Prawo.pl

Akty Prawne
Dziennik Ustaw
Dz.U.1931.90.701

Układ z Niemcami, układ z Austrją, układ z Bułgarją, układ z Węgrami, układ z Czechosłowacją, porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Niemcy), porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Austrja, Węgry, Bułgarja, dług wyzwolenia), dotyczące kwestyj finansowych. Haga.1930.01.20.

UKŁAD

z Niemcami, układ z Austrią, układ z Bułgarią, układ z Węgrami, układ z Czechosłowacją, porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Niemcy), porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Austrja, Węgry, Bułgarja, dług wyzwolenia), dotyczące kwestyj finansowych, podpisane w Hadze, dnia 20 stycznia 1930 r. *

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dnia 17 marca 1931 r. - Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 229).

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego roku podpisane zostały w Hadze: układ z Niemcami, układ z Austrją, układ z Bułgarją, układ z Węgrami, układ z Czechosłowacją, porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzyclelskiemi (Niemcy), porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Austrja, Węgry, Bułgarja, dług wyzwolenia) o następujacem brzmieniu dosłownem:

(teksty układów i porozumień zawiera załącznik do niniejszego numeru)

Zaznajomiwszy się z powyższemi układami i porozumieniami uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 14 kwietnia 1931 r.

ZAŁĄCZNIK

UKŁAD

z Niemcami, układ z Austrją, układ z Bułgarją, układ z Wągrami, układ z Czechosłowacja, porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Niemcy), porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Austrja, Wągry, Bulgarja, dług wyzwolenia), dotyczące kwestyj finansowych, podpisane w Hadze, dnia 20 stycznia 1930 r.

Przekład.

UKŁAD.

Przedstawiciele Niemiec, Belgji, Francji, Wielkiej Brytanji, Italji i Japonji zebrani w Genewie 16 września 1928, wyrazili chęć uregulowania całkowitego i ostatecznego problemu odszkodowań i postanowili utworzyć dla osiągnięcia tego celu Komisję Rzeczoznawców Finansowych.

Eksperci zebrali się w tym celu w Paryżu i przedłożyli swój raport 7 czerwca 1929. Raport ten został przyjęty w zasadzie w protokóle podpisanym w Hadze 31 sierpnia 1929.

Na skutek powyższego należycie upoważnieni przedstawiciele Rządu Rzeszy Niemieckiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Belgów, Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Północnej Irlandji, Rządu Kanady, Rządu Związkowego Australji, Rządu Nowej Zelandji, Rządu Unji Afryki Południowej, Rządu Indyj, Rządu Republiki Francuskiej, Rządu Republiki Greckiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Italji, Rządu Jego Cesarskiej Mości Cesarza Japonji, Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, Rządu Republiki Portugalskiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Rumunji, Rządu Republiki Czeskosłowackiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Jugosławji, zgodnie postanowili co następuje:

Artykuł I.

Plan Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929 wraz z niniejszym układem i protokółem z 31 sierpnia 1929, łącznic otrzymały nazwę "Nowego Planu", który został ostatecznie przyjęty jako całkowite i ostateczne uregulowanie w stosunku do Niemiec kwestyj finansowych wypływających z wojny. Przez powyższe przyjęcie Państwa podpisujące przyjęły na siebie zobowiązania i uzyskały uprawnienia jakie Nowy Plan nadaje każdemu z nich.

Rząd Niemiecki zobowiązuje się uroczyście wobec Państw wierzycielskich do płacenia annuitetów przewidzianych przez Nowy Plan, w myśl postanowień tego ostatniego.

Artykuł II.

Od chwili wprowadzenia w życie Nowego Planu w myśl postanowień przewidzianych w klauzuli końcowej zobowiązania uprzednie Niemiec są całkowicie zastąpione z wyjątkiem tych, które odnoszą się do pożyczki zewnętrznej niemieckiej z 1924, przez zobowiązania przewidziane w Nowym Planie. Wypłata całkowita annuitetów, które są w tym Planie wymienione w mierze w jakiej należą się one Państwom wierzycielskim, jest uznana przez te Mocarstwa jako zwolnienie ostateczne Niemiec z wszystkich ich zobowiązań będących jeszcze w zawieszeniu a wymienionych w Dziale XI Części i Planu Dawes'a w sposób, w jaki zostały one interpretowane przez postanowienia Trybunału Interpretacyjnego utworzonego w myśl układu podpisanego w Londynie 30 sierpnia 1924.

Artykuł III.

A. Rządy podpisujące uznają, że rozrachunki między Komisją Reparacyjną i Niemcami, odnoszące się do operacyj poprzedzających okres Planu Dawes'a, zarówno jak wszelkie rozrachunki, odnoszące się do kredytów udzielonych Niemcom, zaliczonych lub mających być zaliczonemi na poczet ich długu pierwotnego w kapitale, będą w przyszłości uznane jako nieistniejące i bez skutków i uznają je jako zamknięte w ich stanie obecnym.

B. a) Ponieważ przez zastosowanie § 143 Raportu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929 ustalono, że poniższe oświadczenie uważane będzie jako wyczerpujące treść renuncjacji przewidzianej w niniejszym paragrafie, Niemcy oświadczają, że zrzekają, się w granicach poniższego wyliczenia wszelkich pretensyj mających za przedmiot wypłatę lub majątek, które one mogły lub mogłyby zgłosić do Komisji Reparacyjnej lub do jednego z Mocarstw wierzyciejskich, które podpisały niniejszy układ i to odnośnie do jakichkolwiek operacyj, poprzedzających podpisanie niniejszego układu, a będących w związku bądź z wojną światową, bądź też z Konwencją Zawieszenia Broni, Traktatem Wersalskim lub odnośnemi układami wykonawczemu:

1° pretensyj dotyczących majątków lub praw pieniężnych jeńców wojennych, o ile pretensje te nie zostały już uregulowane przez układy specjalne;

2º pretensyj mających na celu uzyskanie zwrotu wypłat, dokonanych w myśl paragrafu 11 Aneksu do artykułu 296 Traktatu Wersalskiego;

3° pretensyj dotyczących pożyczek wypuszczonych przez dawne kolonje niemieckie;

4° wszelkich pretensyj mających za przedmiot bądź wypłatę bądź też majątek, które Rząd niemiecki mógł lub mógłby przedłożyć, działając w swojem imieniu, z wyjątkiem wierzytelności Państwa podanych (notyfikowanych) przez Urząd Wierzycielski Urzędowi Należności w czasie procedury wyrównawczej, przewidzianej w artykułach 296 i 72 Traktatu Wersalskiego.

b) Ze swej strony Państwa wierzycielskie zgadzają się przyjąć, w myśl zalecenia paragrafu 96 Raportu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929, pełną wypłatę annuitetów, które tam są ustalone jako zwolnienie ostateczne Niemiec z wszystkich ich zobowiązań pozostających jeszcze w zawieszeniu i zrzekają się poza powyższemi annuitetami wszelkich pretensyj mających za przedmiot wypłatę lub majątek, a które to pretensje były lub mogły być skierowane do Niemiec za jakiekolwiek bądź operacje ubiegłe, wynikające z tego samego tytułu, jak te, które zostały uprzednio wymienione pod numerami 1° do 4º.

c) Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają wykonania układów, zawartych po 10 stycznia 1920, a dotyczących zrzeczenia się likwidacji majątków, praw lub udziałów niemieckich, względnie zwrotu bądź tychże majątków, praw i udziałów, bądź też wpływów z ich likwidacji.

C. a) Rządy wierzycielskie zobowiązują się zaprzestać od chwili przyjęcia Raportu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929 korzystania z przysługującego im prawa zajmowania, retencji i likwidowania majątków praw i udziałów obywateli lub towarzystw niemieckich względnie towarzystw będących w zależności od obywateli niemieckich, o ile powyższa własność lub prawa nie znajdują się w stanie likwidacji względnie nie zostały już zlikwidowane, bądź też o ile w stosunku do nich nie zapadły już ostateczne decyzje. Pod powyższe postanowienia podpadają również prawa Państw wierzycielskich, wynikające z artykułu 306 alinea 5, 6 i 7 Traktatu Wersalskiego.

b) Wykonanie powyższego zobowiązania zostanie uregulowane przez układy specjalne pomiędzy Rządem niemieckim oraz każdym z Rządów zainteresowanych.

c) Rządy podpisujące dołożą starań celem ostatecznego uregulowania w przeciągu roku od chwili wejścia w życie Nowego Planu wszystkich spraw będących w zawieszeniu, a odnoszących się do wykonania powyższego zobowiązania.

d) Powyższe zobowiązanie nie stosuje się, o ile w tych sprawach zostały już zawarte specjalne porozumienia.

D. Wszystkie, lub część spraw wymienionych w niniejszym artykule, a dotyczących zrzeczenia się pretensyj oraz zaprzestania likwidacji, są uregulowane pomiędzy Niemcami z jednej strony, a odnośnemi Rządami, wyszczególnionemi poniżej z drugiej strony, przez układy zawarte w następujących datach: z Belgją - 13 lipca 1929 i 16 stycznia 1930; z Wielką Brytanją - 28 grudnia 1929; z Kanadą - 14 stycznia 1930; ze Związkiem Australją - 17 stycznia 1930; z Nową Zelandją - 17 stycznia 1930; z Francją - 31 grudnia 1929; z Italją-20 stycznia 1930; z Polską-31 października 1929.

Artykuł IV.

Od chwili wejścia w życie Nowego Planu, Urząd Wypłat Reparacyjnych i instytucje z nim związane w Berlinie zostaną zlikwidowane i jednocześnie stosunki między Komisją Odszkodowań i Niemcami zostaną zakończone.

Od chwili wejścia w życie Nowego Planu utrzymane zostaną jedynie te czynności wyżej wspomnianych instytucyj, których pozostanie wymagane jest przez Plan; czynności te powierzone będą Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych za pośrednictwem "Ograniczonego Komitetu Specjalnego", Bank czynności te spełniać będzie w granicach zakreślonych Nowym Planem stosownie do postanowień swojego Statutu.

Z chwilą wejścia w życie Nowego Planu uprawnienia Państw wierzycielskich w stosunku do Niemiec ustalone zostaną stosownie do postanowień tego Planu.

W tej kwestji przedstawiciele Rządów: belgijskiego, brytyjskiego, francuskiego, italskiego i japońskiego oraz przedstawiciele Rządu niemieckiego złożyli oświadczenia, zawarte w Aneksie I.

Inne zarządzenia, konieczne ze względu na zamianę obecnego stanu na stan stworzony przez Nowy Plan, przewidziane są w Aneksie II.

Artykuł VIII.

Celem ułatwienia sprawnego funkcjonowania Nowego Planu Rząd niemiecki pragnie samorzutnie oświadczyć, że jest całkowicie zdecydowany uczynić wszystkie możliwe wysiłki celem uniknięcia deklaracji o zawieszeniu wypłat, będzie się do niej uciekać jedynie w wypadku dojścia w dobrej wierze do wniosku, że waluta niemiecka, zarówno jak i życie ekonomiczne Niemiec, mogłyby zostać poważnie zagrożone przez przekazanie części lub całości transzy chronionej annuitetów. Jest rzeczą uzgodnioną, że jedynie Niemcy są powołane do zadecydowania, czy należy oświadczyć, że istnieje konieczność zawieszenia wypłat, w tem znaczeniu, jak to jest przewidziane w Nowym Planie.

Artykuł IX.

Rząd niemiecki zobowiązuje się przedsięwziąć konieczne kroki celem wydania specjalnych ustaw potrzebnych do wykonania Nowego Planu, a mianowicie:

Artykuł X.

Układające się Strony wydadzą na swych odnośnych terytorjach konieczne zarządzenia celem zwolnienia kapitałów i wkładów Banku Rozrachunków Międzynarodowych, pochodzących z wypłat Niemiec, od wszelkich obciążeń fiskalnych państwowych i lokalnych.

Na terytorjach podlegających władzy Układających się Stron, Bank, jego majątek i aktywa, zarówno jak i inne przekazane mu depozyty i kapitały nie będą przedmiotem żadnych zarządzeń, zawierających jakiekolwiek zakazy lub ograniczenia, jak cenzura, rekwizycja, zabranie lub konfiskata zarówno w czasie pokoju, jak i wojny, represalje, zakazy lub ograniczenia wywozu złota lub dewiz, względnie jakiekolwiek inne podobne przepisy.

Artykuł XI.

Rządy Mocarstw wierzycielskich ustaliły brzmienie kontraktu udzielającego mandat (Trust), podanego w Aneksie VIII, a dotyczącego przyjmowania, zarządzenia i rozdziału annuitetów niemieckich.

Bank Rozrachunków Międzynarodowych z chwilą jego ukonstytuowania się zaproszony zostanie do przystąpienia do powyższego kontraktu, poczerń Rządy te wydelegują swoich przedstawicieli należycie upoważnionych celem podpisania kontraktu.

Rząd niemiecki oświadcza, że przyjął do wiadomości tekst tego kontraktu.

Artykuł XII.

Sposób dokonywania świadczeń w naturze zostanie ustalony zgodnie z postanowieniami Aneksu IX niniejszego układu i Aneksu II protokółu z 31 sierpnia 1929.

Zarówno sposób stosowania ustawy brytyjskiej pod tytułem "German Reparation Recovery Act 1921", jak i sposób dokonywania zaliczeń na imporcie niemieckim do Francji, są przedmiotem układów zawartych między Rządem niemieckim z jednej a Rządem brytyjskim, względnie francuskim, z drugiej strony. Tekst tych układów zawarty jest w Aneksie X.

Artykuł XIII.

Rząd niemiecki potwierdza wszystkie przywileje, gwarancje i zabezpieczenia ustanowione dotychczas na korzyść niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924, oraz oświadcza, że przez wprowadzenie Nowego Planu, zarówno jak i przez wygaśnięcie mocy obowiązującej Planu Dawes'a, nie zostały zmniejszone, względnie zmienione, charakter i rozciągłość uprzednio w czasie obowiązywania "General Bond" przez niego przyjętych zobowiązań jako gwarancji wymienionej pożyczki. Zobowiązania powyższe całkowicie pozostają w mocy. Rządy pozostałych Mocarstw podpisujących również potwierdzają i ponownie uznają uprzywilejowany charakter obsługi niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924 i oświadczają w swojem imieniu, że wszystkie przywileje, gwarancje i zabezpieczenia, które dotychczas były przyznane wymienionej pożyczce, nie wyłączając zawartych w protokóle, podpisanym w Londynie 30 sierpnia 1924, pozostają nienaruszone. W szczególności, nie naruszając uprzednio wymienionych deklaracyj ogólnych Rządy Niemiec i innych Mocarstw podpisujących uznają, że przywilej pierwszeństwa przyznany na korzyść pożyczki, nadal obowiązuje przy wszystkich wypłatach, które mają być w przyszłości przez Niemcy dokonane z tytułu odszkodowań względnie innych obciążeń wynikających z Traktatu i to zarówno w stosunku do części niechronionej annuitetów niemieckich, która ma być wpłacona na rachunek Trustu annuitetów, jak również i w stosunku do części chronionej annuitetów niemieckich, która ma być wpłacona na ten sam rachunek. Wymienione Mocarstwa uznają na skutek tego, że sumy przepisowo zażądane dla obsługi pożyczki zostaną podjęte z wymienionych annuitetów i wypłacone pełnomocnikom (Trustees) pożyczki, względnie w myśl ich polecenia z przywilejem w stosunku do wszelkich innych przelewów, wynikających z tych annuitetów. Poza tem Rząd niemiecki przyjmuje i potwierdza postanowienia odnoszące się do niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924, które są zawarte w Aneksie XI. Jedynie tekst angielski tego aneksu jest autentyczny.

Artykuł XV.

1° Wszelkie spory wynikłe, bądź pomiędzy Rządami podpisującemi niniejszy układ, bądź pomiędzy jednym lub kilkoma z nich a Bankiem Rozrachunków Międzynarodowych w przedmiocie interpretacji lub zastosowania Nowego Planu, zostaną poddane, nie naruszając jednakże postanowień specjalnych przewidzianych w Aneksie I, V bis, VI bis i IX, dla ostatecznej decyzji Trybunałowi Arbitrażowemu, składającemu się z pięciu członków mianowanych na 5 lat, z których jeden, który będzie pełnił obowiązki Prezesa, winien być obywatelem Stanów Zjednoczonych Ameryki, dwaj winni być obywatelami Państw neutralnych w czasie ostatniej wojny, dwaj ostatni zaś będą odnośnymi przedstawicielami Niemiec i jednego z Mocarstw wierzycielskich Niemiec.

Na okres pierwszych pięciu lat od chwili wprowadzenia w życie Nowego Planu, Trybunał ten składać się będzie z tych pięciu Członków, którzy tworzą obecnie Trybunał Arbitrażowy, utworzony przez układ podpisany w Londynie 30 sierpnia 1924.

2° Mianowanie Członków Trybunału, spowodowane bądź odnowieniem jego składu z chwilą zakończenia każdego okresu, bądź też utworzenia się wakansu w czasie okresu urzędowania, będzie uskuteczniane w następujący sposób: o ile chodzi o Członka Trybunału będącego obywatelem jednego z Mocarstw wierzycielskich Niemiec, nominacja dokonana będzie przez Rząd francuski po uprzedniem porozumieniu się z Rządami belgijskim, brytyjskim, italskim, japońskim, o ile chodzi o Członka Trybunału będącego obywatelem niemieckim - przez Rząd niemiecki, o ile zaś chodzi o pozostałych trzech Członków Trybunału-przez sześć wyżej wymienionych Rządów występujących zgodnie względnie w razie niemożności uzyskania tej zgody - przez Prezesa Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej.

3° W każdym wypadku, w którym bądź Niemcy, bądź też Bank będzie stroną pozywającą lub też pozwaną, Prezes Trybunału w razie uznania, na skutek wniosku jednego lub kilku Rządów wierzycielskich będących stronami w sporze, że ten Rząd względnie te Rządy są w pierwszym rzędzie zainteresowane, wezwie ten Rząd, by mianował, względnie te Rządy, o ile jest kilka zainteresowanych, by zgodnie mianowały jednego Członka Trybunału, który w nim zastąpi Członka Trybunału, mianowanego przez Rząd francuski.

W wypadku, gdyby w razie powstania sporu pomiędzy dwoma lub kilkoma z pośród Rządów wierzycielskich, Trybunał nie posiadał w swoim składzie jednego lub kilku z obywateli odnośnych Rządów, ten Rząd, względnie te Rządy będą miały prawo wyznaczenia przez każdy z nich po jednym Członku Trybunału, który w tym wypadku weźmie udział w obradach. Prezes, o ile uważa, że niektóre z pośród tych Rządów mają wspólne interesy w tym sporze, wezwie je, by mianowały wspólnie jednego tylko Członka Trybunału; w każdym wypadku, w którym na skutek tego polecenia Trybunał będzie się składał z parzystej liczby Członków, Prezes będzie miał głos decydujący.

4° Przed zapadnięciem jakiejkolwiek uchwały ostatecznej Prezes Trybunału, nie przesądzając meritum sprawy, będzie mógł na wiosek którejkolwiek ze stron zarządzić środki zapobiegawcze, mające na celu zabezpieczenie praw stron; w razie zaistnienia przeszkód, któreby mu tę czynność uniemożliwiły, jakikolwiek inny Członek Trybunału przez niego wyznaczony wyda powyższe zarządzenia.

5° Strony, chcące oddać swój spór Trybunałowi do rozstrzygnięcia, mocne są zawsze na podstawie obopólnego porozumienia przedłożyć go do rozstrzygnięcia Prezesowi Trybunału, względnie jednemu z jego Członków wybranemu na rozjemcę.

6° Procedura, jaka będzie stosowana przez Trybunał względnie przez pojedynczego arbitra, będzie uregulowana stosownie do Aneksu XII, chyba że postanowienia kompromisu przewidują inaczej. W każdym razie postanowienia te nie mogą być wymierzone przeciw prawu interwencji przysługującemu stronie trzeciej.

Powyższe przepisy procedury mają zastosowanie z tem samem zastrzeżeniem również przy każdej sprawie przed Trybunałem przewidzianej w Aneksach niniejszego układu.

7° W razie braku zgody co do tekstu kompromisu każda strona będzie mogła wnieść skargę do Trybunału w formie zwykłego wniosku i Trybunał wyda wyrok zaoczny co do każdej sprawy, która zostanie mu przedłożona.

8° Zarówno Trybunał, jak i pojedynczy arbiter sami rozstrzygają o swojej kompetencji. W każdym razie, w wypadku, gdy w czasie sporu, który zaistniał między Rządami, zostałaby podniesiona sprawa kompetencji, będzie ona na żądanie jednej ze stron przekazana Stałemu Trybunałowi Sprawiedliwości Międzynarodowej.

9° Niniejsze postanowienia zostaną w sposób prawomocny przyjęte przez Bank celem polubownego załatwienia wszelkich sporów, które mogą wyniknąć w sprawach dotyczących interpretacji i zastosowania jego statutu lub Nowego Planu, sporu pomiędzy Bankiem a jednym lub kilkoma Rządami podpisującemu.

KLAUZULA KOŃCOWA.

P. Henri Jaspar, Premjer Belgji, działając w charakterze przewodniczącego Konferencji Haskiej z 1930, doręczy, natychmiast po podpisaniu, każdemu z Rządów podpisujących, urzędowo uwierzytelniony odpis niniejszego układu (Powyższe określenie odnosi się w tym wypadku oraz zawsze gdy tekst na to pozwala, również i do aneksów do niniejszego układu załączonych).

Tekst francuski i angielski posiadać będą narówni moc obowiązującą, o ile specjalne przepisy nie stanowią inaczej. Jednakże o ile chodzi o zaświadczenie przewidziane w Artykule VII oraz ustawy niemieckie wspomniane w Artykule IX niniejszego układu, moc obowiązującą posiadać będzie tekst niemiecki, o ile zaś chodzi o Aneks XI tekst angielski.

Układ niniejszy będzie ratyfikowany, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone w Paryżu u Rządu francuskiego.

Mocarstwa, których Rząd ma swoją siedzibę poza Europą, będą mogły zawiadomić jedynie Rząd francuski o ratyfikacji przez nie niniejszego układu za pośrednictwem swych przedstawicieli dyplomatycznych w Paryżu; doręczą oni w takim, wypadku odnośne dokumenty ratyfikacyjne w czasie możliwie śpiesznym.

Nowy Plan uzyska moc obowiązującą i uznanym będzie iż wszedł w życie od daty, w której Komisja Odszkodowań i Prezes Kriegslastenkommission, zgodnie stwierdzą, że:

1. Nastąpiła ratyfikacja przez Niemcy niniejszego układu, oraz że zostały wydane odpowiednie ustawy niemieckie w myśl Aneksów do nich się odnoszących.

2. Nastąpiła ratyfikacja tegoż układu przez cztery z pośród następujących Mocarstw, a mianowicie Belgję, Wielką Brytanję, Francję, Italję i Japonję.

3. Ukonstytuował się Bank Rozrachunków Międzynarodowych, że przyjął on odnoszące się do niego zobowiązania przewidziane w niniejszym układzie, oraz że otrzymał on zobowiązanie dłużnicze Rządu niemieckiego, zarówno jak i zobowiązanie Towarzystwa Niemieckich Kolei Żelaznych w formie przewidzianej w Aneksach III i IV.

Uchwała Komisji Odszkodowań obradującej w tym okładzie jak to w myśl przepisów Traktatu Wersalskiego winno mieć miejsce w wypadkach obrad nad sprawami odnoszącemi się do Niemiec, winna zapaść jednomyślnie. Niemniej jednak w tych obradach Komisji Odszkodowań będzie brał udział również i przedstawiciel Japonji z prawem głosu decydującego.

Powyższa uchwała Komisji Odszkodowań oraz stwierdzenie Prezesa Kriegslastenkommission zostanie zanotyfikowane wszystkim Mocarstwom podpisującym niniejszy układ.

W każdym jednak razie zastąpienie zobowiązań i annuitetów Planu Rzeczoznawców z 9 kwietnia 1924, przez zobowiązania i annuitety Nowego Planu nastąpi od dnia 1 września 1929, z uwzględnieniem przepisów protokółu podpisanego w Hadze 31 sierpnia 1929, oraz Aneksu II niniejszego układu.

Niniejszy układ wejdzie w życie dla każdego z Rządów, poza czterema z pośród powyżej imiennie wymienionych, które jako pierwsze układ zaratyfikują, od dały zawiadomienia o ratyfikacji względnie złożenia przez nie dokumentów ratyfikacyjnych, każda ratyfikacja będzie miała takie same skutki, jak gdyby poprzedziła uchwałę Komisji Odszkodowań i stwierdzenie Prezesa Kriegslaslenkommission.

Rząd francuski doręczy wszystkim Rządom podpisującym należycie uwierzytelniony odpis protokółów ze złożenia dokumentów ratyfikacyjnych.

Sporządzone w jednym egzemplarzu. Haga, 20 stycznia 1930.

CURTIUS

WIRTH

SCHMIDT

MOLDENHAUER

HENRI JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

PHILIP SNOWDEN

PETER LARKIN

GRANVILLE RYRIE

E. TOMS

PHILIP SNOWDEN

HENRI CHÉRON

LOUCHEUR

N. POLITIS

J. G. POLITIS

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

M. ADATCI

K. HIROTA

J. MROZOWSKI

R. ULRICH

TOMAZ FERNANDES

G. G. MIRONESCO

N. TITULESCO

J. LUGOSIANO

AL. ZEUCEANO

DR. EDUARD BENEŠ

STEFAN OSUSKY

DR. V. MARINKOVITCH

CONST. FOTITCH

SPIS ANEKSÓW.

Aneks I. - Wymiana deklaracyj między przedstawicielami Rządów: belgijskiego, brytyjskiego, francuskiego, italskiego i japońskiego z jednej strony a Rządu niemieckiego z drugiej

Aneks II. - Zarządzenia przejściowe

Aneks III. - Zaświadczenie długu Rzeszy Niemieckiej

Aneks IV. - Zaświadczenia Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

Aneks V. - Postanowienia, które należy wprowadzić względnie utrzymać w niemieckiej Ustawie o Banku

Aneks V. bis. - Postępowanie przy zmianie niektórych artykułów niemieckiej Ustawy o Banku

Aneks VI. - Ustawa odnosząca się do zmiany Ustawy dotyczącej Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft

Aneks VI. bis. - Postępowanie przy zmianie Ustawy dotyczącej Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

Aneks VII. - Przeznaczenie celem gwarancji ubocznej niektórych dochodów Rzeszy.

Aneks VIII. - Kontrakt dotyczący pełnomocnictwa (Trust)

Aneks IX .- Przepisy dotyczące świadczeń w naturze

Aneks X i Xa. - Układy pomiędzy Niemcami i Wielką Brytanją, oraz Niemcami i Francją dotyczące "German Reparation Recovery Act", oraz odnośne ustawodawstwo francuskie"

Aneks XI. - Gwarancja przyznana niemieckiej Pożyczce Zagranicznej z 1924

Aneks XII. - Przepisy dotyczące procedury Trybunału Arbitrażowego

ANEKS I.

Wymiana deklaracji między przedstawicielami Rządów belgijskiego, brytyjskiego, francuskiego, italskiego i japońskiego z jednej strony, a Rządu niemieckiego z drugiej.

Przedstawiciele Rządów: belgijskiego, brytyjskiego, francuskiego, italskiego i japońskiego oświadczają, co następuje:

Nowy Plan opiera się na zasadzie, że całkowite i ostateczne uregulowanie kwestji odszkodowań leży we wspólnym interesie wszystkich krajów, których one dotyczą, i że Plan ten wymaga współpracy wszystkich tych krajów. Bez dobrej woli i wzajemnego zaufania cel Planu nie byłby osiągnięty.

W tym duchu właśnie Rządy wierzycielskie przyjęły w układzie podpisanym w Hadze w styczniu 1930, zobowiązanie uroczyste Rządu niemieckiego, że będzie on płacił annuitety ustalone zgodnie z postanowieniem Nowego Planu, a to, jako gwarancję wykonania jego zobowiązań.

Są one przekonane, że nawet, w razie gdyby wykonanie Nowego Planu wywołało różnicę zdań lub trudności, postępowanie przewidziane przez sam Plan, wystarczyłoby, aby je rozwiązać.

Dlatego też układ podpisany w Hadze w styczniu 1930 postanawia, że w okresie mocy obowiązującej Nowego Planu uprawnienia Mocarstw wierzycielskich określone będą według postanowień tegoż Planu.

Pozostaje jednakże jedna ewentualność nie zawarta w ramach układu, podpisanego w dniu dzisiejszym. Rządy wierzycielskie są zmuszone wziąć ją pod uwagę, nie chcąc przez to bynajmniej poddawać w wątpliwość intencyj Rządu niemieckiego. Uważają one za konieczne mieć na względzie możliwość, że jeden z przyszłych Rządów niemieckich, wbrew uroczystemu zobowiązaniu, zawartemu w układzie podpisanym w Hadze w styczniu 1930, przedsięweźmie czynności, które uwidocznią jego zamiar unicestwienia Nowego Planu.

Rządy wierzycielskie mają obowiązek oświadczyć Rządowi niemieckiemu, że gdyby miał miejsce podobny wypadek zagrażający podstawom wspólnie prowadzonego dzieła, wytworzyłaby się nowa sytuacja, co do której powyższe Rządy wierzycielskie muszą już w chwili obecnej poczynić wszelkie konieczne zastrzeżenia.

Jednakże nawet w razie tej najdalej idącej ewentualności, Rządy wierzycielskie w interesie pokoju ogólnego są skłonne, zanim przedsięwezmą jakąkolwiek akcję, zwrócić się w celu stwierdzenia i oceny faktów do orzecznictwa międzynarodowego, posiadającego niezaprzeczalny autorytet. Mocarstwo, lub Mocarstwa wierzycielskie, uważające się za zainteresowane, przedłożyłoby Stałemu Trybunałowi Sprawiedliwości Międzynarodowej do rozstrzygnięcia sprawę, czy Rząd niemiecki popełnił czyny, które świadczyłyby o jego woli unicestwienia Nowego Planu.

Niemcy oświadczyłyby już w chwili obecnej, że W razie decyzji twierdzącej Trybunału, uważają za prawnie uzasadnione, by w celu zapewnienia wykonania zobowiązań Mocarstwa dłużniczego w tej formie, jak one wynikają z Nowego Planu, Mocarstwo, lub Mocarstwa wierzycielskie uzyskały pełną swobodę działania.

Rządy wierzycielskie są przekonane, że powyższa ewentualność nigdy nie będzie miała miejsca. Są one przekonane, że Rząd niemiecki podziela powyższe przeświadczenie. Mimo to są one zdania, że lojalność i obowiązek względem ich Krajów nakazuje im złożenie powyższej deklaracji na wypadek, gdyby ewentualność podobna zaistnieć miała.

II.

Przedstawiciele Rządu niemieckiego, ze swej strony, oświadczają co następuje:

Rząd niemiecki przyjmuje do wiadomości powyższą deklarację Rządów wierzycielskich, w myśl której nawet w razie gdyby zaistniały w sprawie wykonania Nowego Planu różnice zapatrywań, lub trudności, procedury przewidziane w Planie wystarczyłyby do ich rozwiązania.

Przyjmuje on zatem do wiadomości, że w okresie mocy obowiązującej Nowego Planu, uprawnienia Mocarstw wierzycielskich określone będą według postanowień tegoż Planu.

Co się tyczy drugiej części tejże deklaracji oraz ewentualności, która w niej jest wyrażona, Rząd niemiecki wyraża żal, że podobna ewentualność, którą on ze swej strony uważa za niemożliwą, jest brana pod uwagę.

Jednakże, jeżeli jedno, lub kilka Mocarstw wierzycielskich przedłożyłoby Stałemu Trybunałowi Sprawiedliwości Międzynarodowej do rozstrzygnięcia sprawę, czy postępowanie Rządu niemieckiego świadczy o jego woli unicestwienia Nowego Planu, Rząd niemiecki zgadza się z Rządami wierzycielskiemi, ażeby Stały Trybunał wydał orzeczenie, oraz oświadcza, że będzie uznawać za prawnie uzasadnione, by w wypadku decyzji twierdzącej Trybunału, Mocarstwo, lub Mocarstwa wierzycielskie uzyskały pełną swobodę działania, w celu zapewnienia wykonania zobowiązań Mocarstwa dłużniczego w tej formie, jak wynikają one z Nowego Planu.

Teksty francuski, angielski i niemiecki niniejszego Aneksu będą uznane, jako równorzędnie posiadające moc obowiązującą.

CURTIUS

WIRTH

SCHMIDT

MOLDENHAUER

HENRI JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

PHILIP SNOWDEN

HENRI CHÉRON

LOUCHEUR

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

ADATCI

K. HIROTA

ANEKS II.

Zarządzenia przejściowe.

(I). Zważywszy, że uprzednie zobowiązania Niemiec są całkowicie zastąpione przez zobowiązania przewidziane w Nowym Planie, za wyjątkiem tych, które dotyczą niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924, obligacje A, B, C, Niemiec, obligacje Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft, niemieckie obligacje przemysłowe, zarówno, jak i obligacje Bank für Deutsche Industrie-Obligationen, są ostatecznie unieważnione i zostaną zniszczone.

(II). Wierzytelności Niemiec w stosunku do Austrji, Węgier i Bułgarji, wymienione w Artykule 2M Traktatu Wersalskiego, i długi Niemiec wymienione w Artykułach 213 Traktatu w St. Germain, 196 Traktatu w Trianon i 145 Traktatu w Neuilly, są ostatecznie unieważnione, odnośne zaś papiery gwarancyjne i dokumenty do nich się odnoszące będą zniszczone.

(III) Zarządzenia dotyczące powyższego zniszczenia należą do kompetencji specjalnego Komitetu ścisłego.

(I) Od chwili wejścia w życie Nowego Planu rachunki za okres przejściowy wspomniany w Aneksie III (Artykuł 1 (1) i (2)) protokółu podpisanego w Hadze 31 sierpnia 1929, będą zamknięte. Sumy, które Niemcy efektywnie wpłacą podczas tego okresu powyżej sum, jakie były one dłużne za tenże okres, bądź z tytułu piątego annuitetu Planu Dawes'a bądź też w wykonaniu Nowego Planu i postanowień § II Aneksu III i § 1 Aneksu IV do Protokółu Haskiego, będą im zwrócone.

(II). Za cały okres na który Generalny Agent Wypłat rozporządzi powyższemi nadwyżkami, odsetki będą zapisane na dobro Niemiec w tej wysokości w jakiej odsetki uzyskane przez umieszczenie w markach niemieckich sum rozporządzalnych w wysokości wspomnianej nadwyżki zostaną wypłacone Generalnemu Agentowi Wypłat. Odsetki będą zapisane na ciężar rachunku niemieckiego w wysokości i za okres, podczas którego wypłaty dokonane przez Niemcy były niższe od tych, któreby one dokonały, gdyby Nowy Plan wszedł w życie 1 września 1929 uwzględniając jednak sumy przewidziane w dwóch następnych ustępach; powyższe odsetki zostaną obliczone według stopy równej stopie procentowej przeciętnych odsetek uzyskanych od całości nadwyżki, która ma być ewentualnie zwrócona Niemcom.

(III). Suma 6 miljonów marek niemieckich przewidziana w § 2 Aneksu III do Protokółu Haskiego będzie uznana za należną przez Niemcy w dniu, w którym Generalny Agent Wypłat otrzyma od Niemiec wystarczające wpłaty dla pokrycia tej sumy i to ponad wysokość kwot należnych w wykonaniu Nowego Planu.

(IV). Suma 30 miljonów marek niemieckich przewidziana w § 1 Aneksu IV do Protokółu Haskiego uznana jest jako należna przez Niemcy w następujących terminach płatności:

5 miljonów mk. niem. 20 września 1929.

5 miljonów mk. niem. 20 październ. 1929.

5 miljonów mk. niem. 20 listopada 1929

5 miljonów mk. niem. 20 grudnia 1929.

Saldo: 10 miljonów marek niemieckich 31 grudnia.

(V). Saldo rachunku odsetek powyżej wyszczególnione zostanie efektywnie uregulowane równocześnie z główną wypłatą zwrotną, która ma być dokonana na rzecz Niemiec w myśl całkowitego zestawienia rachunków, które będzie zatwierdzone przez Ścisły Komitet Specjalny.

(VI). Powyższe uregulowanie rachunków nie narusza prawa Rządu niemieckiego do zwrotu oszczędności, któreby zostały osiągnięte na sumie 6 miljonów marek niemieckich, przewidzianej powyżej w ustępie (III) przez Komisję Odszkodowań i przez instytucje powołane przez Plan Dawes'a, a których wydatki były dotychczas pokrywane przez annuitety Planu Dawes'a, Suma, ewentualnie zaoszczędzona, będzie notyfikowana i wpłacona Rządowi niemieckiemu z chwilą, gdy Komisja Odszkodowań będzie w możności to uczynić.

ANNEKS III.

Zaświadczenie długu Rzeszy Niemieckiej.

Rząd niemiecki przez niniejsze zaświadczenie dłużne zobowiązuje się uroczyście, zgodnie z postanowieniami Nowego Planu, w myśl artykułu I układu podpisanego w Hadze w styczniu 1930, wpłacić na ręce Banku Rozrachunków Międzynarodowych, występującego jako pełnomocnik (Trustee) Mocarstw wierzycielskich z wyłączeniem wszystkich innych pełnomocników i wszystkich wpłat bezpośrednich na ręce poszczególnych swych wierzycieli i to w poniżej wymieniony sposób: annuitety wyszczególnione na tabeli poniższej z dodatkiem sum przeznaczonych dla obsługi niemieckiej pożyczki zagranicznej, tak jak to jest ustalone w "General Bond" z dnia 10 października 1924. Wypłaty odpowiadające odnośnym annuitetom wymienionej tabeli będą uskuteczniane w formie równych wpłat miesięcznych, dokonywanych piętnastego każdego miesiąca, a jeżeli piętnasty nic jest dniem powszednim, następnego dnia powszedniego:

				W miljonach marek niemieckich
1 wrzesień	1929	31 marzec	1930	676.9
1 kwiecień	1930	"	1931	1.641.6
"	1931	"	1932	1.618.9
"	1932	"	1933	1.672.1
"	1933	"	1934	1.744.9
"	1934	"	3935	1.807.5
"	1935	"	1936	1.833.5
"	1936	"	1937	1.880.3
"	1937	"	1938	1.919.8
"	1938	"	1939	1.938.1
"	1939	"	1940	1.983.4
"	1940	"	1941	2.096.1
"	1941	"	1942	2.114.6
"	1942	"	1943	2.131.9
"	1943	"	1944	2.128.2
"	1944	"	1945	2.141.4
"	1945	"	1946	2.137.7
"	1946	"	1947	2.133.4
"	1947	"	1948	2.149.1
"	1948	"	1949	2.143.9
"	1949	"	1950	2.240.7
"	1950	"	1951	2.283.1
"	1951	"	1932	2.267.1
"	1952	"	1953	2.270.1
"	1953	"	1954	2.277.2
"	1954	"	1955	2.288.5
"	1955	"	1956	2.283.7
"	1956	"	1957	2.278.1
"	1957	"	1958	2.285.7
"	1958	"	1959	2.317.7
"	1959	"	1960	2.294.5
"	1960	"	1961	2.304.4
"	1961	"	1962	2.322.2
"	1962	"	1963	2.314.1
"	1963	"	1964	2.326.5
"	1964	"	1965	2.326.0
"	1965	"	1966	2.352.7
"	1966	"	1967	1.566.9
"	1967	"	1968	1.566.1
"	1968	"	1969	1.575.9
"	1969	"	1970	1.589.2
"	1970	"	1971	1.602.9
"	1971	"	1972	1.613.1
"	1972	"	1973	1.621.5
"	1973	"	1974	1.624.9
"	1974	"	1975	1.627.6
"	1975	"	1976	1.634.2
"	1976	"	1977	1.637.9
"	1977	"	1978	1.644.6
"	1978	"	1979	1.654.7
"	1979	"	1980	1.659.6
"	1980	"	1981	1.670.5
"	1981	"	1932	1.687.6
"	1982	"	1983	1.691.8
"	1983	"	1984	1.703.3
"	1984	"	1985	1.683.5
"	1985	"	1986	925.1
"	1986	"	1987	931.4
"	1987	"	1988	897.8

Obsługa niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924 stanowić będzie cześć annuitetów płatnych w latach odpowiadających terminom, w których annuitety będą się należeć dopóki wspomniana pożyczka powyższa nie zostanie całkowicie spłacona. Sumy przeznaczone dla obsługi tej pożyczki w wysokości w jakiej oznaczą je Trustees dodane będą każdego roku do sum, oznaczonych na powyższej tabeli i utworzą w ten sposób całość każdego należnego annuitetu. Sumy płatne każdego roku dla obsługi pożyczki będą uważane jako wpłaty dokonane na poczet części niechronionej odnośnych annuitetów i będą przekazane z chwilą ich otrzymania na ręce Trustees, na dobro niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924.

II.

Bank Rozrachunków Międzynarodowych będzie mógł zawiadomić równocześnie Rząd niemiecki, jako też bank Rzeszy, najmniej na miesiąc przed upływem terminu należnych sum, w jakiej walucie życzyłby sobie, aby te sumy przekazane były na jego rachunek. Jeżeli to życzenie nie będzie uwzględnione, Rząd niemiecki będzie mógł uskutecznić wpłatę tych części annuitetów, które nie są przeznaczone dla obsługi niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924 w walucie krajów wierzycielskich, których obywatele byli członkami Komitetu Rzeczoznawców z 1929 i w stosunku możliwie najbardziej zbliżonym do udziału przypadającego na każdego z nich, z zastrzeżeniem jednak, że wypłaty w innych walutach, niż marki niemieckie, o ile nie opierają się one na wskaźniku złotym lub na walucie wymienialnej na złoto, będą uskutecznione wyłącznie za zgodą Banku Rozrachunków Międzynarodowych.

Bank Rozrachunków Międzynarodowych udzieli pokwitowania Rządowi niemieckiemu ze wszystkich sum, które tenże wypłaci, lub wypłacenie których spowoduje na zasadzie tego zaświadczenia. Pokwitowanie oznaczy walutę otrzymaną, ale Rząd niemiecki będzie kredytowany w równowartości tych walut w markach niemieckich.

W okresie normalnego funkcjonowania Nowego Planu, w markach niemieckich opiewające pokwitowanie za wypłaty, uskutecznione na rachunek Banku Rozrachunków Międzynarodowych przez Rząd niemiecki lub w imieniu Rządu niemieckiego celem wykonania Nowego Planu stanowić będzie w stosunku do tych wypłat całkowite wystarczające zwolnienie Rządu niemieckiego z zobowiązań.

W razie całkowitego lub częściowego zawieszenia przekazów, pokwitowanie opiewające w markach niemieckich, stanowić będzie całkowite wystarczające zwolnienie Rządu niemieckiego z jego zobowiązań odnośnie do wszystkich wypłat na rachunek Trustu annuitetów, uskutecznionych w walucie innej, niż marki niemieckie i odnośnie do części wypłat, uskutecznionych w markach niemieckich, które zdaniem Banku, są użyte jako fundusze bieżące na cele dostaw lub świadczeń w naturze. Co się tyczy reszty, pokwitowanie ma jedynie charakter prowizorycznego uznania.

Rząd niemiecki przyjmuje zobowiązanie, że marka niemiecka ma i zachowa swoją zdolność do wymienności na złoto lub dewizy, jak to jest przewidziane w Artykule 31 Ustawy o Banku z 30 sierpnia 1924 i że we wszystkich okolicznościach ze względu na cele ogólne Nowego Planu, marka ta będzie miała i zachowa parytet monetarny równy ^1/_2.790 kilograma czystego złota, stosownie do określenia monet, zawartego w ustawie z 30 sierpnia 1924 o biciu monet.

Sumy wpłacone w walucie innej, niż marki niemieckie, na rachunek Trustu annuitetów, obliczone będą w markach niemieckich z zastrzeżeniem postanowień poprzedniego ustępu, przyczem będzie brany za podstawę przeciętny kurs (Mittelkurs) notowany na giełdzie berlińskiej w okresie piętnastu dni poprzedzających datę wypłaty.

III.

Do niniejszego zaświadczenia dołączone są kupony, przedstawiające, każdy z nich, całkowitą wysokość annuitetu, który ma być wypłacony z potrąceniem sum potrzebnych dla obsługi niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924. Każdy kupon jest podzielony na dwie części: część A przedstawia część annuitetu, która może być zmobilizowana i nie jest chroniona; część B zaś przedstawia część chronioną każdego annuitetu. Każda z tych dwu części kuponu annuitetu korzysta z praw całkowicie jednakowych za wyjątkiem możliwości moratorjum przewidzianych poniżej.

Bank podzieli fundusze odnoszące się do tych części kuponów annuitetu, które zostały zmobilizowane lub które mogą być zmobilizowane pomiędzy wszystkich posiadaczy odnośnych papierów razem i Państwa wierzycielskie proporcjonalnie do praw każdego do uczestniczenia w niechronionej części kuponów annuitetu, przyczem jakiekolwiek pierwszeństwo nie może być przyznane żadnej części ani żadnej wierzytelności. Bank podzieli fundusze odnośne do części kuponów annuitetu, nie mogącej zostać zmobilizowaną pomiędzy Państwa wierzycielskie, ponieważ przekazanie tych funduszów będzie mogło być dokonane dopiero po przekazaniu funduszów odnośnych do części kuponów annuitetu zmobilizowanej lub mogącej być zmobilizowaną.

IV.

Sumy odpowiadające obsłudze oprocentowania i amortyzacji części kuponów, które zostały zmobilizowane lub które mogą być zmobilizowane, muszą być wpłacone do Banku przez Rząd niemiecki w walucie innej, niż marki niemieckie, bez żadnych zastrzeżeń, to jest jedynie pod jego odpowiedzialnością: obsługa finansowa związana z temi częściami zmobilizowanemi annuitetów lub mogącemi być zmobilizowanemi, stanowić będzie zobowiązanie międzynarodowe ostateczne, bezwzględne i bezwarunkowe w zwykłem finansowem znaczeniu tego słowa.

Poza tem Rząd niemiecki zobowiązuje się na żądanie Banku Rozrachunków Międzynarodowych, działającego jako pełnomocnik Mocarstw wierzycielskich i w granicach, jakie uzna Bank ten za wskazane, zastąpić kupony (część A) przez papiery, opiewające na imię Rządu niemieckiego i wyrażające zobowiązanie Rzeszy na tych samych warunkach co niniejsze zaświadczenie i wymienione kupony. Wartość nominalna, forma papierów i wyszczególnienie waluty, względnie walut, w której lub w których będą one wypuszczone, ustalone będą przez Bank.

W stosunku w jakim pożyczki na poczet odszkodowań (charakteru ogólnego lub konwersyjnego), mogące być przedterminowo spłacone, zgodnie z warunkami ustalonemi w chwili ich emisyj, zostaną wykupione przez Niemcy, w tym stosunku część annuitetu przeznaczona na obsługę pożyczki w ten sposób wykupionej, przypadnie w tym wypadku Niemcom. Jest rzeczą oczywistą, że Bank poczyni wszelkie możliwe starania, aby pożyczki nie były wypuszczone bez przyznania Niemcom odpowiedniego prawa przedterminowego wykupu.

Jeżeli w ciągu jakiegokolwiek roku, Rząd niemiecki skorzysta z przyznanej mu w ten sposób możliwości, przekazy, których płatność przypada w toku każdego drugiego roku nie będą mogły być zawieszone na dłużej niż na rok, począwszy od daty, w której odnośnie winny były być wypłacone, chyba że przekazy, których płatność przypadała w ciągu pierwszego roku, nie były wniesione całkowicie; w tym wypadku przekazy, których płatność przypada w okresie tego drugiego roku, będą mogły być zawieszone na dwa lata, począwszy od daty, w której ewentualnie miałyby być płatne. Przekazy, płatne w okresie całego trzeciego roku, nie będą mogły w żadnym razie być zawieszone zanim przekazy, których płatność upływa w czasie pierwszego roku, nie będą wniesione w całości.

Każda suma w markach niemieckich, której przekazanie jest zawieszone, winna będzie być złożona w banku Rzeszy na rachunek Banku Rozrachunków Międzynarodowych i będzie mogła być następnie zwolniona, o ile nie będzie ona zastępować świadczeń w naturze wzamian za dokonanie przez Rząd niemiecki przekazu w walutach innych, niż marki niemieckie. Sposób zużytkowania przekazów dokonanych w markach niemieckich, bądź celem zdeponowania, bądź na poczet świadczeń w naturze, może mieć miejsce po zaistnieniu uprzednio w każdym wypadku porozumienia pomiędzy bankiem Rzeszy a Bankiem Rozrachunków Międzynarodowych.

Odsetki, których stopa będzie o 1 procent większa od obowiązującej stopy dyskontowej banku Rzeszy, lub też odsetki według stopy 5¹/₂%, w każdym jednak razie niższe z pośród tych dwóch odsetek, będą musiały być wpłacane co pół roku przez Rząd niemiecki na rachunek bieżący sum, których przekazanie względnie wypłata byłaby odroczona, a które nie byłyby złożone lub zużytkowane na rzecz świadczeń w naturze. Powyższe odsetki będą traktowane pod każdym względem w taki sam sposób jak sumy, od których są one płacone jako procent. Zyski z części funduszów, które zostały złożone, przypadną Rządom wierzycielskim.

Po upływie okresu, na który uznane zostało całkowite lub częściowe zawieszenie przekazania lub wypłaty jakiejkolwiek raty miesięcznej, winna być odnośna rata miesięczna względnie jej część, dla której przelew lub zapłata zostały odroczone, natychmiast wpłacona w zagranicznych dewizach do Banku Rozrachunków Międzynarodowych. Wyłączone z powyższych postanowień są sumy, które Mocarstwa wierzycielskie zgodnie z Nowym Planem już otrzymały w innej postaci. Postanowienie to nie narusza w niczem czynności Specjalnego Komitetu Doradczego w tej formie, jak są one przewidziane w Nowym Planie.

10.

W razie złożenia przez Niemcy oświadczenia o zawieszeniu względnie w każdym innym czasie, gdy Rząd niemiecki oświadczy Rządom wierzycielskim i Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych, że w dobrej wierze przyszedł on do przeświadczenia, iż waluta i życie ekonomiczne Niemiec byłyby narażone na poważne niebezpieczeństwo przez przekazanie w całości lub częściowo, mogącej być odroczoną części annuitetów, winien Bank Rozrachunków Międzynarodowych zwołać Specjalny Komitet Doradczy, przewidziany w rozdziale VIII(e) Planu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929.

Specjalny Komitet Doradczy winien natychmiast rozpatrzyć całokształt sytuacji jak to jest przewidziane w Nowym Planie oraz winien, przedłożyć Rządom wierzycielskim i Bankowi do rozważenia jakie zarządzenia winnyby być zdaniem jego wydane w związku z zastosowaniem Planu.

W wykonaniu Artykułu 124 Raportu Rzeczoznawców z 1 czerwca 1929 wszelkie zarządzenia Komitetu, naruszające prawa Rządów wierzycielskich, nie będą wiązać tych Rządów, chyba że będą one przyjęte i potwierdzone przez te Rządy wierzycielskie, które uczestniczyły w decyzji z 16 września 1928, powołującej do życia Komitet Ekspertów. Tak samo zarządzenia, mogące naruszać prawa Rządu niemieckiego, nie będą wiązały tego Rządu, chyba że będą przezeń przyjęte i potwierdzone.

VI.

Rząd niemiecki zobowiązuje się utrzymywać w Banku w okresie do 31 marca 1966, depozyt bezprocentowy, równy 50 procent depozytu przeciętnego, pozostającego na rachunku Trustu annuitetów. Depozyt ten nie może jednakże przekraczać 100 miljonów marek niemieckich.

W tym celu Bank Rozrachunków Międzynarodowych zakomunikuje co miesiąc Rządowi niemieckiemu i Rządom wierzycielskim średnią salda, pozostawionego w końcu każdego dnia powszedniego przez Rządy wierzycielskie we wkładzie bezprocentowym w ciągu danego miesiąca i pochodzącego z wypłat niemieckich, uskutecznianych w myśl postanowień Planu Dawes'a lub Nowego Planu do chwili, w której zostanie ono podjęte przez Rządy wierzycielskie.

Pierwszy wkład wpłacony będzie do Banku przez Rząd niemiecki w piętnaście dni po wejściu w życie niniejszego Planu. Wysokość tego wkładu obliczona będzie na zasadzie przeciętnej wyżej wspomnianych dziennych sald, pozostawionych u Agenta Generalnego Wypłat Odszkodowaniowych lub w Banku, w ciągu miesiąca, kończącego się na dwa dni powszednie przed datą wkładu; sumy, które zwrócone być mają Rządowi niemieckiemu, na mocy Załącznika III do protokółu podpisanego w Hadze 31 sierpnia 1929, nie będą przy powyższem obliczeniu brane pod uwagę.

Wkład winien być utrzymany przez miesiąc w wysokości tak obliczonej. W końcu tego okresu wkład będzie dostosowany przez wkład dodatkowy lub przez wycofanie pewnej części wkładu istniejącego na zasadzie, przeciętnej powyżej wymienionych sald dziennych, obliczanych przez miesiąc, kończący się na dwa dni powszednie przed dalą dostosowania.

Odpowiednie dostosowanie wkładu będzie miało miejsce w końcu drugiego miesiąca, licząc od daty pierwszego wkładu.

W końcu trzeciego miesiąca, a następnie w odstępach trzymiesięcznych, wkład dostosowany zostanie na zasadzie przeciętnej wyżej wymienionych dziennych sald, obliczanych przez trzy miesiące, kończące się na dwa dni powszednie przed datą każdego z tych dostosowań. Wspomniane w niniejszym ustępie okresy będą mogły być zmieniane przez porozumienie Rządów zainteresowanych i za zgodą Banku Rozrachunków Międzynarodowych.

VII.

Tytułem gwarancji pobocznej, nie naruszając ogólnej odpowiedzialności za wypłatę annuitetów i dla swej całkowitej swobody uskuteczniania tych wypłat z dochodów ogólnych, jako też nie naruszając zabezpieczeń obsługi niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924, Rząd niemiecki, zgodnie z postanowieniami odnośnego Aneksu układu podpisanego w styczniu 1930 w Hadze, przeznacza dochody z ceł, z podatków od tytoniu, piwa i alkoholu (Zarząd Monopolu Spirytusowego) na obsługę niniejszego zaświadczenia dłużnego łącznie z obsługą wszystkich obligacyj, które mogłyby być wypuszczone na warunkach przewidzianych przez Nowy Plan.

Dochód z bezpośredniego podatku rocznego w wysokości 660 miljonów marek niemieckich, należnych od Towarzystwa Niemieckich Kolei Żelaznych, przeznaczony jest również tytułem gwarancji pobocznej do obsługi annuitetów. Wypłaty należne od Towarzystwa Niemieckich Kolei Żelaznych będą uskuteczniane pierwszego dnia każdego miesiąca zgodnie z zaświadczeniem dłużnem, wydanem przez to Towarzystwo. W razie, gdy cała suma poprzedniej raty miesięcznej, należnej od Rządu niemieckiego będzie przezeń wypłacona, wypłaty uskutecznione przez Towarzystwo Niemieckich Kolei Żelaznych będą, niezwłocznie po ich wpłaceniu, przekazane Rządowi niemieckiemu.

VIII.

Zobowiązanie Rządu niemieckiego, dotyczące annuitetów, jakie przewiduje to zaświadczenie, będzie dopiero wówczas wykonane, gdy wszystkie sumy, których przekazanie lub wypłata może być od czasu do czasu zawieszona, będą faktycznie całkowicie przekazane do Banku Rozrachunków Międzynarodowych, w dopuszczonych dla wypłat dewizach innych niż marki niemieckie, lub jeśli sumy te zostaną użyte na świadczenia w naturze.

IX.

W końcu każdego okresu rocznego przewidzianego dla annuitetu po otrzymaniu przez Bank Rozrachunków Międzynarodowych od Rządu niemieckiego sum należnych na mocy niniejszego zaświadczenia, Bank Rozrachunków Międzynarodowych doręczy mu kupon odnośny do wypłat tego okresu rocznego przewidzianego dla annuitetu. Zaświadczenie będzie zwrócone, gdy wszystkie kupony zostaną wypłacone.

Postanowienia poprzednie nie naruszają przepisów Nowego Planu, o których niema mowy w niniejszem zaświadczeniu.

Kupon Annuitetu (nie zawierający obsługi niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924),

Część A.	Część B.
Rząd niemiecki wypłaci Mocarstwom wierzycielskim na ręce Banku Rozrachunków Międzynarodowych tytułem części niechronionej annuitetu za okres	Rząd niemiecki wypłaci Mocarstwom wierzycielskim na ręce Banku Rozrachunków Międzynarodowych tytułem części chronionej annuitetu za okres
od 19.....	od 19.....
do 19.....	do 19.....
sumę 612.000.000 marek niemieckich.	sumę ..... marek niemieckich.
Do niniejszego kuponu stosują się odnośne postanowienia zawarte w zaświadczeniu.	Do niniejszego kuponu stosują się odnośne postanowienia zawarte w zaświadczeniu.
Wypłaty kolejne notowane bada na odwrocie niniejszego kuponu. Po całkowitej spłacie powyższej sumy niniejszy kupon zwrócony będzie Rządowi niemieckiemu.	Wypłaty kolejne notowane będą na odwrocie niniejszego kuponu. Po całkowitej spłacie powyższej sumy niniejszy kupon zwrócony będzie Rządowi niemieckiemu.
Berlin, dnia 1930.	Berlin, dnia 1930.
Reichsschuldenverwaltung	Reichsschuldenverwaltung.

ANEKS IV.

Zaświadczenie Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

My, niżej podpisania stwierdzamy przez niniejsze zaświadczenie, że towarzystwo niemieckich kolei żelaznych będzie wpłacać tytułem udziału w annuitetach odszkodowaniowych, płatnych przez Rzeszę, podatek państwowy w wysokości 660 miljonów marek niemieckich rocznie.

Podatek powyższy będzie płatny w równych ratach miesięcznych po 55 miljonów marek niemieckich, po upływie każdego miesiąca dnia pierwszego następnego miesiąca, jeśli zaś pierwszy wypada w niedzielę lub dzień świąteczny, następnego dnia powszedniego. Podatek ten winien być wpłacany bezpośrednio na rachunek Banku Rozrachunków Międzynarodowych do banku Rzeszy. Wypłaty rozpoczynają się 1 października 1929, kończą się zaś dnia 1 kwietnia 1966. Wypłaty winny być dokonane w dniu płatności do godziny dziewiątej rano.

Podatek ten winien być uiszczony stosownie do przepisów, warunków, przywilejów i zabezpieczeń, ustalonych przez ustawę kolejową z dnia ..... w szczególności zaś w myśl następujących przepisów:

Podatek winien być opłacany z wpływów eksploatacji towarzystwa, w .razie zaś potrzeby należy do tego celu użyć wszelkich rezerw. Podatek ten będzie stał w kolejności po wydatkach personalnych, jednakże równorzędnie z wydatkami rzeczowemi kolei. Będzie on korzystał z pierwszeństwa przed innemi podatkami nałożonemi obecnie lub w przyszłości na towarzystwo, oraz przed wszelkiemi innemi obciążeniami towarzystwa, bez względu na to, czy są one zabezpieczone hipotecznie czy też nie.

Zgodnie z postanowieniami paragrafu 5 ustawy z dnia ..... zobowiązania, ciążące na towarzystwie wpłacenia podatku na rok 1965 i do 31 marca 1966 przejdzie, z zachowaniem powyższych postanowień, na przedsiębiorstwo, któremu zgodnie z artykułem 92 Konstytucji Rzeszy powierzona zostanie wówczas eksploatacja kolei żelaznych Rzeszy.

ANEKS V.

Postanowienia, które należy wprowadzić względnie utrzymać w niemieckiej ustawie o banku.

§ 1.

Pozostaje bez zmian.

§ 2.

Pozostaje bez zmian.

§ 3.

Pozostaje bez zmiany (łącznie z § 5 ustawy z 30 sierpnia 1924 o biciu monet).

§ 6.

Bank jest zarządzany przez dyrekcję banku Rzeszy (Reichsbank), składającą się z prezesa i wymaganej ilości członków. Dyrekcja banku Rzeszy ustala w szczególności politykę banku w dziedzinie monetarnej, dyskontowej i kredytowej.

Prezes i członkowie muszą być narodowości niemieckiej.

Dyrekcja banku Rzeszy orzeka zwykłą większością głosów; w razie równości głosów, głos prezesa przeważa.

Rada nadzorcza (Generalrat) wybierze Prezesa po zasiągnięciu opinji dyrekcji banku Rzeszy. Wymaganą będzie większość siedmiu głosów. Wybór winien być zatwierdzony przez Prezydenta Rzeszy, który podpisze akt nominacji. Przez wręczenie powyższych aktów nominacyjnych wybrany prezes zostaje prawnie wprowadzony w swoje czynności.

Członkowie dyrekcji mianowani będą przez prezesa po zatwierdzeniu przez radę nadzorcza (Generalrat). Decyzja tej ostatniej musi być powzięła taka samą większością głosów, jaka jest przepisana do wyboru prezesa. Nominacja takowych winna być zatwierdzona przez Prezydenta Rzeszy. Przez wręczenie aktu zawierającego powyższa zatwierdzanie członkowie zostają prawnie wprowadzeni w swe funkcje. Członkowie dyrekcji są mianowani na dwanaście lat z tem jednak, że każdy członek dyrekcji przestaje wykonywać swe czynności w 65 roku życia.

Przy pierwszej nominacji dyrekcji stosowane będą następujące postanowienia specjalne: liczba członków dyrekcji - z wyjątkiem prezesa - będzie podzielona na trzy grupy, z których dwie zawierać będą jednakową ilość członków, a trzecia zawierać będzie albo tyluż członków, jak każda z dwóch poprzednich, albo, o ile nie jest to rachunkowo możliwe, ilość członków niższą, niż każda z dwóch poprzednich grup, zbliżoną do niej jednak w miarę możności. Do pierwszej grupy zaliczeni będą członkowie najmłodsi, do trzeciej - najstarsi, drugą grupę tworzyć będą pozostali członkowie mający być mianowani. Członkowie pierwszej grupy wybrani będą na dwanaście lat, członkowie drugiej grupy na osiem lat, a trzeciej - na cztery lata. Granica wieku, 65 lat, stosuje się jednakowo do każdej grupy.

Mandat prezesa trwa cztery lata. Zarówno prezes jak i członkowie dyrekcji mogą być ponownie wybrani.

W razie kooptacji, lub jeżeli dyrekcja banku Rzeszy ma być skompletowana przez wybór nowego kandydata, kandydatura ta musi być zatwierdzona przez dyrekcję banku Rzeszy. Zatwierdzenie będzie uważane jako nieuzyskane w razie, gdy dwie trzecie członków rady głosować będzie przeciwko kandydaturze.

W razie poważnej przyczyny prezes i każdy z członków dyrekcji może być odwołany w każdym czasie, bez uszczerbku dla praw, które im «ą przyznane w kontrakcie. O odwołaniu z ważnych powodów prezesa decyduje rada nadzorcza (Generalrat) większością głosów, przewidziana w ustępie 4, o odwołaniu zaś członków dyrekcji, rada nadzorcza (Generalrat) tą samą większością, jednakże wymagana jest zgoda prezesa. Odwołanie prezesa lub członka dyrekcji musi być potwierdzone przez Prezydenta Rzeszy.

§ 9. (ustęp 1)

Pozostaje bez zmian.

§ 10.

Pozostaje bez zmian.

§ 12.

Walne zebranie otrzymuje corocznie sprawozdanie dotyczące administracji banku. Decyduje ono w sprawach bilansu i podziału zysków, zgodnie z niniejszą ustawą.

Walne zebranie decyduje pozatem o statutach i ich zmianie, na wniosek dyrekcji banku Rzeszy i za zgodą rady nadzorczej (Generalrat). Statuty i ich zmiany muszą być ogłoszone przez dyrekcję banku Rzeszy w "Reichsanzeiger".

§ 14.

Przy banku Rzeszy zostanie utworzona rada nadzorcza (Generalrat), składająca się z dziesięciu członków, którzy muszą być narodowości niemieckiej.

§ 15.

Prezes dyrekcji banku Rzeszy jest jednym z członków i zarazem prezesem rady nadzorczej (Generalrat).

Mandat członka rady nadzorczej (Generalrat), za wyjątkiem mandatu prezesa, trwa trzy lata.

§ 16.

Członkowie rady nadzorczej (Generalrat), z wyjątkiem prezesa, wybrani będą przez kooptację przez członków rady nadzorczej (Generalrat) sprawującej swe czynności w chwili wyborów. Wybór ten będzie zatwierdzany przez akcjonarjuszy narodowości niemieckiej. Przed wyborami, prezes rady nadzorczej (Generalrat) lub jego zastępca, zasięgnie opinji Rządu Rzeszy.

§ 17.

Następujące kategorje osób nie będą mogły być członkami rady nadzorczej (Generalrat):

osoby otrzymujące jakąkolwiek zapłatę od Rządu Rzeszy niemieckiej lub Państwa niemieckiego; przyczem wynagrodzenie za przeszłą służbę nie będzie uważane za zapłatę.

§ 18.

Rada nadzorcza (Generalrat) decyduje zwyczajną większością głosów. Jeżeli ilość głosów jest równa, głos prezesa przeważa. Postanowienie niniejsze nie stosuje się do wyboru prezesa i do wymaganego zatwierdzenia nominacji członków dyrekcji.

Na każdem ze swych posiedzeń a przynajmniej raz na kwartał rada nadzorcza (Generalrat) rozpatrzy raporty, które będą jej przedstawiane przez prezesa. Stanowić ona będzie o wszystkich wnioskach, które przedstawi jej prezes, jednakże decyzje te nie będą mogły naruszać prawa zarządu, zastrzeżonego dyrekcji banku Rzeszy.

§ 21. (ustęp ostatni).

Wszystkie zadania i obowiązki, nałożone przez Nowy Plan układu podpisanego w Hadze w styczniu 1930, bądź wogóle na wszystkie banki centralne, bądź w szczególności na niektóre z pośród nich, będą wykonywane w Niemczech przez bank Rzeszy. Wszystkie zadania i obowiązki nałożone przez Nowy Nań, bądź na kierowników banków centralnych w ogólności, bądź na niektórych z nich w szczególności, przypadną, o ile chodzi o Niemcy, prezesowi banku Rzeszy.

§ 22.

Pozostaje bez zmian.

§ 25.

Bank Rzeszy obowiązany jest na żądanie władz Rzeszy przyjmować lub wykonywać wypłaty na rachunek Rzeszy za pośrednictwem, wszystkich swoich oddziałów przystosowanych do tego celu, i zapewnić wszystkie przelewy bezgotówkowe pomiędzy kasami Rzeszy.

Bank może, nie naruszając przepisu ustępu 5, przyznać Rzeszy kredyty eksploatacyjne, ale w każdym poszczególnym wypadku tylko na przeciąg trzech miesięcy najwyżej i jedynie do wysokości stu miljonów marek niemieckich. Dnia 15 lipca każdego roku, Rzesza nie może być w jakikolwiek sposób zadłużona wobec banku.

Ustępy 3 do 6 pozostają bez zmiany.

§ 27.

Fabrykacja, immatrykulacja, podpis, emisja, wycofanie i anulowanie biletów bankowych wykonywane są pod kontrolą prezesa Rechnungshof des Deutschen Reiches, jako komisarza delegowanego.

Kontrola emisji biletów bankowych polega na Sprawdzeniu czy ilość biletów wypuszczonych odpowiada pokryciu wymaganemu przez ustawę. Kontrola ta będzie wykonana w odniesieniu do dni, w których bank Rzeszy ogłasza regularnie swój stan tygodniowy, zgodnie z ust. 1 § 36. Raporty dotyczące tej kontroli muszą być przedkładane radzie nadzorczej (Generalrat) na każdem jej posiedzeniu. Kontrola powyższa nie jest związana z za dnem rozpatrywaniem ani żadną dyskusją polityki banku Rzeszy w sprawie kredytu, dyskonta i waluty.

Stan, dotyczący pokrycia biletów i biletów znajdujących się w obiegu, winien być komunikowany codziennie komisarzowi.

Ustępy 4 i 5 pozostają bez zmiany.

§ 28.

Pozostaje bez zmian.

§ 29.

Pozostaje bez zmian.

§ 31.

Pozostaje bez zmian.

§ 38. (ustęp 4).

Podczas trwania przywileju emisji, bank Rzeszy (Reichsbank) będzie mógł przystąpić do likwidacji jedynie za pozwoleniem Rządu Rzeszy. Przed przystąpieniem do likwidacji w okresie późniejszym, bank Rzeszy musi zawiadomić o tem w swoim czasie Rząd Rzeszy.

§ 45.

Pozostaje bez zmian.

§ 45.

Pozostaje bez zmian.

ANEKS V bis.

Postępowanie przy zmianie niektórych artykułów niemieckiej ustawy o Banku.

Każdy projekt zmiany, która naruszyłaby postanowienia zawarte w aneksie V, będzie musiał być przedłożony przez Rząd niemiecki zarządowi Banku Rozrachunków Międzynarodowych.

Rada banku będzie mogła sprzeciwić się zmianom proponowanym w wypadku, gdy są one niezgodne z Nowym Planem i o ile nie zostanie osiągnięte żadne porozumienie przedłożyć spór w przeciągli dwóch miesięcy rozjemcy wybranemu za obopólną zgodą, w braku zaś tej zgody Trybunałowi, przewidzianemu przez niniejszy układ. Decyzja rozjemcy lub Trybunału będzie ostateczna i wiązać będzie Rzeszę, Bank Rozrachunków Międzynarodowych i Państwa, które podpisały niniejszy układ.

ANEKS VI.

Zmiany, jakie mają być wprowadzone do ustawy i statutów Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

Ustawa kolejowa.

Zmiany.

§ 1. Utworzenie towarzystwa.

W celu otrzymania funduszów niezbędnych do ulepszenia, udoskonalenia i rozbudowy całości urządzeń nieruchomych i taboru kolejowego Rzeszy i na inne wydatki nadzwyczajne, towarzystwo jest uprawnione do powiększenia swego kapitału zakładowego przez, wypuszczenie dalszych akcyj uprzywilejowanych (Transza B), akcyj, których całkowita kwota nominalna nie powinna przewyższać sumy dwóch miljardów marek niemieckich na każdy okres dziesięcioletni, poczynając od pierwszej emisji takich akcyj uprzywilejowanych. Powiększenie kapitału zakładowego jest uwarunkowane uprzednią zgodą Rządu Rzeszy.

Dotąd (2) bez zmian.

§ 4. Opłaty odszkodowaniowe.

Towarzystwo będzie obowiązane wpłacać tytułem udziału Deutsche Reichsbahn w annuitetach odszkodowaniowych, płatnych przez Rzeszę, podatek Rzeszy w sumie 660 miljonów marek niemieckich rocznie (opłata odszkodowaniowa). Opłata odszkodowaniowa będzie uiszczalną w równych ratach miesięcznych po 55 miljonów marek niemieckich, po upływie każdego miesiąca, pierwszego dnia każdego następnego miesiąca, jeżeli zaś pierwszy dzień miesiąca wypada na niedzielę lub dzień świąteczny, to pierwszego następnego dnia roboczego; opłata będzie wnoszona bezpośrednio na rachunek Banku Rozrachunków' Międzynarodowych w banku Rzeszy; płatność pierwszej raty przypada 1 października 1929 a ostatniej - 1 kwietnia 1966, zgodnie z postanowieniami § 5 ustawy niniejszej. Wpłaty w dniach oznaczonych będą uskutecznione przed godziną 9 rano.

Opłaty odszkodowaniowe będą pokrywane z wpływów eksploatacji towarzystwa, a w razie potrzeby ze wszystkich rezerw. Będą iść bezpośrednio za wydatkami na personel, a będą traktowane narówni z wydatkami na materjał kolejowy i materjały pędne. Będą korzystały z pierwszeństwa w odniesieniu do wszystkich innych podatków obecnie nałożonych lub mających być w przyszłości nałożonemi na towarzystwo kolei żelaznych; będą one mieć również pierwszeństwo w stosunku do wszelkich innych obciążeń hipotecznych lub niehipotecznych towarzystwa.

Wypłata opłat odszkodowaniowych przez towarzystwo będzie gwarantowana przez Rząd Rzeszy. Skoro tylko Bank Rozrachunków Międzynarodowych zawiadomi Rząd, że należna wypłata nie została uskuteczniona w całości lub w części, Rząd upoważni towarzystwo do użycia na spłatę zaległych opłat odszkodowaniowych dochodów z podatku od transportu pobieranego na dobro Rzeszy, jeżeli taki podatek istnieje. Jeżeli te środki okażą się niewystarczającemi, Rzesza pokryje deficyt w przeciągu jednego miesiąca po otrzymaniu zawiadomienia banku, czy to przez przekazanie do dyspozycji towarzystwa sum potrzebnych do zapłaty, czy to przez bezpośrednie przelanie ich na rachunek Banku Rozrachunków Międzynarodowych w banku Rzeszy. Poza postanowieniem powyższem podatek od transportu nie będzie podlegał jakimkolwiek obciążeniom z tytułu odszkodowań.

Towarzystwo będzie mogło za zgodą Banku Rozrachunków Międzynarodowych i na warunkach ustalonych w porozumieniu z tym bankiem odkupić w całości lub w części opłatę odszkodowaniową przez spłatę gotówką. Rząd Rzeszy może żądać od towarzystwa, aby zrobiło użytek z tego prawa odkupu pod warunkiem, że Rzesza odda do dyspozycji towarzystwa potrzebne kapitały. Przy ewentualnej spłacie gotówkowej wygasa w odpowiedniej wysokości zobowiązanie towarzystwa wskazane w ustępach (1) i (2). Zastrzega się prawo Rządu Rzeszy, przewidziane w układzie... z dnia.. odnośnie do odkupu annuitetów odszkodowaniowych.

§ 5. Prawo eksploatacji. Przekazywanie praw i zobowiązań.

(1)

Rzesza przekazuje towarzystwu wyłączne prawo eksploatacji kolei żelaznych na warunkach ustalonych przez ustawę niniejszą i statuty towarzystwa. Prawo eksploatacji skończy się 31 grudnia 1964 pod warunkiem, że wszystkie annuitety odszkodowaniowe płatne przed tą datą łącznie ze spłatą z 2 stycznia 1965 będą uiszczone i że wszystkie akcje uprzywilejowane będą odkupione. Zobowiązanie przypadające na towarzystwo wniesienia opłat odszkodowaniowych za rok 1965 i aż do 31 marca 1966 zostanie przekazane zgodnie z postanowieniami § 4 przedsiębiorstwu, któremu będzie powierzony wtedy zarząd kolei żelaznych Rzeszy według artykułu 92 Konstytucji Rzeszy.

(2)

W wypadku kiedy zobowiązanie towarzystwa o uiszczeniu opłat odszkodowaniowych bezpośrednio na rachunek Banku Rozrachunków Międzynarodowych w banku Rzeszy wygaśnie przed 31 grudnia 1964, okres koncesji będzie skrócony i zarazem wygaśnie prawo eksploatacji pod warunkiem jednak, że akcje uprzywilejowane będą już do tej daty odkupione, Przeciwnie, jeżeli annuitety opłat odszkodowaniowych należne do 31 grudnia 1964 nie zostaną wpłacone w całości lub jeżeli akcje uprzywilejowane nie zostaną całkowicie odkupione do 31 grudnia 1954, prawo eksploatacji zostanie przedłużone na tych samych warunkach aż do chwili uiszczenia tych spłat i odkupienia tych akcyj.

(2)

Towarzystwo będzie uprawnione do rozporządzania mieniem, należącem do kolei żelaznych Rzeszy w takiej mierze, w jakiej ono uzna to za potrzebne do eksploatacji normalnej. Przytem jednak będzie towarzystwo zobowiązane z zastrzeżeniem postanowień § 8, uzyskać zezwolenie Rządu, zanim rozporządzi jakimkolwiek majątkiem, którego wartość przechodzi 250.000 marek niemieckich. Wpływy ze sprzedaży winny być użyte na ulepszenie, udoskonalenie i rozbudowę urządzeń nieruchomych lub taboru kolejowego, o ile inny ich użytek nie będzie postanowiony w porozumieniu z Rządem Rzeszy.

§ 7. Ograniczona odpowiedzialność kolei żelaznych za długi Rzeszy.

Bez zmian.

§ 8. Pożyczki.

(2)

Z zastrzeżeniem tych zasad i przepisów prawnych i w granicach prawa Rzeszy do kontroli (§ 31 i następne) towarzystwo jest uprawnione do kierowania eksploatacją na własną odpowiedzialność.

§ 10. Wyłączne prawo eksploatacji. Bez zmian.

§ 11. Klasyfikacja kolei żelaznych.

Sprawa ustalenia czy dana linja winna być uznana za kolej użyteczności publicznej, zostanie ostatecznie rozstrzygnięta po zasięgnięciu opinji Rządu zainteresowanego państwa związkowego niemieckiego oraz towarzystwa przez ministra Rzeszy, w którego kompetencji będzie leżała kontrola nad kolejami żelaznemi.

§ 12. Przelanie prawa eksploatacji.

Towarzystwo będzie mogło w poszczególnych wypadkach i z upoważnienia Rządu przelewać swoje prawo do eksploatacji poszczególnych odcinków sieci kolejowych na osoby trzecie, o ile to uzna za korzystne dla eksploatacji i pod warunkiem, że nie wyniknie z tego żadne umniejszenie jego siły płatniczej i zabezpieczenie dla odszkodowań.

§ 13. Świadczenia na rzecz innych resortów.

Bez zmian.

§ 14. Ulgi podatkowe.

Bez zmian.

§ 15. (nowy). Udział w kosztach administracji gmin.

Tytułem zaspokojenia pretensyj dotyczących udziału w kosztach administracji gmin, w których zamieszkuje stosunkowo znaczna ilość urzędników kolejowych, towarzystwo wpłacać będzie rocznie, stosownie do układu zawartego z Rządem, sumę ustaloną na pięć (5) miljonów marek niemieckich Rządowi Rzeszy, który ustali zasady podziału tej sumy pomiędzy gminy zainteresowane. O ile sytuacja miałaby się zmienić w przyszłości, suma płatna przez towarzystwo zostanie ustalona przez nowy układ między Rządem a towarzystwem.

§ 15. (dawny). Podatek od opłat od transportu.

Zostaje zniesiony.

§ 16. Stosowanie ustaw ogólnych do towarzystwa.

(4)

Towarzystwo będzie mogło żądać dla siebie i swego personelu stosowania uprawnień z tytułu przepisów istniejących na korzyść resortów i przedsiębiorstw Rzeszy i ich personelu, w sprawach ubezpieczeń, urządzeń natury gospodarczej, pracy, opieki społecznej i prawa mieszkaniowego. Prawo do korzystania z tych uprawnień otrzyma ono przez złożenie Rządowi odnośnego oświadczenia. Jeżeli zgodnie z istniejącemi w tej kwestji przepisami, uprawnienia te winny być zatwierdzone w drodze specjalnego dekretu, to dekret taki zostanie wydany przez ministra Rzeszy, w którego kompetencji leży kontrola nad kolejami żelaznemi. Funkcje, przyznane w tej dziedzinie prawnej "Oberste Reichsbehörde", będą wykonywane przez dyrektora generalnego, o ile ustawy nie zarządzą inaczej.

(1)

Towarzystwo winno ustanowić statut personalny, przestrzegając następujących przepisów. W statucie tym będzie uregulowana sytuacja prawna i warunki służbowe oraz pobory urzędników Reichsbahn, w myśl przepisów obowiązujących dla urzędników państwowych Rzeszy. O ile towarzystwo uznaje, że warunki specjalne kolei żelaznych wymagają reglamentacji odchylającej się od przepisów stosowanych względem urzędników Rzeszy, winno ono zawiadomić o tem Rząd Rzeszy i przedyskutować z nim swoje zamiary. O ile nie zostanie osiągnięte porozumienie wyda decyzję Trybunał Specjalny, przewidziany w § 44. Istniejąca reglamentacja pozostaje w mocy aż do decyzji Trybunału.

Zarządzenie przejściowe.

Reglamentacja położenia prawnego i warunków służbowych oraz poborów urzędników towarzystwa Reichsbahn, w dniu 1 października 1929 jest uznana za ustanowioną w porozumieniu z Rządem.

(2)

Statut personalny będzie mógł ustanowić przepisy dotyczące sytuacji prawnej i warunków służbowych urzędników i robotników, o ile takowe nie są przedmiotem umów (umowa zbiorowa, umowa przedsiębiorstwa, umowa indywidualna pracy) stosownie do zasad ogólnych przyjętych w tej sprawie.

Zarządzenie przejściowe.

Uznaje się, że sprawy uregulowane w dniu 1 października 1929 w §§ 3 - 32 statutu personalnego lub pozostawione przez powyższe paragrafy statutu do uregulowania Dyrektorowi Generalnemu mogą być przedmiotem przepisów statutu personalnego za wyjątkiem postanowień przeciwnych wynikających z § 19 (3).

(3)

Ustawy i zarządzenia, natury ogólnej w dziedzinie ustawodawstwa pracy, opieki społecznej i ubezpieczeń stosują się również do urzędników, pracowników i robotników towarzystwa, za wyjątkiem odmiennych przepisów ustawy niniejszej lub statutów towarzystwa. W szczególności przepisy prawne o czasie trwania pracy pracowników i robotników są również obowiązujące dla pracowników i robotników towarzystwa. Jednakże w tych rodzajach służby, w których warunki specjalne służby kolejowej lub współpraca urzędników, pracowników i robotników wymagają ujednostajnienia reglamentacji czasu pracy, towarzystwo będzie mogło ujednostajnić tę reglamentację stosując do pracowników i robotników przepisy obowiązujące co do czasu trwania pracy urzędników. Rodzaje służby, w których można zastosować w sposób ogólny do pracowników i robotników czas trwania pracy urzędników, są wskazane w § A Aneksu II, który stanowi część ustawy niniejszej, w § B natomiast są wskazane rodzaje służby, w których takie zastosowanie jest niedopuszczalne. Co do rodzajów służby, które nie są wskazane ani pod A, ani pod B i w których reglamentacja czasu trwania pracy będzie uskuteczniona przez konwencję ogólną a w szczególności przez zbiorową umowę pracy, winno się uwzględnić zasadę przedstawioną wyżej odnośnie do możności stosowania w niektórych wypadkach czasu trwania pracy urzędników do pracowników i robotników.

(4)

i (5) dotąd (3) i (4) bez zmian.

§ 20. Gwarancja praw nabytych.

Bez zmian.

§ 21. Lokalny przydział personelu.

Bez zmian.

§ 22. Statut personalny.

Statut personalny ustanowiony przez towarzystwo unormuje w szczególności kwestje następujące z uwzględnieniem postanowień ustawy niniejszej:

(a) warunki przyjęcia i awansu urzędników,

(b) określenie rodzaju służby urzędników,

(c) pobory w czasie służby czynnej względnie w stanie nieczynnym i wszystkie inne remuneracje zwyczajne urzędników zarówno jak emerytury i zabezpieczenia pozostałych rodzin,

(d) czas trwania służby urzędników towarzystwa,

(e) warunki przyjęcia i nominacji kandydatów uprawnionych do służby cywilnej.

§ 23. Obowiązki urzędników.

(3)

Bez zmiany.

§ 24. Przeniesienie w stan nieczynny.

Towarzystwo będzie mogło stanowić o przeniesieniu swych urzędników w stan nieczynny z przyznaniem im odprawy.

Co się tyczy zasad przeniesienia w stan nieczynny środków odwołania się, które winny być przyznane urzędnikom przeciwko tym zarządzeniom, to winny one być uregulowane przez statut personalny. Postanowienia statutu personalnego obowiązujące w dniu 1 października 1929, które odnoszą się do przeniesienia w stan nieczynny, do środków odwoławczych i do udziału przedstawicieli urzędników w decyzjach o środkach odwołania się, nie mogą być zmieniane bez zgody Rządu.

§ 25. Osoby uprawnione do służby cywilnej.

Bez zmian.

§ 26. Ustalenie poborów.

(2)

dotąd (3). Postanowienie to nie narusza w niczem prawa towarzystwa przyznania, według zasad ogólnych, gratyfikacyj za zajmowanie stanowisk szczególnie odpowiedzialnych, lub w warunkach pracy specjalnie trudnych, jak również za usługi wyjątkowe, pod warunkiem" że takie gratyfikacje nie przewyższą w sumie 4% sumy wydatków ogólnych na pobory i inne remuneracje zwyczajne urzędników. Zasady powyższe będą ustalone i ogłoszone po naradzie z Hauptbeamtenrat lub przedstawicielstwem urzędników, które ewentualnie zajmie jej miejsce w myśl przyszłego ustawodawstwa.

(3)

Wydawanie upoważnień:

(a) do ostatecznego zamknięcia dla eksploatacji danej linji kolejowej lub ważnej stacji.

Na wypadek zamknięcia ważnych warsztatów wystarczającem jest zawiadomienie Rządu przez towarzystwo sześć miesięcy naprzód;

(b) do podjęcia udoskonaleń lub zmian zasadniczych i o charakterze ogólnym urządzeń technicznych a w szczególności, do podjęcia rozszerzenia lub zmniejszenia trakcji elektrycznej, jak również do poczynienia zmiany w systemach urządzeń ochronnych. Warunki wykonania pozostawia się całkowicie towarzystwu.

(3)

Upoważnienie należy uważać za wydane, o ile w przeciągu 20 dni od chwili wręczenia podania towarzystwo nie otrzyma odpowiedzi od ministra Rzeszy, w którego kompetencji leżeć będzie kontrola nad kolejami żelaznemi. We wszystkich wypadkach Rząd wyda w możliwie najkrótszym przeciągu czasu ostateczną decyzję co do proponowanych przez towarzystwo taryf. Jeżeli Rząd nie powziął decyzji ostatecznej w przeciągu sześciu miesięcy, albo jeżeli odmawia upoważnienia częściowo lub w całości, towarzystwo będzie mogło wnieść apelację przed Trybunałem Specjalnym, przewidzianym w § 44. W takim wypadku taryfy obowiązujące pozostają w mocy aż do decyzji tego Trybunału.

(5)

Rząd będzie mógł ponadto wymagać takich zmian w taryfach, jakie uzna za potrzebne. Jeżeli istnieje pod tym względem niezgoda między Rządem a towarzystwem, to sprawa będzie przedłożona Trybunałowi Specjalnemu, przewidzianemu w § 44 ustawy.

§ 34. Ochrona czynności związanych z opłatami reparacyjnemi, ich oprocentowaniem i amortyzacją.

Nadzór Rządu nad eksploatacją i taryfami towarzystwa winien być, zgodnie z, ustawą niniejszą, wykonywany przez Rząd w taki sposób, żeby wypłaty z tytułu opłat reparacyjnych, procentów i amortyzacji pożyczek, dywidendy akcyj uprzywilejowanych, jak również odkup tych akcyj zostały zabezpieczone.

§ 35. Rozkłady jazdy.

Bez zmian.

§ 36. Rokowania z rządami obcemi.

Bez zmian.

§ 37. Budowy.

(2)

Jeżeli budowa lub zmiany urządzeń istniejących na kolejach żelaznych wchodzą w zakres czynności policyjnych jednego z państw niemieckich, towarzystwo winno wysłuchać opinji władz tego Państwa przed ustaleniem planów powyższych robót. O ile budowa lub zmiana wchodzi w zakres czynności władz Rzeszy, które przejęły funkcje policyjne danego Państwa, należy również wysłuchać opinji tych władz Rzeszy. Jeżeli przy zasięganiu opinji okaże się, że istnieją różnice poglądów między towarzystwem a władzami zainteresowanemi danego Państwa lub Rzeszy, plany winny być ostatecznie ustalone przez Rząd Rzeszy. Plany nowych linij kolejowych towarzystwa są zawsze ustalane ostatecznie przez Rząd Rzeszy. W tych wypadkach towarzystwo winno przedłożyć ministrowi, w kompetencji którego leży kontrola nad kolejami żelaznemi, plany a ewentualnie także i opinje władz zainteresowanych. Zatwierdzenie planu obejmuje decyzję ostateczną co do wszelkich spraw stojących w związku z opracowaniem planu.

(3)

Wywłaszczenie albo przymusowe ograniczenie prawa własności odnośnie do części mienia kolei żelaznych Rzeszy i do nieruchomości towarzystwa jest dopuszczalne jedynie po uprzedniem upoważnieniu ze strony Rządu.

§ 39. Wzajemne prawa kolei żelaznych i innych dróg publicznych.

Jeżeli w pewnym punkcie skrzyżowania się kolei żelaznych z drogą publiczną, zwiększenie ruchu lub wszelka inna nowa okoliczność wykaże konieczność zmiany w urządzeniach kolejowych lub na drodze publicznej, koszty ponosi towarzystwo, o ile zmiana została wywołana wyłącznie przez potrzeby komunikacji kolejowej lub też koszty ponosi ten, do którego należy budowa drogi publicznej, jeżeli zmiana została wywołana wyłącznie przez potrzeby drogi publicznej; w obydwu wypadkach jednak strona, której potrzeby nie spowodowały zmian wymienionych, weźmie udział w wydatkach w miarę korzyści finansowych, jakie wyciągnie z tej zmiany. Jeżeli zmiana została spowodowana jednocześnie przez potrzeby komunikacji kolejowej i drogi publicznej, koszty będą podzielone proporcjonalnie pomiędzy obie strony. W razie nieporozumienia co do podziału wydatków, decyzja ostateczna będzie wydana przez ministra Rzeszy, w którego kompetencji leży kontrola nad kolejami żelaznemi, chyba że decyzja taka winna zapaść w drodze sądownictwa administracyjnego.

§ 40. Przekazywanie spraw dotyczących administracji transportów.

Rząd Rzeszy może, w porozumieniu z towarzystwem, powierzać niektórym władzom, lub urzędnikom towarzystwa, w szczególności dyrekcjom, sprawy dotyczące kontroli Rzeszy nad kolejami które nie są eksploatowane przez towarzystwo (artykuł 95 Konstytucji), jak również sprawy Administracji transportów. Sprawy te będą prowadzone według instrukcji i na rachunek Rządu, Pracownicy towarzystwa, którym będą powierzone tego rodzaju sprawy, winni być specjalnie zaprzysiężeni do wykonywania tych funkcyj.

§ 41. Wygaśnięcie prawa do eksploatacji.

(1)

Z chwilą wygaśnięcia swego prawa do eksploatacji towarzystwo przekaże bezpłatnie Rządowi koleje żelazne ze wszystkiemi przynależnościami i zapasami potrzebnemi do normalnej eksploatacji oraz wszystkie przedsiębiorstwa dodatkowe utrzymywane w normalnym stanie i bez obciążeń, z zastrzeżeniem układów, które towarzystwo mogło zawrzeć z Rządem na mocy § 8, Towarzystwo przekaże również Rzeszy wszystkie udziały w innych przedsiębiorstwach. To przekazanie pociągnie za sobą jednocześnie przejęcie przez Rzeszę wszystkich praw i zobowiązań wynikających z eksploatacji wykonywanej przez towarzystwo.

(2)

Wymieniony Trybunał będzie utworzony przy Reichsverwaltungsgericht; od chwili ustanowienia powyższego sądownictwa Trybunał będzie utworzony przez jedną z Izb Reichsverwaltungsgericht wyznaczoną raz na zawsze przez Prezesa tego ostatniego Trybunału. O ile spór dotyczyć będzie kwestyj taryfowych, skład Trybunału poza Izbą powyższą będzie uzupełniony przez dwóch asesorów, mianowanych przez Prezesa Reichsverwaltungsgericht ma każdy rodzaj sprawy, jednego na propozycję Rządu Rzeszy, drugiego na propozycję towarzystwa. Aż do utworzenia Reichsverwaltungsgericht, Trybunał Specjalny, który będzie miał siedzibę przy Reichsgericht, będzie się składał z trzech członków stałych i z dwóch członków wyznaczanych na każdy rodzaj sprawy. Prezes Staatsgerichtshof mianuje członków stałych zarówno jak dwóch zastępców i wyznaczy z/pomiędzy członków stałych, Prezesa i Wiceprezesa. Ci członkowie stali będą sędziami wyspecjalizowanymi w prawie publicznem. Członkowie wyznaczeni do każdego rodzaju sprawy będą również mianowani przez Prezesa Staatsgerichtshof, jeden na propozycję Rządu, drugi na propozycję towarzystwa. Do Trybunału Specjalnego stosować się będą mutatis mutandis przepisy §§ 19, zdania 2 i 3, 20 - 22, 24 - 26, 28, ustęp 1, 29, ustęp 1 i ustęp 2 zdanie 1, oraz § 30 ustawy dotyczącej Staatsgerichtshof (Reichsgesetzblatt 1921 str. 905). Szczegóły postępowania sądowego zostaną ustalone regulaminem, który wyda Prezes Staatsgerichtshof, a po utworzeniu Reichsverwaltuingsgericht Prezes tego sądu i zostaną one ogłoszone w Reichsigesetzblatt, Regulamin ten postanowi, że Trybunał będzie wydawał swe orzeczenia w terminie jak najkrótszym.

(1)

Akcje uprzywilejowane będą opiewały na okaziciela z prawem swobodnej cesji. Będą one uprawniały do otrzymania zwrotu kapitału przed wygaśnięciem prawa do eksploatacji, jak również do dywidendy uprzywilejowanej. Jeżeli w ciągu danego roku uprzywilejowana dywidenda nie została w całości wypłacona, należy ją później wypłacić z zysków lat następnych. W razie wypłaty dywidendy na poczet akcyj zwyczajnych winna być wypłacona dywidenda dodatkowa na akcje uprzywilejowane (Transza A) zgodnie z postanowieniami § 25.

(2)

W ciągu dwóch pierwszych lat po rozpoczęciu koncesji, towarzystwo winno zrealizować akcyj uprzywilejowanych na sumę nominalną pięciuset (500) miljonów marek niemieckich. Rząd Rzeszy może domagać się, aby sumy otrzymane z tej emisji zostały mu przekazane w całości.

§ 6. Akcje zwyczajne.

Bez zmian.

§ 7. Forma i tekst akcyj.

Bez zmian.

§ 8. Obligacje odszkodowaniowe.

Będzie skreślony.

§ 9. Inne obligacje.

Będzie skreślony.

§ 10. Organizacja towarzystwa.

Bez zmian.

§ 11. Rada Administracyjna.

(1)

Od 31 grudnia 1930, co roku sześciu członków ustępuje z Rady; mandat każdego członka Rady jest określony na przyszłość na lat trzy. Członkowie ustępujący mogą być ponownie wyznaczeni. Wyznaczenie nowych członków lub ponowna nominacja wychodzących winna mieć miejsce przed rozpoczęciem następnego roku budżetowego.

Postanowienie przejściowe.

Mandat obecnych członków Rady wygasa:

dnia 31 grudnia 1930 dla tych członków Rady, których mandat wygasa także według obowiązujących dotychczas przepisów w tym dniu;

dnia 31 grudnia 1931 dla tych członków Rady, których mandat, według obowiązujących dotychczas przepisów, wygasa 31 grudnia 1932;

dnia 31 grudnia 1932 dla tych członków Rady, których mandat, według obowiązujących dotychczas przepisów, wygasa 31 grudnia 1934.

Ich następcy będą mianowani na trzy lata.

W drodze wyjątku czterej członkowie, obywatele obcy, zakończą swe funkcje z chwilą uzyskania przez niniejszą ustawę mocy obowiązującej. Ich następcy będą mianowani przez Rząd w tymże dniu i jedynie na czas trwania mandatów członków obywateli obcych, który to czas jest oznaczony stosownie do wyżej wskazanych zasad do 31 grudnia 1930, 1931 lub 1932 r.

(1)

Rada będzie miała kontrolę nad prowadzeniem przedsiębiorstwa i będzie decydować we wszystkich kwestjach ważnych natury zasadniczej lub ogólnej a mianowicie:

o mianowaniu Dyrektora Generalnego i wyższych urzędników na wniosek Dyrektora Generalnego,

o ustalaniu budżetu,

o ustalaniu bilansu i rachunku, zysków i strat,

o podziale zysków,

o zarządzie rozporządzalnemi kapitałami towarzystwa,

o upoważnianiu towarzystwa do zaciągania pożyczek i kredytów na rachunek towarzystwa i udzielaniu hipotek jako zabezpieczeń,

o zatwierdzaniu wszelkich wydatków czynionych na rachunek kapitału jeżeli przekraczają one normę ustaloną przez Radę,

o zatwierdzaniu przepisów ogólnych dotyczących stanu prawnego i warunków służby i uposażenia personelu, a w szczególności przepisów dotyczących uposażenia i wynagrodzenia.

(2)

Nadwyżka z eksploatacji pozostająca z wpływów pochodzących z eksploatacji po uiszczeniu opłat odszkodowaniowych i po pokryciu wydatków na eksploatację będzie, stosownie do przepisów paragrafu 4 ustawy, zużytkowana w sposób następujący:

1. Wypłacony zostanie przedewszystkiem procent od obligacyj i pożyczek towarzystwa zarówno jak i sumy przeznaczone na niezbędne amortyzacje.

2. Następnie zostanie utworzony fundusz zapasowy (rezerwa ustawowa) dla pokrycia ewentualnego deficytu eksploatacji i dla zapewnienia regularnego uiszczenia opłat odszkodowaniowych oraz, dla obsługi procentów i amortyzacyj, obligacyj i pożyczek. Do tego kapitału zapasowego będzie przelewane corocznie dwa (2)% dochodów brutto z eksploatacji do chwili, w której kapitał ten, nie osiągnie sumy maksymalnej czterechset pięćdziesięciu (450) miljonów marek niemieckich.

Po uzupełnieniu rezerwy ustawowej aż do sumy maksymalnej wyżej wymienionej, zostanie utworzona inna rezerwa (rezerwa na dywidendę) celem zapewnienia regularnego wypłacania cywidendy od akcyj uprzywilejowanych. Na cel ten zastanie przeznaczony jeden (1) % dochodów brutto aż do chwili, gdy rezerwa ta osiągnie sumę pięćdziesięciu (50) miljonów marek niemieckich. Całość wpłat, które winny być dokonane za jeden rok budżetowy do. obu rezerw, ustawowej i na dywidendę legalną nie będzie mogła nigdy przekroczyć dwóch (2) % wpływów brutto. Postanowienia § 4, ustęp 2, zdanie 1, ustawy odnoszą się również do rezerwy na dywidendę.

Jeżeli po osiągnięciu tych sum maksymalnych okaże się konieczność skorzystania z rezerw, coroczne wpłaty, będą musiały być ponownie podjęte celem ich uzupełnienia w myśl powyżej przytoczonych postanowień.

(3)

Czysty zysk otrzymany z nadwyżki, pochodzącej z eksploatacji, po uiszczeniu opłat lub przelewów dokonanych na cele poprzednio wymienione, będzie zużyty w porządku nas cynującym:

1. W pierwszym rzędzie spłacone zostaną sumy zaległe, które mogły pozostać jako należność akcyj uprzywilejowanych Transzy A, gdyby dywidenda uprzywilejowana nie mogła być w całości wypłacona w latach poprzednich. Następnie spłacona zostanie dywidenda od tych akcyj za ostatni rok budżetowy.

2. Opłacone zostaną przedewszystkiem sumy zaległe, które mogły pozostać jako należność akcyj uprzywilejowanych Transzy B, jeżeli dywidenda uprzywilejowana nie mogła być w całości wypłacona w latach poprzednich. Następnie spłacona zostanie dywidenda od tych akcyj za ostatni rok budżetowy.

3. Zwrócone zostaną Rządowi Rzeszy sumy przez niego ewentualnie zaawansowane, zgodnie z § 4, ustęp 4 ustawy, jako zabezpieczenie opłat odszkodowaniowych.

4. Rada Administracyjna decydować będzie w porozumieniu z Rządem Rzeszy o przeznaczeniu pozostałości z, czystego zysku stosując się do zasad następujących.

W pierwszym rzędzie będą podniesione sumy równe przynajmniej dwudziestu pięciu (25)% rozporządzalnej reszty, obliczone bez brania pod uwagę sum będących do przeniesienia z poprzedniego roku budżetowego. Sumy te będą przeznaczone dla rezerwy na dywidendę aż do chwili gdy rezerwa ta osiągnie wysokość stu (100) miljonów marek niemieckich. Jeżeli po osiągnięciu tych sum maksymalnych okaże się konieczność skorzystania z rezerw, wpłaty będą musiały być Wznowione celem, ich ponownego uzupełnienia.

Specjalne fundusze rezerwowe będą mogły być utworzone. Począwszy od roku 1935 będzie utworzony specjalny fundusz rezerwowy celem wykupu akcyj uprzywilejowanych. Utworzenie tego funduszu będzie mogło być postanowione również i przed tą datą. Żadne rezerwy nie będą stworzone dla wykupu akcyj zwyczajnych.

W wypadku kiedy Rada postanowi rozdzielić nadwyżkę zysków, zostanie ona podzielona jak następuje: jedna trzecia (¹/₃) dla akcyj uprzywilejowanych Transzy A tytułem dywidendy dodatkowej, dwie trzecie (²/₃) dla akcyj zwyczajnych.

Jednakże jeżeli akcje uprzywilejowane Transzy A nie zostaną wypuszczone na całą przewidzianą sumę dwóch (2) mil jardów marek niemieckich, część zysku przypadająca na akcje uprzywilejowane tej Transzy, które nie zostały wypuszczone, będzie przyznana akcjom zwyczajnym.

(4)

Z rezerwy utworzonej na zasadzie § 25, ustęp 2, Nr. 3 statutów załączonych do ustawy z 30 sierpnia 1924 będzie przekazana suma czterechset pięćdziesięciu (450) miljonów marek niemieckich do rezerwy ustawowej, pozostałe zaś sumy tej rezerwy przekazane zostaną do rezerwy na dywidendę.

§ 26. Przepisy specjalne dotyczące Serji I do V akcyj uprzywilejowanych Transzy A.

Dla akcyj uprzywilejowanych Transzy A Serji I do V stosuje się następujące przepisy:

1. Powyższe akcje uprzywilejowane opiewają na marki złote. Dywidenda uprzywilejowana i dywidenda dodatkowa, jak również suma przeznaczona do wykupu akcyj uprzywilejowanych, są płatne w markach złotych lub ich równowartości w markach niemieckich. Marka złota w myśl przepisu niniejszego jest równoważnikiem 1/2790 kilograma czystego złota. Równowartość ta będzie obliczona na podstawie ceny złota w Londynie, notowanej oficjalnie trzeciego dnia powszedniego przed zatwierdzeniem bilansu przez Radę Administracyjną i na podstawie średniego kursu notowań oficjalnych wypłat na Londyn i tegoż dnia na giełdzie w Berlinie. W razie gdyby złoto nie było notowane oficjalnie trzeciego dnia powszedniego przed zatwierdzeniem bilansu, obliczenie winno być oparte na ostatniem przed tym dniem notowaniu oficjalnem londyńskiej ceny złota. Jeżeli okaże się z przerachowania, że za kilogram czystego złota, wypada nie więcej niż 2.820 i nie mniej niż 2.760 marek niemieckich to za każdą należną markę w złocie winna być wypłacona jedna marka niemiecka w legalnych środkach płatniczych.

Na dywidendę każdej akcji uprzywilejowanej serji IV i V Transzy A. wypłacana będzie 2 stycznia każdego roku stosownie do warunków emisji zaliczka w markach niemieckich.

Przy wykupie akcyj uprzywilejowanych przeznaczonych do wykupu, marka złota będzie przeliczona na markę niemiecką według sposobu konwersji przewidzianej dla dywidendy, biorąc za podstawę notowania uskutecznione trzeciego dnia powszedniego poprzedzającego wykup.

2. Powyższe akcje uprzywilejowane będą mogły być wykupione w całości lub w części dopiero od początku 16-tego roku po ich emisji. Jednakże o ileby zobowiązanie towarzystwa do dokonywania wypłat na poczet opłat odszkodowaniowych kończyło się przedtem, towarzystwo będzie mogło wykupić te akcje uprzywilejowane od dnia wygaśnięcia powyższego zobowiązania.

3. Kurs wykupu tych akcyj uprzywilejowanych, do którego dochodzą dywidendy bieżące, jak również dywidendy zaległe, zostaje ustalony, jak następuje: 20% powyżej parytetu jeżeli wykup ma miejsce przed końcem 25-go roku, licząc od udzielenia koncesji towarzystwu, i 10 % powyżej parytetu jeżeli wykup ma miejsce od 26-go do końca 35-go roku. Po 35-tym roku wykup będzie uskuteczniony według parytetu.

Powyższe akcje uprzywilejowane nadają prawo do wykupu kapitału najpóźniej na dzień 31 grudnia 1964.

ANEKS II. DO USTAWY.

(A.)- W zastosowaniu § 19 ustęp (3) ustawy, towarzystwo może czas trwania pracy urzędników zastosować do pracowników i robotników w następujących działach:

I.-Nadzór torów.

1. Dróżnicy.

2. Nadzorcy linij.

3. Inny personel nadzoru torów.

II.-Personel bloków na linji

III.-Służba stacyjna.

1. Personel kierowniczy (łącznie z kierownikami działów).

2. Rachunkowość i prace piśmienne.

3. Ruch pociągów jak również nadzór w myśl § 9 "Fahrdienstvorschriften".

4. Przekazywanie informacyj telegraficznych i telefonicznych.

5. Posterunki zwrotnicze i zwrotnice ręczne.

6. Robotnicy.

7. Kontrolerzy peronowi (łącznie z funkcjonariuszami mającymi za zadanie informowanie publiczności).

8. Nadzorcy i posłańcy.

9. Inny personel stacyjny, o tyle o ile jest on częściowo zajęty w jednym z innych działów wyszczególnionych pod A.

IV.-Dział kas i ekspedycji.

O ile nie zostanie zarządzone inaczej pod B. (VI).

1. Personel kierowniczy (łącznie z naczelnikami działów).

2. Rachunkowość, roboty piśmienne.

3. Miejsce sprzedaży biletów i kasowe (łącznie z miejscami udzielania informacyj).

4. Ekspedycja bagaży i posyłek express.

5. Ekspedycja towarów frachtem pośpiesznym i zwyczajnym oraz wysyłka zwierząt.

6. Przyjmowanie, wydawanie i ładowanie bagażu i towarów.

7. Obsługa wagonów i wysyłki pociągów.

8. Nadzorcy i posłańcy.

9. Inny personel działu kas i ekspedycji.

V.-Personel konwojujący pociągi pasażerskie i towarowe.

VI.-Dział ruchu.

1. Personel nadzorczy.

2. Rachunkowość i prace piśmienne.

3. Personel parowozów i automotorów.

VII.-Personel okrętowy linij wewnętrznych i przybrzeżnych za wyjątkiem holowników na Menie.

1. Personel obsługi mostów.

2. Personel maszyn.

3. Personel stoczni.

4. Inny personel.

VIII.-Personel biur administracji centralnej, dyrekcji i inspektoratów.

(B.)- Towarzystwo nie ma prawa stosować czasu trwania pracy urzędników do pracowników i robotników następujących działów:

I. Utrzymanie toru i linij telegraficznych, magazynów materjałów do nawierzchni, budynków, kamieniołomów, produkcja balastu, złóż piaskowych, impregnacja drzewa, ogrodnictwo, rolnictwo i leśnictwo.

II. Warsztaty reparacyjne kolei żelaznych jak również przedsiębiorstwa drugorzędne z niemi związane jak elektrownie, gazownie, laboratorja.

III. Warsztaty telegraficzne.

IV. Pralnie.

V. Warsztaty magazynowe.

VI. Personel zajęty wyłącznie na peronach lewarowych w halach przeładowań, liczący zwykle ponad 25 robotników tej kategorji.

ANEKS VI. Bis.

Procedura późniejszych zmian w ustawie i statutach Deutsche Reichsbahngssellschaft.

W ciągu trwania koncesji towarzystwa, Rzesza będzie mogła stosownie do procedury wskazanej poniżej, wprowadzić do ustawy o kolejach żelaznych i do statutów zmiany, które okazałyby się uzasadnionemi przez nowe okoliczności, lub których użyteczność byłaby wykazana na mocy doświadczenia z tem jednak, aby zmiany te nie naruszały postanowień dotyczących wypłat i zabezpieczeń odszkodowań jak również niezależnego charakteru towarzystwa wraz z jego autonomiczną administracją.

Zmiany przewidywane dla ustawy będą przedyskutowane w łonie komitetu stałego, składającego się z czterech członków, który orzeknie czy są one lub nie zgodne z przepisami ustępu I. Jeżeli komitet poweźmie decyzję jednomyślnie, decyzja jego jest ostateczną.

Jeżeli jednomyślna zgoda w komitecie nie zostanie osiągnięta, sytuacja pozostaje niezmienioną, lecz sprawa ta może, na wniosek jednego z, członków komitetu, być poddana decyzji Trybunału interpretacyjnego przewidzianego w układzie podpisanym z Niemcami w Hadze w styczniu 1930 roku.

Decyzja może również być powierzona, za jednomyślną zgodą komitetu, jednemu tylko arbitrowi, którym będzie prezes lub jeden z, członków Trybunału interpretacyjnego.

Komitet poweźmie swoją decyzję w terminie dwóch miesięcy od daty zakomunikowania czterem członkom komitetu projektowanych zmian.

Członkowie komitetu stałego, którzy będą wybrani ze względu na ich kompetencje w sprawach omawianych przez ustawę o kolejach żelaznych będą wyznaczani na pięć lat od chwili wejścia w życie niniejszej ustawy. Dwóch z tych członków będzie mianowanych przez Rząd Rzeszy, zaś pozostali dwaj przez Rządy innych mocarstw zapraszających na konferencję w Hadze. Jeżeli członek komitetu nie może w wypadku poszczególnym wykonywać swoich obowiązków, to będzie on zastąpiony na ten wypadek przez Rząd państwa, którego jest obywatelem.

Rząd Rzeszy zanotyfikuje członkom komitetu projektowane zmiany. Członkowie niemieccy są obowiązani porozumieć się z innymi członkami co do daty i miejsca zebrania komitetu. Koszty utrzymania tego komitetu ponosi Rząd Rzeszy.

Wbrew postanowieniom uprzednim zmiany będą mogły być wprowadzone swobodnie przez Rzeszę po zasięgnięciu opinii rady administracyjnej do artykułów 11, 20, 21, 25, 28, 35, 36, 37, 38, 40, ustawy, które to artykuły dotyczą spraw drugorzędnej wagi z punktu widzenia układu z tem jednak, że zmiany te nie pociągną za sobą nowych ciężarów dla towarzystwa i że zachowają one przepisy dotyczące wypłat i zabezpieczeń odszkodowań jak również niezależny charakter towarzystwa wraz z jego autonomiczną administracją.

ANEKS VII.

Przeznaczenie niektórych dochodów Rzeszy na zabezpieczenie dodatkowe.

Rząd niemiecki przeznacza, z zastrzeżeniem obciążeń istniejących na korzyść Trustees niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924, dochody z opłat celnych, z podatków na tytoń, piwo i alkohol (Administracja Monopolu) na obsługę zaświadczenia dłużnego reprezentującego płatna przez Niemcy annuitety łącznie z obsługą wszystkich obligacyj, jaki mogłyby być wypuszczone w warunkach przewidzianych przez Nowy Plan. W tym celu Rząd niemiecki, bez uszczerbku dla swej odpowiedzialności ogólnej za wypłatę annuitetów i swej całkowitej swobody uskuteczniania tych wypłat ze swoich dochodów ogólnych, zabezpieczy dochodami powyższych podatków, tytułem zabezpieczenia dodatkowego, wypłaty niezbędne do pokrycia annuitetów w tej wysokości, w jakiej zostały one ustalone w innem miejscu. Jest to rodzaj zastawu negatywnego uzależnionego od warunków następujących.

Postanowienia niniejszego Aneksu uzyskają moc obowiązującą zamiast postanowień "Protokółu dotyczącego opłat odszkodowaniowych pobieranych z dochodów budżetowych niemieckich, jak również ustanowienia kontroli nad dochodami z cel, podatku od alkoholu, tytoniu, piwa i cukru", który stanowi Aneks I układu londyńskich z 9 sierpnia 1924, zawartego między komisją odszkodowań i Rządem niemieckim, dla zapewnienia wykonania raportu pierwszego komitetu rzeczoznawców. Tem samem protokół ten traci moc obowiązującą.

ANEKS VIII.

Projekt kontraktu o pełnomocnictwie (Trust).

Zawarty dnia ..... 1930 roku między Rządami ..... (oznaczonemi poniżej mianem "Rządy wierzycielskie") z jednej strony i Bankiem Rozrachunków Międzynarodowych (oznaczonym poniżej mianem "Trustee"), z drugiej strony.

Zważywszy, że w związku z wykonaniem Nowego Planu, jaki został ustalony przez układ podpisany w Hadze w styczniu 1930 (oznaczony poniżej mianem "Plan") Rządy wierzycielskie pragną mianować wspólnie Bank Rozrachunków Międzynarodowych swoim wspólnym i wyłącznym pełnomocnikiem (trustee) do odbierania, zarządzania i podziału annuitetów płatnych przez Niemcy i do wykonywania wszelkich innych czynności związanych z temi annuitetami, wszystko to w sposób, jaki jest przewidziany przez Plan i w granicach statutów banku, i zważywszy, że Bank Rozrachunków Międzynarodowych przyjął do wiadomości postanowienia Planu i jest gotów przyjąć wykonywanie tego pełnomocnictwa (trust):

zostało ustalone między stronami należącemi do umowy niniejszej, że treść, warunki i granice czynności Trustee w tej sprawie zarówno, jak stosunki, zobowiązania i prawa stron są następujące:

Artykuł II.

Trustee jest upoważniony i zobowiązuje się do:

przejęcia wszystkich sald, jakie mu zostaną przekazane przez generalnego agenta do wypłat odszkodowaniowych w chwili zamknięcia rachunków tego ostatniego, z zastrzeżeniem praw różnych Rządów wierzycielskich przy podziale tych sald i, w razie potrzeby, wszystkich zobowiązań i roszczeń jeszcze nie zlikwidowanych w chwili przekazywania ich; wszystkie te dane, tak, jak są one wyszczególnione w rachunkach agenta generalnego do wypłat odszkodowaniowych, będą dostarczone Trustee w chwili przekazywania;

przejmowania w swoim charakterze pełnomocnika (in trust) co miesiąc, poczynając od...1930, od Rządu niemieckiego dla wniesienia na rachunek Rządów wierzycielskich podpisujących kontrakt niniejszy i na rachunek Trustee s. niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924, wszelkich wypłat, które mają być uiszczone przez Niemcy po tej dacie na mocy Planu zarówno jak na mocy wyżej wymienionego zaświadczenia dłużnego, a stanowiących obsługę wymienionego długu lub wypłatę sum przypadających wymienionym Rządom wierzycielskim tytułem annuitetów niechronionych i annuitetów chronionych, tak, jak są one określone i wyszczególnione w Planie.

Załącza się przy niniejszym uwierzytelnioną tabelę określającą raty miesięczne i roczne przypadające, w ciągu całego okresu trwania annuitetów, na każdy Rząd wierzycielski, podpisujący niniejszy kontrakt z części niechronionej, z części chronionej i z całości annuitetu niemieckiego (Aneks C).

Artykuł III.

Za wyjątkiem okresu zawieszenia przekazów annuitetu chronionego w tej postaci, jak jest on poniżej przewidziany w artykule XI, Trustee przyjmować będzie wypłaty rat miesięcznych annuitetów płatnych przez Niemcy wyłącznie w walucie innej niz marka niemiecka. Będzie on jednak mógł przyjąć za każdą miesięczną ratę annuitetu spłatę w markach niemieckich sumy równej jednej dwunastej całości sumy zawartej w tym annuitecie, a odnoszącej się do wykonania programów bieżących, dotyczących świadczeń W naturze oraz czynności wypływających z Reparation Recovery Act.

Podejmując zarządzenia celem otrzymania walut, innych, jak marka niemiecka, Trustee, będąc zawiadomiony o życzeniach Rządów wierzycielskich w tym względzie, zawiadomi jednocześnie Rząd niemiecki oraz bank Rzeszy (Reichsbank) przynajmniej na miesiąc przed płatnością należnych sum o swoich życzeniach odnośnie do walut, jakie życzy on sobie, aby były wniesione na jego rachunek. Jeżeli te życzenia nie są uwzględnione, Trustes jest upoważniony do zgodzenia się na to, by spłaty Niemiec były uiszczone w całości w walutach państw wierzycielskich, których obywatele byli członkom komitetu rzeczoznawców i w stosunku, o ile możności, najbardziej zbliżonym do raty przypadającej na każdy z tych krajów, przyjąwszy za zasadę, że spłaty w walutach nieopartych na wskaźniku złotym lub wymienialnych na złoto będą dokonywane wyłącznie za zgodą Trustee.

Trustee wyda pokwitowanie Rządowi niemieckiemu na wszystkie sumy, które wypłaci lub każe wypłacić z tytułu zarówno annuitetu chronionego jak i annuitetu niechronionego. Na tem pokwitowaniu wskaże on waluty jakie otrzymał, jak również sumę stanowiącą ich równowartość w markach niemieckich, która to suma będzie zapisana na dobro Rządu niemieckiego.

Przy końcu każdego okresu annuitetu, gdy Trustes otrzyma od Rządu niemieckiego sumy należne na mocy Planu za dany rok, Trustee wręczy temuż kupon zaświadczenia Rządu niemieckiego, odpowiadający wypłatom, na dany rok.

Trustee przyjmuje do wiadomości zaciągnięte przez Rząd niemiecki zobowiązanie, że marka niemiecka będzie miała i zachowa swoją wymienialność na złoto lub na dewizy, jak to jest przewidziane w artykule 31 ustawy z dnia 30 sierpnia 1924 i że we wszelkich okolicznościach, dla celów ogólnych Planu, marka niemiecka będzie miała i zachowa parytet monetarny 1/2790 kilograma czystego złota stosownie do określenia zawartego w ustawie z 30 sierpnia 1924 o biciu monet.

Sumy wpłacone w walutach innych jak marka niemiecka na rachunek Trust'u annuitetów będą obliczone w markach niemieckich, z zastrzeżeniem postanowień zobowiązania powyżej wskazanego, według przeciętnej kursu średniego (Mittelkurs) giełdy berlińskiej za okres 15-dniowy poprzedzający datę wypłaty.

Sumy w markach niemieckich, które towarzystwo kolei żelaznych niemieckich przekazuje na rachunek Trustee do banku Rzeszy (Reichsbank) w wysokości 55 milionów marek niemieckich pierwszego dnia każdego miesiąca, za miesiąc poprzedni zgodnie, z warunkami wyżej wskazanego zaświadczenia dotyczącego zobowiązania wydanego przez to towarzystwo, będą aż do zupełnej spłaty tego zaświadczenia oddawane do dyspozycji Rządu niemieckiego przez Trustee, co miesiąc, natychmiast po otrzymaniu, o ile rata miesięczna, która winna być płacona dnia 15-go każdego miesiąca przez Rząd niemiecki została w całości uiszczona.

Artykuł IV.

Wszystkie sumy przeniesione z rachunku agenta generalnego odszkodowań lub spłacone tytułem annuitetów niemieckich, będą przekazane na rachunek Trust'u annuitetów. Wszystkie sumy wypłacone przez Niemcy tytułem annuitetów będą pod zarządem Trustee i będą musiały co miesiąc, natychmiast po ich otrzymaniu, być użyte i podzielone w sposób poniżej wskazany, przyjąwszy za zasadę, że zobowiązania Trustee odnośnie do tych sum będą wyłącznie takie, jakie przypadają normalnie na bankiera przy wykonaniu umowy trust'u i że w żadnym razie Trustee nie zezwoli na przekroczenie rachunku lub kredytu ze strony jakiegokolwiek Rządu wierzycielskiego.

jedna dwunasta udziału każdego Rządu wierzycielskiego w annuitecie niechronionym będzie niezwłocznie przedmiotem zapisania w księgach Trustee na rzecz tego Rządu specjalnej sumy w walucie innej jak marki, niemieckie i to na rachunku Trust'u annuitetów. Jeżeli jeden z Rządów zmobilizuje część przyznanego mu annuitetu niechronionego, wtedy w każdym miesiącu z przypadającej mu na mocy paragrafu niniejszego części będą ściągnięte sumy niezbędne dla obsługi wypuszczonych, a niezamortyzowanych obligacyj, zgodnie z warunkami umów zawartych uprzednio przy takich emisjach: sumy te odjęte od rat każdego z Rządów biorących udział w emisjach będą przekazywane co miesiąc na rachunek Trustee pożyczek w ten sposób wypuszczonych, i pozostaną na nim aż do chwili dokonania spłat na obsługę procentów i amortyzację obligacyj, zgodnie z warunkami każdej z umów pożyczkowych;

w wykonaniu artykułu 88 aneksów do raportu rzeczoznawców z 7 czerwca 1929 (poniżej oznaczonego mianem "Raport rzeczoznawców") sumy, będące przedmiotem zapisów sum specjalnych, przewidzianych w ustępach poprzednich, pozostaną nieoprocentowanej w działach poszczególnych państw rachunku Trustu annuitetów do wysokości następujących ekwiwalentów minimalnych:

		marki niemieckie
	Francja	68.037.500
	Wielka Brytanja	26.587.500
	Italja	13.887.500
	Belgja	7.512.500
	Rumunja	1.312.500
	Jugosławja	5.462.500
	Grecja	450.000
	Portugalja	862.500
	Japonja	862.500
	Polska	25.000
		25.000.000

Wszystkie sumy figurujące w działach poszczególnych państw na rachunku Trust'u annuitetów, poza w ten sposób przewidzianemu, nieoprocentowanemi, minimalnemi depozytami, bęc ą mogły być swobodnie podjęte z tego rachunku przez Rządy wierzycielskie i to zgodnie z następnym ustępem;

z zastrzeżeniem wyżej przytoczonych postanowień oraz zgodnie z postanowieniami Planu, Trustee jest upoważniony do przekazania i zobowiązuje się przekazać w datach, jakie mu będą wskazane wszelkie sumy figurujące na imię któregokolwiek z Rządów wierzycielskich na rachunku Trust'u annuitetów, na każdy rachunek oprocentowany otwarty w księgach Banku Rozrachunków Międzynarodowych, lub do każdego innego banku lub bankiera, względnie nadać sumom tym takie przeznaczenie, jakie Rząd wierzycielski mógłby mu wskazać. W żadnym wypadku jednak Trustes nie zezwoli i przekroczenie rachunku: b kredytów przez którykolwiek Rząd wierzycielski.

Artykuł VII.

Co się tyczy świadczeń w naturze, Reparation Recovery Acts i innych podobnych czynności, Trustee jest upoważniony i zobowiązuje się dokonywać wypłaty (w markach niemieckich) do wysokości salda miesięcznego, jakiem rozporządza każdy z Rządów wierzycielskich (w markach niemieckich), czeków, przekazów, lub rozporządzeń przelewowych wydanych przez upoważnionych przedstawicieli któregokolwiek z Rządów wierzycielskich; każdy z tych Rządów wierzycielskich zobowiązuje się podać do wiadomości Trustee nazwiska i pełnomocnictwa tych przedstawicieli i doręczyć wzory ich podpisów.

Artykuł VIII.

Wypłata uiszczona przez Trustee w wykonaniu dokumentów bankowych, wymienionych w artykule poprzednim pociąga za sobą dla niego pełne i całkowite zwolnienie z sum przekazanych w markach niemieckich. Wypłata dokonana w walutach innych jak marki niemieckie przez przekazy lub virement sum pochodzących z rachunku Trust'u annuitetów na polecenie jednego z Rządów wierzycielskich lub na mocy uprawnień przyznanych przez powyżej zamieszczony artykuł IV, pociąga za sobą dla Trustee całkowite i zupełne zwolnienie z sum wypłaconych. Poza tem możliwie najrychlej po skończeniu okresu każdego annuitetu, skoro poszczególne Rządy wierzycielskie otrzymają wyciągi z rachunku rocznego i sprawozdania komisarzy sprawdzających, wymienionych w poniżej zamieszczonym artykule XVII, kompetentna władza każdego Rządu wierzycielskie-go wyda Trustee pokwitowanie i udzieli zwolnienia całkowitego i ostatecznego z sum istotnie wpłaconych temu Rządowi wierzycielskiemu, lub wpłaconych na jego zlecenie w ciągu danego roku, takich sum, jakie są wykazane we wspomnianym wyciągu z rachunku.

Artykuł IX.

Trustee oświadcza, że przyjął do wiadomości, iż Rząd niemiecki zobowiązuje się utrzymywać w banku w ciągu okresu kończącego się w dniu 31 marca 1966 nieoprocentowany wkład, równoważny 50% wkładu przeciętnego, pozostającego na rachunku Trust'u annuitetów, nieprzewyższający jednak 100 miljonów marek niemieckich.

W tym celu bank zanotyfikuje co miesiąc Rządowi niemieckiemu i Rządom wierzycielskim przeciętną sald z zamknięć każdego dnia powszedniego, sald pozostawionych przez Rządy wierzycielskie jako wkład bezprocentowy w ciągu tego miesiąca, a pochodzących z wypłat niemieckich uiszczonych w okresie mocy obowiązującej planu Dawes'a względnie w okresie mocy obowiązującej niniejszego Planu aż do chwili wycofania tych sald przez Rządy wierzycielskie.

Pierwszy wkład będzie przekazany przez Rząd niemiecki do banku w 15 dni po wejściu w życie Nowego Planu, a suma tego wkładu będzie obliczona według przeciętnej sald dziennych, wyżej wymienionych, pozostawionych u agenta generalnego, lub w banku w ciągu miesiąca kończącego się na dwa dni powszednie przed datą dokonania wkładu za wyjątkiem sum podlegających zwrotowi Rządowi niemieckiemu na mocy Aneksu III do protokółu podpisanego w Hadze 31 sierpnia 1929 i wszelkich porozumień dodatkowych.

Wkład będzie utrzymany w wysokości w ten sposób obliczonej w ciągu jednego miesiąca. Przy końcu tego okresu wkład zostanie dostosowany przez wkład uzupełniający, lub też przez wycofanie części istniejącego wkładu na podstawie przeciętnej sald dziennych, wyżej wspomnianych, z miesiąca kończącego się na dwa dni powszednie przed datą dostosowania.

Dostosowanie podobne będzie miało miejsce przy końcu drugiego miesiąca, poczynając od daty pierwszego wkładu.

Przy końcu trzeciego miesiąca, a następnie w trzymiesięcznych odstępach wkład będzie dostosowywany na podstawie przeciętnej sald dziennych, wyżej wspomnianych z trzech miesięcy, kończących się, na dwa dni powszednie przed datą każdego dostosowania. Okresy przewidziane w ustępie niniejszym będą mogły być zmienione w drodze porozumienia się Rządów zainteresowanych i za zgodą Trustee.

Trustee przyjmie ten wkład na warunkach niniejszego artykułu.

Artykuł X.

Trustee oświadcza, że przyjął do wiadomości postanowienia Planu, które dotyczą czynności przyznanych Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych na wypadek, gdyby Rząd niemiecki złożył oświadczenie wywołujące konieczność zwołania specjalnego komitetu doradczego; Trustee wyraża Zgodę, Rządy wierzycielskie zaś potwierdzają, że winien on wykonywać w sposób wskazany w Planie, czynności, które mu w ten sposób zostają powierzone.

Trustee zaznacza, że w zastosowaniu artykułu 124 raportu rzeczoznawców, wszelkie zalecenia komitetu dotyczące praw Rządów wierzycielskich, będą Rządy te obowiązywały jedynie na wypadek, gdy zostaną one przyjęte i potwierdzone przez Rządy wierzycielskie, które brały udział w uchwale z 16 września 1928, odnoszącej się do utworzenia komitetu rzeczoznawców; w tenże sam sposób wszelkie zalecenia dotyczące praw Rządu niemieckiego będą wiązały ten Rząd jedynie, gdy zostaną przez niego przyjęte i potwierdzone.

Artykuł XI.

Skoro tylko Trustee otrzyma, zgodnie z Planem od Rządu niemieckiego notyfikację o zawieszeniu przekazywania całości lub części annuitetu chronionego, winien on zawiadomić o tem Rządy wierzycielskie.

(a) skoro zawieszenie to nastąpi:

(1) Trustee będzie w dalszym ciągu przekazywał co miesiąc sumy potrzebne do zapewnienia obsługi niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924 zgodnie z § a) artykułu IV niniejszego kontraktu.

(2) Trustee będzie w dalszym ciągu kredytował i przekazywał co miesiąc, zgodnie z postanowieniami § b) artykułu IV niniejszego kontraktu, sumy wpłacone przez Rząd niemiecki tytułem annuitetu niechronionego.

(3) W razie częściowego zawieszenia przekazów lub wypłat annuitetów chronionych w ciągu pewnego określonego roku, Trustee podzieli część annuitetów chronionych, które zostały istotnie wpłacone i przekazane w ciągu wymienionego roku w ten sposób, by w miarę możności dochody poszczególnych wierzycieli, pochodzące z całości wypłat istotnie przekazanych przez Niemcy (czy to tytułem annuitetów niechronionych, czy też annuitetów chronionych), były proporcjonalne do ich odnośnych udziałów w całkowitych annuitetach. należnych od Niemiec w danym roku na mocy Planu, wszystko to z zastrzeżeniem, że Rządy wierzycielskie uprawnione do zapisania szczególnych sum na annuitecie niechronionym nie otrzymają w żadnym razie sumy niższej od tych sum zapisanych, które są im odnośnie należne z tegoż annuitetu.

(4) Jeżeli suma annuitetów chronionych spłacona i przekazana przez Niemcy jest niedostateczna do zapewnienia każdemu z Rządów wierzycielskich całości należnego mu udziału w niemieckich wypłatach, które zostały mu przekazane z uwzględnieniem oznaczonych w paragrafie poprzednim specjalnych sum zapisanych na annuitecie niechronionym, Trustee podniesie, zgodnie z postanowieniami § 202 aneksów do raportu rzeczoznawców, z funduszu gwarancyjnego, który ma być utworzony przez Rząd francuski, sumy potrzebne dla pokrycia niedoborów każdego z wymienionych Rządów wierzycielskich. Sumy w ten sposób wycofane z funduszu gwarancyjnego będą, zgodnie z Planem, zwrócone do tegoż funduszu z chwilą zakończenia okresu zawieszenia wypłat.

(b) W ciągu zawieszenia częściowego lub całkowitego przekazów, Trustee będzie mógł przyjmować od Niemiec wpłaty w markach niemieckich na poczet sum, których przekazywanie zostało zawieszone, a których wypłata nie została zawieszona w wykonaniu Planu. Trustee jest upoważniony do wydawania Rządowi niemieckiemu pokwitowań za wypłaty, pokwitowań, które będą miały charakter zaświadczeń tymczasowych. Zaświadczenia te będą wymieniane na pokwitowania ostateczne w miarę przekazywania sum zawieszonych, lub w miarę zużytkowania marek niemieckich przyjętych przez Trustee, w wykonaniu paragrafu niniejszego, jako spłaty za świadczenia w naturze, lub z tytułu Reparation Recovery Acts i podobnych czynności, i to w wykonaniu programów specjalnych, wymienionych w aneksie IV raportu rzeczoznawców.

(c) Wszelkie sumy przyjęte w markach niemieckich przez Trustee w wykonaniu paragrafu b) powyżej zamieszczonego będą podzielone w postaci wpisów kredytowych W księgach Trustee w taki sposób, aby uzupełnić kredyty należne każdemu Rządowi na dany rok w wykonaniu Planu oraz fundusz gwarancyjny w takiej wysokości, w jakiej zostały z niego zaczerpnięte konieczne sumy. Powyższe marki niemieckie będą zarządzane przez Tarusitee w sposób przewidziany przez Plan.

(d) Strony zawierające niniejszy kontrakt zgadzają się, że wszystkie lokaty tych funduszów w markach niemieckich będą dokonane przez Trustee na odnośny rachunek Rządów wierzycielskich w myśl ich interesów na ich korzyść i ich ryzyko. W szczególności dochody z lokaty marek niemieckich wniesionych do funduszu gwarancyjnego będą przyznane Rządowi francuskiemu.

Artykuł XII.

Rządy wierzycielskie i Trustee zgadzają się, że Trustee będzie miał wyłączne pełnomocnictwo do działania w charakterze agenta Rządów wierzycielskich, lub też jakiegokolwiek z pośród nich w sprawach, dotyczących mobilizacji uruchomienia annuitetów niemieckich, i że wykonywując czynności, oraz korzystając z uprawnień, które mu są przyznane jako agentowi w tej sprawie, Trustee kierować się będzie przepisami Planu, dotyczące-mi mobilizacji annuitetów. Będzie on w szczególności zachowywać następujące przepisy:

(a) Jeżeli okaże się praktycznie możliwem dla Trustee podjęcie emisji papierów wartościowych, reprezentujących kapitalizację części annuitetu, zawiadomi on o tem Rządy wierzycielskie. Możliwość podjęcia takiej operacji winna być zbadana przez Trustee, za każdym razem, gdy będzie o to proszony przez jeden lub kilka Rządów wierzycielskich.

Jeżeli po zbadaniu, oraz w wypadkach innych, niż wskazanych w ustępie drugim § b), Trustee uzna taką operacją za niewskazaną, winien on będzie wskazać Rządom zainteresowanym powody, na których jest oparta jego opinja.

(b) Jeżeli jeden, lub kilka Rządów zainteresowanych wezmą pod uwagę podjęcie przez nie same emisji na rynku własnym, Trustee w chwili tej operacji określi najniższe warunki emisji.

W każdym jednak razie, jeżeli taka operacja jest brana pod uwagę w związku z konwersją wewnętrzną, Rząd zainteresowany będzie mógł zaofiarować obligacje na swoim rynku na warunkach, jakie będzie mógł uzyskać bez badania ze strony Trustee, czy emisja papierów wartościowych jest wskazana, wskazana za zasadę, że będą one notowane jedynie na rynku emisyjnym.

(c) Jeżeli jeden lub kilka Rządów zainteresowanych wezmą pod uwagę emisję międzynarodową na innych rynkach niż ich własny i na żądanie tychże Rządów, Trustee, jeżeli uważa, po zbadaniu, że sytuacja tych rynków pozwala na podjęcie takiej emisji, winien wydać zarządzenia dla zrealizowania emisji, wyznaczając po upewnieniu się, że zainteresowane banki centralne nie wnoszą sprzeciwu, rynki, na których oferty mają być zrobione.

W wypadku podobnych emisyj poszczególne Rządy posiadające część jeszcze nieuruchomioną w części niechronionej annuitetów, będą miały możność uczestniczenia w tej emisji w następującym stosunku cyfrowym: Francja 500, Wielka Brytanja 84, Italja 42, Japonja 6,6, Jugosławia 6, Portugalja 2,4.

Żadna emisja o charakterze międzynarodowym nie może jednakże mieć miejsca na rynku jednego z krajów, którego Rząd podpisał niniejszy kontrakt bez zgody tego Rządu, zarówno o ile chodzi o wysokość emisji, jak i o warunki, na których operacja będzie dopuszczona.

(d) Jeżeli podjęcie emisji zostało zdecydowane i jeżeli jeden lub kilka Rządów wierzycielskich zwrócą się o to do niego, Trustee ustali, w porozumieniu z temi Rządami i bankierami dokonywującymi emisji, szczegóły warunków wypuszczenia obligacyj.

(e) Trustee zażąda od Rządu niemieckiego w warunkach przewidzianych przez Plan ustanowienia papierów wartościowych nadających się do emisji.

(f) Truatee oświadcza swoją gotowość do działania w charakterze pełnomocnika (Trustee) lub przedstawiciela posiadaczy obligacyj lub agenta dla wszystkich transz obligacyj wypuszczonych zgodnie z przepisami Planu, w takiej mierze, w jakiej to przewiduje kontrakt pożyczkowy, który ma być zawarty między Trustee i Rządami zainteresowanemi przy emisji takich obligacyj.

(g) Koszta i opłaty komisyjne Trustee, zarówno za ustanowienie papierów wartościowych jak i za ich emisję, będą ustalone między Trustee i Rządami zainteresowanemi stosownie do zakresu czynności jakie Trustee będą mogły być powierzone przy danej operacji finansowej.

Artykuł XIII.

Trustee wniesie na rachunek kredytu specjalnego Trust'u, depozyt, który Rząd francuski zobowiązał się wnieść w warunkach przewidzianych przez Plan aż do wysokości sumy 500 miljonów marek niemieckich w walutach innych jak marki niemieckie i opartych na wskaźniku złotym lub na wymianie na złoto.

Trustee zobowiązuje się zarządzać temi funduszami w ten sposób, żeby sumy zdeponowane były do rozporządzenia w walutach opartych na wskaźniku złotym lub na wymianie na złoto, walutach innych jak marki niemieckie a to w celu wyrównania spłat niedostatecznych na rzecz innych wierzycieli w okresie zawieszenia przekazów.

Trustee wypłaci Rządowi francuskiemu, według stopy maksymalnej przyjętej dla depozytów długoterminowych i z zastrzeżeniem postanowień c) i d) Artykułu XI, procent od sum figurujących na tym rachunku w walutach innych jak marki niemieckie.

O ile będzie uzgodnione, że depozyt ten zostanie utrzymany dłużej niż 5 lat, to da on prawo Rządowi francuskiemu do uczestnictwa w zyskach Banku na warunkach przewidzianych w Artykule 53 e) 1) jego statutów. Będzie on zwrócony Rządowi francuskiemu w warunkach przewidzianych w Planie.

Artykuł XV.

Podejmując się czynności odnoszących się do wpłat mających być dokonanemi i rachunków, które winny być prowadzone co do świadczeń w naturze, Reparation Recovery Acts i innych czynności podobnych, jak to przewidziane powyżej, Trustee oświadcza, że przylał ponadto do wiadomości układ odnoszący się do świadczeń w naturze i Reparation Recovery Acts zamieszczone w odnośnych załącznikach układu podpisanego w Hadze w styczniu 1930; zgadza się zachowywać je w granicach swoich kompetencyj i uprawnień, jako Banku, tak, jak te kompetencje i uprawnienia są przewidziane w statutach.

Artykuł XVII.

Trustee przekaże każdemu Rządowi wierzycielskiemu przy końcu każdego miesiąca wykaz wszystkich sum otrzymanych i wypłaconych przez niego w ciągu tego okresu z tytułu annuitetów niemieckich. Trustee prześle również każdemu z Rządów wierzycielskich w możliwie najkrótszym czasie po dniu 3 marca 1931 roku i w latach następnych odpis wyciągu z rachunków, takiego w tej formie, w jakiej zostanie on zatwierdzony przez komisarzy weryfikatorów Banku Rozrachunków Międzynarodowych, odnośnie do wszystkich operacyj, dotyczących annuitetu niemieckiego, łącznie z obsługą niemieckiej pożyczki zagranicznej 1924. Wyciąg ten będzie się odnosił do operacyj uskutecznionych od tej daty, do której był sporządzony poprzedni wyciąg roczny, o ile zaś chodzi o pierwszy wyciąg, to odnosić się on będzie do operacyj dokonanych od chwili utworzenia Banku. Będą do niego dołączone odpisy wszystkich raportów, które zostaną ewentualnie sporządzone w sprawie tych rachunków przez komisarzy weryfikatorów. Bank dostarczy również każdemu Rządowi wierzycielskiemu po jednym egzemplarzu swego Ogólnego Raportu Rocznego, skoro tylko ten ostatni zostanie ogłoszony.

Artykuł XVIII.

Od chwili uzyskania mocy obowiązującej niniejszego kontraktu aż do całkowitego jego wykonania, Rządy wierzycielskie poza utworzeniem wkładów przewidzianych w Artykule IV e), zgadzają się płacić Trustee prowizję 1 pro mule od wypłat faktycznie otrzymanych od Rządu niemieckiego, na ich rachunek tytułem remuneracji przewidzianej w Artykule 84 Aneksów do Raportu Rzeczoznawców.

Opłata ta stanowić będzie na korzyść Trustee zgodnie z Planem uprzywilejowane obciążenie przez niego otrzymanych na rzecz Trust'u annuitetów na rachunek Rządów wierzycielskich.

Postanowienia artykułu niniejszego będą obowiązywać o ile nie zostanie zawarte nowe porozumienie, które będzie mogło dojść do skutku w końcu pierwszego lub jednego z pierwszych okresów budżetowych i to na żądanie jednego z mocarstw podpisujących lub Trustee.

Artykuł XX.

Rządy wierzycielskie i Trustee zgadzają się na to, że w razie powstania jakiegoś sporu pomiędzy niemi, lub pomiędzy niektóremi z nich, odnośnie do interpretacji i zastosowania postanowień niniejszego kontraktu, spór ten będzie przedłożony do ostatecznego rozstrzygnięcia Trybunałowi przewidzianemu w układzie podpisanym w Hadze w styczniu 1930, chyba, że strony biorące udział w sporze zgodzą się przedłożyć go Prezesowi Trybunału lub jednemu z członków wymienionego Trybunału, wyznaczonym jako jedyny arbiter.

Artykuł XXI.

Niniejszy kontrakt uzyska moc obowiązującą pomiędzy Trustee i Rządami wierzycielskiemi, których przedstawiciele go podpiszą, z chwilą gdy Plan zostanie zastosowany a kontrakt niniejszy zostanie podpisany w imieniu Trustee i przez cztery z pośród następujących Mocarstw: Belgję, Francję, Wielką Brytanję, Italję, Japonje.

Tekst francuski jedynie będzie posiadał moc obowiązującą.

I. E. R.

ANEKS IX.

Przepisy dotyczące świadczeń w naturze.

Zestawienie.

Tytuł I: Określenie towarów, które mają być dostarczone i czynności, które mają być wykonane z tytułu świadczeń w naturze.

Tytuł II: Użycie części świadczeń w naturze przyznanej każdemu z mocarstw wierzycielskich.

Tytuł III: Postanowienia ogólne dotyczące wykonania kontraktów w sprawie świadczeń w naturze.

Tytuł IV: Organizacja.

Tytuł V: Ustanowienie i rewizja list.

Tytuł VI: Wypłaty bezpośrednie.

Tytuł VII: Zatwierdzenie umów.

Tytuł VIII: Wypłaty.

Tytuł IX: Zakaz reeksportu.

Tytuł X: Naruszenia i oszustwa.

Tytuł XI: Arbitraż.

Tytuł XII: Postanowienia tymczasowe.

Tytuł XIII: Rewizja przepisów.

Tytuł XIV: Autentyczność tekstów.

Aneks I: Tabela wskazująca rozdział świadczeń w naturze między mocarstwa wierzycielskie.

Aneks II: Lista towarów wyłączonych (lista A).

Aneks III: Lista towarów kontyngentowanych (lista B) (ewentualnie do ustanowienia).

Aneks IV: Lista towarów, które częściowo tylko mogą być opłacane z funduszu świadczeń (lista C).

Przepisy dotyczące świadczeń w naturze.

Tytuł I.

określenie towarów, które maja być dostarczone i czynności, które mają być wykonane z tytułu świadczeń w naturze.

Towarami i czynnościami, mogącemi stanowić przedmiot kontraktu o świadczeniach są, iż zastrzeżeniem postanowień niniejszych przepisów, wszelkie towary pochodzenia niemieckiego lub też wykonane w Niemczech oraz wszelkie czynności o charakterze handlowym wykonane przez siły gospodarcze niemieckie jako to: transporty lądowe w Niemczech, transporty rzeczne, morskie lub powietrzne pod banderą niemiecką, projekty robót publicznych i kontrakty dotyczące badań dla robót, które mają być wykonane poza obszarem Niemiec, sprzedaż licencyj lub świadectw niemieckich, które mają być eksploatowane poza obszarem Niemiec, kontrakty ubezpieczeniowe, podpisane przez towarzystwa niemieckie.

Tytuł II.

Użycie części świadczeń w naturze przyznanej każdemu z mocarstw wierzycielskich.

Całość kredytów na świadczenia winna być objęta przed 31 sierpnia 1939 kontraktami, któreby nie przewidywały żadnych terminów wypłat po tej dacie.

Kredyty, które pozostawałyby ewentualnie do dyspozycji w tym terminie na skutek unieważnienia kontraktów, będą zużyte na nowe kontrakty o świadczeniach stosownie do mającego nastąpić układu między Rządem wierzycielskim a Rządem niemieckim.

Żadna dostawa nie powinna mieć miejsca ani żadna wypłata nie powinna być uskuteczniona z tytułu świadczeń w naturze po dniu 31 marca 1940.

10.

W celu uwzględnienia opóźnienia normalnie zachodzącego w wykonaniu pewnych kontraktów, każde mocarstwo wierzycielskie może na własną odpowiedzialność i z zastrzeżeniem, że wypłaty już przewidziane nie będą mogły być opóźniona z tego powodu, przedstawić w ciągu danego miesiąca do zatwierdzenia kontrakty przewidujące wypłatę na sumę wyższą od sumy kredytów, które zostały zarezerwowane dla niego na świadczenia.

W ten sposób jest określone dozwolone przekroczenie terminu:

Część nie mogąca przewyższyć 30 procent sumy kredytów unieruchomionych na rachunku danego mocarstwa wskutek opóźnień w wykonaniu kontraktów, których zatwierdzenie zostało spowodowane przez to mocarstwo, może być, na żądanie tego ostatniego, dodana do kredytów, któremi ono rozporządza na świadczenia w naturze w ciągu następnego kwartału, przyczem suma tych dodatkowych kredytów nie może nigdy przekroczyć sumy kredytów na świadczenia, pozostających jeszcze do rozporządzenia na rachunku tego mocarstwa w ciągu kwartału następującego po tym, którego kwoty rozporządzalne zostały w ten sposób zwiększone.

W końcu każdego miesiąca stan normalny jest przywrócony na podstawie sumy kredytów unieruchomionych w tym okresie.

11.

Jeżeli na skutek przyjęcia wyżej wspomnianej procedury, wypłaty mające być uiszczone wykonawcom świadczeń na rachunek pewnego mocarstwa wierzycielskiego byłyby większe od sum, któremi wspomniane mocarstwo rozporządza na ten cel, wówczas potrzebne fundusze zostaną przez to mocarstwo wyasygnowane według jego wyboru z wszelkich źródeł posiadanych przez nie i zostaną mu one zwrócone w kwartale następującym po tym, w ciągu którego wydane zostały zaliczki na kredyty otwarte na świadczenia tak, że ogólna suma kredytów tego rodzaju, przewidziana dla tego mocarstwa w załączonej do niniejszego tabeli (Aneks I) nie będzie mogła być zwiększona.

Tytuł III.

Postanowienia ogólne dotyczące wykonania kontraktów o świadczeniach w naturze.

Tytuł IV.

Organizacja.

19.

Każdy z zainteresowanych w świadczeniach w naturze Rządów wierzycielskich oraz Rząd niemiecki mianują po jednym komisarzu, który będzie miał powierzoną pieczę nad wszystkiemi sprawami dotyczącemi świadczeń w naturze i który będzie wykonywać wszystkie zadania przypadające mu na podstawie niniejszych przepisów.

Każdy z komisarzy jest odpowiedzialny przed swym Rządem za ścisłe stosowanie postanowień, które są przewidziane w przepisach.

Komisarze Rządów niemieckiego, belgijskiego, brytyjskiego, francuskiego, italskiego, japońskiego i jugosłowiańskiego zbierają się za każdym razem, gdy, zdaniem którego z zainteresowanych w świadczeniach Rządów, podobne zebranie jest potrzebne, komisarz Rządu, który proponuje zwołanie zebrania, zajmuje się wykonaniem tej czynności.

Ci sami komisarze zbierają się co roku, zasadniczo w drugiej połowie maja, w celu zbadania ogólnej sytuacji, na podstawie dokumentów statystycznych dostarczonych przez Bank Rozrachunków Międzynarodowych.

Tytuł V.

Ustanowienie i rewizja list.

Tytuł VI.

Wypłaty bezpośrednie.

42.

W razie, gdy wartość montażu dokonanego poza Niemcami w całości, lub w części siłami gospodarczymi niemieckiemi, przewyższa 1.000 marek niemieckich, wówczas montaż powoduje bezpośrednią wypłatę 50 procent tej wartości, jednakże z następującemi ograniczeniami:

45.

Jeżeli kontrakt dotyczący dostawy pewnego kompletu przewiduje dostawę jako części tego kompletu:

towarów wskazanych w uwadze (3) listy A z zastrzeżeniem, że chodzi o produkty wykończone,

to dostawia powyższych towarów powoduje bezpośrednią wypłatę tylko wówczas, jeżeli ich wartość ogólna przy wywiezieniu z fabryki lub ze składu, lub zwrócona fabryce bądź składowi sprzedawcy, przewyższa 10 procent ogólnej sumy kontraktu.

Komplet, w rozumieniu niniejszych przepisów, jest to dostawa złożona, zamówiona u jednego dostawcy i wykonana wyłącznie przez niego, lub przy współudziale poddostawców, w celu nałożenia na niego odpowiedzialności za funkcjonowanie i wydajność dostarczonego towaru (maszyna, urządzenia fabryki, statku i t. d.).

48.

Jeżeli wszakże żywność dla personelu zatrudnionego w powyższy sposób pochodzi z Niemiec, albo jeżeli personel ten w okresie trwania pracy zamieszkuje w Niemczech, lub też jeżeli specjalne zarządzenia dotyczące jego wyżywienia lub zamieszkania zostały powzięte na miejscu przez kupującego i sprzedawcę, oprocentowanie zmniejsza się w drodze porozumienia między komisarzem zainteresowanego mocarstwa wierzycielskiego a komisarzem niemieckim lub, w braku porozumienia, przez arbitra przewidzianego w niżej zamieszczonym artykule 108.

50.

Żadna wypłata bezpośrednia nie będzie uskuteczniana w tych wypadkach, gdy kontrakt nakłada na sprzedawcę obowiązek:

Tytuł VII.

Zatwierdzanie kontraktów.

69.

Odchylenia od niniejszych przepisów mogą być dozwolone przez porozumienie pomiędzy komisarzem jednego z Rządów wierzycielskich i komisarzem Rządu niemieckiego pod warunkiem, że nie będą one przekraczały:

72.

Przesyłając do Banku Rozrachunków Międzynarodowych kontrakt, dla którego odchylenia zostały dopuszczone w zastosowaniu powyżej zamieszczonych artykułów 9, 70 i 71, komisarz Rządu niemieckiego winien do niego dołączyć notę, wykazującą rodzaj odchylenia, na które wyrażono zgodę, oraz nazwiska komisarzy, którzy na powyższe wyrazili swą zgodę.

O ile chodzi, o kontrakty zatwierdzone stosownie do decyzji arbitrażowej w warunkach przewidzianych w artykule 63, komisarz, który przekazuje kontrakt, dołącza do niego kopję decyzji arbitrażowej.

73.

Statystyki, które Bank Rozrachunków Międzynarodowych winien prowadzić w wykonaniu artykułu 23, są komunikowane przez niego co miesiąc komisarzom wszystkich Rządów przyczem winny zawierać następujące dane:

Tytuł VIII.

Wypłaty.

A. Wypłaty z tytułu świadczeń w naturze.

85.

Weksle terminowe winny być wystawiane z terminem płatności co najmniej w 30 dni, najwyżej zaś w 90 dni od daty wystawienia. Mogą być one jedynie wystawiane, jeśli jest to przewidziane w kontrakcie, z tytułu którego są one wymagane.

Są one ciągnione przez Rząd wierzycielski na Bank Rozrachunków Międzynarodowych. Akceptowanie ich nie jest koniecznem.

Będą one wystawiane z polecenia kupującego, który winien je indosować i wręczyć bezpośrednio sprzedawcy.

Zawierają one wzmiankę "płatne w banku Rzeszy w Berlinie".

91.

Postanowienia tytułu VI niniejszych przepisów, odnoszące się do bezpośrednich wypłat części wartości niektórych towarów lub niektórych czynności będą miały zastosowanie w kontrakcie, gdy zajdzie po temu potrzeba:

bądź na skutek odnośnej decyzji o zatwierdzeniu kontraktu, przyczem decyzja ta winna być uważaną jako warunkowa w myśl tytułu VII.

W pierwszym wypadku kontrakt ustanawia daty i wysokość płatności, które winny być wnoszone bezpośrednio.

W drugim wypadku daty i wysokość płatności, które winny być wnoszone bezpośrednio, są wyszczególnione w decyzji o zatwierdzeniu w ten sposób, aby wypłaty bezpośrednie były dokonywane w tych samych terminach i w tym samym stosunku, jak wypłaty na rachunek świadczeń.

W obu wypadkach kupujący uiszcza wypłaty bezpośrednie sprzedającemu w myśl powszechnie obowiązujących przepisów handlowych.

Tytuł IX.

Zakaz reeksportu.

94.

Nie jest reeksportem w rozumieniu niniejszych przepisów:

95.

Mocarstwa wierzycielskie winny przedkładać do zatwierdzenia wszelkie kontrakty, odnoszące się do dostawy towarów, jedynie wraz ze wzmianką w samym kontrakcie, lub w aneksie, zawierającą następującą deklarację kupującego:

"Zobowiązuje się nie eksportować w przeciągu pięciu lat towarów, stanowiących przedmiot niniejszego kontraktu.

W razie gdybym sprzedał całość, lub część tych towarów, zobowiązuje się wymagać od mojego kupca, aby zobowiązał się, oraz nałożył na następnych kupców wszelkie zobowiązania przyjęte przeze mnie.

Na wypadek niedotrzymania przeze mnie jednego z tych zobowiązań, zgadzam się być pozbawionym, w ciągu dwóch lat, możności uzyskania za nowe kontrakty przeze mnie zawarte, wypłat z funduszów, przeznaczonych na świadczenia w naturze".

Nie będą uważane za reeksportowane towary:

Tytuł X.

Naruszenia i oszustwa.

105.

Jeżeli przed ostatnią wypłatą, należną z tytułu kontraku, kupujący, lub sprzedawca, jest uznany przez Rząd kraju, którego jest obywatelem, jako winny rozmyślnego naruszenia niniejszych przepisów, lub winnym popełnienia oszustwa, i jeżeli nazwisko jego zostało notyfikowane w warunkach, przewidzianych w artykule 102, żadna wypłata z tytułu tego kontraktu nie będzie więcej uiszczona z funduszów przeznaczonych na świadczenia i kontrakt ten winien być wykonany bezpośrednio pomiędzy kupującym a sprzedawcą.

Jeżeli sumy wpłacone do tego czasu przedstawiają wartość wyższą od wartości towarów, które miały być dostarczone, lub czynności, które miały być wykonane z tytułu tego kontraktu, zainteresowane Rządy poczynia wszelkie możliwe starania, aby uzyskać zwrot nadwyżki na rachunek świadczeń w naturze odnośnego mocarstwa wierzycielskiego.

Tytuł XI.

Arbitraż.

108.

Wszelkie inne spory, któreby mogły powstać przy stosowaniu niniejszych przepisów, są poddane do rozstrzygnięcia arbitrowi neutralnemu, mającemu miejsce zamieszkania w Paryżu i posiadajacemu poważne stanowisko w handlu lub przemyśle.

Arbiter ten jest mianowany na dwa lata, w drodze jednomyślnego porozumienia pomiędzy Rządami niemieckim, belgijskim, brytyjskim, francuskim, italskim, japońskim i jugosłowiańskim, w braku zaś jednomyślności przez Prezesa Trybunału Arbitrażowego, przewidzianego w artykule poprzednim.

Tytuł XII.

Postanowienia tymczasowe.

Tytuł XIII.

Rewizja przepisów.

Tytuł XIV.

Autentyczność tekstów.

115.

Przepisy niniejsze sporządzone są po francusku, po angielsku i po niemiecku, przyczem wszystkie trzy teksty uznane będą jako równorzędnie posiadające moc obowiązującą dla interpretacji, przyczem uzgodnione jest, że w razie odwołania się do arbitrażu co do interpretacji aż do chwili powzięcia decyzji przez Trybunał Arbitrażowy, miarodajną będzie interpretacja, jaką zainteresowany Rząd wierzycielski uzna za najkorzystniejszą dla pomyślnego wykonania świadczeń w naturze.

ANEKS I DO ANEKSU IX.

Tabela wskazująca rozdział świadczeń w naturze między mocarstwami wierzycielskiemi.

grafika

ANEKS II.

Lista A.

Towary wyłączone z przepisów odnoszących się do świadczeń w naturze *).

Grupa I. (a) Wszelkie towary pochodzenia zagranicznego, które nie uległy przekształceniu na terytorjum niemieckiem.

(b) Artykuły żywnościowe wykonane z importowanych surowców**).

Grupa II. Wyroby przemysłowe, których eksport jest zakazany w chwili ewentualnego zawarcia kontraktu ****).

Grupa III. Różne wyroby:

(a) Złom stalowy i żelazny (843);

(b) Skóry wyprawione i niewyprawione (153 do 155), kości (156 f).

(d) Odpadki lniane, bawełniane i t. d. oraz wszelkie odpadki przędzalniane i inne służące do wyrobu papieru (543 b).

(e) Kwaśny wapień fosforu (227 d).

(f) Rudy (237 a do s).

(g) Rad, sole radowe i preparaty radowe (ex 266, ex 317, g, ex 388).

(h) Kłody drzewne wszelkiego rodzaju za wyjątkiem kopalniaków.

______

*) Numery zamieszczone w nawiasach są numerami z nomenklatury niemieckiej statystyki towarowej.

**) Zakaz ten nie stosuje się do produktów spożywczych przeznaczonych dla robotników niemieckich zatrudnionych na terytorjum jednego z państw wierzycielskich w wykonaniu kontraktu dotyczącego świadczeń w naturze.

***) Zakaz ten stosuje się jedynie do wyrobów złotych, platynowych lub srebrnych, które nie stanowią części składowych innego towaru (Vide tytuł VI, artykuł 45).

****) Jest uzgodnione, że żadne zakazy nie mogą być stosowane w stosunku do eksportu węgla, koksu, brykietów i węgla brunatnego, eksportu uskutecznionego z tytułu świadczeń w naturze.

ANEKS IV.

Lista C.

Towary za które wnosi się jedynie częściowe wypłaty na fundusz świadczeń.

Lista niniejsza jest dawną listą C. przepisów Wallenberg'a do której zostały wprowadzone następujące zmiany:

(a)	O ile chodzi o drzewo, pozostaje w mocy układ zawarty 3 lipca 1928. Paragraf 4 tego układu winien być uzupełniony w sposób następujący:	Procent
	Kopalniaki	55
	słupy telegraficznie, nieimpregnowane	60
	podkłady kolejowe, nieimpregnowane twarde lub nieimpregnowane drewno miękkie	60
(b)	Pozycja 470 a i b winny ulec zmianie jak następuje:
	470 a, b i 28 c do- f - len i konopie, surowe, międlone, trzepane, bielone, farbowane, łamane i czesane, oczyszczone ze składników kleistych, oczyszczone wyczeszki lniane	95
(c)	Pozycje 890 a i 909 winny ulec zmianie jak następuje:
	890 a - druty, (sznury druciane, plecionki i t. d.) z metalu nieszlachetnego z wyjątkiem aluminjów względnie ze stopu tych nieszlachetnych metali pokryte, obwinięte, obmotane, albo oplecione względnie pokryte materjałami w inny sposób dla celów elektrotechnicznych	35
	909 - Kable dla przewodu prądu elektrycznego, za wyjątkiem kabli z aluminjum, z izolacją metalową w postaci pochew (okryć. ochronnych); z blachy, drutu, wstążek, lub podobnych materjałów,
	kable dla niskiego napięcia	35
	kable dla wysokiego napięcia,	40
(d)	Należy dodać śruby okrętowe z bronzu	35
(e)	Pozycje następujące:
	ex 156 f Os, i t. d.
	ex 237 h Braunstein (tlenek manganu),
	ex 869 Magnezium (metal), winny być skreślone.

ANEKS X.

Układ dotyczący ulepszenia metod administracji "German Reparation (Recovery) Act. 1921".

Celem dostosowania przepisów układu niemiecko-brytyjskiego dla ulepszenia metod administracji "German Reparation (Recovery) Act. 1921", podpisanego 3 kwietnia 1925, do przepisów Planu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929, w tej formie, jak został on przyjęty w Protokóle końcowym Konferencji Haskiej, określanego w dalszym ciągu niniejszego układu nazwą "Nowy Plan" zostało uzgodnione pomiędzy Rządami Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej i Rządem Rzeszy Niemieckiej, że postanowienia wyżej wspomnianego układu zastąpione zostaną przez następujące postanowienia:

Rząd niemiecki zobowiązuje się wypłacać co miesiąc w tych samych terminach jak inne wpłaty części chronionej annuitetów, na rachunek Rządu brytyjskiego, do Banku Rozrachunków Międzynarodowych, równowartość w funtach szterlingach, sum w markach niemieckich, które w myśl Nowego Planu będą rozporządzanie dla przekazania Rządowi Jego Brytyjskiej Mości z tytułu Reparation Recovery Act., przyczem jest uzgodnionem, że sumy tak wpłacone nie przekroczą 26 procent wartości w funtach szterlingach towarów niemieckich importowanych do Wielkiej Brytanji w ciągu przedostatniego miesiąca.

Tak długo, jak żadne zawieszenie przelewu nie obowiązuje, sumy w markach niemieckich rozporządzalne co roku dla przelewu z tytułu niniejszego układu, winny być równe sumom oznaczonym w Aneksie do niniejszego układu, które to sumy wynoszą 23,05 procent*) całkowitych sum rocznych dostaw w naturze (włączając w to dostawy przewidziane przez Reparation Recovery Acts.), tak jak są one ustalone w Nowym Planie dla każdego roku do 31 sierpnia 1939. W razie zawieszenia przelewu, sumy rozporządzalne dla przelewu z tytułu niniejszego układu, winny być określane stosownie do poniżej zamieszczonego Artykułu III.

Będzie uważana jako marka niemiecka (Reichsmark) w rozumieniu niniejszego układu, marka niemiecka tak jak jest ona ustalona w Nowym Planie. Równowartość w funtach szterlingach obliczona zostanie według przeciętnej średnich kursów (Mittelkurs) Giełdy Berlińskiej w półmiesięcznym okresie poprzedzającym każdą wypłatę.

Rząd brytyjski zobowiązuje się natomiast oddać do rozporządzenia Rządu niemieckiego przez zaliczenie na przypadającą mu część rozporządzalną przeznaczoną na świadczenia w naturze, w annuitetach przewidzianych przez Nowy Plan, sumy w markach niemieckich, których równowartość w funtach szterlingach została wpłaconą przez Rząd niemiecki.

______

*) Co się tyczy okresu od 1 września 1929 do 31 marca 1932 roku, wyżej wymieniony procent został zastosowany do całkowitej sumy dostaw w naturze (włączając w to wypłaty Reparation Recovery Act.), które winny być dokonane w ciągu tegoż okresu.

II.

Rząd niemiecki przedsięweźmie kroki konieczne dla ściągnięcia od importerów niemieckich sum w szterlingach wymienionych w Artykule I, za pośrednictwem banku Rzeszy (Reichsbank) lub w jakikolwiek inny sposób.

Rząd brytyjski zgadza się, aby ze względu na zobowiązanie przyjęte przez Rząd niemiecki, przewidziane w powyższym Artykule, specjalne zastrzeżenie przewidziane w Artykule 6 układu z 3 kwietnia 1925 zostało zniesione i aby powyższa suma, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego układu, została oddaną do swobodnego rozporządzenia Rządu niemieckiego.

III.

Rząd brytyjski będzie miał prawo, w każdej chwili, podczas trwania Nowego Planu, pobierać opłatę odszkodowaniową pari passu z odszkodowaniami w naturze, włączając w to takie opłaty, które będą uiszczone podczas moratorjum, to znaczy, że w tumie ogólnej, przelanej w ciągu danego czasokresu w postaci świadczeń w naturze, lub drogą Recovery Acts, część Recovery Act brytyjskiego wynosić będzie 23,05 procent.

IV.

Jest uzgodnione, że niniejszy układ zmienia jedynie metody administracyjne Reparation Recovery Act., że wypłaty wynikające z tego układu winny być uważane jako dostawy w naturze dla celów dostaw w naturze, i że jego postanowienia nie naruszają w niczem praw Rządu brytyjskiego dotyczących rzeczonego Recovery Act na podstawie Nowego Planu.

W każdym jednak razie tak długo, jak niniejszy układ pozostaje w mocy, stosunki między Wielką Brytanją a Niemcami w zakresie Reparation Recovery Act, winny podlegać wyłącznie jego postanowieniom.

Niniejszy układ wejdzie w życie równocześnie z Nowym Planem. Zaświadczona kopja tego układu będzie przesłana przez Układające się Strony Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych, aby Bank ten mógł stosować się do jego postanowień we wszystkich wypadkach przewidzianych w Nowym Planie.

Sporządzono w Berlinie 2 stycznia 1930.

(s) Curtius (s) Rumbold

ANEKS.

Suma w markach niemieckich, której równowartość winien wypłacić Rząd niemiecki w funtach szterlingach, zgodnie z Artykułem I niniejszego układu:

	w markach niem.
1.9.29 - 31.3.30	46.036.000
1.4.30 - 31.3.31	190 964.000
1.4.31 - 31.3.32	186.638.700
1.4.32 - 31.3.33	140.718.850
1.4.33 - 31.3.34	138.270.600
1.4.34 - 31.3.35	126.782.500
1.4.35 - 31.3.36	107.948.700
1.4.36 - 31.3.37	95.669.700
1.4.37 - 31.3.38	83.750.100
1.4.38 - 31.3.39	71.411.250
1.4.39 - 31.8.39	21.934.600
Razem	1.210.125.000

ANEKS X A.

Układ dotyczący sposobów stosowania potrąceń wartości importu niemieckiego do Francji.

Celem dostosowania do przepisów Planu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929, w tej formie, w jakiej został on przyjęty w Protokóle końcowym Konferencji Haskiej (określonego w dalszym ciągu niniejszego Układu nazwą Nowy Plan) przepisów konwencji z 16 marca 1928 między Francją a Niemcami, dotyczącej sposobów stosowania potrąceń na imporcie niemieckim do Francji, Rząd francuski i Rząd niemiecki zgadzają się że postanowienia z wyżej wspomnianej konwencji, zastąpione zostaną przez następujące postanowienia:

Rząd niemiecki zobowiązuje się wypłacić co miesiąc, w równych ratach miesięcznych i w tych samych terminach co inne wpłaty części chronionej annuitetu na rachunek Rządu francuskiego do Banku Rozrachunków Międzynarodowych, równowartość w frankach francuskich sum w markach niemieckich, które w myśl Nowego Planu, będą rozporządzacie dla przekazania Rządowi francuskiemu z tytułu zaliczenia na wartość importu niemieckiego do Francji, przyczem jest uzgodnione, że sumy tak wpłacone nie przekroczą 26% wartości we frankach towarów niemieckich importowanych do Francji w ciąga przedostatniego miesiąca.

Tak długo, jak żadne zawieszenie przelewu nie obowiązuje, sumy w markach niemieckich rozporządzalne co roku dla przelewu z tytułu niniejszego układu, winny być równe sumom wskazanym w Aneksie do niniejszego układu, które to sumy wynoszą 4,95% ogólnych dostaw w naturze (włączając w to dostawy przewidziane w "Reparation Recovery Acts), takich, jak są one ustalone w Nowym Planie dla każdego roku do 31 sierpnia 1939.

W razie zawieszenia przelewu, sumy rozporządzalne dla przelewu z tytułu niniejszego układu winny być określone stosownie do poniżej zamieszczonego Artykułu III.

Jako marka niemiecka (Reichsmark) w rozumieniu niniejszego układu uważana będzie marka niemiecka, tak jak jest ona ustalona w Nowym Planie. Równowartość we frankach zostanie obliczona według przeciętnej średnich kursów giełdy berlińskiej w ciągu ostatnich piętnastu dni, poprzedzających dzień wypłaty.

Rząd francuski zobowiązuje się natomiast odciąć do rozporządzenia Rządu niemieckiego przez zaliczenie na przypadającą mu część rozporządzalną za świadczenia w naturze, w annuitetach przewidzianych przez Nowy Plan, sumy w markach niemieckich, których równowartość we frankach francuskich została, wypłaconą przez Rząd niemiecki.

II.

Rząd niemiecki przedsięweźmie kroki konieczne dla ściągnięcia od importerów niemieckich sum we frankach, wymienionych w Artykule I, za pośrednictwem banku Rzeszy, lub w jakikolwiek inny sposób.

Rząd francuski zgadza się, aby ze względu na zobowiązanie przyjęte przez Rząd niemiecki i przewidziane w powyższym Artykule I. specjalne zastrzeżenie, przewidziane w Artykule V konwencji z 16 marca 1928 zostało zniesione, i aby powyższa suma, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego układu, oddana została do swobodnego rozporządzenia Rządu niemieckiego.

III.

Rząd francuski będzie miał prawo w każdej chwili, podczas trwania Nowego Planu, pobierać opłatę odszkodowaniową pan passu z odszkodowaniami w naturze, włączając w to takie opłaty, które będą uiszczone podczas moratorjum, to znaczy, że w sumie ogólnej, przelanej w ciągu danego roku w postaci świadczeń w naturze lub drogą Recovery Acts, część Recovery Act francuskiego wynosić będzie 4,95%.

IV.

Jest uzgodnione, że niniejszy układ zmienia jedynie sposoby dokonywania zaliczeń na imporcie niemieckim do Francji, że wypłaty wynikające z tego układu winny być uważane, jako świadczenia w naturze, w myśl systemu świadczeń w naturze, i że jego postanowienia nie naruszają w niczem praw Rządu francuskiego, dotyczących rzeczonych zaliczeń na podstawie Nowego Planu. W każdym jednak razie tak długo, jak. niniejszy układ pozostanie w mocy, stosunki między Francją a Niemcami odnośnie do zaliczeń na import niemiecki do Francji, winny podlegać wyłącznie jego postanowieniom.

Niniejszy układ wejdzie w życie równocześnie z Nowym Planem. Zaświadczona kopju tego układu zostanie przesłana przez Układające się Strony Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych tak, aby rzeczony Bank len mógł stosować ssę do jego postanowień we wszystkich wypadkach przewidzianych w Nowym Planie.

Sporządzono w Hadze 18 stycznia 1930.

(-) Chéron (-) Moldenhauer

ANEKS.

Suma w markach niemieckich, której równowartość we frankach winien Rząd niemiecki wypłacić stosownie do Artykułu I niniejszego układu:

	Marek niemieckich
1.IX.29 - 31.III.30	21.507.000
1.IV.30 - 31.III.31	36.609.600
1.IV.31 - 31.III.32	32.860.000
1.IV.32 - 31.III.33	30.219.400
1.IV.33 - 31.III.34	29.693.700
1.IV.34 - 31.III.35	27.226.600
1.IV.35 - 31.III.36	23.182.100
1.IV.36 - 31.III.37	20.545.100
1.IV.37 - 31.III.38	17.985.400
1.IV.38 - 31.III.39	15.335.600
1.IV.39 - 31.VIII.39	4.710.500
Ogółem marek niemieckich	259.875.000

ANEKS XI.

Gwarancje niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924.

Rząd Rzeszy Niemieckiej, pragnąc utrzymać w całości przywilej pierwszeństwa w drodze gwarancji dodatkowej, utworzonej dla niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924 w Artykule 5 General Bond z 10 października 1924 o dochodach brutto Rządu niemieckiego, pochodzących z opłat celnych i z podatków od tytoniu, piwa i cukru, oraz o dochodach netto Rządu niemieckiego, pochodzących z monopolu spirytusowego, jak również z innych podatków, jeżeli zajdzie po temu potrzeba, jak Rząd niemiecki będzie mógł to zdecydować w celu zabezpieczenia udziałów budżetowych niemieckich w annuitetach, zaproponował następujące postępowanie dla utrzymania skuteczności przywileju pierwszeństwa na rzeczonych dochodach od i po utraceniu mocy obowiązującej przez Plan Dawes'a oraz dla zastąpienia postępowania przekazania i administracji powyższych dochodów, będącego w mocy, przy stosowaniu tego Planu, Trustees zaś dla pożyczki zagranicznej niemieckiej, zgodzili się na zastosowanie następującego postępowania, pod warunkiem, że będzie ono włączone jako Aneks do układu podpisanego w Hadze w styczniu 1930, że będzie należycie ratyfikowane przez Rząd Rzeszy niemieckiej i że Plan Komitetu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929 wejdzie w życie.

Procedura.

Artykuł I. - Biura podatkowe Rzeszy Niemieckiej będą w dalszym ciągu przekazywały -całkowity wpływ z pięciu źródeł dochodów, które gwarantują dodatkowo niemiecką pożyczkę zagraniczną z 1924, a mianowicie dochody brutto Rzeszy Niemieckiej, pochodzące z opłat celnych i podatków od tytoniu, piwa i cukru, oraz dochód netto pochodzący z monopolu spirytusowego; biura te przeleją ogólny wpływ z tych pięciu dochodów bezpośrednio na rachunek Trustees rzeczonej pożyczki do banku Rzeszy (Reichsbank). W wypadku, gdyby Rząd niemiecki, zgodnie z brzmieniem § 132 Aneksów do Planu Rzeczoznawców, wyznaczył dochody dodatkowe dla zabezpieczenia całkowitego wpływu, przynajmniej 150% największego udziału budżetowego, przewidzianego przez niniejszy Plan, wpływy z tych dodatkowych dochodów będą również przelane przez biura podatkowe bezpośrednio na rzeczony rachunek Trustees do banku Rzeszy.

Artykuł II. - Rachunek Trustees w banku Rzeszy będzie mógł figurować, według ich życzenia, bądź na imię Trustees dla niemieckiej pożyczki zagranicznej 1924, bądź na imię Banku Rozrachunków Międzynarodowych na rachunek Trustees niemieckiej pożyczki zagranicznej z 1924.

Artykuł III. - Sumy otrzymane na rachunek Trustees będą oddane do ich rozporządzenia w myśl ich życzeń, dla zapewnienia należytej obsługi pożyczki, Trustees jednak dadzą Bankowi Rzeszy, w chwili otwarcia ich rachunku w tymże banku ogólne zlecenie wypłaty, odwołalne w następujących celach ogólnych:

(a) Skoro tylko 1 lub po 1 każdego miesiąca wpłynie na rachunek Trustees suma marek niemieckich, wystarczająca dla pokrycia sumy dewiz zagranicznych koniecznej dla miesięcznych wypłat na rzecz obsługi procentów i amortyzacji pożyczki (przyczem suma ta zawiera wszelkie ciężary, prowizje lub inne wypłaty, które przypadają na Rząd niemiecki w związku z powyższą pożyczką), które są płatne w myśl brzmienia General Bond 15 każdego miesiąca, bank Rzeszy będzie upoważniony bez jakichkolwiek dalszych formalności do zwolnienia Rządu niemieckiego lub na zlecenie tego ostatniego ze wszystkich sum w markach niemieckich, które stanowią pozostałość wpływów miesięcznych z dochodów przelanych na rachunek Trustees do pierwszego dnia pierwszego następnego miesiąca. Podobnie, gdy będzie na rachunku Trustees znajdować się ponownie suma marek niemieckich, wystarczająca dla pokrycia obsługi wypłat na bieżący miesiąc z tytułu pożyczki i gdy saldo powyższe w markach niemieckich będzie również zwolnione na resztę miesiąca, ta sama procedura retencji i zwolnienia miesięcznego powtórzy się co miesiąc przez cały czas trwania pożyczki, z wyjątkiem oczywiście anulowania lub zmiany ze strony Trustees, stosownie do postanowień Artykułu IV.

(b) 15 każdego miesiąca, jeżeli i skoro wpłata w dewizach zagranicznych, należna w danej chwili, zostanie dokonaną, suma w markach niemieckich poprzednio unieruchomiona jako pokrycie, zostanie wówczas zwolniona na rachunku Trustees i oddana do rozporządzenia Rządu niemieckiego.

(c) Jeżeli przed 15 każdego miesiąca Rząd Rzeszy postanowi wpłacić zgóry dewizy zagraniczne, które winny były być wypłacone 15, skoro tylko taka wypłata przedterminowa zostanie dokonana do Trustees, marki niemieckie unieruchomione jako pokrycie, będą wówczas zwolnione na rachunku Trustees i oddane do rozporządzenia Rządu niemieckiego.

Artykuł IV. - To ogólne zlecenie Trustees wypłat do banku Rzeszy będzie mogło być zanulowane lub zmienione na żądanie Trustees w każdej chwili, w której uznają one, że środek ten jest konieczny dla pełnego zabezpieczenia praw, które General Bond przyznaje właścicielom papierów.

Artykuł V. - Powyższa procedura przyjmowania, składania i zwalniania dochodów wejdzie w życie w czasie możliwie najkrótszym po utracie mocy obowiązującej przez Plan Dawes'a, zaś jeżeli to będzie możliwe, równocześnie. Rząd niemiecki zgadza się na zasięgnięcie opinji Trustees w celu ustalenia, w porozumieniu z niemi, wszelkich środków potrzebnych dla dokonania przejścia z poprzedniej procedury dla składania dochodów do nowej procedury łąk, aby obsługa pożyczki była całkowicie zabezpieczona podczas tego okresu przejściowego.

ANEKS XII.

Arbitraż. Przepisy dotyczące procedury.

Strona pozywająca przedstawi swój wywód w ciągu sześciu tygodni od dnia kompromisu lub daty, która będzie oznaczoną przez Prezesa lub przez Trybunał, druga zaś Strona przedstawi swój kontrwywód w ciągu sześciu tygodni od dnia, w którym otrzyma wywód Strony pozywającej.

Jeżeli powstanie spór co do ustalenia w danej sprawie, która ze stron jest powodem, kwestja ta będzie rozstrzygnięta w drodze uproszczonego postępowania przez Prezesa Trybunału lub przez któregokolwiek z jego członków wyznaczonego w tym celu przez Prezesa.

Wywody obejmują:

Strony będą miały również prawo przedstawić repliką i duplikę w przeciągu trzech tygodni od otrzymania poprzedniego aktu postępowania.

Wszystkie wywody będą drukowane. Sześć egzemplarzy co najmniej zostanie przesłanych przeciwnej stronie, a dwanaście co najmniej Trybunałowi. Każda ze Stron potwierdzi odbiór każdego dokumentu Stronie wysyłającej i zawiadomi Trybunał o dacie otrzymania; wszystkie dokumenty dowodowe będą dołączone w należycie poświadczonych kopjach.

15.

Każdy członek Trybunału będzie mógł zadać Stronom w czasie rozprawy wszelkie zapytania, które uzna za stosowne.

Trybunał będzie mógł w każdej chwili, aż do wydania swej decyzji, korzystać ze wszelkich środków informacyjnych, jakie uzna za potrzebne i będzie mógł zażądać wszelkich not, wywodów, dokumentów lub wyjaśnień dodatkowych, które będzie uważał za pożądane. W każdym jednak razie, o ileby Trybunał pragnął skorzystać z innych środków informacji, niż te, które mu były dostarczone przez Strony, da on im możność przedstawienia swych uwag w tym przedmiocie.

19.

Jeżeli jedna z podpisujących Stron lub Bank Rozrachunków Międzynarodowych uważa, że w danym sporze jest z punktu widzenia prawnego zainteresowaną, może skierować do Trybunału prośbę o interwencję. W razie braku zgody między Stronami, Prezes lub jakikolwiek Członek Trybunału, wyznaczony przez niego w tym celu, ustali termin, w którym strona interwenjująca winna przedstawić swój wywód.

Z zastrzeżeniem wszelkich odmiennych postanowień powziętych przez Trybunał, poprzedzające Przepisy oraz postanowienia Układu podpisanego w Hadze w styczniu 1930, dotyczące arbitrażu, a w szczególności te, które odnoszą się do wyznaczania w pewnych wypadkach dodatkowego członka Trybunału, stosują się do Strony interweniującej, jak do każdej Strony pierwotnie zainteresowanej.

UKŁAD (AUSTRJA).

Należycie upoważnieni Przedstawiciele Rządu Republiki Austrjackiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Belgów, Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Rządu Kanady, Rządu Związkowego Australji, Rządu Nowej Zelandji, Rządu Związku Południowo-Afrykańskiego, Rządu Indji, Rządu Republiki Francuskiej, Rządu Republiki Greckiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Italji, Rządu Jego Cesarskiej Mości Cesarza Japonji, Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, Rządu Republiki Portugalskiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Rumunji, Rządu Republiki Czeskosłowackiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Jugosławji,

zgodnie postanowili co następuje:

Artykuł I.

Zobowiązania finansowe Austrji, wynikające z wszelkich postanowień zawieszenia broni z 3 listopada 1918, Traktatu w Saint Germain i wszystkich Traktatów lub Konwencyj dodatkowych zostaną ostatecznie wypełnione przez wypłaty, świadczenia i cesje dokonane przez Austrję aż do daty uzyskania mocy obowiązującej przez niniejszy Układ, z zastrzeżeniem postanowień poniżej zamieszczonego Artykułu IV. Na skutek tego przywilej pierwszeństwa, ustanowiony na wszystkich dobrach i zasobach Austrji przez Artykuł 197 Traktatu w Saint Germain, dla u-regulowania odszkodowań i innych obciążeń, wynikających ze wspomnianego Traktatu lub Traktatów i Konwencyj dodatkowych, względnie z Konwencji o Zawieszeniu Broni, traci moc obowiązującą.

Artykuł III.

Z zastrzeżeniem postanowień Artykułu IV niniejszego Układu wzajemnie zostaną zaniechane wszelkie pretensje i kontrpretensje nieuregulowane do tego dnia, a wynikające z Traktatu w Saint Germain lub z Zawieszenia Broni, lub też wynikające z zarządzeń wojennych, pretensje istniejące między Austrją z jednej strony a innemi mocarstwami podpisującemi niniejszy Układ z drugiej strony, względnie między obywatelami austrjackimi i wymienionemi mocarstwami lub między obywatelami wymienionych mocarstw a Austrją.

Artykuł V.

Mocarstwa wierzycielskie, podpisujące niniejszy Układ, zobowiązują się od chwili uzyskania przezeń mocy obowiązującej zaprzestać wykonywania przysługującego im prawa retencji i likwidowania majątków, praw i udziałów, które w chwili wejścia w życie Traktatu w Saint Germain należały do obywateli dawnej Monarchji Austrjackiej lub do Towarzystw, znajdujących się w zależności od nich o ile powyższe majątki, prawa i udziały nie są już w stanic likwidacji lub zlikwidowane względnie o ile niemi ostatecznie już nie rozporządzono.

Artykuł VI.

Wierzytelności Austrji w stosunku do Niemiec, wymienione w Artykule 213 Traktatu w Saint Germain, oraz wszelkie wierzytelności Niemiec w stosunku do Austrji wymienione w Artykule 261 Traktatu Wersalskiego, zostały zamiłowane przez Układ zawarty z Niemcami w Hadze w styczniu 1930. Austrja przyjmuje powyższe do wiadomości i zgadza się na powyższą anulację.

Podobnie wszelkie wierzytelności Austrji w stosunku do Węgier i Bułgarji, wymienione w przytoczonym Artykule 213 Traktatu w Saint Germain, oraz wszelkie wierzytelności Węgier i Bułgarji w stosunku do Austrji, wymienione odnośnie w Artykułach 196 Traktatu w Trianon i 145 Traktatu w Neuilly, są anulowane. Wszelkie tytuły i dokumenty odnoszące się do tych wierzytelności zostaną zniszczone.

Artykuł VIII.

Wszelkie spory między Układającemi się Stronami dotyczące interpretacji i zastosowania niniejszego Układu przedłożone zostaną dla ostatecznego rozstrzygnięcia Trybunałowi przewidzianemu w Układzie podpisanym z Niemcami w Hadze w styczniu 1930 zgodnie z ustaloną w nim procedurą. W każdym jednak razie przy powstaniu tego rodzaju sporów członek Trybunału mianowany przez Niemcy zostanie zastąpiony przez członka, mianowanego przez Austrję.

Klauzula końcowa.

Niniejszy Układ, którego teksty francuski i angielski uznane będą za autentyczne, będzie ratyfikowany.

Złożenie dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Paryżu w czasie możliwie najszybszym.

Mocarstwa, których Rządy znajdują się poza terytorjum Europy, będą mogły ograniczyć się do zakomunikowania Rządowi Republiki Francuskiej przez swoich przedstawicieli dyplomatycznych w Paryżu, że ratyfikacja została przez nie dokonaną i w tym wypadku będą obowiązane złożyć instrumenty ratyfikacyjne możliwie najrychlej.

Pierwszy protokół złożenia dokumentów ratyfikacyjnych zostanie spisany skoro Układ będzie ratyfikowany przez Austrję z jednej strony, a z drugiej przez cztery Rządy z pośród Rządów: Belgii, Wielkiej Brytanji, Francji, Italji i Japonji oraz przez trzy z pośród Rządów: Grecji, Polski, Portugalji, Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji.

Niniejszy Układ wejdzie w życie między Układającemi się Stronami, które go będą w ten sposób ratyfikowały, począwszy od daty tego pierwszego protokółu.

Z zastrzeżeniem poprzednich postanowień, Układ wejdzie w życie dla każdego Rządu podpisującego od dnia notyfikacji lub złożenia dokumentów ratyfikacyjnych.

Rząd francuski prześle wszystkim Rządom podpisującym należycie uwierzytelnioną kopję protokółów złożenia dokumentów ratyfikacyjnych.

Sporządzono w Hadze w jednym egzemplarzu, 20 stycznia 1930.

SCHOBER

JUCH

HENRI JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

PHILIP SNOWDEN

PETER LARKIN

GRANVILLE RYRIE

E TOMS

PHILIP SNOWDEN

HENRI CHÉRON

LOUCHEUR

N. POLITIS

J. G. POLITIS

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

ADATCI

K. HIROTA

J. MROZOWSKI

R. ULRICH

TOMAZ FERNANDES

G. G. MIRONESCO

AL. ZEUCEANO

Dr. EDUARD BENEŠ

STEFAN OSUSKY

Dr. V. MARINKOVITCH

CONST. FOTITCH

UKŁAD (BUŁGARJA).

Należycie upoważnieni przedstawiciele Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Belgów. Rządu Królestwa Zjednoczonego Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Rządu Kanady, Rządu Związkowego Australji, Rządu Nowej Zelandji, Rządu Unji Południowo-Afrykańskiej, Rządu Indji, Rządu Królestwa Bułgarji, Rządu Republiki Francuskiej, Rządu Republiki Greckiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Italji, Rządu Jego Cesarskiej Mości Cesarza Japonji, Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, Rządu Republiki Portugalskiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Rumunji, Rządu Republiki Czeskosłowackiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Jugosławii,

zgodnie postanowili co następuje:

Mocarstwa wierzycielskie przyjmują na całkowite zaspokojenie sumy Transzy A bułgarskiego długu odszkodowaniowego, który dotychczas jest niespłacony, annuitety we frankach złotych ustalone w poniższym Planie spłat, przyczem dla franka złotego pozostaje w mocy określenie podane w Artykule 146 Traktatu w Neuilly:

Suma annuitetów we frankach złotych:

1 kwiecień 1930 - 5 miljonów,

1 kwiecień 1930 do 31 marca 1940-10 annuitetów po 10.000.000,

1 kwiecień 1940 do 31 marca 1950-10 annuitetów po 11.500.000,

1 kwiecień 1950 do 31 marca 1966-16 annuitetów po 12.515.238.

Pierwsza wypłata przewidziana na 1 kwietnia 1930 zostanie dokonana jednorazowo w powyższej dacie. Następne annuitety będą płatne w dwóch równych ratach półrocznych po zakończeniu każdego półrocza, każdego 30 września i 31 marca - pierwsza 30 września 1930 a ostatnia 31 marca 1966.

Annuitety, ustalone w Artykule 2, będą stanowiły obciążenie bezwarunkowe, a Strony podpisujące zrzekają się na przyszłość zastosowania Artykułu 122 Traktatu w Neuilly. Jednakowoż Bułgaria będzie mogła ewentualnie zażądać zastosowania procedury zawieszenia wypłat, ustanowionej decyzją Komisji Odszkodowań z 23 lipca 1926 w następstwie planu finansowego, zatwierdzonego przez Radę Ligi Narodów 10 czerwca 1926.

Annuitety te będą korzystały z tych samych zabezpieczeń specjalnych, co annuitety Planu spłat z 21 marca 1923, tak jak przedstawiają się one na podstawie Protokółu z 21 marca 1923 i 24 września 1928. Będą one wyrażone w formie zaświadczenia dłużnego zaopatrzonego w kupony, które to zaświadczenie Rząd bułgarski wręczy Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych, działającemu w charakterze pełnomocnika Mocarstw wierzycielskich.

Przywilej pierwszeństwa ustalony w Artykule 132 Traktatu w Neuilly na wszystkich dobrach i zasobach Bułgarji dla uregulowania odszkodowań i innych ciężarów przewidzianych w tym Artykule, przestanie obowiązywać. Na wypadek jednakże gdyby dochód z zabezpieczeń specjalnych spadł poniżej 150 procent sum, potrzebnych dla obsługi annuitetu, Rząd bułgarski zobowiązuje się przeznaczyć dla odszkodowań na żądanie i za zgodą Banku Rozrachunków Międzynarodowych, zabezpieczenia dodatkowe przywracające przynajmniej ten odsetek, i wydać w tym celu wszystkie konieczne ustawy.

Prawa i uprawnienia udzielone Komisji Odszkodowań i Międzysojuszniczej Komisji w Bułgarji będą przelane w odpowiedniej mierze na Bank Rozrachunków Międzynarodowych. Skutkiem tego stosunki między Komisją Odszkodowań i Międzysojuszniczą Komisją w Bułgarji z jednej strony a Rządem bułgarskim z drugiej strony, zakończą się skoro tylko to będzie możliwe. Sposób i data tego przelania będą ustalone przez Komitet złożony z dwóch przedstawicieli Rządu bułgarskiego, czterech przedstawicieli Komisji Odszkodowań albo Międzysojuszniczej Komisji w Bułgarji w ich liczbie delegata wspólnego do Komisji Odszkodowań lub przedstawiciela, wyznaczonego przez niego i ewentualnie dwóch przedstawicieli Banku Rozrachunków Międzynarodowych.

Pozatem, niezależnie od wypłat ustalonych w Artykule 2, Rząd bułgarski podlegać będzie wszystkim swym zobowiązaniom względem obywateli Mocarstw wierzycielskich, obywateli, których praw obecnie im przysługujących, niniejszy Układ w niczem nie dotyka.

Rządy wierzycielskie, które dotychczas nie przystąpiły do kontraktu z 14 kwietnia 1923, dotyczącego moratorium, udzielonego Rządowi bułgarskiemu przez wierzycieli francuskich i belgijskich w akcie z 10 października 1923 zawierającym dotychczasowe obligacje niniejszego kontraktu oraz do układu z 14 kwietnia 1923, odnoszącego się do emisji obligacyj 6¹/₂ procentowych 1923 Państwa Bułgarskiego, będą mogły do nich przystąpić aż do 30 czerwca 1930, a Rząd bułgarski zobowiązuje się przyjąć to przystąpienie i w pełni je honorować.

Rządy wierzycielskie zrzekają się, począwszy od wejścia w życie niniejszego Układu, wykonywania prawa retencji i likwidacji majątków, praw i udziałów obywateli bułgarskich, o ile te majątki nie znajdują się już w stanie likwidacji względnie nie zostały już zlikwidowane, bądź też o ile niemi ostatecznie już nie rozporządzono.

Jednakowoż majątki bułgarskie, podlegające likwidacji w Rumunji, stanowią już przedmiot osobnego układu na podstawie spłaty 110 miljonów lei, która ma być dokonaną na rzecz Rumunji w dwóch równych ratach, z których pierwsza jest płatna w 3 miesiące po ratyfikacji, druga zaś po upływie roku. Powyższy układ stanowi część integralną niniejszego Układu.

Wszystkie reklamacje Rządu bułgarskiego wobec Mocarstw wierzycielskich i ich obywateli, jako też wszystkie reklamacje obywateli bułgarskich wobec Mocarstw wierzycielskich, oparte na któremkolwiek z postanowień Traktatu w Neuilly, z wyjątkiem tych reklamacyj, które stanowiły przedmiot uprzedniego układu specjalnego lub konwencji, zawartej na mocy Traktatu w Neuilly, jak również z wyjątkiem reklamacyj, wynikających z Artykułu 141 wspomnianego Traktatu, ulegają skreśleniu z racji niniejszego Układu ipso jure.

11)

Wierzytelności Bułgarji wobec Niemiec, przewidziane w Artykule 145 Traktatu w Neuilly oraz wszystkie wierzytelności Niemiec wobec Bułgarji, przewidziane w Artykule 261 Traktatu Wersalskiego, zostały skreślone przez Układ zawarty z Niemcami w Hadze w styczniu 1930. Bułgarja przyjmuje powyższe do wiadomości oraz wyraża zgodę na niniejsze skreślenie.

Podobnie wszelkie wierzytelności Bułgarji wobec Austrji i Węgier, przewidziane we wspomnianym Artykule 145 Traktatu w Neuilly i wszelkie wierzytelności Austrji i Węgier wobec Bułgarji, przewidziane w odnośnych Artykułach 213 Traktatu w Saint Germain i 196 Traktatu w Trianon, zostają skreślone. Wszelkie tytuły i dokumenty, odnoszące się do tych wierzytelności, będą zniszczone.

14)

Wszelkie spory między Umawiającemi się Stronami, dotyczące interpretacji lub zastosowania niniejszego Układu, będą poddane ostatecznej decyzji Trybunałowi przewidzianemu przez Układ zawarty z Niemcami w Hadze w styczniu 1930 i to zgodnie z ustanowioną tamże procedurą. Na wypadek takiego sporu członek Trybunału, mianowany przez Rząd niemiecki, będzie zastąpiony przez członka Trybunału, mianowanego przez Rząd bułgarski.

Postanowienie końcowe.

Niniejszy Układ, którego teksty francuski i angielski będą uważane za autentyczne, podlega ratyfikacji.

Złożenie dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Paryżu w terminie możliwie najkrótszym.

Mocarstwa, których Rząd ma siedzibę poza Europą, będą mogły ograniczyć się do zawiadomienia Rządu Republiki Francuskiej, za pośrednictwem swego przedstawiciela dyplomatycznego w Paryżu, że ratyfikacja przez nie została dokonana i w tym wypadku winny przesłać dokument ten możliwie śpiesznie.

Pierwszy protokół złożenia dokumentów ratyfikacyjnych zostanie spisany skoro Układ będzie ratyfikowany przez Bułgarję z jednej strony, a z drugiej przez cztery Rządy z pośród Rządów: Belgji, Wielkiej Brytanji, Francji, Italji, Japonji oraz przez trzy Rządy z pośród Rządów: Grecji, Polski, Portugalji, Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji.

Niniejszy Układ wejdzie w życie między Układającemi się Stronami, które dokonają jego ratyfikacji z chwilą sporządzenia powyższego pierwszego protokółu.

Z zastrzeżeniem wymienionych postanowień, Układ wejdzie w życie dla każdego podpisującego Rządu z dniem zawiadomienia o złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych.

Rząd francuski prześle wszystkim podpisującym Rządom należycie uwierzytelnioną kopję protokółu złożenia dokumentów ratyfikacyjnych.

Spisano w Hadze 20 stycznia 1930.

HENRI JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

PHILIP SNOWDEN

PETER LARKIN

GRANVILLE RYRIE

E. TOMS

PHILIP SNOWDEN

A. D. BOUROFF

VL. MOLLOFF

HENRI CHÉRON

LOUCHEUR

N. POLITIS

J. G. POLITIS

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

ADATCI

K. HIROTA

J. MROZOWSKI

R. ULRICH

TOMAZ FERNANDES

G. G. MIRONESCO

N. TITULESCO

J. LUGOSIANO

AL. ZEUCEANO

Dr. EDUARD BENEŠ

STEFAN OSUSKY

Dr. V. MARINKOVITCH

CONST. FOTITCH

Deklaracja Rządów wierzycielskich dołączona do Układu z Bulgarją.

Rządy wierzycielskie przyjęły do wiadomości żądania Rządu bułgarskiego co do uzyskania przez niego zwolnienia z części jego długu na wypadek, gdyby Rządy wierzycielskie uzyskały same ze swej strony zwolnienia z części długów międzysojuszniczych. Oświadczają one swoją gotowość do wspólnego zbadania z życzliwością w razie potrzeby możliwości udzielenia Bułgarji korzyści proporcjonalnych do tych, które Memorandum specjalne Ekspertów głównych Mocarstw wierzycielskich i Niemiec, dotyczące wypłat zagranicznych, załączone do raportu Ekspertów z 7 czerwca 1929, udziela Niemcom. Jednakowoż z tytułu tego ewentualnego ponownego badania wysokości długów, udział żadnego z Mocarstw nie może być zmniejszony poniżej 50 procent należnej mu części annuitetów bułgarskich.

Konferencja w Hadze 1930.

Rząd bułgarski zobowiązuje się zapłacić sumę Ł 8.000 celem pokrycia kosztów, związanych z likwidacją Międzysojuszniczej Komisji w Bułgarji. Suma powyższa wypłaconą będzie poza ratami miesięcznemi przewidzianemi na utrzymanie Komisji.

A. D. BOUROFF

VL. MOLLOFF

20 styczeń 1930.

UKŁAD DOTYCZĄCY ZOBOWIĄZAŃ WĘGIERSKICH, WYNIKAJĄCYCH Z TRAKTATU.

Rządy Belgji, Francji, Wielkiej Brytanji, Kanady, Australji, Nowej Zelandji, Południowej Afryki, Indji, Grecji, Węgier, Italji, Japonji, Polski, Portugalji, Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji zebrały się w Hadze celem uregulowania w sposób całkowity i ostateczny kwest j i odszkodowań, należnych od Węgier, jako też kwestji różnych wierzytelności specjalnych, oraz celem przeprowadzenia uregulowania sporów o charakterze finansowym, które powstały między Węgrami lub obywatelami węgierskimi z jednej strony, a niektóremi Mocarstwami z drugiej strony.

Załączone teksty, należycie parafowane, ustalają i precyzują podstawy układów, które stanowią już od chwili obecnej zobowiązanie Rządów podpisujących.

Na podstawach powyższych będą zredagowane ostateczne teksty. Redakcja ich jest powierzona Komitetowi, który będzie się składał z jednego przedstawiciela każdego z Mocarstw podpisujących i będzie obradował w Paryżu, począwszy od 5 lutego.

Jeżeli uchwały Komitetu będą jednomyślne, teksty ustalone przezeń staną się ostatecznemi.

Na wypadek trudności w ustaleniu tych tekstów, Strony oświadczają, iż poddadzą się jednomyślnej decyzji Francji, Wielkiej Brytanji i Italji.

HENR I JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

HENR I CHÉRON

LOUCHEUR

PHILIP SNOWDEN

PETER LARKIN

GRANVILLE RYRIE

E. TOMS

PHILIP SNOWDEN

N. POLITIS

J. G. POLITIS

L. WALKO

A. WEKERLE

FR. KORANYI

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

ADATCI

K. HIROTA

J. MROZOWSKI

R. ULRICH

TOMAZ FERNANDES

G. G. MIRONESCO

J. LUGOSIANO

Dr. EDUARD BENEŠ

STEFAN OSUSKY

Dr. V. MARINKOVITCH

CONST. FOTITCH

ANEKS I.

Ogólny układ między mocarstwami wierzycielskiemi a Węgrami.

Obywatele węgierscy wysunęli pewną ilość reklamacyj przeciwko trzem Rządom: Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji na skutek zastosowania w tych krajach ustaw o reformie rolnej i opierając się na Artykule 250 Traktatu w Trianon.

Procesy te są zawisłe obecnie przed Mieszanemi Trybunałami Arbitrażowemi, przewidzianemi w tym Traktacie.

Trzy zainteresowane Rządy, jeżeli są skłonne zawrzeć niniejszy Układ w duchu ugodowym, aby usunąć, w możliwie największej mierze, dyskusje, prowadzone obecnie z Rządem węgierskim, oświadczają w sposób formalny, że z tego tytułu nie może wynikać, jakoby uznawały powyższe reklamacje za uprawnione w najmniejszym bodaj zakresie.

Przeciwnie, chcą one zastrzec w sposób formalny swój prawny punkt widzenia i dlatego nie można w żadnym wypadku opierać się na niniejszem porozumieniu celem uzasadnienia jakiegokolwiek wystąpienia lub reklamacji.

W odpowiedzi na wezwanie zaprzyjaźnionych Mocarstw, nie zainteresowanych w tych dyskusjach, wymienione trzy Rządy pragnęły zadokumentować swą dobrą wolę w odniesieniu do ugodowości i swoje pragnienie pokoju.

Artykuł I.

Co się tyczy wszystkich procesów, odnoszących się do ustaw rolnych łącznie z reformą, która ma być dokonana w Jugosławji, a która dotychczas nie stanowiła przedmiotu ostatecznej ustawy, odpowiedzialność wynikająca z procesów, zarówno będących w toku jak i tych, któreby mogły być wytoczone, ciążyć będzie odtąd na wspólnym funduszu nazwanym w niniejszej Umowie "Funduszem rolnym", a to w granicach środków, znajdujących się w dyspozycji powyższego funduszu.

Artykuł XII.

We wszystkich orzeczeniach co do kompetencji lub też co do meritum, które będą wydane w przyszłości przez Mieszane Trybunały Rozjemcze we wszystkich procesach innych, niż te, o których mowa w niniejszym Układzie, a odnoszących się do spraw rolnych, Rumunia, Czechosłowacja i Jugosławja z jednej strony. Węgry zaś z drugiej strony, zgadzają me na uznanie, bez potrzeby zawierania specjalnego kompromisu, kompetencji Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej, jako instancji apelacyjnej.

Artykuł I.

Kapitał Funduszu tego oznacza się na 240.000.000 koron złotych.

Cyfrę 240.000.000 koron złotych otrzymano, biorąc za podstawę cyfry, wskazane w memorjale Delegacji węgierskiej, złożonym na Konferencji w Hadze (Druga Komisja - Odszkodowania nieniemieckie). Węgry przedstawiły wówczas ogólną sumę rewindykacyj w wysokości 310.000.000 koron złotych, którą to sumę zredukowano do 240.000.000 koron złotych.

Cyfry podstawowe, przyjęte w powyższym memorjale za średnią wartość jugaru katastralnego w każdym z krajów, winny być skutkiem tego zredukowane w proporcji z 310 na 240.

Dla wszystkich gruntów, uważanych za wywłaszczone w powyższym memorjale węgierskim i oddanych właścicielom, bądź począwszy od daty dzisiejszej w Czechosłowacji, bądź od początku w Jugosławji, należy zredukować odpowiednio sumę Funduszu, stosując do tych jugarów zredukowane ceny podstawowe, wynikające z powyższego rachunku. Jednakowoż celem wzięcia w rachubę jakości gruntów, Komisja, zarządzająca Funduszem, będzie mogła wprowadzać poprawki do powyższej zasady.

Artykuł II.

Należy również wziąć pod uwagę sumy już wypłacone, zgodnie z ustawami miejscowemi, wywłaszczonym właścicielom, którzy przyjęli tę zapłatę, bez względu na to, czy dokonano jej w gotówce czy też w papierach wartościowych; będą one uważane za wpłacone do Funduszu i zobowiązania względem tego Funduszu będą o sumę tę zmniejszone.

Rozumie się, że jeżeli Czechosłowacja nie zwolni 200.000 jugarów z dóbr wywłaszczonych lub niemogących być przedmiotem aljenacji, redukcja powyższa, o ile chodzi o Czechosłowację, nie będzie dokonana. Słowem, dla tego kraju redukcja będzie uskuteczniona tylko o ile chodzi o ilości gruntów zwolnionych powyżej sumy 200.000 jugarów katastralnych.

Artykuł III.

Do Funduszu będą przelane również wszystkie sumy, papiery wartościowe, lub inne walory, które według miejscowego ustawodawstwa mają być wypłacone w terminie późniejszym i byłyby wypłacone do rąk wywłaszczonych właścicieli, gdyby wytoczyli oni sprawę na drodze sądowej.

Jeżeli, zaś, po otrzymaniu powyższej zapłaty, właściciel zaniechał wszelkiej reklamacji, będzie on przy obliczaniu funduszu zrównany z właścicielem dóbr zwróconych, o ile chodzi o dobra, których uwolnienie nie pociąga za sobą redukcji, przewidzianej w Artykule II.

Artykuł IV.

Kapitał ostateczny Funduszu będzie oznaczony przy wzięciu pod uwagę powyższych redukcyj. Celem zapewnienia obsługi procentów i amortyzacji bonów, które może on wydać na sumę, równającą się ostatecznemu kapitałowi, będzie on dysponował annuitetami i dochodami z papierów wartościowych, które otrzyma za własność wywłaszczoną, jak to przewidują Artykuły II i III.

Obliczeń dokonano, przyjmując obsługę procentów w wysokości 4 procent, począwszy od 1933 do 1966, przyczem amortyzacja obligacyj będzie dokonywana począwszy od 1944 w ten sposób, aby annuitet, obejmujący oprocentowanie i składkę amortyzacyjną, był jednakowy przez wszystkie lata od 1944 do 1966.

Artykuł V.

Annuitety, któremi Fundusz będzie rozporządzał, są następujące:

annuitety, płacone przez Wielką Brytanję, Francję i Italję, których maximum jest oznaczone poniżej:

1931 do 1932 ..... 0

1933 do 1943 ..... 3.600.000 koron złotych

z czego:

40% Francja,

40% Italja,

20% Wielka Brytanja,

od 1944 do 1966 ..... 2.280.000 koron złotych przy zachowaniu tej samej proporcji,

Te ostatnie annuitety będą obniżone, jeżeli zajdzie potrzeba, celem uwzględnienia zmniejszenia się ostatecznego kapitału Funduszu.

Sumy uzyskane z tego obniżenia, będą wpłacone przez te Mocarstwa do Funduszu B. (przewidzianego Układem, zawartym w dniu dziesiejszym) wówczas, gdy zgodnie z temi Mocarstwami Komisja zarządzająca uzna to za możliwe i jedynie w wypadku, gdy okaże się po temu potrzeba.

Artykuł VII.

Komisja przewidziana w Artykule VI zamianuje Komitet Finansowy, który będzie miał za zadanie poszukiwanie sposobów celem zapewnienia w najszerszej mierze i w jak najlepszych warunkach mobilizacji lub dyskonta bonów, wydawanych przez Fundusz. W szczególności będzie on winien zajmować się nadaniem tym bonom takiej formy, aby mogły one być zużytkowane przez posiadaczy dla uzyskania zaliczek.

Członkowie tego Komitetu będą wybrani z pośród obywateli Państw, posiadających poważny rynek finansowy, nie wyłączając Węgier.

Komitet będzie musiał dołożyć wszelkich starań, aby te warunki zostały włączone do ostatecznego tekstu Układów, które będą przedłożone do ratyfikacji Parlamentowi węgierskiemu.

W wypadku, gdy, zdaniem Komitetu, środki gotówkowe na to pozwolą, Komitet będzie mógł uskutecznić wypłaty umowne w gotówce przy odpowiedniej anulacji bonów.

Artykuł IX.

Komitet Organizacyjny, złożony z czterech członków, będzie mianowany przez Przewodniczącego Konferencji Haskiej, p. Jaspar, po zasięgnięciu opinji Rządów Francji, Wielkiej Brytanji, Italji i Węgier.

Powyższy Komitet Organizacyjny będzie miał za zadanie ustalenie szczegółowego regulaminu, organizacji i sposobu działania Funduszu przewidzianego przez niniejszy Układ.

(Parafy).

ANEKS III.

Układ między Francją, Wielką Brytanją, Italją, Rumunją, Czechosłowacją i Jugosławją, dotyczący utworzenia funduszu specjalnego, zwanego "Funduszem B".

Układem, podpisanym dnia dzisiejszego z Rządem węgierskim, sprawy, podniesione w związku z reformami rolnemi, zostały uregulowane.

Niemniej pozostają w zawieszeniu pomiędzy pewnymi obywatelami węgierskimi i trzema Rządami: Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji poważne spory, dotyczące zastosowania Artykułów 63, 191 i 250 Traktatu w Trianon. Francja, Wielka Brytanją i Italją, pragnąc w celach pokojowych i przyjacielskich dopomóc do uregulowania tej rozbieżności zdań, podjęły się następującej interwencji:

Zostanie stworzony fundusz o kapitale nominalnym 100 miljonów koron złotych. Fundusz ten będzie mógł być stworzony w formie autonomicznej i będzie mógł posiadać osobowość prawną.

II.

Fundusz ten nie będzie składał się z sum, wpłaconych jako kapitał, lecz zostanie stworzony przez wpłacanie annuitetów, określonych poniżej i obliczonych na następującej podstawie:

(1) począwszy od 1 stycznia 1931, stopa procentowa 3%, czyli 3 miljony koron złotych rocznie,

(2) począwszy od 1 stycznia 1943, stopa procentowa 5% ze składką amortyzacyjną, obliczoną do końca roku 1966, czyli 7.400.000 koron złotych,

III.

Przez pierwsze 13 lat, od 1931 do 1943, przewidziane 3 miljony koron złotych będą płatne w następujących warunkach:

20% czyli 600.000 koron złotych - Wielka Brytanja,

40% czyli 1.200.000 koron złotych - Francja,

40% czyli 1.200.000 koron złotych - Italja,

w granicach potrzeb Funduszu określonego poniżej,

Sumy te będą wpłacone po połowie 30 czerwca i 31 grudnia każdego roku.

IV.

Podczas każdego roku w ciągu 23 lat, od 1944 do 1966, maksymalne wpłaty do Funduszu będą wynosiły 7.400.000 koron złotych rocznie. Będą one pobierane z sumy 13.500.000 koron złotych, którą Węgry zobowiązały się płacić, począwszy od 1944, przez 23 lata, tytułem wierzytelności specjalnych.

Fundusz będzie mógł wydawać obligacje oraz przystępować do wszelkich operacyj kredytowych lub dyskontowych, opartych na powyższych wypłatach.

VI.

Fundusz będzie obciążony kwotami ostatecznych wyroków, wydanych przez Mieszane Trybunały Rozjemcze przeciwko Rządom Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji.

W tym celu suma wpłacona efektywnie przez każde Państwo w ciągu każdego półrocza będzie notyfikowana Funduszowi. Wypłata uskuteczniona każdemu z trzech Państw zainteresowanych, nastąpi w stosunku do całości sum, które będą zapisane na dobro każdego z nich w terminach i warunkach, które one ustalają na podstawie porozumienia z Komitetem, zarządzającym Funduszem. Fundusz w żadnym wypadku nie będzie obowiązany do wypłat wyższych od sum jego aktywów, pochodzących z wyżej wymienionych dochodów rocznych. Będzie on mógł wywiązać się ze swych zobowiązań zapomocą obligacyj, których stopa procentowa i warunki amortyzacji są wskazane powyżej.

VII.

Przewidzianych w poprzednim Artykule wpłat na rzecz Funduszu będzie można żądać tylko w miarę potrzeb. Skutkiem tego wpłaty przewidziane na ciężar trzech Mocarstw (Wielkiej Brytanji, Francji i Italji) stanowią wpłaty maksymalne.

VIII.

Oszczędności dokonane na dochodach Funduszu będą użyte do amortyzacji sum, wpłaconych Funduszowi przez Francję, Wielką Brytanję i Italję, proporcjonalnie do udziału każdego z tych Mocarstw.

IX.

Fundusz, o którym mowa, będzie mógł być zasilanym poza powyższemi dochodami i z innych źródeł na skutek czego kapitał jego będzie zwiększany również przez rozporządzalne nadwyżki Funduszu specjalnego zwanego "Funduszem rolnym", a stworzonego układem, zawartym z Węgrami w dniu dzisiejszym.

Fundusz będzie zarządzany przez Komitet zarządzający, złożony z sześciu członków odnośnie mianowanych przez Rządy Francji, Wielkiej Brytanji, Italji, Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji.

Komitet zarządzający wybierze swego Przewodniczącego.

Organizacja i sposób działania Funduszu będą stanowiły przedmiot specjalnego regulaminu, ustalonego przez Komitet Organizacyjny, przewidziany w Artykule XIII.

XI.

Wszystkie koszty, związane z działalnością Funduszu, będą go obciążały.

XII.

Na wypadek rozbieżności co do interpretacji i zastosowania niniejszego Układu, sprawa będzie przedłożona arbitrowi, wybranemu przez Komitet zarządzający za Jednomyślną zgodą, lub w razie jej braku, przez Prezesa Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej.

XIII.

Komitet Organizacyjny złożony z 6 członków będzie mianowany przez Rządy Francji, Wielkiej Brytanji, Italji, Rumunji, Czechosłowacji i Jugosławji.

Komitet Organizacyjny będzie miał za zadanie ustalenie szczegółowego regulaminu, organizacji i sposobu działania niniejszego Funduszu.

(Parafy).

UKŁAD (CZECHOSŁOWACJA).

Należycie upoważnieni Przedstawiciele Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Belgów, Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji Północnej, Rządu Kanady, Rządu Związkowego Australji, Rządu Nowej Zelandji, Rządu Związku Południowo - Afrykańskiego, Rządu Indji, Rządu Republiki Francuskiej, Rządu Republiki Greckiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Italji, Rządu Jego Cesarskiej Mości Cesarza Japonji, Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, Rządu Republiki Portugalskiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Rumun j i, Rządu Republiki Czeskosłowackiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Jugosławji,

zgodnie postanowili co następuje:

Artykuł I.

Celem ostatecznego i całkowitego uregulowania swego długu wobec innych Mocarstw, którym są należne odszkodowania z tytułu Traktatów Wersalskiego, Saint Germain, Trianon i Neuilly, długu, tak jak jest on ustalony w Układzie z 10 września 1919, Czechosłowacja wypłaci 37 annuitetów po dziesięć miljonów marek złotych, których raty płatności są ustalone dla całości annuitetu, pierwszego na 15 marca 1930 dla pozostałych zaś płatnych w dwóch równych ratach półrocznych 1 lipca i 1 stycznia każdego roku, przyczem ostatnia rata jest płatna 1 stycznia 1966.

Artykuł 2.

Wypłaty będą uiszczane przez Rząd czeskosłowacki do Banku Rozrachunków Międzynarodowych na rachunek Rządów wierzycielskich, w funtach szterlingów podług przeciętnego kursu trzech dni poprzedzających dzień płatności. Bank przeleje zainkasowane sumy na rachunek każdego z Rządów wierzycielskich, stosownie do przepisów podziału ustalonych w Układzie, dotyczącym dóbr ustąpionych, a zawartym na Konferencji w Hadze w 1930 oraz stosownie do wszelkich porozumień specjalnych zawartych między dwoma lub kilkoma Rządami pobierającemi swoje odnośne udziały w tej wysokości, jak wynikają one ze wspomnianego Porozumienia, które Rządowi czeskosłowackiemu zostanie zanotyfikowane przez zainteresowane Rządy wierzycielskie.

Artykuł 3.

Układ niniejszy stanowi ostateczne uregulowanie między Rządem czeskosłowackim z jednej strony a innemi Rządami podpisującemi z drugiej strony wszelkich zobowiązań Czechosłowacji, mogących wynikać z Traktatów Wersalskiego, Saint Germain, Trianon i Neuilly, z Układu z 10 września 1919 oraz z wszystkich porozumień dodatkowych do powyższych Traktatów i Układów.

Niniejszy Układ, którego teksty francuski i angielski uznane będą za autentyczne, będzie ratyfikowany. Złożenie dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Paryżu w czasie możliwie najszybszym.

Mocarstwa, których Rządy znajdują się poza terytorjum Europy, będą mogły ograniczyć się do zakomunikowania Rządowi francuskiemu przez swoich przedstawicieli dyplomatycznych w Paryżu, że ratyfikacja została przez nie dokonaną i w tym wypadku będą obowiązane złożyć instrumenty ratyfikacyjne możliwie najrychlej.

Rząd francuski prześle wszystkim Rządom podpisującym należycie uwierzytelnioną kopję protokółu złożenia dokumentów ratyfikacyjnych.

Sporządzono w Hadze w jednym egzemplarzu 20 stycznia 1930.

HENRI JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

PHILIP SNOWDEN

PETER LARKIN

GRANVILLE RYRIE

E. TOMS

PHILIP SNOWDEN

HENRI CHÉRON

LOUCHEUR

N. POLITIS

J. G. POLITIS

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

ADATCI

K. HIROTA

J. MROZOWSKI

R. ULRICH

TOMAZ FERNANDES

G. G. MIRONESCO

AL. ZEUCEANO

Dr. EDUARD BENEŠ

STEFAN OSUSKY

Dr. V. MARINKOVITCH

CONST. FOTITCH

POROZUMIENIE MIĘDZY PAŃSTWAMI WIERZYCIELSKIEMI.

(Niemcy).

Przedstawiciele Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Belgów, Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Północnej Irlandji, Rządu Kanady, Rządu Australji, Rządu Nowej Zelandji, Rządu Związku Południowo - Afrykańskiego, Rządu Indji, Rządu Republiki Francuskiej, Rządu Republiki Greckiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Italji, Rządu Jego Cesarskiej Mości Cesarza Japonji, Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, Rządu Republiki Portugalskiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Rumunji, Rządu Republiki Czeskosłowackiej i Rządu Królestwa Jugosławji

zgodnie postanowili co następuje:

Podpisujące Mocarstwa przyjmują, o ile ich to dotyczy, podział wypłat niemieckich jako ostateczne załatwienie wszystkich spraw dotyczących podziału wypłat, przekazów, cesyj oraz dostaw już uskutecznionych przez Niemcy w wykonaniu Traktatu Wersalskiego, Konwencji Zawieszenia Broni i Konwencyj dodatkowych z jedynem zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w Artykułach 3 i 4 niniejszego Porozumienia.

Podział ten, uskuteczniony między Państwami podpisującemi, nie będzie naruszony przez żadne z istniejących między niemi porozumień, ani też przez wynik rachunków dotyczących operacyj ubiegłych.

Wobec tego wszelkie rachunki między Mocarstwami niżej podpisanemi lub między jednem z nich a Komisją Odszkodowań, odnoszące się do spraw przewidzianych w Artykule 1, a dotyczące okresu poprzedzającego zastosowanie Planu Rzeczoznawców z 7 czerwca 1929 (włącznie z rachunkami odnoszącemi się do przedwojennego Długu publicznego niemieckiego) będą odtąd bezprzedmiotowe i bez skutku i zostaną zamknięte w ich stanie obecnym z jedynem zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w artykułach 3 i 4 niniejszego Porozumienia.

W każdym jednak razie:

(a) Akcje Towarzystwa Kolei Bagdadzkiej, które są obecnie w posiadaniu Komisji Odszkodowań, zostaną po jednej trzeciej przyznane Francji, Wielkiej Brytanji i Italji z tem, że przyznanie to nie będzie mogło dać powodu do żadnej zmiany w rachunkach między Mocarstwami wierzycielskiemi;

(b) warunki podziału kabli odstąpionych przez Niemcy na skutek Traktatu Wersalskiego będą uregulowane przez zainteresowane Mocarstwa wierzycielskie;

(c) koszty Komitetu Rzeczoznawców z 1929, przypadające na Mocarstwa wierzycielskie, zostaną ostatecznie rozdzielone pomiędzy niemi stosownie do procentowego stosunku przewidzianego w Układzie w Spa i Układach dodatkowych;

(d) wszelkie oszczędności, dokonane na wypłatach uskutecznionych z piątego annuitetu planu Dawes'a na poczet działów Wysokiej Komisji Międzysojuszniczej Terytorjów Nadreńskich, będą zużytkowane dla pokrycia wydatków tychże działów po 31 sierpnia 1929 łącznie z kosztami likwidacji. Saldo tychże wydatków będzie pokryte z funduszu przewidzianego w Aneksie IV Protokółu z 31 sierpnia 1929 aż do wysokości maksymalnych następujących: Belgja: 250.000 RM., Francja: 750.000 RM., Wielka Brytanja: 364.000 RM.;

(e) w razie gdyby wydatki Komisji Odszkodowań oraz organów utworzonych przez Plan Young'a hie były pokryte całkowicie po dzień 31 sierpnia 1929 przez sumę 6.000.000 R.M., ustanowioną stosownie do Aneksu III Protokółu podpisanego w Hadze 31 sierpnia 1929, wszelki niedobór zostanie pokryty z oszczędności uskutecznionych przez Komisję Odszkodowań i przez powyższe organa na sumach przeznaczonych z rat Planu Dawes'a dla podobnych wydatków przed 31 sierpnia 1929;

(f) wszelkie kwestje dotyczące wierzytelności lub aktów posiadanych przez Komisję Odszkodowań, których podział nie jest przewidziany w poprzednich ustępach, będą uregulowane przez Rządy Belg j i, Francji, Wielkiej Brytanji, Italji i Japonji. Wszelki wpływ z tytułu tych wierzytelności lub aktywów będzie rozdzielony stosownie do przepisów podziału, ustalonych w Układzie z 14 stycznia 1925.

Dla zastosowania artykułu 192 Aneksów do Raportu Rzeczoznawców suma 118.100.000 RM. będzie wypłacona Wielkiej Brytanji, Italji i Grecji z wpływów za pięć ostatnich miesięcy z Planu Dawes'a.

Wypłata ta zostanie rozdzielona w sposób następujący:

Wielka Brytanja 102.000.000

Italja 14.800.000

Grecja 1.300.000

Potrąci się z nadwyżek dla poszczególnych Mocarstw następujące sumy:

Francja 89.380.446

Belgja 12.014.283

Japonja 2.527.350

Jugosławja 13.021.695

Portugalja 134.661

Rumunja 912.920

Polska 108.645

Celem wykonania artykułu VI Aneksu I Protokółu z 31 sierpnia 1929, Rządy francuski i italski postanawiają płacić Wielkiej Brytanji co rok w ciągu 36 lat, począwszy od miesiąca kwietnia 1930, przewidziane w odnośnych umowach o spłacie długu wojennego raty roczne w miesięcznych ratach 15 każdego miesiąca zamiast wypłat w sześciu miesięcznych terminach 15 września i 15 marca każdego roku.

Terminy dotyczące zwolnienia z depozytu złota italskiego, przewidziane w artykule 7 układu anglo-italskiego o konsolidacji długu wojennego italskiego, zostaną odpowiednio przesunięte.

10.

Niniejsze Porozumienie, którego teksty francuski i angielski są narówni obowiązujące, będzie ratyfikowane i wejdzie w życie dla każdego Rządu, który je ratyfikował, równocześnie z wejściem w życie w stosunku do niego Układu dotyczącego uregulowania zupełnego i ostatecznego odszkodowań, zawartego w dniu dzisiejszym w Hadze z Niemcami.

Sporządzono w Hadze 20 stycznia 1930.

HENRI JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

PHILIP SNOWDEN

PETER LARKIN

GRANVILLE RYRIE

E. TOMS

PHILIP SNOWDEN

HENRI CHÉRON

LOUCHEUR

N. POLITIS

J. G. POLITIS

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

ADATCI

K. HIROTA

J. MROZOWSKI

R. ULRICH

TOMAZ FERNANDES

G. G. MIRONESCO

N. TITULESCO

J. LUGOSIANO

AL. ZEUCEANO

Dr. EDUARD BENEŠ

STEFAN OSUSKY

Dr. V. MARINKOVITCH

CONST. FOTITCH

POROZUMIENIE POMIĘDZY MOCARSTWAMI WIERZYCIELSKIEMI

(Austrja, Węgry, Bułgarja, dług Wyzwolenia).

Należycie upełnomocnieni przedstawiciele Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Belgów, Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Północnej Irlandji, Rządu Kanady, Rządu Związkowego Australji, Rządu Nowej Zelandji, Rządu Związku Południowo - Afrykańskiego, Rządu Indji, Rządu Rzeczypospolitej Francuskiej, Rządu Rzeczypospolitej Greckiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Italji, Rządu Jego Cesarskiej Mości Cesarza Japonji, Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, Rządu Rzeczypospolitej Portugalskiej, Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Rumunji, Rządu Rzeczypospolitej Czeskosłowackiej i Rządu Jego Królewskiej Mości Króla Jugosławji,

zgodnie powzięli następujące postanowienia w sprawach dotyczących państwowych majątków cedowanych przez Austrję, Węgry i Bułgarję, długów wyzwolenia i rozdziału odszkodowań nieniemieckich.

Artykuł I.

Mocarstwa podpisujące niniejsze Porozumienie, które są obciążone długiem z tytułu majątków cedowanych w myśl postanowień Traktatów w St. Germain, Trianon i Neuilly lub które są obciążone odszkodowaniami wyzwolenia, mającemi swe źródło w układach z 10 września i 8 grudnia 1919, zostają zwolnione całkowicie i ostatecznie z powyższego długu.

Tem niemniej każde z wymienionych Mocarstw będzie mogło korzystać z niniejszego postanowienia jedynie w wypadku uprzedniej ratyfikacji pozostałych układów zawartych w Hadze z Niemcami, Austrją, Bułgarją i Czechosłowacją.

Artykuł III.

Z zastrzeżeniem postanowień Artykułów 4 i 5 sumy pochodzące z wypłat reparacyj bułgarskich i wypłat reparacyj węgierskich będą do roku 1943 rozdzielane w sposób następujący:

Grecja 76,73% wypłat bułgarskich i wypłat węgierskich;

Rumunja 13% wypłat bułgarskich i wypłat węgierskich;

Czechosłowacja 1% wypłat bułgarskich i wypłat węgierskich;

Jugosławja 5% wypłat bułgarskich i 2% wypłat węgierskich.

Sumy pozostałe zarówno z wypłat bułgarskich jak i wypłat węgierskich będą rozdzielone pomiędzy inne Mocarstwa wierzycielskie w stosunku ich udziału procentowego w myśl artykułu II-go Porozumienia w Spa z 16 lipca 1920 oraz w myśl postanowień Porozumień uzupełniających.

Artykuł VII.

Niniejszy Układ stanowi ostateczne załatwienie między Rządami podpisującemi wszystkich ich wzajemnych roszczeń, o ile chodzi o państwowy majątek cedowany w myśl postanowień Traktatów w St. Germain, Trianon i Neuilly, długu wyzwolenia zarówno jak i wszystkich spłat i świadczeń uskutecznionych na rachunek tych Rządów w myśl postanowień Traktatów w St. Germain, Trianon i Neuilly i porozumień dodatkowych.

Niniejszy Układ, którego teksty francuski i angielski będą narówni obowiązujące, zostanie ratyfikowany.

Złożenie ratyfikacyj nastąpi w Paryżu możliwie najrychlej.

Rząd francuski doręczy wszystkim podpisującym Rządom uwierzytelniony odpis protokółów o złożeniu ratyfikacyj.

Sporządzono w Hadze w jednym egzemplarzu, 20 stycznia 1930,

HENRI JASPAR

PAUL HYMANS

E. FRANCQUI

PHILIP SNOWDEN

PETER LARKIN

GRANVILLE RYRIE

E. TOMS

PHILIP SNOWDEN

HENRI CHÉRON

LOUCHEUR

N. POLITIS

J. G. POLITIS

A. MOSCONI

A. PIRELLI

SUVICH

ADATCI

K. HIROTA

J. MROZOWSKI

R. ULRICH

TOMAZ FERNANDES

G. G. MIRONESCO

N. TITULESCO

J. LUGOSIANO

AL. ZEUCEANO

Dr. EDUARD BENEŠ

STEFAN OSUSKY

Dr. V. MARINKOVITCH

CONST. FOTITCH

* Układ został uzupełniony przez Protokół o interpretacji artykułu X układu z Niemcami z dnia 20 stycznia 1930 r. dotyczącego kwestyj finansowych (Dz.U.38.51.396) z dniem 29 czerwca 1938 r.

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024

Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024

Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024

Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024

Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024

Francja	3.187.854	Mk. zł.
Wielka Brytanja	1.384.519	"
Italja	3.146.632	"
Belgja	418.816	"
Japonja	51.920	"
Portugalja	51.920	"
Grecja	1.758.339	"

Identyfikator:	Dz.U.1931.90.701
Rodzaj:	Umowa międzynarodowa
Tytuł:	Układ z Niemcami, układ z Austrją, układ z Bułgarją, układ z Węgrami, układ z Czechosłowacją, porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Niemcy), porozumienie pomiędzy Mocarstwami wierzycielskiemi (Austrja, Węgry, Bułgarja, dług wyzwolenia), dotyczące kwestyj finansowych. Haga.1930.01.20.
Data aktu:	20/01/1930
Data ogłoszenia:	12/10/1931
Data wejścia w życie:	17/05/1930

ZAŁĄCZNIK

ANEKS I. Wymiana deklaracji między przedstawicielami Rządów belgijskiego, brytyjskiego, francuskiego, italskiego i japońskiego z jednej strony, a Rządu niemieckiego z drugiej.

ANEKS II. Zarządzenia przejściowe.

ANNEKS III. Zaświadczenie długu Rzeszy Niemieckiej.

ANEKS IV. Zaświadczenie Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

ANEKS V. Postanowienia, które należy wprowadzić względnie utrzymać w niemieckiej ustawie o banku.

ANEKS V bis. Postępowanie przy zmianie niektórych artykułów niemieckiej ustawy o Banku.

ANEKS VI. Zmiany, jakie mają być wprowadzone do ustawy i statutów Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

Tytuł I. określenie towarów, które maja być dostarczone i czynności, które mają być wykonane z tytułu świadczeń w naturze.

Tytuł II. Użycie części świadczeń w naturze przyznanej każdemu z mocarstw wierzycielskich.

Tytuł III. Postanowienia ogólne dotyczące wykonania kontraktów o świadczeniach w naturze.

Tytuł IV. Organizacja.

Tytuł V. Ustanowienie i rewizja list.

Tytuł VI. Wypłaty bezpośrednie.

Tytuł VII. Zatwierdzanie kontraktów.

Tytuł VIII. Wypłaty.

Tytuł IX. Zakaz reeksportu.

Tytuł X. Naruszenia i oszustwa.

Tytuł XI. Arbitraż.

Tytuł XII. Postanowienia tymczasowe.

Tytuł XIII. Rewizja przepisów.

Tytuł XIV. Autentyczność tekstów.

Zmiany w prawie

Dz.U.1931.90.701

ANEKS I.

Wymiana deklaracji między przedstawicielami Rządów belgijskiego, brytyjskiego, francuskiego, italskiego i japońskiego z jednej strony, a Rządu niemieckiego z drugiej.

ANEKS II.

Zarządzenia przejściowe.

ANNEKS III.

Zaświadczenie długu Rzeszy Niemieckiej.

ANEKS IV.

Zaświadczenie Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

ANEKS V.

Postanowienia, które należy wprowadzić względnie utrzymać w niemieckiej ustawie o banku.

ANEKS V bis.

Postępowanie przy zmianie niektórych artykułów niemieckiej ustawy o Banku.

ANEKS VI.

Zmiany, jakie mają być wprowadzone do ustawy i statutów Deutsche Reichsbahn-Gesellschaft.

Tytuł I.

określenie towarów, które maja być dostarczone i czynności, które mają być wykonane z tytułu świadczeń w naturze.

Tytuł II.

Użycie części świadczeń w naturze przyznanej każdemu z mocarstw wierzycielskich.

Tytuł III.

Postanowienia ogólne dotyczące wykonania kontraktów o świadczeniach w naturze.

Tytuł IV.

Organizacja.

Tytuł V.

Ustanowienie i rewizja list.

Tytuł VI.

Wypłaty bezpośrednie.

Tytuł VII.

Zatwierdzanie kontraktów.

Tytuł VIII.

Wypłaty.

Tytuł IX.

Zakaz reeksportu.

Tytuł X.

Naruszenia i oszustwa.

Tytuł XI.

Arbitraż.

Tytuł XII.

Postanowienia tymczasowe.

Tytuł XIII.

Rewizja przepisów.

Tytuł XIV.

Autentyczność tekstów.