SA: prawo do świadczeń zdrowotnych można ustalić według miejsca wszczęcia postępowania

Skoro nie można ustalić ani miejsca zamieszkania, ani miejsca pobytu, to właściwość miejscową organu w sprawie potwierdzenia prawa świadczeniobiorcy do świadczeń zdrowotnych trzeba ustalić według miejsca powodującego wszczęcie postępowania uznał Naczelny Sąd Administracyjny.

W sprawie powstał negatywny spór o właściwość pomiędzy prezydentem miasta a wójtem gminy.

Oba organy uznały się za niewłaściwe miejscowo do rozpoznania wniosku instytutu medycyny o potwierdzenie prawa kobiety do świadczeń opieki zdrowotnej.

Kobieta została przywieziona do instytutu medycyny z ulicy. Z akt sprawy nie wynikało, aby jej centrum spraw życiowych było powiązanie z którąkolwiek z miejscowości. Kobieta nie posiadała stałego miejsca pobytu oraz nie utrzymywała kontaktów z rodziną. Nie można zatem było ustalić jej miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 25 Kodeksu cywilnego.

Czytaj: Prawo do ochrony zdrowia jest prawem konstytucyjnym>>>

NSA uznał, iż skoro nie można ustalić miejsca zamieszkania kobiety, o jakim mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 581) ani miejsca jej pobytu, to organ właściwy miejscowo w sprawie potwierdzenia prawa świadczeniobiorcy do świadczeń zdrowotnych ustala to według reguł przewidzianych w art. 21 § 2 k.p.a., czyli według miejsca powodującego wszczęcie postępowania.

Postanowienie NSA z 23 października 2015 roku, sygn. akt I OW 114/15, prawomocne