Celem ustawy jest zapewnienie kompleksowości i wysokiej jakości podstawowej opieki zdrowotnej oraz stworzenie warunków umożliwiających finansowe motywowanie świadczeniodawców do podnoszenia poziomu jakości udzielanych świadczeń poprzez rozwój zawodowy i współpracę zespołu.
Rozwiązania zawarte w ustawie mają zwiększyć rolę profilaktyki, edukacji zdrowotnej i personelu medycznego POZ oraz pozwolić na realizację kompleksowej i holistycznej podstawowej opieki zdrowotnej, ukierunkowanej na pacjenta i społeczność lokalną.
Ustawa o POZ umożliwia wybór lekarza, pielęgniarki lub położnej u tego samego świadczeniodawcy, różnych świadczeniodawców, czyli nietworzących zespołu POZ (do 31 grudnia 2024 roku) lub będących świadczeniodawcami, tworzącymi zespół POZ.
Z ustawy wynika, że dotychczasowe deklaracje wyboru zachowają ważność, jednak wszystkie oświadczenia woli pacjentów o wyborze, złożone do świadczeniodawców nietworzących zespołu POZ, stracą ważność z dniem 31 grudnia 2024 roku.
W celu stworzenia opieki zintegrowanej każdy pacjent docelowo będzie objęty opieką zespołu POZ, w skład którego wchodzą lekarz, pielęgniarka i położna. Pracę zespołu będzie koordynował lekarz POZ, który będzie rozstrzygał o sposobie planowania i realizacji postępowania diagnostyczno-leczniczego u świadczeniobiorcy.
Lekarz będzie odpowiedzialny za planowanie i realizowanie opieki lekarskiej w zakresie działań mających na celu zachowanie zdrowia, profilaktykę chorób, rozpoznawanie i leczenie chorób oraz rehabilitację.
Z ustawy wynika, że pielęgniarka POZ będzie planować i realizować opiekę pielęgniarską nad pacjentem i jego rodziną w zakresie promocji zdrowia i profilaktyki chorób, świadczeń pielęgnacyjnych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych. W tym zakresie położna POZ realizować będzie pielęgnacyjną opiekę położniczo-neonatologiczno-ginekologiczną. W ramach posiadanych kompetencji, lekarz, pielęgniarka i położna, wybrani przez pacjenta, wydawać będą skierowania na realizację zabiegów i procedur medycznych.