- Idea polega na wzmocnieniu gojenia w operacjach zastępowania uszkodzonych więzadeł przeszczepami pochodzącymi najczęściej ze ścięgien. Dotychczas taki przeszczep był zdany na wgajanie w środowisku samej kości. Rusztowanie tworzące stent przez przyleganie do kości z jednej strony, a z drugiej do przeszczepu, wchłaniając komórki potrzebne do gojenia, ułatwia solidne zakotwiczenie przeszczepu w kości - tłumaczy dr Ficek, pracownik Wydziału Kultury Fizycznej i Promocji Zdrowia Uniwersytetu
Szczecińskiego.

W naturze więzadła przyczepiają się bezpośrednio do powierzchni kości. W trakcie operacji rekonstrukcyjnych uszkodzonych więzadeł konieczne jest wytworzenie w kości kanału służącego do zaczepienia przeszczepu. Gojenie przeszczepu w takim kanale kostnym ma wpływ na powodzenie całej operacji, stąd pomysł wprowadzenia tam katalizatora i "strażnika" gojenia w postaci stentu - dodaje.

Patent obejmuje obecnie terytorium Polski. Rozpoczęto formalności związane z rejestracją światową.

W wynalazku zastosowano bioresorbowalny materiał. Na wykonanej z niego konstrukcji osiadają i rozwijają się komórki odpowiedzialne za reakcje naprawcze. Przed zastosowaniem tego rozwiązania większość cennego materiału biologicznego spływała do stawu i stamtąd za pomocą drenu była odprowadzana na zewnątrz.

Zdaniem wielu lekarzy i rehabilitantów już w niedalekiej przyszłości opatentowany przez dr Ficka stent ma szanse zrewolucjonizować rozwiązania stosowane obecnie w medycynie i traumatologii.

Naukowiec, praktykujący chirurg-ortopeda, specjalista traumatologii sportowej, zwrócił uwagę na narastające lawinowo przypadki kontuzji związanych z uprawianiem sportu. Uszkodzenia więzadeł, szczególnie w kolanach, są jednymi z najczęstszych. Dotykają ludzi uprawiających sport kontaktowy, na przykład piłkę nożną, siatkówkę, koszykówkę, czy nawet taniec lub bieganie. - Do urazu może dojść przy nagłej zmianie pozycji - tłumaczy.

Niewyleczone uszkodzenie więzadeł zamyka drogę do aktywnego uprawiania sportu - podkreśla dr Ficek.

Obecnie przygotowywane są próby kliniczne, które mają być przeprowadzone u pacjentów spełniających kryteria kwalifikacji, po jednokrotnych uszkodzeniach stawów, a także u pacjentów, którzy już byli bezskutecznie operowani. (pap)