznej i międzynarodowej, podając dla każdego portu lądowania godziny przyjazdu i odjazdu statków powietrznych.

Rozdział  V.

WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  15.

Statystyka, dotycząca rozrachunków.

1.
Ogólny rozrachunek należności za przewóz lotniczy odbywa się według wykazów statystycznych sporządzanych w ciągu siedmiu dni następujących po 14 czerwca i 14 listopada każdego roku. Dane statystyczne z czerwca służą za podstawę do obliczenia należności za przewóz letni, dane z listopada służą za podstawę rachunku za przewóz zimowy.
2.
Statystykę, dotyczącą linii, które nie są czynne w czerwcu i listopadzie, sporządza się osobno na podstawie porozumienia między Zarządami zainteresowanemi.
3.
Przejściowo każdy Zarząd może wymagać wyrównania rachunków co kwartał, według wagi brutto przesyłek rzeczywiście przewiezionych w kwartale poprzednim. W tym wypadku Zarządy zainteresowane porozumiewają się co do sposobu postępowania.
Artykuł  16.

Sporządzanie odsyłek zwyczajnych lub odsyłek lotniczych w okresie statystyki należności za przewóz lotniczy.

Postanowienia artykułu 61 Regulaminu wykonawczego Światowej Konwencji Pocztowej nie dotyczą statystyki, przeprowadzanej dwa razy do roku dla ustalenia należności za przewóz lotniczy. W okresie tej statystyki chorągiewki i napisy na odsyłkach, zawierających korespondencję lotniczą, winny zawsze zawierać bardzo widoczną uwagę "Statistique - avion" (Statystyka lotnicza).

Artykuł  17.

Stwierdzanie wagi korespondencji lotniczej.

1.
W okresach statystyki należy umieszczać na chorągiewce lub w napisie, podanym na zewnętrznej stronie odsyłki, datę wysłania i wagę brutto odsyłki. Wkładanie nadchodzących odsyłek lotniczych do innej odsyłki tego samego rodzaju jest zabronione.
2.
Jeżeli luźne przesyłki listowe, przeznaczone do dalszego przewozu droga powietrzną, znajdują się w odsyłce zwykłej lub lotniczej, wagę należy wpisać do karty listowej osobno dla każdego kraju, do którego przesyłki są przeznaczone. W razie potrzeby wagę można podać w specjalnym wykazie według załączonego wzoru A V 2, który dołącza się do karty listowej.
3.
Odnośne dane sprawdza urząd wymiany kraju przeznaczenia. Gdyby urząd ten stwierdził, że różnica miedzy wagą rzeczywistą a wagą podana przekracza 20 gramów, wówczas poprawia te wpisy w karcie listowej lub na chorągiewce i o błędzie powiadamia natychmiast urząd wymiany wysyłający osobnem zawiadomieniem, odpis zaś tego zawiadomienia przesyła każdemu Zarządowi pośredniczącemu. Jeżeli stwierdzona w wadze różnica nie przekracza wskazanych granic, wpisy urzędu wysyłającego należy uważać za ważne.
Artykuł  18.

Wykaz zamkniętych odsyłek lotniczych,

W czasie najkrótszym, a w każdym razie w ciągu czternastu dni po ukończonym okresie statystyki, Zarządy, które odprawiały zamknięte odsyłki lotnicze, rozsyłają wykaz tych odsyłek poszczególnym Zarządom, z których połączeń lotniczych korzystały, uwzględniając także Zarząd kraju przeznaczenia.

Artykuł  19.

Sporządzanie wykazów A V 3 i A V 4 odsyłek lotniczych.

1.
W okresie statystyki Zarządy pośredniczące zapisują w wykazie według załączonego wzoru A V 3 wagę korespondencji lotniczej, podaną na chorągiewkach lub w napisach na zewnętrznej stronie odsyłek lotniczych, przesłanych drogą powietrzna poza granice swego kraju. Wykaz sporządza się dla każdego urzędu wymiany, odprawiającego odsyłki lotnicze.
2.
Zarząd odbierający odsyłki lotnicze, który podejmuje się przewozu zawartych w tych odsyłkach korespondencyj lotniczych drogą powietrzna na swej sieci wewnętrznej lub poza granice swego kraju, sporządza wykaz według załączonego wzoru A V 4 na podstawie szczegółów podanych w kartach listowych. W ten sam sposób postępuje się z korespondencją lotniczą, zawartą w odsyłkach zwyczajnych.
3.
W czasie najkrótszym, najpóźniej zaś w miesiąc po ukończeniu czynności statystycznych, rozsyła się wykazy A V 3 i A V 4, wysyłającym urzędom wymiany do uznania. Urzędy te przesyłają uznane wykazy do swych Zarządów centralnych, które ze swej strony przesyłają je Zarządowi centralnemu kraju-wierzyciela.
4.
Jeżeli Zarząd kraju-wierzyciela nie otrzymał żadnego sprostowania w ciągu trzech miesięcy od dnia wysłania wykazów, wykazy te uważa się jako ważne. W razie okoliczności nadzwyczajnych (duża odległość i t. d.) termin ten mogą Zarządy zainteresowane przedłużyć za obopólną zgodą.
Artykuł  20.

Rachunek należności za przewóz lotniczy.

1.
Wagę brutto lub netto korespondencji lotniczej, podana w wykazach A V 3 lub A V 4, mnoży się przez cyfrę, odpowiadającą częstotliwości służby letniej i zimowej; uzyskana w ten sposób liczba służy za podstawę do rachunków szczegółowych, określających we frankach i centymach opłatę przewozową, należną każdemu Zarządowi na bieżące półrocze.
2.
Do zestawienia tych rachunków powołany jest Zarząd-wierzyciel, który je następnie przesyła Zarządowi-dłużnikowi.
3.
Rachunki szczegółowe należy sporządzać w podwójnych egzemplarzach i przesyłać jak najrychlej Zarządowi-dłużnikowi. Jeżeli Zarząd-wierzyciel nie otrzymał żadnego sprostowania w ciągu trzech miesięcy od dnia wysłania rachunku, rachunek ten uważa się jako uznany.
Artykuł  21.

Ogólny rozrachunek.

O ile zainteresowane Zarządy nie porozumiały się co do odmiennego sposobu postępowania, ogólny rozrachunek należności za przewóz lotniczy sporządza dwa razy do roku Biuro międzynarodowe według zasad, ustalonych dla rozrachunku należności tranzytowych.

Rozdział  VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  22.

Oznaczanie korespondencji lotniczej.

Korespondencję lotniczą należy przed wysłaniem opatrzyć specjalną nalepką, lub odciskiem stempla, koloru niebieskiego ze słowami "Par avion" oraz ich przetłumaczeniem w języku kraju pochodzenia.

Artykuł  23.

Częściowy przewóz powietrzny.

Jeżeli nadawca życzy sobie, by jego przesyłkę listową przewieziono drogą powietrzna tylko na pewnej części przestrzeni, musi to zaznaczyć. Przy końcu przewozu lotniczego takich przesyłek należy obowiązkowo unieważnić, zapomocą dwu grubych kresek poprzecznych, napis i nalepkę "Par avion" oraz specjalną uwagę.

Artykuł  24.

Sposób odprawiania korespondencji lotniczej w odsyłkach zwyczajnych.

Sposób wysyłania, przewidziany w artykule 55 Regulaminu wykonawczego Światowej Konwencji Pocztowej dla przesyłek ekspresowych, stosuje się również do korespondencji lotniczej wkładanej w odsyłki zwyczajne, z tem zastrzeżeniem, że słowo "Exprès" n" nalepce wiązanek i w kolumnie "Observations" (Uwagi) karty listowej należy zastąpić słowami "Par avion".

Artykuł  25.

Napis na kartach listowych i wartościowych i na chorągiewkach odsyłek, zawierających korespondencję lotniczą.

1.
Zawartość korespondencji lotniczej w odsyłce zwyczajne] należy zaznaczyć słowami "Par avion" w części Nr. 1 karty listowej i w karcie wartościowej, których układ będzie odpowiednio zmieniony.
2.
Karty listowe odsyłek lotniczych należy opatrzyć w nagłówku nalepką "Par avion". Taką samą nalepkę umieszcza się na chorągiewkach lub na adresach tych odsyłek.
Artykuł  26.

Kierowanie korespondencji lotniczej.

1.
Zarządy, które korzystają z połączeń lotniczych dla przewozu własnej korespondencji, są obowiązane kierować tą samą drogą korespondencję lotniczą, nadchodzącą od innych Zarządów.
2.
Zarządy, które nie mają połączeń lotniczych, kierują korespondencję lotniczą najszybszą drogą pocztową.

Tak samo postępuje się, gdy z jakiegokolwiek powodu kierowanie innemi drogami jest korzystniejsze od istniejącej drogi powietrznej.

Artykuł  27.

Clenie przesyłek listowych, podlegających cłu.

Zarządy dołożą starań, aby w miarę możności clenie korespondencji lotniczej, podlegającej należnościom celnym, odbywało się pośpiesznie.

Artykuł  28.

Stosowanie postanowień Światowej Konwencji Pocztowej i Porozumień.

Postanowienia Światowej Konwencji Pocztowej t porozumień, jak również regulaminów wykonawczych, z wyjątkiem Porozumienia o paczkach pocztowych i jej Regulaminu, należy stosować we wszystkiem, co nie jest wyraźnie uregulowane w poprzednich artykułach.

Artykuł  29.

Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych postanowień.

Postanowienia niniejsze będą stosowane od dnia wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej. Będą one obowiązywały i nadal przez ten sam przeciąg czasu co i konwencja, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie zostały odnowione.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garces B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POSTANOWIEŃ, DOTYCZĄCYCH PRZEWOZU POCZTY LISTOWEJ DROGĄ POWIETRZNĄ.

Jedyny artykuł.
Należności za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych.

Zarządy Indyj Brytyjskich i Związku Socjalistycznych Republik Rad mogą pobierać należności za przewóz, przewidziane w artykule 11 Postanowień, dotyczących przewozu poczty listowej drogą powietrzną, za każdy przelot na ich wewnętrznej sieci powietrznej.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA AFGANISTAN:

ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:

J. N. Redelinghuys

D. J. O'Kelly

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Za Joseph Stewart:

E. R. White

Eugene R. White

ZA ZESPÓŁ WYSP STANOWIĄCYCH POSIADŁOŚCI STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI PRÓCZ WYSP FILIPINÓW:

Eugene R. White

ZA WYSPY FILIPINY:

C. E. Unson

José Topacio

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA COMMONWEALTH AUSTRALJI:

M. B. Harry

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA KANADĘ:

L. J. Gaboury

Arthur Webster

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy C. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA IRAK:

Douglas W. Gumbley

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

P. S. Óh - Éigeartaigh

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA MEKSYK:

Lino B. Rochin

José V. Cháυez

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez - Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. Mc Namara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

A V 1 - A V 4

grafika

POROZUMIENIE O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Art.

1. Przedmiot Porozumienia.

2. Najwyższy wymiar podanej wartości.

3. Opłaty.

4. Ogólne warunki.

5. Dowód nadania.

6. Należność za pośrednictwo przy cleniu. Opłata za przesyłki adresowane poste restante.

7. Należności celne i inne należności niepocztowe. Przesyłki wolne od należności.

8. Doręczanie pośpieszne.

9. Fałszywe podawanie wartości.

10. Zakazy.

11. Przesyłki wolne od opłat.

12. Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

13. Zwrotne poświadczenie odbioru.

14. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

15. Reklamacje.

Rozdział  II.

Odpowiedzialność.

16. Zasady odpowiedzialności.

17. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

18. Wygaśnięcie odpowiedzialności.

19. Wypłata odszkodowania. Termin wypłaty.

20. Ustalenie odpowiedzialności.

21. Ograniczenie odpowiedzialności.

22. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Rozdział  III.

Przesyłki za pobraniem.

23. Opłaty i warunki przesyłania.

24. Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

25. Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości.

26. Odszkodowanie w razie niezainkasowania, albo zainkasowania sumy niższej lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

27. Odpowiedzialność za zainkasowane sumy. Obowiązek wypłaty. Terminy i regres. Podział opłat.

Rozdział  IV.

Przyznanie opłat. Należności za tranzyt.

28. Przyznanie opłat.

29. Należności tranzytowe i składowe.

Rozdział  V.

Różne postanowienia.

30. Stosowanie przepisów konwencji.

31. Urzędy, pośredniczące w wymianie przesyłek wartościowych.

32. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

33. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Jedyny artykuł.
Największy wymiar podanej wartości.

POROZUMIENIE O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Kolonja Kongo Belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonje i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij Francuskich, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Grecja, Republika Haiti, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Indje Brytyjskie, Wolne Państwo Irlandji, Islandja, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Japonja, Chosan, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberja, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Nikaragua, Norwegja, Nowa Zelandja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Rad, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące porozumienie:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1.

Przedmiot porozumienia.

Pod nazwą listów lub pudełek z podaną wartością mogą być przesyłane między umawiającemi się krajami listy, zawierające papiery wartościowe i cenne dokumenty, jak również pudełka, zawierające biżuterję i drogocenne przedmioty, z. ubezpieczeniem za-wartości na sunie deklarowaną.

Listy z podaną wartością, przesyłane pomiędzy krajami, które się na to zgodziły, mogą zawierać również przedmioty podlegające należnościom celnym.

W przesyłaniu pudełek z podaną wartością biorą udział tylko te kraje, które zgodziły się na zaprowadzenie tej gałęzi służby.

Artykuł  2.

Najwyższy wymiar podanej wartości.

Poszczególne Zarządy mogą ustalić w obrocie wzajemnym, najwyższy wymiar podanej wartości, który nie może wynosić mniej, aniżeli 10.000 franków dla każdej poszczególnej przesyłki,

Artykuł  3

Opłaty.

Opłatę od listów i pudełek z podaną wartością uiszcza się przy nadaniu. Oplata ta składa się:

a)
od listów - z opłaty za przewóz i należności stałej, pobieranych od listu poleconego tej sanie j wagi i do tego samego miejsca przeznaczenia;
b)
od pudełek - opłaty za przewóz po 20 centymów od każdych 50 gramów, wynoszącej jednak najmniej 1 frank, i prócz tego ze stałej należności za polecenie;
e)
od listów i pudełek - z należności asekuracyjnej, która nie może przekraczać 50 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków podanej wartości, bez względu na kraj przeznaczenia, nawet w krajach, które przyjęły na siebie odpowiedzialność w razie wypadków, spowodowanych siłą wyższą.
Artykuł  4.

Ogólne warunki.

1.
Pudełka z podaną wartością nie mogą zawierać żadnego listu, notatki lub dokumentu o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej.

Wolno jednak włożyć do przesyłki fakturę otwarta, zawierającą tylko najistotniejsze dane, jak również zwykły odpis adresu pudełka z podaniem adresu nadawcy.

2.
Waga pudełek z podaną wartością nie może przekraczać 1 kilogramu, wymiary zaś nie mogą być większe niż: długość 30 centymetrów, szerokość 20 centymetrów i wysokość 10 centymetrów.
3.
Przesyłki z podaną wartością, które nie odpowiadają warunkom wymaganym i które byłyby przyjęte do przewozu wbrew przepisom, można zwracać Zarządowi kraju nadania. Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, którego przepisy wewnętrzne zezwalają na to, może doręczyć przesyłki takie adresatom, stosując w tym wypadku, przepisy taryfowe, ustalone w artykule 33, § 8 konwencji. Okoliczność, że pudełko z podaną wartością zawiera list, notatkę lub dokument o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej, nie może w żadnym razie być powodem do zwrotu nadawcy.
Artykuł  5.

Dowód nadania.

Nadawca przesyłki z podaną wartością otrzymuje bezpłatnie przy nadaniu dowód nadania swej przesyłki.

Artykuł  6.

Należność za, pośrednictwo przy cleniu. Opłata za przesyłki adresowane poste restante.

Za przesyłki, podlegające kontroli celnej w kraju przeznaczeniu, można pobierać na rzecz poczty należność za pośrednictwo przy cleniu, wynoszącą najwyżej 50 centymów od przesyłki.

Zarząd kraju przeznaczenia może również pobierać od przesyłek z podaną wartością, adresowanych poste-restante osobną należność, ustaloną jego przepisami wewnętrznemu.

Artykuł  7.

Należności celne i inne należności niepocztowe. Przesyłki wolne od należności.

1.
Pudełka z podaną wartością podlegają ustawom, kraju nadania lub kraju przeznaczenia: przy wywozie odnośnie ido zwrotu należności probierczej; przy przywozie odnośnie do wykonywania kontroli probierczej i celnej.
2.
Należności skarbowe i koszta kontroli probierczej, wymagane przy przywozie, pobiera się od adresatów przy doręczaniu. Jeżeli, czy to wskutek zmiany przez adresata miejsca pobytu, czy też wskutek odmowy przyjęcia, lub z jakiegokolwiek innego powodu pudełko z podaną wartością ma być dosłane do innego kraju, biorącego udział w wymianie, lub zwrócone do kraju nadania, wymienione koszta, które nie podlegają umorzeniu przy dosyłaniu lub zwrocie, pobiera się od odbiorcy lub nadawcy.
3.
W obrocie z Zarządami, które się na to zgodziły, nadawcy listów i pudełek z podaną wartością mogą przyjąć na swój rachunek, na warunkach określonych w artykule 42 konwencji, wszelkie należności poczto we i niepocztowe, ciążące na tych przesyłkach przy doręczeniu.
Artykuł  8.

Doręczanie pośpieszne.

Nadawca może żądać doręczenia przesyłki adresatowi do domu przez umyślnego posłańca, natychmiast po jej nadejściu, na zasadach ustalonych w artykule 44 konwencji.

Zarząd kraju przeznaczenia może jednak, gdy tego wymagają przepisy wewnętrzne, zarządzić doręczanie przez umyślnego posłańca nie samych przesyłek, lecz tylko zawiadomień o ich nadejściu.

Artykuł  9.

Fałszywe podawanie wartości.

Podana suma wartości nie może przekraczać rzeczywistej wartości przesyłki. Natomiast dozwala się podawać tylko część tej wartości. Przy dokumentach, przedstawiających wartość ze względu na koszta ich sporządzenia, suma podanej wartości nie może przekraczać wysokości kosztów, jakie w razie zaginięcia byłyby połączone z uzyskaniem nowych dokumentów.

Wszelkie podawanie w celach oszukańczych wartości wyższej, aniżeli rzeczywista wartość przesyłki, pociąga za sobą odpowiedzialność sądową według ustawodawstwa kraju nadania.

Artykuł  10.

Zakazy.

1.
Nie wolno wkładać do listów z podaną wartością:
a)
przedmiotów wymienionych w artykule 45, § 1 konwencji, pod literami a, b, e, oraz g;
b)
zwierząt żyjących;
c)
monety brzęczącej;
d)
przedmiotów podlegających należnościom celnym, z wyjątkiem papierów wartościowych, z zastrzeżeniem jednak postanowień artykułu 1;
e)
platyny, złota, srebra, albo wyrobów z tych metali, drogich kamieni, biżuterji i innych kosztowności.
2.
Nie wolno wkładać do pudełek z podaną wartością:
a)
przedmiotów wymienionych w artykule 45, § 1 konwencji pod literami a, b, f, g oraz w poprzednim § 1, litera b;
b)
biletów bankowych, biletów zdawkowych lub jakichkolwiek walorów na okaziciela;
c)
opjum, morfiny, kokainy i innych środków odurzających. Zakaz ten nie dotyczy jednak przesyłek z tego rodzaju zawartością, wysyłanych w celach leczniczych lub naukowych do krajów, które je pod tym warunkiem dopuszczają.
3.
Listy lub pudełka z podaną wartością zawierające przedmioty, których wkładanie jest zabronione, podlegają postanowieniom, przewidzianym w ustępie 2 artykułu poprzedniego.
4.
Postanowienia zawarte w artykule 45, § 2 konwencji stosują się również do przesyłek przyjętych do przewozu wbrew przepisom, a podpadających pod zakazy, przewidziane w niniejszym artykule.
Artykuł  11.

Przesyłki wolne od opłat.

1.
Listy z podaną wartością, wymieniane w sprawach służbowych bądź między Zarządami pocztowemi, bądź między temi Zarządami i Biurem międzynarodowem, wolna są od, wszelkich opłat pocztowych.
2.
Stosuje się to również do listów i pudełek z podaną wartością, nieobciążonych pobraniem, dotyczących jeńców wojennych, a wysyłanych, lub otrzymywanych stosownie do postanowień artykułu 47, § 2 konwencji.
Artykuł  12.

Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

W myśl zasad, ustalonych w artykule 49 konwencji, nadawca przesyłki z podaną wartością może ją wycofać z poczty lub zmienić jej adres w celu dosłania bądź to wewnątrz kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, bądź też do któregokolwiek z krajów, uczestniczących w porozumieniu.

Przy żądaniu zmiany adresu w drodze telegraficznej do opłaty za telegram dodaje się opłatę za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  13.

Zwrotne poświadczenie odbioru.

Nadawca może otrzymać zwrotne poświadczenie odbioru na zasadach, ustalonych w artykule 53 konwencji.

Artykuł  14.

Dosyłanie. Przesyłki niedorączalne.

Przesyłki z podaną wartością w razie dosyłania lub niedoręczalności podlegają postanowieniom artykułu 50 konwencji.

Artykuł  15.

Reklamacje.

W sprawach, dotyczących reklamacyj listów i pudełek z podaną wartością, Zarządy stosują się do postanowień artykułu 51 konwencji.

Rozdział  II.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  16.

Zasady odpowiedzialności.

1.
Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości przesyłek z podaną wartością, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w artykule następnym.

Odpowiedzialność ta dotyczy tak przesyłek wysyłanych luźne, jak również przesyłek przewożonych w odsyłkach zamkniętych.

Nadawca ma prawo do odszkodowania, odpowiadającego stracie w rzeczywistości poniesionej wskutek zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości; odszkodowanie jednak w żadnym razie, nie może przewyższać sumy podanej wartości.

2.
Nie uwzględnia się szkód pośrednich lub nieosiągniętych korzyści.
3.
W razie zaginięcia przesyłki lub zupełnego zniszczenia jej zawartości, nadawca ma ponadto prawo do zwrotu opłaty za przewóz.
4.
We wszystkich wypadkach należność asekuracyjna przypada Zarządem pocztowym.
Artykuł  17.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności:

a)
w wypadkach siły wyższej; jednakże Zarząd kraju nadania obowiązany jest wypłacić odszkodowanie, jeżeli przyjął na siebie odpowiedzialność w razie wypadków siły wyższej (art. 3, lit. c);
b)
za przesyłki, co do których nie mogą dać żadnych wyjaśnień wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej;
c)
za stratę wynikłą z winy lub niedbalstwa nadawcy, czy też z powodu właściwości przesyłki;
d)
za przesyłki, których zawartość podpada pod którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 10;
e)
za przesyłki, których wartość została, w celach oszukańczych, podana w sumie wyższej aniżeli wartość rzeczywista;
f)
jeżeli nadawca nie wniósł reklamacji w terminie, przewidzianym w artykule 51 konwencji;
g)
jeżeli przy przewozie morskim Zarządy krajów, uczestniczących w porozumieniu, zawiadomiły, że nie przyjmują odpowiedzialności za przesyłki z podaną wartością, przewożone na statkach, któremi się posługują; jednakże za tranzyt przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych Zarządy te ponoszą odpowiedzialność przewidzianą dla przesyłek poleconych.
Artykuł  18.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za przesyłki z podaną wartością, których doręczenie odbyło się w sposób ustalony ich przepisami wewnętrznemi.

Jednakże odpowiedzialność nie ustaje:

a)
jeżeli adresat, przyjmując przesyłkę z ubytkiem lub uszkodzoną zawartością, poczyni odpowiednie zastrzeżenia, o ile przepisy wewnętrzne to przewidują;
b)
jeżeli, mimo prawidłowego doręczenia, adresat oświadczy niezwłocznie, iż stwierdził szkodę, jak również dowiedzie w sposób zadowalający Zarząd kraju przeznaczenia, że obrabowanie lub uszkodzenie nastąpiło przed doręczeniem przesyłki.
Artykuł  19.

Wypłata odszkodowania. Termin wypłaty.

Postanowienia artykułów 57 i 58 konwencji, dotyczące wypłaty odszkodowania i terminu wypłaty, stosują się również do przesyłek z podaną wartością.

Artykuł  20.

Ustalenie odpowiedzialności.

1.
Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który przyjął przesyłkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami dane, potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić wydania przesyłki adresatowi, lub też przepisowego przekazania jej Zarządowi następnemu.

Jednakże Zarząd pośredniczący lub Zarząd kraju przeznaczenia zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności, jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację dopiero po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących poszukiwanej przesyłki, które to dokumenty zostały zniszczone po upływie terminu przechowywania, przewidzianego w artykule 78 regulaminu konwencji. Przepis ten nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, Zarząd, który przekazał list lub pudełko z podaną wartością innemu Zarządowi, zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności za te przesyłki, jeżeli urząd wymiany, któremu list lub pudełko zostało wydane, nie przesłał najbliższą pocztą po sprawdzeniu Zarządowi wysyłającemu protokółu, stwierdzającego brak lub naruszenie bądź to całego pakietu z przesyłkami wartościowemi, bądź też odnośnego listu lub pudełka.

2.
Jeżeli zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten miał miejsce, wtedy Zarządy dotyczące ponoszą szkodę w równych częściach. W każdym razie, jeżeli ubytek lub uszkodzenie zawartości zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub w razie zwrotu nadawcy, w kraju nadania, jest rzeczą Zarządu tego kraju udowodnić, że przesyłki te nie wykazywały widocznych śladów wadliwego opakowania i zamknięcia i że waga nie różniła się od wagi stwierdzonej przy nadaniu.

Jeżeli dowód taki został dostarczony przez Zarząd kraju przeznaczenia, lub też przez Zarząd kraju nadania, żaden z pozostałych Zarządów odnośnych nie może ze swej strony uchylać się od odpowiedzialności, powołując się na fakt przekazania przesyłki następnemu Zarządowi, który ją przyjął bez zastrzeżeń.

3.
Jeżeli zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości miało miejsce na terytorjum lub w służbie Zarządu pośredniczącego, który nie przystąpił do niniejszego porozumienia, reszta Zarządów zainteresowanych ponosi w równych częściach szkodę, niepokrytą przez ten Zarząd, w myśl postanowień, przewidzianych w artykule 25 konwencji. W tym wypadku koniecznem jest, by nadawca w sposób wiarogodny udowodnił, że zawartość przesyłki, była zupełna, nienaruszona i starannie opakowana.

Postępowanie, przewidziane w ustępie poprzednim, dla podziału wypłaty odszkodowania między zainteresowanemi Zarządami, stosuje się również do przewozu morskiego, jeżeli zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości miało miejsce w służbie Zarządu uczestniczącego w porozumieniu, który nie przyjął na siebie odpowiedzialności (art. 17, lit. g).

4.
Należności celne i wszelkie inne należności, których umorzenia nie można było uzyskać, obciążają Zarządy odpowiedzialne za zaginięcie.
5.
Z tytułu wypłaty odszkodowania Zarząd, ponoszący odpowiedzialność, wstępuje do wysokości tego odszkodowania wprawa osoby, która otrzymała odszkodowania, na wypadek możliwego zwrotnego poszukiwania, (regres) przeciwko adresatowi, nadawcy lub osobom trzecim.
6.
W razie późniejszego odnalezienia przesyłki uważanej za zaginioną, należy osobę, której wypłacono odszkodowanie, powiadomić, że może podjąć przesyłkę za zwrotem wypłaconego odszkodowania.
Artykuł  21.

Ograniczenie odpowiedzialności.

1.
Każdy Zarząd jest odpowiedzialny względem innych Zarządów tylko do wysokości sumy najwyższej, którą dopuszcza przy podawaniu wartości.
2.
Gdy zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości listu lub pudełka z podaną wartością nastąpiło w okolicznościach spowodowanych siłą wyższą, Zarząd, na którego terytorjum lub w którego służbie miało miejsce zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości, w takim tylko razie ponosi odpowiedzialność wobec Zarządu wysyłającego, jeżeli oba te kraje zobowiązały się ponosić odpowiedzialność w wypadkach wskutek siły wyższej.
Artykuł  22.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

1.
Zarząd ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek została uskuteczniona wypłata, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w terminie trzymiesięcznym po zawiadomieniu o wypłacie, sumę odszkodowania rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Zwrot ten ma być dokonany baz kosztów dla Zarządu - wierzyciela, bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie obiegowej lego kraju. Po upływie trzech miesięcy, suma należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu, po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

2.
Zarząd kraju nadania może żądać zwrotu odszkodowania od Zarządu ponoszącego odpowiedzialność tylko przed upływem dwóch lat, licząc od dnia zawiadomienia o zaginięciu, obrabowaniu lub uszkodzeniu, albo też, od dnia wygaśnięcia terminu, przewidzianego w artykule 58, § 2 konwencji.
3.
Zarząd, którego odpowiedzialność została należycie ustalona, a który odmówił początkowo wypłaty odszkodowania, winien ponieść wszelkie koszta dodatkowe powstałe wskutek nieusprawiedliwionego przewlekania wypłaty.

Rozdział  III.

PRZESYŁKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  23.

Opłaty i warunki przesyłania.

Listy i pudełka z podaną wartością mogą być obciągane pobraniem na zasadach, podanych w artykule 61 konwencji. Przesyłki takie podlegają formalnościom i należnościom odpowiednio do rodzaju przesyłek z podaną wartością, do którego należą.

Artykuł  24.

Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

Nadawca przesyłki z podaną wartością, obciążonej pobraniem, może żądać unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania.

Żądania tego rodzaju podlegają przepisom artykułu 62 konwencji.

Artykuł  25.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości.

Zaginiecie, ubytek lub uszkodzenie zawartości listu albo pudełka z podaną wartością, obciążonego pobraniem, pociąga za sobą odpowiedzialność Zarządu pocztowego na zasadach, określonych w poprzednim rozdziale.

Artykuł  26.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania, albo zainkasowania sumy niższej lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

1.
Jeżeli przesyłkę wydano odbiorcy bez zainkasowania sumy pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 51, § 2 konwencji i o ile to nie-zainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub niedbalstwa, albo też, o ile zawartość przesyłki nie jest objęta zakazami, przewidzianemi w artykułach 9 i 10.

Te same zasady stosują się w wypadkach, gdy od odbiorcy zainkasowano sumę niższą od podanej sumy pobrania, albo też, gdy przy zainkasowaniu popełniono oszustwo.

Odszkodowanie, w żadnym wypadku, nie może przekraczać sumy pobrania.

2.
Z tytułu wypłaty odszkodowania Zarząd ponoszący odpowiedzialność wstępuje do wysokości sumy tego odszkodowania, w prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek możliwego zwrotnego poszukiwania (regres) przeciwko odbiorcy, nadawcy lub osobom trzecim.
Artykuł  27.

Odpowiedzialność za zainkasowane sumy. Obowiązek wypłaty. Terminy i regres. Podział opłat.

Postanowienia, zawarte w artykułach 64, 66, 67, 68, 69, 70 i 71 konwencji, stosują się również do przesyłek z podaną wartością, obciążonych pobraniem.

Rozdział  IV.

PRZYZNANIE OPŁAT. NALEŻNOŚĆ ZA TRANZYT.

Artykuł  28.

Przyznanie opłat.

Opłaty i należności pocztowe, przewidziane w niniejszem porozumieniu, zatrzymuje w całości Zarząd, który je pobrał. Wyjątek ustanawia artykuł 71 konwencji.

Artykuł  29.

Należności tranzytowe i składowe.

Listy i pudełka z podaną wartością podlegają należnościom tranzytowym i składowemu, przewidzianym w konwencji.

Rozdział  V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  30.

Stosowanie przepisów konwencji.

Postanowienia, zawarte w konwencji i odnośnym regulaminie, należy stosować we wszystkiem, co nie jest wyraźnie przewidziane w niniejszem porozumieniu i w regulaminie tego porozumienia.

Artykuł  31.

Urzędy, uczestniczące w wymianie przesyłek wartościowych.

Zarządy dokładają starań, ażeby, o ile to jest możliwe, wszystkie ich urzędy pocztowe, brały udział w służbie listów i pudełek z podaną wartością.

Artykuł  32.

Uchwalanie wniosków w przerwach miedzy Zjazdami.

Ażeby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

a)
wszyscy - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub zmianę postanowień niniejszego artykułu i artykułów 1 do 6, 8, 11, 12, 13, 15 do 30 i 33 lub artykułu 16 regulaminu;
b)
dwie trzecie - gdy chodzi o zmianę postanowień niniejszego porozumienia, zawartych w innych artykułach, niż artykuły powyżej wymienione, lub w artykułach 3, 4, 5, 7, 8, 9, 11 i 15 regulaminu;
c)
zwykła większość - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów regulaminu lub o wykładnię postanowień niniejszego porozumienia lub regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, przewidzianych w artykule 10 konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  33.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością, zawartego w dniu dzisiejszym, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

Jedyny artykuł.
Największy wymiar podanej wartości.

Wbrew postanowieniu artykułu 2 porozumienia, które określa 10.000 franków jako granicę, poniżej której nie może być. wyznaczony najwyższy wymiar podanej wartości, uznano, że każdy kraj może zniżyć ten najwyższy wymiar do 5.000 franków, lub do sumy przyjętej w jego ruchu wewnętrznym, jeżeli suma ta. jest jeszcze niższą od 5.000 franków,

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy Protokół, który będzie mieć tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście porozumienia, do którego się odnosi i podpisali go w jednym egzemplarza, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a jego odpisy doręczone będą każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu - fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O LISTACH I PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Art.

1. Udzielanie informacyj Zarządom.

2. Drogi przewozowe.

3. Sposób przesyłania.

Rozdział  II.

Warunki przyjęcia do przewozu.

4. Przygotowanie przesyłek.

5. Podawanie wartości. Deklaracje celne.

6. Fałszywe podawanie wartości.

Rozdział  III.

Czynności przy odprawie i nadejściu.

7. Podawanie wagi przesyłek. Stemplowanie. Listy i pudełka wolne od należności.

8. Karty wartościowe. Sporządzanie pakietów. Wkładanie do odsyłek.

9. Sprawdzanie pakietów. Różne nieprawidłowości.

10. Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

Rozdział  IV.

Rozrachunek. Wyrównywanie rachunków.

11. Należności tranzytowe i składowe.

12. Listy i pudełka wolne od należności. Wyrównywanie rachunków.

Rozdział  V.

Różne postanowienia.

13. Zwrotne poświadczenie odbioru. Pobrania. Doręczanie pośpieszne. Reklamacje.

14. Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

15. Komunikaty i ogłoszenia.

Postanowienia końcowe.

16. Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Załączniki 

Formularze VD1 do VD3.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O LISTACH i PUDEŁKACH Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku, uchwalili w imieniu swoich Zarządów za wspólną zgodą następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością:

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1.

Udzielanie informacyj Zarządom.

1.
Zarządy, utrzymujące w obrębia Związku regularne połączenia morskie do przewozu zwykłych przesyłek listowych, wskazują innym Zarządom połączenia, które mogą być użyte do przewozu listów i pudełek z podaną wartością z zapewnieniem odpowiedzialności.
2.
Zarządy krajów, uczestniczących w porozumieniu, między któremi odbywa się bezpośrednia wymiana, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazów, sporządzonych według dołączonego wzoru V D 1:
a)
spis krajów, z któremi w obrocie mogą pośredniczyć w przewozie listów i pudełek z podaną wartością;
b)
rozporządzalne połączenia do przewozu tych przesyłek, począwszy od wejścia na ich terytorjum lub w zakres ich służby;
c)
najwyższy dopuszczalny wymiar podanej wartości;
d)
ilość deklaracyj celnych, które mają być dołączone do pudełek z podaną wartością.
Artykuł  2.

Drogi przewozowe.

Każdy Zarząd na podstawie wykazów V D 1 otrzymywanych od Zarządów, z któremi utrzymuje bezpośrednią wymianę, określa drogi, z których będzie korzystał przy przesyłaniu przesyłek z, podaną wartością.

Artykuł  3.

Sposób przesyłania.

1.
Wymiana przesyłek z podaną wartością między krajami ościennemi lub utrzymującemi bezpośrednie połączenia morskie, odbywa się za pośrednictwem urzędów wymiany, wyznaczonych w tym celu przez właściwe Zarządy za obopólnem porozumieniem.
2.
W obrocie między krajami, oddzielonemi od siebie jednym lub kilkoma krajami pośredniczącemi, listy i pudełka z podaną wartością należy zawsze przesyłać drogą najkrótszą i wydawać pojedynczo pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, o ile Zarząd ten może zapewnić dalszy przewóz na zasadach, przewidzianych w powyżej podanych artykułach 1 i 2.
3.
Wolno jednak Zarządom kraju nadania i kraju przeznaczenia porozumieć się między sobą co do wymiany przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych zapomocą połączeń jednego lub kilku krajów pośredniczących, biorących lub nie biorących udziału w porozumieniu. Zarządy pośredniczące należy zawiadomić o tem w czasie właściwym.

Zarządy zainteresowane mogą również porozumieć się między sobą co do zabezpieczenia przewozu pojedynczych sztuk połączeniami okrężnemi w tych wypadkach, gdyby przewóz drogą bezpośrednią nie dawał gwarancji co do odpowiedzialności na całej przestrzeni przewozu.

Rozdział  II.

WARUNKI PRZYJĘCIA DO PRZEWOZU.

Artykuł  4.

Przygotowanie przesyłek.

1.
Listy z podaną wartością dopuszcza się do przewozu tylko w kopertach zamkniętych zapomocą jednakowych pieczęci łąkowych dobrego gatunku, przedstawiających specjalny znak, a umieszczanych w pewnych odstępach w ilości dostatecznej do przytrzymania wszystkich skrzydeł koperty. Koperty muszą być trwałe, sporządzone z jednego kawałka i muszą zapewniać dokładne przyleganie pieczęci. Nie wolno używać kopert zupełnie przezroczystych lub z kolorowemi brzegami, jako też kopert z przezroczystem polem.
2.
Każdy list musi być w ten sposób opakowany, by bez widocznego zewnętrznego uszkodzenia koperty lub pieczęci nie można się było dostać do jego zawartości.
3.
Znaczki pocztowe użyte do opłaty i wszelkie służbowe nalepki pocztowe muszą być nalepione w pewnych odstępach, aby nie mogły posłużyć do ukrycia uszkodzenia koperty. Nie mogą one również być przegięte na dwie powierzchnie koperty i w ten sposób zakrywać jej krawędzi. Na listach z podaną wartością wolno umieszczać tylko służbowe nalepki pocztowe.
4.
Biżuterja i przedmioty drogocenne muszą być zapakowane w pudełka dostatecznie trwałe, drewniane lub metalowe; grubość ścianek pudełek drewnianych winna wynosić co najmniej 8 milimetrów.
5.
Ścianki, wierzchnia i dolna, mają być oklejone białym papierem, by na nim można było umieścić adres odbiorcy, wartość podaną i odcisk stempli służbowych. Prócz tego, pudełka muszą być przewiązane nakrzyż mocnym sznurkiem bez węzłów, którego oba złączone końce należy przykryć pieczęcią z dobrego laku, przedstawiającą specjalny znak. W końcu wszystkie cztery boczne ścianki pudełka winny być zamknięte jednakowemi pieczęciami.
6.
Nie wolno przyjmować listów i pudełek z podaną wartością, których adres podany jest literami początkowemi (inicjałami) lub też pisany ołówkiem, oraz przesyłek, których adresy noszą ślady wycierania lub poprawek. Przesyłki tego rodzaju, które wbrew przepisom byłyby przyjęte do przewozu, należy obowiązkowo zwracać do urzędu nadania.
Artykuł  5.

Podawanie wartości. Deklaracje celne.

1.
Wartość przesyłki ma być podana w walucie kraju nadania i wypisana przez nadawcę na stronie adresowej przesyłki, literami łacińskiemi słownie i cyframi arabskiemi bez podskrobywań i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.
2.
Suma podanej wartości musi być przeliczona na franki złote bądź przez samego nadawcę, bądź przez Zarząd kraju nadania. Wynik przeliczenia winien być podany nowemi cyframi, umieszczonemi obok lub pod napisem, wyrażającym podaną wartość w walucie kraju nadania. Postanowienia to nie stosuje się w obrocie bezpośrednim między krajami o jednakowej walucie.

Suma we frankach złotych winna być wyraźnie podkreślona ołówkiem kolorowym.

3.
W obrocie z krajami, które tego wymagają, do pudełek z podaną wartością mają być dołączone deklaracje celne, zgodne lub zbliżone do wzoru C 2 dołączonego do regulaminu konwencji.
4.
Zarządy nie przyjmują na siebie odpowiedzialności za deklaracje celne.
Artykuł  6.

Fałszywe podawanie wartości.

Jeżeli jakiekolwiek okoliczności lub reklamacje osób zainteresowanych ujawniły podanie, w celach oszukańczych, wartości w sumie wyższej, aniżeli wartość rzeczywista przedmiotów, zawartych w liście lub pudełku, to zawiadamia się o tem, w czasie najkrótszym, Zarząd kraju nadania, dołączając możliwe dowody rzeczowe dochodzeń.

Rozdział  III.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł  7.

Podawanie wagi przesyłek. Stemplowanie. Listy i pudełka wolne od należności.

1.
Na stronie adresowej każdego listu i pudełka z podaną wartością, w lewym górnym rogu Zarząd kraju nadania obowiązany jest podać dokładną wagę przesyłki w gramach.
2.
Urząd nadawczy wytłacza na stronie adresowej przesyłki odcisk stempla wskazującego miejsce i dzień nadania. Prócz tego, każdą przesyłkę należy opatrzyć nalepką z podaniem nazwy urzędu nadawczego, literami łacińskiemi, i numeru porządkowego, pod którym przesyłkę wpisano do księgi nadawczej tego urzędu, jak również nalepką koloru czerwonego z napisem dużemi literami "Valeur déclarée".

Jednakże, zamiast dwóch nalepek, przewidzianych w ustępie poprzednim, wolno Zarządom używać tylko jednej nalepki koloru czerwonego według załączonego wzoru V D 2 z podaniem, pismem łacińskiem litery V, nazwy urzędu nadania i numeru porządkowego, pod którym przesyłkę wpisano do księgi nadawczej tego urzędu.

3.
W celu uniknięcia omyłek, o ile chodzi o numer wpisu urzędu nadawczego, Zarządy pośredniczące nie powinny umieszczać żadnych numerów porządkowych na stronie adresowej listów i pudełek z podaną wartością.
4.
Urząd przeznaczenia wytłacza na nieadresowej stronie przesyłki odcisk datownika w dniu otrzymania przesyłki.
5.
Postanowienia artykułu 11 i 44 regulaminu konwencji stosują się również do listów i pudełek z podaną wartością, które mają być doręczone jako wolne od należności.
Artykuł  8.

Karty wartościowe. Sporządzanie pakietów. Wkładanie do odsyłek.

1.
Listy i pudełka z podaną wartością wpisuje wysyłający urząd wymiany pojedynczo do specjalnych kart wartościowych, według dołączonego wzoru V D 3, podając wszystkie szczegóły wymagane nadrukami formularza.

Przy wpisach, dotyczących przesyłek, która mają być doręczone przez umyślnego posłańca, w kolumnie "Observations" (Uwagi) należy zaznaczyć "Exprès".

2.
Z listów i pudełek z podaną wartością wraz z kartą lub 'kartami wartościowemi, należy sporządzić jeden lub kilka osobnych pakietów, przewiązanych sznurkiem, zawinąć w trwały papier, następnie raz jeszcze obwiązać sznurkiem zewnętrznie i wszystkie zagięcia opieczętować dobrym lakiem, zapomocą pieczęci wysyłającego urzędu wymiany. Na pakietach takich umieszcza się napis: "Valeurs déclarées" (Przesyłki wartościowe) lub "Lettres de valeur déclarée" (Listy wartościowe) lub "Boites de valeur déclarée" (Pudełka wartościowe).

Zamiast sporządzania pakietu z listów z podaną wartością, można je włożyć do koperty z trwałego papieru, którą zamyka się pieczęciami lakowemi.

Jeżeli ilość lub objętość listów i pudełek z podaną wartością tego wymaga, mogą one również być włożone do worka należycie zamkniętego i opieczętowanego lakiem lub zaplombowanego.

3.
Pakiety lub worki, zawarte w odsyłce, zaznacza się przez podanie ich ilości w części III karty listowej, w której również wpisuje się ogólną ilość przesyłek wartościowych, zawartych w odsyłce. Jeżeli zaś odsyłka nie zawiera pakietów lub worków z przesyłkami wartościowemi, umieszcza się adnotację: "Néant" w tej części karty.
4.
Pakiet lub worek z przesyłkami wartościowemi wkłada się do pakietu lub worka, zawierającego przesyłki polecone. Jeżeli przesyłki polecone mieszczą się w więcej aniżeli jednym worku, pakiet lub worek z przesyłkami z podaną wartością ma być włożony do worka, do którego szyjki, w myśl przepisów regulaminu konwencji przymocowana jest koperta specjalna, zawierająca kartę listową.
5.
Jeżeli jeden, z dwóch Zarządów, utrzymujących wymianę, tego żąda, pudełka z podaną wartością należy wpisywać do osobnych formularzy V D 3 i osobno je upakowywać.
Artykuł  9.

Sprawdzanie pakietów. Różne nieprawidłowości.

1.
Przy odbiorze pakietu lub worka z przesyłkami wartościowemi urząd wymiany przystępuje do sprawdzenia przedewszystkiem, czy w stanie zewnętrznym pakietu lub worka, jako też w sposobie opakowania nie zachodzi jakakolwiek nieprawidłowość, oraz czy uczyniono zadość formalnościom, jakim podlega odprawa w myśl artykułu poprzedniego.
2.
Następnie urząd przystępuje do szczegółowego sprawdzania przesyłek wartościowych i w odnośnych wypadkach, stwierdza brak przesyłek lub inne nieprawidłowości, jak również uskutecznia sprostowanie kart wartościowych, stosując się w tym względzie do przepisów, ustalonych dla przesyłek poleconych w artykule 58 regulaminu konwencji.
3.
Brak przesyłki, uszkodzenie lub inne nieprawidłowości, mogące spowodować odpowiedzialność dotyczących Zarządów, należy stwierdzać przez sporządzenie protokółu, który, o ile to okaże się możliwem, wraz z całkowitem opakowaniem (worek, koperta, sznurki i pieczęcie), wszystkich pakietów lub worków wewnętrznych i zewnętrznych, w których były zawarte przesyłki wartościowe, przesyła się jako przesyłkę poleconą Zarządowi centralnemu, któremu podlega wysyłający urząd wymiany. Niezależnie od tego przesyła się niezwłocznie do wysyłającego urzędu wymiany odpowiednie zawiadomienie. Równocześnie przesyła się odpis protokółu do Zarządu centralnego, któremu podlega odbierający urząd wymiany lub do innej władzy, wyznaczonej przez ten Zarząd centralny.
4.
Bez względu na zastosowanie przepisów § 3, urząd wymiany, w razie otrzymania od obcego urzędu przesyłki niedostatecznie opakowanej lub uszkodzonej, obowiązany jest wysłać ją dalej po uprzedniem, jeżeli to potrzebne, przepakowaniu, zachowując, o ile to okaże się możliwem, opakowanie pierwotne.

Jeżeli uszkodzenie jest tego rodzaju, że zawartość przesyłki mogła być wyjęta, urząd winien przystąpić do urzędowego otwarcia przesyłki i sprawdzenia jej zawartości.

W obydwu powyższych wypadkach należy wagę przesyłki stwierdzić przed nowem opakowaniem i po niem, oraz zaznaczyć ją na opakowaniu. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis: "Remballé à..." (Przepakowano w...), odcisk datownika i podpisy funkcjonarjuszów, którzy dokonali przepakowania.

O wyniku sprawdzenia zawartości spisuje się protokół, którego kopję dołącza się do przesyłki.

5.
Przesyłki zł podaną wartością, nieopłacone lub niedostatecznie opłacone, doręcza się adresatom bez pobierania opłaty; wyjątek stanowią przesyłki obciążone opłatą z powodu dosłania z pierwotnego miejsca przeznaczenia (art. 14 porozumienia). O tej jednakże nieprawidłowości należy przesłać urzędowi nadania osobne zawiadomienie.
Artykuł  10.

Dosyłanie. Przesyłki niedoręczalne.

1.
Listy i pudełka z podaną wartością, których adresat wyjechał do kraju, nieuczestniczącego w niniejszem porozumieniu, zwraca się natychmiast do kraju nadania jako niedoreczalne, celem zwrotu nadawcy, o ile Zarząd pierwotnego kraju przeznaczenia nie ma możności przesłać ich do nowego kraju przeznaczenia.
2.
Przesyłki z podaną wartością, z tych lub innych powodów niedoręczalne, należy zwracać w terminie najkrótszym, a najpóźniej w terminie określonym w konwencji (art. 50).

Przesyłki te wpisuje się do karty wartościowej V D 3 i wkłada się do pakietu lub worka, oznaczonego napisem: "Valeurs déclarées".

3.
Należności celne i inne należności niepocztowe, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosyłaniu lub przy zwrocie do miejsca nadania, ściąga się od Zarządu nowego miejsca przeznaczania, stosownie do przepisów, przewidzianych w artykule 45, § 8 regulaminu konwencji.

Rozdział  IV.

ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  11.

Należności tranzytowe i składowe.

Należności tranzytowe i składowe, przypadające Zarządom pośredniczącym, oblicza się w sposób ustalony w konwencji.

Artykuł  12.

Listy i pudełka wolne od należności. Wyrównywanie rachunków.

Postanowienia artykułu 76 regulaminu konwencji odnoszą się również do wyrównania rachunków, dotyczących listów i pudełek, które należy doręczyć jako wolne od należności.

Jednakże Zarządy, które oświadczyły, że nie mogą przyjąć sposobu wyrównywania rachunków, przewidzianego w tym artykule, wskazują sposób, który chciałyby zastosować.

Rozdział  V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  13.

Zwrotne poświadczenie odbioru. Pobrania. Doręczanie pośpieszne. Reklamacje.

Następujące postanowienia regulaminu konwencji stosują się:

a)
do zwrotnych poświadczeń odbioru - artykuły 26 i 27;
b)
do pobrań - artykuły 28 do 40;
c)
do doręczania pospiesznego - artykuły 42 i 55;
d)
do reklamacyj - artykuł 51.
Artykuł  14.

Wycofywanie przesyłek. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji stosują się do wycofywania przesyłek i zmiany adresu.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanem, najbliższą pocztą wraz z wzorem, o którym mowa w artykule 48, § 1 regulaminu konwencji i zaopatrzonem w nagłówku W następujący napis podkreślony ołówkiem kolorowym: "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd miejsca przeznaczenia ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, może na własną odpowiedzialność załatwić żądanie przesłane w drodze telegraficznej, nie oczekując na. nadejście potwierdzenia w drodze pocztowej.

Artykuł  15.

Komunikaty i ogłoszenia.

1.
Zarządy, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie porozumienia, mają podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:
a)
wysokość należności asekuracyjnej, pobieranej w ich kraju od listów i pudełek z podaną wartością w myśl artykułu 3 porozumienia;
b)
najwyższy dopuszczalny wymiar podawanej wartości;
c)
ilość deklaracyj celnych, wymaganą dla pudełek z podaną wartością z przeznaczeniem do ich krajów i dla pudełek w tranzycie, jak również wymienić języki, w których deklaracje te mają być sporządzone;
d)
spis urzędów, do których dopuszcza się przesyłki z podaną wartością (porozumienie art. 31).
2.
Wszelkie późniejsze zmiany, dotyczące jednego z powyżej podanych punktów, należy niezwłocznie podawać do wiadomości w ten sam sposób.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  16.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o listach i pudełkach z podaną wartością. Będzie on, obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO W. BRYTANJI I IRLANDJI PÓŁNOCNEJ:

F. H. Williamson

W. G. Gilbert

F. C. G. Twinn

F. R. Radice

D. O. Lumley

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:

R. S. O'Cruimin

S. S. Puirséal

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA NOWĄ ZELANDJĘ:

G. McNamara

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD:

Dr. Eugène Hirschfeld

M. Khodeeff

E. Syreυitch

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

V D 1 - V D 3

WYMIANA LISTÓW I PUDEŁEK Z PODANĄ WARTOŚCIĄ MIĘDZY KRAJAMI NIEOŚCIENNEMI

grafika

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Art.

1. Przedmiot porozumienia.

Rozdział  II.

Postanowienia, dotyczące wszystkich paczek.

2. Opłacanie. Opłaty.

3. Należność lądowa.

4. Należność morska.

5. Zniżka lub podwyżka należności lądowej.

6. Zniżka lub podwyżka należności morskiej.

7. Paczki ochronne. Opłata specjalna.

8. Opłata dodatkowa.

9. Należność za pośrednictwo przy cleniu.

10. Doręczanie adresatowi. Należność za doręczenie do domu.

11. Należności celne i inne należności niepocztowe.

12. Paczki wolne od należności.

13. Składowe.

14. Paczki ekspresowe.

15. Zakazy.

16. Paczki przyjęte do przewozu wbrew przepisom.

17. Paczki dla jeńców.

18. Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

19. Zwrotne poświadczenie odbioru.

20. Dosyłanie paczek.

21. Paczki niedoręczalne.

22. Umarzanie należności celnych.

23. Sprzedaż. Zniszczenie.

24. Paczki, których się zrzekł nadawca.

25. Pobieranie kosztów od nadawcy.

26. Reklamacje.

Rozdział  III.

Paczki za pobraniem.

27. Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

28. Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

29. Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości.

30. Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

31. Ustalenie odpowiedzialności.

32. Stosowanie postanowień konwencji przy odszkodowaniach i wypłatach. Terminy wypłaty i zwrot wydatków.

33. Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

Rozdział  IV.

Paczki z podaną wartością.

34. Opłaty i warunki przesyłania.

35. Fałszywe podawanie wartości.

Rozdział  V.

Paczki pilne.

36. Opłaty i warunki przesyłania.

Rozdział  VI.

Odpowiedzialność.

37. Zasady odpowiedzialności.

36. Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

39. Wygaśnięcie odpowiedzialności.

40. Wypłata odszkodowania.

41. Termin wypłaty.

42. Ustalenie odpowiedzialności.

43. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Rozdział  VII.

Przyznanie opłat.

44. Wynagrodzenie za przewóz.

45. Zaliczanie należności w razie dosłania lub zwrotu.

46. Należność za doręczenie pośpieszne: specjalna i uzupełniająca.

47. Opłata za dosłanie w kraju przeznaczenia.

48. Różne należności.

49. Podział opłat za pobranie.

50. Należność asekuracyjna.

Rozdział  VIII.

Różne postanowienia.

51. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

52. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

53. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

I. Eksploatacja służby pączkowej przez przedsiębiorstwa przewozowe.

II. Połączenia lotnicze.

III. Tranzyt.

IV. Opłaty dodatkowe za tranzyt.

V. Dodatkowe opłaty końcowe.

VI. Dodatkowe opłaty specjalne.

VII. Taryfy specjalne.

VIII. Paczki z podaną wartością.

IX. Wyjątki od zasady ponoszenia odpowiedzialności.

X. Wymiary i objętość.

XI. Paczki ochronne.

POROZUMIENIE O PACZKACH POCZTOWYCH.

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Kolonja Kongo Belgijskie, Boliwja, Brazylja, Bułgarja, Chili, Chiny, Republika Kolumbja, Republika Kostarika, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Ekwador, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Kolon je i Protektoraty Francuskie w Indochinach, Zespół innych Kolonij Francuskich, Grecja, Gwatemala, Republika Haiti, Królestwo Hedżas i Nędze d wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Indje Brytyjskie, Islandia, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberia, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Nikaragua, Norwegja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonie Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Republika Salwador, Terytorium Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólna zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji zawarli następujące porozumienie:

Rozdział  I.

Artykuł  1.

Przedmiot porozumienia.

1.
Pod nazwą "Paczki pocztowe" mogą być przesyłane, między krajami zawierającemu porozumienie, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub kilku z nich, paczki do wagi 20 kilogramów, które, zależnie od wagi, dzielą się na następujące kategorje:
1. do 1 kilogramu,
2. ponad 1 do 5 kilogramów,
3. " 5 " 10 "
4. " 10 " 15 "
5. " 15 " 20 "
2.
Wymiana paczek ponad 5 kilogramów nie jest przymusowa.

Rozdział  II.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł  2.

Opłacanie. Opłaty.

1.
Paczki pocztowe winny być opłacone przy nadaniu.
2.
Opłata składa się z udziałów, przypadających na każdy Zarząd, biorący udział w przewozie lądowym lub morskim. O ile zachodzi potrzeba dolicza się także należności i opłaty dodatkowe, przewidziane w poniżej podanych artykułach 5, 6, 7 i 8.
Artykuł  3.

Należność lądowa.

Opłata za przewóz lądowy wynosi dla każdego kraju:

30

centymów

od

paczki do 1 kilogramu,

50

"

"

"

ponad

1

do

5

kilogramów,

100

"

"

"

"

5

"

10

"

150

"

"

"

"

10

"

15

"

200

"

"

"

"

15

"

20

"

Za paczki ponad 10 kilogramów stawka 150 i 200 centymów odnosi się tylko do należności za tranzyt lądowy. Opłaty od takich paczek, przypadające Zarządom kraju nadania i przeznaczenia, ustalane są w porozumieniu między wspomnianemi Zarządami.

Artykuł  4.

Należność morska.

Przy przewozie morskim każdemu Zarządowi, biorącemu udział w tym przewozie, należy się opłata w wysokości, jak następuje:

Długość rejsów

Paczki

do 1 kg

ponad 1 do 5 kg

ponad 5 do 10 kg

ponad 10 do 15 kg

ponad 15 do 20 kg

1

2

3

4

___

6

Fr. c.

Fr. c.

Fr. c.

Fr. c.

Fr. c.

Do 500 mil morskich.

-,15

-,25

-,50

-,75

1,-

od 501- 1.000 mil morsk.

-,25

-,40

-,75

1,10

1,60

" 1.001- 2.000 " "

-,40

-,60

1,10

1,60

2,25

" 2.001- 3.000 " "

-,50

-,80

1,45

2,10

2,90

" 3.001- 4.000 " "

-,60

1,-

1,80

2,60

3,55

" 4.001- 5.000 " "

-,70

1,20

2,15

3,10

4,20

" 5.001- 6.000 " "

-,80

1,40

2,50

3,60

4,85

" 6.001- 7.000 " "

-,90

1,60

2,85

4,10

5,50

" 7.001- 8.000 " "

1,-

1,80

3,20

4,60

6,15

" 8.001- 9.000 " "

1,10

2,-

3,55

5,10

6,80

" 9.001-10.000 " "

1,20

2,20

3,90

5,60

7,45

i t. d. dodając za każde

1.000 mu lub część

1.000 mil

-,10

-,20

-,35

-,50

-,65

Długość rejsów oblicza się, w danym wypadku, według pośredniej odległości między odnośnemi portami obydwu krajów, biorących udział w wymianie.

Nie pobiera się należności za przewóz morski między dwoma portami tego samego kraju, jeżeli Zarząd tego kraju już otrzymuje wynagrodzenie za przewóz paczek drogą lądową.

Artykuł  5.

Zniżka lub podwyżka należności lądowej.

Kraje, które podpisały niniejsze porozumienie, mogą jednocześnie obniżać lub podwyższać przypadającą im należność lądową od przywożonych i wywożonych paczek, byleby przynajmniej na trzy miesiące naprzód powiadomiły o tem Zarząd poczt szwajcarskich. Zmiany tych należności będą obowiązywały począwszy od następujących dat: 1 stycznia, 1 lipca.

Zniżka lub podwyżka winna obowiązywać co najmniej jeden rok.

W żadnym jednak wypadku podwyżka nie może dla poszczególnych kategoryj wagi przekraczać należności, przewidzianych w powyżej podanym artykule 3.

Artykuł  6.

Zniżka lub podwyżka należności morskiej.

Prawo zniżki lub podwyżki najwyżej o 100% przyznaje się na warunkach, przewidzianych w artykule poprzednim, o ile chodzi o należność morską, określoną w powyżej podanym artykule 4.

Każda podwyżka musi być zastosowana również do własnych paczek kraju, od którego są zależne środki przewozu morskiego, wyjątek stanowi obrót między tym. krajem a jego kolonjami.

Artykuł  7.

Paczki ochronne. Opłata specjalna.

1.
Uważane są jako ochronne:
a)
paczki, których jeden z wymiarów przekracza 1 m 50 cm, lub których długość wraz z największym obwodem, mierzonym w kierunku innym niż długość, przekracza 3 metry;
b)
paczki, które ze względu na ich formę, objętość lub kruchość nie nadają się do łatwego załadowania z innemi paczkami, lub paczki, które wymagają specjalnych ostrożności, jako to: rośliny i krzewy w koszykach, klatki puste lub ze zwierzętami żywemu, puste pudełka do cygar, lub inne pudełka z ciężarami, meble, wyroby koszykarskie, żardinierki, wózki dziecinne, kołowrotki, rowery i t. p.
2.
Zarządy, które zajmują się przewozem morskim, mogą uważać za ochronną każdą przewożoną przez nie paczkę, której objętość przekracza 55 decymetrów sześciennych, lub której jeden z wymiarów przekracza 1 m 25 cm.
3.
Paczki ochronne dopuszcza się tylko w obrocie z temi krajami, które zgadzają się na. ich przewóz.
4.
Dla paczek tych opłatę przewozową, pobieraną za paczki zwykłe, zwiększa się o 50% i w miarę potrzeby zaokrągla wzwyż do sumy podzielonej przez 5.
Artykuł  8.

Opłata dodatkowa.

Każdy kraj, zawierający porozumienie, może od paczek bądź nadawanych, bądź wydawanych w swoich urzędach pobierać opłatę dodatkową, wynoszącą 25 centymów od paczki.

Artykuł  9.

Należność za pośrednictwo przy cleniu.

Zarząd kraju przeznaczenia może pobierać za przekazanie do cła i za pośrednictwo przy cleniu, lub też tylko za przekazanie do cła należność wynoszącą najwyżej 50 centymów od paczki. O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, należność powyższą pobiera się przy wydaniu paczki.

Artykuł  10.

Doręczanie adresatowi. Należność za doręczenie do domu.

1.
Paczki doręcza się adresatom w jak najkrótszym terminie stosownie do postanowień obowiązujących w kraju przeznaczenia.

Kraj ten może pobierać należność za doręczenie do domu w wysokości należności za doręczenie pobieranej w obrocie wewnętrznym, lecz najwyżej 50 centymów od paczki. Tę samą należność pobiera się za każde następne doręczenie paczki adresatowi do domu.

2.
Jeżeli paczek nie doręcza się do domu, o ich nadejściu należy bezzwłocznie zawiadomić adresata. Kraje, w których przepisy wewnętrzne tego wymagają, mogą pobierać opłatę specjalną za doręczenie zawiadomienia; opłata ta nie może przekraczać opłaty za list zwykły w obrocie wewnętrznym.
Artykuł  11.

Należności celne i inne należności niepocztowe.

Zarządy mogą pobierać od adresatów paczek, prócz należności pocztowych, należności celne i wszelkie inne należności niepocztowe.

Artykuł  12.

Paczki wolne od należności.

W obrocie z krajami, które się na to zgodziły, nadawcy, na podstawie złożonej uprzednio w urzędzie nadawczym deklaracji, mogą przyjąć na swój rachunek wszelkie należności pocztowe i niepocztowe, ciążące na paczkach przy ich wydaniu.

W tym wypadku, nadawcy winni zobowiązać się do uiszczenia sum, których zażądać może urząd przeznaczenia i złożyć odpowiednią kaucję.

Zarząd, który uiszcza zaliczkowo należności na rachunek nadawcy, może pobierać z tego tytułu, należność za pośrednictwo, nieprzekraczającą jednak 50 centymów od paczki. Należność ta jest niezależna od należności, przewidzianej w artykule 9.

Artykuł  13.

Składowe.

Kraj przeznaczenia może pobierać ustalone przepisami wewnętrznemi składowe od paczek adresowanych poste-restante lub nie podjętych w przepisanych terminach.

Należność ta nie może jednak przekraczać 5 franków.

Artykuł  14.

Paczki ekspresowe.

1.
Paczki, na życzenie nadawcy, mogą być doręczane adresatowi do domu przez umyślnego posłańca natychmiast po ich nadejściu, w krajach, których Zarządy zgadzają się na wykonywanie tej gałęzi służby.
2.
Przesyłki takie, tak zwane "ekspresowe", podlegają, oprócz opłaty normalnej, należności specjalnej, wynoszącej 80 centymów. Należność tę uiszcza nadawca zgóry w całości bez względu na to, czy przez posłańca może być doręczona paczka, czy też tylko zawiadomienie o jej nadejściu.
3.
Jeżeli adresat mieszka poza miejscowym okręgiem doręczeń urzędu, za doręczenie przez umyślnego posłańca można pobrać należność uzupełniającą aż do wysokości opłaty ustalonej w obrocie wewnętrznym.

Doręczania przez umyślnego posłańca nie jest jednakże obowiązkowe w tym wypadku,

4.
W razie dosłania lub niedoręczalności paczki ekspresowej, należność uzupełniająca podlega zaliczeniu, stosownie do postanowień artykułu 46, § 2.
5.
Doręczenie adresatowi bądź paczki, bądź zawiadomienia o jej nadejściu dokonywa się przez umyślnego posłańca tylko raz jeden. Po pierwszem i bezskutecznem usiłowaniu doręczenia, przestaje się uważać paczkę za ekspresową i doręcza się ją trybem, ustalonym dla paczek zwykłych.
Artykuł  15.

Zakazy.

1.
Paczki pocztowe nie mogą zawierać listów, notatek lub dokumentów, mających charakter korespondencji bieżącej i osobistej, ani też wszelkiego rodzaju przesyłek listowych, przeznaczonych dla osób innych aniżeli adresat paczki lub osoby z nim zamieszkałe.

Wolno jednak włożyć do paczki fakturę otwartą, zawierającą tylko najistotniejsze dane.

2.
O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, nie wolno wysyłać w paczkach:
a)
przedmiotów, które ze względu na swoją właściwość lub opakowanie mogą być niebezpieczne dla funkcjonarjuszów, lub brudzić i niszczyć inne przesyłki;
b)
materjałów wybuchowych, łatwozapalnych lub niebezpiecznych. Jednakże pozostawia się wzajemnemu porozumieniu Zarządów sprawę przewozu pistonów i ładunków w gilzach metalowych do ręcznej broni palnej oraz niewybuchających ładunków artyleryjskich i zapałek;
c)
zwierząt żywych, o ile przewóz ich pocztą nie jest dozwolony na mocy przepisów pocztowych krajów zainteresowanych;
d)
przedmiotów, których przywóz zabroniony jest ustawami albo przepisami celnemi lub innemi;
e)
opjum, morfiny, kokainy i innych środków odurzających. Zakazu tego nie należy jednak stosować do paczek z tego rodzaju zawartością, wysyłanych w celach leczniczych lub naukowych, o ile kraje zainteresowane dopuszczają je pod tym warunkiem;
f)
przedmiotów sprośnych lub niemoralnych.

Zakazane jest prócz tego wysyłanie monety brzęczącej, biletów bankowych, biletów zdawkowych lub jakichkolwiek walorów na okaziciela, platyny, złota, srebra lub wyrobów z tych metali, drogich kamieni, biżuterji, oraz innych kosztowności w paczkach bez podanej wartości, przeznaczonych do krajów, które dopuszczają podanie wartości.

3.
Z paczkami, podpadającemi pod zakazy wymienione i przyjętemi do przewozu wbrew przepisom, należy postępować w sposób następujący:
a)
przedmioty, wymienione w § 2, pod a, d i e, podlegają postępowaniu według przepisów wewnętrznych Zarządu, który stwierdzi ich obecność. Jednakże paczek, zawierających opjum, morfinę, kokainę i inne środki odurzające, nie doręcza się w żadnym wypadku adresatom, ani też nie zwraca się do miejsca nadania;
b)
przedmioty, wymienione pod b i f w § 2, niszczy na miejscu pierwszy Zarząd, który stwierdził ich obecność;
c)
paczki, zawierające przedmioty wymienione w § 2 pod literą c, oraz w ostatnim ustępie tego paragrafu, podlegają zwrotowi do miejsca nadania, o ile Zarząd kraju przeznaczenia nie zechce, w drodze wyjątku, doręczyć je adresatom.
4.
Okoliczność, że paczka zawiera list lub notatki o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej, w żadnym razie nie może być powodem do zwrotu paczki nadawcy.

W wypadku, kiedy paczek przyjętych wbrew przepisom do przewozu nie zwraca się do miejsca nadania, ani też nie doręcza się adresatowi, Zarząd nadawczy winien być dokładnie poinformowany, jak postąpiono z danemi paczkami, w celu wydania odpowiednich zarządzeń.

Artykuł  16.

Paczki przyjęte do przewozu wbrew przepisom.

Paczki, których waga lub wymiary przekraczają -w sposób widoczny dopuszczalne granice, a które były przyjęte do przewozu wbrew przepisom, podlegają postanowieniom artykułu 15, § 3, litera c.

Artykuł  17.

Paczki dla jeńców.

Paczki, adresowane do jeńców lub przez nich nadawane, z wyjątkiem paczek za pobraniem, wolne są od wszelkich, przewidzianych niniejszem porozumieniem, opłat zarówno w kraju nadania i przeznaczenia, jak i w krajach pośredniczących. Za paczki te nie zalicza się żadnych należności, ani też nie wypłaca się odszkodowania w razie ich zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości.

Tym samym przepisom podlegają paczki, dotyczące jeńców wojennych, wysyłane lub otrzymywane już to bezpośrednio, już to pośrednio przez biura wywiadowcze, które przypuszczalnie byłyby urządzone dla tych osób w krajach prowadzących wojnę lub w krajach neutralnych, które na swojem terytorjum dały schronienie wojskowym stron walczących.

Wojskowi stron walczących, przyjęci przez kraj neutralny i tam internowani, pod względem stosowania powyższych postanowień uważani są narówni z właściwymi jeńcami wojennymi.

Artykuł  18.

Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

Nadawca może żądać wycofania paczki lub zmiany jej adresu pod przewidzianymi w artykule 49 konwencji warunkami, z tem zastrzeżeniem, że w razie zażądania zwrotu lub dostania paczki nadawca jest obowiązany zgóry zapewnić pokrycie należności za nowy przewóz.

Za paczki z podaną wartością, co do których żądano w drodze telegraficznej zmiany adresu, do opłaty za telegram dodaje się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  19.

Zwrotne poświadczenie odbioru.

Nadawca paczki może otrzymać zwrotne poświadczenie odbioru na zasadach, ustalonych w artykule 53 konwencji.

Artykuł  20.

Dosyłanie paczek.

1.
Paczka może być dosłana z powodu zmiany miejsca pobytu adresata w kraju przeznaczenia bądź to na skutek żądania nadawcy lub adresata, bądź też bez specjalnego żądania, o ile na to zezwalają przepisy wewnętrzne kraju przeznaczenia.

Dosłanie paczki z jednego kraju do drugiego może nastąpić tylko na żądanie nadawcy lub adresata, o ile paczka odpowiada warunkom wymaganym dla tego nowego przewozu.

Nadawca może zastrzec się przeciw wszelkim dosyłaniom przez umieszczenie stosownej notatki na adresie pomocniczym i na paczce.

2.
Za dosłanie paczek z jednego kraju do drugiego z powodu zmiany miejsca pobytu adresata pobiera się dodatkowe opłaty, określone w artykułach 3 do 8 i 34. Jeżeli paczka została dosłana wewnątrz kraju przeznaczenia, Zarząd tego kraju może pobrać opłatę za dosłanie według przepisów wewnętrznych. Wyżej wspomniane opłaty, podlegające zaliczeniu w razie dalszego dosłania lub zwrotu do kraju nadania, pobiera się od adresata lub, w razie potrzeby, od nadawcy, który ma zwrócić również należności celne i inne należności specjalne, na których umorzenie kraj przeznaczenia nie zgadza się.

Odnośnie do paczek, objętych którymkolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 15 niniejszego porozumienia, obowiązują te same przepisy.

3.
Dosyłanie paczek mylnie skierowanych lub zwrot paczek przyjętych do przewozu wbrew przepisom, odbywa się według postanowień artykułu 35, §§ 1 i 2 regulaminu.
Artykuł  21.

Paczki niedoręczalne.

1.
Nadawca winien podać na odwrotnej stronie adresu pomocniczego i na samej paczce, jak się ma postąpić z jego przesyłką w razie niedoręczalności.

Jeżeli przepis ten nie jest zachowany, a paczki stają się niedoręczalne, zwraca się je natychmiast do urzędu nadania.

O ile to jest możliwe, zwrot paczki winien nastąpić drogą przewozu do miejsca przeznaczenia.

2.
Zwrot paczki niedoręczalnej winien nastąpić również niezwłocznie, jeżeli zarządzenie nadawcy, wyrażone na adresie pomocniczym i na paczce nie dało żądanego wyniku.

Jeżeli w odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności nadawca (lub osoba trzecia, o której mowa w artykule 8, § 1 regulaminu) wydał jedno lub kilka zarządzeń, wymienionych pod literami a, b, c, d lub e artykułu 37, § 1 regulaminu, i jeżeli mimo wykonania jego zarządzeń cel nie został osiągnięty, paczkę zwraca się do urzędu nadania.

3.
Do czasu otrzymania zarządzeń od nadawcy, Zarząd kraju przeznaczenia może albo doręczyć paczkę adresatowi pierwotnemu lub też innemu, którego adres został podany, albo też może ją dosłać według nowego adresu.
4.
Przy sposobności doręczenia nadawcy lub osobie trzeciej, o której mowa w artykule 8, § 1 regulaminu, formularza zawiadomienia o niedoręczalności paczki, przewidzianego w artykule 36 regulaminu, celem wydania zarządzeń można pobrać należność, nieprzekraczającą podwójnej opłaty listu pojedynczej wagi.

Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od dnia wysłania zawiadomienia o niedoręczalności, urząd przeznaczenia nie otrzyma odpowiednich zarządzeń, paczkę zwraca się do urzędu nadania. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

5.
Paczki, o których nadejściu zawiadomiono adresatów, przechowuje się do ich dyspozycji przez dni czternaście lub najdłużej przez miesiąc, licząc od dnia następnego po wysłaniu zawiadomienia. Po upływie tego terminu paczkę uważa się za niedoręczalną.

Jeżeli nic można wysłać zawiadomienia, paczki, przechowywane do dyspozycji adresatów, jak również paczki, adresowane poste-restante, uważa się za niedoręczalne dopiero po upływie terminu, ustalonego przepisami kraju przeznaczenia. Jednakże termin ten zasadniczo nie może przekraczać dwóch miesięcy z wyjątkiem wypadku, o ile Zarząd kraju przeznaczenia uważa za stosowne przedłużyć termin przechowywania do czterech miesięcy najwyżej.

Paczkę należy zwrócić do kraju nadania w krótszym czasie, leżeli tego wymaga zarządzenie nadawcy, wyrażone na adresie pomocniczym i na paczce, w języku znanym, w kraju przeznaczenia.

6.
Za zwrot paczek niedoręczalnych pobiera się opłaty, przewidziane w artykule 20, § 2.
Artykuł  22.

Umarzanie należności celnych.

Zarządy krajów zawierających porozumienie, obowiązują się do czynienia starań w odnośnych Zarządach celnych o umarzanie należności celnych od paczek, zwracanych do kraju nadania, paczek, których się zrzekł nadawca, paczek zniszczonych z powodu całkowitego zepsucia zawartości lub odsyłanych do trzeciego kraju.

Ten sam sposób postępowania będą stosować Zarządy co do paczek zaginionych, z ubytkiem zawartości lub uszkodzonych w ich służbie, z zastrzeżeniem, przewidzianem w artykule 42, § 3.

Artykuł  23.

Sprzedaż. Zniszczenie.

Przedmioty łatwo psujące się lub gnijące można sprzedać niezwłocznie, nawet podczas przewozu do miejsca przeznaczenia lub zpowrotem, na korzyść osoby uprawnionej, bez poprzedniego zawiadomienia i bez postępowania sądowego. O ile z jakiegokolwiek powodu przedmioty zepsute lub zgniłe nie mogą być sprzedane, należy je zniszczyć.

Artykuł  24.

Paczki, których się zrzekł nadawca.

Paczek, niedoręczonych adresatom, a których zrzekli się nadawcy, Zarząd kraju przeznaczenia nie zwraca, lecz postępuje z niemi według swoich przepisów.

Artykuł  25.

Pobieranie kosztów od nadawcy.

Od nadawcy pobiera się koszta za przewóz oraz inne koszta, poniesione przez Zarządy z powodu niedoręczalności paczek, nawet w tym wypadku, jeżeli paczek tych zrzekł się nadawca, lub, gdy zostały one sprzedane albo uległy zniszczeniu. Kosztami temi obciąża się Zarząd kraju nadania.

Jeżeli nadawca podaje jako adres "Poste-restante" lub hotel, urząd nadawczy może pobierać kaucje na pokrycie kosztów, które mogą być spowodowane niedoręczeniem paczek.

Artykuł  26.

Reklamacje.

1.
Za reklamację każdej paczki lub każdego przekazu pobraniowego można pobrać należność stałą do wysokości 1 franka.

Od nadawcy, który uiścił specjalną należność za zwrotne poświadczenie odbioru, nie pobiera się należności za reklamację.

2.
Wnoszenie reklamacji dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia, następującego po nadaniu paczki. Każdy Zarząd jest jednak obowiązany załatwić otrzymane od innego Zarządu reklamacje, dotyczące paczek nadanych w okresie do dwóch lat.
3.
Każdy Zarząd obowiązany jest przyjmować reklamacje, dotyczące paczek nadanych na terytorjum innych Zarządów. Należność za reklamację zachowuje w całości Zarząd, który przyjął reklamację.
4.
Jeżeli Wniesienie reklamacji nastąpiło z winy poczty, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  27.

Opłaty i warunki przesyłania. Wyrównywanie sum zainkasowanych.

1.
Paczki można wysyłać za pobraniem w obrocie z krajami, których Zarządy porozumiały się co do wprowadzenia tej służby.

O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, sumę pobrania należy podawać w walucie kraju nadania paczki.

Suma najwyższa pobrania odpowiada najwyższej sumie, ustalonej dla przekazów pocztowych, wysyłanych do kraju nadania paczki.

2.
Do paczek za pobraniem stosuje się te same formalności i opłaty, jakie obowiązują przy paczkach zwykłych lub przy paczkach z podaną wartością.

Nadawca uiszcza ponadto należność stałą, która nie może przewyższać 50 centymów od paczki, oraz należność nieprzekraczającą 1/2% sumy pobrania.

Każdy Zarząd może dla pobierania należności procentowej ustalić skalę, najbardziej odpowiadającą warunkom jego służby.

3.
Sumę zainkasowaną od adresata przesyła się nadawcy zapomocą przekazu pobraniowego, wystawionego bezpłatnie.
4.
Zarządy mogą porozumieć się co do innego sposobu wyrównywania sum zainkasowanych. Mogą one w szczególności, na warunkach umówionych, podjąć się przekazywania sum na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia paczki.

W tym wypadku, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, suma pobrania winna być podana w walucie kraju przeznaczenia. Nadawca uiszcza wówczas oprócz opłaty za paczkę zwykłą lufo za paczkę z podaną wartością, należność stałą, nieprzekraczającą 25 centymów. Zarząd kraju przeznaczenia przekazuje na konto czekowe, zapomocą zawiadomienia o wpłacie obrotu wewnętrznego, sumę zainkasowaną od adresata, po potrąceniu należności stałej, wynoszącej najwyżej 25 centymów i opłaty zwykłej za przekazanie, stosowanej w jego obrocie wewnętrznym.

5.
Każdy Zarząd obowiązany jest przewozić w tranzycie paczki obciążone pobraniem, nawet gdyby nie dopuszczał takich przesyłek w swej służbie. Kraje pośredniczące mają również zezwalać na tranzyt paczek, których suma pobrania przekracza najwyższą sumę ustaloną w ich własnym obrocie.
Artykuł  28.

Unieważnienie lub zmniejszenie sumy pobrania.

Nadawca paczki za pobraniem może żądać unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania.

Takie żądania podlegają postanowieniom artykułu 62 konwencji.

Artykuł  29.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości.

Zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości paczki za pobraniem pociąga za sobą odpowiedzialność Zarządu pocztowego na zasadach określonych w poniżej podanym rozdziale VI.

Artykuł  30.

Odszkodowanie w razie niezainkasowania albo zainkasowania sumy niższej, lub, gdy przy inkasowaniu popełniono oszustwo.

1.
Jeżeli paczkę wydano odbiorcy bez zainkasowania sumy pobrania, nadawca ma prawo do odszkodowania, o ile wniósł reklamację w terminie, przewidzianym w artykule 26, i o ile to niezainkasowanie nie wynikło z jego własnej winy lub niedbalstwa i jeżeli zawartość paczki nie podpada pod zakazy, przewidziane w artykule 15, § 2, litery, b, c, d, e, f i w ostatnim ustępie, oraz jeżeli na paczce nie podano wartości fałszywej w celach oszukańczych.

Te same zasady stosują się w wypadku, gdy od odbiorcy zainkasowano sumę niższą od podanej sumy pobrania, albo też, gdy przy inkasowaniu sumy pobrania popełniono oszustwo.

Odszkodowanie w żadnym wypadku nie może przekraczać sumy pobrania.

2.
Z tytułu wypłaty odszkodowania Zarząd ponoszący odpowiedzialność wstępuje do wysokości sumy tego odszkodowania we wszystkie prawa osoby, która je otrzymała, na wypadek możliwego poszukiwania zwrotnego (regres) przeciwko odbiorcy, nadawcy lub osobom trzecim.
Artykuł  31.

Ustalenie odpowiedzialności.

Wypłatę sum pobrania prawidłowo zainkasowanych, jak również wypłatę odszkodowania, przewidzianego w artykule 30, uskutecznia Zarząd kraju nadania na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia. Zarząd kraju przeznaczenia ponosi odpowiedzialność, o ile nie będzie w stanie udowodnić, że omyłka nastąpiła skutkiem nieprzestrzegania przez Zarząd kraju nadania jakiegokolwiek przepisu regulaminowego lub, że na paczce i odnośnym adresie pomocniczym, w chwili przekazania jego służbie, nie było znamion, przewidzianych regulaminem, dotyczącym paczek za pobraniem.

Jeżeli sumę, ciążącą na zaginionej w służbie pocztowej paczce za pobraniem, zainkasowano w sposób oszukańczy, odpowiedzialność Zarządów zainteresowanych ustala się według zasad artykułu 42. Jednakże, odpowiedzialność Zarządu pośredniczącego, nieuczestniczącego w wymianie przesyłek za pobraniem, ograniczona jest tylko do odpowiedzialności, przewidzianej w artykułach 37 i 38 za paczki baz pobrania. Inne Zarządy pokrywają w równych częściach sumę odszkodowania, przypadającą na Zarząd nie-uczestniczący.

Artykuł  32

Stosowanie postanowień konwencji przy odszkodowaniach i wypłatach. Terminy wypłaty i zwrot wydatków.

Postanowienia artykułów 64, 66, 67 i 69 konwencji stosują się również do paczek pocztowych za pobraniem.

Artykuł  33

Przekazy pobraniowe i zawiadomienia o wpłacie.

1.
Sumy przekazu pobraniowego, niewypłaconej z, jakiegokolwiek powodu adresatowi, nie zwraca się Zarządowi, który przekaz wystawił. Zarząd kraju nadania paczki za pobraniem przechowuje wspomnianą sumę do dyspozycji osoby uprawnionej; z chwilą zaś upływu okresu czasu prawnego przedawnienia suma przechodzi ostatecznie na rzecz tego Zarządu.

Pod każdym innym względem i z zastrzeżeniami, przewidzianemi w regulaminie, przekazy pobraniowe podlegają przepisom, ustalonym w porozumieniu o przekazach pocztowych.

2.
Jeżeli z jakiegokolwiek powodu suma zawiadomienia o wpłacie, wystawionego stosownie do przepisów artykułu 27, § 4, nie może być wpisana na dobro osoby wskazanej przez nadawcę paczki za pobraniem, wówczas sumę zawiadomienia oddaje Zarząd, który ją zainkasował, do dyspozycji Zarządu kraju nadania paczki, w celu wypłacenia jej nadawcy.

O ile wypłata nie może być uskuteczniona, należy postąpić w myśl przepisowi § 1 niniejszego artykułu.

Rozdział  IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł  34.

Opłaty i warunki przesyłania.

1.
Paczki z podaną wartością dopuszcza się w obrocie z krajami, których Zarządy wykonywają tę gałąź służby.
2.
Każdy kraj wyznacza w swoim zakresie kompetencji najwyższy wymiar podawanej wartości paczek, który nie może być jednak mniejszy od 1.000 franków.

W obrocie między dwoma lub kilku krajami, które jako najwyższy wymiar ustaliły sumy różne, należy stosować się do wymiaru najniższego.

3.
Niezależnie od opłat za paczki zwykłe pobiera się z tytułu należności asekuracyjnej od każdych 300 franków podanej wartości:
a)
po 5 centymów dla każdego Zarządu, uczestniczącego w przewozie lądowym;
b)
po 10 centymów za każdy przewóz morski.
4.
Zarząd kraju nadania może jednak pobierać ryczałtową należność asekuracyjną do wysokości 50 centymów od każdych 300 franków podanej wartości.
5.
Kraje, które za paczki z podaną wartością przyjmują na siebie odpowiedzialność w razie wypadków wskutek siły wyższej, mogą pobierać specjalną opłatę, byleby ogólna suma tej opłaty wraz z należnością asekuracyjną nie przekraczała należności, przewidzianej w poprzednim § 4.
6.
Kraj nadania może pobierać należność ekspedycyjną do wysokości 50 centymów od każdej paczki.
7.
Nadawca paczki z podaną wartością otrzymuje przy nadaniu bezpłatny dowód nadania swej przesyłki.
Artykuł  35.

Fałszywe podawanie wartości.

Podana suma wartości nie może przekraczać rzeczywistej wartości paczki; natomiast dozwala się podawać tylko część tej wartości.

Wszelkie podawanie, w celach oszukańczych, wartości wyższej, aniżeli wartość rzeczywista paczki, pociąga za sobą odpowiedzialność sądową według ustawodawstwa kraju nadania.

Rozdział  V.

PACZKI PILNE.

Artykuł  36.

Opłaty i warunki przesyłania.

1.
W obrocie między krajami, które się na to zgodziły, nadawca może żądać, by paczkę, o ile można, przesłano zapomocą połączeń pośpiesznych, używanych do przewozu poczty listowej.
2.
Za paczki te, tak zwane pilne, pobiera się w wymiarze potrójnym opłaty i podwyżki, określone w artykułach 3, 5 i 8,

Opłaty i podwyżki, ustalone artykułami 4, 6 i 34, jako też należność za doręczanie przez umyślnego posłańca i inne należności dodatkowe stosuje się do tych paczek w wymiarze normalnym.

Za paczki pilne, uważane jako ochronne, należność za przewóz wraz z opłatami uzupełniającemi zwiększa się o 50%.

Rozdział  VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  37.

Zasady odpowiedzialności.

1.
Z Wyjątkiem wypadków, przewidzianych w artykule następnym, Zarządy ponoszą odpowiedzialność za zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości paczek pocztowych.

Z tego tytułu nadawcy przysługuje prawo do odszkodowania, odpowiadającego stracie rzeczywiście poniesionej wskutek zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości paczki. Odszkodowanie za paczki zwykłe nie może przekraczać: 10 franków za paczkę do wagi 1 kilogramu, 25 franków za paczkę ponad 1 do 5 kilogramów, 40 franków za paczkę ponad 5 do 10 kilogramów, 55 franków za paczkę ponad 10 do 15 kilogramów i 70 franków za paczkę ponad 15 do 20 kilogramów. Odszkodowanie za paczki z podaną wartością nie może przekraczać wysokości podanej wartości we frankach złotych.

2.
Nie uwzględnia się pośrednich szkód lub nieosiągniętych korzyści.
3.
Odszkodowanie oblicza się po cenie targowej, przeliczonej na franki złote, za towary tego samego gatunku i jakości w miejscu i czasie, w którym towar przyjęto do przesłania. W braku cen targowych odszkodowanie oblicza się podług zwykłej wartości towaru, ocenionego według tych samych zasad.
4.
W tych wypadkach, gdy odszkodowanie należy się za zaginięcie, całkowite zniszczenie lub całkowity ubytek zawartości paczki, nadawca ma prócz tego prawo do zwrotu uiszczonych opłat i należności, z wyjątkiem przewidzianych w § 5 niniejszego artykułu. To samo stosuje się do paczek przez adresatów nie przyjętych z powodu złego ich staniu, o ile stan taki może być przypisany poczcie i powoduje jej odpowiedzialność.

Jeżeli zaginięcie, całkowite zniszczenie lub całkowity ubytek zawartości zostały spowodowane wypadkami siły wyższej i nie wypłaca się odszkodowania, nadawca ma prawo do zwrotu udziałów za niewykonany przewóz lub niewykonane czynności specjalne.

5.
We wszystkich wypadkach należność asekuracyjna i pobrana należność ekspedycyjna przypadają Zarządom pocztowym.
Artykuł  38.

Wyjątki od zasady odpowiedzialności.

Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności:

a)
w wypadkach wskutek siły wyższej; jednakże Zarząd kraju nadania obowiązany jest wypłacić odszkodowanie, jeżeli przyjął na siebie odpowiedzialność w razie wypadków wskutek siły wyższej (art. 34, § 5);
b)
za paczki, co do których Zarządy nie mogą dać żadnych wyjaśnień wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej;
c)
za stratę wynikłą z winy lub niedbalstwa nadawcy, albo też z powodu właściwości przesyłki;
d)
za paczki, których zawartość podpada pod którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 15, § 2, litery b, c, d, e, f i w ostatnim ustępie;
e)
za paczki, których wartość w celach oszukańczych została podana w sumie wyższej, aniżeli wartość rzeczywista;
f)
za paczki, zajęte przez organa celne z powodu fałszywego podania zawartości;
g)
jeżeli nadawca nie wniósł reklamacji w terminie, przewidzianym w artykule 26.
Artykuł  39.

Wygaśnięcie odpowiedzialności.

Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za paczki, które zostały doręczone na warunkach ustalonych ich przepisami wewnętrznemi.

Jednakże odpowiedzialność nie ustaje, jeżeli adresat przyjmie z zastrzeżeniem paczkę z ubytkiem lub uszkodzoną zawartością.

Artykuł  40.

Wypłata odszkodowania.

Obowiązek wypłacenia odszkodowania ciąży na Zarządzie kraju, któremu podlega urząd nadawczy paczki z zastrzeżeniem prawa zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu ponoszącego odpowiedzialność.

Artykuł  41.

Termin wypłaty.

1.
Wypłatę odszkodowania należy uskutecznić w terminie jak najkrótszym, najpóźniej w ciągu jednego roku, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji.

Zarząd kraju nadania może, w drodze wyjątku, odroczyć wypłatę odszkodowania poza ten termin, jeżeli nie wyjaśniono jeszcze, czy zaginięcia, ubytku lub uszkodzenia zawartości przesyłki nie należy przypisać wypadkowi siły wyższej.

2.
Zarząd kraju nadania może wypłacić odszkodowanie nadawcy na rachunek Zarządu, który powiadomiony w sposób właściwy nie załatwił sprawy w ciągu sześciu miesięcy. Termin ten w obrocie z krajami odległemi wynosi dziewięć miesięcy.
Artykuł  42.

Ustalenie odpowiedzialności.

1.
Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, który, przyjąwszy paczkę bez zastrzeżeń i otrzymawszy wszelkie przewidziane przepisami damę potrzebne do przeprowadzenia dochodzeń, nie może udowodnić ani wydania paczki adresatowi, ani przekazania jej przepisowo następnemu Zarządowi.

Jednakże Zarząd pośredniczący lub Zarząd kraju przeznaczenia zwolniony jest od wszelkiej odpowiedzialności, jeżeli może udowodnić, że otrzymał reklamację po zniszczeniu dokumentów służbowych, dotyczących przesyłki poszukiwanej, ponieważ upłynął termin przechowywania, przewidziany w artykule 51 regulaminu. Zastrzeżenie to nie narusza w niczem praw osoby reklamującej.

Jeżeli zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości nastąpiło podczas przewozu i nie można ustalić kraju, na którego terytorjum lub w którego służbie wypadek ten miał miejsce, odnośne Zarządy ponoszą szkodę w równych częściach. Przepis ten dotyczy szczególnie wypadków sumarycznego przekazywania paczek.

2.
Gdy zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości paczki z podaną wartością przypisać należy wypadkowi wskutek siły wyższej, Zarząd, na którego terytorjum lub w którego służbie miało miejsce zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości, w takim tylko razie ponosi odpowiedzialność wobec Zarządu kraju nadania, jeżeli oba te kraje przyjęły odpowiedzialność za szkody w wypadkach siły wyższej.
3.
Należności celne i wszelkie inne należności, których umorzenia nie można było uzyskać, obciążają Zarządy odpowiedzialne za zaginięcie, ubytek lub uszkodzenie zawartości.
4.
Z tytułu wypłaty odszkodowania Zarząd ponoszący odpowiedzialność wstępuje do wysokości sumy tego odszkodowania w prawa osoby, która otrzymała odszkodowanie, na wypadek możliwego zwrotnego poszukiwania (regres) przeciwko adresatowi, nadawcy lub osobom trzecim.
5.
W razie późniejszego odnalezienia paczki, uważanej za zaginioną, należy osobę, której wypłacono odszkodowanie, powiadomić, że za zwrotem odszkodowania może otrzymać paczkę.
Artykuł  43.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

1.
Zarząd, ponoszący odpowiedzialność lub Zarząd, na którego rachunek w myśl artykułu 41 dokonano wypłaty, obowiązany jest zwrócić Zarządowi kraju nadania, w terminie trzymiesięcznym po zawiadomieniu o uskutecznionej wypłacie, sumę odszkodowania rzeczywiście wypłaconą nadawcy.

Zwrot ten uskutecznia się bez kosztów dla Zarządu-wierzyciela bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w obiegowej walucie kraju-wierzyciela. Sumę odszkodowania można również pobrać przez wpisanie jej na rachunek kraju, ponoszącego odpowiedzialność, bądź wprost, bądź za pośrednictwem pierwszego Zarządu pośredniczącego, który ze swej strony obciąża Zarząd następny, przyczem postępowanie to powtarza się dopóty, dopóki sumy wypłaconej nie wpisze się na dług Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność. Po upływie trzech miesięcy suma należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

2.
Zarząd kraju nadania może żądać zwrotu odszkodowania od Zarządu ponoszącego odpowiedzialność tylko przed) upływem dwóch lat, licząc od daty zawiadomienia o zaginięciu, ubytku lub uszkodzeniu zawartości, albo też po wygaśnięciu terminu, przewidzianego w artykule 41, § 2.
3.
Zarząd, którego odpowiedzialność została należycie ustalona, a który odmówił początkowo wypłaty odszkodowania, obowiązany jest ponieść wszelkie koszta dodatkowe, powstałe wskutek nieusprawiedliwionego przewlekania wypłaty.

Rozdział  VII.

PRZYZNANIE OPŁAT.

Artykuł  44.

Wynagrodzenie za przewóz.

Zarząd wysyłający wypłaca od każdej paczki następujące wynagrodzenia:

a)
Zarządowi kraju przeznaczenia - opłaty, przypadające mu w myśl postanowień artykułów od 3 do 8 i 36;
b)
każdemu Zarządowi pośredniczącemu w przewozie - opłaty, ustalone w artykułach 3, 4, 6, 7 i 36.
Artykuł  45.

Zaliczanie należności w razie dosłania lub zwrotu.

W razie dosłania lub zwrotu paczki Zarząd dosyłający lub zwracający zalicza na swoją korzyść Zarządowi następnemu przypadający mu udział oraz, w razie potrzeby:

a)
należność za pośrednictwo przy cleniu, przewidzianą w artykule 9;
b)
opłatę za zawiadomienie adresata, przewidzianą w artykule 10, § 2;
c)
należność za pośrednictwo, przewidzianą w artykule 12, ustęp 3, w wypadku kiedy oclenia dokonano przed dosłaniem lub zwrotem paczki;
d)
należność za doręczenie do mieszkania, przewidzianą w artykule 10, § 1;
e)
składowe, przewidziane w artykule 13;
f)
opłatę za dosłanie, ustaloną artykułem 20, § 2;
g)
niepokryte koszta niepocztowe.

Zarządy pośredniczące postępują w ten sam sposób, jak to przepisane jest w artykule 35 regulaminu.

Artykuł  46.

Należność za doręczenie pośpiesznie: specjalna i uzupełniająca.

1.
Należność specjalna za doręczenie pośpieszne, przewidziana w § 2 artykułu 14, stanowi część wynagrodzenia, przypadającego Zarządowi kraju przeznaczenia.

Jeżeli paczkę ekspresową, której nie starano się doręczyć przez umyślnego posłańca, dosyła się do innego kraju, należność za umyślnego posłańca zalicza się na dobro nowego kraju przeznaczenia. O ile zaś kraj ten nie zajmuje się doręczaniem przesyłek przez umyślnego posłańca, należność przypada Zarządowi pierwszego kraju przeznaczenia; tak samo ma się rzecz z ekspresowemi paczkami niedoręczalnemi.

2.
W razie dosłania lub zwrotu paczki ekspresowej, Zarząd, który starał się paczkę doręczyć, zalicza do zwrotu odnośnemu Zarządowi należność uzupełniającą, przewidzianą w artykule 14, §§ 3 i 4; wyjątek stanowi uiszczenie tej należności przy podjętej próbie doręczenia paczki do mieszkania adresata.
Artykuł  47.

Opłata za dostanie w kraju przeznaczenia.

Opłatę za dostanie, przewidzianą w artykule 20, § 2, zalicza się w razie dalszego dosłania lub zwrotu na korzyść kraju, który dokonał dosłania w obrębie swego terytorjum.

Artykuł  48.

Różne należności.

1.
Następujące należności przypadają w całości Zarządowi, który je pobrał:
a)
należność stała za zwrotne poświadczenie odbioru (art. 19);
b)
należność za zawiadomienie o niedoręczalności paczki (art. 21, § 4);
c)
należność za reklamację (art. 26, § 1);
d)
należność ekspedycyjna od paczek z podaną wartością (art. 34, § 6).
2.
Należności za pośrednictwo przy cleniu, zawiadomienie o nadejściu, doręczenie do mieszkania i składowe (art. 9, 10 i 13) pobiera Zarząd kraju przeznaczenia. To samo dotyczy należności za pośrednictwo (art. 12), przypadającej temu Zarządowi od Zarządu kraju nadania.
Artykuł  49.

Podział opłat za pobranie.

Zarząd kraju nadania wypłaca Zarządowi kraju przeznaczenia, na warunkach ustalonych w regulaminie, udział stały w wysokości 20 centymów od każdego pobrania oraz 1/4% od ogólnej sumy wypłaconych przekazów pobraniowych.

Opłaty stałe i należności od wpłat, przewidziane w artykule 27, § 4, przypadają w całości Zarządom, które je pobrały.

Artykuł  50.

Należność asekuracyjna.

Zarząd kraju nadania wypłaca z. tytułu należności asekuracyjnej za paczki z podaną wartością każdemu Zarządowi, którego urządzenia biorą udział w przewozie i ewentualnie za użycie każdego z tych urządzeń - udział w należności asekuracyjnej, który wynosi od każdych 300 franków lub części 300 franków za przewóz lądowy - 5 centymów, za przewóz morski - 10 centymów.

Rozdział  VIII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  51.

Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części pierwszej i drugiej konwencji, stosują się przy wymianie paczek.

Zarządy krajów, zawierających niniejsze porozumienie, które utrzymują wymianę paczek pocztowych z krajami nieuczestniczącemi w porozumieniu, zezwalają wszystkim innym Zarządom umawiającym się na korzystanie z tych połączeń przy wymianie paczek z temi ostatniemi krajami.

Odnośnie do tych paczek, które pochodzą z krajów, uczestniczących w porozumieniu, udziały za tranzyt ustalone są w artykułach 3, 4 i 6 a także 7, 34 i 36.

Gdy kraj, który życzy sobie przystąpić do niniejszego porozumienia, żąda przyznania mu prawa do pobierania od każdej paczki opłaty dodatkowej wyższej niż 25 centymów, wówczas Biuro międzynarodowe przedstawia prośbę o przystąpienie Zarządom uczestniczącym w porozumieniu. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy nie wniesie sprzeciwu więcej aniżeli trzecia część tych Zarządów, prośbę uważa się za uwzględnioną.

Artykuł  52.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji) uzyskały moc uchwały, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

a)
wszyscy - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień, lub o zmianę postanowień artykułów 1 do 21, 26 do 46, 48, 49, 50, 52 i 53 niniejszego porozumienia i artykułu 53 regulaminu;
b)
dwie trzecie - gdy chodzi o zmianę postanowień, niewyszczególnionych w ustępie poprzednim;
c)
zwykła większość - jeżeli chodzi o wykładnię postanowień niniejszego porozumienia i regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego sądowi polubownemu, w myśl postanowień artykułu 10 konwencji.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  53.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód, czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

PROTOKÓŁ KOŃCOWY POROZUMIENIA.

Przystępując do podpisania Porozumienia o paczkach pocztowych, zawartego dnia dzisiejszego, podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to, co następuje:

I.

Eksploatacja służby pączkowej przez przedsiębiorstwa przewozowe.

Każdy kraj, w którym poczta obecnie nie zajmuje się przewozem paczek pocztowych, a który przystępuje do wyżej wymienionego porozumienia, może wykonywać jej postanowienia za pośrednictwem przedsiębiorstw kolejowych i żeglugi. Będzie również mógł ograniczyć tę gałąź służby do przewozu paczek tylko do miejscowości i z miejscowości, obsługiwanych przez te przedsiębiorstwa.

Zarząd pocztowy takiego kraju ma się porozumieć z przedsiębiorstwami kolei i żeglugi co do należytego wykonywania przez nie wszystkich postanowień porozumienia, w szczególności zaś co do zorganizowania służby wymiany.

Zarząd ten będzie pośredniczyć we wszystkich sprawach między temi przedsiębiorstwami a Zarządami pocztowemi innych krajów, zawierających porozumienie oraz Biurem międzynarodowem.

II.

Połączenia lotnicze.

Postanowienia, dotyczące przewozu paczek pocztowych drogą powietrzną, włączone są do Porozumienia o paczkach i uważane są jako nierozerwalna część tego porozumienia i jego regulaminu.

Jednakże, wbrew postanowieniom ogólnym porozumienia, zmiana tych postanowień może być przeprowadzona od czasu do czasu przez Konferencję, składającą się z przedstawicieli Zarządów bezpośrednio zainteresowanych.

Konferencja ta może być zwołana za pośrednictwem Biura międzynarodowego na żądanie co najmniej trzech z pomiędzy tych Zarządów.

Wszystkie nowe postanowienia, proponowane przez tę Konferencję, mają być poddane za pośrednictwem Biura międzynarodowego pod głosowanie umawiających się krajów. Uchwała ta będzie zapadać większością oddanych głosowy

III.

Tranzyt.

Persa, Kolonjom Portugalskim w Afryce i Kolonji Kongo Belgijskie przyznane jest czasowo prawo niepodejmowania się przewozu pączek w tranzycie przez ich terytorjum.

Co się tyczy Konga Belgijskiego, przepis ten nie stosuje się do paczek do lub z Kolonii Francuskich Tchad, Uobangui-Chari i Konga Środkowego.

IV.

Opłaty dodatkowe za tranzyt.

W drodze wyjątku od postanowień artykułu 3 niniejszego porozumienia:
a)
należność za przewóz lądowy mogą czasowo podwyższyć:

do 1 franka-Brazylia, Republika Kolumbja, Ekwador, Peru i Stany Zjednoczone Wenezueli;

do 1 fr. 25 c. - Chiny;

do 2 fr. 50 c. - Turcja azjatycka; wspomniana opłata może być podwyższona do 4 franków od paczek do lub z Persji, przewożonych drogą Trebizonda - Erzerum - Bajazet;

b)
opłatę dodatkową 50 centymów może pobierać Republika Panama za przewóz paczek przez cieśninę Panamską;
c)
opłatę dodatkową 3 fr. 60 c. za tranzyt lądowy może pobierać Zarząd argentyński od paczek, przewożonych koleją transandyjską;
d)
Egipt (dla Sudanu) może podwyższyć należność za tranzyt lądowy do 1 fr. 20 c. od paczek wagi 1 kg i do 4 fr. 40 c. od paczek wagi 5 kg do lub z Kolan j i Kongo Belgijskie, przewożonych przez Sudan;
e)
Kongo Belgijskie może podwyższyć należność za przewóz' lądowy do 60 centymów, 2 franków i 4 franków, stosownie do kategorji wagi od paczek do lub z Kolonij Francuskich: Tchad, Uobangui-Chari i Konga Środkowego,

Należność ta może ulec zmianie po uprzedniem porozumieniu się obydwu Zarządów zainteresowanych;

f)
opłatę dodatkową 1 fr. 25 c. od paczki może pobierać Zarząd chilijski z tytułu należności za tranzyt lądowy paczek przewożonych koleją transandyjską.

V.

Dodatkowe opłaty końcowe.

W drodze wyjątku i tymczasowo opłatę dodatkową, przewidzianą w artykule 8, mogą podwyższyć:

do 40 centymów - Republika San-Domingo;

do 50 centymów-Bułgarja, Haiti i Islandja;

do 75 centymów każdy z niżej podanych Zarządów: Republika Argentyna, Austrja, Chili, Chiny, Hiszpania, Finlandja, Grecja, Gwatemala, Indochiny (dla niektórych odległych urzędów), Indje Brytyjskie, Nikaragua, Norwegja, Republika Panama, Polska, Republika Salwador, Syjam, Szwecja, Turcja azjatycka i Urugwaj; opłata dodatkowa 75 centymów, przyznana Turcji azjatyckiej, może być podwyższona do 2 franków od paczek do urzędów, oddalonych od kolei żelaznych i od wybrzeży morskich, a przewożonych drogą lądową;

do 1 franka - Egipt (dla urzędów Sudanu) i Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej) oprócz urzędów: Casablanca, Mazagan, Mogador, Oudjda, Safi i Tanger;

do 1 fn. 25 c. - Brazylja, Ekwador, Peru, Stany Zjednoczone Wenezueli, jako też urzędy argentyńskie, położone na Wybrzeżu Południowem, w Ziemi Ognistej i na wyspach przyległych;

do 1 fr. 50 c. - Indie Holenderskie;

Boliwia ma prawo stosować tymczasowo 3 opłaty dodatkowe, wynoszące: 3, 7 i 14 franków, odpowiednio do każdej z 3 pierwszych kategoryj wagi, od paczek do lub z miejscowości innych, aniżeli La Paź i Oruro.

Republika Kolumbia ma prawo pobierać tymczasowo opłaty dodatkowe następujące: 1 fr. 25 c. od każdej paczki adresowanej do portów morskich i 1 frank od kilogramu lub części kilogramu od paczek przeznaczonych do innych miejscowości.

Etjopia ma prawo pobierać tymczasowo opłatę dodatkową, wynoszącą 40 centymów, 1 fr. 25 c. i 1 fr. 70 c. odpowiednio do każdej z 3 pierwszych kategoryj wagi.

Kolonja Kongo Belgijskie, Persja i Kolonje Portugalskie, Angola i Mozambik mają prawo zastosować do paczek, przewożonych poza swe urzędy wymiany, opłatę dodatkową, która nie może być wyższa od wewnętrznej opłaty pączkowej.

VI.

Dodatkowe opłaty specjalne.

1.
Od paczek nadawanych lub otrzymywanych w Korsyce lub Algerze pobiera się od nadawcy: 1. należność, odpowiadającą należności pobieranej za przewóz morski przy odległości do 500 mil morskich; 2. dodatkową należność lądową, równającą się najwyżej połowie udziału lądowego, pobieranego od paczek, nadawanych lub otrzymywanych we Francji kontynentalnej.
2.
Za przewóz między Hiszpanią kontynentalną a wyspami Balearskiemi, posiadłościami hiszpańskiemi w Afryce Północnej i urzędami Hiszpańskiej Strefy Marokka pobiera się opłatę dodatkową odpowiadającą należności, pobieranej za przewóz morski przy odległości do 500 mil morskich.

Za przewóz między Hiszpanią kontynentalną a wyspami Kanaryjskiemi pobiera się opłatę dodatkową, odpowiadającą należności, pobieranej za przewóz morski przy odległości do 1.000 mil morskich.

3.
Zarząd pocztowy Portugalii uprawniony jest do pobierania opłaty dodatkowej, wynoszącej 1 fr. 50 c. od paczki do 5 kg wagi, przewożonej między Portugalią kontynentalną a wyspami Azorskiemi i Maderą.
4.
Za przewóz między Indochinami a Terytorium Kouang - Tcheou - Wan, pobierana jest opłata

Dodatkowa, odpowiadająca należności za przewóz parski przy odległości do 500 mil morskich.

VII.

Taryfy specjalne.

Indje Brytyjskie od paczek, pochodzących z ich kraju, a przeznaczonych do innych krajów, moją pobierać opłatę stopniowaną odpowiednio do różnych kategoryj wagi, pod warunkiem, by opłata przeciętna nie była wyższa od opłaty normalnej łącznie z opłatą dodatkową, do której pobierania byłyby uprawnione.

To ostatnie uprawnienie przysługuje i innym krajom, które przystąpią do porozumienia przed najbliższym Kongresem.

VIII.

Paczki z podaną wartością.

Wbrew postanowieniom artykułu 34:
a)
Kolonja Kongo Belgijskie może ograniczyć najwyższą sumę podanej wartości do 500 franków;
b)
Argentyna może pobierać należność dodatkową, wynoszącą 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków, od paczek z podaną wartością, nadawanych lub otrzymywanych w urzędach, położonych na Wybrzeżu Południowem, w Ziemi Ognistej i na przyległych wyspach;
c)
za przewóz między Francją kontynentalną a Algerem i Korsyką, pobierana jest od nadawcy, od paczek z podaną wartością, dodatkowa należność asekuracyjna, wynosząca 10 centymów od każdych 300 franków lub ich części;
d)
Indochiny mają prawo pobierać należność dodatkową 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków, od paczek z podaną wartością, nadawanych lub otrzymywanych w urzędach Terytorjum Kouang-Tcheou-Wan;
e)
Egipt może podwyższyć do 10 centymów od każdych 300 franków lub ich części należność asekuracyjną od paczek z podaną wartością, nadawanych lub otrzymywanych w Kongu Belgijskiem a przewożonych przez Sudan.

Od każdej paczki z podaną wartością, nadawanej bądź otrzymywanej w Korsyce lub Algerze, pobierana jest od nadawcy z tytułu należności lądowej dla Korsyki lub Algeru, dodatkowa należność asekuracyjna, wynosząca 5 centymów od każdych 300 franków lub ich części.

IX.

Wyjątki od zasady ponoszenia odpowiedzialności.

Wbrew przepisom artykułu 37 Kongo Belgijskie i Egipt (dla Sudanu) mają prawo nie płacić żadnego odszkodowania za uszkodzenie paczek, pochodzących ze wszystkich krajów a przeznaczonych do Konga Belgijskiego lub do Sudanu i zawierających płyny i ciała łatwo topniejące, przedmioty szklane oraz inne przedmioty łamliwe.

X.

Wymiary i objętość.

Grecja, Tunis i Turcja azjatycka mogą narazie nie dopuszczać paczek, których wymiary lub objętość przekraczają najwyższe granice przewidziane w regulaminie dla przewozu morskiego.

XI.

Paczki ochronne.

Wbrew postanowieniom artykułu 7, § 1, litera a, porozumienia Egipt (dla urzędów Sudanu) i Norwegja mogą w swoim obrocie z innemi krajami uważać jako ochronne paczki, których jeden z wymiarów przekracza 1 m. 10 cm., lub których długość łącznie z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym aniżeli długość, przekracza 1 m. 85 cm.

Uważa się za ochronne paczki, przesyłane do miejscowości w Kolumbji prócz portów morskich, na których wymiary przekraczają 1 m. 5 cm., lub których długość łącznie z największym obwodem przekroju, mierzonym w kierunku innym niż długość, przekracza 1 m. 80 cm.

Na dowód czego, podpisani Pełnomocnicy sporządzili niniejszy protokół, który mieć będzie tę samą moc obowiązującą i to samo znaczenie, jak gdyby zawarte w nim postanowienia podane były w tekście porozumienia, do którego się odnosi, i podpisali go w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandiji Północnej, a jego odpisy doręczone będą każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA AKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Huguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU

Antonio Reyes - Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólnie.

Art.

1. Kierowanie.

2. Sposób przesyłania.

3. Udzielanie informacyj Zarządom.

4. Drogi przewozowe i opłaty.

Rozdział  II.

Postanowienia, dotyczące wszystkich paczek.

5. Sprawdzanie paczek.

6. Przygotowanie paczek.

7. Opakowanie specjalne.

8. Adresy pomocnicze i deklaracje celne.

9. Paczki wolne od należności.

10. Zwrotne poświadczenie odbioru.

11. Zwrotne poświadczenie odbioru żądane po nadaniu.

Rozdział  III.

Paczki za pobraniem.

Art.

12. Oznaczanie pobrania na paczkach i na adresach pomocniczych.

13. Nalepka.

14. Przekaz pobraniowy.

15. Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

16. Przeliczanie sumy pobrania.

17. Różnice w podawaniu sumy pobrania.

18. Termin wpłaty.

19. Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

20. Dosyłanie.

21. Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

22. Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

23. Przekazy pobraniowe, zarzucone, zaginione, zniszczone, niezrealizowane lub niedoręczone.

Rozdział  IV.

Paczki z podaną wartością.

24. Podawanie wartości.

25. Nalepki i znaczki pocztowe.

26. Odcisk pieczęci.

27. Podawanie wagi.

28. Fałszywe podawanie wartości.

Rozdział  V.

Paczki pilne.

29. Nalepka.

30. Przesyłanie i obrachunek.

Rozdział  VI.

Czynności przy odprawie i nadejściu.

31. Numer nadawczy i urząd nadawczy.

32. Odcisk datownika i podawanie wagi.

33. Paczki ekspresowe.

34. Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie sum wypłaconych zaliczkowo.

35. Dosyłanie.

36. Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności.

37. Paczki niedoręczalne. Zarządzenia nadawcy.

38. Zwrot paczek niedoręczalnych.

39. Sprzedaż. Zniszczenie.

40. Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

41. Reklamacje co do paczek lub przekazów pobraniowych.

42. Reklamacje co do paczek nadanych w innym kraju.

Rozdział  VII.

Wymiana paczek.

43. Karta pączkowa.

44. Sprawdzanie przez urzędy wymiany. Stwierdzanie niedokładności, niepociągających za sobą odpowiedzialności Zarządów.

45. Stwierdzanie niedokładności, pociągających za sobą odpowiedzialność Zarządów.

Rozdział  VIII.

Rozrachunek. Wyrównywanie rachunków.

46. Rachunki, dotyczące należności.

47. Wyrównywanie rachunków.

48. Rachunki, dotyczące przekazów pobraniowych.

49. Ceduły należnościowe. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p.

Różne postanowienia.

50. Formularze do użytku nadawców.

51. Termin przechowywania dokumentów.

52. Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

Postanowienia końcowe.

53. Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Załączniki 

Formularze C P 1 do C P 16.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PACZKACH POCZTOWYCH.

Podpisani, w myśl artykułu 4 Światowej Konwencji Pocztowej, zawartej w Londynie dnia 28 czerwca 1929 roku, uchwalili, w imieniu swoich Zarządów, za zgodą ogólną, następujące zarządzenia, mające na celu zapewnienie wykonania Porozumienia o paczkach pocztowych.

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1.

Kierowanie.

1.
Każdy Zarząd obowiązany jest paczki, powierzone mu przez inny Zarząd celem przewozu przez jego terytorjum, kierować drogami i środkami, których sam używa dla własnych paczek.

W razie przerwania jakiejkolwiek drogi, paczki przesyłane tą drogą należy kierować najbardziej korzystną drogą rozporządzalną.

2.
Przewóz odbywa się na warunkach, ustalonych przez porozumienie i jego regulamin, nawet jeżeli Zarząd przeznaczenia, paczek nie przystąpił do porozumienia.
3.
W obrocie między krajami, oddzielonemi od siebie jednym lub kilkoma krajami pośredniczącemi, paczki przewozi się drogami ustalonemi na podstawie wzajemnego porozumienia Zarządów zainteresowanych.
4.
Paczki mylnie skierowane należy dosyłać do ich właściwego miejsca przeznaczenia drogą najkrótszą, jaką rozporządza Zarząd dosyłający.
Artykuł  2.

Sposób przesyłania.

1.
Wymiana paczek między krajami ościennemi lub utrzymującemi bezpośrednie połączenia morskie, odbywa się za pośrednictwem urzędów i w miejscach, wyznaczonych przez odnośne Zarządy.
2.
W braku odmiennego porozumienia, paczki wymieniane między krajami bezpośrednio ze sobą niegraniczącemi przesyła się jako pojedyncze sztuki.

Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do sposobu wymiany paczek w zamykanych workach, koszach lub przedziałach wagonowych, na podstawie bezpośrednich kart pączkowych; w tym wypadku wspomniane Zarządy wydają za ogólną zgodą niezbędne zarządzenia

3.
Stosowanie zamykanych schowków obowiązuje jednakże w tych wypadkach, gdy według zgłoszenia jednego z Zarządów pośredniczących ilość pojedynczych paczek jest tak znaczna, iż może utrudniać jego czynności służbowe.

Na schowkach należy umieścić bardzo wyraźny napis, wskazujący urząd lub kraj pochodzenia i w braku porozumienia odmiennego, numer porządkowy. Waga ich nie może przekraczać 50 kilogramów przy użyciu worków i 70 kilogramów przy użyciu innych schowków.

Schowki próżne należy najbliższą pocztą zwracać Zarządowi wysyłającemu.

Zarząd zwracający zaznacza w swych kartach pączkowych numery schowków odsyłanych z powrotem i ponosi odpowiedzialność za zaginięcie schowków, których zwrotu nie jest w stanie udowodnić.

Artykuł  3.

Udzielanie informacyj Zarządom.

1.
Zarządy pocztowe, utrzymujące regularne połączenia morskie, informują inne Zarządy o połączeniach, które mogą być wykorzystane do przewozu paczek, podając długość tych połączeń.
2.
Zarządy pocztowe, między któremi odbywa się bezpośrednia wymiana paczek, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazów, sporządzanych według dołączonego wzoru C P 1:
a)
spis krajów, do których mogą kierować przekazywane im paczki;
b)
rozporządzalne połączenia pocztowe do przewozu tych paczek, począwszy od wejścia na ich terytorjum lub w obręb ich służby;
c)
wysokość należności, które mają im być uiszczone, zależnie od kraju przeznaczenia;
d)
ilość deklaracyj celnych, które należy dołączać do każdej paczki.
3.
Prócz tego każdy Zarząd obowiązany jest bezpośrednio powiadomić pierwszy Zarząd pośredniczący, dla których krajów będzie paczki przekazywał.
Artykuł  4.

Drogi przewozowe i opłaty.

Każdy Zarząd na podstawie wykazów C P 1, Otrzymanych od Zarządów, z któremi utrzymuje bezpośrednią wymianę, ustala drogi dla przesyłania swoich paczek oraz wysokość opłat, które będzie pobierał od nadawców, zależnie od warunków, w jakich się odbywa pośrednictwo w przewozie.

Rozdział  II.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE WSZYSTKICH PACZEK.

Artykuł  5.

Sprawdzanie paczek.

Gdy chodzi o dokładne określenie objętości, wagi, lub wymiaru paczek, za miarodajne uważa się zapatrywanie urzędu nadawczego, z wyjątkiem wypadku widocznej omyłki.

Artykuł  6.

Przygotowanie paczek.

Aby paczka mogła być przyjęta do przewozu, powinna posiadać:

a)
dokładny adres odbiorcy i nadawcy, wypisany literami łacińskimi. Nie dopuszcza się adresów, pisanych ołówkiem; natomiast przyjmuje się paczki z adresem wypisanym ołówkiem atramentowym na zwilżonem poprzednio miejscu. Adres winien być wypisany na samej paczce lub na osobnej chorągiewce tak mocno do paczki przytwierdzonej, aby się nie mogła oderwać Zaleca się wkładać do przesyłki odpis adresu paczki z podaniem adresu nadawcy;
b)
opakowanie i zamknięcie, odpowiadające długości trwania przewozu i należycie zabezpieczające zawartość paczki przed dobraniem się do niej baz pozostawienia widocznego śladu naruszenia opakowania. Jednakże przyjmuje się bez opakowania przedmioty, które mogą być ułożone lub połączone w jedną całość zapomocą trwałego przewiązania, zakończonego plombą lub pieczęcią w ten sposób, że tworzą jedną nierozłączną paczkę. Również nie wymaga się opakowania paczek, których zawartość stanowią pojedyncze przedmioty, jak kawałki drzewa, metalu i t. p., których opakowanie nie jest przyjęte w stosunkach Handlowych.

Przedmioty, mogące zranić funkcjonarjuszów pocztowych lub uszkodzić inne przesyłki, mają być opakowane w sposób zapobiegający wszelkiemu niebezpieczeństwu;

c)
zamknięcie, uskutecznione zapomocą jednakowych pieczęci łąkowych, plomb lub innych środków, z wykonanemi na nich jednolitemi cechami lub znakami specjalnemi nadawcy;
d)
odpowiednie miejsce dla wpisania uwag służbowych oraz umieszczenia znaczków pocztowych i nalepek.
Artykuł  7.

Opakowanie specjalne.

1.
Opakowanie paczek, przeznaczonych do przewozu na długich odległościach lub paczek, które muszą być narażone na liczne przeładowania i manipulacje, szczególnie zaś paczek do krajów zamorskich, musi być wyjątkowo trwałe i dobrze sporządzone; w szczególności, gdy zawartość stanowią metale szlachetne, przedmioty metalowe lub towary ciężkie, konieczne jest użycie do opakowania trwałych pudełek metalowych lub skrzynek drewnianych o ścianach grubości co najmniej 1 cm.
2.
Płyny i ciała łatwo topniejące należy wysyłać w podwójnem opakowaniu. Między jednem opakowaniem (butelka, flakon, garnek, pudełko i t. d.) a drugiem (skrzynka metalowa, z trwałego drzewa lub z tektury falistej dobrego gatunku) należy, o ile możności, pozostawić próżnię, którą wypełnia się trocinami, otrębami lub inną materją, wchłaniającą lub ochraniającą.

Ten ostatni warunek jest nieodzowny, gdy pierwsze opakowanie jest niezwykle łamliwe.

Proszki suche barwiące, jak anilina i t. p. dopuszcza się tylko w pudełkach z trwałej białej blachy, włożonych do pudełek drewnianych. Próżnia między ściankami obu opakowań ma być wypełniona trocinami. Proszki suche niebarwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tekturowych, te zaś zkolei - do worków płóciennych lub pergaminowych.

3.
O ile Zarządy, biorące udział w przewozie, dopuszczają paczki, zawierające zapałki, pistony i ładunki w gilzach metalowych do ręcznej broni palnej oraz nie wybuchające ładunki artyleryjskie, przedmioty te musza być starannie opakowane wewnętrznie d zewnętrznie w skrzynki lub beczułki. Ponadto zawartość paczki winna być oznaczona zarówno na adresie pomocniczym, jak i na samej paczce.
Artykuł  8.

Adresy pomocnicze i deklaracje celne.

1.
Do każdej paczki powinien być dołączony adres pomocniczy z trwałego kartonu koloru białego i deklaracje celne, według dołączonych wzorów C P 2 i C P 3; deklaracje celne należy mocno przytwierdzać do adresu pomocniczego.

Nadawca może umieścić na odcinku adresu pomocniczego informacje, dotyczące przesyłki. Ponadto nadawca na stronie odwrotnej adresu pomocniczego ma wskazać bądź pisemnie, bądź też podkreślając nadruk formularza, jak należy postąpić z paczką w razie jej niedoręczalności. Uwaga ta powinna być napisana w języku francuskim lub w języku znanym w kraju przeznaczenia, oraz powtórzona na samej paczce.

Nadawca może zarządzić tylko, co następuje:

a)
natychmiastowy zwrot paczki;
b)
dosłanie paczki pierwotnemu adresatowi do innego miejsca przeznaczenia;
c)
doręczenie paczki innej osobie (w razie potrzeby bez inkasowania sumy pobrania lub za uiszczeniem sumy niższej od podanej pierwotnie);
d)
oznaczenie paczki jako niedoręczalnej;
e)
przesłanie zawiadomienia o niedoręczalności osobie trzeciej w kraju przeznaczenia paczki;
f)
sprzedaż paczki na rachunek i ryzyko nadawcy, lub zupełne zrzeczenie się paczki.
2.
Jeden adres pomocniczy oraz jedna deklaracja celna mogą być użyte dla kilku, nie więcej jednak niż dla trzech paczek zwykłych, wysłanych przez tego samego nadawcę do jednego adresata i podlegających tej samej opłacie. To postanowienie nie może być stosowane do paczek za pobraniem, z podaną wartością, jak również wolnych od wszelkich należności, dla których to paczek dokumenty zbiorowe nie są dopuszczone.

Jednakże każdy kraj może wymagać odrębnego adresu pomocniczego i odrębnej deklaracji celnej do każdej paczki.

3.
Zarządy pocztowe nie przyjmują na siebie żadnej odpowiedzialności za deklaracje celne.
Artykuł  9.

Paczki wolne od należności.

1.
Na adresach pomocniczych paczek, które mają być doręczone adresatom jako wolne od należności, należy umieścić bardzo widoczny napis "Franc de droits" (Wolne od należności) lub podobny napis w języku kraju nadania. Na stronie adresowej paczek, jako też na odnośnych adresach pomocniczych, powinny być nalepione kartki koloru żółtego również z napisem dużemi literami "Franc de droits" (Wolne od należności).
2.
Do każdej paczki z napisem "Franc de droits" należy dołączyć cedułę należnościową, według dołączonego wzoru C P 4, sporządzoną z kartonu koloru żółtego; stronę adresową tej ceduły wy-pełnia urząd nadawczy. Cedułę należnościową należy w sposób trwały przymocować do adresu pomocniczego.
Artykuł  10.

Zwrotne poświadczenie odbioru.

1.
Na paczkach, których nadawca żąda zwrotnego poświadczenia odbioru, umieszcza się bardzo widoczny napis "Avis de réception" lub odcisk stempla "A. R.". Ten sam napis, należy powtórzyć na adresie pomocniczym.
2.
Do takich paczek dołącza się druk jednakowy lub podobny do wzoru C 6, dołączonego do regulaminu konwencji; druk ten wystawia urząd nadawczy lub inny. wyznaczony przez Zarząd kraju nadania, poczerń dołącza go do odnośnego adresu pomocniczego. O ile druk ten nie dojdzie do urzędu przeznaczenia, ten ostatni sporządza z urzędu nowe zwrotne poświadczenie odbioru.
3.
Urząd przeznaczenia wypełnia należycie druk C 6 i zwraca go bez koperty i bez opłaty pod adresem nadawcy paczki.
4.
Jeżeli nadawca reklamuje zwrotne poświadczenie, którego nie otrzymał w odpowiednim terminie, należy postąpić w myśl przepisów artykułu następnego. W tym wypadku nie pobiera się należności po raz drugi, a urząd nadawczy umieszcza w nagłówku formularza C 6 napis "Duplicata de l'avis de réception, etc." (Duplikat zwrotnego poświadczenia odbioru).
Artykuł  11.

Zwrotne poświadczenie odbioru żądane po nadaniu.

1.
Gdy nadawca żąda zwrotnego poświadczenia odbioru po nadaniu paczki, urząd nadawczy wypełnia druk C 6 (wzór załączony do regulaminu konwencji).

Druk ten przymocowuje się do reklamacji (wzór C P 5) z naklejonym znaczkiem pocztowym, którego wartość odpowiada wysokości opłaty, przewidzianej w artykule 55 konwencji, i postępuje się z nim według przepisów artykułu 41 niniejszego regulaminu z tym tylko wyjątkiem, że w razie prawidłowego doręczenia paczki, urząd przeznaczenia zatrzymuje formularz C P 5, formularz zaś C 6 zwraca do miejsca nadania w sposób, przepisany w § 3 artykułu poprzedniego.

2.
Jednakże w krajach, w których Zarządy pocztowe nie wykonywają służby pączkowej, uiszczenie opłaty stwierdza się na formularzu C P 5 bądź zapomocą specjalnej nalepki, bądź przez podanie pobranej sumy.

Rozdział  III.

PACZKI ZA POBRANIEM.

Artykuł  12.

Oznaczanie pobrania na paczkach i na adresach pomocniczych.

1.
Na paczkach za pobraniem oraz na odnośnych adresach pomocniczych należy umieścić, w sposób bardzo widoczny, wypisany lub wydrukowany napis "Remboursement", a bezpośrednio po nim podać sumę pobrania pismem łacińskiem, słotnie i cyframi arabskiemi, bez przekreśleń i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.
2.
Nadawca winien podać na paczce i na przedniej stronie adresu pomocniczego swoje nazwisko i adres literami łacińskiemu Jeżeli suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, umieszcza się ponadto na stronie adresowej paczki i adresu pomocniczego, następujący napis w języku francuskim lub jakimkolwiek innym, znanym w kraju przeznaczenia:

"A porter au crédit du compte des chèques postaux No ...... de M ...... à ...... tenu par le bureau des chèques à ......". (Zaliczyć na pocztowe konto czekowe Nr ..... P ... w ..... prowadzone przez urząd czekowy w ......).

Artykuł  13.

Nalepka.

Na paczkach za pobraniem, jak również na odnośnych adresach pomocniczych na stronie adresowej, należy umieścić nalepkę koloru pomarańczowego, wykonaną według wzoru C 7, dołączonego do regulaminu konwencji.

Artykuł  14.

Przekaz pobraniowy.

Prócz wypadku, przewidzianego w poniżej podanym artykule 15, do każdej paczki za pobraniem należy dołączyć formularz przekazu pobraniowego i mocnego kartonu koloru białego, sporządzonego Według dołączonego wzoru C P 6. Na formularzu tym, złączonym z adresem pomocniczym, należy sumę pobrania oznaczać w walucie kraju nadania, a jako odbiorcę przekazu podać zasadniczo nadawcę paczki. Każdy Zarząd może wymagać, by przekazy pobraniowe do paczek z jego kraju skierowywano do urzędów nadania paczki lub do innych urzędów. Na odcinku przekazu należy podać nazwisko i adres odbiorcy paczki, jak również miejsce i datę nadania przesyłki.

Artykuł  15.

Przekazywanie na pocztowe konto czekowe.

Do każdej paczki, której suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, dołącza się, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, zawiadomienie o wpłacie według formularza przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tem należy wskazać właściciela konta, na które przekazuje się sumę, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy wymagane nadrukiem formularza, z wyjątkiem podania sumy, którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu sumy pobrania. Jeżeli do zawiadomienia o wpłacie dołączony jest kupon, nadawca podaje na nim swe nazwisko i adres, oraz inne dane, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy trwale przymocować do adresu pomocniczego.

Artykuł  16.

Przeliczanie sumy pobrania.

W braku porozumienia odmiennego, sumę przekazów pobraniowych, wyrażoną w walucie kraju nadania przesyłki, Zarząd kraju nadania przelicza na walutę kraju przeznaczenia według kursu, który stosuje przy przeliczaniu sum przekazów pocztowych, przeznaczonych do kraju nadania paczki.

Artykuł  17.

Różnice w podawaniu sumy pobrania.

W razie stwierdzenia różnicy między sumą pobrania podaną na paczce, aa adresie pomocniczym i na przekazie należy od adresata zainkasować sumę najwyższą.

Jeżeli adresat odmawia uiszczenia tej sumy, to poza wyjątkiem przewidzianym poniżej, można wydać paczkę adresatowi po wpłaceniu przez niego sumy niższej, z tem jednak zastrzeżeniem, że, w razie potrzeby, po otrzymaniu wyjaśnień Zarządu kraju nadania adresat uiści dopłatę. Jeżeli adresat nie zgodzi się na ten warunek, doręczenie paczki odracza się.

W każdym jednak wypadku żądanie wyjaśnienia przesyła się niezwłocznie Zarządowi kraju nadania, który obowiązany jest udzielić odpowiedzi w najkrótszym terminie, podając dokładną sumę pobrania.

Jeżeli adresat jest w przejeździe lub zmuszony jest wyjechać, wówczas można żądać uiszczenia sumy najwyższej. W razie odmowy paczkę należy doręczyć dopiero po otrzymaniu odpowiedzi, na żądane wyjaśnienie.

Artykuł  18.

Termin wpłaty.

1.
Suma pobrania ma być wpłacona w ciągu siedmiu dni licząc od dnia następnego po nadejściu paczki do urzędu przeznaczenia. Termin ten może być przedłużony najwyżej do miesiąca przez Zarządy, których ustawodawstwo tego wymaga. Po upływie terminu przechowania, paczka, jako niedoręczalna, podlega postępowaniu w myśl postanowień artykułu 21 porozumienia. Jednakże nadawca może żądać, by wydane przez niego zarządzenia w myśl artykułu 8, § 1 niniejszego regulaminu zostały natychmiast wykonane, jeżeli adresat przy pierwszej próbie doręczenia odmówił wpłacenia sumy pobrania,
2.
Jeżeli w odpowiedzi ha zawiadomienie o niedoręczalności, nadawca wydał zarządzenie urzędowi przeznaczenia, powyższe terminy liczą się od dnia następnego po nadejściu tego zarządzenia.
Artykuł  19.

Zmniejszenie lub unieważnienie pobrania.

Żądania unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania podlegają, przepisom i formalnościom, przewidzianym w artykule 35 regulaminu konwencji.

Z wyjątkiem wypadku, przewidzianego w artykule 15 niniejszego regulaminu, do każdego żądania zmniejszenia sumy pobrania, przesłanego w drodze pocztowej, należy dołączyć nowy formularz przekazu pobraniowego, wystawiony na tę zmienioną sumę.

Artykuł  20.

Dosyłanie.

Paczki za pobraniem można dosyłać tylko w tych wypadkach, gdy między nowym krajem przeznaczenia a krajem nadania odbywa się wymiana paczek tego rodzaju. W tym wypadku dołącza się do paczek formularze przekazów pobraniowych, wystawione przez Zarząd kraju nadania. Zarząd nowego kraju przeznaczenia załatwia czynności, połączone z pobraniem, tak, jak gdyby paczki były bezpośrednio do niego skierowane.

Nie można dosyłać paczek, których suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w pierwotnym kraju przeznaczenia.

Artykuł  21.

Sporządzanie przekazu pobraniowego lub zawiadomienia o wpłacie.

Niezwłocznie po zainkasowaniu sumy pobrania, urząd oddawczy lub inny urząd przez Zarząd kraju przeznaczenia do tego wyznaczony, wypełnia na przekazie pobraniowym część oznaczoną napisem: "Iradications de service", wytłacza odcisk datownika i wysyła przekaz bez opłaty do urzędu nadania paczki lub też do urzędu, specjalnie wskazanego na samym przekazie przez Zarząd kraju pochodzenia.

Jeżeli do kraju pochodzenia paczki zwrócono się z prośbą o wyjaśnienie co do dokładnej sumy pobrania, należy wstrzymać się z przesłaniem przekazu aż do chwili otrzymania odpowiedzi na to żądanie.

Każdy Zarząd ustala zasady, na jakich wypłaca przekazy pobraniowe nadawcom paczek.

Zawiadomienia o wpłacie, dotyczące paczek za pobraniem, których suma ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, podlegają przepisom wewnętrznym, obowiązującym dla czeków i pocztowych przelewów pieniężnych tego kraju.

Artykuł  22.

Formularze przekazów pobraniowych i zawiadomień o wpłacie, unieważnione lub zastąpione nowemi.

1.
Formularze przekazów pobraniowych, które stały się niepotrzebnemi z powodu żądań unieważnienia lub zmniejszenia sumy pobrania, jak również formularze zawiadomień o wpłacie, zbędne z powodu unieważnienia sumy pobrania, niszczy Zarząd kraju przeznaczenia paczek.
2.
Formularze, odnoszące się do paczek za pobraniem, zwracanych z jakiegokolwiek powodu do miejsca nadania, unieważnia Zarząd, który paczkę Zwraca.
3.
Jeżeli formularze, odnoszące się do paczek za pobraniem, przed zainkasowaniem połgania zostały zarzucone, zniszczone lub zaginęły, urząd miejsca przeznaczenia wystawia duplikat, zależnie od wypadku, na formularzu C P 6 lub na formularzu zawiadomienia o wpłacie.
Artykuł  23.

Przekazy pobraniowe zarzucone, zaginione, zniszczone, niezrealizowane lub niedoręczalne.

1.
Przekazy pobraniowe, które zostały zarzucone, zniszczone lub zaginęły po zainkasowaniu sumy Dobrania, zastępuje się duplikatami lut» upoważnieniami do wypłaty, po stwierdzeniu przez zainteresowane Zarządy, że przekazy te nie zostały wypłacone.
2.
Z przekazami pobraniowemi, których odbiorcy nie zrealizowali w terminie płatności, ustalonym w regulaminie porozumienia o przekazach pocztowych, lub których nie można było doręczyć odbiorcom, postępuje się w myśl przepisów artykułu 39 regulaminu konwencji.

Rozdział  IV.

PACZKI Z PODANĄ WARTOŚCIĄ.

Artykuł  24.

Podawanie wartości.

1.
Wartość ma być podana w walucie kraju nadania i wypisana przez nadawcę na paczce i na adresie pomocniczym literami łacińskiemi, słownie i cyframi arabskiemi, bez przekreśleń i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.
2.
Suma podanej wartości musi być przeliczona przez nadawcę lub przez Zarząd kraju nadania na franki złote. Wynik przeliczenia należy uwidocznić nowemi cyframi, umieszczonemi obok lub pod napisem, wyrażającym podaną wartość w walucie kraju nadania.

Suma we frankach złotych winna być podkreślona, w sposób widoczny, ołówkiem kolorowym.

Artykuł  25.

Nalepki i znaczki pocztowe.

Na paczkach z podaną wartością, jako też na odnośnych adresach pomocniczych należy umieszczać nalepkę koloru czerwonego małych rozmiarów, według załączonego wzoru C P 7 z literą "V", pismem łacińskiem, nazwą urzędu nadania oraz numerem porządkowym, pod którym paczka zarejestrowana jest w tym urzędzie.

Jednakże Zarządy mogą umieszczać na paczkach z podaną wartością i na odnośnych adresach pomocniczych nalepkę C P 8, przewidzianą w artykule 31 niniejszego regulaminu, jako też nalepkę koloru czerwonego, małych rozmiarów, z napisem dużemi literami: "Valeur déclarée".

Jeżeli paczki zawierają monety, bilety bankowe, bilety zdawkowe lub jakiekolwiek inne walory na okaziciela, albo też platynę, złoto, srebro lub wyroby z tych metali, klejnoty, biżuterję i inne kosztowności, wówczas pieczątki i pieczęcie, zarówno jak i nalepki wszelkiego rodzaju oraz znaczki pocztowe należy umieszczać w pewnych odstępach, aby nie mogły posłużyć do ukrycia miejsca uszkodzenia opakowania. Nalepki i znaczki pocztowe nie mogą również być przegięte na dwie powierzchnie opakowania i w ten sposób zakrywać krawędzi paczki. Kartki, na których podano adres paczek tego rodzaju nie mogą być nalepione na samem opakowaniu.

Artykuł  26.

Odcisk pieczęci.

Prócz oznaczenia podanej wartości stosownie do artykułu 24 niniejszego regulaminu, na a dr ssie pomocniczym do każdej paczki z podaną wartością należy umieścić dokładny odcisk pieczęci lub wzór specjalnego znaku nadawcy w myśl przepisów artykułu 6, litera c, wspomnianego regulaminu.

Artykuł  27.

Podawanie wagi.

Zarząd kraju nadania obowiązany jest wskazać w gramach dokładną wagę każdej paczki z podaną wartością:

a)
na adresowej stronie paczki;
b)
na adresie pomocniczym w miejscu na to przeznaczonem.
Artykuł  28.

Fałszywe podawanie wartości.

Jeżeli jakiekolwiek okoliczności lub reklamacje osób zainteresowanych ujawnią podanie, w celach oszukańczych, wartości w sumie wyższej, aniżeli wartość rzeczywista przedmiotów zawartych w paczce, wówczas należy zawiadomić o tem, w czasie najkrótszym, Zarząd kraju nadania, dołączając także dowody rzeczowe dochodzeń.

Rozdział  V.

PACZKI PILNE.

Artykuł  29.

Nalepka.

Na paczkach palnych i odnośnych adresach pomocniczych należy umieszczać nalepkę z bardzo widocznym napisem "Urgent".

Artykuł  30.

Przesyłanie i obrachunek.

Zarządy, biorące udział w wymianie paczek pilnych, porozumiewają się, by zapewnić ich szybką przesyłkę połączeniami możliwie bezpośredniemi; Zarządy te za wspólną zgodą wydają również zarządzenia, dotyczące wzajemnego obrachunku.

Rozdział  VI.

CZYNNOŚCI PRZY ODPRAWIE I NADEJŚCIU.

Artykuł  31.

Numer nadawczy i urząd nadawczy.

Każda paczka i odnośny adres pomocniczy muszą być opatrzone nalepką małych rozmiarów, wykonaną według załączonego wzoru C P 8, na której podany jest w sposób widoczny numer nadawczy i nazwa urzędu nadawczego. Przepis ten nie dotyczy paczek z podaną wartością opatrzonych nalepką C P 7, przewidzianą w artykule 25, ustęp 1 niniejszego regulaminu. Ten sam urząd nadawczy nie może równocześnie używać dwóch lub kilku seryj nalepek, z wyjątkiem wypadków, gdy serie uzupełniają znaki odróżniające.

Artykuł  32.

Odcisk datownika i podawanie wagi.

1.
Urząd nadawczy wytłacza na przedniej stronie adresu pomocniczego odcisk datownika, wskazujący miejsce i dzień nadania.
2.
Urząd nadawczy wpisuje na adresie pomocniczym, w miejscu na to przeznaczonem, wagę każdej paczki w kilogramach Ułamki kilogramu zaokrągla się do pełnego kilogramu wzwyż.
Artykuł  33.

Paczki ekspresowe.

Paczki, podlegające doręczeniu przez umyślnego posłańca, oraz odnośne adresy pomocnicze winny być opatrzone, o ile to możliwe, obok podania miejsca przeznaczenia, nalepką drukowaną koloru ciemno-czerwonego, z wykonanym dużemi literami napisem: "Exprès".

Artykuł  34.

Zwrot ceduł należnościowych. Inkasowanie sum wypłaconych zaliczkowi.

1.
Po doręczeniu adresatowi paczki wolnej od należności, urząd, który uiścił należności celne lub inne należności na rachunek nadawcy, uzupełnia dotyczące go dane na odwrotnej stronie ceduły należnościowej i przesyła cedułę wraz z dowodami urzędowi nadawczemu w kopercie zamkniętej, nie wyszczególniając jej zawartości.

Każdy Zarząd może jednak odsyłanie wypełnionych ceduł należnościowych powierzyć tylko pewnym specjalnie do tego wyznaczonym urzędom i żądać, by ceduły zwracane z zagranicy, przesyłano do wyznaczonego w tym celu urzędu. W tym ostatnim wypadku nazwa urzędu, do którego ceduły należy odsyłać, ma być wskazana przez urząd' nadania paczki na adresowej stronie ceduły należnościowej.

2.
Gdy paczka z nalepką "Franc de droits" nadejdzie do kraju przeznaczenia bez ceduły należnościowej, urząd pośredniczący przy cleniu ma wystawić duplikat ceduły, na którym w miejsce nazwy swojego Zarządu, wpisuje nazwę kraju nadania jak również, o ile to jest możliwe, dzień nadania paczki. Jeżeli ceduła należnościowa zaginęła po doręczeniu paczki, duplikat wystawia się w ten sam sposób.
3.
Ceduły należnościowe, należące do paczek, które z jakiegokolwiek powodu zwraca się do miejsca nadania i których oclenia nie dokonał jeszcze Zarząd miejsca przeznaczenia, winien Zarząd, który paczki zwraca, unieważnić i przymocować do adresów pomocniczych.
4.
Po odebraniu ceduły należnościowej, wykazującej sumę wypłaconą zaliczkowo przez Zarząd kraju przeznaczenia, Zarząd kraju nadania przelicza powyższą sumę na swoją walutę według kursu, który sam ustala, a który nie może być wyższy od kursu ustalonego dla przeliczania sum przekazów pocztowych, przeznaczonych do odnośnego kraju. Sumę otrzymaną przez przeliczenie wypisuje urzędnik, który przeliczenia dokonał, na głównej części i na bocznym odcinku ceduły i stwierdza ją swoim podpisem. Urząd nadawczy po zainkasowaniu należności wydaje nadawcy odcinek ceduły, i jeżeli są, także dowody.
Artykuł  35.

Dosyłanie.

1.
Paczek, dosyłanych wskutek mylnego skierowania, nie może Zarząd dosyłający obciążać ani należnościami celnemi, ani też żadnemi innemi należnościami.

Jeżeli wspomniany Zarząd zwraca paczkę Zarządowi który ją ostatni wysłał, wówczas przyznaje mu zwrot należności otrzymanych i powiadamia go o błędzie osobnem zawiadomieniem.

W innych wypadkach i, gdy należność przekazana Zarządowi dosyłającemu nie wystarcza na pokrycie kosztów dosłania, Zarząd ten przekazuje Zarządowi, któremu wydaje paczkę, koszta połączone z przesłaniem, następnie przypadającą mu różnicą obciąża ostatni urząd wymiany, który wysłał paczkę mylnie skierowaną. O przyczynie tego obciążenia donosi się urzędowi odpowiedniem zawiadomieniem.

2.
Jeżeli paczkę z winy poczty przyjęto do wysłania nieprawidłowo i z tego powodu paczka podlega zwrotowi do kraju nadania, Zarząd, który zwraca paczkę, przyznaje Zarządowi, który mu ją przekazał, zwrot otrzymanych należności.

Jeżeli paczka podlega zwrotowi z winy nadawcy lub ze względu na którykolwiek z zakazów, przewidzianych w artykule 15 niniejszego porozumienia, koszta tego przewozu ponosi nadawca. Każdy Zarząd wpisuje do rachunku swój udział w sposób, wskazany w następującym § 3 przy dosyłaniu paczek.

3.
Paczki, dostane wskutek zmiany przez adresata miejsca pobytu lub z winy nadawcy, Zarząd oddawczy obciąża na rachunek odbiorcy należnościami, składającemi się z udziałów, przypadających Zarządom pośredniczącym w dosłaniu.

Zarząd dosyłający wpisuje swoje należności do rachunku Zarządowi pośredniczącemu lub Zarządowi nowego miejsca przeznaczenia. W wypadku, gdy kraj dosyłający i kraj nowego miejsca przeznaczenia bezpośrednio ze sobą nie graniczą, pierwszy Zarząd pośredniczący, który otrzymuje dosłaną paczkę, wpisuje udział przypadający jemu i Zarządowi dosyłającemu do rachunku tego Zarządu, któremu paczkę wydaje; ten zaś ostatni ze swej strony, o ile jest tylko pośrednikiem, wpisuje do rachunku Zarządowi następnemu swój własny udział z udziałem, którym został obciążony przez Zarząd poprzedni. To samo postępowanie powtarza się w stosunkach między poszczególnemi Zarządami, biorącemi udział w przewozie, dopóki paczka nie dojdzie do Zarządu oddawczego.

Gdy należność, przypadającą za przewóz paczki, uiszczono przy dosłaniu, z tego rodzaju paczką należy postąpić, jak z paczką, bezpośrednio przesłaną z kraju dosyłającego do nowego miejsca przeznaczenia. W tym wypadku adresat nie uiszcza żadnej opłaty za przewóz.

Należności zwracane mają być podane szczegółowo (należności za przewóz, składowe, należności celne i t. p.) na adresie pomocniczym lub, o ile to nie jest możliwe, na kartce, dołączonej do adresu pomocniczego.

4.
Postanowienia paragrafu poprzedniego, ustępu 1, 2 i 4, stosują się również do paczek pocztowych w tranzycie, które z powodu przerwania zwykłej drogi, za którą uiszcza się opłaty, Zarząd pośredniczący zmuszony jest przesłać drogą bardziej kosztowna.
5.
Paczki należy dosyłać w ich pierwotnem opakowaniu przy adresie pomocniczym, wystawionym przez, urząd nadawczy. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu paczka musi być na nowo opakowana, lub pierwotny adres pomocniczy zastąpiony nowym, konieczne jest, by zarówno na paczce, jak i na adresie pomocniczym podano nazwą urzędu nadania paczki, pierwotny numer nadania i, o ile to jest możliwe, dzień nadania paczki we wspomnianym urzędzie.
Artykuł  36.

Paczki niedoręczalne. Zawiadomienie o niedoręczalności.

1.
Jeżeli nadawca wyraził życzenie w uwadze, umieszczonej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, i na paczce, aby paczkę uważano jako niedoręczalną, Zarząd kraju przeznaczenia przesyła jako list polecony Zarządowi kraju nadania, po uprzedniem wypełnieniu, zawiadomienie o niedoręczalności, według dołączonego wzoru C P 9. W zawiadomieniu tętn, do którego dołącza się oryginalny adres pomocniczy, należy, w odnośnych wypadkach, Wskazać wysokość należności celnych i innych należności, któremi paczka już została obciążona i tych, któremi może być jeszcze obciążona z powodu przeciągającego się przechowywania jej na składzie. Zawiadomienie to wraz z zarządzeniami nadawcy i adresem pomocniczym zwraca się urzędowi, który je wystawił.

Jeżeli zawiadomienie o niedoręczalności przesyła się osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wówczas nie dołącza się adresu pomocniczego do zawiadomienia.

2.
Zawiadomienie, według wzoru C P 9, należy również wystawiać przy zawiadamianiu Zarządu kraju nadania o zatrzymaniu paczek z urzędu w czasie przewozu bądź przez pocztę, bądź też przez władze celne, jak również o niedoręczalności paczek z powodu zniszczenia, obrabowania lub jakiejkolwiek innej przyczyny tego rodzaju.

Jednakże przepis ten nie obowiązuje w wypadku siły wyższej.

3.
Zasadniczo zawiadomienia o niedoręczalności wymieniają między sobą urzędy przeznaczenia i nadania. Każdy jednak Zarząd może żądać, by zawiadomienia, dotyczące jego służby, kierowano do jego Zarządu centralnego, lub do pewnego w tym celu wyznaczonego urzędu. Zarząd kraju nadania obowiązany jest zawiadomić nadawcę. Wszystkie zainteresowane urzędy mają zawiadomienia o niedoręczalności załatwiać w trybie możliwie przyśpieszonym.
4.
Jeżeli paczka, o której zawiadomiono, że jest niedoręczalna, została podjęta lub dosłana przed nadejściem zarządzenia nadawcy, należy o tem natychmiast donieść nadawcy za pośrednictwem urzędu nadawczego. W razie przesłania zawiadomienia o niedoręczalności osobie trzeciej, podanej na odwrotnej stronie adresu pomocniczego, wspomniane doniesienie należy przesłać tej osobie trzeciej. Przy paczkach za pobraniem, jeżeli przekaz C P 6 został już przesłany nadawcy, zawiadamianie tegoż nadawcy nie jest konieczne.
5.
Jeżeli paczkę zwraca się do miejsca nadania bez sporządzenia zawiadomienia o niedoręczalności, przewidzianego w § 1 niniejszego artykułu, Zarząd kraju przeznaczenia ponosi koszta przewozu (tam i zpowrotem) oraz inne możliwe należności, których nie umorzono.
Artykuł  37.

Paczki niedoręczalne. Zarządzenia nadawcy.

1.
W odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, które zostało nadawcy doręczone stosownie do przepisów artykułu poprzedniego, nadawca może zarządzić:
a)
ponowne zawiadomienie pierwotnego adresata;
b)
sprostowanie lub uzupełnienie adresu paczki;
c)
doręczenie paczki innej osobie lub dosłanie do innego miejsca przeznaczenia celem doręczenia jej pierwotnemu adresatowi lub innej osobie;
d)
doręczenie paczki za pobraniem innej osobie za zapłatą wykazanej sumy pobrania, lub też doręczenie paczki pierwotnemu adresatowi albo innej osobie bez pobrania lub za uiszczeniem sumy niższej od podanej pierwotnie. Jeżeli suma pobrania została zmniejszona, należy wystawić nowy formularz C P 6, stosownie do przepisów artykułu 19 niniejszego regulaminu;
e)
doręczenie paczki pierwotnemu adresatowi lub innej osobie bez pobrania obciążających paczkę należności celnych lub innych należności. W tym wypadku należy wystawić cedułę należnościową, stosownie do przepisów artykułu 6 niniejszego regulaminu;
f)
natychmiastowy zwrot paczki;
g)
sprzedaż paczki na rachunek i ryzyko własne, lub zupełne zrzeczenie się paczki.

Osoba trzecia, której zostało przesłane zawiadomienie o niedoręczalności stosownie do żądania nadawcy (art. 8, § 1, lit. e niniejszego regulaminu), może zarządzić to samo, co i nadawca; oprócz tego ta osoba trzecia może zarządzić natychmiastowy zwrot paczki nadawcy.

Inne zarządzenia oprócz powyżej wymienionych nie są dopuszczane.

2.
Po otrzymaniu zarządzeń nadawcy lub osoby trzeciej, której przesłano zawiadomienie o niedoręczalności w myśl przepisów artykułu 8, § 1, litera e niniejszego regulaminu, tylko te zarządzenia są ważne i podlegają wykonaniu.
Artykuł  38.

Zwrot paczek niedoręczalnych.

1.
Jeżeli nadawca lub osoba trzecia, której zostało przesłane zawiadomienie o niedoręczalności, wyda zarządzenie nieprzewidziane w artykule 37 niniejszego regulaminu, Zarząd kraju przeznaczenia może natychmiast zwrócić paczkę urzędowi nadania bez wystosowania nowego zawiadomienia. W ten sam sposób należy postąpić, jeżeli nadawca lub osoba trzecia odmawia zapłaty należności, przewidzianej w § 4, artykułu 21 porozumienia. Jeżeli nadawca lub osoba trzecia nie da odpowiedzi na zawiadomienie o niedoręczalności, paczkę zwraca się. nadawcy po upływie terminu, ustalonego we wspomnianym paragrafie.
2.
Urząd, który zwraca paczkę nadawcy, winien zarówno na paczce, jak i na adresie pomocniczym podać w języku francuskim, w sposób jasny i zwięzły przyczynę niedoręczenia, posiłkując się następującemi napisami: inconnu (nieznany), refusé (nieprzyjęty), en voyage (w podróży), parti (wyjechał), non réclamé (niepodjęty), décédé (umarł), lub innem odpowiedniem słowem. Napis ten może być wykonany odręcznie, albo zapomocą stempla lub nalepki. Każdy Zarząd może uzupełnić napis o przyczynie niedoręczenia przekładem na język ojczysty i innemi wskazówkami, które uzna za celowe. Oryginały adresów pomocniczych, dotyczących paczek zwracanych, należy zwracać do miejsca nadania wraz z paczkami.
3.
Paczki, zwracane nadawcy, wpisuje się do karty pączkowej z adnotacja "Rebuts" w kolumnie "Observations". Z tego rodzaju paczkami postępuje się jak z paczkami dosyłanemi z powodu zmiany miejsca pobytu adresata.
Artykuł  39.

Sprzedaż. Zniszczenie.

1.
Jeżeli paczka została sprzedana lub zniszczona, stosownie do przepisów artykułu 23 porozumienia, spisuje się protokół o sprzedaży lub zniszczeniu. Odpis protokółu wraz z adresem pomocniczym przesyła się urzędowi nadawczemu.
2.
Suma uzyskana ze sprzedaży służy przedewszystkiem do pokrycia należności, któremi paczka była obciążona. W razie uzyskania nadwyżki, przesyła się ją urzędowi nadawczemu, w celu doręczenia nadawcy, który ponosi koszta przesyłki.
Artykuł  40.

Wycofywanie paczek. Zmiana adresu.

Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji stosują się przy wycofywaniu paczek lub zmianie adresu.

Jeżeli chodzi o żądanie zmiany adresu paczki z podaną wartością w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem pocztowem, przesłanem najbliższą pocztą, do którego należy dołączyć wzór, określony w artykule 48, § 1 regulaminu konwencji i opatrzyć u góry napisem podkreślonym ołówkiem kolorowym: "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia po otrzymaniu telegramu ogranicza się do zatrzymania przesyłki i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia pocztowego.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie zmiany adresu przesłane telegraficznie, nie czekając na potwierdzenie.

Artykuł  41.

Reklamacje co do paczek lub przekazów pobraniowych.

1.
Każdą reklamację co do paczki lub przekazu pobraniowego sporządza się na formularzu zbliżonym lub zgodnym z dołączonym wzorem C P 5. Zarząd kraju nadania przesyła formularz wprost do Zarządu kraju przeznaczenia.

Jeden formularz C P 5 może być użyty dla dwóch lub trzech paczek, dla których wystawiono zbiorowy adres pomocniczy.

2.
Jednak w stosunkach z krajami, które sobie tego życzą, reklamacje dotyczące paczek należy przesyłać od urzędu wymiany śladem drogi przewozu paczki.
3.
Jeżeli w wypadku, przewidzianym w powyżej podanym § 1, Zarząd kraju przeznaczenia może udzielić wyjaśnień co do ostatecznego losu paczki lub przekazu pobraniowego, wówczas wypełnia formularz i zwraca go Zarządowi kraju nadania.

Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia nie może natychmiast ustalić losu paczki lub przekazu pobraniowego, fakt ten stwierdza na odnośnym formularzu i zwraca go Zarządowi kraju nadania, załączając oświadczenie adresata o nieotrzymaniu paczki. W tym wypadku Zarząd kraju nadania uzupełnia formularz wpisaniem danych, dotyczących przekazania paczki pierwszemu Zarządowi pośredniczącemu, następnie odsyła go temu Zarządowi, który, po wpisaniu do formularza swoich danych, odsyła go następnemu Zarządowi. W ten sposób reklamacja przechodzi od Zarządu do Zarządu, dopóki los paczki reklamowanej nie zostanie wyjaśniony. Zarząd, który doręczył paczkę adresatowi lub który nie może ustalić ani doręczenia, ani prawidłowego przekazania paczki innemu Zarządowi, stwierdza fakt ten w formularzu i zwraca formularz Zarządowi kraju nadania.

4.
W wypadku, przewidzianym w powyżej podanym § 2, dochodzenie prowadzi się od Zarządu kraju nadania do Zarządu kraju przeznaczenia. Każdy Zarząd wpisuje do formularza dane, dotyczące przekazania paczki Zarządowi następnemu i przesyła go dalej aż do Zarządu przeznaczenia.

5 Na formularzu C P 5 należy podać pełny adres odbiorcy i doliczyć, o ile możności, wzór adresu Formularz przesyła się służbowo w kopercie zamkniętej, bez żadnego pisma.

6.
Każdy Zarząd, zapomocą urzędowego zawiadomienia skierowanego do Biura międzynarodowego, może żądać by pisma wywiadowcze, dotyczące jego służby, kierowano do jego Zarządu centralnego lub do urzędu specjalnie wyznaczonego, lub też, gdy Zarząd ten pośredniczył tylko w przewozie, do urzędu wymiany, do którego paczka była skierowana.

Formularz C P 5 wraz z załącznikami należy w każdym wypadku zwrócić Zarządowi kraju nadania raczki reklamowanej w terminie nieprzekraczającym sześciu miesięcy od daty wniesienia reklamacji. Termin ten przedłuża się do dziewięciu miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

7.
Za każdym razem, kiedy Zarząd pośredniczący przesyła formularz C P 5 Zarządowi następnemu, winien zawiadomić o tem Zarząd kraju nadania zapomocą formularza według załączonego wzoru C P 10.
Artykuł  42.

Reklamacje co do paczek nadanych w innym kraju.

W wypadku, przewidzianym w artykule 26. § 3 porozumienia, reklamacje przesyła się Zarządowi kraju nadania. W danym razie do formularza C P 5 dołącza się dowód nadania.

Formularz należy przesłać Zarządowi kraju nadania w terminie, przewidzianym w artykule 26, § 2 porozumienia.

Rozdział  VII.

WYMIANA PACZEK.

Artykuł  43.

Karta paczkowa.

1.
Wysyłający urząd wymiany wpisuje paczki pocztowe do karty pączkowej sporządzonej według dołączonego wzoru C P 11, podając wszystkie szczegóły wymagane nadrukami formularza. Zarządy, biorące udział w wymianie, mogą jednak porozumieć się co do sumarycznego wpisywania do kart paczkowych paczek zwykłych, z podaniem ogólnej sumy należności za przewóz. Adresy pomocnicze, przekazy pobraniowe deklaracje celne i możliwie inne wymagane dokumenty (faktury, certyfikaty pochodzenia, świadectwa zdrowia i t p) jak również ceduły należnościowe i zwrotne poświadczenia odbioru należy dołączać do karty pączkowej.

Pośredniczące urzędy wymiany nie są obowiązane do sprawdzania dokumentów, dołączonych do karty paczkowej.

2.
Paczki dla jeńców wojennych należy wpisywać do karty paczkowej, jednakże bez wykazywania należności; wyjątek stanowią paczki obciążone pobraniem.

3 W ruchu zamorskim, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, wysyłające urzędy wymiany obowiązane są w lewym górnym rogu karty pączkowej podawać jej numer porządkowy, ustalony według serji rocznej oddzielnie dla każdego urzędu wysyłającego i dla każdego urzędu przeznaczenia. Ostatni numer z roku ubiegłego należy podać, w pierwszej karcie pączkowej roku następnego. W ten sam sposób postępują się przy wymianie drogą lądowa, o ile wymiana ta jest wykonywana w terminach stałych. W ruchu zamorskim, o ile to okaże się możliwem, należy podać poci numerem nazwę okrętu, uskuteczniającego przewóz.

Artykuł  44.

Sprawdzanie przez urzędy wymiany. Stwierdzanie niedokładności, niepociągających za sobą odpowiedzialności Zarządów.

1.
Po otrzymaniu karty pączkowej odbierający urząd wymiany przystopuje niezwłocznie do sprawdzenia nadeszłych paczek i różnych dołączonych do nich dokumentów Sprawdzanie powinno się odbyć, o ile to możliwe, w obecności funkcjonarjuszów Zarządu przekazującego paczki,
2.
Jeżeli wspomniany urząd wymiany stwierdzi błędy lub przeoczenia w karcie pączkowej dokonywa natychmiast niezbędnych poprawek, przekreślając biedne wpisy w ten sposób by pierwotne wpisy można było odczytać Sprostowania te uskutecznia się przy współudział dwóch funkcjonarjuszów Poza widocznemi omyłkami, maja one większe znaczenie, niż dane pierwotnego wpisu.

Odbierający urząd wymiany sporządza oprócz tego odpowiednie zawiadomienie według dołączonego wzoru C P 12 i przesyła je niezwłocznie w liście poleconym do wysyłającego urzędu wymiany

3.
Niedokładności. które niewątpliwie nie mogą spowodować odpowiedzialności odnośnych Zarządów, należy podawać do wiadomości zapomocą odpowiedniego zawiadomienia
4.
Urzędy, do których przesłano zawiadomienia, zwracają je jak najszybciej po sprawdzeniu i poczynieniu w nich swych uwag o ile tego zachodzi potrzeba. Poczerń zawiadomienia te dołącza się do kart pączkowych, których dotyczą. Sprostowania, poczynione w karcie pączkowej, a niepoparte dokumentami dowodowemi, nie są brane pod uwagę.

Aż do chwili dostarczenia dowodów przeciwnych, zawiadomienia niezwrócone do Zarządu kraju pochodzenia w terminie dwóch miesięcy od daty ich wysłania, uważa się za uznane przez urzędy do których zostały przesłane. Termin ten podwyższa się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi.

Artykuł  45.

Stwierdzanie niedokładności, pociągających za sobą odpowiedzialność Zarządów.

1.
W razie stwierdzenia czy to braku paczki, czy też uszkodzenia lub nieprawidłowości, mogących spowodować odpowiedzialność odnośnych Zarządów, należy sporządzić zawiadomienie, które przesyła się w liście poleconym do Wysyłającego urzędu wymiany.

Jeżeli chodzi o paczkę z podaną wartością, należy oprócz tego sporządzić protokół, który przesyła się w liście poleconym do Zarządu centralnego, któremu podlega wysyłający urząd wymiany. Do protokółu tego dołącza się, w razie potrzeby, szpagat, pieczęcie lub plomby, służące do zamknięcia schowka, w którym paczki były zawarte. Równocześnie przesyła się odpis protokółu do Zarządu centralnego, któremu podlega odbiorczy urząd wymiany, lub do innej władzy wyznaczonej przez ten Zarząd centralny.

2.
Gdy okoliczności tego wymagają, można wysyłający urząd wymiany zawiadomić prócz tego telegraficznie na koszt Zarządu wysyłającego telegram.
3.
Jeżeli, po sprawdzeniu, odbierający urząd wymiany nie prześle wysyłającemu urzędowi wymiany najbliższą pocztą zawiadomienia o jakichkolwiek omyłkach lub nieprawidłowościach, to aż do chwili złożenia dowodów przeciwnych należy uważać, że urząd odbierający paczki otrzymał.
4.
Niezależnie od zastosowania przepisów § 1, o ile przekazywanie paczek nie odbywa się z rąk do rąk, urząd wymiany obowiązany jest wysłać dalej otrzymaną od innego urzędu paczkę niedostatecznie opakowaną lub uszkodzoną; w razie potrzeby należy paczkę przepakować, zachowując, o ile to się okaże możliwem, pierwotne opakowanie.

Jeżeli uszkodzenie jest tego rodzaju, że zawartość przesyłki można wyjąć, urząd winien przedewszystkiem przystąpić do urzędowego otwarcia paczki i sprawdzenia jej zawartości.

W obydwu wypadkach należy wagę paczki stwierdzić przed nowem opakowaniem i po niem, oraz zaznaczyć ją na samem opakowaniu paczki. Obok oznaczenia wagi należy umieścić napis "Remballé à ......" (Przepakowano w..) i podpisy funkcjonarjuszów, którzy dokonali przepakowania.

5.
Jeżeli adresat przyjmuje paczkę z zastrzeżeniem, urząd przeznaczenia, spisuje natychmiast protokół w obecności adresata.

W protokóle tym, sporządzonym w dwóch egzemplarzach i potwierdzonym, o ile to możliwe, przez adresata należy podać:

a)
stan zewnętrzny paczki;
b)
wagę brutto;
c)
dokładny spis zawartości.

Jeden egzemplarz protokółu wręcza się adresatowi, drugi zaś przechowuje urząd przeznaczenia w celu dołączenia go do odnośnego formularza C P 5.

Rozdział  VIII.

ROZRACHUNEK. WYRÓWNYWANIE RACHUNKÓW.

Artykuł  46.

Rachunki, dotyczące należności.

1.
Każdy Zarząd poleca swoim urzędom wymiany sporządzać na wszystkie odsyłki, otrzymywane od jednego i tego samego Zarządu, wykaz miesięczny według dołączonego wzoru C P 13 sum, wpisanych do kart pączkowych.
a)
na jego dobro, t. j. udział w należnościach, pobranych przez Zarząd wysyłający, przypadający jemu jako też innym zainteresowanym Zarządom;
b)
na jego dług, t. j. udział w należnościach, podlegających pobraniu od odbiorców paczek, dosyłanych lub niedoręczalnych, przypadający Zarządowi dosyłającemu i Zarządom pośredniczącym.
2.
Na podstawie wykazów C P 13 sporządza się zestawienie C P 14, którego wzór jest również dołączony.
3.
Zestawienie C P 14 wraz z poszczególnemi wykazami C P 13, kartami paczkowemi i z możliwemi odnośnemi zawiadomieniami przesyła się w ciągu miesiąca, następującego po miesiącu sprawozdawczym, do sprawdzenia Zarządowi, na którego imię jest sporządzony.

Końcowych sum nie wolno poprawiać. Stwierdzone omyłki wciąga się do wykazu różnic.

4.
Po sprawdzeniu i uznaniu, zestawienia C P 14 zwraca się zainteresowanemu Zarządowi najpóźniej do czasu upływu drugiego miesiąca po okresie, do którego się odnoszą. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w obrocie z krajami odległemi. Z zestawień C P 14, sprawdzonych i uznanych przez obie strony. Zarząd-wierzyciel zestawia ogólny rachunek kwartalny Jednakże Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do zestawienia ogólnych rachunków w terminie półrocznym lub rocznym.
Artykuł  47.

Wyrównywanie rachunków.

1.
Zarząd-dłużnik wypłaca Zarządowi-wierzycielowi saldo, otrzymane przy zbilansowaniu rachunków ogólnych, w sposób, przewidziany w artykule 72 regulaminu konwencji.
2.
Sporządzanie, przesyłanie i realizowanie-salda rachunku ogólnego mają się odbywać w terminie najkrótszym, nie później jednak niż w ciągu trzech miesięcy po upływie okresu sprawozdawczego odnośnego rachunku. Termin ten przedłuża się do sześciu miesięcy w stosunkach z krajami odległemi.
3.
Zarząd, któremu inny Zarząd winien miesięcznie ponad 30.000 franków w złocie, może żądać wpłacenia zaliczki miesięcznej do wysokości trzech czwartych należnej mu sumy. Żądaniu jego należy uczynić zadość w ciągu jednego tygodnia. W razie niewpłacenia zaliczki w terminie powyższym stosują się przepisy, podane w artykule 72 regulaminu konwencji.
Artykuł  48.

Rachunki, dotyczące przekazów pobraniowych.

1.
O ile miedzy Zarządami zainteresowanemi nie doszło do porozumienia odmiennego, rachunki, dotyczące przekazów pobraniowych, wypłaconych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego Zarządu, wyrównywa się zapomocą załączników do miesięcznych rachunków przekazowych (załączony wzór C P 15).

W braku porozumienia odmiennego, rachunki miesięczne, dotyczące przekazów pobraniowych, wystawiane dla przesyłek listowych (art. 40 regulaminu konwencji), mogą służyć również dla rachunków przekazów pobraniowych, dotyczących paczek,

2.
Do tych rachunków należy dołączać wypłacone i pokwitowane przekazy pobraniowe. wpisując je w porządku alfabetycznym nazw urzędów nadawczych i według numerów porządkowych, pod jakiemi przekazy zapisano w księgach tych urzędów Zarząd, który sporządził rachunek, potrąca z ogólnej należnej mu kwoty sumę opłat i należności, przypadających odnośnemu Zarządowi stosownie do przepisów artykułu 49, ustęp 1 porozumienia.
3.
Saldo rachunku C P 15 należy, wedle możności, włączyć do miesięcznego rachunku przekazowego za ten sam okres czasu. Sprawdzanie i wyrównywanie tych rachunków odbywa się na zasadach, ustalonych w Regulaminie wykonawczym, dotyczącym przekazów pocztowych.
Artykuł  49.

Ceduły należnościowe. Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p.

1.
Rozrachunki, dotyczące należności celnych i t. p., wypłaconych przez jeden Zarząd na rachunek drugiego, odbywają się na podstawie szczegółowych rachunków miesięcznych, sporządzanych według załączonego wzoru C P 16 przez Zarząd-dłużnika w walucie kraju-wierzyciela. Ceduły należnościowe wpisuje się w porządku alfabetycznym nazw urzędów, które zaliczkowo uiściły należności i według numerów porządkowych podanych na cedułach.
2.
Rachunek szczegółowy, wraz z cedułami należnościowemi, przesyła się Zarządowi-wierzycielowi najpóźniej w końcu miesiąca, następującego po, miesiącu sprawozdawczym. Próżnych rachunków nie sporządza się.
3.
Sprawdzanie rachunków odbywa się na zasadach, ustalonych w Regulaminie wykonawczym, dotyczącym przekazów pocztowych.
4.
Rachunki te wyrównywa się oddzielnie. Każdy jednak Zarząd może żądać, ażeby rachunki te włączono bądź do rachunków, dotyczących przekazów pocztowych, bądź do rachunków C P 14 lub C P 15, dotyczących paczek pocztowych.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  50.

Formularze do użytku nadawców.

Jako formularze do użytku nadawców, w myśl artykułu 30, § 2 konwencji, uważa się formularz C P 2 (Adres pomocniczy), C P 3 (Deklaracja celna), C P 5 (Reklamacja), C P 6 (Przekaz pobraniowy) i C P 9 (Zawiadomienie o niedoręczalności).

Artykuł  51.

Termin przechowywania dokumentów.

Dokumenty służbowe, dotyczące paczek, należy przechowywać przez okres najmniej dwuletni.

Artykuł  52.

Komunikaty, które należy przesyłać do Biura międzynarodowego.

1.
Zarządy, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie porozumienia, mają podać do wiadomości innym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego:
a)
wydane przez siebie zarządzenia, dotyczące:

1° najwyższej wagi;

2° podawania wartości;

3° paczek ochronnych;

4° obciążenia pobraniem;

5° paczek ekspresowych i paczek pilnych;

6° ilaści paczek, które mogą być przesyłane przy jednej deklaracji celnej;

7° wymiarów i objętości paczek pocztowych przy przewozie morskim;

8° ilości deklaracyj celnych, wymaganych przy paczkach przeznaczonych do ich krajów i przy paczkach w tranzycie, jak również języków, w jakich deklaracje celne mogą być sporządzone;

b)
wszelkie potrzebne wiadomości, dotyczące przepisów celnych lub innych, oraz zakazy lub ograniczenia, regulujące przywóz, i tranzyt paczek w zakresie ich służby;
c)
spis żywych zwierząt, których przewóz pocztą dozwolony jest na mocy przepisów pocztowych ich kraju;
d)
wszelkie opłaty i należności podstawowe, stosowane w ich służbie;
e)
zawiadomienie, że paczki dopuszczone są do wszystkich miejscowości lub, w przeciwnym razie, spis miejscowości, biorących udział w tej gałęzi służby;
f)
wyciąg w języku niemieckim, angielskim, hiszpańskim lub francuskim z Wewnętrznych ustaw lub przepisów, dotyczących przewozu paczek.
2.
Wszelkie późniejsze zmiany, dotyczące powyżej wymienionych punktów, należy w ten sam sposób niezwłocznie podawać do wiadomości.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  53.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin, będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o paczkach pocztowych. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu, co i porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

José Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes-Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

C P 1 - C P 16

grafika

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Treść.

Art.

1. Paczki, przeznaczone do przewozu powietrznego.

2. Wolność tranzytu pocztowych paczek lotniczych.

3. Przesyłanie pocztowych paczek lotniczych.

4. Kierowanie pocztowych paczek lotniczych.

5. Oznaczanie pocztowych paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych.

6. Wymiary paczek lotniczych.

7. Należności lądowe, morskie i inne.

8. Opłata za przewóz powietrzny.

9. Należności przypadająca krajom, biorącym udział w przewozie powietrznym.

10. Należności asekuracyjne

11. Doręczania przez umyślnego posłańca.

12. Dosyłanie i zwrot pocztowych paczek lotniczych.

13. Karty pączkowe.

14. Schowki zamknięte.

15. Clenie pocztowych paczek lotniczych.

16. Odpowiedzialność.

17. Uiszczanie należności za przewóz lądowy, morski i lotniczy.

18. Uiszczanie należności asekuracyjnych.

19. Przeładowywanie.

20. Rozrachunek należności.

21. Zawiadomienia dla Zarządów.

22. Stosowanie Postanowień Porozumienia o paczkach pocztowych.

23. Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych Postanowień.

Załączniki 

Formularze C P 17 i C P 18.

POSTANOWIENIA, DOTYCZĄCE PRZEWOZU PACZEK POCZTOWYCH DROGĄ POWIETRZNĄ.

Artykuł 1.

Paczki, przeznaczone do przewozu powietrznego.

1.
W obrocie między krajami, których Zarządy wyraziły na to zgodę, dopuszcza się do przewozu drogą powietrzną paczki zwykłe i z podaną wartością, za pobraniem lub bez pobrania, jeżeli cały lub częściowy przewóz odbywa się drogą powietrzną, używaną do przewozu paczek. Paczki pocztowe otrzymują w tym wypadku nazwę "Colis postaux - avion" (Paczki lotnicze).
2.
Zarządy mogą dopuścić również pocztowe paczki lotnicze, które na żądanie nadawców mają być przewożone drogą powietrzną tylko na pewnej części istniejącej drogi powietrznej.
Artykuł  2.

Wolność tranzytu pocztowych paczek lotniczych.

1.
Wolność tranzytu pocztowych paczek lotniczych jest zapewniona na całym obszarze Związku.
2.
Jednakże Zarządy pocztowe nie przyjmują żadnego zobowiązania co do pojemności przewozowej linij powietrznych otwartych dla przewozu pocztowych paczek lotniczych Ponadto Zarząd, nie zajmujący się przewozem zwykłych paczek pocztowych, nie może być zmuszony do uczestniczenia w przewozie drogami zwykłemi pocztowych paczek lotniczych.
Artykuł  3.

Przesyłanie pocztowych paczek lotniczych.

W braku odmiennego porozumienia przesyłanie pocztowych paczek lotniczych odbywa się w przewozie otwartym jako sztuki pojedyncze. Zarządy zainteresowane mogą porozumieć się co do wymiany paczek w workach, koszach lub schowkach zamkniętych, na podstawie bezpośrednich kart pączkowych. Zamkniętych schowków należy używać obowiązkowo w tych wypadkach, jeżeli według oświadczenia jednego z Zarządów pośredniczących, przesyłanie w przechodzić otwartym utrudniałoby jego czynności służbowe.

Artykuł  4.

Kierowanie pocztowych paczek lotniczych.

Każdy Zarząd, który zajmuje się wymianą paczek lotniczych, obowiązany jest, pod zastrzeżeniami, przewidzianemi w artykule 2, § 2, kierować powierzone mu przez inny Zarząd paczki lotnicze drogami lotniczemi, których używa dla własnych przesyłek tego; rodzaju. Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny kierowanie inną drogą w pewnym szczególnym wypadku jest korzystniejsze od kierowania istniejącą stalą drogą powietrzną, paczki lotnicze należy skierować tą drogą i uważać je jako paczki pilne.

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu nie jest możliwe użycie od początku do końca międzynarodowej linji lotniczej, Zarząd, który pobiera międzynarodową opłatę lotniczą, przewidzianą w artykule 8, obowiązany jest przesyłać paczki lotnicze na przestrzeni, na której nie można użyć linji lotniczej, najszybszemi środkami, jakich używa do przewozu swych paczek, i uważać paczki, te jako paczki pilne.

Poza tym wypadkiem Zarządy przesyłają paczki lotnicze drogami zwykłemi, o ile paczki nie są opatrzone napisem "Urgent" (Pilny) i o ile Zarząd zainteresowany nie zajmuje się wymiana paczek pilnych i nie otrzymał wynagrodzenia z tytułu wykonywania tej gałęzi służby Zarządy, nieuczestniczące w wymianie paczek lotniczych, przesyłają również drogami zwykłemi tego rodzaju paczki, które do nich nadchodzą. W razie przerwy częściowej lub całkowitej w przewozie lotniczym wewnątrz kraju, należy również zastosować sposób postępowania, przewidziany w ustępie poprzednim.

Artykuł  5.

Oznaczanie pocztowych paczek lotniczych oraz odnośnych adresów pomocniczych.

1.
Paczki lotnicze i odnośne adresy pomocnicze należy przed wysłaniem opatrzyć specjalną nalepką koloru niebieskiego z morsem "Par avion" oraz jego przetłumaczeniem w języku kraju pochodzenia. Nadawca może również podać drogę przesłania paczki.
2.
Jeżeli nadawca żąda by przewóz paczek drogą powietrzną odbył się tylko na pewnym odcinku całej drogi przewozu powietrznego, powinien to zaznaczyć na paczce i na odnośnym adresie pomocniczym Po ukończeniu przewozu powietrznego należy obowiązkowo przekreślić dwiema grubami kreskami poprzecznemi napis i nalepkę "Par avion", oraz specjalne uwagi.
Artykuł  6.

Wymiary paczek lotniczych.

Zasadniczo pocztowe paczki lotnicze nie mogą przekraczać 100 centymetrów na długość i 50 centymetrów w każdym z dwóch innych kierunków.

Zarządy przesyłają sobie wzajemnie uwiadomienia o dopuszczonych wymiarach po porozumieniu się ze swemi przedsiębiorstwami żeglugi powietrznej.

Artykuł  7.

Należności lądowe, morskie i inne.

1.
Pocztowe paczki lotnicze podlegają należnościom lądowym kraju nadania i przeznaczenia; należności lądowe i morskie dla krajów lub też połączeń pośredniczących przyznają się tylko w tym wypadku, jeżeli paczki korzystają podczas przewozu z pośrednictwa w przewozie lądowym lub morskim. Zarządom krajów, nad któremi odbywa się przelot, nie przysługuje wynagrodzenie za pocztowe paczki lotnicze, przewożone nad ich obszarem drogą powietrzną.
2.
Opłaty dodatkowe za paczki ochronne i pilne pobiera się tylko do wysokości opłat zwykłych; opłata za przewóz po wietrzmy nie podlega zwiększeniu z tego powodu.
Artykuł  8.

Oplata za przewóz powietrzny.

Pocztowe paczki lotnicze podlegają opłacie za przewóz powietrzny, składający się z należności, przypadających każdemu Zarządowi, uczestniczącemu w przewozie powietrznym.

Artykuł  9.

Należności, przypadające krajom, biorącym udział w przewozie powietrznym.

1.
Zarządy obowiązują się dążyć w odpowiedni sposób do ustalenia na podstawie wagi i odległości jednolitych taryf przewozowych.
2.
Jeżeli dwa kraje połączone są zapomocą kilku linij powietrznych, koszta przewozu ustala się według przeciętnej odległości przelotów między odnośnemi lotniskami i według ich ważności dla ruchu międzynarodowego.
3.
Kraj pochodzenia przesyłek, który podejmuje się przewozić pocztowe paczki lotnicze wewnątrz swego obszaru drogą powietrzną na całej drodze przewozu lub jej części między miejscem nadania i jednym ze swych lotnisk linji prowadzącej zagranicę, może pobierać wynagrodzenie specjalne za ten przewóz. Kraj przeznaczenia, który podejmuje się przesyłania paczek lotniczych na swym obszarze drogą powietrzną na całej drodze przewozu lub tej części między jednem ze swych lotnisk linji prowadzącej z zagranicy a miejscem przeznaczenia, ma prawo do wynagrodzenia specjalnego za ten przewóz.
4.
Przytoczone należności i wynagrodzenia mają być jednolite dla wszystkich połączeń wewnętrznych tego samego kraju i są obliczane według przeciętnej odległości tych połączeń, przyjętej przy przewozie powietrznym poczty listowej.

Powyższe należności i wynagrodzenia nie należą się:

a)
jeżeli miejsce nadania lub też przeznaczenia paczki jest zarazem lotniskiem linji łączącej zagranicę, na której to linji była paczka przewożona;
b)
jeżeli przesyłanie pocztowych paczek lotniczych odbywa się na całej drodze przewozu, wymienionej w ustępie poprzednim, środkami zwykłemi kraju nadania lub przeznaczenia.
5.
Należności i wynagrodzenia powyższe przypadają również za paczki pocztowe, które są wolne od wszystkich opłat w myśl postanowień artykułu 17 Porozumienia, dotyczącego paczek pocztowych.
Artykuł  10.

Należności asekuracyjne.

1.
Za pocztowe paczki lotnicza z podaną wartością, możne pobierać tytułem należności asekuracyjnej od każdych 300 franków podanej wartości, niezależnie od należności asekuracyjnych, stosowanych przy częściowym przewozie lądowym lub morskim tych paczek, po 10 centymów od każdego użytego połączenia powietrznego.

Należność ta ogranicza się do 50 centymów, które Zarząd kraju nadania może pobierać jako należność ryczałtowa od 300 franków podanej wartości.

2.
W drodze wyniku może Zarząd zainteresowany ustalić specjalną należność asekuracyjną w każdym poszczególnym wypadku dla niektórych połączeń powietrznych, związanych z nadzwyczajnym ryzykiem; w tym wypadku można należność ryczałtową stosownie powiększyć.
Artykuł  11.

Doręczanie przez umyślnego posłańca.

Za opłatą specjalną, przewidzianą w artykule 14 Porozumienia, dotyczącego paczek pocztowych, i o ule Zarząd kraju przeznaczenia oświadczył, ze jest w stanie wykonywać tę służby, nadawcy mogą żądać doręczenia paczek w miejscu zamieszkania odbiorcy przez umyślnego posłańca, bezpośrednio po ich nadejściu.

Jednakże każdy Zarząd kraju przeznaczenia przesyłki może żądać, by opłata ekspresowa była ustalona według sławki niższej.

Artykuł  12.

Dosyłanie i zwrot pocztowych paczek lotniczych.

1.
Dosłanie pocztowej paczki lotniczej drogą powietrzną do nowego miejsca przeznaczenia, na żądanie nadawcy lub adresata, w granicach, dopuszczonych postanowieniami ogólnemi Porozumienia o paczkach pocztowych, może nastąpić w tym wypadku, jeżeli uiszczenie kosztów ponownego przewozu powietrznego jest zapewnione. To samo obowiązuje jeżeli nadawca żąda zwrotu do miejsca nadania pocztowej paczki lotniczej.

Opłatą powyżej wspomnianą obciąża się Zarząd, który żądał dosłania lub zwrotu paczki.

2.
Jeżeli dosłanie lub zwrot odbywa się zapomocą zwykłych środków pocztowych, nalepkę "Par avion" i wszelkie napisy, dotyczące przewozu drogą powietrzną, należy skreślić obowiązkowo dwiema grubemi kreskami poprzecznemi. Pocztowe paczki lotnicze, mylnie skierowane, należy przesyłać do miejsca przeznaczenia najkrótszą drogą powietrzną; jeżeli koszta przewozu, uiszczone Zarządowi dosyłającemu, nie wystarczają na pokrycie kosztów nowego przewozu powietrznego, różnicę ściąga się od Zarządu, który paczkę mylnie skierował.
3.
W razie lądowania przymusowego lub chybionego połączenia lotniczego, Zarządy dosyłające otrzymują swoi udział od Zarządu wysyłającego.
Artykuł  13.

Karty pączkowe.

1.
Urząd wymiany wysyłający wpisuje pocztowe paczki lotnicze do specjalnej karty pączkowej według załączonego wzoru C P 17 ze wszelkiemi, szczegółami, wymienionemi w tym formularzu. Karta pączkowa winna być opatrzona w nagłówku nalepką: "Par avion".
2.
W braku porozumienia odmiennego, urzędy wymiany wysyłające mają numerować specjalne karty pączkowe w lewym górnym rogu, według serji rocznej dla każdego urzędu pochodzenia odsyłki i każdego urzędu przeznaczenia, wymieniając pod numerem połączenie lotnicze, użyte do przesyłania paczek. Ostatni numer z roku ubiegłego należy podać na pierwszej karcie paczkowej roku następnego.
3.
Jeżeli przesyłanie pocztowych paczek lotniczych z jednego kraju do drugiego odbywa się drogami zwykłemi, jednocześnie ze zwykłemi paczkami pocztowymi, należy w głównej karcie paczkowej zaznaczyć stosowną uwagą, że w odsyłce znajdują się pocztowe paczki lotnicze wraz ze specjalną kartą paczkową.
Artykuł  14.

Schowki zamknięte.

Jeżeli pocztowe paczki lotnicze przesyła się w schowkach zamkniętych, chorągiewkach lub napisach tych schowków należy umieścić nalepkę "Par avion".

Artykuł  15.

Clenie pocztowych paczek lotniczych.

Zarządy dołożą wszelkich starań, ażeby według możności przyśpieszyć clenie pocztowych paczek lotniczych.

Artykuł  16.

Odpowiedzialność.

W braku postanowienia odmiennego, Zarządy pocztowe ponoszą tę samą odpowiedzialność za przewóz paczek pocztowych drogą powietrzną, jak za przewóz drogą zwykłą.

Artykuł  17.

Uiszczanie należności za przewóz lądowy, morski i lotniczy.

Zarząd wysyłający wypłaca Zarządowi przeznaczenia jako też Zarządowi pośredniczącym za każdą pocztową paczkę lotniczą należności, przysługujące im w myśl poprzednich postanowień i według danych tabeli C P 18, o której mowa w artykule 21.

Artykuł  18.

Uiszczanie należności asekuracyjnych.

Zarząd kraju nadania za pocztowe paczki lotnicze z podaną wartością uiszcza każdemu Zarządowi pośredniczącemu, który podejmuje się przewozu paczek drogą powietrzną poza granice swego kraju, część należności asekuracyjnej, t. j. po 10 centymów od każdych 300 franków lub części 300 franków; wyjątek stanowi przewóz powietrzny połączony z nadzwyczajnem ryzykiem. Ten sam udział przypada Zarządowi kraju przeznaczenia, który przewozi pocztowe paczki lotnicze z podana wartością drogą powietrzną na obszarze swego kraju.

Artykuł  19.

Przeładowywanie.

W braku porozumienia odmiennego między zainteresowanemi Zarządami pocztowemi przy przeładowywaniu podczas transportu w tym samym porcie lotniczym pocztowych paczek lotniczych, przewożonych kolejno kilkoma oddzielnymi połączeniami lotniczemi, pośredniczy obowiązkowo Zarząd kraju, w którym odbywa się przeładowanie Przepis ten nie obowiązuje, gdy przeładowanie odbywa się między statkami powietrznemi, obsługującemi kolejne odcinki tej samej linji lotniczej.

Artykuł  20.

Rozrachunek należności.

Rozrachunek należności za przewóz lotniczy jako też innych należności odbywa się w myśl przepisów, ustalonych dla rozrachunku należności za paczki zwykłe.

Artykuł  21.

Zawiadomienia dla Zarządów.

1.
Zarządy obowiązane są przesyłać sobie wzajemnie za pośrednictwem Biura międzynarodowego:
a)
zawiadomienie, czy się podejmują lub nie podejmują przesyłania pocztowych paczek lotniczych wewnątrz swych krajów drogą powietrzną na całej drodze lub części drogi przewozu z podaniem również do jakich miejscowości, wymieniając jednocześnie, czy pocztowe paczki lotnicze, przeznaczone do innych miejscowości, mogą być na zadanie nadawców przesyłane do tych miejscowości;
b)
zawiadomienie o dopuszczaniu lub niedopuszczaniu pocztowych paczek lotniczych z podaną wartością.
2.
Zarządy, posiadające połączenia lotnicze dla przewozu pocztowych paczek lotniczych, podają sobie wzajemnie do wiadomości zapomocą wykazu według załączonego wzoru C P 18:
a)
należności, jakich żądają za przewóz powietrzny lub inny dokonywany na ich obszarze, oraz wymiary dozwolone przy paczkach lotniczych, przeznaczonych do ich krajów;
b)
spis krajów, do których mogą się podjąć przewożenia pocztowych paczek lotniczych drogą powietrzną na całej drodze dalszego przewozu lub na jej części;
c)
połączenia lotnicze z zagranicą, któremi mogą być przesyłane pocztowe paczki lotnicze, z podaniem drogi przelotu i odległości w kilometrach;
d)
koszta przewozu lotniczego oraz inne koszta, które mają im być wypłacone za przewóz aż do kraju przeznaczenia jako też wewnątrz tego kraju;
e)
opłatę za doręczenie przez umyślnego posłańca, o ile jest zmniejszana, stosownie do ustępu 2 artykułu 11.
3.
Każda późniejsza zmiana w zawiadomieniach, wymienionych w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu. ma być niezwłocznie ogłoszona w sposób przepisany.
4.
Prócz tego, każdy Zarząd ma powiadomić bezpośrednio Zarządy, z któremi pozostaje w stosunkach bezpośrednich, dla których krajów będzie im przekazywał pocztowe paczki lotnicze.
Artykuł  22.

Stosowanie Postanowień Porozumienia o paczkach pocztowych.

Postanowienia Porozumienia o paczkach pocztowych, wraz z odnośnym regulaminem Wykonawczym stosują się we wszystkiem, co nie jest wyraźnie uregulowane w artykułach poprzednich.

Artykuł  23.

Wejście w życie i okres czasu ważności przyjętych postanowień.

Postanowienia niniejsze będą stosowane od dnia wejścia w życie Porozumienia o paczkach pocztowych i będą obowiązywały przez ten sam przeciąg czasu, co i to porozumienie, o ileby nią podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych nie zostały odnowione.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA KOLONJĘ KONGA BELGIJSKIEGO:

Halewyck de Heusch

F. G. Tondeur

Jamar

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BRAZYLJĘ:

Jm Eulalio

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KOSTARIKI:

Percy G. Harrison

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA EKWADOR:

E. Chacón Q.

E. L. Andrade

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA GWATEMALĘ:

José Matos

ZA REPUBLIKĘ HAITI:

J. G. Dalzell

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA INDJE BRYTYJSKIE:

H. A. Sams

G. V. Bewoor

L. P. Kulkarni

P. N. Mukerji

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA REPUBLIKĘ SALWADORU:

Antonio Reyes-Guerra

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

C P 17 - C P 18

grafika

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany przekazów.

Rozdział  II.

Sporządzanie przekazów.

2. Wpłata. Dowód nadania.

3. Podawanie sumy. Kurs przeliczania.

4. Suma najwyższa przy nadaniu.

5. Opłaty.

6. Zwolnienie od opłat.

7. Przekazy telegraficzne.

8. Zwrotne poświadczenie wypłaty.

9. Doręczanie pośpieszne.

Rozdział  III.

Wyplata przekazów.

10. Wypłata.

11. Suma najwyższa przy wypłacie.

12. Wpisywanie na pocztowe konto czekowe.

13. Należność za doręczenie do domu.

14. Należność za upoważnienie do wypłaty.

15. Przekazy, adresowane poste-restante.

16. Doręczanie pośpieszne. Doręczanie przekazów telegraficznych.

17. Okres czasu ważności przekazów.

18. Cedowanie przekazów.

Rozdział  IV.

Wycofywanie przekazów. Zmiana adresu. Dosyłanie. Niedoręczalność. Reklamacje.

19. Wycofywanie przekazów. Zmiana adresu.

20. Dosyłanie przekazów.

21. Przekazy niedoręczalne.

22. Reklamacje.

Rozdział  V.

Odpowiedzialność.

23. Zasady odpowiedzialności.

24. Wyjątki od zasad odpowiedzialności.

25. Wypłata sum reklamowanych.

26. Termin wypłaty odszkodowań.

27. Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Rozdział  VI.

Rozrachunek. Przekazy przedawnione.

28. Podział opłat i należności.

29. Rozrachunek.

30. Wyrównywanie rachunków.

31. Przekazy przedawnione.

Rozdział  VII.

Różne postanowienia.

32. Urzędy, uczestniczące w wymianie przekazów.

33. Udział Zarządów niepocztowych.

34. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

35. Zakaz pobierania należności skarbowych lub innych.

36. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

37. Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O PRZEKAZACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Albanija, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgjja, Boliwja Bułgarja Chlli Chiny Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt. Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Kolonja i Protektoraty Francuskie w Indochinich, Zespół innych Kolonij Francuskich, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Wągry, Islandia, Włochy, Zespół Kolonii Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Republika Liberja, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Nikaragua, Norwegja, Republika Panama, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Peru, Persja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorjuim Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam Szwecja Szwajcaria, Czechosłowacji Tunis Turcja Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, Za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące porozumienie:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1.

Warunki wymiany przekazów.

Postanowienia niniejszego porozumienia normują wymianę przekazów pocztowych między umawiającemi się krajami, których Zarządy porozumieją się co do zaprowadzenia tej gałęzi służby.

Rozdział  II.

SPORZĄDZANIE PRZEKAZÓW.

Artykuł  2.

Wpłata. Dowód nadania.

Zarządy, uczestniczące w porozumieniu, ustalają sposób, w jaki nadawcy mają wpłacać sumy pieniężne aa przekazy pocztowe.

Nadawca otrzymuje bezpłatnie dowód nadania.

Artykuł  3.

Podawanie sumy. Kurs przeliczania.

1.
O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, każda suma przekazywana winna być podana w walucie kraju, w którym ma być dokonana wypłata.
2.
Zarząd kraju nadania sam określa kurs przeliczania swojej waluty na walutę kraju przeznaczenia Zarząd ten określa również, według jakiego kursu ma płacić nadawca, gdy tak w kraju nadania, jak i w kraju przeznaczenia obowiązuje ten sam system monetarny.
Artykuł  4.

Suma najwyższa przy nadaniu.

Każdy Zarząd może ustalać sumę najwyższą przyjmowanych przekazów pod warunkiem, by suma ta nie przekraczała 1.000 franków

Przekazy, dotyczące służby pocztowej, zwolnione od opłat w myśl postanowień artykułu 6, mogą przekraczać sumę najwyższą, ustalona przez każdy poszczególny Zarząd.

Artykuł  5.

Opłaty.

1.
Opłata, uiszczana przez nadawcę przekazu, składa się z należności stałej, która nie może przewyższać 25 centymów od przekazu, oraz z należności nieprzekraczającej 1/2% wpłaconej sumy.

Każdy Zarząd dla pobierania należności procentowej może ustalić skalę, najbardziej odpowiadająca warunkom jego służby.

2.
Przekazy, wymieniane między krajem uczestniczącym w porozumieniu, a krajem nieuczestniczącym w porozumieniu za pośrednictwem kraju uczestniczącego, podlegają na korzyść Zarządu pośredniczącego należności dodatkowej, którą się potrąca z sumy przekazanej.
Artykuł  6.

Zwolnienie od opłat.

1.
Przekazy, dotyczące służby pocztowej, wymieniane między Zarządami pocztowemi, lub też między Zarządami pocztowemi a Biurem międzynarodowem, wolne są od wszelkich opłat pocztowych.
2.
To samo stosuje się również do przekazów, dotyczących jeńców wojennych i wysyłanych lub otrzymywanych na zasadach, przewidzianych dla przesyłek listowych w artykule 47, § 2 konwencji.
Artykuł  7.

Przekazy telegraficzne.

1.
Przekazy mogą być przesyłane drogą telegraficzną w stosunkach wzajemnych miedzy Zarządami pocztowemi, których kraje posiadają państwowe połączenia telegraficzne lub, które zgadzają się używać do tego celu telegrafu prywatnego; przekazy takie noszą nazwę przekazów telegraficznych.

Przekazy mogą być również przesyłanie za-pomocą telegrafu bez drutu między Zarządami, które się na to zgodziły

2.
O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, przekazy telegraficzne przy nadaniu lub przesyłaniu podlegają, tak jak inne telegramy prywatne, formalnościom, przewidzianym w regulaminie międzynarodowym, stanowiącym załącznik do Międzynarodowej Konwencji Telegraficznej, zawartej w Petersburgu, mianowicie w zakresie, w jakim formalności te mogą stosować się przy przekazach telegraficznych.
3.
Nadawca przekazu telegraficznego uiszcza zwykłą należność za przekaz i należność za telegram.
4.
Nadawca przekazu telegraficznego może tekst przekazu uzupełnić wiadomościami przeznaczonemi dla adresata, musi jednak uiścić za to opłatę według taryfy.
5.
Przekazów telegraficznych nie można obciążać żadnemi innemi należnościami telegraficznemi, jak tylko przewidzianemi w międzynarodowych przepisach telegraficznych.
Artykuł  8.

Zwrotne poświadczenie wypłaty.

Nadawca przekazu zwykłego lub telegraficznego, na zasadach ustalonych w artykule 53 konwencji dla zwrotnych poświadczeń odbioru przesyłek listowych i w terminie jednego roku od czasu wpłacenia sumy, może otrzymać, wyłącznie drogą pocztową, zwrotne poświadczenie wypłaty przekazu.

Artykuł  9.

Doręczanie pośpieszne.

Nadawca przekazu zwykłego, na zasadach ustalonych w artykule 44 konwencji dla przesyłek listowych, może żądać doręczenia sumy przekazanej, przez umyślnego posłańca, niezwłocznie po nadejściu przekazu.

Rozdział  III.

WYPŁATA PRZEKAZÓW.

Artykuł  10.

Wyplata.

Suma przekazana winna być wypłacona adresatom w walucie ustawowej kraju przeznaczenia.

Artykuł  11.

Suma najwyższa przy wypłacie.

O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, suma najwyższa przy wypłacie przekazów równa się w każdym kraju sumie najwyższej przy nadaniu.

Jeżeli ten sam nadawca w tym samym dniu i w tej samej miejscowości nadał dla jednego i tego samego adresata kilka przekazów, których suma ogólna przekracza sumie najwyższą, ustaloną przez kraj przeznaczenia, wówczas urząd przeznaczenia upoważniony jest do wypłacania tych przekazów stopniowo w ten sposób, by suma wypłacona adresatowi w jednym dniu, nie przekraczała ustalonej sumy najwyższej.

Artykuł  12.

Wpisywanie na pocztowe konto czekowe.

Każdy Zarząd może podjąć się przekazywania sum przekazowych na pocztowej konto czekowe, zgodnie ze swemi przepisami o pocztowej służbie czekowej. W tym wypadku przekazy uważa się za prawidłowo wypłacone.

Artykuł  13.

Należność za doręczenie do domu.

Przy wypłacie dokonywanej w domu, można pobrać od odbiorcy przekazu należność za doręczenie.

Artykuł  14.

Należność za upoważnienie do wypłaty.

W wypadku, gdy zaginięcie przekazu nastąpiło nie z winy poczty za upoważnienie do wypłaty, przewidziane w artykule 8 regulaminu, można pobrać od nadawcy lub odbiorcy należność w wysokości należności za reklamację przesyłki listowej.

Artykuł  15.

Przekazy adresowane poste-restante.

Jeżeli przekaz adresowany jest poste-restante, można pobrać od odbiorcy należność specjalną, przewidzianą w artykule 37 konwencji. Należność tę skreśla się w razie dostania lub niedoręczalności przekazu.

Artykuł  16.

Doręczanie pośpieszne. Doręczanie przekazów telegraficznych.

1.
Jeżeli nadawca przekazu zwykłego żąda doręczenia sumy przekazanej do domu przez umyślnego posłańca, Zarząd kraju przeznaczenia, gdy to jest zgodne z jego przepisami wewnętrznemi, może doręczyć przez umyślnego posłańca zamiast pieniędzy tylko zawiadomienie o nadejściu przekazu lub sam przekaz.
2.
Odbiorcę przekazu telegraficznego należy niezwłocznie i bezpłatnie powiadomić o nadejściu przekazu; jednakże, gdy odbiorca mieszka poza okręgiem bezpłatnego doręczania urzędu przeznaczenia, koszta doręczenia zawiadomienia przez umyślnego posłańca, o ile nie były opłacone przez nadawcę, można pobrać od odbiorcy.

Gdy zamiast zawiadomienia Zarząd kraju przeznaczenia doręcza do domu pieniądze, wolna mu z tego tytułu pobrać specjalną należność z uwzględnieniem uiszczonej przez nadawcę należności za umyślnego posłańca.

Artykuł  17.

Okres czasu ważności przekazów.

1.
Przekazy są ważne w ciągu pierwszego miesiąca, następującego po miesiącu, w którym były nadane. Okras ten przedłuża się o cztery miesiące w stosunkach z krajami odległemi. Po upływie tego okresu czasu przekazy mogą być wypłacone tylko na podstawie przedłużenia okresu czasu, udzielonego przez Zarząd kraju nadania na życzenie Zarządu kraju przeznaczenia.
2.
Przedłużenie okresu czasu ważności zapewnia przekazowi dalsza ważność na okres równy przewidzianemu w § 1 niniejszego artykułu.
3.
Jeżeli przyczyna upływu okresu czasu ważności nie pochodzi z winy poczty, za udzielenie przedłużenia okresu czasu można pobrać należność w wysokości należności za reklamację przesyłki listowej.
Artykuł  18.

Cedowanie przekazów.

Każdy kraj może dopuścić na swojem terytorjum cedowanie na osoby trzecie przekazów pocztowych, pochodzących z krajów uczestniczących w porozumieniu.

Rozdział  IV.

WYCOFYWANIE PRZEKAZÓW. ZMIANA ADRESU. DOSYŁANIE. NIEDORĘCZALNOŚĆ. REKLAMACJE.

Artykuł  19.

Wycofywanie przekazów. Zmiana adresu.

Nadawca przekazu zwykłego lub telegraficznego może żądać jego wycofania, lub zmiany adresu na zasadach, ustalonych dla przesyłek listowych w artykule 49 konwencji, ale tylko przed podjęciem przez odbiorcę czy to samego przekazu, czy też przekazanej sumy.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu, żądaną w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  20.

Dosyłanie przekazów.

1.
W razie zmiany miejsca pobytu odbiorcy, przekazy można na żądanie nadawcy lub odbiorcy dosyłać do kraju nowego miejsca przeznaczenia, jeżeli między krajem dosyłającym i krajem nowego miejsca przeznaczenia istnieje wymiana przekazów.
2.
Jeżeli dosyłanie przekazów zwykłych lub telegraficznych odbywa się drogą pocztową do kraju nowego miejsca przeznaczenia, który z krajem nadania utrzymuje wymianę przekazów pocztowych na podstawie niniejszego porozumienia, nie pobiera się z tego tytułu żadnej należności dodatkowej. Jeżeli kraj nowego miejsca przeznaczania nie utrzymuje wymiany przekazów z krajem nadania, wówczas dostanie odbywa się zapomocą nowego przekazu; opłatę za ten przekaz potrąca się z sumy, którą należy dosłać.
3.
Jeżeli między Zarządami nowego i pierwotnego kraju przeznaczenia odbywa się wymiana przekazów telegraficznych, można przekazy zwykłe lub telegraficzne dosyłać w drodze telegraficznej.

W tym wypadku sporządza się przekaz telegraficzny na sumę pozostałą po potrąceniu należności pocztowych i telegraficznych, przypadających za nowe przesłanie.

4.
Przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krajów nieuczestniczących w niniejszem porozumieniu, które jednak wymieniają przekazy pocztowe z jednym z krajów uczestniczących, można, o ile porozumienia specjalne nie stoją temu na przeszkodzie, dosyłać w drodze pocztowej lub telegraficznej z tego ostatniego kraju do trzeciego kraju również uczestniczącego w porozumieniu. Tego rodzaju dostanie odbywa się zapomocą nowego przekazu, którego opłatę potrącą sną z sumy dostanej.

W ten sam sposób przekazy zwykłe lub telegraficzne, pochodzące z krabów, uczestniczących w porozumieniu, mogą być dopytane do krajów, nieuczestniczących w porozumieniu.

Artykuł  21.

Przekazy niedoręczalne.

1.
Przekazy nieprzyjęte jak również przekazy przeznaczone dla osób nieznanych lub osób. które wyjechały bądź bez pozostawienia adresu, bądź do krajów, do których przekazy nie maga być dostane, zwraca się niezwłocznie urzędowi nadania.

Przekazy, których wypłaty nie zażądano w normalnym terminie ważności Zarząd, który je posiada, zwraca Zarządowi kraju nadania.

2.
Przekazy, które z jakiegokolwiek powodu nie mogły być wypłacone adresatom, należy zwrócić nadawcom.
Artykuł  22.

Reklamacje.

1.
Za reklamację każdego przekazu można pobrać należność w wysokości należności, ustalonej dla reklamacji przesyłki listowej.

Od nadawcy, który uiścił należność specjalną za zwrotne poświadczenie wypłaty, nie pobiera się powyższej należności.

2.
Wnoszenie reklamacji, dotyczącej wypłaty przekazu osobie nieuprawnionej, dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia następującego po wpłacie sumy przekazanej.
3.
Każdy Zarząd obowiązany jest przyjmować reklamacje, dotyczące przekazów, przyjętych przez inne Zarządy. Należność reklamacyjną zatrzymuje w całości Zarząd, przyjmujący reklamację.
4.
Jeżeli wniesienie reklamacji nastąpiło z winy poczty, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  V.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ,

Artykuł  23.

Zasady odpowiedzialności.

Za sumy, wpłacone na przekazy pocztowe, Zarząd pocztowy odpowiada wobec nadawców, w okresie przedawnienia, ustalonym przez ustawodawstwo kraju nadania, aż do chwili prawidłowej wypłaty przekazów.

Odpowiedzialność ciąży na Zarządzie kraju nadania, z wyjątkiem wypadku, gdy Zarząd wypłacający nie może udowodnić dokonania wypłaty według swych przepisów wewnętrznych.

Po upływie terminu rocznego, przewidzianego w artykule 22, § 2, Zarządy przestają ponosić odpowiedzialność za mylną wypłatę.

Artykuł  24

Wyjątki od zasad odpowiedzialności.

Zarządy zwolnione są od wszelkiej odpowiedzialności z tytułu służby przekazowej, jeżeli wyjaśnień co do wypłaty nie mogą udzielić wskutek zniszczenia dokumentów służbowych, spowodowanego wypadkami siły wyższej.

Artykuł  25.

Wypłata sum reklamowanych.

W razie zaprzeczenia prawidłowej wypłaty przekazu i o ile poczta ponosi odpowiedzialność, obowiązek wypłacenia odszkodowania ciąży na Zarządzie kraju przeznaczenia, jeżeli gotówkę należy wypłacić adresatowi, na Zarządzie zaś kraju nadania, jeżeli wspomnianą gotówkę należy zwrócić nadawcy.

Zarządowi, który wypłacił odszkodowanie osobie reklamującej, przysługuje prawo zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność za nieprawidłową wypłatę.

Artykuł  26.

Termin wypłaty odszkodowań.

1.
Odszkodowanie należy wypłacić osobie reklamującej jak najrychlej, najpóźniej jednak w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia następnego po wniesieniu reklamacji. W stosunkach z krajami odległemi termin ten wynosi dziewięć miesięcy.

Zarząd kraju nadania może, w drodze wyjątku, odroczyć wypłatę odszkodowania poza termin, przewidziany w ustępie poprzednim, jeżeli, mimo wszelkich starań ze strony Zarządów w celu zbadania sprawy, termin ten okazał się niedostatecznym dla ustalenia odpowiedzialności.

2.
Zarząd kraju nadania może wypłacić odszkodowanie nadawcy na rachunek Zarządu kraju przeznaczenia, który powiadomiony w sposób właściwy, nie załatwi sprawy w ciągu trzech miesięcy, termin ten w stosunkach z krajami odległemi wynosi dziewięć miesięcy.
Artykuł  27.

Zwrot odszkodowania Zarządowi kraju nadania.

Zarząd kraju przeznaczenia, na którego rachunek Zarząd kraju nadania wypłaci odszkodowanie osobie reklamującej, obowiązany jest wypłaconą sumę odszkodowania zwrócić Zarządowi kraju nadania w terminie trzymiesięcznym od daty otrzymania zawiadomienia o uskutecznieniu wypłaty.

Zwrot ten ma być dokonany bez kosztów dla Zarządu-wierzyciela bądź przekazem pocztowym, czekiem lub wekslem, płatnym na okaziciela w stolicy lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, bądź gotówką w walucie obiegowej kraju-wierzyciela, bądź wreszcie, za wspólną zgodą, przez wpisanie na dobro kraju-wierzyciela w rachunku przekazowym. Po upływie trzech miesięcy, suma należna Zarządowi kraju nadania podlega oprocentowaniu po 7% rocznie, licząc od dnia upływu wskazanego terminu.

Rozdział  VI.

ROZRACHUNEK. PRZEKAZY PRZEDAWNIONE.

Artykuł  28.

Podział opłat i należności.

1.
Zarząd kraju nadania wypłaca Zarządowi kraju przeznaczenia, na warunkach ustalonych w regulaminie, udział stały w wysokości 10 centymów od przekazu oraz 1/4% ogólnej sumy wypłaconych przekazów.
2.
W razie dosłania przekazów, Zarząd kraju nowego miejsca przeznaczenia zalicza na swoją korzyść, bez względu na wysokość opłaty w rzeczywistości pobranej przez Zarząd kraju nadania, należności, jakie przypadłyby mu w udziale, gdyby przekaz był pierwotnie do niego nadany.
3.
Należność, pobrana za zwrotne poświadczenie wypłaty, jak również należność za doręczenie przez umyślnego posłańca przypadają Zarządowi kraju nadania.
4.
W razie niedoręczalności przekazu, sporządzonego na warunkach, przewidzianych w §§ 2, 3 i 4 artykułu 20, opłaty potrącane przypadają Zarządowi dosyłającemu.
Artykuł  29.

Rozrachunek.

Zarządy pocztowe sporządzają co miesiąc rachunki, w których wyliczają wszystkie sumy wypłacone przez ich urzędy. O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, w tych wypadkach, gdy przekazy wypłacone były w różnych walutach, wierzytelność niniejszą przelicza się na walutę wierzytelności większej, przyczem za podstawę przeliczenia służy przeciętny kurs urzędowy giełdy kraju-dłużnika za okres rozrachunkowy.

Zarząd dłużny wyrównywa rachunki w terminie ustalonym w regulaminie.

Artykuł  30.

Wyrównywanie rachunków.

W braku porozumienia odmiennego, wyrównywanie salda uskutecznia się w walucie, jaką się kraj-wierzyciel posługuje przy wypłacie przekazów pocztowych.

W razie niewyrównania salda w terminach przepisanych, należna suma salda podlega oprocentowaniu, licząc od dnia upływu rzeczonych terminów do dnia wypłaty. Procent ten wynosi 7% rocznie.

Artykuł  31.

Przekazy przedawnione.

Sumy, wpłacone na przekazy pocztowe, których zwrotu nie żądano przed upływem okresu czasu prawnego przedawnienia przechodzą ostatecznie na rzecz Zarządu kraju nadania.

Rozdział  VII.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  32.

Urzędy, uczestniczące w wymianie przekazów.

Zarządy dokładają starań, ażeby wypłatę przekazów, o ile to możliwe, dokonywano we wszystkich miejscowościach ich kraju.

Artykuł  33.

Udział Zarządów niepocztowych.

Kraje, w których czynności przekazowych nie wykonywa Zarząd pocztowy lecz inny, mogą brać udział w wymianie, normowanej przepisami niniejszego porozumienia.

Jest rzeczą Zarządu, który wykonywa czynności przekazowe w owym kraju, porozumieć się z Zarządem pocztowym, co do należytego zabezpieczenia wykonania wszystkich warunków porozumienia. Zarząd pocztowy będzie pośredniczył przy porozumiewaniu si«ę wspomnianego niepocztowego Zarządu z Zarządami pocztowemi innych krajów, uczestniczących w porozumieniu i z Biurem międzynarodowem.

Artykuł  34.

Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części pierwszej i drugiej konwencji, z wyjątkiem postanowień, zawartych w artykule 7, stosują się do niniejszego porozumienia,.

Artykuł  35.

Zakaz pobierania należności skarbowych lub innych.

Niezależnie od zakazu, przewidzianego w artykule 26 konwencji, od przekazów, jak również od pokwitowań z odbioru sum przekazowych, nie mogą być pobierane jakiekolwiek opłaty lub należności.

Artykuł  36.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

a)
wszyscy - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień artykułów 1 do 11, 13 do 19, 22, 28, 29, 30, 35, 36 i 37 niniejszego porozumienia i artykułów l, 2, 4, 10, 19 i 20 regulaminu;
b)
dwie trzecie - gdy chodzi o zmianę postanowień porozumienia, niewyszczególnionych w ustępie poprzednim i w artykułach 3, 5, 6, 8, 11 i 12 regulaminu;
c)
zwykła większość - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów regulaminu lub o wykładnię postanowień niniejszego porozumienia wraz z regulaminem, z wyjątkiem wypadku rozbieżność' zdań, podlegającego kompetencji sądu polubownego.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  37.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roiku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH:

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

José Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Nadawanie. Przesyłanie. Wypłata.

Art.

1. Formularze przekazów.

2. Wypełnianie formularzy. Wiadomości prywatne.

3. Przesyłanie przekazów.

4. Przekazy telegraficzne.

5. Zwrotne poświadcznie wypłaty.

6. Przekazy ekspresowe.

Rozdział  II.

Różne formalności.

7. Przekazy nieprawidłowe.

8. Przekazy zarzucone, zaginione lub zniszczone.

9. Przedłużenie okresu czasu ważności.

10. Wycofywanie przekazów. Zmiana adresu.

11. Dosyłanie.

12. Przekazy niedoręczalne.

13. Reklamacje.

14. Reklamacje przekazów, nadanych w innych krajach.

Rozdział  III.

Rozrachunek.

15. Rachunki miesięczne.

16. Rachunki ogólne.

17. Wyrównywanie rachunków. Zaliczki.

Rozdział  IV.

Komunikaty i ogłoszenia. Formularze.

18. Komunikaty i ogłoszenia.

19. Formularze.

Postanowienia końcowe.

20. Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Załączniki 

Formularze M P 1 do M P 5.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRZEKAZACH POCZTOWYCH.

Rozdział I.

NADAWANIE. PRZESYŁANIE. WYPŁATA.

Artykuł  1.

Formularze przekazów.

Do przekazów używa się formularza, sporządzonego z trwałego kartonu, według dołączonego wzoru M P 1.

Artykuł  2

Wypełnianie formularzy. Wiadomości prywatnie.

1.
Wpisy na przekazach należy uskuteczniać cyframi arabskiemi i literami łacińskiemi bez podskrobywań i poprawek, choćby nawet stwierdzonych omówieniem.

Sumę ułamków jednostki monetarnej można oznaczać tylko cyframi, przyczem przy sumach do dziesięciu, przed cyfrą jednostek należy dopisać zero.

Wpisy wykonane ołówkiem są niedozwolone. Jednakże przy wpisach służbowych można używać ołówka chemicznego.

2.
Adres przekazu powinien, w sposób nie wzbudzający wątpliwości, określać osobę uprawnioną do odbioru.

Adresy skrócone i adresy telegraficzne są wzbronione.

3.
Na przekazach nie wolno wpisywać nic ponad to, co przewiduje tekst formularza. Natomiast na odcinku przekazu może nadawca umieszczać wiadomości, przeznaczone dla adresata.
4.
Na przekazach służbowych należy umieścić na stronie adresowej napis: "Service des postes" lub inną podobną uwagę.
Artykuł  3.

Przesyłanie przekazów.

Przekazy przesyła się w odsyłkach listowych jako sztuki pojedyncze, w sposób określony w artykule 56, § 1 Regulaminu konwencja.

Artykuł  4.

Przekazy telegraficzne.

1.
Przekazy telegraficzne sporządza nadawczy urząd pocztowy i adresuje je do urzędu pocztowego miejsca przeznaczenia.

O ile nie zawarto porozumienia odmiennego, przekazy należy sporządzać w języku francuskim i treść ich układać w sposób następujący:

(Możliwe uwagi służbowe).

Mandat (Pocztowy numer nadawczy).

Poste (Nazwa pocztowego urzędu przeznaczenia).

(Avis de payement. jeżeli jest żądane).

(Nazwisko wysyłającego).

(Suma przekazywana).

(Dokładne określenie odbiorcy, jego miejsca pobytu i, o ile to możliwe, jego mieszkania).

Dane te umieszcza się w telegramie zawsze w porządku wyżej wymienionym.

2.
Uwagi służbowe umieszcza się w pełnem brzmieniu lub skrótami, przyjętemi w służbie telegraficznej.
3.
Jeżeli przekazy telegraficzne sporządzają urzędy pocztowe w miejscowościach, w których niema telegrafu, albo też urząd nieposiadający telegrafu, w miejscowościach o kilku urzędach pocztowych, miejsce nadania tych przekazów powinno być oznaczone w telegramach bezpośrednio po pocztowym numerze nadawczym w sposób następujący:

"Mandat 404 de ......".

4.
Suma przekazywana winna być wyrażona w cyfrach, a co dotyczy jednostek monetarnych (franki, marki i t. p.), również słownie w walucie kraju przeznaczenia.
5.
Jeżeli odbiorcą jest osoba płci żeńskiej, należy dodać przed nazwiskiem, nawet poprzedzonem imieniem, słowo: "Madame" lub "Mademoiselle", z wyjątkiem wypadku, gdy wskazówka ta, wobec podania godności, tytułu, zajęcia lub zawodu, które dają możność dokładnego określenia osoby odbiorcy, jest zbędnem powtórzeniem.

Można nie podawać nazwy miejsca pobytu adresata w tych wypadkach, gdy nazwa ta jest jednakowa z nazwą pocztowego urzędu przeznaczenia.

Nadawcę i adresata nie można oznaczać zapomocą skrótów lub umówionych słów.

6.
Obowiązkowe jest częściowe sprawdzanie (powtarzanie, od urzędu do urzędu, nazwisk i cyfr).
7.
Pocztowy urząd nadawczy przesyła pocztowemu urzędowi przeznaczenia najbliższą pocztą, jako potwierdzenie, w kopercie zamkniętej, zawiadomienie o nadaniu przekazu zgodne z dołączonym wzorem M P 2. Na zawiadomieniu tem nie wolno nalepiać znaczków pocztowych lub umieszczać nadruków, uwidoczniających pobranie opłaty.
8.
Urząd przeznaczenia winien dokonać wypłaty przed otrzymaniem zawiadomienia o nadaniu i dołączyć je, o ile to możliwe, do przekazu pokwitowanego przez odbiorcę.
9.
Zarządy mogą upoważnić urzędy telegraficzne tych miejscowości, w których jest jeden lub kilka urzędów pocztowych, do przyjmowania i wypłacania sum, przekazywanych w drodze telegraficznej.
Artykuł  5

Zwrotne poświadczenie wypłaty.

1.
Przekazy zwykłe, których nadawcy żądają zwrotnego poświadczenia wypłaty, należy opatrzyć w nagłówku strony przedniej dobrze uwydatnionym napisem "Avis de payement" (Zwrotne poświadczenie wypłaty).
2.
Postanowienia artykułu 26 i 27 regulaminu konwencji, dotyczące zwrotnego poświadczenia odbioru, stosują się również do zwrotnych poświadczeń wypłaty. Jeżeli jednak zwrotne poświadczenie wypłaty żądane jest po nadaniu przekazu, nie używa się formularza C 13, przewidzianego w konwencji, lecz formularza M P 3, ustalonego w porozumieniu niniejszem.

Rozumie się, że Zarządy, których przepisy wewnętrzne nie zezwalają na używanie formularzy, załączonych przez Zarząd kraju nadania, upoważnione są do sporządzania zwrotnych poświadczeń wypłaty, używanych w ich służbie.

3.
Obowiązek wystawiania zwrotnego poświadczenia wypłaty dla przekazów telegraficznych ciąży na Zarządzie kraju przeznaczenia, który przesyła je do urzędu nadania niezwłocznie po wypłacie przekazu i przed otrzymaniem zawiadomienia o «nadaniu przekazu.
Artykuł  6.

Przekazy ekspresowe.

Przepisy, zawarte w artykule 42 regulaminu konwencji, należy stosować do przekazów zwykłych, doręczanych przez umyślnego posłańca.

Rozdział  II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł  7.

Przekazy nieprawidłowe.

1.
Przekazy zwykłe, których nie można, wypłacić z powodów następujących:
a)
nazwisko lub mieszkanie adresata oznaczone były niedokładnie, niedostatecznie lub w sposób nastręczający pewne wątpliwości;
b)
nazwisko lub sumy różniły się lub były opuszczone;
c)
wpisy były podskrobywane lub poprawiane;
d)
nie było odcisków stempli, podpisów lub innych wpisów służbowych;
e)
podlegająca wypłacie suma oznaczona była w walucie innej, niż przyjęta w tym celu przez Zarządy, uczestniczące w wymianie;
f)
użyte zostały formularze nieprzepisowe,

należy zwracać, możliwie bez zwłoki, w kopercie, do urzędu miejsca nadania, w celu usunięcia nieprawidłowości, o ile zawiadomiony o nich adresat nie zażąda zastosowania przepisów, podanych poniżej w § 2.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia, w stosunku wzajemnym z krajami odległemi, może zarządzić wypłatę przekazów, których suma nie była podana w walucie dopuszczonej lecz innej, mianowicie w tych wypadkach, gdy jest w stanie uskutecznić przeliczenie według kursu stosowanego przez Zarząd, który przekaz przyjął i pod warunkiem niezwłocznego powiadomienia o tem odnośnego Zarządu. Odpowiedzialność za mylne przeliczenie ponosi Zarząd, który dokonał przeliczenia.

2.
Jeżeli adresat zwykłego przekazu tego zażąda i zapewni zwrot połączonych z tem kosztów, wówczas wszelkie nieprawidłowości, stojące na przeszkodzie wypłacie przekazów, można sprostować w drodze telegraficznej zapomocą płatnej noty służbowej. W tym wypadku przekaz pozostaje w urzędzie miejsca przeznaczenia, który po otrzymaniu telegramu prostującego usuwa nieprawidłowość i dołącza telegram do przekazu.

Jeżeli telegram prostujący spowodowany został omyłką służbową, należy uiszczoną za telegram opłatę zwrócić osobie uprawnionej.

3.
W sprawie przekazów telegraficznych, których nie można było wypłacić bądź wskutek niedostatecznego lub niedokładnego adresu, bądź z innej, od adresata niezależnej przyczyny, posyła się do urzędu miejsca nadania telegraficzną notę służbową, wyjaśniającą powód nie wypłacenia. Urząd nadania sprawdza, czy nieprawidłowość nie jest wynikiem omyłki służbowej W razie twierdzącym sprostowanie omyłki następuje natychmiast zapomocą telegraficznej noty służbowej. W razie przeciwnym powiadamia się o tem nadawcę, którego rzeczą jest sprostować niedokładność zapomocą płatnego zawiadomienia służbowego.

Usuwanie nieprawidłowości w przekazach telegraficznych, niesprostowanych w odpowiednim terminie zapomocą telegraficznej noty służbowej, uskutecznia się w sposób przepisany dla zwykłych przekazów pocztowych.

4.
Nie wypłaca się przekazów telegraficznych na podstawie samego tylko zawiadomienia o wpłacie, które nadeszło przed otrzymaniem właściwego telegramu. Przedewszystkiem należy zapomocą telegramu służbowego reklamować telegram przekazowy. Brakujące zawiadomienia o wpłacie, które nie nadeszłyby do urzędu miejsca przeznaczenia pierwszą pocztą, odpowiadającą dacie nadania przekazu, należy reklamować zapomocą zawiadomienia, podobnego lub zgodnego z wzorem C 16, dołączonym do regulaminu konwencji.
Artykuł  8.

Przekazy zarzucone, zaginione lub zniszczone.

1.
Przekazy zarzucone, zagubione lub zniszczone mogą być na życzenie nadawcy albo adresata zastąpione upoważnieniami do wypłaty, które wydaje Zarząd kraju nadania po wspólnem stwierdzeniu z Zarządem kraju przeznaczenia, że przekaz nie był wpłacony adresatowi, ani nadawcy, ani też dostany.

Okres czasu ważności upoważnień do wypłaty jest taki sam jak i przekazów.

2.
Jeżeli chodzi o przekaz zarzucony, zagubiony lub zniszczony, co do którego nadawca żądałby zwrotu, a odbiorca równocześnie żądałby wypłaty, to upoważnienie do wypłaty należy wystawiać na korzyść nadawcy.
3.
Gdy nadawca żąda zwrotu sumy, wpłaconej na przekaz zarzucony, zagubiony lub zniszczony, jest obowiązany dla poparcia swego żądania przedstawić dowód nadania. Zarząd kraju nadania przyznaje zwrot, upewniwszy się poprzednio, że Zarząd kraju przeznaczenia przekazu nie wypłacił i nie wypłaci.

Jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia doniesie, że nie otrzymał przekazu, Zarząd kraju nadania może wystawić upoważnienie do wypłaty pod warunkiem, że przekaz ten nie figuruje w żadnym z rachunków miesięcznych, sporządzonych aż do upływu terminu ważności odnośnego przekazu. Jednakże, jeżeli Zarząd kraju przeznaczenia nie nadesłał żadnej odpowiedzi w okresie, przewidzianym w artykule 26 § 1 niniejszego porozumienia dla wypłacania odszkodowania osobie reklamującej, i jeżeli przekaz ten nie figuruje w żadnym z otrzymanych rachunków miesięcznych, sporządzonych do upływu tego terminu, Zarząd kraju nadania może, nie zważając na to, zwrócić sumę przekazaną. Zawiadomienie o zwrocie sumy przekazanej należy przesłać jako przesyłkę poleconą do Zarządu kraju przeznaczenia, a przekaz, uważany odtąd za ostatecznie zaginiony, nie może być później wniesiony do rachunku.

Artykuł  9.

Przedłużenie okresu czasu ważności.

Przedłużenie okresu czasu, o którym mowa w artykule 17 niniejszego porozumienia, ma być zaznaczone na samym przekazie.

Artykuł  10.

Wycofywanie przekazów. Zmiana adresu.

1.
Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji należy stosować przy wycofaniu lub zmianie adresu. Jednak do żądań zmiany adresu, Zgłoszonych w drodze pocztowej, należy dołączać, wypisany na papierze zwykłym, wzór adresu odbiorcy wraz ze wszelkiemi niezbędnymi szczegółami.

Jeżeli chodzi o zmianę adresu przekazu, zgłoszoną w drodze telegraficznej, żądanie to ma być potwierdzone żądaniem w drodze pocztowej, przesłanem najbliższą pocztą i opatrzonem w nagłówku następującym napisem podkreślonym ołówkiem kolorowym "Confirmation de la demande télégraphique du ......" (Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku, urząd miejsca przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przekazu i czeka z wykonaniem żądania do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Oprócz tego, urząd miejsca przeznaczenia przekazu telegraficznego, przed załatwieniem żądania zmiany adresu, winien posiadać zawiadomienie o nadaniu.

Jednakże Zarząd kraju przeznaczenia może, na swoją odpowiedzialność, wykonać telegraficzne żądanie zmiany adresu, nawet nie czekając na nadejście potwierdzenia w drodze pocztowej, ani też, w danym wypadku, na zawiadomienie o nadaniu.

2.
Zwykłą poprawkę adresu, przewidzianą w artykule 48 regulaminu konwencji, można dokonać bez oczekiwania na odnośne zawiadomienie o nadaniu.
Artykuł  11.

Dosyłanie.

1.
Urząd, dosyłający przekaz zwykły w drodze pocztowej, gdy tego zachodzi potrzeba, skreśla piórem oznaczenie sumy przekazowej w sposób, umożliwiający odczytanie pierwotnych wpisów. Wpis pod rubryką "Somme versée" (Suma wpłacona) powinien pozostać niezmieniony. Po przeliczeniu sumy przekazowej na walutę kraju nowego miejsca przeznaczenia, według kursu przyjętego dla przekazów, pochodzących z kraju dosyłającego, wspomniany urząd wpisuje słownie otrzymaną przy przeliczeniu sumę w odpowiedniem miejscu formularza przekazowego, jednakże, o ile możności, bezpośrednio ponad pierwotnym słownym wpisem tej sumy. Nowy wpis, umieszczony na przekazie, ma być podpisany przez odnośnego urzędnika. W ten sam sposób postępuje się przy następnych dosyłaniach.

Jednakże, w razie dosłania do kraju pierwszego miejsca przeznaczenia lub do kraju nadania, urząd dosyłający przywraca pierwotny napis, lub zastępuje go sumą, podaną w walucie kraju nadania w rubryce wpisów służbowych.

2.
Dosyłanie przekazu telegraficznego w drodze pocztowej uskutecznia się na tych samych zasadach bez oczekiwania na zawiadomienie o nadaniu.

Przekaz przesyła się w kopercie do urzędu nowego miejsca przeznaczenia. To samo należy czynić z zawiadomieniem o nadaniu po jego nadejściu do urzędu dosyłającego.

3.
W razie dosyłania w drodze telegraficznej przekazu zwykłego, urząd dosyłający sporządza przekaz telegraficzny na sumę pozostałą po potrąceniu należności telegraficznych i pocztowych. Należność pocztową oblicza się od pierwotnej sumy przekazowej zmniejszonej o należność za telegram.

Przeliczenie sumy na walutę kraju nowego przeznaczenia uskutecznia się zgodnie z przepisami powyższego § 1.

Urząd dosyłający kwituje przekaz oryginalny i zalicza jako przekaz wypłacony, po umieszczeniu na nim uwagi: "Réexpédie le montant de ...... à ...... sous déduction de la taxe de .... ".

Odcinek przekazu oryginalnego dołącza się do zawiadomienia o nadaniu, celem doręczenia go adresatowi.

4.
Dosłanie przekazu telegraficznego w drodze telegraficznej uskutecznia się zgodnie z przepisami § 3, bez oczekiwania na zawiadomienie o nadaniu.
5.
Postanowienia §§ 3 i 4 należy stosować do przekazów zwykłych lub telegraficznych, pochodzących z jednego kraju uczestniczącego w niniejszem porozumieniu, a dosłanych do innego kraju uczestniczącego, z którym kraj miejsca nadania nie wymienia przekazów, albo też do kraju nieuczestniczącego w porozumieniu. Ten sam sposób postępowania należy stosować również przy dosyłaniu przekazów, pochodzących z kraju nieuczestniczącego do kraju uczestniczącego w porozumieniu.
6.
Żądania, dotyczące dosłania, zapisuje dla pamięci urząd pierwszego miejsca przeznaczenia, a w odnośnych wypadkach i urzędy następnych miejsc przeznaczenia. Urząd, dosyłający przekaz na powyżej przewidzianych zasadach, zawiadamia o tem urząd nadawczy.
Artykuł  12.

Przekazy niedoręczalne.

1.
Przekazy, które z jakichkolwiek przyczyn nie mogły być wypłacone adresatom, przed ich zwrotem do Zarządu kraju nadania, urząd przeznaczenia zapisuje dla pamięci i umieszcza na nich odcisk stempla lub nalepkę, których zastosowanie do listowych przesyłek niedoręczalnych przewiduje artykuł 47, § 1 regulaminu konwencji.

Zwracane telegramy przekazowe należy przesyłać w kopertach wraz z odnośnemi zawiadomieniami o nadaniu.

Jednakże przekazy, sporządzone na zasadach, przewidzianych w §§ 3, 4 i 5 artykułu 11, winny być przesłane do Zarządu, który je sporządził, ten zaś Zarząd oddaje sumę do dyspozycji Zarządu, z którego pochodzi przekaz oryginalny, albo zapomocą nowego przekazu, wolnego od opłaty, albo też zapomocą potrącenia w rachunku miesięcznym wypłaconych przekazów.

Artykuł  13.

Reklamacje.

1.
Reklamacje przekazów zwykłych lub telegraficznych sporządza się na formularzu zbliżonym lub zgodnym z dołączonym wzorem M P 3; reklamacje te przesyła zasadniczo urząd nadawczy wprost do urzędu miejsca przeznaczenia.
2.
Jeżeli urząd miejsca przeznaczenia jest w stanie udzielić wyjaśnień ostatecznych co do losu reklamowanego przekazu, wówczas zwraca urzędowi, który reklamację przyjął, powyższy formularz, uzupełniony danemi, otrzymanemi przy przeprowadzeniu dochodzeń. W razie dochodzeń bezowocnych lub w razie podania w wątpliwość faktu wypłaty, przesyła się formularz za pośrednictwem Zarządu kraju przeznaczenia do Zarządu kraju nadania przy dołączeniu, w miarę możności, oświadczenia adresata, stwierdzającego nieotrzymanie sumy przekazanej.
3.
Każdy Zarząd zapomocą urzędowego zawiadomienia, skierowanego do Biura międzynarodowego, może żądać, aby reklamacje, dotyczące jego służby, kierowano do Zarządu centralnego lub do urzędu specjalnie wyznaczonego.
Artykuł  14.

Reklamacje przekazów, nadanych w innych krajach.

W wypadku, przewidzianym w artykule 22, § 3 porozumienia, formularz reklamacyjny M P 3 przesyła się Zarządowi kraju nadania. Do formularza należy dołączyć dowód nadania.

Zarząd kraju nadania winien otrzymać formularz w terminach, przewidzianych w artykułach 22 i 23 porozumienia.

Rozdział  III.

ROZRACHUNEK.

Artykuł  15.

Rachunki miesięczne.

1.
Każdy Zarząd przy końcu każdego miesiąca sporządza dla każdego innego Zarządu rachunek miesięczny, według dołączonego wzoru M P 4, w którym to rachunku wyszczególnia się. w porządku możliwie chronologicznym i alfabetycznym nazwy urzędów nadawczych, wszystkie przekazy, wypłacone w miesiącu poprzednim przez własne urzędy na rachunek danego Zarządu.

Do tego rachunku Zarząd wpisuje również sumę opłat i należności, które mu przypadają w myśl § 1, artykułu 28 porozumienia za przekazy wypłacone przez jego urzędy, jako też odszkodowania i procenty od nich, przewidziane w artykułach 27 i 30 porozumienia.

2.
Rachunek miesięczny wraz z pokwitowanemi przekazami pocztowemi i telegraficznemi oraz dołączonemi do nich, o ile to okaże się możliwem, odnośnemi zawiadomieniami o nadaniu, przesyła się Zarządowi - dłużnikowi najdalej w końcu miesiąca, następującego po miesiącu, którego rachunek dotyczy.

Zawiadomienia o nadaniu, które nadchodzą do Zarządu miejsca przeznaczenia po wysłaniu rachunku, do którego wpisana zostały odnośne przekazy telegraficzne, zwraca się Zarządowi kraju nadania, jako załącznik do jednego z rachunków następnych.

3.
W braku przekazów wypłaconych przesyła się odnośnemu Zarządowi próżny rachunek miesięczny.
Artykuł  16.

Rachunki ogólne.

1.
Niezwłocznie po otrzymaniu rachunków miesięcznych i nie oczekując na ich szczegółowe sprawdzenie, Zarząd wierzyciel, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, zestawia bilans w rachunku ogólnym, sporządzonym na formularzu, zgodnym lufo zbliżonym do załączonego wzoru M P 5.

Stwierdzone później różnice wyrównywa się w najbliższym rachunku miesięcznym. Nie uwzględnia się różnic, nieprzekraczających 50 centymów w każdym poszczególnym rachunku.

2.
Rachunek ogólny ma być sporządzony w ciągu dwóch miesięcy, następujących po miesiącu, którego rachunek dotyczy. Termin ten przedłuża się do czterech miesięcy w stosunku z krajami odległemi.

Zarządy mogą porozumieć się co do sporządzania rachunku ogólnego kwartalnie, półrocznie lub rocznie.

Artykuł  17.

Wyrównywanie rachunków. Zaliczki.

1.
W braku odmiennego porozumienia, różnica, stanowiąca saldo rachunku, winna być uiszczona zapomocą czeku lub wekslu, płatnego na okaziciela w stolicy lub ośrodku handlowym kraju - wierzyciela, w walucie tegoż kraju bez żadnych strat dla wierzyciela. Koszta wypłaty ponosi Zarząd-dłużnik.
2.
Wypłata musi nastąpić najpóźniej w ciągu dni czternastu po otrzymaniu rachunku ogólnego, o ile zostanie uznany, lub, w, razie niesporządzenia rachunku ogólnego, po otrzymaniu rachunku miesięcznego.

Termin ten dla krajów odległych wynosi jeden miesiąc.

3.
Zarząd, któremu inny Zarząd winien sumę przenoszącą 30.000 franków w złocie, ma prawo nawet przed zamknięciem rachunku żądać wpłacenia zaliczki lub prowizorycznego wyrównania salda do wysokości trzech czwartych należnej mu sumy Żądaniu jego należy uczynić zadość w ciągu jednego tygodnia. W razie niewpłacenia zaliczki w terminie powyżej wskazanym, stosują się postanowienia artykułu 30 porozumienia.

Rozdział  IV.

KOMUNIKATY I OGŁOSZENIA. FORMULARZE.

Artykuł  18.

Komunikaty i ogłoszenia.

1.
Każdy Zarząd winien podać do wiadomości innym Zarządom, za pośrednictwem Biura międzynarodowego, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie porozumienia, następujące szczegóły:
a)
spis krajów, z któremi wymienia przekazy pocztowe na zasadach tego porozumienia;
b)
spis swoich urzędów, które zostały upoważnione do przyjmowania i wypłaty przekazów, lub zawiadomienie, że wszystkie podległe mu urzędy biorą udział w tej gałęzi służby;
c)
w odnośnych wypadkach, zawiadomienie o udziale w wymianie przekazów telegraficznych;
d)
sumę najwyższą, którą dopuszcza przy wpłacie i wypłacie przekazów;
e)
walutę, w jakiej winna być wyrażona suma przekazywana;
f)
taryfę, którą stosuje u siebie;
g)
okres czasu po upływie którego niepodjęte sumy przekazowe, według jego ustawodawstwa wewnętrznego, przechodzą ostatecznie na własność Skarbu Państwa;
h)
opłaty, które pobiera za wypłatę w domu, za poste restante, przedłużenie okresu czasu ważności i upoważnienie do wypłaty;
i)
czy dopuszczona jest w jego kraju cesja przekazów, czy też nie;
j)
wzór używanego formularza przekazowego;
k)
pisownię liczb od 1 do 1.000, podawanych na przekazach w języku urzędowym jego kraju;
l)
spis krajów, nieuczestniczących w porozumieniu, w stosunkach z któremi może pośredniczyć przy wymianie przekazów pocztowych;
m)
sposób oznaczania pobranej opłaty na nadawanych przekazach.
2.
Wszelkie późniejsze zmiany należy w ten sam sposób podawać niezwłocznie do wiadomości.
3.
Zarządy zainteresowane podają sobie bezpośrednio do wiadomości stosowane kursy przeliczania oraz wszelkie późniejsze ich zmiany.
Artykuł  19.

Formularze.

Jako formularze do użytku nadawców, w myśl artykułu 30, § 2 konwencji, uważa się:

formularze M P 1 (Przekazy pocztowe) i M P 3 (Reklamacje).

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  20.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie porozumienia o przekazach pocztowych.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to porozumienie, o ile nie zostanie odnowiony na podstawie ogólnego porozumienia Stron zainteresowanych.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ:

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA CHINY:

Liu Shu-fan

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA KOLONJE I PROTEKTORATY FRANCUSKIE W INDOCHINACH:

Za M. Régismanset:

J. Cassagnac

ZA ZESPÓŁ INNYCH KOLONIJ FRANCUSKICH

J. Cassagnac

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA REPUBLIKĘ LIBERJI:

C. W. Dresselhuys

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NIKARAGUĘ:

Eduardo Pérez-Triana

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA REPUBLIKĘ PANAMY:

Carlos A. López G.

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

Hoogewooning

ZA PERU:

M. de Freyre y S.

A. S. Salazar

ZA PERSJĘ:

Hoυhannès Khan Mossaed

R. Ardjomende

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

General Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubois

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Constanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

M P 1 - M P 5

grafika

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany pocztowych przelewów pieniężnych.

2. Przedmiot porozumienia.

Rozdział  II.

Warunki dopuszczalności i wykonywania zarządzeń przelewów pieniężnych.

3. Podawanie sumy przelewów pieniężnych. Kurs przeliczania.

4. Suma najwyższa.

5. Opłaty.

6. Zwolnienie od opłat.

7. Zawiadomienie o przelewach pieniężnych.

8. Wymiana wykazów przelewów pieniężnych.

9. Urzędy pośredniczące.

Rozdział  III.

Unieważnienie. Reklamacje.

10. Unieważnienie zarządzeń przelewów.

11. Reklamacje.

Rozdział  IV.

Odpowiedzialność.

12. Zasady odpowiedzialności.

13. Ustalenie odpowiedzialności.

14. Wypłata sum, należnych reklamującemu.

15. Zwrot odszkodowania Zarządowi - wierzycielowi.

Rozdział  V.

Rozrachunek.

16. Przyznanie opłat.

17. Rozrachunek przelewów. Ustalanie salda i procentów.

18. Wypłata salda. Odsetki zwłoki.

19. Ogólny rozrachunek kwartalny.

Rozdział  VI.

Różne postanowienia.

20. Wykaz właścicieli kont.

21. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

22. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

23. Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Austrja, Belgia, Boliwja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Hiszpanja, Zespół Kolonii Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Francja, Alger, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Włochy Zespół Kolonii Włoskich, Japonja, Chosen, Zespół innych Posiadłości Japońskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Paragwaj, Holandja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonie Portugalskie w Azji i Oceanji, Republika San Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Szwecja Szwajcarja Czechosłowacja, Tunis, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów krajów powyżej wymienionych, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólna zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli porozumienie następujące:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1

Warunki wymiany pocztowych przelewów pieniężnych.

Postanowienia niniejszego porozumienia normują wymianę przelewów pieniężnych między umawiającemi się krajami, których Zarządy porozumieją się co do zaprowadzenia tej gałęzi służby.

Artykuł  2.

Przedmiot porozumienia.

Każdy właściciel pocztowego konta czekowego w jednym z krajów, które porozumiały się co do wymiany przelewów, może zarządzić przelewy pieniężne za swego konta na pocztowe konto czekowe w innym z tych krajów.

Rozdział  II.

WARUNKI DOPUSZCZALNOŚCI I WYKONYWANIE ZARZĄDZEŃ PRZELEWÓW PIENIĘŻNYCH.

Artykuł  3.

Podawanie sumy przelewów pieniężnych. Kurs przeliczania.

Właściciel konta może podać sumę przelewu pieniężnego w walucie kraju przeznaczenia lub w walucie kraju nadania. Zarząd kraju nadania określa sam kurs przeliczania swej waluty na walutę kraju przeznaczenia.

Artykuł  4.

Suma najwyższa.

Każdy Zarząd może ustalić sumę najwyższą, do jakiej właściciel konta może zarządzać przelewy pieniężne bądź to w ciągu jednego dnia, bądź też w ciągu określonego okresu czasu.

Artykuł  5.

Opłaty.

1.
Opłata za dokonanie przelewu pieniężnego nie może przekraczać jeden od tysiąca sumy przelewu; jednakże każdy Zarząd może zaokrąglać ułamki stosownie do potrzeb swego systemu monetarnego. Dla tej opłaty można ustalić sumę najniższą, która jednak nie może przekraczać 20 centymów.
2.
Za wpisanie przelewu na pocztowem koncie czekowem nie można pobierać opłaty wyższej od ustalonej za taką czynność w obrocie wewnętrznym.
Artykuł  6.

Zwolnienie od opłat.

Wolne są od wszelkich opłat służbowe przelewy pieniężne, wymieniane między Zarządami lub między ich urzędami.

Prócz tego zwolnione są od opłaty za przesłanie listy z napisem "Service des postes" (Pocztowa sprawa służbowa), zawierające wyciągi kontowe i wysyłane przez pocztowe urzędy czekowe do właścicieli kont czekowych, zamieszkałych w krajach, należących do Związku,

Artykuł  7.

Zawiadomienie o przelewach pieniężnych.

1.
Do każdego zarządzenia przelewu pieniężnego właściciel konta winien dołączyć zawiadomienie o przelewie.

Odwrotnej strony tego zawiadomienia można użyć do umieszczenia wiadomości prywatnych, przeznaczonych dla odbiorcy. Każdy Zarząd może pobierać z tego tytułu opłatę od właściciela obciążonego konia, o ile opłata taka zaprowadzona jest w jego obrocie wewnętrznym.

2.
Zawiadomienia o przelewach przesyła się odbiorcom bezpłatnie.
Artykuł  8.

Wymiana wykazów przelewów pieniężnych.

O zarządzonych przelewach pieniężnych Zarządy donoszą sobie każdego dnia roboczego zapomocą wykazów; jednakże mogą się porozumieć co do łączenia w tym samym wykazie przelewów pieniężnych z kilku dni.

Zawiadomienia o przelewach, przeznaczone dla właścicieli kont, na których dobro ma być uskuteczniony przelew, dołącza się do wykazu.

W braku porozumienia odmiennego, sumę przelewów pieniężnych należy w wykazach i zawiadomieniach o przelewach podawać w walucie kraju przeznaczenia.

Artykuł  9.

Urzędy pośredniczące.

Zarządy podają sobie wzajemnie do wiadomości nazwy urzędów czekowych, wyznaczonych do wymiany wykazów przelewów pieniężnych.

Rozdział  III.

UNIEWAŻNIENIE. REKLAMACJE.

Artykuł  10.

Unieważnienie zarządzeń przelewów.

1.
Aż do chwili wpisania odnośnej sumy na konto, na którego dobro zarządzono przelew, właściciel konta obciążonego może zarządzenie przelewu unieważnić. Żądania unieważnienia winien przesyłać właściciel konta do Zarządu, któremu dał zarządzenie przelewu.
2.
Odnośne żądanie przesyła się drogą pocztową lub telegraficzną na koszt nadawcy, który za każde żądanie, przesłane drogą pocztową, winien uiścić należność za list polecony pojedyńczej wagi, a za żądanie przesłane drogą telegraficzną - należność za telegram, do której dolicza się należność pocztową za pisemne potwierdzenie.
Artykuł  11.

Reklamacje.

1.
Reklamacja w sprawie wykonania zarządzenia przelewu właściciel konta obciążonego winien skierować do Zarządu, któremu dał zarządzenie; wyjątek stanowią wypadki, kiedy właściciel konta upoważni odbiorcę do porozumienia się z Zarządem, prowadzącym konto tego odbiorcy.
2.
Za reklamację, dotyczącą zarządzenia. przelewu, można pobrać należność w wysokości należności za reklamację przesyłki listowej.
3.
Wnoszenie reklamacyj dozwolone jest tylko w ciągu jednego roku, licząc od dnia następującego po dniu wydania zarządzenia przelewu.
4.
Jeżeli wniesienie reklamacji nastąpiło z winy poczty, należność reklamacyjną zwraca się.

Rozdział  IV.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  12.

Zasady odpowiedzialności.

1.
Zarządy ponoszą odpowiedzialność za omyłki, popełnione przez swych funkcjonarjuszów przy wpisywaniu przelewów pieniężnych na pocztowe konta czekowe, jak również za umieszczenie mylnych danych w wykazach przelewów pieniężnych, przesyłanych innym Zarządom.
2.
Odpowiedzialność ogranicza się do zwrotu sumy przelewu.
3.
Zarządy nie ponoszą odpowiedzialności z tytułu opóźnień, jakie mogą zajść w przesyłaniu i wykonaniu zarządzeń przelewów.
Artykuł  13.

Ustalenie odpowiedzialności.

Odpowiedzialność ciąży na Zarządzie, w którego służbie popełniono omyłkę. Jeżeli omyłkę przypisać można obu Zarządom, ponoszą one szkodę w równych częściach.

Artykuł  14.

Wypłata sum, należnych reklamującemu.

Obowiązek wypłaty sumy, należnej reklamującemu, ciąży na Zarządzie, do którego wniesiono reklamację; Zarząd ten mą jednak zastrzeżone prawo zwrotnego poszukiwania (regres) do Zarządu odpowiedzialnego.

Zwrot sumy winien nastąpić, skoro tylko zostanie ustalona odpowiedzialność służby pocztowej.

Gdyby Zarząd, przypuszczalnie ponoszący odpowiedzialność, po otrzymaniu wezwania do zapłaty, nie udzielił odpowiedzi w ciągu sześciu miesięcy, uważa się, że Zarząd ten milcząco uznał swą odpowiedzialność.

Artykuł  15.

Zwrot odszkodowania Zarządowi - wierzycielowi.

Zarząd, ponoszący odpowiedzialność, obowiązany jest zwrócić sumę odszkodowania Zarządowi, który ją wypłacił, mianowicie w terminie dwumiesięcznym po otrzymaniu zawiadomienia o dokonanej wypłacie. Po upływie wspomnianego terminu, Zarząd - dłużnik winien uiścić ją z procentem po 1% rocznie.

Rozdział  V.

ROZRACHUNEK.

Artykuł  16.

Przyznanie opłat.

Każdy Zarząd zachowuje dla siebie w całości opłaty, które pobrał.

Artykuł  17.

Rozrachunek przelewów. Ustalanie salda i procentów.

1.
Zarządy sporządzają za każdy dzień poprzedni i dla każdego kraju, uczestniczącego w porozumieniu, rozrachunek, zawierający sumy otrzymanych i wysłanych wykazów przelewów pieniężnych.
2.
Wyrównywanie tych rozrachunków odbywa się na zasadzie wzajemnego saldowania. W tym celu wierzytelność mniejszą przelicza się na walutę wierzytelności większej, według średniej arytmetycznej kursów giełdowych, podawanych urzędowo na giełdach lub w bankach, specjalnie wskazanych przez każdy kraj zainteresowany.

Zarząd, który z jakiegokolwiek powodu nie życzy sobie przeprowadzenia wzajemnego salwowania, może oświadczyć, iż sumy dłużne będzie wypłacał w całości.

3.
Wyrównywanie odbywa się codziennie. Jednakże Zarządy mogą porozumieć się co do zestawiania w jednym rachunku ogólnych sum z kilku dni.
4.
Zarządy pocztowe krajów, uczestniczących w porozumieniu, ustalają za wspólną zgodą, od jakiego terminu i w jakiej wysokości saldo, otrzymane z każdego rozrachunku, podlega oprocentowaniu. Wysokość procentu nie może przewyższać 5% rocznie.
Artykuł  18.

Wypłata salda. Odsetki zwłoki.

1.
Ze względu na wypłatę salda, każdy Zarząd może posiadać w jakiejkolwiek bądź formie u innego Zarządu kraju, uczestniczącego w porozumieniu, wkład w walucie tego kraju. Przelewy pieniężne zapisuje się na konto odbiorców, choćby wysokość tego wkładu nie wystarczała na wykonanie wydanych zarządzeń.

Wkład wspomniany może być również użyty do wyrównywania salda dłużnego, dotyczącego, innych rozrachunków pocztowych, telegraficznych lub telefonicznych. Wkładu w żadnym razie nie można użyć do innego celu bez zgody Zarządu, który wkład włożył.

2.
Zarząd-wierzyciel ma prawo żądać w każdym czasie wyrównania należnego mu salda. Może on biorąc pod uwagę odległości, ustalić datę, kiedy wypłata ma nastąpić. Jeżeli Zarząd-dłużnik nie dokonał wpłaty w terminie ustalonym, wówczas wysokość oprocentowania, przewidziana w § 4 artykułu poprzedniego, podlega podwyższeniu o 2% rocznie, licząc od dnia szóstego po upływie wskazanej daty.
Artykuł  19.

Ogólny rozrachunek kwartalny.

W końcu każdego kwartału, każdy Zarząd-wierzyciel przesyła Zarządom-dłużnikom do uznania ogólne zestawienie rozrachunków dziennych, wpłaconych zaliczek a także zaliczonych procentów. Saldo ogólnego rozrachunku kwartalnego należy przenieść na kwartał następny.

Rozdział  VI.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  20.

Wykaz właścicieli kont.

Właściciele kont za pośrednictwem Zarządu, prowadzącego ich konta, mogą otrzymać spisy właścicieli kont, ogłaszane przez inne Zarządy, i to po cenie, ustalonej przez te zarządy w ich obrocie wewnętrznym.

Zarządy przesyłają sobie wzajemnie, bezpłatnie, spisy niezbędne w celach służbowych.

Artykuł  21.

Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części pierwszej i drugiej konwencji, z wyjątkiem przepisów artykułu 7, stosują się do pocztowych przelewów pieniężnych.

Artykuł  22.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Ażeby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami, stały się uchwałą (art. 18 i 19 konwencji), musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

a)
dwie trzecie - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień porozumienia i regulaminu;
b)
zwykła większość - gdy chodzi o wykładnię postanowień porozumienia i regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego sądowi polubownemu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  23.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez okres czasu nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Treść.

Rozdział  1

Sporządzanie. Przesyłanie. Odbiór.

Art.

1. Zawiadomienia o przelewach pieniężnych.

2. Wykazy przelewów pieniężnych.

3. Zawiadomienie o przesłaniu.

4. Przesyłanie zarządzeń przelewów.

5. Odbiór przelewów.

Rozdział  II.

Różne formalności.

6. Unieważnienie przelewów.

7. Niewykonanie zarządzenia przelewu.

8. Reklamacje.

Rozdział  III.

Rozrachunek i wypłata sam dłużnych.

9. Rozrachunki.

10. Wypłata sum dłużnych.

Rozdział  IV.

Formularze. Komunikaty.

11. Wypełnianie formularzy.

12. Komunikaty.

Postanowienia końcowe.

13. Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Załączniki 

Formularze VP1 do VP8.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O POCZTOWYCH PRZELEWACH PIENIĘŻNYCH.

Rozdział I.

SPORZĄDZANIE. PRZESYŁANIE. ODBIÓR.

Artykuł  1.

Zawiadomienia o przelewach pieniężnych.

1.
Zawiadomienia o przelewach pieniężnych winny być sporządzane przez właściciela konta, które ma być obciążone, na formularzu zgodnym z dołączonym wzorem VP 1 i zawierać wszystkie dane, wymagane nadrukiem formularza.

Jednakże Zarządy mogą używać formularzy, któremi się posługują w swym obrocie wewnętrznym,

2.
Jeżeli suma przelewu pieniężnego podana jest w walucie kraju nadania, urząd otrzymujący zarządzenie przelewu lub urząd pośredniczący winien uskutecznić przeliczenie i wpisać na zawiadomieniu czerwonym atramentem sumę przelewu w walucie kraju przeznaczenia.
Artykuł  2.

Wykazy przelewów pieniężnych.

1.
Urzędy pośredniczące zestawiają wykazy przelewów pieniężnych na formularzu według załączonego wzoru V P 2, przyczem dla każdego przelewu uskuteczniają wszystkie wpisy, wymagane tekstem formularza.
2.
Na każdym wykazie winien być umieszczony odcisk pieczęci urzędu pośredniczącego, zestawiającego wykaz, i podpis własnoręczny urzędnika lub urzędników, upoważnionych w tym celu; suma końcowa ma być powtórzona słowami.
3.
Jeżeli jednego i tego samego dnia zestawiono kilka wykazów, przeznaczonych do jednego i tego samego urzędu pośredniczącego, umieszcza się na nich numer porządkowy, którego serję odnawia się codziennie.
Artykuł  3.

Zawiadomienia o przesianiu.

1.
Sumy końcowe wszystkich wykazów, przeznaczonych do tego samego urzędu pośredniczącego, zestawia się w zawiadomieniu o przesłaniu według załączonego wzoru V P 3.
2.
Na zawiadomieniach o przesłaniu umieszcza się odcisk pieczęci urzędu pośredniczącego, który zawiadomienie wystawił, i podpisy urzędnika lub urzędników, których podpisy zostały umieszczone na wykazach przelewów pieniężnych Każde zawiadomienie otrzymuje numer porządkowy, którego serję odnawia się co miesiąc dla każdego urzędu pośredniczącego.

Na ostatniem zawiadomieniu o przesłaniu, wysłanem z końcem każdego miesiąca, należy umieścić napis "Dernière lettre d'envoi No ......" (Ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr .....). Jeżeli urząd pośredniczący ostatniego dnia roboczego w miesiącu nie ma żadnego przelewu do przesłania urzędowi, z którym uskutecznia wymianę przelewów, to jednak winien przesłać próżne zawiadomienie o przesłaniu, opatrzone również napisem "Dernière lettre d'envoi No ......" (Ostatnie zawiadomienie o przesłaniu Nr ......).

Artykuł  4.

Przesyłanie zarządzeń przelewów.

Zawiadomienia o przesłaniu, wykazy i zawiadomienia o przelewach należy łączyć w pakiety zamknięte i jako wolne od opłaty przesyłać najszybszą drogą do urzędu pośredniczącego kraju przeznaczenia. Przesyłki te można przesyłać jako polecone.

Artykuł  5.

Odbiór przelewów.

1.
Po nadejściu do urzędu pośredniczącego pakietów, zawierających zawiadomienia o przesłaniu, wykazy i zawiadomienia o przelewach, urząd ten przystępuje do sprawdzenia przesyłki. W razie stwierdzenia jakiejkolwiek nieprawidłowości lub przeoczeń, należy zawiadomić o tem wysyłający urząd pośredniczący pismem, zgodnem z załączonym wzorem V P 4 i żądać sprostowania. Wysyłający urząd pośredniczący winien najbliższą poczta nadesłać odpowiedź jako też duplikaty dokumentów brakujących.
2.
W razie stwierdzenia różnicy między sumą, umieszczoną na zawiadomieniu o przelewie, i wpisem tej sumy w wykazie przelewów, urząd pośredniczący kraju przeznaczenia może wpisać na konto odbiorcy sumę mniejszą.

Rozdział  II.

RÓŻNE FORMALNOŚCI.

Artykuł  6.

Unieważnienie przelewów.

1.
Żądanie unieważnienia zarządzenia przelewu właściciel obciążonego konta winien sporządzić na piśmie. Po uznaniu żądania za ważne, za co Zarząd kraju nadania przyjmuje odpowiedzialność, postępuje się w sposób następujący:
a)
jeżeli żądanie wycofania przelewu ma być przesłane drogą pocztową, urząd nadania sporządza zawiadomienie według załączonego wzoru V P 5 i przesyła je zainteresowanemu urzędowi pośredniczącemu swego kraju. Ten zaś urząd pośredniczący uzupełnia zawiadomienie, umieszczając na niem dane, dotyczące przesłania przelewu do urzędu pośredniczącego kraju przeznaczenia, i przesyła je do tego urzędu. Żądanie wycofania przelewu przesyła się jako przesyłkę poleconą;
b)
jeżeli żądanie wycofania przelewu ma być wysłane w drodze telegraficznej, wówczas urząd nadania przelewu lub urząd pośredniczący kraju nadania przelewu, przesyła płatny telegram służbowy, sporządzony według załączonego wzoru V P 6, wprost do urzędu miejsca przeznaczenia, prowadzącego konto. Telegram ten ma być niezwłocznie potwierdzony pismem w sposób powyżej podany pod a). W tym wypadku na formularzu V P 5, który winien przejść przez urzędy pośredniczące obydwóch krajów, należy umieścić w nagłówku napis, podkreślony czerwonym ołówkiem:

"Confirmation de la demande télégraphique expediée le ...... par le bureau des chèques postaux à ... à l'adresse du bureau des chèques postaux à ....".

(Potwierdzenie żądania telegraficznego, przesłanego dnia ...... przez pocztowy urząd czekowy w ...... do pocztowego urzędu czekowego w ......).

2.
Unieważnienie zarządzenia przelewu przeprowadza się według zasad, ustalonych w poniżej podanym artykule 7. Jeżeli jednak unieważnienia przelewu żądano w drodze telegraficznej, urząd miejsca przeznaczenia ogranicza się do zatrzymania zarządzenia przelewu, do dalszego zaś załatwienia żądania oczekuje nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.
3.
Jeżeli żądanie unieważnienia przelewu, przesiane drogą pocztową lub telegraficzną, nadejdzie do urzędu przeznaczenia zbyt późno, aby przelew mógł być unieważniony, urząd ten winien natychmiast zawiadomić o tem pisemnie urząd nadania, który prowadzi konto. W razie żądania telegraficznego, nie należy dla udzielenia tej informacji oczekiwać nadejścia pisma potwierdzającego.
4.
Żądań unieważnienia przelewów, sporządzonych lub przesłanych w sposób inny, aniżeli wskazany wyżej w § 1, nie uwzględnia się.
Artykuł  7.

Niewykonanie zarządzenia przelewa.

Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny zarządzenie przelewu nie może być wpisane na odnośne konto, należy je skreślić z wykazu, w którym je umieszczono, sumę zaś końcową, podaną w wykazie i w odnośnem zawiadomieniu o przesłaniu, należy sprostować czerwonym atramentem. O sprostowaniu tem należy zawiadomić wysyłający urząd pośredniczący pismem, wzór V P 4, do którego dołącza się zawiadomienie, dotyczące niewykonanego przelewu.

Jeżeli pierwotnie niewykonane zarządzenie przelewu zostało na nowo przesłane do odbierającego urzędu pośredniczącego, wówczas wysyłający urząd pośredniczący winien z niem postąpić jak z nowem zarządzeniem Odnośne pierwotne wpisy w wykazie i w zawiadomieniu o przesłaniu pozostają unieważnione.

Jednakże Zarządy mogą porozumieć się, aby nieuskutecznione przelewy były przenoszone do wykazu przelewów na dobro Zarządu kraju nadania. W tym wypadku przeliczenie odbywa się według kursu dziennego, jak przy przelewach zwykłych, a na zawiadomieniu o przelewie umieszcza się odpowiednią notatkę.

Artykuł  8.

Reklamacje.

Każdą reklamację w sprawie wykonania zarządzenia przelewu urząd czekowy, prowadzący obciążone konto, sporządza na formularzu według załączonego wzoru V P 7. Formularz ten przesyła się w danym wypadku przez urząd pośredniczący kraju nadania i urząd pośredniczący kraju przeznaczenia do urzędu czekowego, prowadzącego konto, na którego dobro zarządzono przelew.

Urzędy zainteresowane mają wypełnić formularz, w miarę możności, według umieszczonych na nim napisów.

Rozdział  III.

ROZRACHUNEK I WYPŁATA SUM DŁUŻNYCH.

Artykuł  9.

Rozrachunki.

Rozrachunki dzienne należy sporządzać na drukach, zgodnych z załączonym wzorem V P. 8.

Rozrachunki te należy przesiać możliwie najszybciej odnośnemu Zarządowi.

Artykuł  10.

Wypłata sum dłużnych.

1.
Sumy należne z tytułu pocztowych przelewów pieniężnych wyrównywa się zapomocą czeków lub weksli, płatnych na okaziciela w stolicy, lub w jakimkolwiek ośrodku handlowym kraju-wierzyciela, w walucie tego kraju i bez strat dla niego, przyczem koszta wypłaty ponosi Zarząd-dłużnik.
2.
Każdy Zarząd może sobie otworzyć u innych Zarządów własne pocztowe konto czekowe na warunkach zwykłych i żądać, raz na zawsze, ażeby sumy dłużne z urzędu odpisywano z tego konta.

Rozdział  IV.

FORMULARZE. KOMUNIKATY.

Artykuł  11.

Wypełnianie formularzy.

1.
Prócz tego, co wskazano w artykule 1 odnośnie do zawiadomień o przelewach, i o ile Zarządy zainteresowane w drodze bezpośredniego porozumienia nie postanowią inaczej, formularze, dotyczące służby pocztowych przelewów pieniężnych, winny być wydawane w języku francuskim z równoległym przekładem na inny język, lub bez tego przekładu.

Wpisy, wymagane nadrukiem formularzy, winny być uskuteczniane literami łacińskiemi i cyframi arabskiemi.

2.
Wpisy ołówkiem atramentowym lub zwykłym nie są dopuszczane.
Artykuł  12.

Komunikaty.

1.
Zarządy przesyłają sobie w ilości niezbędnej dla potrzeb służbowych wzory odcisków pieczęci, używanych przez urzędy pośredniczące, jak również podpisy funkcjonarjuszów, upoważnionych w każdym z tych urzędów do podpisywania wykazów przelewów i dołączonych do nich zawiadomień o przesłaniu.

Jeżeli zachodzi potrzeba późniejszego podania do wiadomości nowych podpisów lub zastąpienia jakiegokolwiek złożonego podpisu, wówczas należy przesłać odnośnemu Zarządowi nowy wykaz wzoru podpisów wszystkich funkcjonarjuszów upoważnionych do podpisywania. Jednakże, o ile chodzi tylko o unieważnienie jakiegokolwiek podpisu, podanego do wiadomości, wystarczy skreślenie podpisu w istniejącym wykazie, który pozostaje w użytku.

2.
W razie wyraźnego żądania, Zarządy podają sobie do wiadomości kurs przeliczania, jaki ustaliły dla zarządzeń przelewów.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  13.

Wprowadzenie w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Regulamin niniejszy będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o pocztowych przelewach pieniężnych. Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i samo porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA JAPONJĘ:

H. Kawai

Naotaro Yamamoto

J. Shimidzu

ZA CHOSEN:

Naotaro Yamamoto

Jingoro Hirao

ZA ZESPÓŁ INNYCH POSIADŁOŚCI JAPOŃSKICH:

H. Kawai

Naboru Tomizu

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

Jacques Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

V P 1 - V P 8

grafika

POROZUMIENIE O ZLECENIACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki wymiany przesyłek zleceniowych

Rozdział  II.

Przedmiot służby zleceniowej.

2. Dokumenty, przyjmowane do inkasa.

3. Protesty.

Rozdział  III.

Nadawanie zleceń pocztowych.

4. Podawanie sumy zleceniowej.

5. Nadawanie. Uplata za list zleceniowy.

6. Ilość i suma najwyższa dokumentów zleceniowych.

7. Zakazy.

Rozdział  IV.

Inkasowanie dokumentów.

8. Niedopuszczalność spłat częściowych.

9. Należność za inkaso lub za okazanie do inkasa.

10. Przesyłanie sum zainkasowanych.

11. Zwrot dokumentów niewykupionych.

Rozdział  V.

Wycofywanie i sprostowanie zleceń. Dosyłanie i zwrot. Reklamacje.

12. Wycofywanie zleceń. Sprostowanie wykazów zleceniowych

13. Dosyłanie. Dokumenty mylnie skierowane.

14. Zwrot dokumentów, które nie mogły być zainkasowane.

15. Reklamacje.

Rozdział  VI.

Odpowiedzialność. Przekazy zleceniowe.

16. Odpowiedzialność w razie zaginięcia listu zleceniowego lub dokumentów zleceniowych.

17. Odpowiedzialność za sumy prawidłowo zainkasowane.

18. Stosowanie specjalnych postanowień konwencji.

19. Wypadki opóźnień.

Rozdział  VII.

Różne postanowienia.

20. Przyznanie opłat.

21. Urzędy, uczestniczące w służbie zleceniowej.

22. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

23. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

24. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O ZLECENIACH POCZTOWYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Austrja, Belgja, Boliwja, Chili, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Islandja, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Norwegja, Paragwaj, Holandja, Indje Holenderskie, Kolonje Holenderskie w Ameryce, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów krajów powyżej wymienionych, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli porozumienie następujące:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1.

Warunki wymiany przesyłek zleceniowych.

Postanowienia niniejszego porozumienia normują wymianę przesyłek zleceniowych między umawiającemi się krajami, których Zarządy pocztowe porozumieją się co do zaprowadzenia tej gałęzi służby.

Rozdział  II.

PRZEDMIOT SŁUŻBY ZLECENIOWEJ.

Artykuł  2.

Dokumenty, przyjmowane do inkasa.

Przyjmowane są do inkasa: kwity, faktury, zobowiązania płatnicze, weksle, kupony procentowe i dywidendowe, wylosowane papiery wartościowe i wogóle wszelkie dokumenty handlowe lub inne płatne bez kosztów.

Zarządy, które nie mogą podjąć się inkasowania kuponów procentowych lub dywidendowych i wylosowanych papierów wartościowych, powiadamiają o tem inne Zarządy za pośrednictwem Biura międzynarodowego.

Artykuł  3.

Protesty.

Zarządy mogą podjąć się pośrednictwa przy proteście papierów handlowych lub przy wnoszeniu skarg sądowych z powodu wierzytelności. W tym celu wydają za obopólnem porozumieniem niezbędne zarządzenia.

Rozdział  III.

NADAWANIE ZLECEŃ POCZTOWYCH.

Artykuł  4.

Podawanie sumy zleceniowej.

W braku porozumienia odmiennego, suma zleceniowa, winna być oznaczona w walucie kraju, któremu poruczono inkaso.

Artykuł  5.

Nadawanie. Opłata za list zleceniowy.

Dokumenty zleceniowe należy nadawać w opłaconym liście poleconym, adresowanym przez nadawcę wprost do urzędu pocztowego, który ma zainkasować gotówkę.

Opłata za list zleceniowy nie może przekraczać opłaty za list polecony tej samej wagi.

Artykuł  6.

Ilość i suma najwyższa dokumentów zleceniowych.

1.
Jedna i ta sama przesyłka może zawierać kilka dokumentów do zainkasowania przez urząd przeznaczenia od różnych dłużników, na rachunek jednej i tej samej osoby.

Jednakże dokumenty te nie mogą opiewać na więcej niż pięciu rożnych dłużników, ani też nie mogą być płatne w różnych terminach.

2.
O ile Zarządy za wspólną zgodą nie ustalą wyższej sumy, ogólna suma do inkasa jednej przesyłki nie może przekraczać sumy najwyższej, dopuszczonej przez kraj przeznaczenia przy nadawaniu przekazów pocztowych.
Artykuł  7.

Zakazy.

Nie wolno jest:

a)
umieszczać na dokumentach notatek, nieodnoszących się do samego zlecenia;
b)
dołączać do tych dokumentów listów lub notatek o charakterze korespondencji pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem;
c)
wpisywać do wykazu zleceniowego nic ponad to, co przewidziane zostało tekstem formularza.

Rozdział  IV.

INKASOWANIE DOKUMENTÓW.

Artykuł  8.

Niedopuszczalność spłat częściowych.

Każdy dokument powinien być spłacony jednorazowo w całości; w przeciwnym razie uważany jest za nieprzyjęty.

Artykuł  9.

Należność za inkaso lub za okazanie do inkasa.

1.
Za każdy dokument przedstawiony do inkasa, bez względu na to czy został wykupiony lub nie, pobiera się za inkaso lub okazanie do inkasa, zależnie od wypadku, należność w wysokości 25 centymów, którą potrąca się z sumy zainkasowanej.
2.
Nie podlegają powyższej należności dokumenty, które, skutkiem jakiejkolwiek niedokładności lub mylnego adresu, nie mogą być przedmiotem inkasa i muszą być zwrócone nadawcy.
Artykuł  10.

Przesyłanie sum zainkasowanych.

1.
Sumy zainkasowane, dotyczące jednego i tego samego listu zleceniowego, przesyła się nadawcy przekazem pocztowym po potrąceniu:
a)
należności za inkaso oraz należności za okazanie do inkasa dokumentów niewykupionych;
b)
w odnośnych wypadkach, należności skarbowych, pobieranych od walorów;
c)
opłaty zwykłej za przekaz pocztowy, którą oblicza się od całkowitej sumy zainkasowanej po potrąceniu należności, podanych pod literą a i b.

Przekazy zleceniowe dopuszcza się do sumy najwyższej, ustalonej przez Zarządy według artykułu 6, § 2.

2.
Zarządy mogą porozumieć się co do innego sposobu wyrównania sum zainkasowanych Mogą one w szczególności podjąć się na warunkach, podanych w regulaminie, przekazywania sum na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia zlecenia.
Artykuł  11.

Zwrot dokumentów niewykupionych.

Dokumenty, których nie można było zainkasować w terminach, określonych w regulaminie, a które nie mają być doręczone wskazanej osobie trzeciej, odsyła się bezpłatnie do urzędu nadania.

W braku dokumentów zainkasowanych lub, jeżeli sumy zainkasowane nie wystarczają na potrącenie w całości należności za okazanie, należności te pobiera się od nadawcy. Zarząd inkasujący nie jest zobowiązany ani do wszczynania kroków celem zabezpieczenia interesów wierzyciela, ani do stwierdzania w jakikolwiek sposób faktu niewykupienia dokumentów.

Rozdział  V.

WYCOFYWANIE I SPROSTOWANIE ZLECEŃ. DOSYŁANIE I ZWROT. REKLAMACJE.

Artykuł  12.

Wycofywanie zleceń. Sprostowanie wykazów zleceniowych.

Dopóki dokumenty zleceniowe znajdują się w posiadaniu urzędu przeznaczenia, nadawca na warunkach określonych dla przesyłek listowych w artykule 49 konwencji, może wycofać całą przesyłką lub tylko poszczególne dokumenty w niej zawarte, albo też w razie omyłek zarządzić sprostowanie wpisów w wykazie zleceniowym.

Jeżeli chodzi o sprostowanie wykazu zleceniowego, żądane w drodze telegraficznej, wówczas do opłaty za telegram dolicza się opłatę, pobieraną za list polecony pojedynczej wagi.

Artykuł  13.

Dosyłanie. Dokumenty mylnie skierowane.

1.
W razie zmiany miejsca pobytu jednego lub kilku odbiorców, dokumenty zleceniowa podlegają dosłaniu wewnątrz kraju przeznaczenia. Ten sam przepis stosuje się do dokumentów zleceniowych dla osób, zamieszkujących w okręgu doręczeń, przydzielonym do innego urzędu pocztowego.
2.
Jeżeli przesyłka zleceniowa zawiera wyłącznie dokumenty, których urząd przeznaczenia nie może zainkasować, należy ją zwrócić do urzędu nadawczego, chyba, że wszyscy dłużnicy mieszkają w okręgu innego urzędu kraju przeznaczenia; w tym wypadku przesyłkę należy skierować do tego urzędu.

Jeżeli część dokumentów, zawartych w przesyłce zleceniowej, nie może być zainkasowana przez urząd przeznaczenia, należy je zwrócić nadawcy, a następnie przystąpić do zainkasowania pozostałych dokumentów.

3.
Za dostanie i zwrot nie pobiera się żadnej opłaty dodatkowej.
Artykuł  14.

Zwrot dokumentów, które nie mogły być zainkasowane.

Dokumenty, które z jakiegokolwiek powodu nie mogły być zainkasowane, zwraca się nadawcy w sposób, przewidziany w regulaminie.

Artykuł  15.

Reklamacje.

Przepisy artykułu 51 konwencji należy stosować również do reklamacyj, dotyczących zleceń pocztowych.

Rozdział  VI.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ. PRZEKAZY ZLECENIOWE.

Artykuł  16.

Odpowiedzialność w razie zaginięcia listu zleceniowego lub dokumentów zleceniowych.

1.
W razie zaginięcia przesyłki poleconej z dokumentami zleceniowemi poczta odpowiada wobec nadawcy, na zasadach, określonych dla przesyłek poleconych w artykułach 54 i 55 konwencji.

Ta sama zasada obowiązuje w wypadku zaginięcia przesyłki poleconej, zawierającej zwracane dokumenty niezainkasowane.

2.
W razie zaginięcia dokumentów po otwarciu listu zleceniowego bądź w urzędzie, który ma zainkasować gotówkę, bądź też w urzędzie, który ma uskutecznić zwrot dokumentów nadawcy, Zarząd, ponoszący odpowiedzialność, obowiązany jest wynagrodzić nadawcy tylko istotną stratę, przyczem wysokość odszkodowania nie może przekraczać sumy odszkodowania, przewidzianej w powyżej podanym § 1.
3.
Postanowienia artykułów 57 do 60 konwencji, dotyczące odszkodowania, stosują się również do przesyłek zleceniowych.
Artykuł  17.

Odpowiedzialność za sumy prawidłowo zainkasowane.

Za sumy prawidłowo zainkasowane, po potrąceniu opłat, przewidzianych w artykule 10, bez względu na to czy dokonano, czy też nie dokonano wpłaty sum zapomocą przekazów pocztowych, albo też zapomocą przelewów na pocztowe konto czekowe, Zarządy pocztowe odpowiadają wobec nadawcy na zasadach, przyjętych w porozumieniu o przekazach pocztowych lub też w przepisach, normujących obrót czeków i pieniężnych przelewów pocztowych.

Artykuł  18.

Stosowanie specjalnych postanowień konwencji.

Postanowienia artykułów 65 do 70 konwencji, dotyczące przesyłek za pobraniem, stosują się również do zleceń, o ile chodzi o odszkodowanie, wypłatę, termin wypłaty, prawo zwracania się o poszukiwanie (regres) do Zarządu, ponoszącego odpowiedzialność, jak również o przekazy zleceniowe.

Artykuł  19.

Wypadki opóźnień.

Zarządy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za opóźnienie wynikłe:

a)
przy przesyłaniu lub okazaniu dokumentów do inkasa;
b)
przy wyrównywaniu sum zainkasowanych;
c)
przy sporządzaniu protestów lub przy wszczynaniu postępowania sądowego, o ile czynności tych podejmą się w myśl postanowień artykułu 3.

Rozdział  VII.

ROŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  20.

Przyznanie opłat.

Opłata za list zleceniowy jak również należności za inkaso i za okazanie do inkasa nie są przedmiotem rozrachunku między zainteresowanemi Zarządami.

Artykuł  21.

Urzędy, uczestniczące w służbie zleceniowej.

Zarządy winny dopuścić do wykonywania służby zleceń pocztowych wszystkie urzędy, uczestniczące w wymianie zagranicznych przekazów pocztowych.

Artykuł  22.

Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części pierwszej i drugiej konwencji, z wyjątkiem przepisów artykułu 7, stosują się do porozumienia niniejszego.

Artykuł  23.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

a)
wszyscy - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień artykułów od 1 do 17, 19, 20, 23 i 24 porozumienia i 1, 2, 3, 4, 6, 7, 9, 11, 12, 13, 14 i 18 regulaminu;
b)
dwie trzecie - gdy chodzi o zmianę postanowień porozumienia, niewymienionych w poprzednim ustępie, i o zmianę artykułów 8, 10 i 15 regulaminu;
c)
zwykła większość - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów regulaminu lub o wykładnię postanowień, zawartych w porozumieniu lub w regulaminie, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zdań, podlegającego sądowi polubownemu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  24.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

José Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ:

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lagen

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O ZLECENIACH POCZTOWYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Nadawanie i inkasowanie dokumentów zleceniowych.

Art.

1. Warunki przyjęcia dokumentów do inkasa.

2. Wykaz zleceniowy i koperta zleceniowa. Zawiadomienie o wpłacie.

3. Wpisy i doniesienia niedozwolone.

4. Nadawanie przy okienku.

5. Sprawdzanie przez urząd przeznaczenia.

6. Okazanie dokumentów do inkasa. Termin płatności.

7. Podawanie przyczyny niewykonania zlecenia.

8. Nieznany nadawca.

Rozdział  II.

Wykonanie zleceń.

9. Przesyłanie przekazów zleceniowych i dokumentów niewykupionych.

10. Rozrachunek.

11. Przekazy zleceniowe, niewypłacone odbiorcom.

12. Wpisywanie na pocztowe konto czekowe.

Rozdział  III.

Wycofywanie i sprostowanie. Dosyłanie i reklamacje.

13. Wycofywanie zleceń Sprostowanie wykazu zleceniowego.

14. Dosyłanie.

15. Reklamacje.

Rozdział  IV.

Różne postanowienia.

16. Komunikaty i ogłoszenia.

17. Formularze.

Postanowienia końcowe.

18. Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Załączniki 

Formularze R P 1 do R P 3.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O ZLECENIACH POCZTOWYCH.

Rozdział I.

NADAWANIE I INKASOWANIE DOKUMENTÓW ZLECENIOWYCH.

Artykuł  1.

Warunki przyjęcia dokumentów do inkasa.

Aby dokumenty mogły być przyjęte do inkasa powinny:

a)
zawierać podanie sumy do zainkasowania słownie (literami łacińskiem) i, z wyjątkiem wypadku odmiennego porozumienia, w walucie kraju przeznaczenia. Przy przesyłaniu kuponów procentowych i dywidendowych wystarczy podać sumę cyframi;
b)
zawierać nazwisko i adres dłużnika;
c)
posiadać, w odnośnych wypadkach, podpis nadawcy, stwierdzający otrzymanie sumy; na zwykłych pokwitowaniach podpis ten, o ile ustawodawstwo kraju nadania na to zezwala, może być wykonany zapomocą pieczątki lub zastąpiony wydrukowanem nazwiskiem wierzyciela;
d)
czynić zadość, obowiązującym w kraju nadania, przepisem o opłatach stemplowych, o ile opłatom tym podlegają.
Artykuł  2.

Wykaz zleceniowy i koperta zleceniowa. Zawiadomienie o wpłacie.

1.
Dokumenty do zainkasowania, należące do jednej przesyłki, wpisuje się do wykazu według załączonego wzoru R P 1.

Kupony procentowe lub dywidendowe, które należą do tego samego rodzaju papierów wartościowych i maja być zainkasowane od tych samych osób, należy wpisać uprzednio do specjalnego wykazu; w tym wypadku uważa się je za jeden dokument zleceniowy.

2.
Dokumenty i możliwe załączniki (faktury, konosamenty, rachunki zwrotne, akta protestu i t. p., które można wydać tylko w razie wykupienia) wkłada się wraz z wykazem zleceniowym do koperty według załączonego wzoru R P 2. Na kopercie tej prócz nazwiska i dokładnego adresu nadawcy należy umieścić nazwę urzędu przeznaczenia.

Załączniki należy przymocować do dokumentu, którego dotyczą.

3.
Do każdej przesyłki zleceniowej, której suma zainkasowana ma być przekazana na pocztowe konto czekowe w kraju przeznaczenia, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, należy dołączyć zawiadomienie o wpłacie, według formularza, przepisanego dla obrotu wewnętrznego tego kraju. Na zawiadomieniu tem należy wskazać właściciela konta, na które suma zainkasowana ma być przekazana, jak również uskutecznić wszelkie inne wpisy, wymagane nadrukiem formularza, z wyjątkiem podania sumy. którą wpisuje Zarząd kraju przeznaczenia po zainkasowaniu sumy zleceniowej Jeżeli zawiadomienie o wpłacie opatrzone jest kuponem, nadawca winien na nim podać swe nazwisko i adres oraz inne wskazówki, które uważa za niezbędne.

Zawiadomienie o wpłacie należy włożyć do koperty, o której mowa w paragrafie poprzednim.

Artykuł  3.

Wpisy i doniesienia niedozwolone.

Nie należy uwzględniać niedozwolonych wpisów lub doniesień, umieszczonych na wykazie zleceniowym. Oddzielne notatki lub listy należy uważać za przesyłki listowe nieopłacone, pochodzące z kraju nadania zlecenia, i doręczać adresatom za pobraniem odpowiedniej dopłaty; w razie odmowy przyjęcia należy z niemi postąpić jak z przesyłkami niedoręczalnemi i zwracać je do urzędu nadania.

Jeżeli wpisy niedozwolone umieszczono na samych dokumentach, należy dokumenty te dopuścić do inkasa i wydać po uiszczeniu odnośnej sumy oraz opłaty za list nieopłacony, pochodzący z kraju nadania zlecenia. W razie odmowy uiszczenia tej opłaty, można dokumenty wydać, lecz odnośna, opłatę należy potrącić z sumy, którą ma otrzymać nadawca. W tym wypadku do przekazu zleceniowego dołącza się notatkę wyjaśniająca.

Artykuł  4.

Nadawanie przy okienku.

Przesyłki, zawierające dokumenty do inkasa, należy nadawać w stanie zamkniętym w urzędzie przy okienku.

W razie znalezienia przesyłki zleceniowej należycie opłaconej w skrzynce listowej, postępuje się z nią, jak z nadaną przy okienku. Przesyłek nieopłaconych lub opłaconych niedostatecznie nie wysyła się.

Artykuł  5.

Sprawdzanie przez urząd przeznaczenia.

Urząd przeznaczenia sprawdza ilość i sumę dokumentów, dołączonych do wykazu zleceniowego, i uwidocznia w wykazie wynik sprawdzenia.

Jeżeli w przesyłce brakuje dokumentów, wymienionych w wykazie, urząd przeznaczenia zawiadamia o tem urząd nadania, który zkolei powiadamia nadawcę. Pozatem urząd przeznaczenia przystępuje do inkasa otrzymanych w porządku dokumentów.

Artykuł  6.

Okazanie dokumentów do inkasa. Termin płatności.

1.
Dokumenty zleceniowe należy okazać dłużnikowi jak najprędzej, a najpóźniej w dniu ich płatności.
2.
Dokumenty niewykupione przy okazaniu, o ile zapłaty nie odmówili wyraźnie i osobiście sami dłużnicy, pozostają do dyspozycji osób zainteresowanych przez siedem dni, licząc od dnia następnego po dniu okazania. Zarządy, których ustawodawstwo tego wymaga, mogą termin ten przedłużyć najwyżej do jednego miesiąca. W tym wypadku należy zawiadomić dłużników, że mogą się zgłaszać do urzędu w powyższych terminach w celu wykupienia zleceń. Jednakże nadawca może żądać zapomocą notatki, umieszczonej na wykazie zleceniowym, by po bezowocnem okazaniu dokumenty zostały mu niezwłocznie zwrócone lub doręczone osobom, imiennie w tym celu wskazanym.
Artykuł  7.

Podawanie przyczyny niewykonania zlecenia.

Przyczynę niewykonania zlecenia należy podać w sposób, przewidziany w artykule 40, § 1 regulaminu konwencji i bez żadnego innego potwierdzenia bądź na kartce, dołączonej do dokumentów, bądź w drugiej części wykazu zleceniowego

Artykuł  8.

Nieznany nadawca.

Jeżeli nazwisko i adres nadawcy nie zostały podane ani na kopercie, ani na wykazie zleceniowym, ani leż na samych dokumentach, urząd miejsca przeznaczenia, o ile nie mógł przy inkasowaniu otrzymać od dłużnika wiadomości niezbędnych w celu przesłania sumy zainkasowanej zapomocą przekazu, powiadamia o tem urząd nadania i przystępuje do przesłania sumy w sposób, przewidziany w artykule 9, podając jako odbiorcę przekazu urząd nadania.

Rozdział  II.

WYKONANIE ZLECEŃ.

Artykuł  9.

Przesyłanie przekazów zleceniowych i dokumentów niewykupionych.

1.
Przekazy, wystawione w celu wyrównania sum zainkasowanych, jak również dokumenty niewykupione przesyła się do urzędu nadania wraz z drugą częścią wykazu zleceniowego, na której przeprowadzono rozrachunek, stosownie do postanowień artykułu następnego. Do przesyłania używa się koperty zbliżonej lub zgodnej z załączonym wzorem R P 3; przesyłkę wysyła się jako służbowo-poleconą, o ile zawiera dokumenty niewykupione, w przeciwnym razie skreśla się na kopercie zbyteczne słowa.

W nagłówku przekazów zleceniowych należy umieścić napis: "Recouvrement".

2.
Jeżeli od nadawcy maja być pobrane należności za okazanie do inkasa dokumentów niewykupionych, na kopercie należy umieścić odcisk stempla "T" a ogólną sumę opłat podać wyraźnie cyframi na przedniej stronie koperty
3.
O ile obrót przekazowy uskutecznia się za pośrednictwem urzędów wymiany. należy przesyłki. przewidziane w § 1, odsyłać również za pośrednictwem tych urzędów.
Artykuł  10.

Rozrachunek.

Druga część wykazu zleceniowego, na której przeprowadza się rozrachunek, ma zawierać w szczególności:

a)
odcisk datownika urzędu inkasującego;
b)
nazwisko i adres nadawcy przesyłki zleceniowej i datę nadania;
c)
nazwiska dłużników;
d)
sumę przekazu i sumę należności, wykazanych szczegółowo; suma tych obydwóch sum winna równać się sumie dokumentów zainkasowanych;
e)
sumę walorów wykupionych i walorów niewykupionych; suma tych sum winna dokładnie odpowiadać sumie nadanych dokumentów.

Urząd inkasujący uzupełnia dane, przez nadawcę opuszczone i skreśla dane zbędne.

Wykazy rozrachunkowe nienadeszłe lub nieprawidłowe należy reklamować lub zwracać wprost z urzędu do urzędu.

Artykuł  11.

Przekazy zleceniowe, niewypłacone odbiorcom.

Postanowienia artykułu 39 regulaminu konwencji, dotyczące przekazów pobraniowych, stosuje się również do przekazów zleceniowych.

Artykuł  12.

Wpisywanie na pocztowe konto czekowe.

W razie wpisania sumy zainkasowanej na pocztowe konto czekowe, należy na dowodzie wpłaty, przeznaczonym dla właściciela konta, umieścić napis: "Recouvrement" (Zlecenie).

Ponadto urząd inkasujący dopisuje na drugiej części wykazu zleceniowego w końcu rachunku uwagę: "Porté au crédit du compte de chèques postaux No ...... tenu par le bureau des chèques d ......" (Zaliczono na pocztowe konto czekowe Nr ...... prowadzone przez urząd czekowy w ......) i tę część wykazu przesyła do urzędu nadania przesyłki zleceniowej, w sposób, przewidziany w poprzednim artykule 9.

Rozdział  III.

WYCOFYWANIE I SPROSTOWANIE. DOSYŁANIE. REKLAMACJE.

Artykuł  13.

Wycofywanie zleceń. Sprostowanie wykazu zleceniowego.

Postanowienia artykułów 48 i 49 regulaminu konwencji stosują się do żądań wycofania dokumentów zleceniowych lub sprostowania wykazu zleceniowego. Jednakże do każdego żądania sprostowania wykazu zleceniowego należy dołączyć duplikat tego wykazu.

Jeżeli chodzi o żądanie sprostowania wykazu zleceniowego, przesłane w drodze telegraficznej, żądanie to winno być potwierdzone listownie najbliższą poczta i zawierać w nagłówku następujący napis, podkreślony kolorowym ołówkiem: "Confirmation de la demande télégraphique du ......"

(Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia ......).

W tym wypadku urząd przeznaczenia, po otrzymaniu telegramu, ogranicza się do zatrzymania przesyłki, a z wykonaniem żądania czeka do nadejścia potwierdzenia w drodze pocztowej.

Jednakże Zarząd miejsca przeznaczenia może na własną odpowiedzialność wykonać żądanie telegraficzne sprostowania wykazu zleceniowego nie czekając na potwierdzenie pisemne.

Artykuł  14.

Dosyłanie.

Urząd, do którego dosłano wszystkie dokumenty, stanowiące wspólną przesyłkę, a który ma możność ich zainkasowania, postępuje tak, jak gdyby dokumenty były pierwotnie skierowane pod jego adresem.

W tym wypadku na wykazie zleceniowym należy umieścić uwagę: "Réexpédié par le bureau de..." (Dosłano przez urząd ......).

Gdy zaś dosłano tylko część dokumentów, zawartych w przesyłce, wówczas urząd, któremu powierzono częściowe inkaso, winien sumę zainkasowaną lub niewykupione dokumenty odesłać bezpłatnie do urzędu, do którego skierowany był wykaz; wyłącznie ten ostatni urząd obowiązany jest do przeprowadzenia rozrachunku z nadawcą.

Artykuł  15.

Reklamacje.

Przy wnoszeniu reklamacyj Zarządy stosują się do artykułu 51 regulaminu konwencji. Nadawca ma dostarczyć duplikat, dołączonego do dokumentów wykazu zleceniowego, celem przesłania go wraz z reklamacją do urzędu przeznaczenia.

Rozdział  IV.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  16.

Komunikaty i ogłoszenia.

1.
Zarządy winny podać do wiadomości pozostałym Zarządom za pośrednictwem Biura międzynarodowego, co najmniej na trzy miesiące przed wejściem w życie porozumienia, wyciąg ustaw lub przepisów wewnętrznych, stosowanych do zleceń pocztowych, w szczególności zaś tych, które dotyczą inkasa kuponów procentowych lub dywidendowych i wylosowanych papierów wartościowych.
2.
Każdą później wprowadzoną zmianę należy w ten sam sposób podać natychmiast do wiadomości.
Artykuł  17.

Formularze.

Jako formularz do użytku nadawców, w myśl artykułu 30, § 2 konwencji, uważa się formularz R P 1 (Wykaz zleceniowy).

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  18.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie porozumienia o zleceniach pocztowych.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu, co i to porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ:

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco - Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA ISLANDJĘ:

V. Holmblad

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA INDJE HOLENDERSKIE:

J. υan der Werf

W. F. Gerdes Oosterbeek

Dommisse

Hoogewooning

ZA KOLONJE HOLENDERSKIE W AMERYCE:

W. F. Gerdes Oosterbeek

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

R P 1 - R P 3

grafika

POROZUMIENIE O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia wstępne.

Art.

1. Warunki zaprowadzenia prenumeraty czasopism.

Rozdział  II.

Warunki prenumeraty. Opłaty.

2. Zamówienia.

3. Cena dostawy.

4. Cena prenumeraty.

5. Zmiana ceny prenumeraty.

6. Dodatki do czasopism.

7. Okresy prenumeraty. Zamówienia spóźnione.

8. Wykonanie przyjętych zamówień w razie wstrzymania służby prenumeraty.

9. Przyjmowanie prenumeraty wprost przez wydawców.

Rozdział  III.

Dosyłanie. Reklamacje. Odpowiedzialność.

10. Dosyłanie.

11. Reklamacje.

12. Odpowiedzialność.

Rozdział  IV.

Rozrachunek.

13. Przyznanie opłat.

14. Rachunki.

Rozdział  V.

Różne postanowienia.

15. Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

16. Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Postanowienia końcowe.

17. Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

POROZUMIENIE O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH,

które zawarły:

Albanja, Niemcy, Republika Argentyna, Austrja, Belgja, Boliwja, Bułgarja, Chili, Republika Kolumbja, Republika Kuba, Danja, Wolne Miasto Gdańsk, Republika San Domingo, Egipt, Hiszpanja, Zespół Kolonij Hiszpańskich, Estonja, Abisynja, Finlandja, Francja, Alger, Grecja, Królestwo Hedżas i Nedżed wraz z Posiadłościami, Republika Honduras, Węgry, Włochy, Zespół Kolonij Włoskich, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Marokko (z wyjątkiem Strefy Hiszpańskiej), Marokko (Strefa Hiszpańska), Norwegja, Paragwaj, Holandja, Polska, Portugalja, Kolonje Portugalskie w Afryce, Kolonje Portugalskie w Azji i Oceanji, Rumunja, Republika San-Marino, Terytorjum Sarry, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Syjam, Szwecja, Szwajcarja, Czechosłowacja, Tunis, Turcja, Urugwaj, Państwo Watykanu i Stany Zjednoczone Wenezueli.

Podpisani, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów, na mocy artykułu 3 konwencji, za wspólną zgodą i z zastrzeżeniem ratyfikacji, zawarli następujące porozumienie:

Rozdział  I.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1.

Warunki zaprowadzenia prenumeraty czasopism.

Postanowienia niniejszego porozumienia normują służbę prenumeraty czasopism za pośrednictwem poczty między umawiającemi się krajami, których Zarządy porozumiały się co do wykonywania tej gałęzi służby.

Pod względem prenumeraty wydawnictwa perjodyczne traktuje się narówni z czasopismami.

Rozdział  II.

WARUNKI PRENUMERATY. OPŁATY.

Artykuł  2.

Zamówienia.

Urzędy pocztowe każdego kraju przyjmują od publiczności zamówienia na czasopisma, wydawane w krajach, uczestniczących w porozumieniu, których wydawcy chcą korzystać z pośrednictwa poczty przy prenumeracie zagranicznej.

Przyjmują również zamówienia na czasopisma, wydawane we wszystkich innych krajach, o ile poszczególne Zarządy mogą takie czasopisma dostarczać.

Stosownie do postanowień artykułu 45, § 3 konwencji, każdy kraj może wyłączyć od prenumeraty czasopisma, których transport lub doręczanie wewnątrz jego kraju jest niedozwolone.

Artykuł  3

Cena dostawy.

Każdy Zarząd ustala ceny, za które dostarczać będzie innym Zarządom czasopisma własne oraz czasopisma innych krajów.

Ustanawia się jako zasadę, że ceny te nie mogą być wyższe od cen, jakie opłacają prenumeratorzy w kraju; do cen tych dolicza się należności tranzytowe i składowe, jakie Zarząd dostarczający ma wypłacić Zarządom pośredniczącym w myśl postanowień konwencji. Przy oznaczaniu ceny dostawy, należności tranzytowe i składowe oblicza się ryczałtowo zgóry zależnie od tego, jak często dane czasopismo wychodzi i jaka jest jego przeciętna waga.

Artykuł  4.

Cena prenumeraty.

1.
Zarząd kraju przyjmującego prenumeratę przelicza, cenę dostawy na własną walutę. Jeżeli Zarządy przystąpiły do porozumienia o przekazach pocztowych, wykonywają przeliczenie według kursów, stosowanych przy przekazach pocztowych, o ile nie porozumiały się co do przeliczania według kursu przeciętnego.
2.
Zarząd pocztowy kraju, przyjmującego prenumeratę, określa cenę prenumeraty, która ma się pobierać od prenumeratorów, doliczając do ceny dostawy także wynagrodzenie, należność komisowa lub za doręczenie do domu, jakie uzna za stosowne, byleby te dodatki nie przewyższały opłat, pobieranych za prenumeratę wewnętrzną. Poza tem dolicza się jeszcze opłatę stemplową, przewidzianą ustawodawstwem danego kraju.
3.
Przedpłatę pobiera się przy zamówieniu za cały okres, na który czasopismo zostało zaprenumerowane.
Artykuł  5.

Zmiana ceny prenumeraty.

O zmianach ceny prenumeraty należy powiadamiać Zarząd centralny, kraju przeznaczenia lub specjalnie w tym celu wyznaczony urząd, najpóźniej na miesiąc przed terminem, od którego zmiany będą obowiązywać. Nowe ceny stosują się przy prenumeracie, zgłaszanej na przyszły wskazany okres, nie mogą jednak być stosowane do prenumerat bieżących w chwili zawiadomienia o nowych cenach.

Artykuł  6.

Dodatki do czasopism.

Cenniki, prospekty, reklamy i t. p., dołączane do czasopisma, nie stanowiące jednak jego stałej części składowej, podlegają opłacie od druków; opłata ta może być, według uznania Zarządu kraju nadania, uiszczona gotówką lub uwidoczniona zapomocą umieszczanych bądź na opasce lub kopercie, bądź na samym druku, znaczków pocztowych lub nadruków, wykonywanych maszyną do frankowania.

Artykuł  7.

Okresy prenumeraty. Zamówienia spóźnione.

1.
Prenumerata może być zgłaszana tylko na okresy: roczny, półroczny lub kwartalny.

Dopuszczalne są wyjątki od tej zasady odnośnie do wydawnictw, wychodzących z przerwami lub okazyjnie; można je zaprenumerować na okres przez nie zapowiedziany, nie przestrzegając wyżej podanych terminów.

2.
Zarządy mogą porozumieć się co do dopuszczenia, po rozpoczęciu normalnych okresów prenumeraty, również zamówień na pozostałe kwartały, jeżeli chodzi o roczny lub półroczny okres prenumeraty, i na pozostałe miesiące, jeżeli chodzi o kwartalny okres prenumeraty.

W tym ostatnim wypadku Zarządy mogą porozumieć się co do dopuszczenia zamówień również na którykolwiek z pozostałych miesięcy kwartału.

3.
Abonenci, którzy nie zgłosili zamówień w czasie właściwym, nie mają prawa do numerów, wydanych od początku okresu prenumeraty.
Artykuł  8.

Wykonanie przyjętych zamówień w razie wstrzymania służby prenumeraty.

Jeżeli jakikolwiek kraj przestaje uczestniczyć w porozumieniu, prenumeraty bieżące winny być, aż do wygaśnięcia ich terminu, załatwiane na zasadach porozumieniem przewidzianych.

Artykuł  9.

Przyjmowanie prenumeraty wprost przez wydawców.

Zarządy mogą za wspólną zgodą upoważnić wydawców do przyjmowania ze swej strony prenumerat i do komunikowania adresów abonentów wprost urzędowi pocztowemu w miejscu wydania. Postępowanie to dozwolone jest tylko za zgodą abonenta.

W tym wypadku wydawca ma obowiązek pobierania ceny prenumeraty oraz uiszczania Zarządowi kraju wydawania czasopisma, dla przeprowadzenia rozdziału należności, przypadających Zarządom zainteresowanym.

Rozdział  III.

DOSYŁANIE. REKLAMACJE. ODPOWIEDZIALNOŚĆ.

Artykuł  10.

Dosyłanie.

Prenumeratorzy, w razie zmiany miejsca pobytu, mogą żądać dosyłania czasopisma według nowego adresu, czy to wewnątrz kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, czy też do innego kraju, uczestniczącego w porozumieniu, nie wyłączając kraju wydawania czasopisma, czy też do kraju, nieuczestniczącego w porozumieniu.

Z tego tytułu Zarząd pierwotnego miejsca przeznaczenia pobiera od prenumeratora należność specjalną w wysokości 50 centymów na miesiąc za czasopisma, wydawane raz na tydzień lub w odstępach dłuższych, i w wysokości 1 franka za czasopisma, wydawane częściej aniżeli raz na tydzień. Należność tę wypłaca się Zarządowi kraju wydawania czasopisma według równowartości, ustalonej przez ten ostatni Zarząd.

Powyższe postanowienia dotyczą również czasopism w prenumeracie wewnętrznej (w razie dosłania do innego kraju.

Artykuł  11.

Reklamacje.

Zarządy obowiązane są wdrażać bezpłatne dochodzenia z powodu wszelkich uzasadnionych reklamacyj, dotyczących opóźnień lub innych nieprawidłowości przy wykonywaniu prenumeraty.

Artykuł  12.

Odpowiedzialność.

Zarządy nie ponoszą odpowiedzialności za wypełnienie zobowiązań, ciążących na wydawcach. Nie są obowiązane do zwrotnych wypłat w razie zaprzestania lub czasowego zawieszenia wydawnictwa podczas okresu prenumeraty.

Rozdział  IV.

ROZRACHUNEK.

Artykuł  13.

Przyznanie opłat.

Poza wyjątkami, przewidzianemi w artykule 9 i 10, każdy Zarząd zachowuje dla siebie w całości opłaty i należności, pobrane ponad cenę dostawy.

Artykuł  14.

Rachunki.

1.
Rachunki na dostarczone i zamówione czasopisma wystawia się kwartalnie; rachunki te wyrównywa Zarząd-dłużnik, w terminie określonym w regulaminie, w obiegowej walucie kraju-wierzyciela. O ile nie zawarto układu odmiennego, wierzytelność mniejszą przelicza się, według artykułu 29 Porozumienia o przekazach pocztowych, na walutę wierzytelności większej.
2.
W braku porozumienia odmiennego, saldo wyrównywa się zapomocą przekazu pocztowego. Przekazy, wystawiane w tym celu, są wolne od opłat i mogą przekraczać sumę najwyższą, określoną powyżej wspomnianem porozumieniem.
3.
Saldo, niewyrównane w czasie właściwym, podlega oprocentowaniu po 7% rocznie na korzyść Zarządu-wierzyciela.

Rozdział  V.

RÓŻNE POSTANOWIENIA.

Artykuł  15.

Stosowanie ogólnych postanowień konwencji.

Postanowienia ogólne, zawarte w części pierwszej i drugiej konwencji, stosują się do porozumienia niniejszego, z wyjątkiem jednakże przepisów artykułu 7.

Artykuł  16.

Uchwalanie wniosków w przerwach między Zjazdami.

Aby wnioski, zgłaszane w przerwach między Zjazdami (art. 18 i 19 konwencji), stały się uchwałą, musi się za niemi wypowiedzieć następująca liczba głosujących:

a)
wszyscy - gdy chodzi o przyjęcie nowych postanowień lub o zmianę postanowień artykułów 1 do 8, 11 do 14, 16 i 17 porozumienia jak również 1 do 5 i 15 regulaminu;
b)
dwie trzecie - gdy chodzi o zmianę postanowień artykułów 6, 8, 9, 12 i 13 regulaminu;
c)
zwykła większość - gdy chodzi o zmianę pozostałych artykułów porozumienia i regulaminu lub wykładnię postanowień niniejszego porozumienia i regulaminu, z wyjątkiem wypadku rozbieżności zapatrywań, podlegającego sądowi polubownemu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  17.

Wejście w życie i okres czasu ważności porozumienia.

Porozumienie niniejsze wejdzie w życie z dniem 1 lipca 1930 roku i pozostanie w mocy przez czas nieograniczony.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Rządów powyżej wymienionych krajów podpisali niniejsze porozumienie w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, a odpis doręczony będzie każdej Stronie.

Sporządzono w Londynie, dnia 29 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Stanisław Łoś

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT:

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Łoś

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Treść.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Art.

1. Urzędy wymiany.

2. Spis czasopism. Czasopisma zakazane.

3. Cennik czasopism.

4. Okresy prenumeraty.

Rozdział  II.

Wykonywanie zamówień.

5. Wykaz zgłoszonych zamówień.

6. Wysyłanie czasopism.

7. Prenumerata czasopism, niewymienionych w spisie.

8. Nieprawidłowości.

9. Zawieszenie lub zaprzestanie wydawnictwa.

10. Prenumeraty, przyjmowane wprost przez wydawców.

11. Dosyłanie.

Rozdział  III.

Rozrachunek.

12. Rachunki kwartalne.

13. Wyrównywanie. Zaliczki.

Rozdział  IV.

Komunikaty i ogłoszenia.

14. Komunikaty i ogłoszenia.

Postanowienia końcowe.

15. Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Załączniki 

Formularze A P 1 do A P 10.

REGULAMIN WYKONAWCZY POROZUMIENIA O PRENUMERACIE CZASOPISM I WYDAWNICTW PERJODYCZNYCH.

Rozdział I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1.

Urzędy wymiany.

Prenumerata odbywa się za pośrednictwem urzędów wymiany, które każdy Zarząd winien wyznaczyć i podać do wiadomości innym Zarządom.

Urzędy te porozumiewają się bezpośrednio między sobą we wszystkich sprawach, dotyczących prenumeraty czasopism.

Artykuł  2.

Spis czasopism. Czasopisma zakazane.

1.
Zarządy pocztowe komunikują sobie wzajemnie spis czasopism (załącznik A P 1), które mogą być prenumerowane za ich pośrednictwem, z wyszczególnieniem warunków zamówienia, przeciętnej wagi każdego czasopisma w gramach i ceny dostawy, wliczając należności tranzytowe i składowe. Cenę dostawy podaje się w walucie ustawowej kraju, który dostarcza czasopisma.

Zmiany, do przeprowadzenia w spisie, należy ogłaszać bez zwłoki.

2.
Ponadto Zarządy podają sobie do wiadomości wykaz czasopism zakazanych.
Artykuł  3.

Cennik czasopism.

Każdy Zarząd sporządza na podstawie spisów, dostarczonych mu w myśl porzedniego artykułu, cennik ogólny, podając według krajów: czasopisma, warunki prenumeraty i cenę, którą opłaca prenumerator. Ceny te, ustalone zgodnie z artykułem 4 porozumienia, podaje się w walucie ustawowej kraju, który ogłasza cennik.

Artykuł  4.

Okresy prenumeraty.

1.
Okres prenumeraty rozpoczyna się:

roczny - 1 stycznia;

półroczny - 1 stycznia i 1 lipca;

kwartalny - 1 stycznia, 1 kwietnia, 1 lipca i 1 października.

2.
Jeżeli, stosownie do artykułu 7, § 2 porozumienia, Zarządy porozumieją się co do dopuszczenia prenumeraty na pozostałą część okresu normalnego albo też na którykolwiek z pozostałych miesięcy kwartału, spisy czasopism winny zawierać, prócz ceny dostawy za cały okres, również cenę ustaloną za kwartał lub miesiąc, zależnie od wypadku.
3.
Zarządy zainteresowane dokładają starań, aby abonenci, którzy nie uskutecznili zamówienia we właściwym czasie, otrzymali na życzenie, o ile to jest możliwe, numery które już wyszły.

Rozdział  II.

WYKONYWANIE ZAMÓWIEŃ.

Artykuł  5.

Wykaz zgłoszonych zamówień.

1.
W końcu każdego kwartału urzędy wymiany sporządzają, według dołączonego wzoru A P 2, wykaz otrzymanych z urzędów swego kraju zamówień na prenumeratę. Wykaz ten powinien nadejść do odnośnego zagranicznego urzędu wymiany w czasie właściwym, by urząd ten miał możność dostarczać zamówione czasopisma od chwili rozpoczęcia prenumeraty.

Zamówienia, które nadchodzą już po wysłaniu wykazu ogólnego, wciąga się do wykazów uzupełniających. Dotyczy to również zamówień, które nadeszły, po zwykłych terminach odnawiania prenumeraty.

2.
Wykazy te oznacza się numerami porządkowemi według serji odnawianej co kwartał. W końcu każdego wykazu podaje się zestawienie poprzednich zamówień, by w ten sposób uwidocznić odnośnie do każdego czasopisma ogólną ilość egzemplarzy, które mają być dostarczone na żądanie jednego i tego samego urzędu wymiany.
Artykuł  6.

Wysyłanie czasopism.

1.
Czasopisma wysyła się bądź w osobnych pakietach, adresowanych wprost do urzędów przeznaczenia, bądź też w ogólnych pakietach do urzędów pośredniczących, zależnie od porozumienia, jakie nastąpiło między Zarządami. Na pakietach ma być umieszczony napis: "Abonnements - poste" (Prenumerata pocztowa);
2.
Wyjątkowo czasopisma wysyła się pod opaską z adresem prenumeratora, jeżeli urzędy wymiany kraju przeznaczenia tego żądają. W tym wypadku urzędy kraju przeznaczenia podają urzędom wymiany kraju nadania nazwiska i adresy prenumeratorów.

Na opaskach również umieszcza się napis "Abonnements - poste" (Prenumerata pocztowa).

Koszta, spowodowane wysyłaniem, czasopism pod opaską, Zarząd miejsca wydania może zaliczyć na rachunek Zarządu, przyjmującego prenumeratę.

Artykuł  7.

Prenumerata czasopism, niewymienionych w spisie.

W razie zgłoszenia prenumeraty na czasopismo, niewymienione w spisie, dotyczący urząd wymiany zwraca się do właściwego zagranicznego urzędu wymiany, w celu uzyskania potrzebnych wyjaśnień. Niemniej jednak podobne żądanie może być uwzględnione bezzwłocznie, z zastrzeżeniem późniejszego uregulowania rachunku ze stroną zainteresowaną, która w razie potrzeby złoży kaucję.

Artykuł  8.

Nieprawidłowości.

O opóźnieniach, przerwach, o mylnem skierowaniu lub innych niedokładnościach, które się wyłonią przy wykonywaniu prenumeraty, należy niezwłocznie powiadomić bądź urząd wymiany lub też urząd w miejscu wydania, bądź też Zarządy centralne, o ile tego zażądały.

W razie stwierdzenia przy nadejściu różnicy w ilości czasopism, przeznaczonych do doręczenia, urząd oddawczy lub urząd wymiany zawiadamia o różnicach tych pismem według załączonego wzoru A P 3, dołączając, o ile to możliwe, opaskę, użytą do przesyłki. Jeżeli prenumerator żąda pojedynczych numerów jako nienadeszłych, fakt ten należy zaznaczyć na zawiadomieniu według załączonego wzoru A P 4.

Reklamacje powinny być uwzględniane bezzwłocznie.

Artykuł  9.

Zawieszenie lub zaprzestanie wydawnictwa.

W razie zawieszenia lub zaprzestania ze strony nakładcy wydawania czasopisma, Zarządy udzielają prenumeratorom swej pomocy celem uzyskania, o ile to okaże się możliwem, zwrotu ceny prenumeraty za okres, podczas którego pismo nie było dostarczane.

Artykuł  10.

Prenumeraty, przyjmowane wprost przez wydawców.

1.
Wydawcy, którzy przyjmują prenumeratę bezpośrednio, wystawiają w podwójnym egzemplarzu dla każdego urzędu oddawczego karty dostawy, według załączonego wzoru A P 5, na których mają być wymienione w sposób jasny i wyraźny i w porządku alfabetycznym: nazwisko, zawód i adres prenumeratorów. Następnie przenoszą do zestawienia, według załączonego wzoru A P 6, sporządzonego w podwójnym egzemplarzu podług krajów przeznaczenia i w porządku alfabetycznym nazw urzędów oddawczych, dane zawarte we wszystkich kartach dostawy dla tego samego czasopisma i dla tego samego okresu prenumeraty. Zestawienia te wraz z odnośnemi kartami dostawy przesyła się za pośrednictwem urzędu pocztowego w siedzibie wydawania czasopisma do urzędu wymiany kraju wydawania czasopism. Ten ostatni urząd zatrzymuje duplikat zestawienia A P 6, a oryginał tego zestawienia wraz z kartami dostawy przesyła niezwłocznie do właściwego zagranicznego urzędu wymiany.

Duplikaty kart dostawy, oznaczone w nagłówku odpowiednim napisem, urzędy wymiany kraju wydawania czasopisma przesyłają bez zwłoki wprost do urzędów oddawczych.

2.
W wypadkach uzasadnionych zezwala się wydawcom wypowiedzieć, przed upływem normalnego okresu, przyjęte bezpośrednio prenumeraty, po złożeniu uprzednio w urzędzie pocztowym miejsca wydawania czasopisma, żądania wypowiedzenia według załączonego wzoru A P 7. Ten ostatni urząd albo urząd wymiany kraju wydawania czasopism uzupełnia formularz i przesyła go bez opłaty do zainteresowanego urzędu oddawczego.

Jeżeli prenumerata, przyjęta przez wydawcę, nie może być z jakiejkolwiek przyczyny wykonana, urząd oddawczy zawiadamia o tem urząd miejsca wydawania czasopisma pismem według załączonego wzoru A P 8.

W razie wypowiedzenia lub nieuskutecznienia prenumeraty, przyjętej wprost przez wydawcę, należności z tytułu tej prenumeraty przypadają zainteresowanym Zarządom za cały okres odnośnej prenumeraty.

3.
Zarząd kraju wydawania czasopism może polecić swoim urzędom, by formularze A P 7, przedstawiane przez wydawców, były przesyłane za pośrednictwem urzędu wymiany tego kraju. Również Zarząd kraju przeznaczenia może wymagać, aby formularze A P 7, przesyłane do jego urzędów, kierowane były przez jego urząd wymiany. Ten sam sposób postępowania może być stosowany i wymagany przy przesyłaniu formularzy A P 8.
Artykuł  11.

Dosyłanie.

Jeżeli jakikolwiek kraj, uczestniczący lub nieuczestniczący w porozumieniu, zażąda dosyłania czasopisma, urząd oddawczy pierwotnego miejsca przeznaczenia zawiadamia o tem bezpośrednio urząd miejsca wydawania czasopisma zapomocą załączonego formularza A P 9. Dosyłanie odbywa się staraniem tegoż urzędu miejsca wydawania pisma pod adresem osobistym adresata, po umieszczeniu napisu: "Abonnements- poste" (Prenumerata pocztowa). Urząd oddawczy pierwotnego miejsca przeznaczenia winien w ten sam sposób dosyłać nadchodzące jeszcze numery po wysłaniu formularza A P 9.

Po wykonaniu niezbędnych formalności, urząd miejsca wydawania czasopisma przesyła zkolei formularz do urzędów wymiany swego kraju i kraju pierwotnego miejsca przeznaczenia, które pośredniczyły dotychczas przy przesyłaniu czasopisma.

Rozdział  III.

ROZRACHUNEK.

Artykuł  12.

Rachunki kwartalne.

1.
Z chwilą, gdy prenumeraty kwartalne można uważać za zamknięte i najpóźniej w dniu 20 drugiego miesiąca kwartału, każdy urząd wymiany, o ile nie zawarto porozumienia odmiennego, sporządza dla odnośnego urzędu wymiany rachunek specjalny według wzoru A P 10, do którego wpisuje w porządku alfabetycznym i według okresów prenumeraty, zaczynając od okresu najkrótszego, wszystkie czasopisma, dostarczane temu urzędowi od dnia sporządzenia poprzedniego rachunku. Do rachunku dołącza się, na żądanie, wykazy zgłoszonych zamówień. W razie potrzeby, w ciągu trzeciego miesiąca kwartału może być sporządzony rachunek uzupełniający.

Prenumeraty, zgłoszone po zastawieniu rachunku specjalnego, a w odnośnych wypadkach rachunku uzupełniającego, wpisuje się do rachunku za następny kwartał.

2.
Sumy, należne za dostarczanie prenumeratorom pojedynczych numerów czasopisma, lub za dosyłanie czasopism, przewidziane w artykule 10 porozumienia, o ile nie nastąpiło porozumienie odmienne, wciąga się celem wyrównania do rachunków kwartalnych. To samo postanowienie odnosi się do należności, przypadających z tytułu prenumerat przyjmowanych wprost przez wydawców.
Artykuł  13.

Wyrównywania. Zaliczki.

1.
Rachunki, wystawione przez jedną i drugą stronę, podlegają rozpatrzeniu i wyrównaniu przed upływem pierwszego miesiąca, następującego po upływie kwartału, którego dotyczą. Termin ten przedłuża się o cztery miesiące dla krajów odległych.

Różnica wyrównywa się w następnym rachunku kwartalnym.

2.
W razie potrzeby, można żądać zaliczek miesięcznych.

Rozdział  IV.

KOMUNIKATY I OGŁOSZENIA.

Artykuł  14.

Komunikaty i ogłoszenia.

1.
Zarządy winny podać sobie wzajemnie do wiadomości za pośrednictwem Biura międzynarodowego przynajmniej na trzy miesiące przed wprowadzeniem w życie porozumienia:
a)
spis krajów, w obrocie z któremi wprowadziły prenumeratę czasopism na podstawie porozumienia;
b)
spis krajów, niewykonywających porozumienia, lecz których czasopisma mogą być dostarczane za ich pośrednictwem;
c)
wysokość opłat, doliczanych do ceny dostawy i wysokość należności za dosłanie;
d)
zawiadomienie, że dopuszczają prenumeratę przyjmowaną wprost przez wydawców;
e)
nazwy urzędów wymiany i krajów, dla których pośredniczą;
f)
wyciąg z ustaw i przepisów wewnętrznych, stosowanych przy wykonywaniu przez pocztę prenumeraty czasopism.
2.
Wszelkie późniejsze zmiany należy w ten sam sposób podawać niezwłocznie do wiadomości.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  15.

Wejście w życie i okres czasu ważności regulaminu.

Niniejszy regulamin będzie stosowany od dnia wejścia w życie Porozumienia o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych.

Będzie on obowiązywał przez ten sam przeciąg czasu co i to porozumienie, o ileby na podstawie ogólnego porozumienia zainteresowanych Zarządów nie został odnowiony.

Sporządzono w Londynie, dnia 28 czerwca 1929 roku.

ZA ALBANJĘ:

M. Libohoυa

ZA NIEMCY:

Dr. K. Sautter

Dr. W. Küsgen

K. Ziegler

ZA REPUBLIKĘ ARGENTYNY:

ZA AUSTRJĘ:

Walther Stoeckl

ZA BELGJĘ:

O. Schockaert

Hub. Krains

ZA BOLIWJĘ:

Zac. Benaυides

ZA BUŁGARJĘ

M. Saυoff

N. Boschnacoff

ZA CHILI:

Antonio Huneeus

Miguel A. Parra

C. Verneuil

ZA REPUBLIKĘ KOLUMBJI:

Jorge Garcés B.

ZA REPUBLIKĘ KUBY:

Guillermo Patterson

ZA DANJĘ:

V. Holmblad

ZA WOLNE MIASTO GDAŃSK:

Victor Zander

Alfred Nordmann

ZA REPUBLIKĘ SAN DOMINGO:

Dr. E. R. Lluberes

ZA EGIPT

H. Mazloum

R. Sidhom

ZA HISZPANJĘ:

A. Camacho

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ HISZPAŃSKICH:

A. Ramos Garcia

ZA ESTONJĘ:

G. Jallajas

ZA ABISYNJĘ:

B. Marcos

A. Bousson

ZA FINLANDJĘ

G. E. F. Albrecht

ZA FRANCJĘ:

M. Lebon

L. Genthon

Bousquié

Mainguet

Grandsimon

Dusserre

ZA ALGER:

E. Haguenin

ZA GRECJĘ:

Th. Penthéroudakis

D. Bernardos

ZA KRÓLESTWO HEDŻASU I NEDŻEDU Z POSIADŁOŚCIAMI:

Cheik Hafiz Wahba

ZA REPUBLIKĘ HONDURAS:

Humberto Blanco-Fombona

ZA WĘGRY:

G. Baron Szalay

Charles de Forster

ZA WŁOCHY:

Biagio Borriello

Pietro Tosti

Michele Galdi

ZA ZESPÓŁ KOLONIJ WŁOSKICH:

Riccardo Astuto

ZA ŁOTWĘ:

A. Auzinš

ZA LITWĘ:

A. Sruoga

G. Krolis

ZA LUKSEMBURG:

Jaaques

ZA MAROKKO (z wyjątkiem strefy hiszpańskiej):

J. Truelle

ZA MAROKKO (strefa hiszpańska):

A. Camacho

ZA NORWEGJĘ:

Klaus Helsing

Oskar Homme

ZA PARAGWAJ:

ZA HOLANDJĘ:

Damme

Duynstee

ZA POLSKĘ:

Dr. Marjan Blachier

ZA PORTUGALJĘ:

Jose Vasco de Carυalho

Adalberto da Costa Veiga

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AFRYCE:

Mario Corrêa Barata da Cruz

ZA KOLONJE PORTUGALSKIE W AZJI I OCEANJI:

Luciano Botelho da Costa Martins

ZA RUMUNJĘ

Generał Mihail

I. Manea

ZA REPUBLIKĘ SAN MARINO:

M. A. Jamieson

Gioυanni Soυrani

ZA TERYTORJUM SARRY:

P. Courtilet

A. Arend

ZA KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

G. Diouritch

ZA SYJAM:

Phya Prakit Kolasastra

Luang Bahiddha Nukara

ZA SZWECJĘ:

Anders Örne

Gunnar Lager

Fr. Sandberg

ZA SZWAJCARJĘ:

P. Dubais

C. Roches

L. Roulet

ZA CZECHOSŁOWACJĘ:

Dr. Otokar Růžička

Josef Zábrodský

ZA TUNIS:

Jacques Dumaine

Dupont

ZA TURCJĘ:

Ali Raana

Yusuf Arifi

ZA URUGWAJ:

F. A. Costanzo

ZA PAŃSTWO WATYKANU:

W. A. S. Hewins

ZA STANY ZJEDNOCZONE WENEZUELI:

Luis Alejandro Aguilar

E. Arroyo Lameda

FORMULARZE

A P 1 - A P 10

grafika

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.1933.15.99

Rodzaj: Umowa międzynarodowa
Tytuł: Światowa Konwencja Pocztowa, Porozumienie o listach i pudełkach z podaną wartością, Porozumienie o paczkach pocztowych, Porozumienie o przekazach pocztowych, Porozumienie o pocztowych przelewach pieniężnych, Porozumienie o zleceniach pocztowych, Porozumienie o prenumeracie czasopism i wydawnictw perjodycznych. Londyn.1929.06.28.
Data aktu: 28/06/1929
Data ogłoszenia: 09/03/1933
Data wejścia w życie: 01/07/1930