Porozumienie jest zawierane pomiędzy KE a państwami członkowskimi UE, które wyrażą chęć przystąpienia do porozumienia. Nabywcą szczepionek pozostają państwa członkowskie UE. Tym samym umowa na zakup określonej liczby dawek jest zawierana pomiędzy państwem członkowskim UE a producentem szczepionki.
Porozumienie reguluje warunki współpracy Komisji z państwami członkowskimi UE, nie obejmuje natomiast zakresu ani warunków dotyczących potencjalnej odpowiedzialności producenta szczepionki.
Przystępując do porozumienia państwa członkowskie UE zobowiązują się do niezawierania relacji handlowych innych niż wynegocjowany przez KE kontrakt z tym samym producentem szczepionki na ten sam produkt (szczepionkę). Porozumienie opiera się na mechanizmie wcześniejszego finansowania przez KE potencjalnych szczepionek, które obecnie wymagają dopiero opracowania.
Czytaj też: Walka z epidemią blokuje konkursy na inne usługi medyczne >
Środki finansowe będą pochodzić z Instrumentu Wsparcia Kryzysowego. Intencją jest zawarcie porozumienia dotyczącego wczesnego zakupu szczepionek przeciw chorobie COVID-19 wywoływanej przez wirusa SARS-CoV-2 z kilkoma potencjalnymi dostawcami szczepionki, tak aby zmaksymalizować szanse na opracowanie szczepionki. Dostęp do szczepionek będzie oparty na metodzie „klucza populacji” (population distribution key).
Korzyści wynikające z przystąpienia do porozumienia to m.in. wykorzystanie silnej pozycji negocjacyjnej Komisji Europejskiej (KE). Porozumienie opiera się na mechanizmie wcześniejszego finansowania przez KE potencjalnych szczepionek, które obecnie wymagają dopiero opracowania. Środki finansowe pochodzić będą z Instrumentu Wsparcia Kryzysowego, czyli przekształconych rezerw budżetowych Unii Europejskiej (UE). Na etapie przystępowania do porozumienia nie są generowane koszty dla budżetu państwa.